Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
maandag 27 oktober 2008 om 13:54
Nou en of een relatie werken is. Ik herken precies waar je over schrijft. Kan me ook zo opfokken over zijn 'makkelijke houding', waardoor je jezelf nog meer een probleemgeval voelt. Hij is ook van het afwachten. Maar hij staat gewoon ook zo heel anders in het leven. Veel rustiger. Evenwichtiger.
En ik begin weer te voelen, dus bij mij slaat het misschien ook wel een beetje door.
Het is echt het vinden van een nieuw evenwicht.
Bij mij is de stemming na gistermorgen t.a.v. hem ook weer langzaam afgezakt. Het voelde een tijdje als meer contact dan het de laatste tijd was, maar dan ebt dat gedurende de dag weer weg. Dan ga ik andere dingen doen, hij gaat dingen doen en we zitten weer in de praktische modus, waar we heel goed in zijn. En zo is de dag dan alweer om en stappen we weer in een drukke werkweek.
Nee he, egopost mochten jullie niet meer zeggen van mij
En ik begin weer te voelen, dus bij mij slaat het misschien ook wel een beetje door.
Het is echt het vinden van een nieuw evenwicht.
Bij mij is de stemming na gistermorgen t.a.v. hem ook weer langzaam afgezakt. Het voelde een tijdje als meer contact dan het de laatste tijd was, maar dan ebt dat gedurende de dag weer weg. Dan ga ik andere dingen doen, hij gaat dingen doen en we zitten weer in de praktische modus, waar we heel goed in zijn. En zo is de dag dan alweer om en stappen we weer in een drukke werkweek.
Nee he, egopost mochten jullie niet meer zeggen van mij
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 27 oktober 2008 om 13:58
quote:saartje1980 schreef op 27 oktober 2008 @ 12:17:
Was te verwachten he, dat je moeder niet van dieren houdt. Houdt ze uberhaupt wel ergens echt van?
Kan je het wel beter loslaten nu als dat meisje zoals vanochtend chagrijnig reageert? Lukt het om dat niet meer zo op jezelf te betrekken?
Wat het laatste betreft: ja, dat ging wel iets beter. Ik denk achteraf dat ik op dat moment haar woordenstroom tegen K. onderbrak; later hoorde ik dat ze zoiets irritant vindt. Heeft mss met haar specifieke diagnose of problemen (die ik niet weet) te maken.
Tja, en waar houdt mijn moeder wel van? ......
Van babies omdat die nog geen lastige dingen kunnen zeggen.
Ik zou het werkelijk niet weten. Behalve dat haar tranen krokodillentranen zijn, is haar liefde ook manipulatief.
Sorry, ik voel niets positiefs over haar
Was te verwachten he, dat je moeder niet van dieren houdt. Houdt ze uberhaupt wel ergens echt van?
Kan je het wel beter loslaten nu als dat meisje zoals vanochtend chagrijnig reageert? Lukt het om dat niet meer zo op jezelf te betrekken?
Wat het laatste betreft: ja, dat ging wel iets beter. Ik denk achteraf dat ik op dat moment haar woordenstroom tegen K. onderbrak; later hoorde ik dat ze zoiets irritant vindt. Heeft mss met haar specifieke diagnose of problemen (die ik niet weet) te maken.
Tja, en waar houdt mijn moeder wel van? ......
Van babies omdat die nog geen lastige dingen kunnen zeggen.
Ik zou het werkelijk niet weten. Behalve dat haar tranen krokodillentranen zijn, is haar liefde ook manipulatief.
Sorry, ik voel niets positiefs over haar
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 27 oktober 2008 om 22:44
He EV, dat ken ik heel goed, dat je even helemaal oke kan zijn en het volgende moment is het weer lastig en moeilijk. We hebben net een heel gesprek achter de rug waarin ik probeer te vertellen wat me dwars zit maar dat lukt niet echt. Voor mijn gevoel moet er NU wat gebeuren, terwijl hij gewoon niet zo snel denkt en schakelt. Lastig. Maar goed het scheelt altijd wel een beetje als we elkaar weer aankijken en praten.
Wij zijn ook erg goed in het praktische leven leiden en kunnen elkaar makkelijk een week kwijt zijn, dat werkt alleen nooit zo goed. Soms is het zo erg dat we bij de deur de agenda nog even doornemen en dan allebei verder rennen.
Wanneer ga je weer naar je therapeute en heb je al bedacht of zij voor jou de juiste is? Ben je al helemaal klaar bij de man waar je een goed gevoel bij had?
Wij zijn ook erg goed in het praktische leven leiden en kunnen elkaar makkelijk een week kwijt zijn, dat werkt alleen nooit zo goed. Soms is het zo erg dat we bij de deur de agenda nog even doornemen en dan allebei verder rennen.
Wanneer ga je weer naar je therapeute en heb je al bedacht of zij voor jou de juiste is? Ben je al helemaal klaar bij de man waar je een goed gevoel bij had?
dinsdag 28 oktober 2008 om 07:02
Hoi, goedemorgen Philomein (en ook aan Saartje, aan het werk nu).
Donderdagavond ga ik weer naar de therapeute en ik ga dan kijken hoe het een tweede keer voelt. Of ik me veilig genoeg bij haar voel. Ik weet niet of ik nog een afspraak bij de psycholoog maak, want dan moet ik weer extra een vrije dag regelen en ik ben allemaal al zo aan het schuiven geweest met die dag. Ik denk er nog over. Ben maar zes keer bij hem geweest, misschien toch nog een keer afspreken om het netjes af te sluiten.
Je hebt het over het praktische leven, heb jij ook een baan buitenshuis, als ik vragen mag?
Donderdagavond ga ik weer naar de therapeute en ik ga dan kijken hoe het een tweede keer voelt. Of ik me veilig genoeg bij haar voel. Ik weet niet of ik nog een afspraak bij de psycholoog maak, want dan moet ik weer extra een vrije dag regelen en ik ben allemaal al zo aan het schuiven geweest met die dag. Ik denk er nog over. Ben maar zes keer bij hem geweest, misschien toch nog een keer afspreken om het netjes af te sluiten.
Je hebt het over het praktische leven, heb jij ook een baan buitenshuis, als ik vragen mag?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:14
Ja dat mag je vragen hoor! Ik werk drie dagen, verdeeld over vier dagen buitenshuis. (ben nu aan het werk )Mijn man werkt heel veel maar ook onregelmatig dus het is altijd plannen geblazen bij ons.
Ik kan me voorstellen dat je er tegen op ziet dat deze therapeute het niet blijkt te zijn. Niets is zo funest, maar dat heb je zelf ook al meegemaakt, als therapie die je energie kost op een verkeerde manier. Ik vind het stuitend hoe het de vorige keer gegaan is. Lijkt me heel ongemakkelijk. Ik persoonlijk vind het toch wel prettig als ik het idee heb dat mijn therapeut een boel levenservaring heeft. Ik heb ooit bij een relatietherapeute gezeten die zo moest lachen om alles dat mijn man zei dat het helemaal niet verder kwam. Doodvermoeiend en vooral frustrerend. Ook ooit een therapeut die op een gegeven moment iets opschreef, ik dacht dat de sessie voorbij was en vroeg dat ook. Toen zei hij "nee hoor ik bedacht alleen dat ik nog koffiemelk moet halen".
Ongelofelijk. De twee therapeuten die ik wel heel prettig heb gevonden heb ik eigenlijk vanaf dag één een goed gevoel bij gehad.
Nou ja, hoop dat het meevalt, maar als er een stemmetje is, luister daar dan maar goed naar!
Saartje: je bent bijna klaar met werken, ben benieuwd of het meeviel
Ik kan me voorstellen dat je er tegen op ziet dat deze therapeute het niet blijkt te zijn. Niets is zo funest, maar dat heb je zelf ook al meegemaakt, als therapie die je energie kost op een verkeerde manier. Ik vind het stuitend hoe het de vorige keer gegaan is. Lijkt me heel ongemakkelijk. Ik persoonlijk vind het toch wel prettig als ik het idee heb dat mijn therapeut een boel levenservaring heeft. Ik heb ooit bij een relatietherapeute gezeten die zo moest lachen om alles dat mijn man zei dat het helemaal niet verder kwam. Doodvermoeiend en vooral frustrerend. Ook ooit een therapeut die op een gegeven moment iets opschreef, ik dacht dat de sessie voorbij was en vroeg dat ook. Toen zei hij "nee hoor ik bedacht alleen dat ik nog koffiemelk moet halen".
Ongelofelijk. De twee therapeuten die ik wel heel prettig heb gevonden heb ik eigenlijk vanaf dag één een goed gevoel bij gehad.
Nou ja, hoop dat het meevalt, maar als er een stemmetje is, luister daar dan maar goed naar!
Saartje: je bent bijna klaar met werken, ben benieuwd of het meeviel
dinsdag 28 oktober 2008 om 13:36
Ja, ik ben ook benieuwd of het meeviel, én of het je nog gelukt is om een gesprek te krijgen, Saartje.
Wat een ervaringen, Philomein.. ja, als je zo bij verschillende therapeuten bent geweest, dan leer je wel een hoop. Ik zal zeker goed naar dat stemmetje luisteren (heb het in het verleden te vaak genegeerd).
Verder zit ik ook zo te denken over werk..... ik wil iets anders.
Blijf het nog wel een tijdje doen, dat taxirijden, maar ik heb er helemaal geen zin meer in, die pubers met hun gefluister en geklier achter mijn rug in die taxi, en je kunt niets zien, niets doen, ik voel me echt niet op mijn gemak. Dit is trouwens ook niet het enige wat me daar niet bevalt.
Ik ben druk aan het brainstormen, maar kom er nog niet uit. Voorlopig nog maar geen verandering op werkgebied doorvoeren, ik probeer het vol te houden, misschien gaat het beter na een tijdje therapie, maar het is sowieso niet iets wat ik wil blijven doen.
Nu ben ik natuurlijk weer benieuwd wat voor soort werk je doet, maar misschien vind je dat te privé?
Wat een ervaringen, Philomein.. ja, als je zo bij verschillende therapeuten bent geweest, dan leer je wel een hoop. Ik zal zeker goed naar dat stemmetje luisteren (heb het in het verleden te vaak genegeerd).
Verder zit ik ook zo te denken over werk..... ik wil iets anders.
Blijf het nog wel een tijdje doen, dat taxirijden, maar ik heb er helemaal geen zin meer in, die pubers met hun gefluister en geklier achter mijn rug in die taxi, en je kunt niets zien, niets doen, ik voel me echt niet op mijn gemak. Dit is trouwens ook niet het enige wat me daar niet bevalt.
Ik ben druk aan het brainstormen, maar kom er nog niet uit. Voorlopig nog maar geen verandering op werkgebied doorvoeren, ik probeer het vol te houden, misschien gaat het beter na een tijdje therapie, maar het is sowieso niet iets wat ik wil blijven doen.
Nu ben ik natuurlijk weer benieuwd wat voor soort werk je doet, maar misschien vind je dat te privé?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 28 oktober 2008 om 16:23
Zo, weer thuis en meteen weer een halve werkweek erop zitten En ga meteen maar even mijn ruimte hier innemen.
Kwam net op het werk gister en werd meteen al apart genomen door mijn leidinggevende. Hij had wat dingen met mij te bespreken.
Vroeg of ik al begonnen was met therapie en hoe het met me ging. Wat een betrokkenheid meteen, had ik niet verwacht.
Dus meteen maar alles eruit gegooid. Ja, als je erom vraagt kan je het krijgen...
Verteld dat ik een intake heb gehad en volgende week weer een afspraak. Beetje vaag gehouden, maar wel verteld dat het allemaal erg veel oproept en dat ik het verwarrend en moeilijk vind.
Ook verteld dat ik het echt even niet weet met het werk op dit moment. Dat ik met pijn in de buik naar het werk ga. Niet weet of de overstap nou wel zo'n goed idee was. Niet weet of deze groep nou wel wat voor mij is. Waar ik tegenaan loop. Dat ik dit werk niet nog jaren wil doen en aan het rondkijken ben. Maar dat ik op dit moment nog niet ergens anders solliciteer omdat ik niet in staat lijk nu de juiste keuzes te maken.
Eerst wat meer rust in mijn hoofd en dan bekijk ik alles verder.
Het mag duidelijk zijn, een vloedgolf aan woorden achter elkaar door, want ik had niet veel tijd.
Hij luisterde echt, was begripvol en moest ook wel lachen om deze nieuwe Saartje die ineens alles eruit knalt over zichzelf.
Vroeg of hij wat voor mij kan betekenen en wil altijd met me meedenken zei hij. Als ik het echt niet trek, minder wil werken, vrij, ziektewet, wat dan ook, dan kan dat.
Ik wil gewoon blijven werken natuurlijk, zo erg is het nou ook weer niet. Maar wel fijn dat ik er niet op afgerekend wordt, dat er begrip is.
Daarna snel de dienst in en die vloog voorbij. We hadden een druk programma, maar het was een leuke dag. Fijn om zo weer te beginnen. Geen oog dicht gedaan en moest vandaag eigenlijk nog verslagen schrijven, maar daar is niets van gekomen. Wel met een collega lang gesproken en veel herkenning gevonden in hoe ik de groep en het team zie.
Nu het is uitgesproken naar mijn leidinggevende is er ook ruimte om naar anderen uit te spreken wat mijn twijfels zijn.
Psych kan trots op me zijn
Kwam net op het werk gister en werd meteen al apart genomen door mijn leidinggevende. Hij had wat dingen met mij te bespreken.
Vroeg of ik al begonnen was met therapie en hoe het met me ging. Wat een betrokkenheid meteen, had ik niet verwacht.
Dus meteen maar alles eruit gegooid. Ja, als je erom vraagt kan je het krijgen...
Verteld dat ik een intake heb gehad en volgende week weer een afspraak. Beetje vaag gehouden, maar wel verteld dat het allemaal erg veel oproept en dat ik het verwarrend en moeilijk vind.
Ook verteld dat ik het echt even niet weet met het werk op dit moment. Dat ik met pijn in de buik naar het werk ga. Niet weet of de overstap nou wel zo'n goed idee was. Niet weet of deze groep nou wel wat voor mij is. Waar ik tegenaan loop. Dat ik dit werk niet nog jaren wil doen en aan het rondkijken ben. Maar dat ik op dit moment nog niet ergens anders solliciteer omdat ik niet in staat lijk nu de juiste keuzes te maken.
Eerst wat meer rust in mijn hoofd en dan bekijk ik alles verder.
Het mag duidelijk zijn, een vloedgolf aan woorden achter elkaar door, want ik had niet veel tijd.
Hij luisterde echt, was begripvol en moest ook wel lachen om deze nieuwe Saartje die ineens alles eruit knalt over zichzelf.
Vroeg of hij wat voor mij kan betekenen en wil altijd met me meedenken zei hij. Als ik het echt niet trek, minder wil werken, vrij, ziektewet, wat dan ook, dan kan dat.
Ik wil gewoon blijven werken natuurlijk, zo erg is het nou ook weer niet. Maar wel fijn dat ik er niet op afgerekend wordt, dat er begrip is.
Daarna snel de dienst in en die vloog voorbij. We hadden een druk programma, maar het was een leuke dag. Fijn om zo weer te beginnen. Geen oog dicht gedaan en moest vandaag eigenlijk nog verslagen schrijven, maar daar is niets van gekomen. Wel met een collega lang gesproken en veel herkenning gevonden in hoe ik de groep en het team zie.
Nu het is uitgesproken naar mijn leidinggevende is er ook ruimte om naar anderen uit te spreken wat mijn twijfels zijn.
Psych kan trots op me zijn
dinsdag 28 oktober 2008 om 16:30
dinsdag 28 oktober 2008 om 17:49
quote:saartje1980 schreef op 26 oktober 2008 @ 20:32:
Ik wil dinsdag kijken of ik mijn leidinggevende kan spreken.
Denk dat ik eerlijk moet zijn over mijn twijfels over het werk die ik nu heb en eens zien of ik de komende tijd onder een aantal dingen uit kan komen. Staan wat trainingen op het programma die nu even iets te confronterend zijn.
Nou, dat is je wel gelukt zeg. Het lijkt me heel fijn dat je leidinggevende toch zodanig betrokkenheid toont dat ze (of hij?) uit zichzelf nog denkt aan de dingen die je eerder hebt gezegd, bijv. over de therapie. En erop terugkomt.
En nog fijner dat er begrip is.
Echt een reuzenstap die je vandaag hebt genomen, hoe vind je dat zelf? Zie je dat ook?
Ik wil dinsdag kijken of ik mijn leidinggevende kan spreken.
Denk dat ik eerlijk moet zijn over mijn twijfels over het werk die ik nu heb en eens zien of ik de komende tijd onder een aantal dingen uit kan komen. Staan wat trainingen op het programma die nu even iets te confronterend zijn.
Nou, dat is je wel gelukt zeg. Het lijkt me heel fijn dat je leidinggevende toch zodanig betrokkenheid toont dat ze (of hij?) uit zichzelf nog denkt aan de dingen die je eerder hebt gezegd, bijv. over de therapie. En erop terugkomt.
En nog fijner dat er begrip is.
Echt een reuzenstap die je vandaag hebt genomen, hoe vind je dat zelf? Zie je dat ook?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 28 oktober 2008 om 17:55
Toevallig heb ik het er vandaag met twee personen over gehad. De ene was de monteur die ik heb meegesleurd de auto in om het klokje goed te zetten; zo'n vaderlijke oudere man die bij mij gevoelens oproept van 'mag ik gewoon zitten en blijven kijken hoe je je werk doet, niets zeggen, alleen maar simpel toekijken'. Ik weet niet meer hoe ik erover begon toen we samen in de auto zaten (want ik ging natuurlijk kijken hoe het moest, zodat ik het de volgende keer zelf kan doen), maar in ieder geval zei hij zoiets van 'niemand houdt het hier vol'. En toevallig vertelde een collega mij 's morgens buiten dat hij binnenkort ergens anders gaat beginnen...
En de tweede persoon was nota bene een klant, een bejaarde vrouw die begon over een zorgboerderij waar haar man heen ging, en vertelde dat er ergens in de buurt weer eentje geopend wordt. Ik reageerde spontaan zo van: oh, dat lijkt me zo'n leuk werk, als begeleidster etc.. wat verteld over opleiding en eerdere werkervaring, en dat ik aan het rondkijken ben. Je weet maar nooit.
Maar ik zou me niet kunnen voorstellen dat ik zoiets bij mijn baas zou aangeven, dat ik aan het rondkijken ben
En de tweede persoon was nota bene een klant, een bejaarde vrouw die begon over een zorgboerderij waar haar man heen ging, en vertelde dat er ergens in de buurt weer eentje geopend wordt. Ik reageerde spontaan zo van: oh, dat lijkt me zo'n leuk werk, als begeleidster etc.. wat verteld over opleiding en eerdere werkervaring, en dat ik aan het rondkijken ben. Je weet maar nooit.
Maar ik zou me niet kunnen voorstellen dat ik zoiets bij mijn baas zou aangeven, dat ik aan het rondkijken ben
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:45
quote:Elmervrouw schreef op 28 oktober 2008 @ 17:49:
Echt een reuzenstap die je vandaag hebt genomen, hoe vind je dat zelf? Zie je dat ook?
Nou, het was niet zozeer een stap die ik nam. Hij (een hij dus) overviel me ermee. Ik kwam net binnen op het werk gister toen hij me apart nam. Geen tijd om over na te denken en door zijn oprechte interesse knalde ik alles eruit. Zonder na te denken, zonder adempauze zelfs.
Nu maar hopen dat er morgen geen ontslagbrief in de bus wacht vanwege gebrek aan motivatie
Dat ik met oud&nieuw moet werken vertelde hij op het eind nog even, maar dat nam ik gister maar op de koop toe. Vandaag denk ik daar trouwens wel anders over.
Echt een reuzenstap die je vandaag hebt genomen, hoe vind je dat zelf? Zie je dat ook?
Nou, het was niet zozeer een stap die ik nam. Hij (een hij dus) overviel me ermee. Ik kwam net binnen op het werk gister toen hij me apart nam. Geen tijd om over na te denken en door zijn oprechte interesse knalde ik alles eruit. Zonder na te denken, zonder adempauze zelfs.
Nu maar hopen dat er morgen geen ontslagbrief in de bus wacht vanwege gebrek aan motivatie
Dat ik met oud&nieuw moet werken vertelde hij op het eind nog even, maar dat nam ik gister maar op de koop toe. Vandaag denk ik daar trouwens wel anders over.
dinsdag 28 oktober 2008 om 18:49
Was wel fijn denk ik om even te horen dat er meer mensen niet zo tevreden zijn over het bedrijf?
Nou ja, geen goed teken natuurlijk, maar maakt wel duidelijk dat het niet aan jou ligt.
Die zorgboerderij, leuk! Misschien eens gaan informeren?
Dat bedoel ik eigenlijk met dat er vanzelf iets op je pad komt. Het komt natuurlijk niet aanwaaien, maar goed je oren en ogen openhouden. Jij loopt echt wel ergens tegenaan en kwaliteiten genoeg!
Eigenlijk ook best raar om dit zo bij de baas aan te geven. Maar hij kent me al langer en ik heb altijd gezegd dat ik hier geen eeuwigheid blijf en eens wat anders zal willen doen. Dus in die zin geen verrassing voor hem. En ik heb een contract voor onbepaalde tijd, dan zeg je dat iets makkelijker
Nou ja, geen goed teken natuurlijk, maar maakt wel duidelijk dat het niet aan jou ligt.
Die zorgboerderij, leuk! Misschien eens gaan informeren?
Dat bedoel ik eigenlijk met dat er vanzelf iets op je pad komt. Het komt natuurlijk niet aanwaaien, maar goed je oren en ogen openhouden. Jij loopt echt wel ergens tegenaan en kwaliteiten genoeg!
Eigenlijk ook best raar om dit zo bij de baas aan te geven. Maar hij kent me al langer en ik heb altijd gezegd dat ik hier geen eeuwigheid blijf en eens wat anders zal willen doen. Dus in die zin geen verrassing voor hem. En ik heb een contract voor onbepaalde tijd, dan zeg je dat iets makkelijker
dinsdag 28 oktober 2008 om 20:06
In de wandelgangen had ik zo al wel meer opgevangen van ontevredenheid. Er zijn ook mensen weggegaan vanwege de houding van de bazin; of ze werken bewust alleen maar 's avonds. Nee, hier had ik ook niet gedacht dat het aan mij lag.
Zorgboerderij, dat is iets waar ik het met mijn coach ook al over gehad heb. Het is moeilijk om daar een betaalde baan in te vinden. Ze starten en runnen zo'n boerderij vaak met zijn tweeen (omschakeling van bedrijf).
Ik ga mijn oren en ogen sowieso openhouden, zoals ik ook vandaag deed. En ik blijf nog wel even door-brainstormen.
Fijn dat je zo in ieder geval alle tijd en ruimte hebt om rustig te bekijken wat je zou willen doen.
Zorgboerderij, dat is iets waar ik het met mijn coach ook al over gehad heb. Het is moeilijk om daar een betaalde baan in te vinden. Ze starten en runnen zo'n boerderij vaak met zijn tweeen (omschakeling van bedrijf).
Ik ga mijn oren en ogen sowieso openhouden, zoals ik ook vandaag deed. En ik blijf nog wel even door-brainstormen.
Fijn dat je zo in ieder geval alle tijd en ruimte hebt om rustig te bekijken wat je zou willen doen.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 28 oktober 2008 om 20:23
Inderdaad moeilijk daar een betaalde baan in te vinden, maar je weet maar nooit. Ze zijn er wel die betaalde krachten in dienst hebben.
Ik kom weinig in aanraking met dat soort dingen in jouw kant van het land, maar ik zal mijn oren en ogen ook openhouden voor je.
Hoe is het verder met je? Niets meer gehoord na de laatste mailtjes?
Ik kom weinig in aanraking met dat soort dingen in jouw kant van het land, maar ik zal mijn oren en ogen ook openhouden voor je.
Hoe is het verder met je? Niets meer gehoord na de laatste mailtjes?
woensdag 29 oktober 2008 om 06:59
Goedemorgen allebei! Nee, niets meer gehoord. En ik laat het zo. Ben trouwens wel kwaad, dat ze eerst een hoop onrust stoken, en het er dan bij laten. Ze zoeken het maar uit.
En dan nu aan het werk. Ruiten krabben waarschijnlijk. Ze zetten de auto's zo vroeg alweer buiten, dat er toch nog ijs op het raam komt. En gisteren vond ik niet eens een krabber in de auto, dus ik heb er nu maar eentje van onszelf gezocht. Toch te gek eigenlijk! Je eigen nav.systeem meenemen, je eigen paraplu, eigen krabber.. wat doen zij eigenlijk?!
Fijne dag, Saartje, Philomein.
En dan nu aan het werk. Ruiten krabben waarschijnlijk. Ze zetten de auto's zo vroeg alweer buiten, dat er toch nog ijs op het raam komt. En gisteren vond ik niet eens een krabber in de auto, dus ik heb er nu maar eentje van onszelf gezocht. Toch te gek eigenlijk! Je eigen nav.systeem meenemen, je eigen paraplu, eigen krabber.. wat doen zij eigenlijk?!
Fijne dag, Saartje, Philomein.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 29 oktober 2008 om 10:41
Goedemorgen dames!
Moet je echt zelf een navigatiesysteem meenemen???
Daar moeten zij toch gewoon voor zorgen, lijkt me.
Ik hoop dat je werkdag een beetje meevalt vandaag.
Je mag ook kwaad zijn. Daar heb je alle recht toe.
Probeer het maar bij hen te laten liggen, ook al is het pijnlijk.
Jij bent eerlijk geweest, meer kan je niet doen.
Hoe is het vandaag met jou Philomein?
Moet je echt zelf een navigatiesysteem meenemen???
Daar moeten zij toch gewoon voor zorgen, lijkt me.
Ik hoop dat je werkdag een beetje meevalt vandaag.
Je mag ook kwaad zijn. Daar heb je alle recht toe.
Probeer het maar bij hen te laten liggen, ook al is het pijnlijk.
Jij bent eerlijk geweest, meer kan je niet doen.
Hoe is het vandaag met jou Philomein?
woensdag 29 oktober 2008 om 17:22
Vandaag de laatste keer bij dat meisje geweest. Ik zou eigenlijk nog een keer, maar heb voor mezelf al besloten dat ik ermee stop. En dat ook uitgesproken vandaag.
Daarom maar beter meteen te stoppen en alleen nog een keer een afsluitend gesprek.
Wel dubbel, aan de ene kant opgelucht, maar ook heel vervelend voor hun. En voelt toch een beetje als falen, ik had er beter helemaal niet aan kunnen beginnen.
Voorlopig ook maar even geen ander vrijwilligerswerk voor mij. Eerst maar eens op mezelf richten nu.
Daarom maar beter meteen te stoppen en alleen nog een keer een afsluitend gesprek.
Wel dubbel, aan de ene kant opgelucht, maar ook heel vervelend voor hun. En voelt toch een beetje als falen, ik had er beter helemaal niet aan kunnen beginnen.
Voorlopig ook maar even geen ander vrijwilligerswerk voor mij. Eerst maar eens op mezelf richten nu.
woensdag 29 oktober 2008 om 18:24
He dames! Jeetje wat fijn dat je zo open kon zijn op je werk Saartje... En voor jou, EV, lijkt het me heel prettig om te horen dat jij niet de enige bent die je werk zwaar vindt. Ik heb altijd het idee dat door uberhaupt weer aan het werk te gaan, je ook een beter beeld krijgt van wat je echt wil. Die eerste stap is vaak het lastigst zie ik om me heen.
Hier een beetje gekke sfeer. Philoman en ik zijn het er over eens dat we het niet eens zijn maar dat voelt wel raar. Een soort geke patstelling en de warmte is ver te zoeken hier. Maar ik laat het gewoon maar zijn nu. Ik wordt er van binnen wel verdrietig van, kan wel een uur janken denk ik maar iets in mij is ook dwars en boos.
Ik ben tekstschrijver bij een omroep trouwens, dat is nog wel vaag genoeg! Qua werk zit ik wel fijn gelukkig.
Weet je wat ik me afvraag, hebben jullie fijne opa's en/of oma's gehad? Dat is namelijk voor mij altijd een veilige haven geweest in mijn jeugd. Was er op een gegeven moment vaker wel dan niet.
Hier een beetje gekke sfeer. Philoman en ik zijn het er over eens dat we het niet eens zijn maar dat voelt wel raar. Een soort geke patstelling en de warmte is ver te zoeken hier. Maar ik laat het gewoon maar zijn nu. Ik wordt er van binnen wel verdrietig van, kan wel een uur janken denk ik maar iets in mij is ook dwars en boos.
Ik ben tekstschrijver bij een omroep trouwens, dat is nog wel vaag genoeg! Qua werk zit ik wel fijn gelukkig.
Weet je wat ik me afvraag, hebben jullie fijne opa's en/of oma's gehad? Dat is namelijk voor mij altijd een veilige haven geweest in mijn jeugd. Was er op een gegeven moment vaker wel dan niet.
woensdag 29 oktober 2008 om 18:29
Saartje van de grote stappen!
Oftewel: de knopendoorhakster. Goed van je. Niet blijven aanmodderen. Je let goed op je energie.
En het is geen falen! Mijn coach zou zeggen: niet op een doel af rennen, maar onderweg ook blijven voelen. Nou, dat heb je dus gedaan. Echt iets belangrijks wat ik van hem heb geleerd.
Ik niet, want vandaag weer een werkdag van ruim 9 uur. Maar wel erg afwisselend, én een heel gesprek gehad met K (weet je wel, die puber van 14). Mss vertel ik er later nog over, nu te moe om veel te schrijven. Dadelijk eerst eten en dan zie ik nog wel.
Tja, zij als bedrijf doen eigenlijk niet veel.. als ik ook nog eens naar mijn andere ongenoegens kijk. Ik krijg ook steeds meer het gevoel dat ze echt profiteren van hun personeel. Geen leuk gevoel. Ik begon daar enthousiast, maar dit geeft wel een bijsmaak, zeg maar. Alles moet goedkoop, ritten op en in elkaar plannen, slecht loon, etc... ach, laat ik er maar even over ophouden.
Philomein, ik ben ook benieuwd hoe het met je gaat.
Oftewel: de knopendoorhakster. Goed van je. Niet blijven aanmodderen. Je let goed op je energie.
En het is geen falen! Mijn coach zou zeggen: niet op een doel af rennen, maar onderweg ook blijven voelen. Nou, dat heb je dus gedaan. Echt iets belangrijks wat ik van hem heb geleerd.
Ik niet, want vandaag weer een werkdag van ruim 9 uur. Maar wel erg afwisselend, én een heel gesprek gehad met K (weet je wel, die puber van 14). Mss vertel ik er later nog over, nu te moe om veel te schrijven. Dadelijk eerst eten en dan zie ik nog wel.
Tja, zij als bedrijf doen eigenlijk niet veel.. als ik ook nog eens naar mijn andere ongenoegens kijk. Ik krijg ook steeds meer het gevoel dat ze echt profiteren van hun personeel. Geen leuk gevoel. Ik begon daar enthousiast, maar dit geeft wel een bijsmaak, zeg maar. Alles moet goedkoop, ritten op en in elkaar plannen, slecht loon, etc... ach, laat ik er maar even over ophouden.
Philomein, ik ben ook benieuwd hoe het met je gaat.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 29 oktober 2008 om 18:33
woensdag 29 oktober 2008 om 18:43
Philomein, moeilijke situatie lijkt me. Het eens zijn dat jullie het niet met elkaar eens zijn. Hoe nu verder?
Beiden een stap naar elkaar toe of op dit moment even niet omdat je boos bent?
Eerst maar even je zieke kind verzorgen.
EV, lange dag zeg. Ben natuurlijk wel benieuwd nu naar je gesprek met K.
Hoe is het met jou en EM? Je had laatst het gevoel iets dichterbij elkaar te zijn gekomen. Is dat gevoel een beetje blijven hangen?
Grote stappen hier ja, komt ineens allemaal tegelijk. Brengt me ook wel aan het twijfelen hoor, ik probeer er maar niet teveel over na te denken.
Maar nu ik toch bezig ben wil ik volgende week even mijn collega's aanspreken. Ik ben de pineut met oudjaar om te werken en dat is voor mij niet de eerste keer. Heel flauw dat dit nu in mijn vakantie besproken is, lekker makkelijk.
Ik ga wel werken hoor, maar wil ze duidelijk maken dat ik het kinderachtig en niet collegiaal vindt. De meesten (zelfs die er langer werken dan ik) hebben nog nooit met oudjaar gewerkt. En ze wisten dat ik graag vrij wilde.
Beiden een stap naar elkaar toe of op dit moment even niet omdat je boos bent?
Eerst maar even je zieke kind verzorgen.
EV, lange dag zeg. Ben natuurlijk wel benieuwd nu naar je gesprek met K.
Hoe is het met jou en EM? Je had laatst het gevoel iets dichterbij elkaar te zijn gekomen. Is dat gevoel een beetje blijven hangen?
Grote stappen hier ja, komt ineens allemaal tegelijk. Brengt me ook wel aan het twijfelen hoor, ik probeer er maar niet teveel over na te denken.
Maar nu ik toch bezig ben wil ik volgende week even mijn collega's aanspreken. Ik ben de pineut met oudjaar om te werken en dat is voor mij niet de eerste keer. Heel flauw dat dit nu in mijn vakantie besproken is, lekker makkelijk.
Ik ga wel werken hoor, maar wil ze duidelijk maken dat ik het kinderachtig en niet collegiaal vindt. De meesten (zelfs die er langer werken dan ik) hebben nog nooit met oudjaar gewerkt. En ze wisten dat ik graag vrij wilde.
