Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
dinsdag 24 februari 2009 om 22:38
O wat naar Appel!!! Als je zelf niet gelukkig bent met je kapsel kan dat zo rot zijn!
Maarre, mep je vriend eens tegen zijn bevallige kont! Als vriend-van heeft hij de plicht om Al-Tijd positief te reageren op nieuwe kapsels. En pas na een weekje, als ie zeker weet dat jij er niet om huilt, mag ie eventueel heul voorzichtig brengen dat hij persoonlijk dat andere haar nòg leuker vond. Tsss. Mannen!
EV: eerst eens kijken hoe je hond is.. Ze zeggen dat baasjes op hun huisdieren gaan lijken he, dus als je hond nou een vals kreng is...
Wat snel al zeg, 5 maart! Jeetje. Dat is binnen twee weken!
Wiehoe! Dat is wel een jubelbuitje waart!!!
Ben het trouwens eensch met de rest over je goed moeten voelen op je werk. Liever supersimpel werk 'onder je niveau' waar je lol in hebt of leuke collega's hebt, dan een uitdagende goed betaalde baan met rotsfeer.
Als je bejaarden of zoiets leuk vind zoekt het plaatselijke bejaardentehuis misschien nog wel een activiteitenbegeleider voor een paar uurtjes ofzo?
En anders mag je mij wel dagelijks uit komen laten hoor.
Kan je èn naar het strand, èn doe je belangrijk werk.
Ik denk trouwens ook altijd als ik er ben: vanaf nu ga ik ìedere dag, of in ieder geval iedere mooie dag. Of in ieder geval als ik vrij ben. Maar zeker eens per week.
Ja. Niet dus he.
Als het voor het grijpen ligt dan worden dingen 'gewoon'.
Maar de wijdsheid als je daar loopt, dat blijft overweldigen.
Ik zeg, die wandeling met hond en allen, dat moet dan maar hier. Op het strand.
Kunnen jullie ook mooi mn huis schoonmaken daarna, gezien jullie daar goed in zijn! Wil ik de chocofontein wel weer aanzetten.
Maarre, mep je vriend eens tegen zijn bevallige kont! Als vriend-van heeft hij de plicht om Al-Tijd positief te reageren op nieuwe kapsels. En pas na een weekje, als ie zeker weet dat jij er niet om huilt, mag ie eventueel heul voorzichtig brengen dat hij persoonlijk dat andere haar nòg leuker vond. Tsss. Mannen!
EV: eerst eens kijken hoe je hond is.. Ze zeggen dat baasjes op hun huisdieren gaan lijken he, dus als je hond nou een vals kreng is...
Wat snel al zeg, 5 maart! Jeetje. Dat is binnen twee weken!
Wiehoe! Dat is wel een jubelbuitje waart!!!
Ben het trouwens eensch met de rest over je goed moeten voelen op je werk. Liever supersimpel werk 'onder je niveau' waar je lol in hebt of leuke collega's hebt, dan een uitdagende goed betaalde baan met rotsfeer.
Als je bejaarden of zoiets leuk vind zoekt het plaatselijke bejaardentehuis misschien nog wel een activiteitenbegeleider voor een paar uurtjes ofzo?
En anders mag je mij wel dagelijks uit komen laten hoor.
Kan je èn naar het strand, èn doe je belangrijk werk.
Ik denk trouwens ook altijd als ik er ben: vanaf nu ga ik ìedere dag, of in ieder geval iedere mooie dag. Of in ieder geval als ik vrij ben. Maar zeker eens per week.
Ja. Niet dus he.
Als het voor het grijpen ligt dan worden dingen 'gewoon'.
Maar de wijdsheid als je daar loopt, dat blijft overweldigen.
Ik zeg, die wandeling met hond en allen, dat moet dan maar hier. Op het strand.
Kunnen jullie ook mooi mn huis schoonmaken daarna, gezien jullie daar goed in zijn! Wil ik de chocofontein wel weer aanzetten.
dinsdag 24 februari 2009 om 22:42
Ha Hanke!
Nog aanraders uitgelezen vandaag?
We hadden naast elkaar kunnen gaan liggen, was minder eenzaam geweest.
Wat zijn dat toch voor dagen he, dat je verstoppen in bed (of het nou met boek of onder de dekens is) het fijnst is.
Maarre, die pokerface, die hoeft toch niet altijd?
Gewoon zeggen dat het universum een dagje tegenwerkt, je vel vandaag wat te krap zit of dat het de ander niet aangaat mag toch ook?
Of vind je de aandacht van de ander vervelend op zo'n moment?
Nog aanraders uitgelezen vandaag?
We hadden naast elkaar kunnen gaan liggen, was minder eenzaam geweest.
Wat zijn dat toch voor dagen he, dat je verstoppen in bed (of het nou met boek of onder de dekens is) het fijnst is.
Maarre, die pokerface, die hoeft toch niet altijd?
Gewoon zeggen dat het universum een dagje tegenwerkt, je vel vandaag wat te krap zit of dat het de ander niet aangaat mag toch ook?
Of vind je de aandacht van de ander vervelend op zo'n moment?
dinsdag 24 februari 2009 om 22:43
Het is niet zo dat ik nou zo uitstraal dat het niet goed gaat. Maar eerder dat alles wat ik denk en voel op mijn gezicht af te lezen staat. Een soort ongecontroleerd pubergedrag.
Voorbeeld: Zangjuf: wat sta je toch te friemelen, moet je plassen ? Waarop ik antwoord: nee, mijn shirt wiebelt zo mooi, vorig jaar stond 'ie nog helemaal strak. Wat dan weer positief gejoel onder de rest van de groep oplevert.
Voorbeeld: Zangjuf: wat sta je toch te friemelen, moet je plassen ? Waarop ik antwoord: nee, mijn shirt wiebelt zo mooi, vorig jaar stond 'ie nog helemaal strak. Wat dan weer positief gejoel onder de rest van de groep oplevert.
dinsdag 24 februari 2009 om 22:47
Vind ik wel een nadeel hoor Wurm, dat ik geen huisgenoten meer heb. Want samen hangen had ook wel wat
Mijn boekkeuze is misschien niet de jouwe. Heb een thriller over gestolen kunstobjecten uit Irak en de invloed daarop op het diplomatieke proces in Jeruzalem gelezen én een boek van Baldacci gelezen. Ook over opgezette internationale conflicten.
Mijn boekkeuze is misschien niet de jouwe. Heb een thriller over gestolen kunstobjecten uit Irak en de invloed daarop op het diplomatieke proces in Jeruzalem gelezen én een boek van Baldacci gelezen. Ook over opgezette internationale conflicten.
dinsdag 24 februari 2009 om 22:48
Hallo,
"schuift ook even aan"
EV ik had je boek ook besteld en heb hem ook binnen. Prachtige foto's
Even iets vertellen. Twee weken geleden ben ik even in m'n geboortedorp geweest. Daar woonden ook een oom en tante (zijn inmiddels overleden) waar ik vroeger veel kwam. Daar, bij hun, voelde ik me veilig. Ik dagdroomde vaak dat zij mijn ouders waren. Nu had ik al gehoord dat hun huis er niet meer stond omdat er nieuwbouw kwam. Ik ben er langs gelopen en inderdaad, geen vertrouwd huis meer maar een bouwput. Ik nam het in me op maar het raakte me niet zo dus ik stond er niet zo bij stil.
Tot ik vandaag op de yogamat lag. Opeens, als in een flits, kwam hun huis in mijn gedachten en alles in hun huis trok aan me voorbij. Ook de tuin, gewoon alles. Er overspoelde me een soort heimwee naar hun, hun huis, die vertrouwde plek. Nu ik dit schrijf zit ik met een brok in m'n keel
"schuift ook even aan"
EV ik had je boek ook besteld en heb hem ook binnen. Prachtige foto's
Even iets vertellen. Twee weken geleden ben ik even in m'n geboortedorp geweest. Daar woonden ook een oom en tante (zijn inmiddels overleden) waar ik vroeger veel kwam. Daar, bij hun, voelde ik me veilig. Ik dagdroomde vaak dat zij mijn ouders waren. Nu had ik al gehoord dat hun huis er niet meer stond omdat er nieuwbouw kwam. Ik ben er langs gelopen en inderdaad, geen vertrouwd huis meer maar een bouwput. Ik nam het in me op maar het raakte me niet zo dus ik stond er niet zo bij stil.
Tot ik vandaag op de yogamat lag. Opeens, als in een flits, kwam hun huis in mijn gedachten en alles in hun huis trok aan me voorbij. Ook de tuin, gewoon alles. Er overspoelde me een soort heimwee naar hun, hun huis, die vertrouwde plek. Nu ik dit schrijf zit ik met een brok in m'n keel
dinsdag 24 februari 2009 om 22:53
He Lynne, wat rot.
Ik herken het wel een beetje (kijk de nieuwe bewoners van het huis van mijn 'pleegmoeder' ook altijd pisnijdig aan. Die arme mensen).
Het staat voor een bijzonder stukje vroeger, iets waar veel emoties bijhoren.
Nu maar even flink huilen dan?
Hanke: ik mis mijn huisgenootjes soms ook best! Zeker als Wurman werken is en ik zielig in mn eentje ben.
Ik herken het wel een beetje (kijk de nieuwe bewoners van het huis van mijn 'pleegmoeder' ook altijd pisnijdig aan. Die arme mensen).
Het staat voor een bijzonder stukje vroeger, iets waar veel emoties bijhoren.
Nu maar even flink huilen dan?
Hanke: ik mis mijn huisgenootjes soms ook best! Zeker als Wurman werken is en ik zielig in mn eentje ben.
dinsdag 24 februari 2009 om 22:55
Hoi Lynne, fijn dat je er weer bent.
Jammer dat het huis verloren gaat, er zijn heel wat liedjes over die weemoed gemaakt. Maar gelukkig heb je wel mooie herinneringen aan een plek waar het ok was. Niet iedereen kan daarop teren. Dat je daar naar terug zou willen naar die tijd en die plek, snap ik wel. En op die yogamat lukte dat opeens...
Jammer dat het huis verloren gaat, er zijn heel wat liedjes over die weemoed gemaakt. Maar gelukkig heb je wel mooie herinneringen aan een plek waar het ok was. Niet iedereen kan daarop teren. Dat je daar naar terug zou willen naar die tijd en die plek, snap ik wel. En op die yogamat lukte dat opeens...
dinsdag 24 februari 2009 om 22:57
Helllow!
Lynne.. Apart he dat het er toch nog uit komt dan. Maar wel rot meid. Echt zo'n heimwee gevoel, dat je het voelt tot in je tenen. Bah. *ff een aai over je lieve bolletje*
Als je kan huilen, hoop dat het een beertje oplucht!
Hanke en Wurm!
Iry! Kom nu es uit die polonaise joh, het is ook een keer klaar!
Hoe is het met ons lieve engeltje?
Lynne.. Apart he dat het er toch nog uit komt dan. Maar wel rot meid. Echt zo'n heimwee gevoel, dat je het voelt tot in je tenen. Bah. *ff een aai over je lieve bolletje*
Als je kan huilen, hoop dat het een beertje oplucht!
Hanke en Wurm!
Iry! Kom nu es uit die polonaise joh, het is ook een keer klaar!
Hoe is het met ons lieve engeltje?
dinsdag 24 februari 2009 om 23:09
quote:hanke321 schreef op 24 februari 2009 @ 23:06:
Ja Ster, dat was goed klote. Maar nu zit die veilige plek van binnen. Een warme rood/oranje gloed, waarin ik adem kan halen en kan 'wonen'. En het fijne is dat ik dat thuis altijd met me meeneem.
Dat is mooi Hanke!
Maar het is triest dat je daar zo hard voor hebt moeten werken. Elk kind zou zo'n plek gewoon moeten hebben.
Ja Ster, dat was goed klote. Maar nu zit die veilige plek van binnen. Een warme rood/oranje gloed, waarin ik adem kan halen en kan 'wonen'. En het fijne is dat ik dat thuis altijd met me meeneem.
Dat is mooi Hanke!
Maar het is triest dat je daar zo hard voor hebt moeten werken. Elk kind zou zo'n plek gewoon moeten hebben.
