Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
dinsdag 17 februari 2009 om 23:50
quote:iry schreef op 17 februari 2009 @ 23:48:
Bij mij ook niet echt hoor ster.
De eerste paar weken wel enigzins.
Maar daarna ben je gewoon verslaafd en helpt het door gewenning geen zak meer.
Ik heb wel het idee dat ik nu dus veel nachtmerries heb omdat je de remslaap bereikt zonder slaapmedicatie.
En dat had ik natuurlijk jaren niet (waardoor je ook uitgeput raakt)
Dus dat is minder leuk,maar nog altijd beter dan het zombie leven wat ik jaren had.Misschien een stomme vraag hoor Iry, maar omdat ze bij mij niet helpen heb ik ze al een paar dagen niet gebruikt. Heb ze nog wel liggen. Maar hoe merk je dat je verslaafd bent dan als ze eigenlijk niet doen wat ze moeten doen? (zorgen dat je goed inslaapt)
Bij mij ook niet echt hoor ster.
De eerste paar weken wel enigzins.
Maar daarna ben je gewoon verslaafd en helpt het door gewenning geen zak meer.
Ik heb wel het idee dat ik nu dus veel nachtmerries heb omdat je de remslaap bereikt zonder slaapmedicatie.
En dat had ik natuurlijk jaren niet (waardoor je ook uitgeput raakt)
Dus dat is minder leuk,maar nog altijd beter dan het zombie leven wat ik jaren had.Misschien een stomme vraag hoor Iry, maar omdat ze bij mij niet helpen heb ik ze al een paar dagen niet gebruikt. Heb ze nog wel liggen. Maar hoe merk je dat je verslaafd bent dan als ze eigenlijk niet doen wat ze moeten doen? (zorgen dat je goed inslaapt)
dinsdag 17 februari 2009 om 23:53
quote:Sterretjee schreef op 17 februari 2009 @ 23:45:
[...]
Heb hier dus nog even over nagedacht maar weet het echt niet!
Wat is die van jou?
drukte,
Als ik te veel prikkels krijg,te veel indrukken,te veel mensen,te veel op mijzelf moet letten daardoor,te veel mijzelf moet aanpassen. Als ik allen over straat moet s'avonds,als ik te lang alleen thuis ben,als ik moet auto rijden en de weg niet ken,als ik een gezelschap in moet waar ik niemand ken.
Te veel dingen moet doen op 1 dag...kortom ik moet mijn wereldje dus klein houden.
Anders gaat het heel vaak fout.
[...]
Heb hier dus nog even over nagedacht maar weet het echt niet!
Wat is die van jou?
drukte,
Als ik te veel prikkels krijg,te veel indrukken,te veel mensen,te veel op mijzelf moet letten daardoor,te veel mijzelf moet aanpassen. Als ik allen over straat moet s'avonds,als ik te lang alleen thuis ben,als ik moet auto rijden en de weg niet ken,als ik een gezelschap in moet waar ik niemand ken.
Te veel dingen moet doen op 1 dag...kortom ik moet mijn wereldje dus klein houden.
Anders gaat het heel vaak fout.
dinsdag 17 februari 2009 om 23:57
Helemaal duidelijk Iry en heel begrijpelijk.
Ik ben nog aan het onderzoeken waar die van mij liggen, m'n grenzen zeg maar. Hoe kom je daar het snelst achter? Want nu voel ik me de meeste tijd gewoon ronduit rot! Wat ik ook doe op een dag. Hoe klein ik mijn wereldje ook maak.
Vind je dat ik teveel vragen stel? Want dan moet je het zeggen hoor! Vraag altijd heel veel namelijk en dan moet je me gewoon ff dimmen dan gaat t wel weer.
Ik ben nog aan het onderzoeken waar die van mij liggen, m'n grenzen zeg maar. Hoe kom je daar het snelst achter? Want nu voel ik me de meeste tijd gewoon ronduit rot! Wat ik ook doe op een dag. Hoe klein ik mijn wereldje ook maak.
Vind je dat ik teveel vragen stel? Want dan moet je het zeggen hoor! Vraag altijd heel veel namelijk en dan moet je me gewoon ff dimmen dan gaat t wel weer.
dinsdag 17 februari 2009 om 23:57
He philomein!
leuk dat je binnen komt vallen.
Het is ook lastig om in relatie te staan tot anderen.
Iemand wil of verwacht namelijk altijd wat van je ook al is dat goed bedoelt.
Als ik niemand om mij heen heb ben ik daar heel rustig in.
Ik hoef namelijk helemaal niets en kan ook niets verkeerd doen of zeggen.
Maar de keerzijde is dat alleen zo eenzaam is.
Even lijkt dat veilig,totdat je ontdekt dat je dan ook echt alles alleen moet doen ook als je het niet wil,ook als je wat wil delen.
Ook als je gewoon even bij iemand weg wil kruipen.
En toch...anderen maken mijn bestaan.
Alleen is geen optie.
leuk dat je binnen komt vallen.
Het is ook lastig om in relatie te staan tot anderen.
Iemand wil of verwacht namelijk altijd wat van je ook al is dat goed bedoelt.
Als ik niemand om mij heen heb ben ik daar heel rustig in.
Ik hoef namelijk helemaal niets en kan ook niets verkeerd doen of zeggen.
Maar de keerzijde is dat alleen zo eenzaam is.
Even lijkt dat veilig,totdat je ontdekt dat je dan ook echt alles alleen moet doen ook als je het niet wil,ook als je wat wil delen.
Ook als je gewoon even bij iemand weg wil kruipen.
En toch...anderen maken mijn bestaan.
Alleen is geen optie.
dinsdag 17 februari 2009 om 23:57
quote:saartje1980 schreef op 17 februari 2009 @ 23:54:
Vind het echt mooi om te lezen dat je zo goed bezig bent Philomein!
Morgen zie ik mijn ouders en dan wil ik mijn moeder toch maar gaan zeggen wat ik vind van deze acties.
Oww jee wat dapper Saar als je dat kan/doet/durft!
Laat je weten hoe het was? Hoop zo dat ze je geen pijn doet met verkeerde opmerkingen en dat het je niet verdrietig maakt.
Ik duim voor je!
Vind het echt mooi om te lezen dat je zo goed bezig bent Philomein!
Morgen zie ik mijn ouders en dan wil ik mijn moeder toch maar gaan zeggen wat ik vind van deze acties.
Oww jee wat dapper Saar als je dat kan/doet/durft!
Laat je weten hoe het was? Hoop zo dat ze je geen pijn doet met verkeerde opmerkingen en dat het je niet verdrietig maakt.
Ik duim voor je!
dinsdag 17 februari 2009 om 23:58
Heel goed Saar want een heel deel van wat ik vanochtend aan je schreef was onder het motto:
Moeders zijn ook volwassen mensen die echt niet dood gaan als je ze de waarheid verteld, al doen ze soms wel net alsof. Gewoon niet waar. Het zijn jij en ik maar dan wat ouder. Niets zieligs aan.
Hartstikke goed van je dat je morgen wil uitspreken. Wellicht doet ze er niets mee maar dan ben jij wel trouw aan jezelf geweest.
Moeders zijn ook volwassen mensen die echt niet dood gaan als je ze de waarheid verteld, al doen ze soms wel net alsof. Gewoon niet waar. Het zijn jij en ik maar dan wat ouder. Niets zieligs aan.
Hartstikke goed van je dat je morgen wil uitspreken. Wellicht doet ze er niets mee maar dan ben jij wel trouw aan jezelf geweest.
woensdag 18 februari 2009 om 00:00
woensdag 18 februari 2009 om 00:01
Saar,
Ik heb ook met verbazing gelezen hoe je moeder je priveleven te grabbel gooit.
Je weet natuurlijk niet hoe iemand daarbij komt (is het verwerken,onwerkelijkheid juist,aandacht?)
In ieder geval is het onhandig en heb jij alle recht om haar tot een halt te roepen.
En dat zou ik ook zeker doen.
Niet dat je je ook maar ergens voor hoeft te schamen,maar dit is gewoon een gevoelig onderwerp.Dat moet gewoon veilig voelen voor je en niet haast in de krant gezet worden.
Ik heb ook met verbazing gelezen hoe je moeder je priveleven te grabbel gooit.
Je weet natuurlijk niet hoe iemand daarbij komt (is het verwerken,onwerkelijkheid juist,aandacht?)
In ieder geval is het onhandig en heb jij alle recht om haar tot een halt te roepen.
En dat zou ik ook zeker doen.
Niet dat je je ook maar ergens voor hoeft te schamen,maar dit is gewoon een gevoelig onderwerp.Dat moet gewoon veilig voelen voor je en niet haast in de krant gezet worden.
woensdag 18 februari 2009 om 00:02
He Iry, ja dat is dan ook meteen het ding waar ik tegen aan loop.
Ik vind het (soms) verschrikkelijk moeilijk met Philoman maar dat ligt waarschijnlijk voor een heel deel aan dat ik het gewoon moeilijk vind om om te gaan met iemand zo dichtbij. Tegelijkertijd weet ik dat als ik weg zou gaan bij hem dat ik dan linea recta op zoek zou gaan naar iemand anders, naar warmte en veiligheid.
Dus mutsen we samen door en komen we heus wel steeds verder en leer ik hem steeds beter vertrouwen, en hij mij trouwens ook. Ik ben alleen nog al van de extremen: de ene dag denk ik 'zie je wel dit wordt nooit meer wat, ik moet gewoon weg' en de dag erna denk ik 'dit is zooo goed, dit is precies wat ik wil en nodig heb in mijn leven'.
Doodvermoeiend.
Ik vind het (soms) verschrikkelijk moeilijk met Philoman maar dat ligt waarschijnlijk voor een heel deel aan dat ik het gewoon moeilijk vind om om te gaan met iemand zo dichtbij. Tegelijkertijd weet ik dat als ik weg zou gaan bij hem dat ik dan linea recta op zoek zou gaan naar iemand anders, naar warmte en veiligheid.
Dus mutsen we samen door en komen we heus wel steeds verder en leer ik hem steeds beter vertrouwen, en hij mij trouwens ook. Ik ben alleen nog al van de extremen: de ene dag denk ik 'zie je wel dit wordt nooit meer wat, ik moet gewoon weg' en de dag erna denk ik 'dit is zooo goed, dit is precies wat ik wil en nodig heb in mijn leven'.
Doodvermoeiend.
woensdag 18 februari 2009 om 00:04
Volgens mij kijk ik iets anders aan tegen het alleen zijn.
Ik ben graag alleen. Even los van het afstand houden enzo om allerlei redenen. Ik ben buiten dat ook echt graag alleen.
Tuurlijk heb ik mensen om me heen nodig, maar niet noodzakelijk dicht bij me, zoals in huis.
Voor mij zal een relatie een aanvulling moeten zijn op mijn leven en geen invulling.
Ik ben graag alleen. Even los van het afstand houden enzo om allerlei redenen. Ik ben buiten dat ook echt graag alleen.
Tuurlijk heb ik mensen om me heen nodig, maar niet noodzakelijk dicht bij me, zoals in huis.
Voor mij zal een relatie een aanvulling moeten zijn op mijn leven en geen invulling.
woensdag 18 februari 2009 om 00:05
quote:saartje1980 schreef op 18 februari 2009 @ 00:04:
Volgens mij kijk ik iets anders aan tegen het alleen zijn.
Ik ben graag alleen. Even los van het afstand houden enzo om allerlei redenen. Ik ben buiten dat ook echt graag alleen.
Tuurlijk heb ik mensen om me heen nodig, maar niet noodzakelijk dicht bij me, zoals in huis.
Voor mij zal een relatie een aanvulling moeten zijn op mijn leven en geen invulling.Ik wil dat ook zo graag....maar weet niet hoe ik mezelf sterker moet maken...Ik voel me zo'n zwakkeling.
Volgens mij kijk ik iets anders aan tegen het alleen zijn.
Ik ben graag alleen. Even los van het afstand houden enzo om allerlei redenen. Ik ben buiten dat ook echt graag alleen.
Tuurlijk heb ik mensen om me heen nodig, maar niet noodzakelijk dicht bij me, zoals in huis.
Voor mij zal een relatie een aanvulling moeten zijn op mijn leven en geen invulling.Ik wil dat ook zo graag....maar weet niet hoe ik mezelf sterker moet maken...Ik voel me zo'n zwakkeling.
woensdag 18 februari 2009 om 00:05
Dat je verslaafd raakt merk je omdat je mentaal ze wil hebben.
Je denkt dat het helpt,je bent bang dat je in ieder geval niet slaapt zonder.
Je raakt in paniek als je vooraad op is.
Contoleert constant je voorraad. Je vergeet ze ook nooit in te nemen! controleert ook een aantal keer je strip of je hem nu hebt genomen en of het klopt.
Zonder is gewoon geen optie!
Tsja....je gedraagt je gewoon als een junk eigenlijk.
Het echte gevoel merk je als je afkickt.
Je lichaam en geest is dan not amused.
Je denkt dat het helpt,je bent bang dat je in ieder geval niet slaapt zonder.
Je raakt in paniek als je vooraad op is.
Contoleert constant je voorraad. Je vergeet ze ook nooit in te nemen! controleert ook een aantal keer je strip of je hem nu hebt genomen en of het klopt.
Zonder is gewoon geen optie!
Tsja....je gedraagt je gewoon als een junk eigenlijk.
Het echte gevoel merk je als je afkickt.
Je lichaam en geest is dan not amused.
woensdag 18 februari 2009 om 00:08
woensdag 18 februari 2009 om 00:09
Hmm...ja dat is lastig Philomein die tegenstrijdigheden.
Een soort ga weg! maar hou van mij.
Ik klamp juist erg vast aan vriend,ik voel mij erg veilig bij hem.
Dat heeft zeker ook jaren gekost.En nu wankelt dat nog wel wat na de mokerslag.
Maar als hij er is.....is alles oke.
Alleen als ik wil eten wil ik hem liever weg,haha! dat is dus elke avond.
Die vreselijk eetstoornisduivel ook.
Een soort ga weg! maar hou van mij.
Ik klamp juist erg vast aan vriend,ik voel mij erg veilig bij hem.
Dat heeft zeker ook jaren gekost.En nu wankelt dat nog wel wat na de mokerslag.
Maar als hij er is.....is alles oke.
Alleen als ik wil eten wil ik hem liever weg,haha! dat is dus elke avond.
Die vreselijk eetstoornisduivel ook.
woensdag 18 februari 2009 om 00:10
quote:iry schreef op 18 februari 2009 @ 00:09:
Hmm...ja dat is lastig Philomein die tegenstrijdigheden.
Een soort ga weg! maar hou van mij.
Ik klamp juist erg vast aan vriend,ik voel mij erg veilig bij hem.
Dat heeft zeker ook jaren gekost.En nu wankelt dat nog wel wat na de mokerslag.
Maar als hij er is.....is alles oke.
Alleen als ik wil eten wil ik hem liever weg,haha! dat is dus elke avond.
Die vreselijk eetstoornisduivel ook.Kan je dan ook soms niet wachten totdat hij naar bed gaat?
Hmm...ja dat is lastig Philomein die tegenstrijdigheden.
Een soort ga weg! maar hou van mij.
Ik klamp juist erg vast aan vriend,ik voel mij erg veilig bij hem.
Dat heeft zeker ook jaren gekost.En nu wankelt dat nog wel wat na de mokerslag.
Maar als hij er is.....is alles oke.
Alleen als ik wil eten wil ik hem liever weg,haha! dat is dus elke avond.
Die vreselijk eetstoornisduivel ook.Kan je dan ook soms niet wachten totdat hij naar bed gaat?
