Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
zondag 26 oktober 2008 om 14:45
Ik heb een k*tdag. Maar dat doe ik mezelf aan hoor, kan helaas niemand de schuld geven.
Ik vertelde van de week toch dat ik eraan dacht me met EMDR ergens op te richten. Nou, daar ben ik vandaag eens wat verder over na gaan denken. En omdat die herinnering nogal wazig was heb ik het eens opgeschreven net. Voordeel is dat het nu wel helder is. Alleen beetje jammer dat het zoveel rotgevoelens en tranen oproept. Ook wel weer lekker handig van me om dat op mijn laatste vakantiedag te doen.
Maar goed, ben er nog niet helemaal uit of ik dit nu als uitgangspunt wil/durf te nemen met EMDR.
Ik vertelde van de week toch dat ik eraan dacht me met EMDR ergens op te richten. Nou, daar ben ik vandaag eens wat verder over na gaan denken. En omdat die herinnering nogal wazig was heb ik het eens opgeschreven net. Voordeel is dat het nu wel helder is. Alleen beetje jammer dat het zoveel rotgevoelens en tranen oproept. Ook wel weer lekker handig van me om dat op mijn laatste vakantiedag te doen.
Maar goed, ben er nog niet helemaal uit of ik dit nu als uitgangspunt wil/durf te nemen met EMDR.
zondag 26 oktober 2008 om 18:01
Lieve Saartje, als het eenmaal begonnen is, zo'n proces, dan komt er wat los, maar neem hier zoveel 'egoruimte' als je wilt hoor! Ik noem het nu egoruimte, omdat je het benoemt als egopost, maar laten we afspreken met zijn allen (...) dat we gewoon de ruimte nemen die we nodig hebben, oké?
Als je het besluit neemt om hulp te gaan zoeken, begint de therapie eigenlijk al... en dat ben je nu aan het merken.
Ja, ik geloof je laatste stukje.
Mijn familie en anderen kijken gewoon niet goed.
Als je het besluit neemt om hulp te gaan zoeken, begint de therapie eigenlijk al... en dat ben je nu aan het merken.
Ja, ik geloof je laatste stukje.
Mijn familie en anderen kijken gewoon niet goed.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 26 oktober 2008 om 18:02
zondag 26 oktober 2008 om 18:06
Herkenbaar Philomein, de wereld ervan willen overtuigen 'dat het wel meevalt'. Terwijl je doodgewoon de erkenning van een ander wilt, doodgewoon gezien en gehoord worden voor wat het is, zonder iets te moeten veranderen of afzwakken.
Ben ik ook erg goed in, afzwakken.
Dus dat was nu bij mij ook zo'n breekpunt vanmorgen, dat hij het zomaar benoemde. Had ik helemaal niet verwacht van hem. Maar het heeft wel wat van de strakke druk die ik de hele week al voelde, weggenomen, dat wel.
Vandaag lange boswandeling met de hond gemaakt, boek gelezen, opgenomen dingen gekeken, e.e.a. schoongemaakt in huis; kortom, even heel andere dingen voordat ik morgenvroeg weer aan de slag moet.
Ben ik ook erg goed in, afzwakken.
Dus dat was nu bij mij ook zo'n breekpunt vanmorgen, dat hij het zomaar benoemde. Had ik helemaal niet verwacht van hem. Maar het heeft wel wat van de strakke druk die ik de hele week al voelde, weggenomen, dat wel.
Vandaag lange boswandeling met de hond gemaakt, boek gelezen, opgenomen dingen gekeken, e.e.a. schoongemaakt in huis; kortom, even heel andere dingen voordat ik morgenvroeg weer aan de slag moet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 26 oktober 2008 om 18:41
Saartje: precies eigenlijk wat EV zegt...je therapie is al begonnen en dingen beginnen zich naar boven te bewegen. Niet schrikken hoor en ik denk dat de EMDR zomaar een boel goed kan doen en het is het meer dan waard, hou dat goed in het oog. Met alle narigheid die naar boven kan komen, ontstaat er ook ruimte voor de goede dingen. Iedere traan moet gehuild dus hoe harder je huilt af en toe hoe beter!! Dikke knuffel !
En vergeet je niet om jezelf ook af en toe te knuffelen? Het helpt mij heel erg goed soms om mijn ogen dicht te doen, even mijn lijf te voelen (een seconde of tien), dan in gedachten mijn armen om mezelf heen te slaan, een glimlach op mijn gezicht te forceren en te zeggen: het is goed.
Een oefening van mijn therapeute die mij soms ontzettend helpt om uit een soort hoge ademhaling te komen en echt mijn gevoel te mogen en kunnen voelen, en om mezelf een troost klopje te geven.
EV wat fijn dat je man je kan verrassen. Dat geeft de burger moed. Die van mij mag me ondertussen ook wel weer eens verrassen
En vergeet je niet om jezelf ook af en toe te knuffelen? Het helpt mij heel erg goed soms om mijn ogen dicht te doen, even mijn lijf te voelen (een seconde of tien), dan in gedachten mijn armen om mezelf heen te slaan, een glimlach op mijn gezicht te forceren en te zeggen: het is goed.
Een oefening van mijn therapeute die mij soms ontzettend helpt om uit een soort hoge ademhaling te komen en echt mijn gevoel te mogen en kunnen voelen, en om mezelf een troost klopje te geven.
EV wat fijn dat je man je kan verrassen. Dat geeft de burger moed. Die van mij mag me ondertussen ook wel weer eens verrassen
zondag 26 oktober 2008 om 19:13
Vandaag kan ik het positieve even niet inzien van die therapie. Ik richt me liever op een ander en niet op mezelf. Moeilijk gedoe allemaal.
Zat vanmiddag met een gevoel van schaamte en vernedering terug te lezen wat ik vandaag had opgeschreven (niet wat ik hier heb geschreven hoor). Verstoppertje spelen kan niet meer lijkt wel, ik kan niet meer terug en dat vind ik eerlijk gezegd best eng.
Maar nu even een schop onder de kont en mezelf bij elkaar rapen. Moet morgen wel weer aan het werk en dan moet ik wel wat steviger in mijn schoenen staan dan ik me op dit moment voel.
Zat vanmiddag met een gevoel van schaamte en vernedering terug te lezen wat ik vandaag had opgeschreven (niet wat ik hier heb geschreven hoor). Verstoppertje spelen kan niet meer lijkt wel, ik kan niet meer terug en dat vind ik eerlijk gezegd best eng.
Maar nu even een schop onder de kont en mezelf bij elkaar rapen. Moet morgen wel weer aan het werk en dan moet ik wel wat steviger in mijn schoenen staan dan ik me op dit moment voel.
zondag 26 oktober 2008 om 20:19
Dat is ook eng, je bent iets begonnen en dan is het een tijdlang hinken op twee benen, zo lijkt het wel. Met het ene been sta je nog in het oude vertrouwde, met het andere been weet je dat je verder wilt. Je betreedt nieuwe ruimtes. Onwennig. En niks blijft hetzelfde, zo lijkt het wel.
Maar ik denk dat je eraan toe bent, anders deed je het niet.
(En ik vind het ook nog steeds heel eng om dingen zomaar hardop uit te spreken. Benoemen maakt het echt. Dat valt niet meer terug te stoppen. Dat wil ik toch ook niet meer!)
Ik hoop dat je toch nog een beetje een rustige avond hebt. Sterkte alvast voor morgen! Ik denk aan je.
Maar ik denk dat je eraan toe bent, anders deed je het niet.
(En ik vind het ook nog steeds heel eng om dingen zomaar hardop uit te spreken. Benoemen maakt het echt. Dat valt niet meer terug te stoppen. Dat wil ik toch ook niet meer!)
Ik hoop dat je toch nog een beetje een rustige avond hebt. Sterkte alvast voor morgen! Ik denk aan je.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 26 oktober 2008 om 20:21
quote:philomein schreef op 26 oktober 2008 @ 18:41:
En vergeet je niet om jezelf ook af en toe te knuffelen? Het helpt mij heel erg goed soms om mijn ogen dicht te doen, even mijn lijf te voelen (een seconde of tien), dan in gedachten mijn armen om mezelf heen te slaan, een glimlach op mijn gezicht te forceren en te zeggen: het is goed.
Goede oefening.... ik heb 'm meteen geprobeerd.
(Met ook nog een omslagdoek om, nóg een veiliger gevoel.)
Wil 'm zeker vaker gaan doen. Midden op de dag bijvoorbeeld, als ik weer opgefokt raak door het een of ander.
En vergeet je niet om jezelf ook af en toe te knuffelen? Het helpt mij heel erg goed soms om mijn ogen dicht te doen, even mijn lijf te voelen (een seconde of tien), dan in gedachten mijn armen om mezelf heen te slaan, een glimlach op mijn gezicht te forceren en te zeggen: het is goed.
Goede oefening.... ik heb 'm meteen geprobeerd.
(Met ook nog een omslagdoek om, nóg een veiliger gevoel.)
Wil 'm zeker vaker gaan doen. Midden op de dag bijvoorbeeld, als ik weer opgefokt raak door het een of ander.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 26 oktober 2008 om 20:29
Ach lieve Saartje ik kan me heel goed voorstellen dat je ineens kan denken dat je er helemaal geen zin in hebt... Het zijn ook dingen waar je lang voor bent afgesloten geweest zoveel mogelijk. Maar weet je (en deze heb ik zelf bedacht):
De hel is altijd voor de drempel. Je staat voor een drempel en dat kan voelen als iets waar je niet over heen wil of kan, maar achter die drempel ligt een hele kamer vol nieuwe dingen, nieuw gevoel en een vrijer gevoel.
Sterkte morgen op je werk!
Ja EV mij kan die oefening ook vaak helpen zelfs als ik op mijn werk zit. Het duurt maar even maar ik voel me als het ware weer in mezelf neerdalen. Soms moet ik er ook heel hard van huilen maar dat zie ik ook als iets goeds.
Nou nu Gooische vrouwen kijken, niets zo fijn als andermans gedoe!
De hel is altijd voor de drempel. Je staat voor een drempel en dat kan voelen als iets waar je niet over heen wil of kan, maar achter die drempel ligt een hele kamer vol nieuwe dingen, nieuw gevoel en een vrijer gevoel.
Sterkte morgen op je werk!
Ja EV mij kan die oefening ook vaak helpen zelfs als ik op mijn werk zit. Het duurt maar even maar ik voel me als het ware weer in mezelf neerdalen. Soms moet ik er ook heel hard van huilen maar dat zie ik ook als iets goeds.
Nou nu Gooische vrouwen kijken, niets zo fijn als andermans gedoe!
zondag 26 oktober 2008 om 20:32
Ik hou het vandaag maar even bij de katten knuffelen.
Ik wil dinsdag kijken of ik mijn leidinggevende kan spreken.
Denk dat ik eerlijk moet zijn over mijn twijfels over het werk die ik nu heb en eens zien of ik de komende tijd onder een aantal dingen uit kan komen. Staan wat trainingen op het programma die nu even iets te confronterend zijn.
En je hebt gelijk, dingen uitspreken maakt het ook ineens heel echt. Daarom wordt het misschien eens tijd om wat ik vandaag heb opgeschreven eens uit te spreken. Ik denk er nog even over na of ik het hier neer durf te zetten en misschien bij de psych bespreekbaar durf te maken.
Bedankt voor jullie reacties, het bevestigt even dat het niet zo gek is wat ik nu voel en dat het ook mag.
Ik wil dinsdag kijken of ik mijn leidinggevende kan spreken.
Denk dat ik eerlijk moet zijn over mijn twijfels over het werk die ik nu heb en eens zien of ik de komende tijd onder een aantal dingen uit kan komen. Staan wat trainingen op het programma die nu even iets te confronterend zijn.
En je hebt gelijk, dingen uitspreken maakt het ook ineens heel echt. Daarom wordt het misschien eens tijd om wat ik vandaag heb opgeschreven eens uit te spreken. Ik denk er nog even over na of ik het hier neer durf te zetten en misschien bij de psych bespreekbaar durf te maken.
Bedankt voor jullie reacties, het bevestigt even dat het niet zo gek is wat ik nu voel en dat het ook mag.
maandag 27 oktober 2008 om 00:07
Saartje, ook ik heb EMDR gedaan en moest (een scene van) een bepaalde gebeurtenis eruit pikken. Wat vond ik dat moeilijk! Vergeet niet, dat het nu je vóór je behandeling staat, de herinnering het engst en meest beladen is. Misschien is het een idee om dat wat je opgeschreven hebt even in een la te doen en pas tevoorschijn te halen als je bij je therapeut komt.
Trauma's maken dat je fobisch wordt voor het denken over de gebeurtenis. EMDR helpt je daar overheen komen. Sterkte en ik vind het een dappere en goed zet. Ook voor jou Fhilomein!
Trauma's maken dat je fobisch wordt voor het denken over de gebeurtenis. EMDR helpt je daar overheen komen. Sterkte en ik vind het een dappere en goed zet. Ook voor jou Fhilomein!
maandag 27 oktober 2008 om 10:03
Goedemorgen
Goed geslapen vanacht, dus dat is alvast een goed begin van de dag.
Vanmiddag moet ik beginnen en dan meteen 24 uur. Maar daarna weer twee dagen vrij, dus mag niet klagen.
Hanke, bedankt voor je reactie. Ik moet het nu ook even laten rusten en gewoon voor daar laten. Ik merk dat ik het liefst de controle heb en zelf de regie van die therapie wil overnemen. Dat moet ik een beetje loslaten, ik betaal er tenslotte voor en ben niet de hulpverlener in dit geval
Hoe is het met jullie?
Hoe ging het werk vanochtend EV?
Goed geslapen vanacht, dus dat is alvast een goed begin van de dag.
Vanmiddag moet ik beginnen en dan meteen 24 uur. Maar daarna weer twee dagen vrij, dus mag niet klagen.
Hanke, bedankt voor je reactie. Ik moet het nu ook even laten rusten en gewoon voor daar laten. Ik merk dat ik het liefst de controle heb en zelf de regie van die therapie wil overnemen. Dat moet ik een beetje loslaten, ik betaal er tenslotte voor en ben niet de hulpverlener in dit geval
Hoe is het met jullie?
Hoe ging het werk vanochtend EV?
maandag 27 oktober 2008 om 11:03
quote:saartje1980 schreef op 27 oktober 2008 @ 10:03:
Ik merk dat ik het liefst de controle heb en zelf de regie van die therapie wil overnemen. Dat moet ik een beetje loslaten, ik betaal er tenslotte voor en ben niet de hulpverlener in dit geval
Waar heb ik dat vaker gezien?
Werk ging wel vanmorgen. Het was alleen verwarrend dat het klokje in de auto niet op de goede tijd stond. En het lukte mij niet om het goed te zetten. Dus dat heb ik naderhand aan mijn baas gevraagd. Of hij eraan denkt..? Er kwam net een collega binnen met zijn twee kleine hondjes (een teckel en een.. eh, hoe heet zoiets heel kleins nu weer?) dus het was van ah, oh, knuffel, knuffel (ja, ook de bazin! zij vooral!)
Je klinkt rustiger; voel je je nu ook beter dan gisteren?
Ik merk dat ik het liefst de controle heb en zelf de regie van die therapie wil overnemen. Dat moet ik een beetje loslaten, ik betaal er tenslotte voor en ben niet de hulpverlener in dit geval
Waar heb ik dat vaker gezien?
Werk ging wel vanmorgen. Het was alleen verwarrend dat het klokje in de auto niet op de goede tijd stond. En het lukte mij niet om het goed te zetten. Dus dat heb ik naderhand aan mijn baas gevraagd. Of hij eraan denkt..? Er kwam net een collega binnen met zijn twee kleine hondjes (een teckel en een.. eh, hoe heet zoiets heel kleins nu weer?) dus het was van ah, oh, knuffel, knuffel (ja, ook de bazin! zij vooral!)
Je klinkt rustiger; voel je je nu ook beter dan gisteren?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 27 oktober 2008 om 11:12
Haha, herkenbaar he?
Ik merkte bij de intake ook dat hij mij een paar keer aansprak als vakgenoot, dat zei hij letterlijk zo. En zo van, ja, dat weet je wel, hoef ik jou niet uit te leggen. Dat maakt het misschien ook wel verwarrend voor mij. Ik zal hem de volgende keer vragen dat los te laten, ik ben daar gewoon een client.
De bazin was dus ook wel gevoelig voor de hondjes? Goed teken vind ik altijd, als iemand van dieren houdt.
Met de pubers ging het dus ook wel?
Voel me inderdaad wel wat rustiger. Kan niet zeggen dat ik nou echt zin heb om naar het werk te gaan, maar probeer de rest een beetje los te laten.
Moet ook wel, kan daar niet labiel gaan staan. Dus mezelf maar even bij elkaar rapen en vol frisse moed weer gaan werken straks.
Ik merkte bij de intake ook dat hij mij een paar keer aansprak als vakgenoot, dat zei hij letterlijk zo. En zo van, ja, dat weet je wel, hoef ik jou niet uit te leggen. Dat maakt het misschien ook wel verwarrend voor mij. Ik zal hem de volgende keer vragen dat los te laten, ik ben daar gewoon een client.
De bazin was dus ook wel gevoelig voor de hondjes? Goed teken vind ik altijd, als iemand van dieren houdt.
Met de pubers ging het dus ook wel?
Voel me inderdaad wel wat rustiger. Kan niet zeggen dat ik nou echt zin heb om naar het werk te gaan, maar probeer de rest een beetje los te laten.
Moet ook wel, kan daar niet labiel gaan staan. Dus mezelf maar even bij elkaar rapen en vol frisse moed weer gaan werken straks.
maandag 27 oktober 2008 om 11:33
De bazin houdt heel erg van honden, ja, dat had ik trouwens ook wel al eerder gemerkt. Er loopt weleens een collega binnen met zijn hond, en ikzelf ook een keer, toen ik na het solliciteren papieren langsbracht. Dan gaat zij dus echt op haar knieën!
De pubers waren druk maar niet vervelend. Het meisje reageerde wel chagrijnig op mijn vraag naar de stage waar ze vrijdag voor het eerst heen was geweest. Nou, dan niet he. Het was zeker maandagmorgen
Ik denk dat het verwarrend werkt inderdaad, als hij je aanspreekt als vakgenoot. Bovendien klopt het niet helemaal, toch? Dan krijg je net zo'n verwarring als in die groep bij mij eerder, waar privé- en zakelijke dingen bij de therapeute door elkaar liepen. Is verwarrend, want dan lopen rollen door elkaar. Of zoiets. En zoals nu bij de therapeute waar ik dus ben geweest. Ik wil niet geconfronteerd worden met haar moederschap, daar kom ik niet voor. Ik ben een client en ik wil duidelijke rollen en afspraken.
'Parkeer' de rest even ergens anders, als je de deur uitstapt. Zo probeer ik dat altijd een beetje te doen. Ik stap mijn drempel over naar buiten, en laat de rest als het ware achter. Daar kijk ik wel weer naar als ik thuiskom. Ik stap letterlijk een nieuwe ruimte binnen als ik wegga. Werkt redelijk goed.
Nu ik erover nadenk: mijn moeder houdt niet van dieren
De pubers waren druk maar niet vervelend. Het meisje reageerde wel chagrijnig op mijn vraag naar de stage waar ze vrijdag voor het eerst heen was geweest. Nou, dan niet he. Het was zeker maandagmorgen
Ik denk dat het verwarrend werkt inderdaad, als hij je aanspreekt als vakgenoot. Bovendien klopt het niet helemaal, toch? Dan krijg je net zo'n verwarring als in die groep bij mij eerder, waar privé- en zakelijke dingen bij de therapeute door elkaar liepen. Is verwarrend, want dan lopen rollen door elkaar. Of zoiets. En zoals nu bij de therapeute waar ik dus ben geweest. Ik wil niet geconfronteerd worden met haar moederschap, daar kom ik niet voor. Ik ben een client en ik wil duidelijke rollen en afspraken.
'Parkeer' de rest even ergens anders, als je de deur uitstapt. Zo probeer ik dat altijd een beetje te doen. Ik stap mijn drempel over naar buiten, en laat de rest als het ware achter. Daar kijk ik wel weer naar als ik thuiskom. Ik stap letterlijk een nieuwe ruimte binnen als ik wegga. Werkt redelijk goed.
Nu ik erover nadenk: mijn moeder houdt niet van dieren
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 27 oktober 2008 om 12:17
Het was misschien goed bedoelt van hem en om duidelijk te maken dat hij mij serieus neemt met de kennis die ik heb.
Maar daar wil ik blanco zitten en gewoon client zijn. Dat zal ik hem de volgende zeggen.
De rest laat ik zo inderdaad thuis. En ach, het zal ook wel weer meevallen, juist als je er zo tegenop ziet valt het altijd mee.
Was te verwachten he, dat je moeder niet van dieren houdt. Houdt ze uberhaupt wel ergens echt van?
Kan je het wel beter loslaten nu als dat meisje zoals vanochtend chagrijnig reageert? Lukt het om dat niet meer zo op jezelf te betrekken?
Maar daar wil ik blanco zitten en gewoon client zijn. Dat zal ik hem de volgende zeggen.
De rest laat ik zo inderdaad thuis. En ach, het zal ook wel weer meevallen, juist als je er zo tegenop ziet valt het altijd mee.
Was te verwachten he, dat je moeder niet van dieren houdt. Houdt ze uberhaupt wel ergens echt van?
Kan je het wel beter loslaten nu als dat meisje zoals vanochtend chagrijnig reageert? Lukt het om dat niet meer zo op jezelf te betrekken?
maandag 27 oktober 2008 om 12:45
He dames goedemiddag,
nou jullie klinken alletwee wel oke vandaag. Das fijn.
Ik voel me ellendig. Het heeft te maken met mijn bewegingen in het leven, de impact die dat heeft, ten positieve, op onze relatie en het feit dat alle verbetering bij mij vandaan komt voor mijn gevoel.
Ik doe en probeer en stap over oude dingen heen. Dat heeft dus een positief effect op ons maar vervolgens verwacht ik dat ook mijn man z'n stappen neemt, nadenkt over van alles en aan zichzelf werkt. Dat doet hij soms wel maar nu dus niet en dan wordt ik zo ongelofelijk boos. Zo boos dat alles aan mij lijkt te hangen. En dan komen we terecht in een stomme macht strijd lijkt het wel. Het voelt alsof we geestelijk aan het armpje drukken zijn. Ik word er naar van, weet ook dat ik het in drie minuten op kan lossen door een stap in zijn richting te zetten maar mijn hele wezen verzet zich.
Lekker makkelijk, ik ben het probleemgeval en dus kan alles mijn kant op worden geveegd. Ik ben boos dus dat zal wel komen door alles dat er los komt. Ik ben moe, dus dat komt door mijn proces. En hij? Hij zit gewoon als een stomme meningsloze lummel af te wachten. Nou ja, hij zegt dat hij over van alles nadenkt en zich heus wel bewust is van dingen maar ik zie hem geen actie ondernemen. Helemaal niets. En dus ga ik weer alles zeggen en dus hebben we de hele tijd rot gesprekken waarin hij zich aangevallen voelt terwijl ik alleen maar een één op één gesprek wil hebben, wat vind jij en wat vind ik zeg maar. Nou ja gatver gewoon even helemaal.
Ik wil gewoon dat hij ziet dat ik mijn best doe en dat hij niet zo alles over zich heen laat komen. Dat hij ook nadenkt over waarom hij sommige dingen doet als hij ze doet. Bah het lijkt wel alsof alle positieve energie die ik had na mijn laatste therapie zich nu net zo hard ten negatieve keert. Met net zoveel hartstocht heb ik nu dus helemaal geen zin om het op te lossen.
Ik hoop dat dit niet te lang duurt en dat hij een stap zet in mijn richting en dat we weer even helemaal op dezelfde bladzijde terecht kunnen komen. Of dat ik in een vlaag van zachtmoedigheid een stap zet...vandaag niet vrees ik.
Pfoe egopost...sorry.
nou jullie klinken alletwee wel oke vandaag. Das fijn.
Ik voel me ellendig. Het heeft te maken met mijn bewegingen in het leven, de impact die dat heeft, ten positieve, op onze relatie en het feit dat alle verbetering bij mij vandaan komt voor mijn gevoel.
Ik doe en probeer en stap over oude dingen heen. Dat heeft dus een positief effect op ons maar vervolgens verwacht ik dat ook mijn man z'n stappen neemt, nadenkt over van alles en aan zichzelf werkt. Dat doet hij soms wel maar nu dus niet en dan wordt ik zo ongelofelijk boos. Zo boos dat alles aan mij lijkt te hangen. En dan komen we terecht in een stomme macht strijd lijkt het wel. Het voelt alsof we geestelijk aan het armpje drukken zijn. Ik word er naar van, weet ook dat ik het in drie minuten op kan lossen door een stap in zijn richting te zetten maar mijn hele wezen verzet zich.
Lekker makkelijk, ik ben het probleemgeval en dus kan alles mijn kant op worden geveegd. Ik ben boos dus dat zal wel komen door alles dat er los komt. Ik ben moe, dus dat komt door mijn proces. En hij? Hij zit gewoon als een stomme meningsloze lummel af te wachten. Nou ja, hij zegt dat hij over van alles nadenkt en zich heus wel bewust is van dingen maar ik zie hem geen actie ondernemen. Helemaal niets. En dus ga ik weer alles zeggen en dus hebben we de hele tijd rot gesprekken waarin hij zich aangevallen voelt terwijl ik alleen maar een één op één gesprek wil hebben, wat vind jij en wat vind ik zeg maar. Nou ja gatver gewoon even helemaal.
Ik wil gewoon dat hij ziet dat ik mijn best doe en dat hij niet zo alles over zich heen laat komen. Dat hij ook nadenkt over waarom hij sommige dingen doet als hij ze doet. Bah het lijkt wel alsof alle positieve energie die ik had na mijn laatste therapie zich nu net zo hard ten negatieve keert. Met net zoveel hartstocht heb ik nu dus helemaal geen zin om het op te lossen.
Ik hoop dat dit niet te lang duurt en dat hij een stap zet in mijn richting en dat we weer even helemaal op dezelfde bladzijde terecht kunnen komen. Of dat ik in een vlaag van zachtmoedigheid een stap zet...vandaag niet vrees ik.
Pfoe egopost...sorry.
maandag 27 oktober 2008 om 13:01
Wat vervelend dat je je zo ellendig voelt. Eerst maar even een dan.
Ik ben hier nou niet bepaald de relatie-expert, dus ik klets ook maar wat.
Maar ik denk dat het haast onvermijdelijk is dat dit soort dingen gebeuren. Jij bent met zoveel andere dingen bezig dan je man.
Je verwacht dat iemand daarin meegroeit, misschien ook een beetje angst omdat de verhoudingen veranderen?
Waarschijnlijk ben jij aan het veranderen door alles waar je nu mee bezig bent. Maar de vraag is denk ik wel of je van de ander kan verwachten dat hij mee veranderd als het ware.
Hij zal er ook zijn weg in moeten vinden en doet dat op zijn eigen manier.
Ik ben hier nou niet bepaald de relatie-expert, dus ik klets ook maar wat.
Maar ik denk dat het haast onvermijdelijk is dat dit soort dingen gebeuren. Jij bent met zoveel andere dingen bezig dan je man.
Je verwacht dat iemand daarin meegroeit, misschien ook een beetje angst omdat de verhoudingen veranderen?
Waarschijnlijk ben jij aan het veranderen door alles waar je nu mee bezig bent. Maar de vraag is denk ik wel of je van de ander kan verwachten dat hij mee veranderd als het ware.
Hij zal er ook zijn weg in moeten vinden en doet dat op zijn eigen manier.
maandag 27 oktober 2008 om 13:14
Hahaha ja maar het is verdomd moeilijk om niet 'egopost' te zeggen...
Ach je hebt gelijk maar soms is het zo pijnlijk omdat altijd ergens op de loer ligt "is dit nog wel goed, is het een goede relatie, hou ik vast aan iets waar ik niet zijn moet'. Ik weet gelukkig ondertussen ook wel dat ik morgen weer van de daken kan schreeuwen dat deze relatie me precies geeft wat ik nodig heb. Een lieve man, ruimte om te groeien, te botsen en te leren. Maar goed het is wel altijd werken.
Hoe laat begin je eigenlijk?
Ach je hebt gelijk maar soms is het zo pijnlijk omdat altijd ergens op de loer ligt "is dit nog wel goed, is het een goede relatie, hou ik vast aan iets waar ik niet zijn moet'. Ik weet gelukkig ondertussen ook wel dat ik morgen weer van de daken kan schreeuwen dat deze relatie me precies geeft wat ik nodig heb. Een lieve man, ruimte om te groeien, te botsen en te leren. Maar goed het is wel altijd werken.
Hoe laat begin je eigenlijk?
