Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
maandag 23 februari 2009 om 12:23
Hee lieverds!
Het is inderdaad rustig de laatste dagen. Hoewel ik er wel vaak ben nu.
Wurm, ik verspreid het huishouden altijd over de week. Misschien 1 dagje ietsjes meer doen, maar niet dat het zo groot wordt dat ik er als een berg tegenop ga zien.
Soms tussendoor ff stofzuigen boven en beneden.
Dag twee ff wat tafeltjes/stoelen afnemen en schoonmaken.
Dan draai je een paar wasjes en maak je ondertussen ff de wc en de badkamer schoon.
Ook haal ik boodschappen per week. Dan hoef ik niet iedere dag de deur uit om iets te halen, behalve af en toe wat versproducten. Maar meestal maak ik voor wat meer en dan vries ik het gewoon in.
Moet overigens nu wel bekennen dat mijn tactiek zoals hierboven geschreven staat deze week niet helemaal tot uiting is gekomen. Heb het enorm laten versloffen en heb veel te doen vandaag.
Dan doen we het samen okee?
En dan dumpen we hier af en toe een lijstje, gaan we lekker afstrepen.
Maar weet je, van de week dacht ik ook gewoon; Lekker BOEIEND dat kut huishouden. (excuses voor het taalgebruik)
Wat maakt het uit.
Klein tipje: Mocht er opeens een moment zijn op de dag waarop je je actief voelt en best happy, zet keihard de muziek aan en ga lekker aan de slag. Dan is het niet eens zo erg!
Zo haha. Even een tipje van de sluier opgelicht in huize Sterretje.
Het is inderdaad rustig de laatste dagen. Hoewel ik er wel vaak ben nu.
Wurm, ik verspreid het huishouden altijd over de week. Misschien 1 dagje ietsjes meer doen, maar niet dat het zo groot wordt dat ik er als een berg tegenop ga zien.
Soms tussendoor ff stofzuigen boven en beneden.
Dag twee ff wat tafeltjes/stoelen afnemen en schoonmaken.
Dan draai je een paar wasjes en maak je ondertussen ff de wc en de badkamer schoon.
Ook haal ik boodschappen per week. Dan hoef ik niet iedere dag de deur uit om iets te halen, behalve af en toe wat versproducten. Maar meestal maak ik voor wat meer en dan vries ik het gewoon in.
Moet overigens nu wel bekennen dat mijn tactiek zoals hierboven geschreven staat deze week niet helemaal tot uiting is gekomen. Heb het enorm laten versloffen en heb veel te doen vandaag.
Dan doen we het samen okee?
En dan dumpen we hier af en toe een lijstje, gaan we lekker afstrepen.
Maar weet je, van de week dacht ik ook gewoon; Lekker BOEIEND dat kut huishouden. (excuses voor het taalgebruik)
Wat maakt het uit.
Klein tipje: Mocht er opeens een moment zijn op de dag waarop je je actief voelt en best happy, zet keihard de muziek aan en ga lekker aan de slag. Dan is het niet eens zo erg!
Zo haha. Even een tipje van de sluier opgelicht in huize Sterretje.
maandag 23 februari 2009 om 12:33
Het is inderdaad rustig hier de laatste dagen.
Niet dat ik nou druk was ofzo, integendeel zelfs.
Inderdaad een beetje moedeloos misschien. Niet wéér willen schrijven dat ik me rot voel, gspannen. Want ook dat begint een beetje zinloos te lijken.
Vanochtend mijn masker maar weer eens uit de kast getrokken en naar het werk gegaan. Glimlach op mijn gezicht, want ik moet volgende week weer beginnen en dan moet ik er toch uitzien alsof ik er zin in heb.
En ja hoor, iedereen trapt erin. Ik hoefde niet eens echt wat te zeggen, het kwam vanzelf ''Goh Saar, je ziet er vrolijker uit, fijn dat het weer wat beter met je gaat". En maar weer glimlachen en wat knikken.
Moest een uur wachten op lg, want hij had eerst een ander gesprek. Lekker dan, was fijn als hij even gebeld had.
Gesproken met een jongen die nu op een andere groep zit. Het gaat niet zo goed met hem. Complimenten van een collega van die groep, dat we zo'n goed gesprek hadden en wat dingen helder hebben gekregen. Alleen maar omdat ik zie wat hij doet, omdat ik precies hetzelfde doe. Dingen weglachen, weglopen, niet kunnen uiten, angst.
Die jongen was er in elk geval blij mee, dus toch nog ergens goed voor...
Niet dat ik nou druk was ofzo, integendeel zelfs.
Inderdaad een beetje moedeloos misschien. Niet wéér willen schrijven dat ik me rot voel, gspannen. Want ook dat begint een beetje zinloos te lijken.
Vanochtend mijn masker maar weer eens uit de kast getrokken en naar het werk gegaan. Glimlach op mijn gezicht, want ik moet volgende week weer beginnen en dan moet ik er toch uitzien alsof ik er zin in heb.
En ja hoor, iedereen trapt erin. Ik hoefde niet eens echt wat te zeggen, het kwam vanzelf ''Goh Saar, je ziet er vrolijker uit, fijn dat het weer wat beter met je gaat". En maar weer glimlachen en wat knikken.
Moest een uur wachten op lg, want hij had eerst een ander gesprek. Lekker dan, was fijn als hij even gebeld had.
Gesproken met een jongen die nu op een andere groep zit. Het gaat niet zo goed met hem. Complimenten van een collega van die groep, dat we zo'n goed gesprek hadden en wat dingen helder hebben gekregen. Alleen maar omdat ik zie wat hij doet, omdat ik precies hetzelfde doe. Dingen weglachen, weglopen, niet kunnen uiten, angst.
Die jongen was er in elk geval blij mee, dus toch nog ergens goed voor...
maandag 23 februari 2009 om 12:41
Hee Saar,
Nou, het enige voordeel is dat dat masker nu niet ligt te verstoffen in je kast, je hebt 'm zo vaak op! En waarschijnlijk ben je er heel goed in geworden...
Mensen (en vooral collega's) willen altijd weer heel graag dat het goed met je gaat. Omdat ze er eigenlijk niet zo goed mee om kunnen gaan. En misschien ook wel omdat ze niet de moeite nemen om even diep in je ogen te kijken en even tijd voor je te nemen. Nou is dat ook lastig, want het is toch je werk.
Maar verwarrend hoor Saar. Voel je je nu ook zo leeg en uitgeblust?
Wel een mooi verhaal van die jongen. Jij ziet mensen echt.
Ik hoop dat je een goeie dag hebt.
Ik ga aan mijn huiswerk . Kom straks weer even terug!
Liefs
Nou, het enige voordeel is dat dat masker nu niet ligt te verstoffen in je kast, je hebt 'm zo vaak op! En waarschijnlijk ben je er heel goed in geworden...
Mensen (en vooral collega's) willen altijd weer heel graag dat het goed met je gaat. Omdat ze er eigenlijk niet zo goed mee om kunnen gaan. En misschien ook wel omdat ze niet de moeite nemen om even diep in je ogen te kijken en even tijd voor je te nemen. Nou is dat ook lastig, want het is toch je werk.
Maar verwarrend hoor Saar. Voel je je nu ook zo leeg en uitgeblust?
Wel een mooi verhaal van die jongen. Jij ziet mensen echt.
Ik hoop dat je een goeie dag hebt.
Ik ga aan mijn huiswerk . Kom straks weer even terug!
Liefs
maandag 23 februari 2009 om 13:11
Ja, jij ziet mensen echt.
Ik denk dat wij mensen echt zien, omdat we zelf zoveel ervaring hebben met maskers op hebben. En anderen plukken er dus de vruchten van; ja, fijn dat je iets voor iemand kunt betekenen.
Maar jij zelf dan? En ik zelf dan?
What about jezelf heel serieus nemen, je niet schuldig voelen over dat je je zo voelt? Zoals ik doe: zoals ik hier eerder beschreef vanmorgen, ik voel me dus erg schuldig tegenover EM, dat ik niet gezelliger ben, en de hele tijd ook nog die gedachten aan mijn werk, ik word er zo nog meer gespannen van.
Van dat boekomslag word ik ook nog eens gek. Photoshop vind ik moeilijk, al vanalles zitten proberen; verder ook nog met GIMP en Inkscape, lukt allemaal niet. EM probeert nog steeds verder, hij heeft meer uithoudingsvermogen, lees geduld, met deze dingen. Ik niet! Ik word er nog meer opgefokt van dan ik al ben. Weer een ding wat niet lukt.
Ik denk dat wij mensen echt zien, omdat we zelf zoveel ervaring hebben met maskers op hebben. En anderen plukken er dus de vruchten van; ja, fijn dat je iets voor iemand kunt betekenen.
Maar jij zelf dan? En ik zelf dan?
What about jezelf heel serieus nemen, je niet schuldig voelen over dat je je zo voelt? Zoals ik doe: zoals ik hier eerder beschreef vanmorgen, ik voel me dus erg schuldig tegenover EM, dat ik niet gezelliger ben, en de hele tijd ook nog die gedachten aan mijn werk, ik word er zo nog meer gespannen van.
Van dat boekomslag word ik ook nog eens gek. Photoshop vind ik moeilijk, al vanalles zitten proberen; verder ook nog met GIMP en Inkscape, lukt allemaal niet. EM probeert nog steeds verder, hij heeft meer uithoudingsvermogen, lees geduld, met deze dingen. Ik niet! Ik word er nog meer opgefokt van dan ik al ben. Weer een ding wat niet lukt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 23 februari 2009 om 13:13
Wat het huishouden in Huize Elmer betreft: ik stofzuig elke dag (moet wel met de hond), vloer helemaal of deels dweilen (zelfde reden), afwas en was hou ik allemaal dagelijks bij (eerste) of zo vaak als nodig (tweede). Andere poets doe ik als ik er zin in heb of als ik het nodig is vind. Ramen wassen: zelden. EM doet af en toe de badkamer heel erg grondig, waarvoor mijn dank.
Alles op één dag, daar zou ik ook als een berg tegenop zien.
Alles op één dag, daar zou ik ook als een berg tegenop zien.
elmervrouw wijzigde dit bericht op 23-02-2009 13:14
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
% gewijzigd
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 23 februari 2009 om 13:22
Het is inderdaad fijn om iets voor een ander te kunnen betekenen.
Maar tegelijk confronteert het ook met eigen tekortkomingen, want waarom kan ik dan niet iets voor mezelf betekenen, kom ik er zelf niet uit?
Als ik het zo bij een ander kan doorzien, waarom snap ik dan vaak helemaal niets van mezelf?
Dat schuldig voelen omdat je niet gezellig bent, herkenbaar EV.
Dus ga ik dan maar mensen uit de weg, dan ziet niemand het, heeft niemand er last van.
Maar tegelijk confronteert het ook met eigen tekortkomingen, want waarom kan ik dan niet iets voor mezelf betekenen, kom ik er zelf niet uit?
Als ik het zo bij een ander kan doorzien, waarom snap ik dan vaak helemaal niets van mezelf?
Dat schuldig voelen omdat je niet gezellig bent, herkenbaar EV.
Dus ga ik dan maar mensen uit de weg, dan ziet niemand het, heeft niemand er last van.
maandag 23 februari 2009 om 13:23
Hoi allemaal, ben ik weer! Had een paar dagen geen zin in het forum. Wil er niet verslaafd aan raken en zet soms een paar dagen de computer niet aan.
Hoe is het hier? Mijn vakantie zit er weer op, ben ook weer uitgeziekt. Ik vind de regelmaat van gewoon wel zo prettig.
Van de week heb ik met een vriendin haar doop voorbereid en dat was heel fijn. Het wordt sober, niet in 1 of andere hallelujakerk. Ik merk dat het ook weer kriebelt, de klooster'itch' en ik vind dat gevoel moeilijk te verdragen. Ik las dat er over ruim een maand ergens een open weekend is, en vind het moeilijk om te beslissen of ik wel of niet zal gaan. Hopelijk zakt de heftigheid van het gevoel als mijn ongesteldheid doorbreekt. Dit weekend heb ik al heel wat chocola gegeten.
Hoe is het met jullie? Ik las dat je vanochtend min of meer gewerkt/langsgegaan bent Saar. Lastig dat je je masker opgezet hebt/moest opzetten. Je kunt ook niet de hele tijd je congruent gedragen: op den duur word je moedeloos van je stemming en dan wil je gewoon even wat anders. Maar ja, dat is ook niet iets om de hele tijd vol te houden. Een kwestie van afwisselen denk ik.
Ier, hoe is het met je huid?
EV, lekker bezig met foto's en marktplaats?
Een aantal van jullie heeft het over hoeveel moeite het huishouden kost. Koken, boodschappen, schoonmaken en zo af en toe een klus. Ik kan vertellen dat mij het niet lukte toen ik zo ziek was. Ik had huishoudelijke hulp, zelfs een poos mensen die langskwamen om te koken met mij (want tafeltje dekje was niet echt een succes). De laatste jaren had ik begeleiding aan huis. Soms maakten we samen schoon, wasten af, kookten of deden de boodschappen. Maar ook kleding kopen of plantjes waren dingen die we samen deden. Pas de laatste tijd doe ik alles weer helemaal alleen.
Hoe is het hier? Mijn vakantie zit er weer op, ben ook weer uitgeziekt. Ik vind de regelmaat van gewoon wel zo prettig.
Van de week heb ik met een vriendin haar doop voorbereid en dat was heel fijn. Het wordt sober, niet in 1 of andere hallelujakerk. Ik merk dat het ook weer kriebelt, de klooster'itch' en ik vind dat gevoel moeilijk te verdragen. Ik las dat er over ruim een maand ergens een open weekend is, en vind het moeilijk om te beslissen of ik wel of niet zal gaan. Hopelijk zakt de heftigheid van het gevoel als mijn ongesteldheid doorbreekt. Dit weekend heb ik al heel wat chocola gegeten.
Hoe is het met jullie? Ik las dat je vanochtend min of meer gewerkt/langsgegaan bent Saar. Lastig dat je je masker opgezet hebt/moest opzetten. Je kunt ook niet de hele tijd je congruent gedragen: op den duur word je moedeloos van je stemming en dan wil je gewoon even wat anders. Maar ja, dat is ook niet iets om de hele tijd vol te houden. Een kwestie van afwisselen denk ik.
Ier, hoe is het met je huid?
EV, lekker bezig met foto's en marktplaats?
Een aantal van jullie heeft het over hoeveel moeite het huishouden kost. Koken, boodschappen, schoonmaken en zo af en toe een klus. Ik kan vertellen dat mij het niet lukte toen ik zo ziek was. Ik had huishoudelijke hulp, zelfs een poos mensen die langskwamen om te koken met mij (want tafeltje dekje was niet echt een succes). De laatste jaren had ik begeleiding aan huis. Soms maakten we samen schoon, wasten af, kookten of deden de boodschappen. Maar ook kleding kopen of plantjes waren dingen die we samen deden. Pas de laatste tijd doe ik alles weer helemaal alleen.
maandag 23 februari 2009 om 13:35
He Hanke, leuk je hier weer te zien!
Fijn dat je uitgeziekt bent.
Dat open weekend, wat zijn je voors/tegens om wel of niet te gaan? Of komt het misschien iets te snel en te dichtbij dan?
Wat betreft huishouden enzo, voelt het goed om dat nu helemaal alleen te doen Hanke?
Het kost me sinds ik thuis zit enorm veel energie om wat in huis te doen. Gek is dat, hoe je ineens alle energie kwijt bent, terwijl ik dat normaal moeiteloos doe naast mijn werk.
Maar nu toch maar even wat doen, boodschappen en in elk geval even met de stofzuiger door het huis heen. Krijg vanavond een vriendin te eten, dus er moet wel iets fatsoenlijks op tafel komen.
Fijn dat je uitgeziekt bent.
Dat open weekend, wat zijn je voors/tegens om wel of niet te gaan? Of komt het misschien iets te snel en te dichtbij dan?
Wat betreft huishouden enzo, voelt het goed om dat nu helemaal alleen te doen Hanke?
Het kost me sinds ik thuis zit enorm veel energie om wat in huis te doen. Gek is dat, hoe je ineens alle energie kwijt bent, terwijl ik dat normaal moeiteloos doe naast mijn werk.
Maar nu toch maar even wat doen, boodschappen en in elk geval even met de stofzuiger door het huis heen. Krijg vanavond een vriendin te eten, dus er moet wel iets fatsoenlijks op tafel komen.
maandag 23 februari 2009 om 14:04
Ik merk dat ik makkelijk wat in het huishouden doe als is die dag ook wat anders te doen heb, bijv werk. Dan gaat het in ene moeite door en hoef ik geen zin te maken. Ik denk dat dat vaak het probleem is. Eenmaal bezig, pak je toch sneller weer wat op. Het is raar dat het zo werkt, maar goed.
Dat ik nu echt zelfstandig ben vind ik niet erg, ik was er aan toe om het alleen te doen. Het is nu eenmaal Hanke dat er regelmatig de klad in komt, en dat ik dan echt de afwas weg moet werken omdat die er dan al zo lang staat. Maar het is niet zo dat ik aan het vervuilen ben. Gelukkig maar!
Sinds ik de gieter in mijn woonkamer heb staan, vergaat het mijn plantjes ook veel beter.
Over vooruitgang gesproken, er stond net een meneer mijn woonkamerraam te schilderen en ik ga onverstoorbaar verder met forummen. Een jaar geleden was ik weggevlucht omdat het me onveilig zou doen voelen.
Wb dat open weekend, ik voel me een beetje dwaas. Met mijn romantische ideeen en verlangens. Zo kwetsbaar. Wat als het me echt bevalt? Dan heb ik straks geen eigen huis meer, zo raar.
Dat ik nu echt zelfstandig ben vind ik niet erg, ik was er aan toe om het alleen te doen. Het is nu eenmaal Hanke dat er regelmatig de klad in komt, en dat ik dan echt de afwas weg moet werken omdat die er dan al zo lang staat. Maar het is niet zo dat ik aan het vervuilen ben. Gelukkig maar!
Sinds ik de gieter in mijn woonkamer heb staan, vergaat het mijn plantjes ook veel beter.
Over vooruitgang gesproken, er stond net een meneer mijn woonkamerraam te schilderen en ik ga onverstoorbaar verder met forummen. Een jaar geleden was ik weggevlucht omdat het me onveilig zou doen voelen.
Wb dat open weekend, ik voel me een beetje dwaas. Met mijn romantische ideeen en verlangens. Zo kwetsbaar. Wat als het me echt bevalt? Dan heb ik straks geen eigen huis meer, zo raar.
maandag 23 februari 2009 om 14:44
Klinkt zeker als vooruitgang, onverstoorbaar verder gaan, terwijl er een schilder voor je raam staat.
Zo'n weekend is natuurlijk wel de manier om te bekijken of het echt iets voor je is. Nu blijft het toch ook steeds ergens in je hoofd rondspoken. Misschien vind je het wel niets, dan is dat ook duidelijk.
En als het wel bevalt dan hoef je toch nog niet meteen te beslissen?
Zo'n weekend is natuurlijk wel de manier om te bekijken of het echt iets voor je is. Nu blijft het toch ook steeds ergens in je hoofd rondspoken. Misschien vind je het wel niets, dan is dat ook duidelijk.
En als het wel bevalt dan hoef je toch nog niet meteen te beslissen?
maandag 23 februari 2009 om 14:49
Hee Hanke,
Wat fijn om je hier weer even te zien!
Ik ben het eens met Saar wat betreft dat weekend. Alleen kijken het voorzichtig in je laten opnemen kan toch geen kwaad? Dan doe je ook iets met je gevoelens want merk aan je dat je er wel veel mee bezig bent. En na zo'n doop kan het toch weer gaan kriebelen.
Liefs.
Wat fijn om je hier weer even te zien!
Ik ben het eens met Saar wat betreft dat weekend. Alleen kijken het voorzichtig in je laten opnemen kan toch geen kwaad? Dan doe je ook iets met je gevoelens want merk aan je dat je er wel veel mee bezig bent. En na zo'n doop kan het toch weer gaan kriebelen.
Liefs.
maandag 23 februari 2009 om 16:15
Wurm, ben jij handig dan, met Photoshop bijvoorbeeld?
We zitten hier maar te proberen en proberen, in Word nu ook, en het zou zo simpel kunnen zijn. Gewoon één foto over het hele omslag, blokje tekst op de voorkant erbij met titel en schrijfster (ik dus), op de achterkant ook een blokje tekst. Dat is alles.
Te bedenken dat ik in Nero heel veel cd-hoesjes heb gemaakt, met tekstjes, blokjes, foto's en alles...!! En zo gemakkelijk en gebruikersvriendelijk!
Ik word er gek van en ik wil dat het klaar is.
(Ja, jullie zien me hier nu even op mijn meest ego- en dwingelandig-nog niet eerder gehad niveau ) --> later reageer ik weer op de anderen hoor, sorry, moet ff afreageren.
We zitten hier maar te proberen en proberen, in Word nu ook, en het zou zo simpel kunnen zijn. Gewoon één foto over het hele omslag, blokje tekst op de voorkant erbij met titel en schrijfster (ik dus), op de achterkant ook een blokje tekst. Dat is alles.
Te bedenken dat ik in Nero heel veel cd-hoesjes heb gemaakt, met tekstjes, blokjes, foto's en alles...!! En zo gemakkelijk en gebruikersvriendelijk!
Ik word er gek van en ik wil dat het klaar is.
(Ja, jullie zien me hier nu even op mijn meest ego- en dwingelandig-nog niet eerder gehad niveau ) --> later reageer ik weer op de anderen hoor, sorry, moet ff afreageren.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 23 februari 2009 om 16:37
Irritant is dat he EV, als de techniek niet wil. Ik kan daar ook mega geirriteerd van raken EV.
Ik heb trouwens een dure week wb technische dingen. Mijn fiets moest een grote beurt (ik ben níet handig dus ik ga gewoon naar de fietsenmaker) en nu blijkt dat mijn wasmachine een nieuw rubber (heet officieel manchet geloof ik) nodig heeft. Nu heb ik voor dit soort dingen gewoon geld gereserveerd, dus ik moet niet zeuren vind ik.
Wat reageren jullie trouwens lief! Op EV na, maar dat snap ik heel goed.
De schilder moest zelfs in mijn slaapkamer wezen en dat kon ook zonder stress. Moet nog wel even de luxaflex terughangen (bah). Hij had het over sloop van deze woningen tzt. Nou, het zal mijn tijd wel duren. Er wordt zoveel gebouwd bij mij in de buurt, niet normaal. Het meeste wordt trouwens koopappartementen. Bij mij voor de deur is de herrie igg verdwenen, de nieuwbouw daar is klaar.
Bah, technische dingen is echt niet mijn ding. Geef mij maar een kindje met een driftbui of een vieze broek, daar weet ik wel raad mee...
Ik heb trouwens een dure week wb technische dingen. Mijn fiets moest een grote beurt (ik ben níet handig dus ik ga gewoon naar de fietsenmaker) en nu blijkt dat mijn wasmachine een nieuw rubber (heet officieel manchet geloof ik) nodig heeft. Nu heb ik voor dit soort dingen gewoon geld gereserveerd, dus ik moet niet zeuren vind ik.
Wat reageren jullie trouwens lief! Op EV na, maar dat snap ik heel goed.
De schilder moest zelfs in mijn slaapkamer wezen en dat kon ook zonder stress. Moet nog wel even de luxaflex terughangen (bah). Hij had het over sloop van deze woningen tzt. Nou, het zal mijn tijd wel duren. Er wordt zoveel gebouwd bij mij in de buurt, niet normaal. Het meeste wordt trouwens koopappartementen. Bij mij voor de deur is de herrie igg verdwenen, de nieuwbouw daar is klaar.
Bah, technische dingen is echt niet mijn ding. Geef mij maar een kindje met een driftbui of een vieze broek, daar weet ik wel raad mee...
maandag 23 februari 2009 om 17:35
quote:hanke321 schreef op 23 februari 2009 @ 16:37:
Wat reageren jullie trouwens lief! Op EV na, maar dat snap ik heel goed.Oh dank je wel, zeg. Van je medeforummers moet je het maar hebben.
Wat dat open weekend betreft: als het echt iets is wat al zo lang bij je speelt, zou ik zeker van die gelegenheid gebruikmaken om de sfeer te voelen, zien, proeven, ervaren. Anders blijft het altijd een min of meer (misschien romantisch) verlangen in de verte.
Vroeger hadden wij een 'tante zuster', ja, zo noem je dat in het katholieke zuiden. Daar gingen wij eens per jaar op bezoek. Ik vond het altijd reuze interessant, het leven van die zusters, en wilde er alles over weten (maar durfde niets te vragen). Lang gezegd ook dat ik het klooster in wilde, maar dat was meer uit angst voor het item vriendjes en kinderen; eerste durfde ik niet, tweede wilde ik niet. Had natuurlijk alles met vroeger te maken. Het klooster zou voor mij echt een vlucht uit het echte leven zijn geweest. Neemt niet weg dat ik het leven daar nog steeds fascinerend vind en er best weleens een weekje zou willen meedraaien.. maar daar zou het dan ook bij blijven.
Saartje, een vraag aan jou: ik lees de laatste dagen vaak over vriendinnen, dat ze bij jou komen of jij bij hen, ook samen eten. Nodig jij ze dan uit, of is het hun initiatief? Gewoon even benieuwd naar. Is het bij jou niet zo dat veel initiatieven van jouw kant moeten komen? Of zoeken zij jou ook op als het met jou minder gaat?
Wat reageren jullie trouwens lief! Op EV na, maar dat snap ik heel goed.Oh dank je wel, zeg. Van je medeforummers moet je het maar hebben.
Wat dat open weekend betreft: als het echt iets is wat al zo lang bij je speelt, zou ik zeker van die gelegenheid gebruikmaken om de sfeer te voelen, zien, proeven, ervaren. Anders blijft het altijd een min of meer (misschien romantisch) verlangen in de verte.
Vroeger hadden wij een 'tante zuster', ja, zo noem je dat in het katholieke zuiden. Daar gingen wij eens per jaar op bezoek. Ik vond het altijd reuze interessant, het leven van die zusters, en wilde er alles over weten (maar durfde niets te vragen). Lang gezegd ook dat ik het klooster in wilde, maar dat was meer uit angst voor het item vriendjes en kinderen; eerste durfde ik niet, tweede wilde ik niet. Had natuurlijk alles met vroeger te maken. Het klooster zou voor mij echt een vlucht uit het echte leven zijn geweest. Neemt niet weg dat ik het leven daar nog steeds fascinerend vind en er best weleens een weekje zou willen meedraaien.. maar daar zou het dan ook bij blijven.
Saartje, een vraag aan jou: ik lees de laatste dagen vaak over vriendinnen, dat ze bij jou komen of jij bij hen, ook samen eten. Nodig jij ze dan uit, of is het hun initiatief? Gewoon even benieuwd naar. Is het bij jou niet zo dat veel initiatieven van jouw kant moeten komen? Of zoeken zij jou ook op als het met jou minder gaat?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 23 februari 2009 om 18:28
Dag allemaal,
Wurm, de film Australia wilde ik binnenkort met dochter gaan zien. Ik wist niet dat het deels in de oorlog speelt. En wereldleed heb ik ook niet zoveel zin in momenteel, maar kijken of er iets luchtigers draait.
Huishouden, ja een noodzakelijk kwaad. En zo telkens terugkerend (helemaal met huisdieren). Ik plan klusjes niet, dan ga ik er zo tegenop zien want dan móet het inderdaad. Maar zaterdag bijvoorbeeld ergerde ik me aan de vieze ramen (hadden al lang geen sop gezien) en ben ik die ter plekke gaan wassen. Dus ik speel in op wat ik opmerk zeg maar. Ik doe ook wel klussen tegelijk: als het eten opstaat even de stofzuiger pakken.
En de afwas gaat gelukkig achter een klep.
In een ver verleden heb ik in een bejaardentehuis vakantiewerk gedaan, daar leer je echt in rap tempo schoonmaken.
Saar, hoe kijk je nu terug op je bezoek aan het werk? Balen dat je dan ook nog eens een uur moest wachten.
Hanke, ik zou het zeker overwegen zo'n open weekend. Sfeer proeven op een vrijblijvende manier. En dan ervaren wat het met je doet.
(en ja doe mij ook maar een driftig kindje in plaats van techniek..)
EV, blijf lekker afreageren hier. Zo frustrerend dat je iets wilt en het niet lukt, en zo moeilijk om dat dan los te laten. Ik hoop dat je iemand vind die je er mee kan helpen want het resultaat moet wel helemaal naar je zin zijn.
Fijne avond allemaal, ik ga sporten.
Wurm, de film Australia wilde ik binnenkort met dochter gaan zien. Ik wist niet dat het deels in de oorlog speelt. En wereldleed heb ik ook niet zoveel zin in momenteel, maar kijken of er iets luchtigers draait.
Huishouden, ja een noodzakelijk kwaad. En zo telkens terugkerend (helemaal met huisdieren). Ik plan klusjes niet, dan ga ik er zo tegenop zien want dan móet het inderdaad. Maar zaterdag bijvoorbeeld ergerde ik me aan de vieze ramen (hadden al lang geen sop gezien) en ben ik die ter plekke gaan wassen. Dus ik speel in op wat ik opmerk zeg maar. Ik doe ook wel klussen tegelijk: als het eten opstaat even de stofzuiger pakken.
En de afwas gaat gelukkig achter een klep.
In een ver verleden heb ik in een bejaardentehuis vakantiewerk gedaan, daar leer je echt in rap tempo schoonmaken.
Saar, hoe kijk je nu terug op je bezoek aan het werk? Balen dat je dan ook nog eens een uur moest wachten.
Hanke, ik zou het zeker overwegen zo'n open weekend. Sfeer proeven op een vrijblijvende manier. En dan ervaren wat het met je doet.
(en ja doe mij ook maar een driftig kindje in plaats van techniek..)
EV, blijf lekker afreageren hier. Zo frustrerend dat je iets wilt en het niet lukt, en zo moeilijk om dat dan los te laten. Ik hoop dat je iemand vind die je er mee kan helpen want het resultaat moet wel helemaal naar je zin zijn.
Fijne avond allemaal, ik ga sporten.
maandag 23 februari 2009 om 18:56
Dag lieverds! (f)
Het is hier de laatste dagen idd rustig geweest..
Als ik voor mezelf spreek komt dat denk ik ook een beetje door wat Saar al benoemde. Moedeloos, niet steeds willen vertellen hoe rot je je voelt. Maar ook omdat ik vaak moeite heb met wat anderen meemaken, voelen. Herken veel en vaak heb ik het daar moelijk mee.
Schrijf dan niets, maar lees ook niet.
En jullie hadden het over huishouden. Wasda??? Kun je dat eten?
Ook hier een noodzakelijk kwaad. Ik doe het, maar met veel tegenzin. Maar ik vind dat ik het niet kan maken om niet te poetsen terwijl ik veel thuis ben.
Als ik gespannen ben heb ik weinig rust in mijn kont dus dan maak ik daar vaak gebruik van door dan een doek of stofzuiger vast te pakken.
EV, kan me je frustaties helemaal voorstellen. Ik ben ook woedend op mijn laptop op dit moment. hij doet al weken raar, en stopt er steeds mee. Heb hem steeds weer aan de praat kunnen krijgen maar nu is het echt klaar denk ik...
Heb nu de laptop van mijn ouders in beslag genomen, die zijn toch op vakantie. En vriend de opdracht gegeven hem te maken.
Ga nu even verder terug lezen.
Alvast een dikke voor allemaal!
Het is hier de laatste dagen idd rustig geweest..
Als ik voor mezelf spreek komt dat denk ik ook een beetje door wat Saar al benoemde. Moedeloos, niet steeds willen vertellen hoe rot je je voelt. Maar ook omdat ik vaak moeite heb met wat anderen meemaken, voelen. Herken veel en vaak heb ik het daar moelijk mee.
Schrijf dan niets, maar lees ook niet.
En jullie hadden het over huishouden. Wasda??? Kun je dat eten?
Ook hier een noodzakelijk kwaad. Ik doe het, maar met veel tegenzin. Maar ik vind dat ik het niet kan maken om niet te poetsen terwijl ik veel thuis ben.
Als ik gespannen ben heb ik weinig rust in mijn kont dus dan maak ik daar vaak gebruik van door dan een doek of stofzuiger vast te pakken.
EV, kan me je frustaties helemaal voorstellen. Ik ben ook woedend op mijn laptop op dit moment. hij doet al weken raar, en stopt er steeds mee. Heb hem steeds weer aan de praat kunnen krijgen maar nu is het echt klaar denk ik...
Heb nu de laptop van mijn ouders in beslag genomen, die zijn toch op vakantie. En vriend de opdracht gegeven hem te maken.
Ga nu even verder terug lezen.
Alvast een dikke voor allemaal!
maandag 23 februari 2009 om 19:53
Ik heb een vraagje, of eigenlijk wil ik meer iets kwijt denk ik.
Ik heb vandaag een intake gesprek gehad voor EMDR therapie.
Was een duidelijk en verhelderend gesprek. Me druk gemaakt om niets. Start pas over een hele tijd ivm volle agenda van de therapeut.
Heb aan vriend verteld hoe het gesprek gegaan is, wat er allemaal besproken is. Hij dacht er ook postitief over.
Hij stelde de vraag of het ook gegaan is over de stemmen. Wat daar mee gaat gebeuren.. Of daar misschien iets in gaat veranderen.
Daar hebben we het niet over gehad. Ik weet ook niet goed wat ik daarover moet denken.
Door de EMDR zal mijn angst die vasthangt aan de herinneringen over de verkrachting minder worden en zelfs misschien verdwijnen.
Ook zullen mijn schuldgevoelens verdwijnen. Dat is me tenminste verteld.
Maar de vraag die vriend me stelde houdt me nu wel bezig. Ik weet niet goed wat ik daarover moet denken.
Wilde dit gewoon even kwijt.. Ik wil dit deze week wel gaan bespreken in therapie als daar ruimte voor is.
Ik heb vandaag een intake gesprek gehad voor EMDR therapie.
Was een duidelijk en verhelderend gesprek. Me druk gemaakt om niets. Start pas over een hele tijd ivm volle agenda van de therapeut.
Heb aan vriend verteld hoe het gesprek gegaan is, wat er allemaal besproken is. Hij dacht er ook postitief over.
Hij stelde de vraag of het ook gegaan is over de stemmen. Wat daar mee gaat gebeuren.. Of daar misschien iets in gaat veranderen.
Daar hebben we het niet over gehad. Ik weet ook niet goed wat ik daarover moet denken.
Door de EMDR zal mijn angst die vasthangt aan de herinneringen over de verkrachting minder worden en zelfs misschien verdwijnen.
Ook zullen mijn schuldgevoelens verdwijnen. Dat is me tenminste verteld.
Maar de vraag die vriend me stelde houdt me nu wel bezig. Ik weet niet goed wat ik daarover moet denken.
Wilde dit gewoon even kwijt.. Ik wil dit deze week wel gaan bespreken in therapie als daar ruimte voor is.
maandag 23 februari 2009 om 19:59
Hoi lieverds!!
Nou het carnavalsleven is losgebasten nu.
Ik heb mij er gisterenavond voor het eerst ingestort en er is geen ontkomen mee aan.
Dat betekent dat ik gisteren al vrienden over de vloer had om te eten,s'avonds carnavallen,na afloop thee drinken bij ons en snacken tot 4.30
Vandaag kindercarnaval met vrienden en kids,vanavond het hele huis vol om eten (we hebben wel makkelijk frietjes gehaald) en nu zit ik even in te storten.
Nog een uurtje en dan gaan we weer,met na afloop weer hetzelfde ritueel dus het zal wel weer laat worden (niet dat dat ongewoon is voor mij)
Het is heel druk maar we hebben het heel gezellig.
Fijn om lieve vrienden te hebben,ik vond het desondanks de drukte zo heerlijk kneuterig en warm met zijn allen bij elkaar.
En ik heb veel afleiding,even niet teveel nadenken,geen eetbuien.
Morgen ga ik alleen nog maar s'middags en dan is het klaar voor mij.
Ik ben nu twee dagen het liefste engeltje op aarde met prachtige lange krullen.
En al zeg ik het zelf....ik zie er onwijs schattig uit!!
Sorry dat ik even niet reageer op jullie,morgen ben ik weer met mijn hoofd op aarde dan hoop ik de volle aandacht were te hebben.
Ik wens jullie een fijne avond zonder al teveel spanning en gepieker.
Heel veel liefs!!!
Nou het carnavalsleven is losgebasten nu.
Ik heb mij er gisterenavond voor het eerst ingestort en er is geen ontkomen mee aan.
Dat betekent dat ik gisteren al vrienden over de vloer had om te eten,s'avonds carnavallen,na afloop thee drinken bij ons en snacken tot 4.30
Vandaag kindercarnaval met vrienden en kids,vanavond het hele huis vol om eten (we hebben wel makkelijk frietjes gehaald) en nu zit ik even in te storten.
Nog een uurtje en dan gaan we weer,met na afloop weer hetzelfde ritueel dus het zal wel weer laat worden (niet dat dat ongewoon is voor mij)
Het is heel druk maar we hebben het heel gezellig.
Fijn om lieve vrienden te hebben,ik vond het desondanks de drukte zo heerlijk kneuterig en warm met zijn allen bij elkaar.
En ik heb veel afleiding,even niet teveel nadenken,geen eetbuien.
Morgen ga ik alleen nog maar s'middags en dan is het klaar voor mij.
Ik ben nu twee dagen het liefste engeltje op aarde met prachtige lange krullen.
En al zeg ik het zelf....ik zie er onwijs schattig uit!!
Sorry dat ik even niet reageer op jullie,morgen ben ik weer met mijn hoofd op aarde dan hoop ik de volle aandacht were te hebben.
Ik wens jullie een fijne avond zonder al teveel spanning en gepieker.
Heel veel liefs!!!
