Psyche
alle pijlers
Lang geleden verkracht, nooit behandeld, wel last
woensdag 28 mei 2008 om 07:26
Hallo,
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
ik heb een vraag, waarvan ik hoop dat de dames hier me kunnen helpen. Een hele goede vriendin van mij is jaren geleden (lees 14 jaar) verkracht (ontmaagding). Toentertijd heeft ze daarvoor bij het RIAGG gelopen, maar is daar zoals velen teleurgesteld weggegaan. Daarna is ze er eigenlijk nooit voor behandeld of iets dergelijks.
Ik ken haar pas een paar jaar maar ik doortast haar en merk aan haar dat het gewoon vaak nog haar leven bepaald. Niet dat ze er nou heel de tijd mee bezig is, maar ook vooral onbewust. Ze heeft een hele harde buitenkant, mooi weer spelen, maar ik voel de onderliggende pijn, de onzekerheid. Ze stelt zich vaak heel fel op, een echte pittige tante... maar ik zie de hardheid naar zichzelf ook. Ik heb haar al vaak gezegd dat ze meer van zichzelf moet houden. In diepe gesprekken die we hebben geeft ze dit ook uiteindelijk wel toe.
Ik ben de eerste en enige die het weet (naast ouders) en ik ben er ook zelf achtergekomen door haar gedrag.
In principe functioneert ze prima, als je het niet weet hoeft het je helemaal niet op te vallen.... maar ik denk dat ze zoveel gelukkiger zou zijn als ze hier echt goed mee zou kunnen omgaan.
Nou is mijn vraag... zijn er mensen hier die hier misschien ervaring mee hebben, en dan met name met behandelaars / behandelingen. Zijn er psycho-therapeuten (of iets dergelijks) die gespecialiseerd zijn in verkrachtingen? Is er een bepaalde behandelmethode die hiervoor beter geschikt is? Het is natuurlijk al vrij lang geleden. Is voor zoiets een behandeling met hypnose een goed idee?
Ik heb met haar afgesproken dat we samen gaan kijken of we hier uit kunnen komen, het gaat me echt heel erg aan het hart dat zij 100% gelukkig kan zijn. Het is alleen wel heel duidelijk dat het met de behandeling/behandelaar 'raak' moet zijn, juist omdat ze zo'n slechte ervaring heeft me bijv RIAGG. Het moet dus nadrukkelijk één behandelaar zijn, zodat ze niet telkens opnieuw onnodig haar verhaal hoeft te doen etc, want ik merk dat dat haar nog echt veel pijn doet. Desalniettemin is ze zeker bereid om 'diep' te gaan, volgens mij ook de enige manier om te voorkomen dat dit haar leven blijft beinvloeden.
Ben benieuwd!
vrijdag 24 oktober 2008 om 18:39
Philomein, voel je zeker niet een inbreker of zo hoor, als je hier schrijft. Je bent van harte welkom, wat mij betreft.
Goh, dat iemand al die moeite doet om alles te lezen, en dan zo'n stuk te schrijven, dat voelt op dit moment echt zo als warme aandacht (na heel veel gedoe deze week, nou ja, als je meer wilt weten, kijk dan op het topic wat ik net tegen Saartje noemde).
Ik heb wat je schreef trouwens niet gelezen bij 'wazen' maar je brengt het mooi onder woorden zeg. Die dichte kinderkamer...
ik denk dat ik, als ik het over mezelf heb, nog maar net die deur heb opengemaakt, en mezelf iets van tranen en boosheid toesta.
Ik ben een klein beetje terug aan het komen in mijn lijf en leven, en ja, dat geeft dus wel opschudding in mijn relatie. Wat zeg ik: in al mijn relaties. Ik kan gewoonweg niet meer dat stille, alles maar goed vindende, brave, rustige meisje zijn. Ik stik erin, als ik dat nog zou moeten. Veel te lang gedaan!!
Maar goed, beter laat dan nooit, om die deur open te doen...
Hoe gaat het nu met jou en je man?
Ja, ook dat van die diepere lagen herken ik. Het is alsof ik altijd zoveel moet uitleggen. Hem ontgaat heel veel (Saartje, even aan jou: de situatie met het mobieltje tijdens het eten. Hij had dus totaal niets gezien van die blikken van ons en dacht dat we om hem lachten. Hij mist veel!)
En ik doe het nu nog steeds, uitleggen, omdat ik hem bij mijn wereld wil betrekken. Omdat ik het de relatie nog steeds waard vind. Ja, en gevoel is zeker niet rechtlijnig, bij mij kan dat ook zo veranderen!
Goh, dat iemand al die moeite doet om alles te lezen, en dan zo'n stuk te schrijven, dat voelt op dit moment echt zo als warme aandacht (na heel veel gedoe deze week, nou ja, als je meer wilt weten, kijk dan op het topic wat ik net tegen Saartje noemde).
Ik heb wat je schreef trouwens niet gelezen bij 'wazen' maar je brengt het mooi onder woorden zeg. Die dichte kinderkamer...
ik denk dat ik, als ik het over mezelf heb, nog maar net die deur heb opengemaakt, en mezelf iets van tranen en boosheid toesta.
Ik ben een klein beetje terug aan het komen in mijn lijf en leven, en ja, dat geeft dus wel opschudding in mijn relatie. Wat zeg ik: in al mijn relaties. Ik kan gewoonweg niet meer dat stille, alles maar goed vindende, brave, rustige meisje zijn. Ik stik erin, als ik dat nog zou moeten. Veel te lang gedaan!!
Maar goed, beter laat dan nooit, om die deur open te doen...
Hoe gaat het nu met jou en je man?
Ja, ook dat van die diepere lagen herken ik. Het is alsof ik altijd zoveel moet uitleggen. Hem ontgaat heel veel (Saartje, even aan jou: de situatie met het mobieltje tijdens het eten. Hij had dus totaal niets gezien van die blikken van ons en dacht dat we om hem lachten. Hij mist veel!)
En ik doe het nu nog steeds, uitleggen, omdat ik hem bij mijn wereld wil betrekken. Omdat ik het de relatie nog steeds waard vind. Ja, en gevoel is zeker niet rechtlijnig, bij mij kan dat ook zo veranderen!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 24 oktober 2008 om 19:00
Net even bijgelezen over de mailtjes.
Wat rot zeg die reactie van haar. En ook wel heel onterecht en bizar om zo te gaan vergelijken.
Je weet nu wel waar je staat tov van haar, hoe vervelend en kwetsend het ook is.
Ik heb het idee dat jij je helemaal kan geven in contacten, zo ook in het contact met die persoon. Ook al is het voornamelijk via internet, je vond herkenning, een klankbord en dat voelde goed. Zo goed dat je kwetsbaar durft te zijn, je gevoelens uit, de ander jouw gedachten toe vertrouwt.
En helaas gaat niet iedereen daar even integer mee om, kan je gekwetst worden. En dan blijkt misschien ook wel dat internet zijn beperkingen kent. Want je kijkt iemand niet recht in de ogen, de waarheid en werkelijke aard van iemand is moeilijk boven tafel te halen. Mooie woorden kunnen schijn blijken te zijn.
Wat je zelf zegt (en wat ook zo is bij jou!) 'what you see is what you get'.
Maar voor veel mensen is dat helemaal niet zo.
Bij mij ook niet, maar dat heb je misschien wel gemerkt. Ik laat niet veel van mezelf zien (hoewel je al meer gezien hebt dan de meeste mensen te zien krijgen), zeker als iemand dichtbij komt, neem ik afstand, juist uit angst om gekwetst te worden.
Misschien zit ik ernaast met bovenstaande aanname over jou?
Ik weet ook eigenlijk niet zo goed wat ik ermee wil zeggen. Want ik vind het een mooie eigenschap als iemand zichzelf kan en durft te laten zien, puur is, maar naast dat het een kracht is maakt het ook kwetsbaar.
Voel je je opgewassen tegen haar opmerkingen? Opmerkingen die zij in de mail heeft gezet nu bedoel ik?
Van je zus eigenlijk ook wat gehoord?
Wat rot zeg die reactie van haar. En ook wel heel onterecht en bizar om zo te gaan vergelijken.
Je weet nu wel waar je staat tov van haar, hoe vervelend en kwetsend het ook is.
Ik heb het idee dat jij je helemaal kan geven in contacten, zo ook in het contact met die persoon. Ook al is het voornamelijk via internet, je vond herkenning, een klankbord en dat voelde goed. Zo goed dat je kwetsbaar durft te zijn, je gevoelens uit, de ander jouw gedachten toe vertrouwt.
En helaas gaat niet iedereen daar even integer mee om, kan je gekwetst worden. En dan blijkt misschien ook wel dat internet zijn beperkingen kent. Want je kijkt iemand niet recht in de ogen, de waarheid en werkelijke aard van iemand is moeilijk boven tafel te halen. Mooie woorden kunnen schijn blijken te zijn.
Wat je zelf zegt (en wat ook zo is bij jou!) 'what you see is what you get'.
Maar voor veel mensen is dat helemaal niet zo.
Bij mij ook niet, maar dat heb je misschien wel gemerkt. Ik laat niet veel van mezelf zien (hoewel je al meer gezien hebt dan de meeste mensen te zien krijgen), zeker als iemand dichtbij komt, neem ik afstand, juist uit angst om gekwetst te worden.
Misschien zit ik ernaast met bovenstaande aanname over jou?
Ik weet ook eigenlijk niet zo goed wat ik ermee wil zeggen. Want ik vind het een mooie eigenschap als iemand zichzelf kan en durft te laten zien, puur is, maar naast dat het een kracht is maakt het ook kwetsbaar.
Voel je je opgewassen tegen haar opmerkingen? Opmerkingen die zij in de mail heeft gezet nu bedoel ik?
Van je zus eigenlijk ook wat gehoord?
vrijdag 24 oktober 2008 om 19:04
Ja, hij mist wel meer viel me op. Had bijv ook helemaal niet door waar je nu eigenlijk die afspraak mee had.
Doet wel heel erg zijn best het te begrijpen, maar dat lukt hem (nog) niet zo goed.
Hoe goed bedoelt ook, misschien een wat simpele weergave van het glas halfvol of halfleeg. Wel typisch een mannenbenadering.
Hij is wel echt nog steeds stapelverliefd op je. Toen jij weg was vertelde hij over jullie kennismaking en hij straalde werkelijk van oor tot oor. Iedere keer als hij het over jou had. Net een verliefde puber
Maar daardoor gaat het misschien ook allemaal een beetje langs hem heen wat er met jou allemaal gebeurd??
Doet wel heel erg zijn best het te begrijpen, maar dat lukt hem (nog) niet zo goed.
Hoe goed bedoelt ook, misschien een wat simpele weergave van het glas halfvol of halfleeg. Wel typisch een mannenbenadering.
Hij is wel echt nog steeds stapelverliefd op je. Toen jij weg was vertelde hij over jullie kennismaking en hij straalde werkelijk van oor tot oor. Iedere keer als hij het over jou had. Net een verliefde puber
Maar daardoor gaat het misschien ook allemaal een beetje langs hem heen wat er met jou allemaal gebeurd??
vrijdag 24 oktober 2008 om 19:04
Tussen mij en mijn man gaat het nu goed. Maar dat heeft wel wat voeten in de aarde gehad. Ik ben echt gaan puberen, iets dat ik bij jou ook terug lees. We zijn twee jaar geleden samen in therapie gegaan en dat heeft ons denk ik gered.
Hij heeft niet voor niets gekozen voor zijn rol als redder en verlosser (By the way was dit helemaal niet zo zichtbaar hoor dat ik gered moest worden, het klinkt zo sneu). Het gaf hem een veilige rol en de zekerheid dat ik hem nodig had en hem dus niet zou verlaten. Er zat grote onzekerheid onder bij hem. Zich kwetsbaar opstellen kwam in zijn leven niet voor. Hij wist voor iedereen beter hoe dingen moesten gaan maar leefde zelf emotioneel gezien eigenlijk helemaal niet. Hij heeft heel erg moeten leren op zijn eigen benen te gaan staan en op zijn bek te mogen gaan en z'n gevoel toe te laten. Dat was voor hem een heel pijnlijk proces trouwens en heel bijzonder om te zien hoe hij nu in het leven staat in vergelijking tot een paar jaar geleden.
Ik ben me op dagelijkse basis aan het oefenen in zeggen wat ik denk en vind. Ik heb bijvoorbeeld van de week hardop gezegd: Ik wil dat kopen, van ons spaargeld en ik wil dat jij meegaat om het te kopen. Ik heb erg moeite met voelen dat dat wat van ons is ook van mij is. Dat was voor mij dus echt een overwinning. Of: ik heb nu geen zin om een film met je te kijken want ik zit totaal te nietsnutten achter het viva-forum. Dat dat mag, en dat ik dan niet door de bliksem wordt getroffen en hij ook niet schreeuwend wegloopt, sterker nog dat het tussen ons steeds fijner wordt. Ik blijf het een wonder vinden.
Ik hoop dat jullie er ook samen sterker uit zullen komen. Het is niet niets wat je allemaal meemaakt in je ontwikkeling. Het zal voor je man ook 'lastig' zijn dat je zo goed bezig bent, is hij ook trots op wat je bereikt? Mijn man was in het begin alleen maar bang voor iedere doorbraak die ik had, bang dat ik hem in de steek zou laten omdat ik hem niet meer nodig zou hebben. Hoe sterker ik werd, hoe banger hij werd.
Hij heeft niet voor niets gekozen voor zijn rol als redder en verlosser (By the way was dit helemaal niet zo zichtbaar hoor dat ik gered moest worden, het klinkt zo sneu). Het gaf hem een veilige rol en de zekerheid dat ik hem nodig had en hem dus niet zou verlaten. Er zat grote onzekerheid onder bij hem. Zich kwetsbaar opstellen kwam in zijn leven niet voor. Hij wist voor iedereen beter hoe dingen moesten gaan maar leefde zelf emotioneel gezien eigenlijk helemaal niet. Hij heeft heel erg moeten leren op zijn eigen benen te gaan staan en op zijn bek te mogen gaan en z'n gevoel toe te laten. Dat was voor hem een heel pijnlijk proces trouwens en heel bijzonder om te zien hoe hij nu in het leven staat in vergelijking tot een paar jaar geleden.
Ik ben me op dagelijkse basis aan het oefenen in zeggen wat ik denk en vind. Ik heb bijvoorbeeld van de week hardop gezegd: Ik wil dat kopen, van ons spaargeld en ik wil dat jij meegaat om het te kopen. Ik heb erg moeite met voelen dat dat wat van ons is ook van mij is. Dat was voor mij dus echt een overwinning. Of: ik heb nu geen zin om een film met je te kijken want ik zit totaal te nietsnutten achter het viva-forum. Dat dat mag, en dat ik dan niet door de bliksem wordt getroffen en hij ook niet schreeuwend wegloopt, sterker nog dat het tussen ons steeds fijner wordt. Ik blijf het een wonder vinden.
Ik hoop dat jullie er ook samen sterker uit zullen komen. Het is niet niets wat je allemaal meemaakt in je ontwikkeling. Het zal voor je man ook 'lastig' zijn dat je zo goed bezig bent, is hij ook trots op wat je bereikt? Mijn man was in het begin alleen maar bang voor iedere doorbraak die ik had, bang dat ik hem in de steek zou laten omdat ik hem niet meer nodig zou hebben. Hoe sterker ik werd, hoe banger hij werd.
vrijdag 24 oktober 2008 om 19:27
Philomein, wat mij betreft ben je hier ook welkom hoor!
Zo, kopje koffie erbij en nu het borrelgebeuren...
Wat ik me de afgelopen week ineens realiseerde is hoe ik zelf de werkelijkheid aan kan passen aan wat mij goed uitkomt (of kwam). Bijv herinneringen zo verdraaien dat het net iets fraaier wordt, iets minder moeilijk.
Klinkt misschien een beetje wazig, moet misschien nog iets verder borrelen om het ook op te kunnen (of durven) schrijven.
Maar even een voorbeeld van in het nu: Saartje die nu in therapie is.
Ik geloof graag dat ik dat niet aan mijn familie vertel omdat ik denk dat het ze verdriet zal doen of ze het niet zo goed zullen begrijpen. Maar als ik eerlijk ben zal het de boel eerder op zijn kop doen zetten omdat het niet in het plaatje past. Van het fijne gezin waarin de kinderen goed terecht zijn gekomen. Zij zullen zich schamen naar anderen toe omdat ze bang zullen zijn dat zij erop aangerekend zullen worden. Want alleen andere 'zwakke' mensen hebben therapie nodig, niet iemand van ons gezin. Zulke sterke en evenwichtige mensen allemaal.
Zo, kopje koffie erbij en nu het borrelgebeuren...
Wat ik me de afgelopen week ineens realiseerde is hoe ik zelf de werkelijkheid aan kan passen aan wat mij goed uitkomt (of kwam). Bijv herinneringen zo verdraaien dat het net iets fraaier wordt, iets minder moeilijk.
Klinkt misschien een beetje wazig, moet misschien nog iets verder borrelen om het ook op te kunnen (of durven) schrijven.
Maar even een voorbeeld van in het nu: Saartje die nu in therapie is.
Ik geloof graag dat ik dat niet aan mijn familie vertel omdat ik denk dat het ze verdriet zal doen of ze het niet zo goed zullen begrijpen. Maar als ik eerlijk ben zal het de boel eerder op zijn kop doen zetten omdat het niet in het plaatje past. Van het fijne gezin waarin de kinderen goed terecht zijn gekomen. Zij zullen zich schamen naar anderen toe omdat ze bang zullen zijn dat zij erop aangerekend zullen worden. Want alleen andere 'zwakke' mensen hebben therapie nodig, niet iemand van ons gezin. Zulke sterke en evenwichtige mensen allemaal.
vrijdag 24 oktober 2008 om 20:16
quote:saartje1980 schreef op 24 oktober 2008 @ 19:00:
Bij mij ook niet, maar dat heb je misschien wel gemerkt. Ik laat niet veel van mezelf zien (hoewel je al meer gezien hebt dan de meeste mensen te zien krijgen), zeker als iemand dichtbij komt, neem ik afstand, juist uit angst om gekwetst te worden.
...............
Voel je je opgewassen tegen haar opmerkingen? Opmerkingen die zij in de mail heeft gezet nu bedoel ik?
Van je zus eigenlijk ook wat gehoord?
Dat heb ik wel gemerkt ja, maar daar heb ik geen probleem mee. Dat respecteer ik gewoon. En soms geef ik een piepklein goedmoedig porretje
Wat met deze vrouw speelde, was het mooie woorden waren zonder inhoud. Zeg dan niks, denk ik dan.
Ze wilde eerder mijn adres om mij een cadeautje te sturen: nou, ik heb nooit een cadeautje gezien. En het gaat mij niet om een cadeautje, maar zeg geen dingen in je spontaniteit, die je niet kunt waarmaken.
En dit is maar één voorbeeld.
Dat is dus waar ik echt op afgeknapt ben.
En dan praat ze over dat zij toch zo echt en puur is.... .nou, voor mij is ze dus door de mand gevallen.
Ja, daar heb je weer zo'n examentje, waar we het over hadden.
Maar voor mij is het belangrijk en wezenlijk. Als je iets zegt, meen het dan ook. En zeg anders niks. Geen mooipraterij. Dat is verwarrend. Zoals ik heb gemerkt van mijn ouders, en van Safa. En van anderen.
Die verwarring begin ik nu pas te ontrafelen... ik weet in ieder geval van mezelf hoe ik van binnen echt ben. Ik heb geen geheimen meer te verbergen, wat een opluchting.
Bij mij ook niet, maar dat heb je misschien wel gemerkt. Ik laat niet veel van mezelf zien (hoewel je al meer gezien hebt dan de meeste mensen te zien krijgen), zeker als iemand dichtbij komt, neem ik afstand, juist uit angst om gekwetst te worden.
...............
Voel je je opgewassen tegen haar opmerkingen? Opmerkingen die zij in de mail heeft gezet nu bedoel ik?
Van je zus eigenlijk ook wat gehoord?
Dat heb ik wel gemerkt ja, maar daar heb ik geen probleem mee. Dat respecteer ik gewoon. En soms geef ik een piepklein goedmoedig porretje
Wat met deze vrouw speelde, was het mooie woorden waren zonder inhoud. Zeg dan niks, denk ik dan.
Ze wilde eerder mijn adres om mij een cadeautje te sturen: nou, ik heb nooit een cadeautje gezien. En het gaat mij niet om een cadeautje, maar zeg geen dingen in je spontaniteit, die je niet kunt waarmaken.
En dit is maar één voorbeeld.
Dat is dus waar ik echt op afgeknapt ben.
En dan praat ze over dat zij toch zo echt en puur is.... .nou, voor mij is ze dus door de mand gevallen.
Ja, daar heb je weer zo'n examentje, waar we het over hadden.
Maar voor mij is het belangrijk en wezenlijk. Als je iets zegt, meen het dan ook. En zeg anders niks. Geen mooipraterij. Dat is verwarrend. Zoals ik heb gemerkt van mijn ouders, en van Safa. En van anderen.
Die verwarring begin ik nu pas te ontrafelen... ik weet in ieder geval van mezelf hoe ik van binnen echt ben. Ik heb geen geheimen meer te verbergen, wat een opluchting.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 24 oktober 2008 om 20:19
quote:saartje1980 schreef op 24 oktober 2008 @ 19:04:
Ja, hij mist wel meer viel me op. Had bijv ook helemaal niet door waar je nu eigenlijk die afspraak mee had.
Doet wel heel erg zijn best het te begrijpen, maar dat lukt hem (nog) niet zo goed.
Hoe goed bedoelt ook, misschien een wat simpele weergave van het glas halfvol of halfleeg. Wel typisch een mannenbenadering.
Hij is wel echt nog steeds stapelverliefd op je. Toen jij weg was vertelde hij over jullie kennismaking en hij straalde werkelijk van oor tot oor. Iedere keer als hij het over jou had. Net een verliefde puber
Maar daardoor gaat het misschien ook allemaal een beetje langs hem heen wat er met jou allemaal gebeurd??
Tja... hij bedoelt het goed en hij doet zijn best. En voor mij is dat nu (nu nog wel?? we zullen zien) genoeg.
Maar inderdaad, dat hij helemaal niet wist naar wie ik nu toe ging, dat vond ik wel erg.
Stapelverliefd
ja klopt, hoe is het mogelijk. Ik zou willen dat ik dat ook zo eens kon voelen. Dat is ook zijn grote angst, dat ik op een dag iemand tegen het lijf loop bij wie ik dat zo op die manier ook voel, en dan weg ben.
Ja, hij mist wel meer viel me op. Had bijv ook helemaal niet door waar je nu eigenlijk die afspraak mee had.
Doet wel heel erg zijn best het te begrijpen, maar dat lukt hem (nog) niet zo goed.
Hoe goed bedoelt ook, misschien een wat simpele weergave van het glas halfvol of halfleeg. Wel typisch een mannenbenadering.
Hij is wel echt nog steeds stapelverliefd op je. Toen jij weg was vertelde hij over jullie kennismaking en hij straalde werkelijk van oor tot oor. Iedere keer als hij het over jou had. Net een verliefde puber
Maar daardoor gaat het misschien ook allemaal een beetje langs hem heen wat er met jou allemaal gebeurd??
Tja... hij bedoelt het goed en hij doet zijn best. En voor mij is dat nu (nu nog wel?? we zullen zien) genoeg.
Maar inderdaad, dat hij helemaal niet wist naar wie ik nu toe ging, dat vond ik wel erg.
Stapelverliefd
ja klopt, hoe is het mogelijk. Ik zou willen dat ik dat ook zo eens kon voelen. Dat is ook zijn grote angst, dat ik op een dag iemand tegen het lijf loop bij wie ik dat zo op die manier ook voel, en dan weg ben.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 24 oktober 2008 om 20:26
Philomein, ik kan alleen maar zeggen dat het heel herkenbaar is wat je schrijft. Alleen is het bij ons zo dat hij 'nergens problemen mee heeft, hij is gelukkig'.
Ik probeer hem steeds aan te moedigen zichzelf te laten zien, maar hij mist compleet waar ik het dan over heb. Al vraag ik maar aan hem hoe hij een blog van mij beleeft (ik schrijf op hyves), een voorbeeld van deze week, daar weet hij geen antwoord op en hij snapt niet waar ik het dan over heb.
Tja, ik wil tegenwicht. Ik wil stevigheid. Ik wil hém zien, niet iemand die zich alleen maar aanpast of zo, ik wil soms ook gewoon iemand die zelf echt iets wil en dat dan doet. Zoals ik nu ook begin te ontdekken. Ik ben hier echt degene die zo de wereld aan het ontdekken is, leven aan het ontdekken is, grenzen verlegt, enzvoort. Ik weet niet of wij er op den duur samen gaan uitkomen als ik nog meer ga puberen.
Misschien stel ik te hoge eisen. Maar ik heb ook zo lang maar genoegen genomen met minder (hier bedoel ik hem nu niet mee hoor!), ik vond alles wel goed, maar dat is nu echt aan het veranderen.
En of onze relatie daar op den lange duur tegen bestand is? Ik weet het niet, maar ik hoop in ieder geval wel dat wij het samen redden. Therapie of samen therapie vindt hij in ieder geval niets, want 'hij heeft geen problemen, hij is gelukkig'.
Ik heb problemen..
Ik probeer hem steeds aan te moedigen zichzelf te laten zien, maar hij mist compleet waar ik het dan over heb. Al vraag ik maar aan hem hoe hij een blog van mij beleeft (ik schrijf op hyves), een voorbeeld van deze week, daar weet hij geen antwoord op en hij snapt niet waar ik het dan over heb.
Tja, ik wil tegenwicht. Ik wil stevigheid. Ik wil hém zien, niet iemand die zich alleen maar aanpast of zo, ik wil soms ook gewoon iemand die zelf echt iets wil en dat dan doet. Zoals ik nu ook begin te ontdekken. Ik ben hier echt degene die zo de wereld aan het ontdekken is, leven aan het ontdekken is, grenzen verlegt, enzvoort. Ik weet niet of wij er op den duur samen gaan uitkomen als ik nog meer ga puberen.
Misschien stel ik te hoge eisen. Maar ik heb ook zo lang maar genoegen genomen met minder (hier bedoel ik hem nu niet mee hoor!), ik vond alles wel goed, maar dat is nu echt aan het veranderen.
En of onze relatie daar op den lange duur tegen bestand is? Ik weet het niet, maar ik hoop in ieder geval wel dat wij het samen redden. Therapie of samen therapie vindt hij in ieder geval niets, want 'hij heeft geen problemen, hij is gelukkig'.
Ik heb problemen..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 24 oktober 2008 om 20:28
quote:saartje1980 schreef op 24 oktober 2008 @ 19:27:
Zo, kopje koffie erbij en nu het borrelgebeuren...
Ik ga nu koffie drinken, hij roept naar boven (je weet nu waar de pc staat ) dus ik laat jou nog verder borrelen, maar ik blijf je gedachten met alle interesse lezen, later dus.. morgen, of straks, denk morgen. Hoofd zwaar van al dat gedoe van vandaag met die stomme mailtjes!
Zo, kopje koffie erbij en nu het borrelgebeuren...
Ik ga nu koffie drinken, hij roept naar boven (je weet nu waar de pc staat ) dus ik laat jou nog verder borrelen, maar ik blijf je gedachten met alle interesse lezen, later dus.. morgen, of straks, denk morgen. Hoofd zwaar van al dat gedoe van vandaag met die stomme mailtjes!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 24 oktober 2008 om 20:39
Tsja EV dat is heel herkenbaar, met mijn man was ook niets aan de hand, vond hij. Het is uiteindelijk zo ver gekomen dat ik niet meer verder wilde. Dat heeft hem in beweging gebracht. Ik ben altijd in beweging, altijd aan het zoeken, aan het ontdekken aan het beleven. Hij houdt van rust en regelmaat, alles gaat toch prima?
Maar hij heeft zich uiteindelijk wel geopend en heeft ontdekt dat ook hij gevoel heeft en zich kan verplaatsen in een ander.
Dat is ook eigenlijk reden nummer één dat ik op jou reageerde. Ook jouw man zal in beweging moeten komen als hij met jou wil zijn, en het kan je verbazen hoe ver mensen kunnen komen. Ook zij die die in eerste instantie helemaal niet geneigd zijn om te voelen, te groeien en te bewegen.
Je hebt duidelijk binnen jullie relatie de veiligheid gevonden om je te ontwikkelen, om te gaan voelen, om je ruimte in te gaan nemen. Die veiligheid keert zich nu een beetje tegen je, maar misschien heeft je man ook tijd nodig en confrontaties met jouw nieuwe grenzen om in beweging te komen. Dat gaat niet zomaar, dat kan heel moeilijk en pijnlijk zijn, ook voor hem.
Jeetje ik bedoel gewoon te zeggen dat ik hoop dat het goed blijft/komt voor jullie.
Maar hij heeft zich uiteindelijk wel geopend en heeft ontdekt dat ook hij gevoel heeft en zich kan verplaatsen in een ander.
Dat is ook eigenlijk reden nummer één dat ik op jou reageerde. Ook jouw man zal in beweging moeten komen als hij met jou wil zijn, en het kan je verbazen hoe ver mensen kunnen komen. Ook zij die die in eerste instantie helemaal niet geneigd zijn om te voelen, te groeien en te bewegen.
Je hebt duidelijk binnen jullie relatie de veiligheid gevonden om je te ontwikkelen, om te gaan voelen, om je ruimte in te gaan nemen. Die veiligheid keert zich nu een beetje tegen je, maar misschien heeft je man ook tijd nodig en confrontaties met jouw nieuwe grenzen om in beweging te komen. Dat gaat niet zomaar, dat kan heel moeilijk en pijnlijk zijn, ook voor hem.
Jeetje ik bedoel gewoon te zeggen dat ik hoop dat het goed blijft/komt voor jullie.
vrijdag 24 oktober 2008 om 21:06
quote:Elmervrouw schreef op 24 oktober 2008 @ 20:19:
Stapelverliefd
ja klopt, hoe is het mogelijk. Ik zou willen dat ik dat ook zo eens kon voelen. Dat is ook zijn grote angst, dat ik op een dag iemand tegen het lijf loop bij wie ik dat zo op die manier ook voel, en dan weg ben.
Heel bijzonder vond ik dat, alsof jullie net een paar maanden bij elkaar zijn.
Vind je dat fijn of benauwt het ergens ook dat zijn gevoelens zo heftig zijn? Ik begrijp nu trouwens ook wel wat je bedoelt met dat hij genoeg heeft aan jou en verder niet echt iets voor zichzelf nodig heeft.
Is zijn grote angst ook jouw angst?
Stapelverliefd
ja klopt, hoe is het mogelijk. Ik zou willen dat ik dat ook zo eens kon voelen. Dat is ook zijn grote angst, dat ik op een dag iemand tegen het lijf loop bij wie ik dat zo op die manier ook voel, en dan weg ben.
Heel bijzonder vond ik dat, alsof jullie net een paar maanden bij elkaar zijn.
Vind je dat fijn of benauwt het ergens ook dat zijn gevoelens zo heftig zijn? Ik begrijp nu trouwens ook wel wat je bedoelt met dat hij genoeg heeft aan jou en verder niet echt iets voor zichzelf nodig heeft.
Is zijn grote angst ook jouw angst?
vrijdag 24 oktober 2008 om 21:12
quote:Elmervrouw schreef op 24 oktober 2008 @ 20:28:
Ik ga nu koffie drinken, hij roept naar boven (je weet nu waar de pc staat ) dus ik laat jou nog verder borrelen, maar ik blijf je gedachten met alle interesse lezen, later dus.. morgen, of straks, denk morgen. Hoofd zwaar van al dat gedoe van vandaag met die stomme mailtjes!
Ja, ik zie jullie nu echt zitten Hond aan je voeten. Geef hem maar een dikke knuffel van me.
Er borrelt van alles, denk dat ik me met EMDR ergens anders op wil gaan richten. Als ik dat durf tenminste, moet nog even kijken. Iets wat ik nog nooit heb durven uitspreken tegen iemand en altijd geblokt heb.
Maar het borrelen ga ik nu even proberen stop te zetten. De katten schreeuwen om aandacht, dus ik ga me maar eens op de bank nestelen.
Fijne avond!
Ik ga nu koffie drinken, hij roept naar boven (je weet nu waar de pc staat ) dus ik laat jou nog verder borrelen, maar ik blijf je gedachten met alle interesse lezen, later dus.. morgen, of straks, denk morgen. Hoofd zwaar van al dat gedoe van vandaag met die stomme mailtjes!
Ja, ik zie jullie nu echt zitten Hond aan je voeten. Geef hem maar een dikke knuffel van me.
Er borrelt van alles, denk dat ik me met EMDR ergens anders op wil gaan richten. Als ik dat durf tenminste, moet nog even kijken. Iets wat ik nog nooit heb durven uitspreken tegen iemand en altijd geblokt heb.
Maar het borrelen ga ik nu even proberen stop te zetten. De katten schreeuwen om aandacht, dus ik ga me maar eens op de bank nestelen.
Fijne avond!
vrijdag 24 oktober 2008 om 21:31
"En of onze relatie daar op den lange duur tegen bestand is? Ik weet het niet, maar ik hoop in ieder geval wel dat wij het samen redden. Therapie of samen therapie vindt hij in ieder geval niets, want 'hij heeft geen problemen, hij is gelukkig'.
Ik heb problemen.."
Maar lieve Elmer, dat is nou net niet waar natuurlijk. Hij heeft levensgrote problemen als jij problemen krijgt met de manier waarop de dingen gaan. En dan is het de vraag hoe hij daar mee omgaat. Zoals mijn therapeute zo wijs zei: er zijn drie personen in een relatie: jij, je man en jullie relatie. Als de relatie in de problemen zit dan heeft hij daar ook mee te maken en zelfs een net zo groot aandeel in als jij.
Saartje: ik heb natuurlijk ook jouw verhaal gelezen en ik vind het heel erg dapper van je dat je aan de EMDR gaat. Ik ben ook heel erg benieuwd hoe het je gaat bevallen. Ik heb er zelf ook aan gedacht maar ik heb het idee dat mijn 'trauma's' niet genoeg in enkele duidelijke gebeurtenissen te vatten zijn. Misschien heb ik niet alles goed gelezen maar denk je echt dat je familie het vervelend vindt dat je in therapie gaat? Ze weten wat er met je gebeurt is vroeger, zouden ze niet begrijpen dat het tijd is om de dingen actief te verwerken?
Ik heb problemen.."
Maar lieve Elmer, dat is nou net niet waar natuurlijk. Hij heeft levensgrote problemen als jij problemen krijgt met de manier waarop de dingen gaan. En dan is het de vraag hoe hij daar mee omgaat. Zoals mijn therapeute zo wijs zei: er zijn drie personen in een relatie: jij, je man en jullie relatie. Als de relatie in de problemen zit dan heeft hij daar ook mee te maken en zelfs een net zo groot aandeel in als jij.
Saartje: ik heb natuurlijk ook jouw verhaal gelezen en ik vind het heel erg dapper van je dat je aan de EMDR gaat. Ik ben ook heel erg benieuwd hoe het je gaat bevallen. Ik heb er zelf ook aan gedacht maar ik heb het idee dat mijn 'trauma's' niet genoeg in enkele duidelijke gebeurtenissen te vatten zijn. Misschien heb ik niet alles goed gelezen maar denk je echt dat je familie het vervelend vindt dat je in therapie gaat? Ze weten wat er met je gebeurt is vroeger, zouden ze niet begrijpen dat het tijd is om de dingen actief te verwerken?
vrijdag 24 oktober 2008 om 22:52
Philomein, ik ben er vrij zeker van dat ze dat echt niet begrijpen. Ze weten ervan, maar er is nooit meer over gesproken.
Ik heb wel eens een balletje opgegooid, gewoon om eens te zien hoe ze daar over denken. Maar dat is in hun ogen iets voor zwakke mensen, niet denkbaar in eigen kring.
Over moeilijke dingen wordt gewoon niet gesproken en ze weten ook gewoon maar heel weinig van mij. Iig niet wat er in mij omgaat en dat laat ik ook maar liever zo om teleurstelling te voorkomen.
Heb je al eens met iemand (psycholoog?) over EMDR gesproken? Wat ik ervan begrijp is dat het niet zozeer gaat om alle gebeurtenissen op die manier te behandelen, maar dat je er een uitpikt en die helemaal doorloopt.
Wil je er wat meer over vertellen over waarom en waarvoor je het ook overweegt?
Heb je trouwens echt al die pagina's door zitten lezen?
Als dat zo is ben je door de keuring heen
Ik heb wel eens een balletje opgegooid, gewoon om eens te zien hoe ze daar over denken. Maar dat is in hun ogen iets voor zwakke mensen, niet denkbaar in eigen kring.
Over moeilijke dingen wordt gewoon niet gesproken en ze weten ook gewoon maar heel weinig van mij. Iig niet wat er in mij omgaat en dat laat ik ook maar liever zo om teleurstelling te voorkomen.
Heb je al eens met iemand (psycholoog?) over EMDR gesproken? Wat ik ervan begrijp is dat het niet zozeer gaat om alle gebeurtenissen op die manier te behandelen, maar dat je er een uitpikt en die helemaal doorloopt.
Wil je er wat meer over vertellen over waarom en waarvoor je het ook overweegt?
Heb je trouwens echt al die pagina's door zitten lezen?
Als dat zo is ben je door de keuring heen
zaterdag 25 oktober 2008 om 10:23
Aha, Saartje doet dus ook aan examens
Even een goedemorgen aan jullie , ik ga zo dadelijk met nog meer aandacht bijlezen, en reageren. Eerst even douchen en was ophangen, gewone simpele praktische, overzichtelijke dingen die ook moeten gebeuren. Hond heb ik al geknuffeld trouwens, meerdere keren, mijn troostbeest. Want met EM alweer flinke gesprekken gehad net voordat hij wegging om boodschappen te doen, ik word er zó moe van om steeds maar weer dingen uit te leggen en hij pakt het gewoon niet. Zucht, diepe zucht.
Even een goedemorgen aan jullie , ik ga zo dadelijk met nog meer aandacht bijlezen, en reageren. Eerst even douchen en was ophangen, gewone simpele praktische, overzichtelijke dingen die ook moeten gebeuren. Hond heb ik al geknuffeld trouwens, meerdere keren, mijn troostbeest. Want met EM alweer flinke gesprekken gehad net voordat hij wegging om boodschappen te doen, ik word er zó moe van om steeds maar weer dingen uit te leggen en hij pakt het gewoon niet. Zucht, diepe zucht.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 25 oktober 2008 om 10:55
zaterdag 25 oktober 2008 om 10:59
Hij is een redder en hij zorgt graag voor mij, én hij is nog steeds verliefd na acht jaar (en nee, Saartje, zijn grootste angst is niet mijn grootste angst, ik zie dat niet gebeuren, trouwens, zoals ik er nu over denk begin ik hierna niet meer aan zo'n relatie).. en ik merk wel dat ik het nog steeds nodig heb om eindelijk eens echte zorgzaamheid te ondervinden, maar tegelijkertijd ben ik inderdaad flink aan het puberen geloof ik, zo beschreef mijn psych het ook: puberen.
Had jij dat ook, Philomein, dat toen de deur van je kinderkamer eindelijk openging, dat je overal 'bovenop' zat? Ik heb het gevoel dat ik één en al schoon schip aan het maken ben; al mijn relaties kritisch bekijk (is het wel echt tweerichtingsverkeer of loop ik te pleasen?); en alles wat maar verwarring oproept of me op een andere manier doet denken aan 'gebruikt worden' zo mogelijk meteen uitspreek. Ik denk dat ik nu echt niet gemakkelijk ben voor mijn omgeving; ze herkennen dat lieve brave rustige meisje van voorheen niet meer. Het is niet meer terug te stoppen nu, eerder lukte dat nog wel.
Daarom weet ik nu ook echt niet waar het gaat eindigen met onze relatie, op deze manier houd ik het in ieder geval niet vol tot de eindstreep, maar ik zie hem echt niet meegaan naar een therapeut. En dit proces bij mij is natuurlijk al langer bezig, maar sinds ik bij de psych kom is het wel veel uitgesprokener aanwezig en word ik steeds helderder en duidelijker.
Had jij dat ook, Philomein, dat toen de deur van je kinderkamer eindelijk openging, dat je overal 'bovenop' zat? Ik heb het gevoel dat ik één en al schoon schip aan het maken ben; al mijn relaties kritisch bekijk (is het wel echt tweerichtingsverkeer of loop ik te pleasen?); en alles wat maar verwarring oproept of me op een andere manier doet denken aan 'gebruikt worden' zo mogelijk meteen uitspreek. Ik denk dat ik nu echt niet gemakkelijk ben voor mijn omgeving; ze herkennen dat lieve brave rustige meisje van voorheen niet meer. Het is niet meer terug te stoppen nu, eerder lukte dat nog wel.
Daarom weet ik nu ook echt niet waar het gaat eindigen met onze relatie, op deze manier houd ik het in ieder geval niet vol tot de eindstreep, maar ik zie hem echt niet meegaan naar een therapeut. En dit proces bij mij is natuurlijk al langer bezig, maar sinds ik bij de psych kom is het wel veel uitgesprokener aanwezig en word ik steeds helderder en duidelijker.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 25 oktober 2008 om 11:02
Ha Saartje, ook hier? Kom, we pakken er even koffie bij en gaan er eens lekker voor zitten, grijns.
Het liefst zou ik willen dat hij meer aanvoelde, ja, maar het is wel een man he. In het begin leek het wel zo, maar toen zat ik nog niet op zulke diepe(re) lagen als nu.
Heb je het borrelen gisteravond nog kunnen stoppen en hebben de poezen hun aandacht weer gehad?
Het valt me op als ik dat stukje van gisteravond van je lees, dat je bang bent je ouders teleur te stellen. Denk je dat zij het als persoonlijk falen opvatten, als ze zouden weten dat jij in therapie bent? Welk beeld van jezelf wil jij in stand houden? Mag jij niet jezelf zijn? Die stoere meid, maar ook die andere kant..?
Het liefst zou ik willen dat hij meer aanvoelde, ja, maar het is wel een man he. In het begin leek het wel zo, maar toen zat ik nog niet op zulke diepe(re) lagen als nu.
Heb je het borrelen gisteravond nog kunnen stoppen en hebben de poezen hun aandacht weer gehad?
Het valt me op als ik dat stukje van gisteravond van je lees, dat je bang bent je ouders teleur te stellen. Denk je dat zij het als persoonlijk falen opvatten, als ze zouden weten dat jij in therapie bent? Welk beeld van jezelf wil jij in stand houden? Mag jij niet jezelf zijn? Die stoere meid, maar ook die andere kant..?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 25 oktober 2008 om 11:04
Heel herkenbaar trouwens ook Saartje, dat er niet over moeilijke dingen gesproken mag worden. Dat is bij ons in de familie ook zo. En daar loop en liep ik tegenaan. Toen de kinderen er nog waren, kon ik me nog wel een beetje verbergen. Maar daarna dus niet meer. En het is ook een van de redenen, denk ik, dat ze nu collectief mij uit de weg gaan. Hier kunnen ze niet mee omgaan! het zou misschien eens iets kunnen oproepen wat in hunzelf zit te broeden....
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 25 oktober 2008 om 11:15
Ik heb de koffie erbij gepakt.
Ja, het is wel een man. En die denken meestal gewoon anders en de meer gevoelige types vallen vaak niet op vrouwen
Lastig hoor, ik weet ook niet of de verwachtingen dan misschien te hoog zijn. Bij jou zijn er zoveel veranderingen gaande en dat kan hij op dit moment misschien niet bijbenen?
Je zegt dat jij het op deze manier niet tot de eindstreep volhoudt, weet hij dat ook?
Poezen hebben hun aandacht weer gehad en het borrelen kunnen stoppen toen ik naar bed ging.
Ik ben denk ik niet zozeer bang mijn ouders teleur te stellen, meer mezelf teleur te stellen.
En ja, ergens is het misschien wel makkelijker een bepaald beeld van mezelf in stand te houden. Mensen die mij echt willen zien prikken daar doorheen.
Ja, het is wel een man. En die denken meestal gewoon anders en de meer gevoelige types vallen vaak niet op vrouwen
Lastig hoor, ik weet ook niet of de verwachtingen dan misschien te hoog zijn. Bij jou zijn er zoveel veranderingen gaande en dat kan hij op dit moment misschien niet bijbenen?
Je zegt dat jij het op deze manier niet tot de eindstreep volhoudt, weet hij dat ook?
Poezen hebben hun aandacht weer gehad en het borrelen kunnen stoppen toen ik naar bed ging.
Ik ben denk ik niet zozeer bang mijn ouders teleur te stellen, meer mezelf teleur te stellen.
En ja, ergens is het misschien wel makkelijker een bepaald beeld van mezelf in stand te houden. Mensen die mij echt willen zien prikken daar doorheen.
zaterdag 25 oktober 2008 om 11:18
zaterdag 25 oktober 2008 om 11:44
Heb ik weleens gezegd ja, maar dan schiet hij echt in de paniek. Dus dat soort gedachten probeer ik maar meer voor mezelf te houden *slik*
Hoe voelde jij je in jullie gezin vroeger? Ik heb ook heel lang het leuke plaatje omhoog proberen te houden hoor. En je ziet hoe lang het bij mij duurde voordat ik iets van een besef over mijn ware gevoel durfde toe te laten. Dat het gezellig is zolang er niet 'moeilijk' gedaan werd, om maar een dingetje te noemen. Dat werkte, zo lang er geen dramatische dingen gebeurden. Toen mijn vader overleed, begon het al een beetje in te storten, en later nog heel veel meer dus.
Hoe voelde jij je in jullie gezin vroeger? Ik heb ook heel lang het leuke plaatje omhoog proberen te houden hoor. En je ziet hoe lang het bij mij duurde voordat ik iets van een besef over mijn ware gevoel durfde toe te laten. Dat het gezellig is zolang er niet 'moeilijk' gedaan werd, om maar een dingetje te noemen. Dat werkte, zo lang er geen dramatische dingen gebeurden. Toen mijn vader overleed, begon het al een beetje in te storten, en later nog heel veel meer dus.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 25 oktober 2008 om 12:01
Maar als jij die gedachten voor jezelf houdt, zal hij misschien niet begrijpen hoe zwaar het weegt voor jou?
Lastige vraag hoe ik me vroeger voelde in het gezin.
Ik begin me pas de laatste tijd te realiseren dat er geen ruimte was voor gevoel. Bijvoorbeeld toen ik ze (samen met iemand anders) vertelde over die verkrachting. Ik geloof graag dat ik daar niet meer over gesproken heb met ze omdat ik het moeilijk vond dat zij daar verdriet van hadden. Maar eigenlijk heb ik ze maar een keer verteld dat ik het er niet over wilde hebben. En dat was omdat ze alleen naar feiten en details vroegen, maar niet naar wat het met mij deed. Daarna heeft geen van ons het er ooit nog over gehad. Doorgaan en achter je laten.
En zo gaat het eigenlijk met alles, niet zeiken, maar doorgaan.
En zo heb ik dat ook gedaan, dingen niet meer verteld, nooit verteld, want je moet niet blijven hangen.
Lastige vraag hoe ik me vroeger voelde in het gezin.
Ik begin me pas de laatste tijd te realiseren dat er geen ruimte was voor gevoel. Bijvoorbeeld toen ik ze (samen met iemand anders) vertelde over die verkrachting. Ik geloof graag dat ik daar niet meer over gesproken heb met ze omdat ik het moeilijk vond dat zij daar verdriet van hadden. Maar eigenlijk heb ik ze maar een keer verteld dat ik het er niet over wilde hebben. En dat was omdat ze alleen naar feiten en details vroegen, maar niet naar wat het met mij deed. Daarna heeft geen van ons het er ooit nog over gehad. Doorgaan en achter je laten.
En zo gaat het eigenlijk met alles, niet zeiken, maar doorgaan.
En zo heb ik dat ook gedaan, dingen niet meer verteld, nooit verteld, want je moet niet blijven hangen.
