Psyche
alle pijlers
Meer mensen die graag op zichzelf zijn?
zaterdag 6 juni 2015 om 12:47
Hoi allemaal,
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
Ik wilde even iets voorleggen aan jullie, waar ik regelmatig over nadenk. Ik ben eigenlijk m'n hele leven al een beetje een einzelgänger. Ik ben graag p mezelf, en vind het bijvoorbeeld heerlijk om na een drukke werkweek een avond gewoon thuis te zijn. Heb wel genoeg vrienden en kennissen, en ook een grote familie, maar geen vriend. In het weekend ga ik meestal een avond iets doen met vrienden (of een dagje weg ofzo) en dan de andere avond het liefst thuis (wel op die dag vaak even langs familie of zelf erop uit om te winkelen/boodschappen etc.) Doordeweeks heb ik een drukke baan, met nog 1 avond vergadering /bijeenkomst van het vrijwilligerswerk wat ik doe, en 1 avond repeteren met het kamerkoor waar ik op zit.
Eigenlijk ben ik heel gelukkig op deze manier, maar soms bekruipt me het gevoel dat ik niet normaal ben. Sommige collega's proppen 6 afspraken in het weekend en vliegen van de ene naar de andere activiteit, ook op doordeweekse avonden. Ook ben ik dus nog vrijgezel (23 jaar). Wel meerdere korte relaties gehad en gedate, maar op het moment heb ik eigenlijk het idee dat ik (nog??) geen behoefte aan een relatie heb. Net of ik er geen ruimte voor heb in m'n hoofd.
Zijn er meer mensen die dit hebben? Soms maak ik me wel zorgen; in de toekomst zou ik toch graag een gezin willen. ERgens lijkt het me dus toch wel fijn. Zijn er einzelgängers die toch een partner hebben? Als ik op dit moment denk aan een vriend hebben, denk ik vooral aan nog meer verplichtingen.
Overigens ben ik over het algemeen een heel positief iemand die heel sociaal overkomt (en ook wel is ), maar echt bijkomen doe ik dus pas als ik even lekker op mezelf kan zijn. Ben benieuwd of er hier meerdere einzelgängers schuilen.
woensdag 26 augustus 2015 om 10:37
Het is dan nooit zo dat ik allerlei andere afspraken maak die week. Het is dan omdat het te druk is geweest op werk. Vaak als er s avonds een werkverplichting is geweest, of als er veel extra vergaderingen zijn, die week gewoon extra veel werk ligt. Ik werk in het onderwijs dus dan zitten die weken er tussen.
woensdag 26 augustus 2015 om 10:42
woensdag 26 augustus 2015 om 10:43
In het onderwijs werken lijkt me sowieso gaan baan voor iemand die behoefte heeft aan rust. Volgens mij het meest belastende beroep wat je maar kunt kiezen. Continu moeten praten, continu moeten opletten, nooit de tijd om lekker even weg te dromen achter je beeldscherm zoals bij veel kantoorbanen.
Shoot first, ask questions later!
woensdag 26 augustus 2015 om 11:04
Snap ook niet dat mensen dat kunnen. En dan heb ik het niet eens over kinderen, want je kunt natuurlijk ook voor volwassenonderwijs kiezen, maar het feit dat je dus 8 uur lang met mensen bezig moet zijn ipv dat je net zoals met de meeste banen je gedachten kunt laten afdwalen en 'ns even 'n praatje kunt gaan doen bij de koffieautomaat of op internet kunt kijken. Lijkt me echt het meest kansloze beroep ever als contact energie zuigt bij je.
Shoot first, ask questions later!
woensdag 26 augustus 2015 om 11:12
Voor vergaderingen buiten vastgeledge werktijden geldt ook de 'afspraak met mezelf'. Ik ben dan 'helaas' niet beschikbaar. Tenzij het wel kan, maar daar ga ik over, -over het algemeen ben ik wel flexibel en maak ik meer dan de standaard uren-. En ja afspraken die met vrienden staan, die staan en dan maak ik wel zin.
woensdag 26 augustus 2015 om 11:14
Ik heb een opleiding gedaan voor tandarts assistente, maar niet af kunnen maken doordat het te belastend was voor me. Vaak met onverwachte dingen te maken krijgen, spoedklachten en lang uitlopen (soms pas na 14:00 kunnen lunchen), met alle soorten mensen moeten kunnen omgaan, het hoge werktempo, continue vooruit moeten denken. Ik was elke dag gesloopt als ik thuis kwam.
woensdag 26 augustus 2015 om 11:29
Ik ben juist heel erg blij met mijn beroep en zou niks anders willen doen. Ik haal veel energie uit mijn werk. Ik vind het niet erg om veel te praten. Ik vind de interactie met mijn pubers juist erg leuk. Vandaar dat ik mezelf ook niet echt zie als introvert maar wel als iemand die veel tijd voor zichzelf nodig heb.
Maar, ik denk inderdaad wel dat ik meer energie over zou houden als ik een andere baan zou hebben. Ik weet echter niet of dat mij net zoveel voldoening zou geven als mijn baan als docent. Moet er wel bij zeggen dat ik ook niet fulltime werk en dat ik dat ook echt nooit zou trekken. En, in mijn lessen zorg ik er wel voor dat het rustig is en dat er orde is. Ik merk dat dat voor mij goed werkt, maar dat ook leerlingen het fijn vinden.
Wat betreft de verplichtingen na school, ik selecteer wel waar ik bij ben en waar niet. Ouderavonden enzo daar moet ik wel bij zijn, maar muziekavonden en voorstellingen, feestavonden ben ik vaak niet bij. Meestal zijn dat soort dingen inderdaad wel van tevoren bekend alleen heb ik het niet altijd van te voren in de gaten. Ik denk dat ik in dit geval gewoon meer mijn agenda moet gebruiken en die moet checken voordat ik afspraken maak. En ja heb ik verkeerd gepland inderdaad wat vaker gewoon die vooruit geplande afspraak door laten gaan.
Hondenmens, ik snap wel dat je dat vervelend vond. Ik vind voorspelbaarheid ook wel fijn. Weten wanneer je wat kan doen. Ik vind het zelf vaak ook lastig alsn dingen anders lopen dan ik verwacht.
Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd naar het beroep van jullie, als jullie dat willen vertellen?
Maar, ik denk inderdaad wel dat ik meer energie over zou houden als ik een andere baan zou hebben. Ik weet echter niet of dat mij net zoveel voldoening zou geven als mijn baan als docent. Moet er wel bij zeggen dat ik ook niet fulltime werk en dat ik dat ook echt nooit zou trekken. En, in mijn lessen zorg ik er wel voor dat het rustig is en dat er orde is. Ik merk dat dat voor mij goed werkt, maar dat ook leerlingen het fijn vinden.
Wat betreft de verplichtingen na school, ik selecteer wel waar ik bij ben en waar niet. Ouderavonden enzo daar moet ik wel bij zijn, maar muziekavonden en voorstellingen, feestavonden ben ik vaak niet bij. Meestal zijn dat soort dingen inderdaad wel van tevoren bekend alleen heb ik het niet altijd van te voren in de gaten. Ik denk dat ik in dit geval gewoon meer mijn agenda moet gebruiken en die moet checken voordat ik afspraken maak. En ja heb ik verkeerd gepland inderdaad wat vaker gewoon die vooruit geplande afspraak door laten gaan.
Hondenmens, ik snap wel dat je dat vervelend vond. Ik vind voorspelbaarheid ook wel fijn. Weten wanneer je wat kan doen. Ik vind het zelf vaak ook lastig alsn dingen anders lopen dan ik verwacht.
Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd naar het beroep van jullie, als jullie dat willen vertellen?
woensdag 26 augustus 2015 om 12:18
quote:salsagirl86 schreef op 26 augustus 2015 @ 11:29:
Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd naar het beroep van jullie, als jullie dat willen vertellen?
Ik werk nu dus als tandartsassistente, en herken helaas wel alle punten waar hondenmens tijdens haar opleiding tegenaan liep. Ik ben dus ook echt gesloopt als ik thuiskom.
Omdat het parttime is, en ze rekening houden met mijn beperkingen, kan ik het toch volhouden.
Dat geeft wel een goed gevoel.
Ik ben nu eigenlijk wel benieuwd naar het beroep van jullie, als jullie dat willen vertellen?
Ik werk nu dus als tandartsassistente, en herken helaas wel alle punten waar hondenmens tijdens haar opleiding tegenaan liep. Ik ben dus ook echt gesloopt als ik thuiskom.
Omdat het parttime is, en ze rekening houden met mijn beperkingen, kan ik het toch volhouden.
Dat geeft wel een goed gevoel.
You don't have to fit into the format
woensdag 26 augustus 2015 om 18:13
Ik vind onderwijsgerelateerd werk juist te gek. Ik denk dat het komt doordat je met mensen werkt in een relatief gestructureerde omgeving. In een klaslokaal weet ik wat er gaat gebeuren (ik ben immers degene die de baas is ) en voel ik me als een vis in het water. Moe word ik er niet van, ook niet tijdens drukke periodes, ik krijg er juist energie van. Momenteel heb ik een kantoorbaan en dat vind ik veel zwaarder. Ik mis het lesgeven vreselijk en het plan voor de toekomst is ook om weer die kant op te gaan.
woensdag 26 augustus 2015 om 18:19
Vind je 't dan niet energiezuigend dat alle ogen op jou zijn gericht en dat jij de hele tijd zo'n groep moet zien te boeien/entertainen? Alleen bij het idee al raak ik volkomen uitgeput. Terwijl ik echt kan genieten van collegiaal contact en de grootste lol heb met mijn team en bij vergaderingen ook niet bepaald de grijze muis uithang. Maar het continu moeten presenteren/doceren etc lijkt me echt verschrikkelijk.
Shoot first, ask questions later!
woensdag 26 augustus 2015 om 19:49
Ik denk dat dat je gewoon moet liggen redbulletje. Sommige mensen vinden het inderdaad verschrikkelijk en sommigen krijgen er energie van en vinden het leuk. Ik vind het juist leuk om kinderen wat te leren, om met ze te kletsen, ze zijn lekker eerlijk etc. Kan het niet zo goed uitleggen wat ik er zo leuk aan vind. Wat doe jij eigenlijk voor een werk redbulletje? Als ik vragen mag?
Persoonlijk vind ik een verschil zitten tussen voor de klas staan en voor collega's iets presenteren. Ik vind dat laatste een stukje minder leuk. Maar zoals cerulli ook al zei, ik voel me ook als een vis in het water. Inderdaad mede doordat ik mijn les in kan richten zoals ik wil.
Lotte, fijn dat je werk zo'n rekening ermee houdt en er begrip voor heeft, lijkt mij zeer zeldzaam. Ik had ook zo'n leidinggevende die redelijk goed door had hoe ik in elkaar zit, helaas is hij gestopt met werken.
Cerulli, wat weerhoudt jou om terug te keren naar het onderwijs? Waarom ben je er gestopt?
Persoonlijk vind ik een verschil zitten tussen voor de klas staan en voor collega's iets presenteren. Ik vind dat laatste een stukje minder leuk. Maar zoals cerulli ook al zei, ik voel me ook als een vis in het water. Inderdaad mede doordat ik mijn les in kan richten zoals ik wil.
Lotte, fijn dat je werk zo'n rekening ermee houdt en er begrip voor heeft, lijkt mij zeer zeldzaam. Ik had ook zo'n leidinggevende die redelijk goed door had hoe ik in elkaar zit, helaas is hij gestopt met werken.
Cerulli, wat weerhoudt jou om terug te keren naar het onderwijs? Waarom ben je er gestopt?
woensdag 26 augustus 2015 om 19:55
Ik was grafisch vormgeefster, maar ben daarna in 'n administratieve/projectplanners functie gerold.
Mij lijkt kinderen lesgeven nog 'n slag erger dan volwassenen. En niet alleen omdat kinderen mij niet liggen, maar kinderen zijn nog gedwongen onderwijs te volgen en dus niet vaak geinteresseerd, terwijl volwassenen kiezen voor 'n opleiding/cursus en dus vaker wel interesse hebben in wat je vertelt.
Mij lijkt kinderen lesgeven nog 'n slag erger dan volwassenen. En niet alleen omdat kinderen mij niet liggen, maar kinderen zijn nog gedwongen onderwijs te volgen en dus niet vaak geinteresseerd, terwijl volwassenen kiezen voor 'n opleiding/cursus en dus vaker wel interesse hebben in wat je vertelt.
Shoot first, ask questions later!
woensdag 26 augustus 2015 om 20:09
quote:salsagirl86 schreef op 26 augustus 2015 @ 19:49:
Lotte, fijn dat je werk zo'n rekening ermee houdt en er begrip voor heeft, lijkt mij zeer zeldzaam. Ik had ook zo'n leidinggevende die redelijk goed door had hoe ik in elkaar zit, helaas is hij gestopt met werken.
Ik heb in de zes jaar dat ik bij deze organisatie werk al vijf verschillende officemanagers 'versleten', en allemaal hadden ze begrip voor mijn situatie. Komt omdat ik, ondanks alles, gewoon goed functioneer.
Lotte, fijn dat je werk zo'n rekening ermee houdt en er begrip voor heeft, lijkt mij zeer zeldzaam. Ik had ook zo'n leidinggevende die redelijk goed door had hoe ik in elkaar zit, helaas is hij gestopt met werken.
Ik heb in de zes jaar dat ik bij deze organisatie werk al vijf verschillende officemanagers 'versleten', en allemaal hadden ze begrip voor mijn situatie. Komt omdat ik, ondanks alles, gewoon goed functioneer.
You don't have to fit into the format
woensdag 26 augustus 2015 om 20:59
quote:Lotte35 schreef op 26 augustus 2015 @ 20:09:
[...]
Ik heb in de zes jaar dat ik bij deze organisatie werk al vijf verschillende officemanagers 'versleten', en allemaal hadden ze begrip voor mijn situatie. Komt omdat ik, ondanks alles, gewoon goed functioneer.
Ik hoop ook dat het bij mij ook zo gaat met mijn nieuwe leidinggevende.
Redbulletje, kinderen willen vaak wel leren. Belangrijk is dat je ze uitlegt waarom ze een bepaald iets moeten leren, maar je moet ook opdrachten bedenken die in hun belevingswereld passen. Als ze iets interessant vinden dan werken ze wel. Ik maaK veel gebruik van films en documentaires (bv locked up abroad, sciencefiction of stupid etc.) Vinden ze erg interessant. Ik geef ze ook inspraak in hoe ze een bepaald iets willen doen. Of laat ze kiezen tussen bepaalde opdrachten etc.
[...]
Ik heb in de zes jaar dat ik bij deze organisatie werk al vijf verschillende officemanagers 'versleten', en allemaal hadden ze begrip voor mijn situatie. Komt omdat ik, ondanks alles, gewoon goed functioneer.
Ik hoop ook dat het bij mij ook zo gaat met mijn nieuwe leidinggevende.
Redbulletje, kinderen willen vaak wel leren. Belangrijk is dat je ze uitlegt waarom ze een bepaald iets moeten leren, maar je moet ook opdrachten bedenken die in hun belevingswereld passen. Als ze iets interessant vinden dan werken ze wel. Ik maaK veel gebruik van films en documentaires (bv locked up abroad, sciencefiction of stupid etc.) Vinden ze erg interessant. Ik geef ze ook inspraak in hoe ze een bepaald iets willen doen. Of laat ze kiezen tussen bepaalde opdrachten etc.
woensdag 26 augustus 2015 om 22:51
Hier ook een echte einzelganger, mijn hele leven al. Voel mij slecht op mijn gemak in gezelschappen, de bijbehorende prietpraat en sociale verplichtingen. Het beste voel ik mij in op de achtergrond, in de schaduw, zo stil, onzichtbaar en anoniem mogelijk. Introvert en in zichzelf gekeerd, zo zou je mij omschrijven.
Sociale verplichtingen zoals verjaardagen, recepties en teamborrels ontloop ik zoveel mogelijk. Lunches en in de pauze lopen met collega's ontwijk ik ook, eet en loop liever alleen.
Geen vrienden, kennissen of kids maar wel getrouwd. Partner is ook graag op zichzelf, gelukkig maar want anders zou het niet werken. We genieten 's avonds van de rust, stilte en elkaars gezelschap.
Ik vind het wel eens jammer dat dit soort individualisme zo slecht begrepen wordt. Een gedrag afwijkend van de kudde wordt meestal niet op prijs gesteld. Nergens niet.
Sociale verplichtingen zoals verjaardagen, recepties en teamborrels ontloop ik zoveel mogelijk. Lunches en in de pauze lopen met collega's ontwijk ik ook, eet en loop liever alleen.
Geen vrienden, kennissen of kids maar wel getrouwd. Partner is ook graag op zichzelf, gelukkig maar want anders zou het niet werken. We genieten 's avonds van de rust, stilte en elkaars gezelschap.
Ik vind het wel eens jammer dat dit soort individualisme zo slecht begrepen wordt. Een gedrag afwijkend van de kudde wordt meestal niet op prijs gesteld. Nergens niet.
donderdag 27 augustus 2015 om 11:18
Ik zeg liever niet wat ik doe vanwege eventuele herkenbaarheid, maar had jarenlang een veel te drukke baan met veel te veel contacten op een dag. Nu een situatie waarbij ik veel alleen thuis ben en voor mij dus veel meer in balans!
Ik heb net het boek "Introvert door het leven" gekocht dat hier werd aangeraden. De inhoudsopgave ziet er veelbelovend uit! Ik kan niet wachten met lezen, maar heb de hele dag helaas geen mogelijkheid om te beginnen.
Ik heb net het boek "Introvert door het leven" gekocht dat hier werd aangeraden. De inhoudsopgave ziet er veelbelovend uit! Ik kan niet wachten met lezen, maar heb de hele dag helaas geen mogelijkheid om te beginnen.
donderdag 27 augustus 2015 om 11:21
Met kinderen is het bij mij heel dubbel. In restaurants en dergelijke erger ik mij vaak behoorlijk als ik kinderen hoor. Ze verstoren de rust en veel kinderen denken dat het normaal is om te rennen en schreeuwen etc.
Daarentegen vind ik mijn neefjes en nichtjes heel erg leuk (maar die zijn dan gelukkig ook goed opgevoed), en ik begeleid zelfs kinderkampen voor kinderen met een achterstand in het leven om het zo maar even te noemen. Dan vind ik kinderen opeens rustgevend: ze zijn open en eerlijk, en ook al zijn het vaak beschadigde kinderen, ze zijn vrijwel altijd nog zo fijn onschuldig.
Beroep laat ik even achterwege gezien het topic wat ik laatst geopend heb, wil niet dat het te herkenbaar wordt.
Niemandisperfect, je schrijft "Geen vrienden, kennissen of kids maar wel getrouwd. Partner is ook graag op zichzelf, gelukkig maar want anders zou het niet werken. We genieten 's avonds van de rust, stilte en elkaars gezelschap."
Heb je helemaal geen vrienden en kennissen? Dat vind ik toch wel bijzonder. Ik heb lang niet altijd zin om wat te ondernemen met vrienden, en ben slecht in het onderhouden van vriendschappen op afstand. Maar helemaal geen vrienden en kennissen is wel het andere uiterste! Maar als jij het heerlijk rustig vind, dan heb je het goed voor elkaar
Daarentegen vind ik mijn neefjes en nichtjes heel erg leuk (maar die zijn dan gelukkig ook goed opgevoed), en ik begeleid zelfs kinderkampen voor kinderen met een achterstand in het leven om het zo maar even te noemen. Dan vind ik kinderen opeens rustgevend: ze zijn open en eerlijk, en ook al zijn het vaak beschadigde kinderen, ze zijn vrijwel altijd nog zo fijn onschuldig.
Beroep laat ik even achterwege gezien het topic wat ik laatst geopend heb, wil niet dat het te herkenbaar wordt.
Niemandisperfect, je schrijft "Geen vrienden, kennissen of kids maar wel getrouwd. Partner is ook graag op zichzelf, gelukkig maar want anders zou het niet werken. We genieten 's avonds van de rust, stilte en elkaars gezelschap."
Heb je helemaal geen vrienden en kennissen? Dat vind ik toch wel bijzonder. Ik heb lang niet altijd zin om wat te ondernemen met vrienden, en ben slecht in het onderhouden van vriendschappen op afstand. Maar helemaal geen vrienden en kennissen is wel het andere uiterste! Maar als jij het heerlijk rustig vind, dan heb je het goed voor elkaar
donderdag 27 augustus 2015 om 17:02
quote:Zanahoria schreef op 27 augustus 2015 @ 11:21:
Heb je helemaal geen vrienden en kennissen? Dat vind ik toch wel bijzonder. Ik heb lang niet altijd zin om wat te ondernemen met vrienden, en ben slecht in het onderhouden van vriendschappen op afstand. Maar helemaal geen vrienden en kennissen is wel het andere uiterste! Maar als jij het heerlijk rustig vind, dan heb je het goed voor elkaar
Helemaal niemand, we hebben alle contacten afgekapt of laten verwateren. Scheelt enorm in de sociale verplichtingen en geeft veel rust, zeker in de weekends.
Alleen met een verhuizing o.i.d. is het wel eens onhandig dat je werkelijk niemand kent maar daar zijn oplossingen voor.
Ik snap heel goed dat er mensen zijn die wel wat (minimale) sociale contacten nodig hebben, zelfs ook einzelgangers, maar voor ons werkt dit het beste.
Sociale contacten onderhouden geeft bij ons veel stress, onrust en veroorzaakt veel prikkels waar we doodmoe van worden. We zien echt op tegen bijv. een verjaardag of zo. Ook altijd het gevoel dat we buiten de groep vallen, ongeacht de samenstelling van de groep. Dat zal wel nooit wennen.
Onze eigen verjaardag vieren we ook absoluut niet en we slapen apart. Bezoek of visite bij ons ervaren we als een gruwel (aangekondigd en oh horror onaangekondigd), we voelen echt dat iemand dan binnendringt in onze 'comfort zone'.
We dachten dat we zonderlingen waren ( zijn we natuurlijk ook) daarom fijn dit topic te lezen!
Overigens klopt de term einzelganger maar ik lees hier ook heel veel non-conformisme, het bewust niet mee willen galopperen in de kudde.
Heb je helemaal geen vrienden en kennissen? Dat vind ik toch wel bijzonder. Ik heb lang niet altijd zin om wat te ondernemen met vrienden, en ben slecht in het onderhouden van vriendschappen op afstand. Maar helemaal geen vrienden en kennissen is wel het andere uiterste! Maar als jij het heerlijk rustig vind, dan heb je het goed voor elkaar
Helemaal niemand, we hebben alle contacten afgekapt of laten verwateren. Scheelt enorm in de sociale verplichtingen en geeft veel rust, zeker in de weekends.
Alleen met een verhuizing o.i.d. is het wel eens onhandig dat je werkelijk niemand kent maar daar zijn oplossingen voor.
Ik snap heel goed dat er mensen zijn die wel wat (minimale) sociale contacten nodig hebben, zelfs ook einzelgangers, maar voor ons werkt dit het beste.
Sociale contacten onderhouden geeft bij ons veel stress, onrust en veroorzaakt veel prikkels waar we doodmoe van worden. We zien echt op tegen bijv. een verjaardag of zo. Ook altijd het gevoel dat we buiten de groep vallen, ongeacht de samenstelling van de groep. Dat zal wel nooit wennen.
Onze eigen verjaardag vieren we ook absoluut niet en we slapen apart. Bezoek of visite bij ons ervaren we als een gruwel (aangekondigd en oh horror onaangekondigd), we voelen echt dat iemand dan binnendringt in onze 'comfort zone'.
We dachten dat we zonderlingen waren ( zijn we natuurlijk ook) daarom fijn dit topic te lezen!
Overigens klopt de term einzelganger maar ik lees hier ook heel veel non-conformisme, het bewust niet mee willen galopperen in de kudde.
vrijdag 28 augustus 2015 om 19:05
quote:salsagirl86 schreef op 26 augustus 2015 @ 19:49:
Cerulli, wat weerhoudt jou om terug te keren naar het onderwijs? Waarom ben je er gestopt?
Ik heb meerdere tijdelijke contracten gehad en heb nog geen nieuwe weten te krijgen (mijn laatste liep dit voorjaar af). Omdat ik toch ergens de huur van moet betalen heb ik nu een tussendoorbaan op kantoor. In het begin prima maar ik begin er steeds meer van te balen. Ik ben druk aan het solliciteren en ik verwacht ook wel dat het op den duur gaat lukken, dus voor nu is het even doorbijten en blij zijn dat ik in elk geval een baan héb.
Iemand vroeg of het onderwijs niet energiezuigend is: ik hoor van heel veel mensen dat ze het zo ervaren maar zelf denk ik daar anders over. Het is een gestructureerde omgeving en dat helpt mij enorm. Ik vind het ook heel leuk om kennis over te dragen en mensen te helpen zich te ontwikkelen. Op kantoor daarentegen rinkelt de telefoon de hele dag en stroomt mijn mailbox sneller vol dan ik hem leeg kan maken. Aan het einde van de dag ben ik doodop. Respect voor mensen die dat dan weer goed aankunnen.
Cerulli, wat weerhoudt jou om terug te keren naar het onderwijs? Waarom ben je er gestopt?
Ik heb meerdere tijdelijke contracten gehad en heb nog geen nieuwe weten te krijgen (mijn laatste liep dit voorjaar af). Omdat ik toch ergens de huur van moet betalen heb ik nu een tussendoorbaan op kantoor. In het begin prima maar ik begin er steeds meer van te balen. Ik ben druk aan het solliciteren en ik verwacht ook wel dat het op den duur gaat lukken, dus voor nu is het even doorbijten en blij zijn dat ik in elk geval een baan héb.
Iemand vroeg of het onderwijs niet energiezuigend is: ik hoor van heel veel mensen dat ze het zo ervaren maar zelf denk ik daar anders over. Het is een gestructureerde omgeving en dat helpt mij enorm. Ik vind het ook heel leuk om kennis over te dragen en mensen te helpen zich te ontwikkelen. Op kantoor daarentegen rinkelt de telefoon de hele dag en stroomt mijn mailbox sneller vol dan ik hem leeg kan maken. Aan het einde van de dag ben ik doodop. Respect voor mensen die dat dan weer goed aankunnen.
