Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
maandag 2 maart 2009 om 22:12
Nou Lynne, die zon, dat lijkt me wat.
Ook zin an.
Saar, je baas is gekker dan wij allemaal. Wat een rotbegin zo zeg! Blegh. En dan ook nog in een goede werksfeer.
Zo krijg je echt wel heeeel veel zin om weer lekker te gaan werken. Not.
Een ieder die ik vergeet krijgt een verse tulp van me, heb vanmiddag twee bosjes gehaald! (f)
Sterkte vrouwen!
Ook zin an.
Saar, je baas is gekker dan wij allemaal. Wat een rotbegin zo zeg! Blegh. En dan ook nog in een goede werksfeer.
Zo krijg je echt wel heeeel veel zin om weer lekker te gaan werken. Not.
Een ieder die ik vergeet krijgt een verse tulp van me, heb vanmiddag twee bosjes gehaald! (f)
Sterkte vrouwen!
dinsdag 3 maart 2009 om 01:55
Wil toch nog even iets schrijven voor je Appel.
Ik leef erg met je mee en vind het moeilijk om je zo in de knel te zien zitten.
Ik vind het heel fijn dat je meer kwam delen en hoop dat je dat vaker kan doen.
Ik wil graag met je meedenken,kijken wat je wel kan helpen.
Die noodkreten....die horen ze niet lieve schat.
Ik vind het vreselijk hard wat ik daarover moet zeggen,maar er komt vanuit de hulpverlening hoogstwaarschijnlijk niemand je bij de hand pakken zoals je verlangt.
Dat zeg ik je niet om je de moed te laten zakken,maar juist om je te laten beseffen dat je daar simpelweg niet op moet wachten.
Ik weet hoe haast onhaalbaar het is als je zo diep zit jezelf eruit te moeten trekken.
Je wil gewoon dat iemand anders het stokje even van je overneemt.
Te moe,te uitzichtloos...uitgeput,je kan niet meer,je wil niet meer.
Maar lieve schat...dat stokje is jouw stokje.
Dat moet je juist niet uit handen geven.
Ook al wil je hem niet meer dragen,het is en blijft de sleutel naar vooruitgang voor je.
Dat stokje...dat is ook jou regie.
Alleen jij kan voelen wanneer het te zwaar is.En dan mag je hem gewoon even neerleggen.
Gaat alles te snel? kan je je eigen tempo niet bepalen?.
Probeer eens naar je hart te luisteren....wat zegt het echt.
Voel je je echt niet oke bij alles?
Rot voelen hoort ook een beetje bij therapie.
Maar als het zo uitzichtloos voelt voor je,is dat rot voelen wel wat er dan bij hoort?
Zo rot dat het uitzichtloos voelt...dat mag even maar niet zo lang.
Je noodkreet lieve schat horen we hier zeker en ik denk niet dat ik de enige ben die zich zorgen maakt.
En ja...wij mogen ons zorgen maken om je omdat je een lieverd bent.
Niet omdat je hier komt vertellen dat je het moeilijk hebt,kom dat alsjeblieft doen,echt!!
De hulpverlening is in mijn ogen een beetje noodkreet blind (geheel vanuit mijn eigen ervaring gevoelt)
Al sla je vuisten op tafel.
Maar je laat verdomme (sorry) hun toch niet bepalen dat je daardoor nog verder in de put zakt.
Die invloed mogen ze niet hebben op je.
Lieverd....wordt maar eens kwaad op alles!!
En zoek de strijd op....ja je bent moe,je wil niet meer en dat mag allemaal,ik begrijp het als geen ander.
Maar je mag ook jezelf helpen,wat "anderen"ook anders beweren.
Die lullen allemaal uit hun nek(die ze niet eens hebben)
Wat je weer wat strijdlust kan geven is juist dat stokje steviger vast houden en ga zoeken naar wat je hart ingeeft.
Waarbij jij denkt of voelt,wat je wel kan.
En al druist dat tegen alle adviezen in..diep van binnen spreekt het juiste stemmetje.
Luister daar naar....je eigen stemmetje.
Het roept bij lange na nog niet hard..,maar fluisteren is ook geluid,vaak veel zinniger dan de schreeuwers.
Al zit je dagen achter internet,vraag alle folders aan,lees, zoek ,ontdek naar wat er te bieden is en probeer!!
Vraag niet,maar stel dingen voor.
Jij ben jij Appel en jij weet het wel..... de hulpverlening die is jou niet.
Wacht niet op anderen,wacht niet op wat anderen je kunnen geven.
Jaag het zelf achterna.
Dat hoeft niet alleen,hulptroepen mogen en gaan ook meelopen.
Ik wil ook met je meelopen als het mag van je?
Misschien zoeken naar afleiding morgen.
Delen is zo fijn.En dat hoeft niet zwaar te zijn.
Juist niet!
Deel gezelschap,deel activiteit...zoek het op morgen.
Ik hoop zo dat het je lukt.
Heel veel liefs en een hele dikke knuffel.
Ik leef erg met je mee en vind het moeilijk om je zo in de knel te zien zitten.
Ik vind het heel fijn dat je meer kwam delen en hoop dat je dat vaker kan doen.
Ik wil graag met je meedenken,kijken wat je wel kan helpen.
Die noodkreten....die horen ze niet lieve schat.
Ik vind het vreselijk hard wat ik daarover moet zeggen,maar er komt vanuit de hulpverlening hoogstwaarschijnlijk niemand je bij de hand pakken zoals je verlangt.
Dat zeg ik je niet om je de moed te laten zakken,maar juist om je te laten beseffen dat je daar simpelweg niet op moet wachten.
Ik weet hoe haast onhaalbaar het is als je zo diep zit jezelf eruit te moeten trekken.
Je wil gewoon dat iemand anders het stokje even van je overneemt.
Te moe,te uitzichtloos...uitgeput,je kan niet meer,je wil niet meer.
Maar lieve schat...dat stokje is jouw stokje.
Dat moet je juist niet uit handen geven.
Ook al wil je hem niet meer dragen,het is en blijft de sleutel naar vooruitgang voor je.
Dat stokje...dat is ook jou regie.
Alleen jij kan voelen wanneer het te zwaar is.En dan mag je hem gewoon even neerleggen.
Gaat alles te snel? kan je je eigen tempo niet bepalen?.
Probeer eens naar je hart te luisteren....wat zegt het echt.
Voel je je echt niet oke bij alles?
Rot voelen hoort ook een beetje bij therapie.
Maar als het zo uitzichtloos voelt voor je,is dat rot voelen wel wat er dan bij hoort?
Zo rot dat het uitzichtloos voelt...dat mag even maar niet zo lang.
Je noodkreet lieve schat horen we hier zeker en ik denk niet dat ik de enige ben die zich zorgen maakt.
En ja...wij mogen ons zorgen maken om je omdat je een lieverd bent.
Niet omdat je hier komt vertellen dat je het moeilijk hebt,kom dat alsjeblieft doen,echt!!
De hulpverlening is in mijn ogen een beetje noodkreet blind (geheel vanuit mijn eigen ervaring gevoelt)
Al sla je vuisten op tafel.
Maar je laat verdomme (sorry) hun toch niet bepalen dat je daardoor nog verder in de put zakt.
Die invloed mogen ze niet hebben op je.
Lieverd....wordt maar eens kwaad op alles!!
En zoek de strijd op....ja je bent moe,je wil niet meer en dat mag allemaal,ik begrijp het als geen ander.
Maar je mag ook jezelf helpen,wat "anderen"ook anders beweren.
Die lullen allemaal uit hun nek(die ze niet eens hebben)
Wat je weer wat strijdlust kan geven is juist dat stokje steviger vast houden en ga zoeken naar wat je hart ingeeft.
Waarbij jij denkt of voelt,wat je wel kan.
En al druist dat tegen alle adviezen in..diep van binnen spreekt het juiste stemmetje.
Luister daar naar....je eigen stemmetje.
Het roept bij lange na nog niet hard..,maar fluisteren is ook geluid,vaak veel zinniger dan de schreeuwers.
Al zit je dagen achter internet,vraag alle folders aan,lees, zoek ,ontdek naar wat er te bieden is en probeer!!
Vraag niet,maar stel dingen voor.
Jij ben jij Appel en jij weet het wel..... de hulpverlening die is jou niet.
Wacht niet op anderen,wacht niet op wat anderen je kunnen geven.
Jaag het zelf achterna.
Dat hoeft niet alleen,hulptroepen mogen en gaan ook meelopen.
Ik wil ook met je meelopen als het mag van je?
Misschien zoeken naar afleiding morgen.
Delen is zo fijn.En dat hoeft niet zwaar te zijn.
Juist niet!
Deel gezelschap,deel activiteit...zoek het op morgen.
Ik hoop zo dat het je lukt.
Heel veel liefs en een hele dikke knuffel.
dinsdag 3 maart 2009 om 02:04
Voor alle anderen ook een dikke knuffel.
Het is ploetertijd voor iedereen.
Maar denk allemaal......nog even en de lente komt weer in het land!
De vogeltjes gaan weer fluiten,de wereld wordt weer groener.
Onze bleke toetjes kunnen weer kleur gaan halen buiten.
Nog even......en we krijgen onze bloemtjes kado van moeder natuur.
Het is ploetertijd voor iedereen.
Maar denk allemaal......nog even en de lente komt weer in het land!
De vogeltjes gaan weer fluiten,de wereld wordt weer groener.
Onze bleke toetjes kunnen weer kleur gaan halen buiten.
Nog even......en we krijgen onze bloemtjes kado van moeder natuur.
dinsdag 3 maart 2009 om 09:56
Ha, wat een gezellige pot thee zeg. Mijn koffie was vanmorgen mislukt (hoe doe je dat, zou je denken), dus geef mij maar een bakje thee. Dat kopje doet me denken aan mijn lieve (overleden helaas, maar wel op 101-jarige leeftijd) oma, die had ook zulke kopjes.
Goedemorgen allemaal!
Goedemorgen allemaal!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 3 maart 2009 om 10:17
Lieve, lieve iry,
Ik heb je post gelezen, en gelezen en nog eens gelezen. Je raakt me..
Ik zit hier al minutenlang met een bijna leeg reactievenster. Ik weet niet hoe te reageren.
Ik lees wat je schrijft, laat het tot me doordringen en ik weet dat je gelijk hebt. Nu weet ik dat. Ik ga mijn best doen dit te onthouden en het zo te blijven voelen.
Ik weet het , echt, maar het voelt zo anders. Ik wil zo graag denken zoals jij denkt.
Vanuit mijn hart denken.. Dat is wat ik probeer. Maar dat lukt me niet.. Er zijn zoveel andere gedachten en gevoelens die dat blokkeren. En ja, ook die rot stemmen zonder nek spelen daar een grote rol in. Misschien wel een grotere rol dan ik durf toe te geven.
En boos worden... Ik doe mijn best. Ik wil boos worden, op alles wat er nu gebeurd, met mezelf, in mijn hoofd, maar ook om me heen. Maar krijg de boosheid niet verder dan naar mezelf gericht.
En dat is niet goed, dat weet ik. Maar zo is het nu..
Ik ben boos op mezelf. Om zoveel dingen, om vroeger, om nu, om alles. Ik wil niet boos zijn. Of wel, maar dan op anderen. Maar het voelt niet veilig om boos te worden op anderen dingen dan mezelf.
Ik wil zoeken naar dat stokje. En het vasthouden en niet snel meer loslaten. Ik ga mijn best doen, ik ben het verplicht aan mezelf.
En ik wil de hulp van anderen toe laten. Graag zelfs. Bij sommige mensen voel ik me fijn en veilig. Jij bent er daar een van. Ik ken je (nog) niet irl, maar ik heb het idee je zo goed te kennen. Heb vaak het idee dat jij mij ook goed kent, mijn gedachten kan lezen en kunt voelen wat ik voel. En dat wil ik toe laten, hoe eng het ook is.
Lieve Ier, bedankt voor je steun!
Ik heb je post gelezen, en gelezen en nog eens gelezen. Je raakt me..
Ik zit hier al minutenlang met een bijna leeg reactievenster. Ik weet niet hoe te reageren.
Ik lees wat je schrijft, laat het tot me doordringen en ik weet dat je gelijk hebt. Nu weet ik dat. Ik ga mijn best doen dit te onthouden en het zo te blijven voelen.
Ik weet het , echt, maar het voelt zo anders. Ik wil zo graag denken zoals jij denkt.
Vanuit mijn hart denken.. Dat is wat ik probeer. Maar dat lukt me niet.. Er zijn zoveel andere gedachten en gevoelens die dat blokkeren. En ja, ook die rot stemmen zonder nek spelen daar een grote rol in. Misschien wel een grotere rol dan ik durf toe te geven.
En boos worden... Ik doe mijn best. Ik wil boos worden, op alles wat er nu gebeurd, met mezelf, in mijn hoofd, maar ook om me heen. Maar krijg de boosheid niet verder dan naar mezelf gericht.
En dat is niet goed, dat weet ik. Maar zo is het nu..
Ik ben boos op mezelf. Om zoveel dingen, om vroeger, om nu, om alles. Ik wil niet boos zijn. Of wel, maar dan op anderen. Maar het voelt niet veilig om boos te worden op anderen dingen dan mezelf.
Ik wil zoeken naar dat stokje. En het vasthouden en niet snel meer loslaten. Ik ga mijn best doen, ik ben het verplicht aan mezelf.
En ik wil de hulp van anderen toe laten. Graag zelfs. Bij sommige mensen voel ik me fijn en veilig. Jij bent er daar een van. Ik ken je (nog) niet irl, maar ik heb het idee je zo goed te kennen. Heb vaak het idee dat jij mij ook goed kent, mijn gedachten kan lezen en kunt voelen wat ik voel. En dat wil ik toe laten, hoe eng het ook is.
Lieve Ier, bedankt voor je steun!
dinsdag 3 maart 2009 om 10:22
Alle anderen, ook een voor jullie!
Mijn plan voor vandaag: onder de mensen komen, contact op zoeken. Hier, msn, telefoon, maar ook echt naar mensen toe gaan. Afleiding zoeken.
Heb net al met een vriendin afgesproken met haar te gaan lunchen. We werken bij hetzelfde bedrijf dus ik kan daarna nog wat andere collega's opzoeken.
Ik wil niet, maar het moet van mezelf.
Wens jullie een fijne dag.
Liefs! (f)
Mijn plan voor vandaag: onder de mensen komen, contact op zoeken. Hier, msn, telefoon, maar ook echt naar mensen toe gaan. Afleiding zoeken.
Heb net al met een vriendin afgesproken met haar te gaan lunchen. We werken bij hetzelfde bedrijf dus ik kan daarna nog wat andere collega's opzoeken.
Ik wil niet, maar het moet van mezelf.
Wens jullie een fijne dag.
Liefs! (f)
dinsdag 3 maart 2009 om 11:05
Lieve Appel.
Wat goed van je dat je vandaag onder de mensen gaat!
Heel fijn om te lezen dat je ondanks je gevoel je je toch gaat verplichten.
Ik ben bij dat je mijn post gelezen hebt.
Ik weet ook dat het allemaal niet zo makkelijk gaat zoals ik schrijf.
Zelf stoei ik daar ook nog net zo hard mee......wat ik schrijf zijn heel veel weetjes maar oh zo lastig om het toe te passen.
Dat hoeft ook niet allemaal in een keer.
Wat ik eigenlijk hoop te bereiken lieve appel met mijn post is dat je niet wanhopig gaat worden en nog verder in de neerwaardse spiraal terecht komt.
Probeer daar in ieder geval de rem op te zetten door zelf te erkennen dat het anders moet.
En daar vraagt het een klein stukje energie van je.
Niet afwachten maar zelf de regie weer terugnemen.
Ik denk dat het heel verstandig is om andere medicatie te verzoeken.
Je stemmen op de achtergrond krijgen lijkt mij prioriteit.
Ik geef je nogmaals de dikke knuffel.
En voor nu...lekker doen wat je fijn vindt, wat jij wil!!!!!
Probeer je niet te verstoppen.
Liefs!
Wat goed van je dat je vandaag onder de mensen gaat!
Heel fijn om te lezen dat je ondanks je gevoel je je toch gaat verplichten.
Ik ben bij dat je mijn post gelezen hebt.
Ik weet ook dat het allemaal niet zo makkelijk gaat zoals ik schrijf.
Zelf stoei ik daar ook nog net zo hard mee......wat ik schrijf zijn heel veel weetjes maar oh zo lastig om het toe te passen.
Dat hoeft ook niet allemaal in een keer.
Wat ik eigenlijk hoop te bereiken lieve appel met mijn post is dat je niet wanhopig gaat worden en nog verder in de neerwaardse spiraal terecht komt.
Probeer daar in ieder geval de rem op te zetten door zelf te erkennen dat het anders moet.
En daar vraagt het een klein stukje energie van je.
Niet afwachten maar zelf de regie weer terugnemen.
Ik denk dat het heel verstandig is om andere medicatie te verzoeken.
Je stemmen op de achtergrond krijgen lijkt mij prioriteit.
Ik geef je nogmaals de dikke knuffel.
En voor nu...lekker doen wat je fijn vindt, wat jij wil!!!!!
Probeer je niet te verstoppen.
Liefs!
dinsdag 3 maart 2009 om 12:58
Hoe vergaat de dag jullie?
Lukt het een beetje om je onder de mensen te begeven Appel?
Ik heb hier allerlei dingen gedaan die ik al een tijd af wilde maken. Hoop weg kunnen strepen op het ooit-nog-te-doen lijstje. Fijn gevoel.
Ga nu zo even boodschappen doen voor een ziek schoonzusje, en daarna lekker onder de zonnebank!
Mjammie. Zon-op-afroep.
Kan iemand de zomer even laten opschieten?!
Lukt het een beetje om je onder de mensen te begeven Appel?
Ik heb hier allerlei dingen gedaan die ik al een tijd af wilde maken. Hoop weg kunnen strepen op het ooit-nog-te-doen lijstje. Fijn gevoel.
Ga nu zo even boodschappen doen voor een ziek schoonzusje, en daarna lekker onder de zonnebank!
Mjammie. Zon-op-afroep.
Kan iemand de zomer even laten opschieten?!
dinsdag 3 maart 2009 om 14:21
naar iedereen!
Appel, goed om te lezen dat je wat mensen opzoekt vandaag.
Bedankt voor je lieve sms vanochtend. Kreeg hem net voor ik binnenstapte op mijn werk en dat deed me goed!
Iry, ik denk aan je! Spreek je vanavond vast nog wel even.
Even heel kort: vandaag ging het beter op het werk.
Duik nu de bank op, ik ben gesloopt.
Appel, goed om te lezen dat je wat mensen opzoekt vandaag.
Bedankt voor je lieve sms vanochtend. Kreeg hem net voor ik binnenstapte op mijn werk en dat deed me goed!
Iry, ik denk aan je! Spreek je vanavond vast nog wel even.
Even heel kort: vandaag ging het beter op het werk.
Duik nu de bank op, ik ben gesloopt.
dinsdag 3 maart 2009 om 14:29
Ben er ook weer even. Iry, ik ben benieuwd hoe je intake is verlopen, om 13.00 uur heb ik aan je gedacht. Ik hoop echt dat het iets voor je is.
Saartje, gelukkig zeg, dat het vandaag beter ging. Ik ben natuurlijk heel benieuwd naar alles, of je je leidinggevende nog gesproken hebt, hoe je je voelde etc, maar neem lekker je rust. Je hebt het helemaal verdiend!
Wurm, ik zal de zon een duw geven. DUW!
Die schijnt hier wel een beetje, maar toch heb ik het koud.
Hanke, hoe ik dat doe? Kijken in mezelf, wie er vandaag aan het stuur zit. Vanmorgen heb ik het bewuste besluit genomen dat ik de ontembare aan het stuur wil hebben. En dan probeer ik heel goed te luisteren naar mezelf, wat ik nu nodig heb. Voor zover dat lukt natuurlijk.
Saartje, gelukkig zeg, dat het vandaag beter ging. Ik ben natuurlijk heel benieuwd naar alles, of je je leidinggevende nog gesproken hebt, hoe je je voelde etc, maar neem lekker je rust. Je hebt het helemaal verdiend!
Wurm, ik zal de zon een duw geven. DUW!
Die schijnt hier wel een beetje, maar toch heb ik het koud.
Hanke, hoe ik dat doe? Kijken in mezelf, wie er vandaag aan het stuur zit. Vanmorgen heb ik het bewuste besluit genomen dat ik de ontembare aan het stuur wil hebben. En dan probeer ik heel goed te luisteren naar mezelf, wat ik nu nodig heb. Voor zover dat lukt natuurlijk.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 3 maart 2009 om 18:34
Ik heb mijn leidinggevende maar heel even gesproken, hooguit 5 minuten. Hij was de hele dag bezet, dus moest even snel.
Maar in die paar minuten eigenlijk wel alles kunnen zeggen. Dat het niet boventallig staan tegen de afspraken is, dat gister helemaal niet goed is gegaan, hoe rot ik me voelde door de sfeer, hoe hij me overschat. Voor vandaag kon het niet meer veranderd worden, dus ik kon niet eerder weg als ik dat had gewild, maar gelukkig ging het wel goed. Vrijdag en volgende week sta ik wel weer boventallig. Dat geeft wel wat rust. Had wel het idee dat hij me serieus nam.
Heb geen pauze genomen vandaag, wat dus eigenlijk wel de bedoeling is. Daardoor ook niet stil gestaan bij wat ik voelde. Maar gewoon gedaan wat moest gebeuren en die 4 uurtjes zo goed mogelijk doorkomen, met verstand op nul.
Hoewel dat op zich dus goed ging en ik er met een beter gevoel weg ging als gister, voel ik me nu ontzettend rot.
Heb een film gekeken en ben daarna in slaap gevallen. Werd wakker met een naar gevoel. Leeg, eenzaam, verdrietig, ik weet niet precies.
Eerst maar eens eten zo, dan is dat lege gevoel misschien weg
Maar in die paar minuten eigenlijk wel alles kunnen zeggen. Dat het niet boventallig staan tegen de afspraken is, dat gister helemaal niet goed is gegaan, hoe rot ik me voelde door de sfeer, hoe hij me overschat. Voor vandaag kon het niet meer veranderd worden, dus ik kon niet eerder weg als ik dat had gewild, maar gelukkig ging het wel goed. Vrijdag en volgende week sta ik wel weer boventallig. Dat geeft wel wat rust. Had wel het idee dat hij me serieus nam.
Heb geen pauze genomen vandaag, wat dus eigenlijk wel de bedoeling is. Daardoor ook niet stil gestaan bij wat ik voelde. Maar gewoon gedaan wat moest gebeuren en die 4 uurtjes zo goed mogelijk doorkomen, met verstand op nul.
Hoewel dat op zich dus goed ging en ik er met een beter gevoel weg ging als gister, voel ik me nu ontzettend rot.
Heb een film gekeken en ben daarna in slaap gevallen. Werd wakker met een naar gevoel. Leeg, eenzaam, verdrietig, ik weet niet precies.
Eerst maar eens eten zo, dan is dat lege gevoel misschien weg
dinsdag 3 maart 2009 om 18:54
Even vast een kort berichtje.
Ik ben echt gesloopt zeg.
spanningen voor het autorijden,lange gesprekken ,veel vragen invullen,ppfff het duizelde mij gewoon.Toen de file in (altijd leuk) en thuis gelijk achter de potten en pannen aan rennen.
Voel mij nu gestresst,wil het liefst op de bank duiken onder mijn deken met heel veel koekjes.
Maar ik moet gaan voorbereiden voor morgen,kan dus geen rust nemen(nog)
Appel,hoe gaat het meid?
Saar,fijn dat het vandaag wat beter ging en een dikke pluim voor het opkomen voor jezelf.
Ev,en is het gelukt ontembaar te sturen?
Wurm,fijn he als je kan strepen van je lijstje,geeft weer een voldaan gevoel toch?
Liefs voor iedereen,hopelijk kan ik straks nog even posten.
Ik ben echt gesloopt zeg.
spanningen voor het autorijden,lange gesprekken ,veel vragen invullen,ppfff het duizelde mij gewoon.Toen de file in (altijd leuk) en thuis gelijk achter de potten en pannen aan rennen.
Voel mij nu gestresst,wil het liefst op de bank duiken onder mijn deken met heel veel koekjes.
Maar ik moet gaan voorbereiden voor morgen,kan dus geen rust nemen(nog)
Appel,hoe gaat het meid?
Saar,fijn dat het vandaag wat beter ging en een dikke pluim voor het opkomen voor jezelf.
Ev,en is het gelukt ontembaar te sturen?
Wurm,fijn he als je kan strepen van je lijstje,geeft weer een voldaan gevoel toch?
Liefs voor iedereen,hopelijk kan ik straks nog even posten.
dinsdag 3 maart 2009 om 19:16
De eerste dag van de intake zit erop Iry. Dat heb je toch maar mooi gedaan!
Heb je er een goed gevoel bij of kan je daar nog niets over zeggen?
Nu voorbereiden voor morgen en dan heerlijk een paar dagen samen genieten.
Hopelijk heb je straks nog even de tijd om met je dekentje en koekjes de bank op te duiken.
Heb je er een goed gevoel bij of kan je daar nog niets over zeggen?
Nu voorbereiden voor morgen en dan heerlijk een paar dagen samen genieten.
Hopelijk heb je straks nog even de tijd om met je dekentje en koekjes de bank op te duiken.
dinsdag 3 maart 2009 om 19:49
Iry, wat een lieve en wijze post aan Appel.
Jij had dus een heftige dag, vanavond wel proberen even bij te komen hoor!
Appel, heeft de afleiding en het mensen zien even goed gedaan?
Saar, kort maar krachtig gesprek dus met je leidinggevende. Gelukkig nam hij je serieus. Logisch dat je na zo'n ochtend gesloopt bent. Nu hoef je twee dagen niet?
Wurm, lekker zo'n zonnebank. Ik duw graag mee naar de zon, wat ben ik daar aan toe.
Mijn plan voor vandaag was letten op mijn grenzen. Als er iets georganiseerd wordt, of dat nu op het werk of bv sport is, ben ik vaak van de partij, ook om te helpen. Maar de valkuil is voor mij dat ik geen nee kan zeggen teveel op me neem. En met het slechte slapen momenteel merk ik dat ik een stapje terug moet doen en vaker nee moet zeggen. Alles kost me momenteel veel energie. Ik wil vaker op de bank met een boek.
voor iedereen!
Jij had dus een heftige dag, vanavond wel proberen even bij te komen hoor!
Appel, heeft de afleiding en het mensen zien even goed gedaan?
Saar, kort maar krachtig gesprek dus met je leidinggevende. Gelukkig nam hij je serieus. Logisch dat je na zo'n ochtend gesloopt bent. Nu hoef je twee dagen niet?
Wurm, lekker zo'n zonnebank. Ik duw graag mee naar de zon, wat ben ik daar aan toe.
Mijn plan voor vandaag was letten op mijn grenzen. Als er iets georganiseerd wordt, of dat nu op het werk of bv sport is, ben ik vaak van de partij, ook om te helpen. Maar de valkuil is voor mij dat ik geen nee kan zeggen teveel op me neem. En met het slechte slapen momenteel merk ik dat ik een stapje terug moet doen en vaker nee moet zeggen. Alles kost me momenteel veel energie. Ik wil vaker op de bank met een boek.
voor iedereen!
dinsdag 3 maart 2009 om 22:51
Whoeha, kom ik net relaxed onder de zonnebank vandaan, beetje te chillen in mn auto, rijd er iemand achterop!
En ik stond express stil zo van 'Wurm, je bent nog slaperig van de zonnebank, kijk even goed voor je de voorrangsweg oprijd.' Vorig jaar 2 pittige ongelukken gehad, dus liever (te?) voorzichtig.
Nou, dat helpt dus niets he! Mooi een mafkees achterop. Jakkiebah!
Nou, ik kan nog wel drie dagen zonnebank gebruiken om weer te ontspannen. DUs morgen maar meteen weer geboekt.
Nu uiteindelijk wel weer beetje ok. Schakelde echt op 'uit' geloof ik. Dacht alleen maar 'het is voor hem òòk heel naar'. En heb alles automatisch afgehandeld. Begin nu een beetje mn knikkende knieen te voelen.
Saar: Goed dat je dat gezegd hebt zeg! Jeetje! In vijf minuten gewoon even assertief alles ter sprake brengen! *halleluja*
Hoe voel je je daarover nu? Maakt dat de 'druk' voor volgende keer werken ietsje minder, of ligt die toch ergens anders?
Enne.. ook op andere manieren goed voor jezelf zorgen he.. Pauze en navoelen is belangrijk..
Jij bent namelijk belangrijk!
Iry: Kanjer. Dat heb je toch maar even mooi gedaan. Hoe voel je je nu? Tevreden, of erg in de zenuwen?
Lynne: goed doel!!! Is het je gelukt vandaag?
Ik heb me aangeleerd om bij alles 'ik denk er even over na, en bel je terug/kom erop terug' te zeggen. Is een stuk makkelijker dan nee.
En ik stond express stil zo van 'Wurm, je bent nog slaperig van de zonnebank, kijk even goed voor je de voorrangsweg oprijd.' Vorig jaar 2 pittige ongelukken gehad, dus liever (te?) voorzichtig.
Nou, dat helpt dus niets he! Mooi een mafkees achterop. Jakkiebah!
Nou, ik kan nog wel drie dagen zonnebank gebruiken om weer te ontspannen. DUs morgen maar meteen weer geboekt.
Nu uiteindelijk wel weer beetje ok. Schakelde echt op 'uit' geloof ik. Dacht alleen maar 'het is voor hem òòk heel naar'. En heb alles automatisch afgehandeld. Begin nu een beetje mn knikkende knieen te voelen.
Saar: Goed dat je dat gezegd hebt zeg! Jeetje! In vijf minuten gewoon even assertief alles ter sprake brengen! *halleluja*
Hoe voel je je daarover nu? Maakt dat de 'druk' voor volgende keer werken ietsje minder, of ligt die toch ergens anders?
Enne.. ook op andere manieren goed voor jezelf zorgen he.. Pauze en navoelen is belangrijk..
Jij bent namelijk belangrijk!
Iry: Kanjer. Dat heb je toch maar even mooi gedaan. Hoe voel je je nu? Tevreden, of erg in de zenuwen?
Lynne: goed doel!!! Is het je gelukt vandaag?
Ik heb me aangeleerd om bij alles 'ik denk er even over na, en bel je terug/kom erop terug' te zeggen. Is een stuk makkelijker dan nee.
