Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
donderdag 19 februari 2009 om 15:38
donderdag 19 februari 2009 om 16:15
quote:iry schreef op 19 februari 2009 @ 16:08:
Ik moet ook wel lachen om de cliche's nu je het zo leest.
Loslaten ,grenzen aangeven,lief zijn voor jezelf etc.....
Allemaal waar natuurlijk.
Maar misschien moeten we maar eens originelere uitspraken verzinnen
Ben ik het helemaal mee eens Iry!
Trap jij af?
(hoe is het met je huid?)
Ik moet ook wel lachen om de cliche's nu je het zo leest.
Loslaten ,grenzen aangeven,lief zijn voor jezelf etc.....
Allemaal waar natuurlijk.
Maar misschien moeten we maar eens originelere uitspraken verzinnen
Ben ik het helemaal mee eens Iry!
Trap jij af?
(hoe is het met je huid?)
donderdag 19 februari 2009 om 17:45
Klinkt lekker wat je gaat eten, Saartje. Hier is het maar afwachten, haha, wat een luxeprobleem. Ik wil wel bij je komen eten hoor, als je maar dichterbij woonde zodat ik kan weggaan wanneer ik wil, als het me te eng wordt zeg maar.
Hoe is het met je huidje, Iry?
Het was leuk bij mijn (twee trouwens, eentje was niet gekomen) vriendinnen. Beetje mandala-zitten-kleuren en kletsen én praten. Ik ben wel eerlijk tegen ze geweest over hoe het gaat, maar op een manier dat ik er niets bij voelde. Veel te eng, om die emotie toe te laten als ik het heb over eh.. dingen uit die blog. Maar stilletjes wel genoten van hun gezelschap en het samenzijn. Even uit mijn eigen gedoetje.
Hoe is het met je huidje, Iry?
Het was leuk bij mijn (twee trouwens, eentje was niet gekomen) vriendinnen. Beetje mandala-zitten-kleuren en kletsen én praten. Ik ben wel eerlijk tegen ze geweest over hoe het gaat, maar op een manier dat ik er niets bij voelde. Veel te eng, om die emotie toe te laten als ik het heb over eh.. dingen uit die blog. Maar stilletjes wel genoten van hun gezelschap en het samenzijn. Even uit mijn eigen gedoetje.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 19 februari 2009 om 17:55
Dag lieve vrouwen!
Lekker Saar, die lasagna! Noem dat maar makkelijk! Vind het altijd een boel werk. Wij eten left-over-hutspot-uit-de-vriezer.
Da's pas makkelijklui.
Lynne, wat lief dat je zo uitgebreid reageerde. En wat fijn om een stukje van jou te zien!
Knap dat je helemaal zelf door die rotperiode gekomen bent zeg, dat heb je toch maar gedaan. Sjonge.
Ik zit een beetje in mn bewonderingsfase deze week geloof ik haha.
Heerlijk gesport. Ben net een half uurtje thuis, want had ook nog tennisles, en daarvoor met vriendin lekker al een partijtje gespeeld.
Ik kwam er vandaag dus achter dat ik me dan schaam als ik 'goed' speel.
Die vriendin en ik verschillen nogal qua niveau omdat zij bijna nooit speelt. En prompt ga ik dan heel liefjes slaan, niet te hard, en sla soms af en toe express mis of loop niet op ballen.
Het viel zelfs haar op dat bij een fatsoenlijke strakke bal er telkens 'sorrie' uitflapte.
Vind dat zo moeilijk. Want ik wil het voor haar gewoon leuk houden, en het voelt zo genant als je 40-0 voorstaat.
Schaam me dan echt rot als ik een mooie bal sla.
Maar als ze dan aan de bar zegt 'Nou, ik kan je best aardig bij houden gelukkig.' dan voel ik ook alles samenspannen.
Zat er vandaag voor het eerst eens over na te denken, het viel me op, en ik vind het maar raar.
Dat ik niet met Wurman wil spelen vind ik dan wel weer logisch, want we zijn van de partijtjes. En hij is zo goed dat hij 'ingehouden' gaat spelen dan (wat ik vandaag deed). En daarrrr heb ik zo de schijt aan. Wòèst maakt me dat.
Ik ben nìèt zielig, en hij hoeft nìèt mij het gevoel te geven dat het toch nog wel meevalt allemaal. Grrrr.
Dus.
Gezond joh, sporten. Kan je al je frustraties in kwijt.
Hihi.
Maar wel onwijs lekker gevoel.
Merk dat ik ook altijd meer rust in mn hoofd heb als ik lekker bewogen heb.
Lekker Saar, die lasagna! Noem dat maar makkelijk! Vind het altijd een boel werk. Wij eten left-over-hutspot-uit-de-vriezer.
Da's pas makkelijklui.
Lynne, wat lief dat je zo uitgebreid reageerde. En wat fijn om een stukje van jou te zien!
Knap dat je helemaal zelf door die rotperiode gekomen bent zeg, dat heb je toch maar gedaan. Sjonge.
Ik zit een beetje in mn bewonderingsfase deze week geloof ik haha.
Heerlijk gesport. Ben net een half uurtje thuis, want had ook nog tennisles, en daarvoor met vriendin lekker al een partijtje gespeeld.
Ik kwam er vandaag dus achter dat ik me dan schaam als ik 'goed' speel.
Die vriendin en ik verschillen nogal qua niveau omdat zij bijna nooit speelt. En prompt ga ik dan heel liefjes slaan, niet te hard, en sla soms af en toe express mis of loop niet op ballen.
Het viel zelfs haar op dat bij een fatsoenlijke strakke bal er telkens 'sorrie' uitflapte.
Vind dat zo moeilijk. Want ik wil het voor haar gewoon leuk houden, en het voelt zo genant als je 40-0 voorstaat.
Schaam me dan echt rot als ik een mooie bal sla.
Maar als ze dan aan de bar zegt 'Nou, ik kan je best aardig bij houden gelukkig.' dan voel ik ook alles samenspannen.
Zat er vandaag voor het eerst eens over na te denken, het viel me op, en ik vind het maar raar.
Dat ik niet met Wurman wil spelen vind ik dan wel weer logisch, want we zijn van de partijtjes. En hij is zo goed dat hij 'ingehouden' gaat spelen dan (wat ik vandaag deed). En daarrrr heb ik zo de schijt aan. Wòèst maakt me dat.
Ik ben nìèt zielig, en hij hoeft nìèt mij het gevoel te geven dat het toch nog wel meevalt allemaal. Grrrr.
Dus.
Gezond joh, sporten. Kan je al je frustraties in kwijt.
Hihi.
Maar wel onwijs lekker gevoel.
Merk dat ik ook altijd meer rust in mn hoofd heb als ik lekker bewogen heb.
donderdag 19 februari 2009 om 17:58
Iry, wat rot met dat slapen trouwens. Dan is het allemaal zo ontzettend veel vermoeiender, het leven.
Van slaapgebrek worden mensen volgens mij ook gillend gek en somber enzo.
Dus eigenlijk, als je het vanuit die hoek bekijkt, doe jij het toch maar boel knap.
Niet gillend gekker worden, en zo krachtig blijven, ondanks je slaapgebrek.
Van slaapgebrek worden mensen volgens mij ook gillend gek en somber enzo.
Dus eigenlijk, als je het vanuit die hoek bekijkt, doe jij het toch maar boel knap.
Niet gillend gekker worden, en zo krachtig blijven, ondanks je slaapgebrek.
donderdag 19 februari 2009 om 18:01
donderdag 19 februari 2009 om 18:04
Haha Wurm, dat tennisverhaal is heel herkenbaar.
Zelf inhouden bij een ander om het maar een beetje gelijk te houden en daarmee hopelijk de ander een goed gevoel te geven. En doet iemand dat bij jou, dan maakt het je woest. Want je wilt dan niet dat iemand zich inhoudt.
Krom eigenlijk, als je er zo over nadenkt.
Zelf inhouden bij een ander om het maar een beetje gelijk te houden en daarmee hopelijk de ander een goed gevoel te geven. En doet iemand dat bij jou, dan maakt het je woest. Want je wilt dan niet dat iemand zich inhoudt.
Krom eigenlijk, als je er zo over nadenkt.
donderdag 19 februari 2009 om 20:57
Fijne avond Saar, ik hoop dat je het heel gezellig hebt! En lekker een ontspannen avondje kan hebben!
Wurm, volgende keer gewoon lekker je best doen hoor of ook eens een potje spelen tegen een maatje van wel jouw niveau! Hoe is het verder met je?
EV, wat leuk he dat vriendinnen je toch altijd weer kunnen opbeuren. Goed dat je eerlijk bent geweest. En dat gevoel, dat komt nog wel. Niet alles tegelijk. (cliche nummer 6)
Appeltje, hoe istie?
Ben onrustig. Voel me zo nutteloos. Ik zit in een baalweek fase. Volgende week wil ik weer de 'ik voel me sterk' fase. Die is moeilijk, krampachtig, geen emoties laten zien en gespannen, maar heb er controle over. Dat voelt fijn. Dat is beter dan dit dweilerige rotgevoel. Ik ben niks en ik kan niks. Oeps! Dat mag ik niet zeggen. Kom maar met jullie commentaar. Maar ik voel het echt zo en het moet eruit.
Hoop dat jullie een leuke avond hebben allemaal! Ik kom af en toe nog even spieken hoor, ben niet weg te slaan van het forum vandaag...
(f) Sterretje
Wurm, volgende keer gewoon lekker je best doen hoor of ook eens een potje spelen tegen een maatje van wel jouw niveau! Hoe is het verder met je?
EV, wat leuk he dat vriendinnen je toch altijd weer kunnen opbeuren. Goed dat je eerlijk bent geweest. En dat gevoel, dat komt nog wel. Niet alles tegelijk. (cliche nummer 6)
Appeltje, hoe istie?
Ben onrustig. Voel me zo nutteloos. Ik zit in een baalweek fase. Volgende week wil ik weer de 'ik voel me sterk' fase. Die is moeilijk, krampachtig, geen emoties laten zien en gespannen, maar heb er controle over. Dat voelt fijn. Dat is beter dan dit dweilerige rotgevoel. Ik ben niks en ik kan niks. Oeps! Dat mag ik niet zeggen. Kom maar met jullie commentaar. Maar ik voel het echt zo en het moet eruit.
Hoop dat jullie een leuke avond hebben allemaal! Ik kom af en toe nog even spieken hoor, ben niet weg te slaan van het forum vandaag...
(f) Sterretje
donderdag 19 februari 2009 om 22:47
Hee Ster!
Ik kom aleen maar even zeggen dat je echt niet de enige bent die geen leven plannen heeft.
Maar ik merk dat ik het de laatste tijd vaak zwaar vind om hier te komen lezen. Vandaar dat je zo weinig van me leest.
Ik ga mijn best doen dat daar weer snel verandering in komt!
Slaap lekker alvast!
Ik kom aleen maar even zeggen dat je echt niet de enige bent die geen leven plannen heeft.
Maar ik merk dat ik het de laatste tijd vaak zwaar vind om hier te komen lezen. Vandaar dat je zo weinig van me leest.
Ik ga mijn best doen dat daar weer snel verandering in komt!
Slaap lekker alvast!
donderdag 19 februari 2009 om 23:06
Nee HO! Heel goed dat je je eigen grens bewaakt.
(moet even lachen om mezelf, ik gooi echt met cliche opmerkingen vandaag)
Juist niet doen hoor als het je zwaar valt. Ik begrijp wel wat je bedoeld, je hebt het al zo zwaar met die therapiedagen en dan trek je hier dingen ook vast erg aan. Dat is teveel nu. Pas goed op jezelf lieve appel.
Vind het gewoon fijn om te weten hoe het met je gaat!
Slaap lekker!
(moet even lachen om mezelf, ik gooi echt met cliche opmerkingen vandaag)
Juist niet doen hoor als het je zwaar valt. Ik begrijp wel wat je bedoeld, je hebt het al zo zwaar met die therapiedagen en dan trek je hier dingen ook vast erg aan. Dat is teveel nu. Pas goed op jezelf lieve appel.
Vind het gewoon fijn om te weten hoe het met je gaat!
Slaap lekker!
