Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
woensdag 29 oktober 2008 om 18:54
Eh, en nu even kijken naar de vragen.
Saartje, met EM en mij is dat gevoel niet zo blijven hangen eigenlijk. Ja, we praten heel veel. Maar de rest, dat is niet zo close, en dat zit me toch dwars. Ook al vaak samen besproken, maar het is een moeilijk punt.
Ik snap niet goed, Philomein, wat je met werkverleden bedoelt. Wat ik eerder heb gedaan qua werk?
En je vraag over opa's en oma's. Die van vaderkant heb ik niet gekend. Van moeders kant eigenlijk alleen oma; opa overleed toen ik 19 was nadat hij jaren alleen maar wat in een stoel zat (beroerte gehad). Oma was lief, simpel, eenvoudig, je kon er geen gesprek mee voeren (wel over ditjes en datjes) maar ja, ik ging er toch graag heen. Het was alsof ik een andere wereld binnenstapte, als ik haar kamer binnenkwam. Geen eisen, rustig. Andere sfeer. Eenvoud. De maatschappij leek heel ver weg. Ze is 101 geworden, enige jaren geleden overleden en ik kan haar nog steeds missen.. Ze was ook iemand die alles maar goed vond, net als mijn moeder, maar bij haar stoorde het mij niet.
Saartje, met EM en mij is dat gevoel niet zo blijven hangen eigenlijk. Ja, we praten heel veel. Maar de rest, dat is niet zo close, en dat zit me toch dwars. Ook al vaak samen besproken, maar het is een moeilijk punt.
Ik snap niet goed, Philomein, wat je met werkverleden bedoelt. Wat ik eerder heb gedaan qua werk?
En je vraag over opa's en oma's. Die van vaderkant heb ik niet gekend. Van moeders kant eigenlijk alleen oma; opa overleed toen ik 19 was nadat hij jaren alleen maar wat in een stoel zat (beroerte gehad). Oma was lief, simpel, eenvoudig, je kon er geen gesprek mee voeren (wel over ditjes en datjes) maar ja, ik ging er toch graag heen. Het was alsof ik een andere wereld binnenstapte, als ik haar kamer binnenkwam. Geen eisen, rustig. Andere sfeer. Eenvoud. De maatschappij leek heel ver weg. Ze is 101 geworden, enige jaren geleden overleden en ik kan haar nog steeds missen.. Ze was ook iemand die alles maar goed vond, net als mijn moeder, maar bij haar stoorde het mij niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 29 oktober 2008 om 19:04
Jammer dat het gevoel niet is blijven hangen. Vervelend ook dat je daar steeds weer tegenaan blijft lopen, ondanks het wel bespreken. Heb je nog wel hoop dat daar verbetering in zal komen?
En de vraag over opa's en oma's. Van vaderskant kan ik me niets van mijn opa herinneren, die overleed toen ik nog heel jong was. Oma van die kant heeft zelfmoord gepleegd toen ik een jaar of dertien was. Weinig warme herinneringen aan, hoewel ik erg mijn best heb gedaan om leuk contact te krijgen met haar.
Opa en oma van moederskant waren geen warme mensen, maar bedoelden het op hun manier wel goed. Op mijn 13e ofzo krijg ik van hun altijd geld voor sigaretten, terwijl ik van mijn ouders niet mocht roken. Mocht brommer rijden op die leeftijd, etc.. Hun manier om liefde te tonen denk ik. Heb altijd wel erg voor hen beiden gezorgd door boodschappen te doen, ziekenhuisbezoekjes, etc.. Opa van die kant overleed toen ik 16 was en die oma een paar jaar terug. De laatste jaren had ik de zorg voor mijn oma omdat mijn ouders verhuisden.
En de vraag over opa's en oma's. Van vaderskant kan ik me niets van mijn opa herinneren, die overleed toen ik nog heel jong was. Oma van die kant heeft zelfmoord gepleegd toen ik een jaar of dertien was. Weinig warme herinneringen aan, hoewel ik erg mijn best heb gedaan om leuk contact te krijgen met haar.
Opa en oma van moederskant waren geen warme mensen, maar bedoelden het op hun manier wel goed. Op mijn 13e ofzo krijg ik van hun altijd geld voor sigaretten, terwijl ik van mijn ouders niet mocht roken. Mocht brommer rijden op die leeftijd, etc.. Hun manier om liefde te tonen denk ik. Heb altijd wel erg voor hen beiden gezorgd door boodschappen te doen, ziekenhuisbezoekjes, etc.. Opa van die kant overleed toen ik 16 was en die oma een paar jaar terug. De laatste jaren had ik de zorg voor mijn oma omdat mijn ouders verhuisden.
woensdag 29 oktober 2008 om 20:10
Nu eens proberen of ik het verhaal van vandaag in woorden gezegd kan krijgen. (Ik ga het op een later moment wel weer wissen, misschien te herkenbaar.)
Vanmorgen dus de drie pubers weer. K (jongen, 14), C (meisje, 17) en T (jongen, 16?) K en C zitten achterin, kennen elkaar goed en praten over vanalles. C praat altijd gedurende de hele rit! Ze had het bij binnenkomst over het gedoe thuis; ze mag de vriend van haar moeder helemaal niet. Haar echte vader heeft ook een vriendin die ze niet zo leuk vindt, maar ze respecteert wel dat die gelukkig zijn. Ze moppert vaak over thuis en wil zo snel mogelijk het huis uit. Nu had ze het ook over drugs. Dat ze steeds aangeboden krijgt door vrienden, maar tot nu toe geweigerd heeft. Maar nu twijfelt ze of ze standvastig kan blijven, want het is allemaal zo ellendig.
K praatte mee en vertelde over het oudergesprek gisteravond op school, waar geen leuke dingen over hem gezegd zijn. Ook had hij het over een zakje wiet, dat in zijn kamer gevonden is door zijn moeder, die de politie heeft gebeld. Die stonden dus aan de deur. Hij heeft al twee keer een taakstraf gehad.
Natuurlijk hebben ze beiden 'schijt aan alles'.
Op een gegeven moment, toen ze uitverteld waren, zei ik: mag ik jullie eens iets vragen? Ja, zeiden ze. 'Waarom gaan pubers eigenlijk drugs gebruiken? vroeg ik. Omdat ze ongelukkig zijn, of omdat het thuis of op school niet goed gaat, of om uit te proberen, of..? C. werd meteen boos. Waar ik me mee bemoeide. Ik moest maar psychiater worden. En, en, en.
Je hoort mij niet zeggen wat je wel of niet moet doen, zei ik daarop, heel kalm, en 'het is jouw leven en jouw verantwoordelijkheid.' Verder reageerde ik niet meer, ze zat nog wat voor zich uit te mopperen, en ik lachte een beetje van binnen, verbaasd over mijn eigen lef om dit zomaar te vragen, maar het was dus echt vanuit oprechte interesse.
Ga ik later op de ochtend K ophalen op school (halve dag, woensdag), en het eerste wat hij vraagt als hij de taxi binnenstapt: waarom wilde jij dat eigenlijk weten, van die drugs? En ik heb hem daarop gewoon antwoord gegeven. Omdat ik jullie wereld wil leren kennen, omdat ik daarin oprecht geinteresseerd ben.. en, ik weet niet meer precies wat ik zei. Waarop hij vanalles ging vertellen. Over dat het soms rot is, thuis. Over die wiet, en die politie. Over een neefje van hem in de gevangenis. Over de coffeeshop van zijn oom. Over zijn eigen experimenten met drugs. Over waterpijp roken op zijn kamer, als hij opgefokt is, want daar wordt hij kalm van. Over dat hij zoveel beinvloed wordt door anderen, te gemakkelijk beinvloed wordt, en dat zijn moeder dat ook zegt.
Ik stelde alleen af en toe een vraag, hij vertelde dit alles helemaal vanuit zichzelf.
Ik durfde bijna niet te ademen, wat een stap ineens. Op een gegeven moment werd hij stil en heb ik ook niets meer gezegd, op een losse opmerking over een auto die ik zag, of zoiets, na. Het is genoeg, dacht ik. En hij keek me aan, toen hij uitstapte bij zijn huis, toen hij houdoe zei. (Meestal gooit hij gewoon de deur dicht en mompelt wat.)
Ik vond dit echt bijzonder. Ineens een klein beetje vertrouwen. Ik hoop dat ze kunnen voelen dat ik oprechte interesse heb voor hun, en met respect met ze praat. Ik hoop dat ze zich gehoord voelen. Maf hoor.. ik merk dat ik ze echt iets wil meegeven. Goede dingen zeggen waar ze iets aan hebben.
Wat een taxichauffeur he. Dit hoort niet bepaald bij de taakomschrijving! Maar ik zit er niet mee. Het gebeurt. Omdat ik ben die ik ben.
Eigenlijk wil ik iedereen iets meegeven, ook anderen in de taxi. Tja, ze noemen het ook wel lichtwerk, maar dat zal hier op het forum wel een zweefterm worden gevonden
Vanmorgen dus de drie pubers weer. K (jongen, 14), C (meisje, 17) en T (jongen, 16?) K en C zitten achterin, kennen elkaar goed en praten over vanalles. C praat altijd gedurende de hele rit! Ze had het bij binnenkomst over het gedoe thuis; ze mag de vriend van haar moeder helemaal niet. Haar echte vader heeft ook een vriendin die ze niet zo leuk vindt, maar ze respecteert wel dat die gelukkig zijn. Ze moppert vaak over thuis en wil zo snel mogelijk het huis uit. Nu had ze het ook over drugs. Dat ze steeds aangeboden krijgt door vrienden, maar tot nu toe geweigerd heeft. Maar nu twijfelt ze of ze standvastig kan blijven, want het is allemaal zo ellendig.
K praatte mee en vertelde over het oudergesprek gisteravond op school, waar geen leuke dingen over hem gezegd zijn. Ook had hij het over een zakje wiet, dat in zijn kamer gevonden is door zijn moeder, die de politie heeft gebeld. Die stonden dus aan de deur. Hij heeft al twee keer een taakstraf gehad.
Natuurlijk hebben ze beiden 'schijt aan alles'.
Op een gegeven moment, toen ze uitverteld waren, zei ik: mag ik jullie eens iets vragen? Ja, zeiden ze. 'Waarom gaan pubers eigenlijk drugs gebruiken? vroeg ik. Omdat ze ongelukkig zijn, of omdat het thuis of op school niet goed gaat, of om uit te proberen, of..? C. werd meteen boos. Waar ik me mee bemoeide. Ik moest maar psychiater worden. En, en, en.
Je hoort mij niet zeggen wat je wel of niet moet doen, zei ik daarop, heel kalm, en 'het is jouw leven en jouw verantwoordelijkheid.' Verder reageerde ik niet meer, ze zat nog wat voor zich uit te mopperen, en ik lachte een beetje van binnen, verbaasd over mijn eigen lef om dit zomaar te vragen, maar het was dus echt vanuit oprechte interesse.
Ga ik later op de ochtend K ophalen op school (halve dag, woensdag), en het eerste wat hij vraagt als hij de taxi binnenstapt: waarom wilde jij dat eigenlijk weten, van die drugs? En ik heb hem daarop gewoon antwoord gegeven. Omdat ik jullie wereld wil leren kennen, omdat ik daarin oprecht geinteresseerd ben.. en, ik weet niet meer precies wat ik zei. Waarop hij vanalles ging vertellen. Over dat het soms rot is, thuis. Over die wiet, en die politie. Over een neefje van hem in de gevangenis. Over de coffeeshop van zijn oom. Over zijn eigen experimenten met drugs. Over waterpijp roken op zijn kamer, als hij opgefokt is, want daar wordt hij kalm van. Over dat hij zoveel beinvloed wordt door anderen, te gemakkelijk beinvloed wordt, en dat zijn moeder dat ook zegt.
Ik stelde alleen af en toe een vraag, hij vertelde dit alles helemaal vanuit zichzelf.
Ik durfde bijna niet te ademen, wat een stap ineens. Op een gegeven moment werd hij stil en heb ik ook niets meer gezegd, op een losse opmerking over een auto die ik zag, of zoiets, na. Het is genoeg, dacht ik. En hij keek me aan, toen hij uitstapte bij zijn huis, toen hij houdoe zei. (Meestal gooit hij gewoon de deur dicht en mompelt wat.)
Ik vond dit echt bijzonder. Ineens een klein beetje vertrouwen. Ik hoop dat ze kunnen voelen dat ik oprechte interesse heb voor hun, en met respect met ze praat. Ik hoop dat ze zich gehoord voelen. Maf hoor.. ik merk dat ik ze echt iets wil meegeven. Goede dingen zeggen waar ze iets aan hebben.
Wat een taxichauffeur he. Dit hoort niet bepaald bij de taakomschrijving! Maar ik zit er niet mee. Het gebeurt. Omdat ik ben die ik ben.
Eigenlijk wil ik iedereen iets meegeven, ook anderen in de taxi. Tja, ze noemen het ook wel lichtwerk, maar dat zal hier op het forum wel een zweefterm worden gevonden
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 29 oktober 2008 om 20:12
quote:saartje1980 schreef op 29 oktober 2008 @ 19:04:
Jammer dat het gevoel niet is blijven hangen. Vervelend ook dat je daar steeds weer tegenaan blijft lopen, ondanks het wel bespreken. Heb je nog wel hoop dat daar verbetering in zal komen?
Ik ben van plan om het in therapie daar ook over te hebben. Tenminste, als ik eenmaal echt ben begonnen, na de intake, en beslist heb te blijven (of ergens anders ben).
Ik voel me niet hopeloos over onze relatie, dat niet.
Jammer dat het gevoel niet is blijven hangen. Vervelend ook dat je daar steeds weer tegenaan blijft lopen, ondanks het wel bespreken. Heb je nog wel hoop dat daar verbetering in zal komen?
Ik ben van plan om het in therapie daar ook over te hebben. Tenminste, als ik eenmaal echt ben begonnen, na de intake, en beslist heb te blijven (of ergens anders ben).
Ik voel me niet hopeloos over onze relatie, dat niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 29 oktober 2008 om 20:30
Lichtwerk, hmm, klinkt mij inderdaad wat zweverig ja
Klinkt als een bijzonder gesprek met K.
Ik vind dit wel wat verder gaan dan een klein beetje vertrouwen. Niet niks voor zo'n jongen op zo open te zijn, dat heb je zeker aan jouw oprechte interesse te danken.
En je hebt gelijk, dit soort dingen gebeuren omdat jij bent wie je bent!
Kijk niet raar op als hij de volgende keer als hij je ziet ineens heel anders doet, juist weer het tegenovergestelde.
Dat is mijn ervaring tenminste, je bent dan dichtbij gekomen en daardoor kunnen ze een volgende keer wel eens extra stoer gaan doen. Je zal maar eens gaan denken dat hij eigenlijk best een lieve jongen is
Klinkt als een bijzonder gesprek met K.
Ik vind dit wel wat verder gaan dan een klein beetje vertrouwen. Niet niks voor zo'n jongen op zo open te zijn, dat heb je zeker aan jouw oprechte interesse te danken.
En je hebt gelijk, dit soort dingen gebeuren omdat jij bent wie je bent!
Kijk niet raar op als hij de volgende keer als hij je ziet ineens heel anders doet, juist weer het tegenovergestelde.
Dat is mijn ervaring tenminste, je bent dan dichtbij gekomen en daardoor kunnen ze een volgende keer wel eens extra stoer gaan doen. Je zal maar eens gaan denken dat hij eigenlijk best een lieve jongen is
woensdag 29 oktober 2008 om 20:34
quote:saartje1980 schreef op 29 oktober 2008 @ 20:30:
je bent dan dichtbij gekomen en daardoor kunnen ze een volgende keer wel eens extra stoer gaan doen. Je zal maar eens gaan denken dat hij eigenlijk best een lieve jongen is
Dat gedrag ken ik van mezelf trouwens ook
Die lieve jongen onder dat stoere gedoe, daar heb ik af en toe ook al een glimpje van opgevangen. Hij kan soms iets zeggen over een hondje, of over zijn babynichtje van 5 mnd; lief gewoon..
je bent dan dichtbij gekomen en daardoor kunnen ze een volgende keer wel eens extra stoer gaan doen. Je zal maar eens gaan denken dat hij eigenlijk best een lieve jongen is
Dat gedrag ken ik van mezelf trouwens ook
Die lieve jongen onder dat stoere gedoe, daar heb ik af en toe ook al een glimpje van opgevangen. Hij kan soms iets zeggen over een hondje, of over zijn babynichtje van 5 mnd; lief gewoon..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
woensdag 29 oktober 2008 om 20:39
woensdag 29 oktober 2008 om 21:02
He EV ja werkverleden is een beetje zware term, ik ben gewoon nieuwsgierig wat voor soort dingen je hebt gedaan in je leven.
Ik zelf heb pas sinds drie jaar een echte baan, daarvoor altijd freelance stukjes geschreven maar nooit tijd gehad voor een carriere. Jong moeder geworden en altijd bezig geweest met overleven daarna.
De vraag over opa's en oma's komt voort uit dat ik zelf erg met opa's en oma's bezig ben op het moment.
Ik was de perfecte kleindochter en zij waren de perfecte opa en oma. Opa is overleden al meer dan tien jaar geleden en op dit moment is oma aan het dementeren. Ze is pasgeleden verhuisd naar een verzorgingshuis en ik heb dus recent afscheid genomen van mijn veilige vluchthaven. Ook dat heeft weer een boel emoties losgemaakt. Ook met betrekking tot mijn perfect willen doen zodat mensen van me houden. Was dat hier ook aan de hand of hebben we het nooit over nare dingen gehad omdat ze me een rustige tijd wilden laten hebben.
Wat zwaar dat jij de zorg voor je opa en oma op je hebt genomen Saartje. Tenminste, ik vind het zelf best zwaar de zorg voor mijn oma.
Wat bijzonder dat gesprek met K. in de taxi. En wat is lichtwerk? Ik ga ook wel even googlen maar of het zweverig is of niet ik vind het zo al mooi klinken geloof ik.
Dat we het eens zijn om het niet eens te zijn klinkt leuker dan het is en dat kan ook niet al te lang blijven bestaan. Misschien verwacht ik wel teveel te snel. Maar dat vind ik dan meteen weer zo'n valkuil gedachte. Hoezo teveel, zoveel vraag ik toch niet? Misschien moeten we maar weer samen naar de therapeute voor een onderhoudsbeurt. Maar ook daarvan denk ik dan meteen "hoezo naar de therapeut, we moeten toch ook zelf uit dingen kunnen komen...".
Sorry voor de grafische weergave EV...
Ik zelf heb pas sinds drie jaar een echte baan, daarvoor altijd freelance stukjes geschreven maar nooit tijd gehad voor een carriere. Jong moeder geworden en altijd bezig geweest met overleven daarna.
De vraag over opa's en oma's komt voort uit dat ik zelf erg met opa's en oma's bezig ben op het moment.
Ik was de perfecte kleindochter en zij waren de perfecte opa en oma. Opa is overleden al meer dan tien jaar geleden en op dit moment is oma aan het dementeren. Ze is pasgeleden verhuisd naar een verzorgingshuis en ik heb dus recent afscheid genomen van mijn veilige vluchthaven. Ook dat heeft weer een boel emoties losgemaakt. Ook met betrekking tot mijn perfect willen doen zodat mensen van me houden. Was dat hier ook aan de hand of hebben we het nooit over nare dingen gehad omdat ze me een rustige tijd wilden laten hebben.
Wat zwaar dat jij de zorg voor je opa en oma op je hebt genomen Saartje. Tenminste, ik vind het zelf best zwaar de zorg voor mijn oma.
Wat bijzonder dat gesprek met K. in de taxi. En wat is lichtwerk? Ik ga ook wel even googlen maar of het zweverig is of niet ik vind het zo al mooi klinken geloof ik.
Dat we het eens zijn om het niet eens te zijn klinkt leuker dan het is en dat kan ook niet al te lang blijven bestaan. Misschien verwacht ik wel teveel te snel. Maar dat vind ik dan meteen weer zo'n valkuil gedachte. Hoezo teveel, zoveel vraag ik toch niet? Misschien moeten we maar weer samen naar de therapeute voor een onderhoudsbeurt. Maar ook daarvan denk ik dan meteen "hoezo naar de therapeut, we moeten toch ook zelf uit dingen kunnen komen...".
Sorry voor de grafische weergave EV...
donderdag 30 oktober 2008 om 10:06
Dank je voor de aanpassing, Philomein, en het niet vragen waarom..
Bijzonder nog steeds, als mensen gewoon rekening houden met mij! Gek he, om daar van op te kijken. Kun je nagaan wat ik voordat ik EM kende, nooit gewend was.
Vanmorgen naar de ha geweest voor het verwijsbriefje voor de familie-opstellingen. Verder goed gesprek gehad. Ik voel hoeveel emotie er zit als ik het heb over hoe het nu echt gaat.. en hij zei op het laatst dat hij blij was dat ik er nu opener over was. Voor mij heel wat om het (min of meer toch) te zeggen zoals ik het echt beleef. Toch nog steeds bang om niet geloofd te worden, of serieus genomen te worden. Wat niks met de persoon in het hier en nu te maken heeft. Hij zei dat ik alle recht heb om dingen te voelen zoals ik ze voel... ook al voelen de andere gezinsleden het allemaal anders!!
Verder heb ik hem gevraagd over de acupunctuur, of het zinvol is om die dingen regulier te laten testen. Daar zou ws niets uitkomen, zei hij, en hield vervolgens een verhaal over eten, acupunctuur, etc.. was relativerend en goed ook, vond ik. Ik ga in ieder geval niet eindeloos naar de acupuncturiste lopen.
Ben tevreden over dit ha-bezoek, maar wel nog emotioneel.
Vannacht ook heel eng gedroomd en krijsend wakker geworden.... brrr.
Hoe gaat het nu met je kind, Philomein?
Heb je vandaag ook nog vrij, Saartje? Wanneer ga je weer naar de psych? (Ik heb vanavond het 2e gesprek.)
Bijzonder nog steeds, als mensen gewoon rekening houden met mij! Gek he, om daar van op te kijken. Kun je nagaan wat ik voordat ik EM kende, nooit gewend was.
Vanmorgen naar de ha geweest voor het verwijsbriefje voor de familie-opstellingen. Verder goed gesprek gehad. Ik voel hoeveel emotie er zit als ik het heb over hoe het nu echt gaat.. en hij zei op het laatst dat hij blij was dat ik er nu opener over was. Voor mij heel wat om het (min of meer toch) te zeggen zoals ik het echt beleef. Toch nog steeds bang om niet geloofd te worden, of serieus genomen te worden. Wat niks met de persoon in het hier en nu te maken heeft. Hij zei dat ik alle recht heb om dingen te voelen zoals ik ze voel... ook al voelen de andere gezinsleden het allemaal anders!!
Verder heb ik hem gevraagd over de acupunctuur, of het zinvol is om die dingen regulier te laten testen. Daar zou ws niets uitkomen, zei hij, en hield vervolgens een verhaal over eten, acupunctuur, etc.. was relativerend en goed ook, vond ik. Ik ga in ieder geval niet eindeloos naar de acupuncturiste lopen.
Ben tevreden over dit ha-bezoek, maar wel nog emotioneel.
Vannacht ook heel eng gedroomd en krijsend wakker geworden.... brrr.
Hoe gaat het nu met je kind, Philomein?
Heb je vandaag ook nog vrij, Saartje? Wanneer ga je weer naar de psych? (Ik heb vanavond het 2e gesprek.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 30 oktober 2008 om 10:10
Werkverleden, tja.
In een ver verleden ooit een jaartje op de P.A. gezeten, lukte niet. Daarna het grafische vak ingegaan; ongeveer tien jaar gewerkt in de drukwerkvoorbereiding.
Daarna zw-periode, uitzendbaantje, carriereswitch: de opleiding MBO-IW gaan doen en gewerkt als groepsleidster in KDV en creche in AZC.
Kinderen gekregen en daarna alleen maar wat uitzendbaantjes gehad, die allemaal niet bevielen.
Toen de kinderen weg waren: gewerkt als vrijwilliger en later als betaalde kracht bij een lokale omroep (kabelkrant opgezet en onderhouden) totdat ze mij niet meer konden betalen.
ww en zw.. reïntegratietraject. Boek geschreven.
Nog voordat dat afgelopen was, zelf de baan als taxichauffeur gevonden, want ik wilde niet meer thuiszitten.
En nu dus echt aan het nadenken over wat ik met mijn leven wil, wat bij mij past in hoe ik nu in het leven sta.
(Zo, het kort-door-de-bocht verhaal.)
In een ver verleden ooit een jaartje op de P.A. gezeten, lukte niet. Daarna het grafische vak ingegaan; ongeveer tien jaar gewerkt in de drukwerkvoorbereiding.
Daarna zw-periode, uitzendbaantje, carriereswitch: de opleiding MBO-IW gaan doen en gewerkt als groepsleidster in KDV en creche in AZC.
Kinderen gekregen en daarna alleen maar wat uitzendbaantjes gehad, die allemaal niet bevielen.
Toen de kinderen weg waren: gewerkt als vrijwilliger en later als betaalde kracht bij een lokale omroep (kabelkrant opgezet en onderhouden) totdat ze mij niet meer konden betalen.
ww en zw.. reïntegratietraject. Boek geschreven.
Nog voordat dat afgelopen was, zelf de baan als taxichauffeur gevonden, want ik wilde niet meer thuiszitten.
En nu dus echt aan het nadenken over wat ik met mijn leven wil, wat bij mij past in hoe ik nu in het leven sta.
(Zo, het kort-door-de-bocht verhaal.)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 30 oktober 2008 om 10:22
Goedemorgen.
Wat fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad met je huisarts.
En goed van je dat je wat meer open hebt kunnen zijn.
Ga je vandaag nog naar die acupuncturiste of heb je er niets meer van gehoord?
Klinkt als een heel nare droom als je er zo van wakker wordt.
Wil je er wat over kwijt of liever niet?
Ik ben vandaag nog vrij, morgen weer een dienst van 24 uur in.
Maar moet nog wel een paar uurtjes aan het werk thuis, omdat ik een verslag af moet hebben vandaag.
Even een voor jou, die kan je vandaag wel gebruiken volgens mij.
Wat fijn dat je zo'n goed gesprek hebt gehad met je huisarts.
En goed van je dat je wat meer open hebt kunnen zijn.
Ga je vandaag nog naar die acupuncturiste of heb je er niets meer van gehoord?
Klinkt als een heel nare droom als je er zo van wakker wordt.
Wil je er wat over kwijt of liever niet?
Ik ben vandaag nog vrij, morgen weer een dienst van 24 uur in.
Maar moet nog wel een paar uurtjes aan het werk thuis, omdat ik een verslag af moet hebben vandaag.
Even een voor jou, die kan je vandaag wel gebruiken volgens mij.
donderdag 30 oktober 2008 om 10:38
Ha Saartje! Het was ook zo fijn dat mijn huisarts alle tijd nam, ik heb me geen moment opgejaagd gevoeld. Hij is echt vriendelijk en rustig. Op een gegeven moment vond ik het zelf wel genoeg, ik was bang helemaal te gaan janken.
Acupuncturiste had gisteren, toen ik aan het werk was, een bericht ingesproken. Later had ze ook nog gemaild. Straks ga ik bellen voor een nieuwe afspraak, volgende week donderdag pas (vrije dag).
Die droom heb ik voor Feliciaatje beschreven op het andere topic (Eert uw..). Was echt zo eng!
En dank je voor de knuffel, ja, ik voel me echt wankel vandaag. Straks maar eens lekker naar de bibliotheek, even wat anders en verder zie ik het wel vandaag. Wanneer ging je nu eigenlijk weer naar de psych?
Acupuncturiste had gisteren, toen ik aan het werk was, een bericht ingesproken. Later had ze ook nog gemaild. Straks ga ik bellen voor een nieuwe afspraak, volgende week donderdag pas (vrije dag).
Die droom heb ik voor Feliciaatje beschreven op het andere topic (Eert uw..). Was echt zo eng!
En dank je voor de knuffel, ja, ik voel me echt wankel vandaag. Straks maar eens lekker naar de bibliotheek, even wat anders en verder zie ik het wel vandaag. Wanneer ging je nu eigenlijk weer naar de psych?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 30 oktober 2008 om 10:47
Ben benieuwd hoe het vanavond zal gaan met je 2e gesprek.
Ik ga woensdag weer naar de psych, deze week was hij nog op vakantie. Zie er nu al een beetje tegenop.
Ik hoop dat je vandaag een beetje kan genieten van je vrije tijd, even kan ontspannen.
Voor mij echt een dagje thuis vandaag. Moet nodig wat in huis gebeuren en dat verslag moet ik echt gaan schrijven.
Dus ik ben in de buurt als je even van je af wilt schrijven.
Ik ga woensdag weer naar de psych, deze week was hij nog op vakantie. Zie er nu al een beetje tegenop.
Ik hoop dat je vandaag een beetje kan genieten van je vrije tijd, even kan ontspannen.
Voor mij echt een dagje thuis vandaag. Moet nodig wat in huis gebeuren en dat verslag moet ik echt gaan schrijven.
Dus ik ben in de buurt als je even van je af wilt schrijven.
donderdag 30 oktober 2008 om 15:15
Pff, verslag was toch even wat meer werk dan ik had gehoopt.
Mijn humeur werkte een beetje door in het schrijven, dus ik kon weer opnieuw beginnen. Zou wel een beetje sneu zijn, zit die jongen straks een jaar langer bij ons omdat ik in een pesthumeur ben
Hoe is het met jullie?
EV, kan je een beetje genieten van je vrije dag?
Succes vanavond, ben benieuwd hoe het zal gaan!
Mijn humeur werkte een beetje door in het schrijven, dus ik kon weer opnieuw beginnen. Zou wel een beetje sneu zijn, zit die jongen straks een jaar langer bij ons omdat ik in een pesthumeur ben
Hoe is het met jullie?
EV, kan je een beetje genieten van je vrije dag?
Succes vanavond, ben benieuwd hoe het zal gaan!
donderdag 30 oktober 2008 om 17:18
quote:saartje1980 schreef op 30 oktober 2008 @ 15:15:
Zou wel een beetje sneu zijn, zit die jongen straks een jaar langer bij ons omdat ik in een pesthumeur ben
Ja, dat zou toch wel erg zijn
Dan hoop ik ook maar dat de therapeute vanavond niet in een pesthumeur is, of dat haar kind vervelend is geweest, haha. Ik zie er wel tegenop, het was vanmorgen al te emotioneel bij de huisarts.
Vanmiddag lekker wat in de bieb gehangen, het cadeautje gekregen 'Twee vrouwen', (Nederland leest - actie), leuk. Dus ik heb weer een stapel leesvoer. Lekkere afleiding
Verder met mijn benen op tafel wat tv gekeken. En huishoudelijke dingen, maar het was verder wel fijn, zo'n beetje rondhangen. Mijn tijd!
Zou wel een beetje sneu zijn, zit die jongen straks een jaar langer bij ons omdat ik in een pesthumeur ben
Ja, dat zou toch wel erg zijn
Dan hoop ik ook maar dat de therapeute vanavond niet in een pesthumeur is, of dat haar kind vervelend is geweest, haha. Ik zie er wel tegenop, het was vanmorgen al te emotioneel bij de huisarts.
Vanmiddag lekker wat in de bieb gehangen, het cadeautje gekregen 'Twee vrouwen', (Nederland leest - actie), leuk. Dus ik heb weer een stapel leesvoer. Lekkere afleiding
Verder met mijn benen op tafel wat tv gekeken. En huishoudelijke dingen, maar het was verder wel fijn, zo'n beetje rondhangen. Mijn tijd!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 30 oktober 2008 om 17:27
Ik ben alweer in een beter humeur hoor. Hoewel, enigzins ontdaan door wat ik in het topic van Claire lees natuurlijk.
Kan me voorstellen dat je er tegenop ziet. Ook omdat de vorige keer niet helemaal super is verlopen. Hoop dat je er vandaag een beter gevoel aan overhoudt. Ik zal aan je denken vanavond. Zelfde tijd?
Goh, het was vorige week dat ik bij jou was. Lijkt al weer veel langer geleden. Bah, als je weer aan het werk bent, is de vakantie ook zo vergeten.
Goed dat je hebt kunnen genieten van je tijd, jouw tijd idd.
Nieuwe boeken zijn altijd leuk om naar uit te kijken vind ik.
Heb nog een flinke stapel nieuwe boeken liggen, dus hoef voorlopig even niets te kopen.
Kan me voorstellen dat je er tegenop ziet. Ook omdat de vorige keer niet helemaal super is verlopen. Hoop dat je er vandaag een beter gevoel aan overhoudt. Ik zal aan je denken vanavond. Zelfde tijd?
Goh, het was vorige week dat ik bij jou was. Lijkt al weer veel langer geleden. Bah, als je weer aan het werk bent, is de vakantie ook zo vergeten.
Goed dat je hebt kunnen genieten van je tijd, jouw tijd idd.
Nieuwe boeken zijn altijd leuk om naar uit te kijken vind ik.
Heb nog een flinke stapel nieuwe boeken liggen, dus hoef voorlopig even niets te kopen.
donderdag 30 oktober 2008 om 17:54
donderdag 30 oktober 2008 om 23:29
He hai! Kind weer beter hoor...
Druk met werken en net een etentje met een paar vriendinnen/collega's.
En EV hoe was het bij de psych? Geen onderbrekingen?
Hier een beetje gekke situatie. Philoman had aangegeven dat ik er te bovenop zat met willen dat het weer goed is. Hij werkt niet zo snel als ik. Nu geef ik hem dus de ruimte en eigenlijk voelt dat voor mij ook wel goed. Misschien ook iets dat ik moet leren, dingen gewoon even laten. Niet alles hoeft NU, ik ben niet zo gewend aan lange termijn denken ofzo. Ik zit er altijd bovenop, bang dat alles misgaat. Nu laat ik het en merk ik dat het ook wel goed doet. Hij kan natuurlijk ook een stap zetten, ik ben dat altijd voor en dus is het zo dat ik meestal de gene ben die de eerste stap zet. Ik laat het maar even zijn. Kijken wat er dan gebeurt. Eigenlijk voelt het alsof ik hierdoor mezelf ook serieuzer neem en niet zwicht voor een beetje lastige sfeer. Nou ja kan het niet zo goed uitleggen.
Ik heb ook enorm genoten van het etentje net. Ik merk dat ik minder onzeker word van binnen of ik er wel bij mag zijn. Ik blijf het een wonder vinden dat ze het leuk vinden dat ik er bij ben. Deze vrouwen heb ik de laatste drie jaar leren kennen, zij kennen elkaar allemaal al langer. Nou ja was fijn om daar te zitten en heel erg bij mezelf te blijven. Voor hun misschien een onmerkbare verandering maar voor mij weer een openbaring. En dat kan me, na een wijntje of twee, intens gelukkig maken.
Ik leef en ik mag er zijn en mensen vinden me aardig zonder dat ik buiten mezelf ben.
Jeetje EV een indrukwekkende lijst met werk en ervaring! En dat boek schrijven, jeetje. Ik dacht altijd: als ik een boek heb geschreven dan ben ik er. Ik zie dat nu wel een beetje anders en heb de druk er af gehaald maar ik vind het indrukwekkend als een ander het wel voor elkaar krijgt.
En Saartje voor jou gewoon een dikke knuf!
Welterusten alletwee
Druk met werken en net een etentje met een paar vriendinnen/collega's.
En EV hoe was het bij de psych? Geen onderbrekingen?
Hier een beetje gekke situatie. Philoman had aangegeven dat ik er te bovenop zat met willen dat het weer goed is. Hij werkt niet zo snel als ik. Nu geef ik hem dus de ruimte en eigenlijk voelt dat voor mij ook wel goed. Misschien ook iets dat ik moet leren, dingen gewoon even laten. Niet alles hoeft NU, ik ben niet zo gewend aan lange termijn denken ofzo. Ik zit er altijd bovenop, bang dat alles misgaat. Nu laat ik het en merk ik dat het ook wel goed doet. Hij kan natuurlijk ook een stap zetten, ik ben dat altijd voor en dus is het zo dat ik meestal de gene ben die de eerste stap zet. Ik laat het maar even zijn. Kijken wat er dan gebeurt. Eigenlijk voelt het alsof ik hierdoor mezelf ook serieuzer neem en niet zwicht voor een beetje lastige sfeer. Nou ja kan het niet zo goed uitleggen.
Ik heb ook enorm genoten van het etentje net. Ik merk dat ik minder onzeker word van binnen of ik er wel bij mag zijn. Ik blijf het een wonder vinden dat ze het leuk vinden dat ik er bij ben. Deze vrouwen heb ik de laatste drie jaar leren kennen, zij kennen elkaar allemaal al langer. Nou ja was fijn om daar te zitten en heel erg bij mezelf te blijven. Voor hun misschien een onmerkbare verandering maar voor mij weer een openbaring. En dat kan me, na een wijntje of twee, intens gelukkig maken.
Ik leef en ik mag er zijn en mensen vinden me aardig zonder dat ik buiten mezelf ben.
Jeetje EV een indrukwekkende lijst met werk en ervaring! En dat boek schrijven, jeetje. Ik dacht altijd: als ik een boek heb geschreven dan ben ik er. Ik zie dat nu wel een beetje anders en heb de druk er af gehaald maar ik vind het indrukwekkend als een ander het wel voor elkaar krijgt.
En Saartje voor jou gewoon een dikke knuf!
Welterusten alletwee
donderdag 30 oktober 2008 om 23:40
vrijdag 31 oktober 2008 om 10:16
Goedemorgen!
Philomein, fijn dat het allemaal wat beter voelt met je man.
Wat ik begrijp uit je woorden is dat de druk er een beetje af is gehaald, minder spanning.
EV, goed om te horen dat het gister goed is gegaan en dat je er een beter gevoel aan over hebt gehouden. Petje af voor de therapeute dat ze voor een examen geslaagd is
Ja, zeker spannend woensdag. Ik ben ook heel benieuwd, vind het ook wel een beetje eng.
Ik heb zowaar best wel zin om te gaan werken vanmiddag, ondanks dat ik weer 24 uur moet.
Philomein, fijn dat het allemaal wat beter voelt met je man.
Wat ik begrijp uit je woorden is dat de druk er een beetje af is gehaald, minder spanning.
EV, goed om te horen dat het gister goed is gegaan en dat je er een beter gevoel aan over hebt gehouden. Petje af voor de therapeute dat ze voor een examen geslaagd is
Ja, zeker spannend woensdag. Ik ben ook heel benieuwd, vind het ook wel een beetje eng.
Ik heb zowaar best wel zin om te gaan werken vanmiddag, ondanks dat ik weer 24 uur moet.
vrijdag 31 oktober 2008 om 11:36
Saartje, werk ze!
Philomein, ik kom later terug. Net koffiegedronken met een collega hier thuis, moet wat telefoontjes gaan plegen en de hond uitlaten, en niet vergeten ook eten; hoop dat ik daarna nog tijd heb voordat ik weer moet gaan werken. Tot later!
Philomein, ik kom later terug. Net koffiegedronken met een collega hier thuis, moet wat telefoontjes gaan plegen en de hond uitlaten, en niet vergeten ook eten; hoop dat ik daarna nog tijd heb voordat ik weer moet gaan werken. Tot later!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
