Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zondag 22 februari 2009 om 10:20
quote:Spongebabe schreef op 21 februari 2009 @ 22:38:
EV jij bent toch ook met EM naar Sara Kroos gegaan?Wat vond hij ervan?Waren er veel mannen in verhouding tot vrouwen bij de voorstelling?
Mijn SM is van Turkse afkomst
Allereerst een goedemorgen aan jullie allemaal!
Weinig bij te lezen als het via msn gaat
Sponge, ja, dat klopt. Hij heeft zich ook goed vermaakt. Ik zou zeggen dat er zeker zoveel mannen als vrouwen waren, het was een grote zaal dus een beetje moeilijk te overzien, maar er waren ook genoeg mannen. En, wat mij meer verbaasde, alle leeftijden. Van pubermeiden zeg maar, tot 'oudere stellen' (nog ouder dan wij dus ).
Trouwens, mijn moeder zou ik (ook als we wel contact hadden) niet meenemen; ze zou wel gechoqueerd zijn door Sara's taalgebruik. Ik weet natuurlijk niet hoe jouw moeder is?
Wat is een SM, als ik vragen mag?
Misschien toch voorzichtig zijn met hem meenemen, hij kan dan wel erg verwesterd zijn, maar hij zou toch weleens moeite kunnen hebben met haar taalgebruik of kijk op mannen/vrouwen. Maar je kent hem zelf natuurlijk het beste!
EV jij bent toch ook met EM naar Sara Kroos gegaan?Wat vond hij ervan?Waren er veel mannen in verhouding tot vrouwen bij de voorstelling?
Mijn SM is van Turkse afkomst
Allereerst een goedemorgen aan jullie allemaal!
Weinig bij te lezen als het via msn gaat
Sponge, ja, dat klopt. Hij heeft zich ook goed vermaakt. Ik zou zeggen dat er zeker zoveel mannen als vrouwen waren, het was een grote zaal dus een beetje moeilijk te overzien, maar er waren ook genoeg mannen. En, wat mij meer verbaasde, alle leeftijden. Van pubermeiden zeg maar, tot 'oudere stellen' (nog ouder dan wij dus ).
Trouwens, mijn moeder zou ik (ook als we wel contact hadden) niet meenemen; ze zou wel gechoqueerd zijn door Sara's taalgebruik. Ik weet natuurlijk niet hoe jouw moeder is?
Wat is een SM, als ik vragen mag?
Misschien toch voorzichtig zijn met hem meenemen, hij kan dan wel erg verwesterd zijn, maar hij zou toch weleens moeite kunnen hebben met haar taalgebruik of kijk op mannen/vrouwen. Maar je kent hem zelf natuurlijk het beste!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 22 februari 2009 om 13:02
Goeiemoggel!
Zo. Het verhuizen zit erop. Begin was ik even heel ongelukkig (slecht georganiseerd, wij waren de enige, er was niets ingepakt en alles was vies) en wilde ik alleen maar naar huis.
Maar samen met vriend maar gewoon hard in gaan pakken (en hen lekker laten sjouwen), en uiteindelijk werd het erg gezellig.
Vandaag heeeeeel lang uitgeslapen omdat ik gister energie voor een week verspild heb. Nu dus lekker hangen.
Zo filmpje aan en samen op de bank.
Fijn.
Hoe is het met de rest van jullie vandaag?
Zo. Het verhuizen zit erop. Begin was ik even heel ongelukkig (slecht georganiseerd, wij waren de enige, er was niets ingepakt en alles was vies) en wilde ik alleen maar naar huis.
Maar samen met vriend maar gewoon hard in gaan pakken (en hen lekker laten sjouwen), en uiteindelijk werd het erg gezellig.
Vandaag heeeeeel lang uitgeslapen omdat ik gister energie voor een week verspild heb. Nu dus lekker hangen.
Zo filmpje aan en samen op de bank.
Fijn.
Hoe is het met de rest van jullie vandaag?
zondag 22 februari 2009 om 17:27
Iemand toevallig die film van gisteravond gezien, 'Boys on the side' met Whoopi Goldberg? Ik had 'm opgenomen (kwam heel laat) en vanmiddag gekeken. Wat een intense film zeg. Emotioneel. Hou wel van 'roadmovies' met fijne muziek. Dit was eigenlijk een halve roadmovie, onderweg strandden ze ergens en bleven ze daar. Drie vrouwen. Mooi, hoe de relaties tussen hun zich ontwikkelden. De verbondenheid en de verschillen.
Dit heb ik dus gedaan terwijl EM zonder resultaat (maar wel heel de middag bezig geweest) met mijn omslag bezig is geweest. Alles kun je vinden op internet, cd-hoesjes, dvd-hoesjes om te maken; maar een boekomslag? Not. Grrr.
Dit heb ik dus gedaan terwijl EM zonder resultaat (maar wel heel de middag bezig geweest) met mijn omslag bezig is geweest. Alles kun je vinden op internet, cd-hoesjes, dvd-hoesjes om te maken; maar een boekomslag? Not. Grrr.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 22 februari 2009 om 18:07
Appel, geef maar een gil als ik online ben of stuur anders even een sms, dan kom ik online.
EV, balen dat het nog niet gelukt is.
Ik heb gister de film The boy in striped pyjamas gekeken.
Mooie film!
Vanmiddag een eind gewandeld. Ondanks het rotweer wel even lekker om buiten te zijn.
En vanavond maar eens proberen een beetje op tijd naar bed te gaan.
EV, balen dat het nog niet gelukt is.
Ik heb gister de film The boy in striped pyjamas gekeken.
Mooie film!
Vanmiddag een eind gewandeld. Ondanks het rotweer wel even lekker om buiten te zijn.
En vanavond maar eens proberen een beetje op tijd naar bed te gaan.
maandag 23 februari 2009 om 02:36
Hai ,ev ik bedoelde mijn vriend ,maar misschien moet ik hem SPM noemen of gewoon Spongebobe(SB) Ja ik noem hem wel SB oke.Of hij het leuk gaat vinden weet ik niet(Sara Kroos),maar hij wil zelfmee,en ik vind hetwel leuk om iets samen met hem tedoen vandaar.
Ik wens iedereen een goede nacht,ben temoe om verder te reageren,
(f) Spongebabe
Ik wens iedereen een goede nacht,ben temoe om verder te reageren,
(f) Spongebabe
maandag 23 februari 2009 om 09:59
maandag 23 februari 2009 om 11:21
Goeiemorgen!
Het is rustig laatste dagen.
Is iedereen zo druk, of zijn we zo moedeloos dat zelfs een stukje schrijven teveel lijkt?
Ik geloof dat het bij mij een combi was. Druk, en daarna geen puf meer.
Vraag me af hoe het met jullie allemaal is.
EV: kan je je omslag niet zelf ontwerpen in photoshop of Illustrator? Als je de maten weet kan je de rest dan zelf maken?
Ik ben op zich wel handig met photoshop (heb al een aantal trouwkaarten voor vrienden op mn naam staan), dus als je er gillend gek van wordt wil ik best voor je kijken hoor!
Ik voel me vandaag weer hopeloos nutteloos en zwart. Volgens mij heeft het ook met huis-houd-maandag te maken.
Dat het me toch elke week weer lukt om er zò tegenop te zien, en niet af te krijgen wat ik wilde.
Terwijl mijn oma van 85 heel vief zegt: 'o ja, overdag werk ik tot 3 uur in het huis, en daarna ga ik naar mn zus of boodschapjes doen.'
Ik wordt gewoon moedeloos van alles wat er àltijd moet gebeuren. Het lijkt zo onoverkomelijk veel, en het voelt als zo'n enorme druk.
Ieder dingetje is weer een strijd om eraan te beginnen. En dan wil ik het goed doen, dus duurt het ook even. Whaaaa!
Daarom heb ik het al op maandag gesmeten, hoef ik me de rest van de week niet rot of schuldig te voelen dat ik te weinig doe (behalve een keer extra de wc of stofzuigen).
Zo. Even van me af geklaagd.
Hoe doen jullie dat on earth?
Verspreiden over de week? Niet nadenken toch doen? Hulp in huis?
Voelen jullie je ook zo paniekerig bij dingen die 'moeten', zeker als het te groots is, onoverzichtelijk, of te lang duurt?
Wie legt me uit hoe je het doet, huishouden zonder te wanhopen?
Het is rustig laatste dagen.
Is iedereen zo druk, of zijn we zo moedeloos dat zelfs een stukje schrijven teveel lijkt?
Ik geloof dat het bij mij een combi was. Druk, en daarna geen puf meer.
Vraag me af hoe het met jullie allemaal is.
EV: kan je je omslag niet zelf ontwerpen in photoshop of Illustrator? Als je de maten weet kan je de rest dan zelf maken?
Ik ben op zich wel handig met photoshop (heb al een aantal trouwkaarten voor vrienden op mn naam staan), dus als je er gillend gek van wordt wil ik best voor je kijken hoor!
Ik voel me vandaag weer hopeloos nutteloos en zwart. Volgens mij heeft het ook met huis-houd-maandag te maken.
Dat het me toch elke week weer lukt om er zò tegenop te zien, en niet af te krijgen wat ik wilde.
Terwijl mijn oma van 85 heel vief zegt: 'o ja, overdag werk ik tot 3 uur in het huis, en daarna ga ik naar mn zus of boodschapjes doen.'
Ik wordt gewoon moedeloos van alles wat er àltijd moet gebeuren. Het lijkt zo onoverkomelijk veel, en het voelt als zo'n enorme druk.
Ieder dingetje is weer een strijd om eraan te beginnen. En dan wil ik het goed doen, dus duurt het ook even. Whaaaa!
Daarom heb ik het al op maandag gesmeten, hoef ik me de rest van de week niet rot of schuldig te voelen dat ik te weinig doe (behalve een keer extra de wc of stofzuigen).
Zo. Even van me af geklaagd.
Hoe doen jullie dat on earth?
Verspreiden over de week? Niet nadenken toch doen? Hulp in huis?
Voelen jullie je ook zo paniekerig bij dingen die 'moeten', zeker als het te groots is, onoverzichtelijk, of te lang duurt?
Wie legt me uit hoe je het doet, huishouden zonder te wanhopen?
maandag 23 februari 2009 om 11:24
PS.
Ja, verhuizen was druk ja. Wel goed voor de lijn.
En spierpijn, spierpijn...
Ik had Australia gekeken.
Dacht dat het over boeren, vee enz ging. Maar de tweede wereld oorlog speelt er ook een rol in.
Prachtige film hoor, maar ik hààt dat soort emotionele zware dingen. Kwam er helemaal in een dipje uit.
Maar voor mensen die minder van slag raken van oorlog en ander wereldleed: het is een aanrader. Lange film, maar mooi!
Ja, verhuizen was druk ja. Wel goed voor de lijn.
En spierpijn, spierpijn...
Ik had Australia gekeken.
Dacht dat het over boeren, vee enz ging. Maar de tweede wereld oorlog speelt er ook een rol in.
Prachtige film hoor, maar ik hààt dat soort emotionele zware dingen. Kwam er helemaal in een dipje uit.
Maar voor mensen die minder van slag raken van oorlog en ander wereldleed: het is een aanrader. Lange film, maar mooi!
