Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
donderdag 5 maart 2009 om 22:02
Iry dat klinkt helemaal fantastisch, wat fijn! Dat had je toch ook niet geloofd een paar weken geleden...
EV gefeliciteerd met je boek. Ontspan je nu in het feit dat je even niet werkt?
Saar: ik wou dat ik zo een band met mijn broer had, hoewel, als ik hem zo een specifieke vraag zou stellen als jij nu gedaan hebt...wie weet hoe goed het ons zou kunnen doen. Goed dat je je tijd weer terug claimt als je voelt dat het te veel wordt.
Hanke: leuk dat je de rozen kreeg en ze weer verder gaf, zo kan een klein gebaar een wijdse uitwerking hebben. Mooi.
Alle anderen: knuffel
EV gefeliciteerd met je boek. Ontspan je nu in het feit dat je even niet werkt?
Saar: ik wou dat ik zo een band met mijn broer had, hoewel, als ik hem zo een specifieke vraag zou stellen als jij nu gedaan hebt...wie weet hoe goed het ons zou kunnen doen. Goed dat je je tijd weer terug claimt als je voelt dat het te veel wordt.
Hanke: leuk dat je de rozen kreeg en ze weer verder gaf, zo kan een klein gebaar een wijdse uitwerking hebben. Mooi.
Alle anderen: knuffel
donderdag 5 maart 2009 om 22:11
quote:hanke321 schreef op 05 maart 2009 @ 17:28:
*veegt de lippestift van haar wangen*
Ik kreeg vandaag alwéér bloemen, van een mamma van een ukkie. Het waren 3 rozen.
Vervolgens ging ik naar de bakker, waar 2 fijne vrouwen achter de toonbank staan. Ik had al eerder ze een bloemetje willen geven, maar om dat apart voor hen te doen...ik was bang dat het eng en klef over zou komen.
Maar vandaag zei een van die dames: 'Zó, heb je bloemen voor me meegebracht?!" Waarop ik het bovenstaande vertelde en beide een mooie roos heb gegeven Hadden we er allemaal 1 en heb ik een stukje liefde wat ik had gekregen door kunnen geven. Fijn!
*smelt*
Waren er maar meer Hankes.
Dan was de wereld
zoveel fijner.
*veegt de lippestift van haar wangen*
Ik kreeg vandaag alwéér bloemen, van een mamma van een ukkie. Het waren 3 rozen.
Vervolgens ging ik naar de bakker, waar 2 fijne vrouwen achter de toonbank staan. Ik had al eerder ze een bloemetje willen geven, maar om dat apart voor hen te doen...ik was bang dat het eng en klef over zou komen.
Maar vandaag zei een van die dames: 'Zó, heb je bloemen voor me meegebracht?!" Waarop ik het bovenstaande vertelde en beide een mooie roos heb gegeven Hadden we er allemaal 1 en heb ik een stukje liefde wat ik had gekregen door kunnen geven. Fijn!
*smelt*
Waren er maar meer Hankes.
Dan was de wereld
zoveel fijner.
donderdag 5 maart 2009 om 22:15
Iry, ik zit helemaal te glimmen van je berichtje!
He, wat heerlijk dat je zo geniet. Zowel van de stad als van jezelf!!!
Zou zoveel meer willen zeggen, maar dat gaat het niet uitdrukken, dit gevoel van trots en blijdschap.
Wat ontzettend fijn dat je dappere actie je zo duidelijk goed doet! Sla je m op, in je mental notebook?
He, wat heerlijk dat je zo geniet. Zowel van de stad als van jezelf!!!
Zou zoveel meer willen zeggen, maar dat gaat het niet uitdrukken, dit gevoel van trots en blijdschap.
Wat ontzettend fijn dat je dappere actie je zo duidelijk goed doet! Sla je m op, in je mental notebook?
donderdag 5 maart 2009 om 22:37
Iry, ik heb het je net al gezegd, maar nogmaals: ik ben supertrots op je! Geniet er echt van te lezen dat het zo goed is gegaan vandaag, word er helemaal blij van.
Geniet er morgen nog van, je tijd alleen, maar ook van jullie tijd samen daar!
Philomein, ik ben ook heel blij met broer. Best bijzonder onze band.
Hoe is het met jou?
Geniet er morgen nog van, je tijd alleen, maar ook van jullie tijd samen daar!
Philomein, ik ben ook heel blij met broer. Best bijzonder onze band.
Hoe is het met jou?
donderdag 5 maart 2009 om 23:01
Met mij gaat het oke, druk aan het leven zeg maar. Mijn ontembare zelf botst nogal met Philoman maar we kunnen het zover blijkbaar wel hebben, worden er waarschijnlijk sterker van.
Dat valt me best tegen, om er achter te komen hoe ontzettend veel het uitmaakt wat je aan bagage bij je draagt. Ik bedoel, ik begrijp een boel van psychologie, maar dat maakt helemaal niets uit.
Ieder wiel moet ik toch ook weer zelf ontdekken, voelen, ervaren, uitproberen en vervolgens onder een wagen zetten die al jaren rijdt. Ingewikkeld en soms ronduit levensgevaarlijk omdat alle andere wielen zich moeten aanpassen en ook de koers zich weer opnieuw moet aanpassen.
Zo das weer eens een stevig staaltje beeldspraak al zeg ik het zelf.
Dat valt me best tegen, om er achter te komen hoe ontzettend veel het uitmaakt wat je aan bagage bij je draagt. Ik bedoel, ik begrijp een boel van psychologie, maar dat maakt helemaal niets uit.
Ieder wiel moet ik toch ook weer zelf ontdekken, voelen, ervaren, uitproberen en vervolgens onder een wagen zetten die al jaren rijdt. Ingewikkeld en soms ronduit levensgevaarlijk omdat alle andere wielen zich moeten aanpassen en ook de koers zich weer opnieuw moet aanpassen.
Zo das weer eens een stevig staaltje beeldspraak al zeg ik het zelf.
donderdag 5 maart 2009 om 23:06
Voorbeeld: ik zat een tijd geleden buiten te roken, dat deed ik toen nog, en te peinzen over het beeld dat ik heb van hoe ik op een dag af ben. Dan ben ik een soort archetypische sterke stoere, getaande, interessante en vooral heel wijze vrouw, met rinkelende armbanden en ruiselende rokken geworden.
Mooi he?
Maar ineens dacht ik: en waar ben IK dan gebleven als ik die droomvrouw ben geworden...
En dat was zo'n moment dat er tien duizend stukjes op haar plaats vallen. IK ben IK, ik moet helemaal niet iemand anders worden. Ik moet mezelf worden en dat is allang een prachtige sterke vrouw. Ik moet er alleen wel in gaan geloven.
Nou en dat is zoiets dat als je het leest, of iemand hoort zeggen dat je denkt : ja tuurlijk logisch, dat begrijp ik. Maar pas als je het voelt, dat je het dan echt begrijpt. Ook weer logisch, maar toch wel gek...toch?
En het beste daarvan vind ik dan weer dat zo'n inzicht echt zoden aan de dijk zet en de toekomst voor eeuwig veranderd.
Mooi he?
Maar ineens dacht ik: en waar ben IK dan gebleven als ik die droomvrouw ben geworden...
En dat was zo'n moment dat er tien duizend stukjes op haar plaats vallen. IK ben IK, ik moet helemaal niet iemand anders worden. Ik moet mezelf worden en dat is allang een prachtige sterke vrouw. Ik moet er alleen wel in gaan geloven.
Nou en dat is zoiets dat als je het leest, of iemand hoort zeggen dat je denkt : ja tuurlijk logisch, dat begrijp ik. Maar pas als je het voelt, dat je het dan echt begrijpt. Ook weer logisch, maar toch wel gek...toch?
En het beste daarvan vind ik dan weer dat zo'n inzicht echt zoden aan de dijk zet en de toekomst voor eeuwig veranderd.
vrijdag 6 maart 2009 om 02:00
Hoi allemaal
-Wurm schrikken zo'n ongeluk kan me voorstellen dat je erover droomt
-Lynne het blijft een kunst om in-spannig te combineren met on-spanning,wel knap van je dat het op je werk wel is gelukt
-EV,fijn dat je boek af is ,blijf er bewondering voor hebben dat jij dat helemaal zelf hebt gemaakt-Iry ,wat fijn dat het zo goed gaat in Praag is het toch een goede beslissing geweest om wel tegaan
-Hanke leuk dat je al die bloemen krijgt en dat je ze later deelt met andere waarvan jij ook belangrijk vond dat ze er 1 krege--Saar fijn voor je dat je werk zo goed verloopt,maar neem wel je rust hoor want je moet je batterij ook weer op kunnen laden..
Leuk om tehoren dat je zo'n goed contact hebt met je broer en dat het zo gezellig is geweest.
-Philomein wat fijn voor je dat die puzzelstukjes op zijn plaats zijn gevallen,doet me goed om dat tehoren(geeft moed)
Ik ben gister voor het eerst naar die ADHD groep geweest bij PsyQ,was heel vermoeiend maar wel interessant.Die avond nog naar die zelfhulpgroep geweest was ook interessant,was al 2 x niet geweest dus ben blij dat ik toch gegaan ben.
Vanochtend naar die teken &schildercurcus geweest;de tekening(portret nagetekend van een foto) is goed gelukt.Terwijl ik eigenlijk nooit iets na teken omdat ik dat heel moeilijk vind,maar ondanks dat ging het goed.Ik heb ook durven te expirimenteren en dat is gelukkig goed uitgepakt.
Vanmiddag naar de sportschool geweest (xco gedaan) omdat ik morgen niet kan want ik heb morgenmiddag die individuele afspraak bij PsyQ om 16.00.Weet nog niet wat me tewachten staat de vorige x was de tijd om toen we dat nog bespreken moesten;het is wel heel anders dan in zo'n groep als je 1 op 1 zit,vind het dus erg spannend morgen.
Morgenmiddag komt mijn (half)zusje voor het eerst bij mij op visite,we gaan ook even samen de stad in voordat ik naar PsyQ moet.Ik ga nu met de trein dus ik hoop dat ik de route goed loop(die andere x-en werd ik gebracht en gehaald(heel luxe en lief )maar het blijft geen feest dus moet ik maar met het OV.
Met SB en mij gaat het goed gelukkig,we zijn vanavond samen even in de stad geweest en ik heb een lekker luchtje ontdekt;Woods.Alleen gekeken hoor kopen doen we andere x .
Verder bezig met een hoop regeldingen moet uitkijken dat ik dat niet laat overheersen,dat rotgevoel.Ik krijg niet eerder hulp dan a.s dinsdag dus...geduld is een schone zaak
Sterkte met evt. strubbelingen,vergeet niet tegenieten,Groetjes Spongebabe
-Wurm schrikken zo'n ongeluk kan me voorstellen dat je erover droomt
-Lynne het blijft een kunst om in-spannig te combineren met on-spanning,wel knap van je dat het op je werk wel is gelukt
-EV,fijn dat je boek af is ,blijf er bewondering voor hebben dat jij dat helemaal zelf hebt gemaakt-Iry ,wat fijn dat het zo goed gaat in Praag is het toch een goede beslissing geweest om wel tegaan
-Hanke leuk dat je al die bloemen krijgt en dat je ze later deelt met andere waarvan jij ook belangrijk vond dat ze er 1 krege--Saar fijn voor je dat je werk zo goed verloopt,maar neem wel je rust hoor want je moet je batterij ook weer op kunnen laden..
Leuk om tehoren dat je zo'n goed contact hebt met je broer en dat het zo gezellig is geweest.
-Philomein wat fijn voor je dat die puzzelstukjes op zijn plaats zijn gevallen,doet me goed om dat tehoren(geeft moed)
Ik ben gister voor het eerst naar die ADHD groep geweest bij PsyQ,was heel vermoeiend maar wel interessant.Die avond nog naar die zelfhulpgroep geweest was ook interessant,was al 2 x niet geweest dus ben blij dat ik toch gegaan ben.
Vanochtend naar die teken &schildercurcus geweest;de tekening(portret nagetekend van een foto) is goed gelukt.Terwijl ik eigenlijk nooit iets na teken omdat ik dat heel moeilijk vind,maar ondanks dat ging het goed.Ik heb ook durven te expirimenteren en dat is gelukkig goed uitgepakt.
Vanmiddag naar de sportschool geweest (xco gedaan) omdat ik morgen niet kan want ik heb morgenmiddag die individuele afspraak bij PsyQ om 16.00.Weet nog niet wat me tewachten staat de vorige x was de tijd om toen we dat nog bespreken moesten;het is wel heel anders dan in zo'n groep als je 1 op 1 zit,vind het dus erg spannend morgen.
Morgenmiddag komt mijn (half)zusje voor het eerst bij mij op visite,we gaan ook even samen de stad in voordat ik naar PsyQ moet.Ik ga nu met de trein dus ik hoop dat ik de route goed loop(die andere x-en werd ik gebracht en gehaald(heel luxe en lief )maar het blijft geen feest dus moet ik maar met het OV.
Met SB en mij gaat het goed gelukkig,we zijn vanavond samen even in de stad geweest en ik heb een lekker luchtje ontdekt;Woods.Alleen gekeken hoor kopen doen we andere x .
Verder bezig met een hoop regeldingen moet uitkijken dat ik dat niet laat overheersen,dat rotgevoel.Ik krijg niet eerder hulp dan a.s dinsdag dus...geduld is een schone zaak
Sterkte met evt. strubbelingen,vergeet niet tegenieten,Groetjes Spongebabe
vrijdag 6 maart 2009 om 10:40
Even goedemorgen zeggen, dan bijlezen, en ik zie wel verder wat dan. De ontembare aan het stuur laten is een besluit, wat ik elke morgen neem. Ik wil jou aan het stuur! En zij is het deel in mezelf dat weet wat goed voor me is, wat ik nodig heb. Dus eigenlijk echt luisteren naar mezelf én ernaar handelen, mezelf serieus nemen, daar komt het op neer. En daar probeer ik mezelf zo vaak als nodig aan te herinneren. Zo probeer ik ook al het denken te stoppen.. want die ontembare vrouw, dat is heel veel dichterbij mezelf, diegene die ik echt ben.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 6 maart 2009 om 10:50
Alles weer gelezen...
Ik wil toch wel even zeggen dat jullie stuk voor stuk, op jullie eigen unieke manier, kanjers zijn. Dappere vrouwen.
Steeds weer toch het leven aangaan, steeds weer opstaan.
En nu ik dit schrijf, zie ik dat ik daar natuurlijk zelf ook onder val.
Ik ben trots op ons (f)
(Zonder verder inhoudelijk op dingen in te gaan, maar ik heb wel alles gelezen. Oh ja, voor degenen die op mijn hyves kunnen: ik heb foto's van het boek erop gezet!)
Ik wil toch wel even zeggen dat jullie stuk voor stuk, op jullie eigen unieke manier, kanjers zijn. Dappere vrouwen.
Steeds weer toch het leven aangaan, steeds weer opstaan.
En nu ik dit schrijf, zie ik dat ik daar natuurlijk zelf ook onder val.
Ik ben trots op ons (f)
(Zonder verder inhoudelijk op dingen in te gaan, maar ik heb wel alles gelezen. Oh ja, voor degenen die op mijn hyves kunnen: ik heb foto's van het boek erop gezet!)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 6 maart 2009 om 12:42
Ev, ik heb het gelezen en ik vind het erg herkenbaar. Voor iedereen is de weg naar herstel een andere, dus ik weet niet zo goed wat voor raad ik je zou kunnen geven.
Wat ik knap maar ook noodzakelijk vind is dat je heel bewust bezig bent met grenzen. Je krijgt steeds meer door waar de ander ophoudt en jij begint. Ook luister je naar de signalen die je lijf je geeft als het voor jou niet veilig voelt.
Wat je beschrijft, over het thuiskomen van je man en dat je dan je voelhorens uitsteekt, dat ken ik. Het heeft idd te maken met het gekwetste kind dat gehoord wil worden. Zolang je dat niet doet is je eigen basis zo wankel dat elke reactie van de ander enorm aankomt. Puur een gevolg van die onveilige hechting.
Als je naar dat stuk van jezelf gaat luisteren, geef je je emoties, gedachten en meningen bestaansrecht. Dé remedie om je niet waardeloos te voelen. De enige die dat echt kan geven aan jou ben jezelf. Ik vind het knap dat je dat ergens diep van binnen altijd al geweten hebt.
Jezelf serieus nemen, toetsen aan de werkelijkheid, het rotte rot laten en niet mooi willen maken of wegpoetsen. Het waardevolle koesteren.... ik zie het je allemaal doen. Dat vind ik sterk en dapper.
Wat ik knap maar ook noodzakelijk vind is dat je heel bewust bezig bent met grenzen. Je krijgt steeds meer door waar de ander ophoudt en jij begint. Ook luister je naar de signalen die je lijf je geeft als het voor jou niet veilig voelt.
Wat je beschrijft, over het thuiskomen van je man en dat je dan je voelhorens uitsteekt, dat ken ik. Het heeft idd te maken met het gekwetste kind dat gehoord wil worden. Zolang je dat niet doet is je eigen basis zo wankel dat elke reactie van de ander enorm aankomt. Puur een gevolg van die onveilige hechting.
Als je naar dat stuk van jezelf gaat luisteren, geef je je emoties, gedachten en meningen bestaansrecht. Dé remedie om je niet waardeloos te voelen. De enige die dat echt kan geven aan jou ben jezelf. Ik vind het knap dat je dat ergens diep van binnen altijd al geweten hebt.
Jezelf serieus nemen, toetsen aan de werkelijkheid, het rotte rot laten en niet mooi willen maken of wegpoetsen. Het waardevolle koesteren.... ik zie het je allemaal doen. Dat vind ik sterk en dapper.
vrijdag 6 maart 2009 om 12:50
Philomein, het is een belangrijk inzicht dat je hebt opgedaan. Je bent geen verbeterproject in de trant van de grote verbouwing.
Ja, je bent mooi en waardevol. Je zou dingen anders willen aanpakken, je emoties wat makkelijker willen hanteren, en van een aantal hele nare gedachtenkronkels afkomen. En dat is bloed zweet tranen en een hoop afstelwerk aan die kar van je.
Maar áls je dat doet, zul je merken dat je steeds meer jou wordt. Minder ballast, minder gepieker. Een zuiverder vorm van jou. En die is prachtig.
Ja, je bent mooi en waardevol. Je zou dingen anders willen aanpakken, je emoties wat makkelijker willen hanteren, en van een aantal hele nare gedachtenkronkels afkomen. En dat is bloed zweet tranen en een hoop afstelwerk aan die kar van je.
Maar áls je dat doet, zul je merken dat je steeds meer jou wordt. Minder ballast, minder gepieker. Een zuiverder vorm van jou. En die is prachtig.
vrijdag 6 maart 2009 om 12:57
Ier, allereerst bedankt voor de knuffel en het compliment.
Verder ben ik net als de rest hier harstikke trots! Dat je de boel een beetje los kan laten zodat je in het hier en nu kan genieten is een hele prestatie. Hoe was de vlucht? Was je minder angstig dan je gedacht had? Wat is Praag mooi he, en zo te lezen doet het zijn naam als muziekstad eer aan. Nog wat gekocht aan leuke shopdingen? Het moet wel allemaal in je koffer passen straks hoor!
Saar, een warm hart voor jou. Hoe is het vandaag? En een zwaai en een kus voor Appel, Lynn, Sponge en last but nog least Wurm!
Wurm, wij moeten een keer niet gaan high tea-en maar gaan high chocolate-en. Dat bestaat, ik heb het van de zomer gedaan en het was heerlijk!
Verder ben ik net als de rest hier harstikke trots! Dat je de boel een beetje los kan laten zodat je in het hier en nu kan genieten is een hele prestatie. Hoe was de vlucht? Was je minder angstig dan je gedacht had? Wat is Praag mooi he, en zo te lezen doet het zijn naam als muziekstad eer aan. Nog wat gekocht aan leuke shopdingen? Het moet wel allemaal in je koffer passen straks hoor!
Saar, een warm hart voor jou. Hoe is het vandaag? En een zwaai en een kus voor Appel, Lynn, Sponge en last but nog least Wurm!
Wurm, wij moeten een keer niet gaan high tea-en maar gaan high chocolate-en. Dat bestaat, ik heb het van de zomer gedaan en het was heerlijk!
vrijdag 6 maart 2009 om 13:10
vrijdag 6 maart 2009 om 13:49
Kijk!
http://www.kadopagina.nl/Result_Detail.asp?Product=1622
Of we maken het zelf:
http://chocolademelk.blog...08/12/high-chocolate.html
http://www.kadopagina.nl/Result_Detail.asp?Product=1622
Of we maken het zelf:
http://chocolademelk.blog...08/12/high-chocolate.html
vrijdag 6 maart 2009 om 15:14
Goedemiddag lieverds!
Lees net jullie berichten, maar er blijft niets hangen, dus ik reageer even niet.
Werk loopt niet. Ik hang maar wat rond, doe wel wat, maar voel me niet echt aanwezig. Vanmiddag speelde er van alles op de groep, waardoor ik anderhalf uur langer ben gebleven. Ik weet dat ik dat niet moet doen, want eigenlijk kan ik het niet aan. Maar uit schuldgevoel blijf ik, omdat ik mijn collega's niet in de steek wil laten.Op het moment zelf gaat het best goed, omdat ik alles uitschakel, niet luister naar mezelf.
Maar op de terugweg in de auto kwamen de tranen en voelde ik me zo ontzettend rot.
Dit gaat niet zo, niet op deze manier.
Lees net jullie berichten, maar er blijft niets hangen, dus ik reageer even niet.
Werk loopt niet. Ik hang maar wat rond, doe wel wat, maar voel me niet echt aanwezig. Vanmiddag speelde er van alles op de groep, waardoor ik anderhalf uur langer ben gebleven. Ik weet dat ik dat niet moet doen, want eigenlijk kan ik het niet aan. Maar uit schuldgevoel blijf ik, omdat ik mijn collega's niet in de steek wil laten.Op het moment zelf gaat het best goed, omdat ik alles uitschakel, niet luister naar mezelf.
Maar op de terugweg in de auto kwamen de tranen en voelde ik me zo ontzettend rot.
Dit gaat niet zo, niet op deze manier.
vrijdag 6 maart 2009 om 19:21
vrijdag 6 maart 2009 om 19:51
Saartje, hoe gaat het nu?
Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelde, onderweg naar huis in de auto. Toch over je grenzen gegaan.. en dat niet alleen, maar ook dat je het gevoel had 'ik doe maar wat'. Klinkt niet of je echt bij jezelf was, toen je aan het werk was. Of je nauwelijks kontakt met jezelf of anderen had.
Zo'n gevoel krijg ik erbij.
Gaat het nu weer een beetje? Wanneer moet je weer werken?
Ik kan me zo goed voorstellen hoe je je voelde, onderweg naar huis in de auto. Toch over je grenzen gegaan.. en dat niet alleen, maar ook dat je het gevoel had 'ik doe maar wat'. Klinkt niet of je echt bij jezelf was, toen je aan het werk was. Of je nauwelijks kontakt met jezelf of anderen had.
Zo'n gevoel krijg ik erbij.
Gaat het nu weer een beetje? Wanneer moet je weer werken?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 6 maart 2009 om 20:00
quote:hanke321 schreef op 06 maart 2009 @ 12:42:
Wat je beschrijft, over het thuiskomen van je man en dat je dan je voelhorens uitsteekt, dat ken ik. Het heeft idd te maken met het gekwetste kind dat gehoord wil worden. Zolang je dat niet doet is je eigen basis zo wankel dat elke reactie van de ander enorm aankomt. Puur een gevolg van die onveilige hechting.
Als je naar dat stuk van jezelf gaat luisteren, geef je je emoties, gedachten en meningen bestaansrecht. Dé remedie om je niet waardeloos te voelen. De enige die dat echt kan geven aan jou ben jezelf. Hanke, een wijze post naar EV en zo herkenbaar. Is mijn eigen basis soms vaak zo wankel omdat ik te weinig naar mezelf luister? En een reactie van de ander zo enorm kan aankomen en ik me daarvoor probeer te beschermen door op veilige afstand te blijven?
Het gaat bij mij wel in perioden. Ik heb me een tijdlang sterker gevoeld en zit nu in een terugslag. Vermoeidheid, tijd van het jaar, hormonen. En lijk ik weer een beetje terug bij af.
Wat je beschrijft, over het thuiskomen van je man en dat je dan je voelhorens uitsteekt, dat ken ik. Het heeft idd te maken met het gekwetste kind dat gehoord wil worden. Zolang je dat niet doet is je eigen basis zo wankel dat elke reactie van de ander enorm aankomt. Puur een gevolg van die onveilige hechting.
Als je naar dat stuk van jezelf gaat luisteren, geef je je emoties, gedachten en meningen bestaansrecht. Dé remedie om je niet waardeloos te voelen. De enige die dat echt kan geven aan jou ben jezelf. Hanke, een wijze post naar EV en zo herkenbaar. Is mijn eigen basis soms vaak zo wankel omdat ik te weinig naar mezelf luister? En een reactie van de ander zo enorm kan aankomen en ik me daarvoor probeer te beschermen door op veilige afstand te blijven?
Het gaat bij mij wel in perioden. Ik heb me een tijdlang sterker gevoeld en zit nu in een terugslag. Vermoeidheid, tijd van het jaar, hormonen. En lijk ik weer een beetje terug bij af.
vrijdag 6 maart 2009 om 20:05
quote:hanke321 schreef op 06 maart 2009 @ 12:42:
Wat je beschrijft, over het thuiskomen van je man en dat je dan je voelhorens uitsteekt, dat ken ik. Het heeft idd te maken met het gekwetste kind dat gehoord wil worden. Zolang je dat niet doet is je eigen basis zo wankel dat elke reactie van de ander enorm aankomt. Puur een gevolg van die onveilige hechting.
Als je naar dat stuk van jezelf gaat luisteren, geef je je emoties, gedachten en meningen bestaansrecht. Dé remedie om je niet waardeloos te voelen. De enige die dat echt kan geven aan jou ben jezelf. Ik vind het knap dat je dat ergens diep van binnen altijd al geweten hebt.
Jezelf serieus nemen, toetsen aan de werkelijkheid, het rotte rot laten en niet mooi willen maken of wegpoetsen. Het waardevolle koesteren.... ik zie het je allemaal doen. Dat vind ik sterk en dapper.Heel erg bedankt nog voor deze reactie. Misschien heb ik dat inderdaad ergens diep van binnen altijd wel geweten, maar dan heb ik er toch heel lang 'niet bij' kunnen komen.
Nu zal het ook in de praktijk, als ik straks weer aan het werk ga, moeten blijken in hoeverre ik mijn ruimte kan blijven voelen, want daar kan ik natuurlijk niet naar dat stuk van mezelf luisteren en het bestaansrecht geven, terwijl dat hier veilig in mijn eentje thuis wel kan.
Ik ben ook blij dat er mensen zijn die dit herkennen. (En dat kan natuurlijk pas als ik het durf uit te spreken.)
Wat je beschrijft, over het thuiskomen van je man en dat je dan je voelhorens uitsteekt, dat ken ik. Het heeft idd te maken met het gekwetste kind dat gehoord wil worden. Zolang je dat niet doet is je eigen basis zo wankel dat elke reactie van de ander enorm aankomt. Puur een gevolg van die onveilige hechting.
Als je naar dat stuk van jezelf gaat luisteren, geef je je emoties, gedachten en meningen bestaansrecht. Dé remedie om je niet waardeloos te voelen. De enige die dat echt kan geven aan jou ben jezelf. Ik vind het knap dat je dat ergens diep van binnen altijd al geweten hebt.
Jezelf serieus nemen, toetsen aan de werkelijkheid, het rotte rot laten en niet mooi willen maken of wegpoetsen. Het waardevolle koesteren.... ik zie het je allemaal doen. Dat vind ik sterk en dapper.Heel erg bedankt nog voor deze reactie. Misschien heb ik dat inderdaad ergens diep van binnen altijd wel geweten, maar dan heb ik er toch heel lang 'niet bij' kunnen komen.
Nu zal het ook in de praktijk, als ik straks weer aan het werk ga, moeten blijken in hoeverre ik mijn ruimte kan blijven voelen, want daar kan ik natuurlijk niet naar dat stuk van mezelf luisteren en het bestaansrecht geven, terwijl dat hier veilig in mijn eentje thuis wel kan.
Ik ben ook blij dat er mensen zijn die dit herkennen. (En dat kan natuurlijk pas als ik het durf uit te spreken.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 6 maart 2009 om 20:07
Net als jij, Lynne, voel ik mijn eigen basis ook nog wel als wankel, want ik ben, naar mijn idee, net pas begonnen met echt naar mezelf luisteren. In deze weken dat ik thuis ben van mijn werk, eigenlijk. Eerst moest mijn lijf fors ingrijpen, voordat ik eens bereid was om te luisteren.
Je bent zeker niet terug bij af, Lynne. Het was er eerder wel, zeg je, dus het is niet weg en je hoeft niet vanuit niets te beginnen. Hou moed!
Je bent zeker niet terug bij af, Lynne. Het was er eerder wel, zeg je, dus het is niet weg en je hoeft niet vanuit niets te beginnen. Hou moed!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 6 maart 2009 om 20:17
Klopt EV, ik was helemaal niet bij mezelf. Geen kontakt met mezelf en ook niet met anderen.
Lijfelijk aanwezig, maar stiekem mezelf ergens afzonderen in een hoekje, zoiets.
Voel me vooral leeg nu, weet eigenlijk niet wat ik voel. Wil het ook niet weten geloof ik, houd het liever op afstand.
Maandag moet ik weer.
Lijfelijk aanwezig, maar stiekem mezelf ergens afzonderen in een hoekje, zoiets.
Voel me vooral leeg nu, weet eigenlijk niet wat ik voel. Wil het ook niet weten geloof ik, houd het liever op afstand.
Maandag moet ik weer.
vrijdag 6 maart 2009 om 20:23
