Psyche
alle pijlers
Mijn vader is zijn verstand verloren... :(
woensdag 10 februari 2010 om 11:44
Een betere titel kan ik eigenlijk niet bedenken. Ik zit zo vol met emoties, weet nie wat en hoe ik moet denken.
Ik zal bij het begin beginnen.
Al jaren is het huwelijk van mijn ouders niet meer perfect, mijn moeder heeft ms, en daarbij is ze depressief, geen zelfrespect en te goed voor deze wereld!
Mijn vader, mijn voorbeeld man, altijd lief, oprecht en heel verstandig.
Sins gister weet ik dat hij een ander heeft, iets wat ik van hem noooit had verwacht. Hij heeft het mijn moeder verteld, hij voelde zich weer 18 en helemaal in love. Maar hij wilde tijd, hij wilde weten of het echt wel echtgoed klikt tussen hem en zijn nieuwe vriendin. Ze is trouwens een jaar of 14 jonger en kerngezond (iets wat mijn moeder dus niet is).
Mijn moeder, te goed voor deze wereld pikt dat, weet dat hij bij haar is maar gaat door. Ze wil het voor zich houden tot we (over 2 weken) op wintersport zijn geweest om notabene hun 30 jarig huwelijk te vieren en tot hij weet wat hij precies wil.
Gister storte ze in en heeft ze ons alles verteld.
Mijn zus en ik, helemaal overstuur. Na heel lang zoeken zijn we achter haar nummer en adres gekomen, we zouden haar wel even de waarheid vertellen.
Dus gisteravond vol goede moed op zoek naar haar huis, inmiddels was de woede afgezakt en leek het een slechte droom. Daar aangekomen, stond mijn vaders auto voor de deur. Een klap in ons gezicht, zo voelde het. Na 3 uur ging hij bij der weg, terug naar mijn moeder. Binnen een halve minuut nadat hij weg was stonden we voor haar deur. Gooiden de deur open, hebben haar uitgescholden en de waarheid verteld. Zij helemaal overstuur belde mijn vader, hij moest maar met ons praten.
Wij hoopvol gewacht en daar was hij dan. Met als excuus, het overkwam mij gewoon.
Ik inmiddels 6 weken zwanger, heb hem voor de keuze gesteld, haar of wij. Heb hem verteld dat ik zwanger ben maar dat hij geen opa zou worden voor mijn kinderen. Heel hard, maar vol emotie.
Hij lachte, sorry dames, maar ik voel me goed, ik kan er niks aan doen.
Hij koos voor haar en bleef heel kalm. Toen hij bij der weg ging werd hij boos, hij belde ons boos op en zou het ons nooit vergeven dat wij zo bij haar binnen zijn gedrongen. (noujaaa zeg... nu is het onze schuld). Wij hebben alles verpest volgens hem, hij zou geen tijd hebben gekregen om de boel voor zichzelf uit te zoeken, haar beter te leren kennen en noem maar op ( in onze ogen, is zijn nieuwe vriendin wel echt leuk genoeg om in te ruilen voor mijn moeder?).
Al met al, wij hebben het verpest, hij is boos op ons en wij hebben geen recht om boos te zijn.
Blijkbaar wisten zijn beste vrienden dit ook al en hebben hem gewaarschuwd voor de concequenties, de enige reactie die hij bij hun heeft gegeven, ik weet het wel, kan me niks schelen ik ben mijn verstand kwijt. (jaja.. je bent zeker je verstand kwijt!!)
Nu een nacht verder, met weinig slaap.. en heel veel tranen.. Hoe nu verder, hoe kan ik dit begrijpen? hoe kan hij mijn moeder dit aandoen? Mijn moeder houd hoop en geeft ons de schuld dat we het verpest hebben, we hebben het erger gemaakt. (hoezo, kon het nog erger?)
Mijn vader, een man van normen en waarden, iemand die dit gedrag in zijn omgeving nooit goed zou keuren is zijn verstand verloren..
Ik heb mij ziek gemeld op het werk, kan alleen maar huilen en huilen.
Ik zie het allemaal niet meer zitten.
Ik zal bij het begin beginnen.
Al jaren is het huwelijk van mijn ouders niet meer perfect, mijn moeder heeft ms, en daarbij is ze depressief, geen zelfrespect en te goed voor deze wereld!
Mijn vader, mijn voorbeeld man, altijd lief, oprecht en heel verstandig.
Sins gister weet ik dat hij een ander heeft, iets wat ik van hem noooit had verwacht. Hij heeft het mijn moeder verteld, hij voelde zich weer 18 en helemaal in love. Maar hij wilde tijd, hij wilde weten of het echt wel echtgoed klikt tussen hem en zijn nieuwe vriendin. Ze is trouwens een jaar of 14 jonger en kerngezond (iets wat mijn moeder dus niet is).
Mijn moeder, te goed voor deze wereld pikt dat, weet dat hij bij haar is maar gaat door. Ze wil het voor zich houden tot we (over 2 weken) op wintersport zijn geweest om notabene hun 30 jarig huwelijk te vieren en tot hij weet wat hij precies wil.
Gister storte ze in en heeft ze ons alles verteld.
Mijn zus en ik, helemaal overstuur. Na heel lang zoeken zijn we achter haar nummer en adres gekomen, we zouden haar wel even de waarheid vertellen.
Dus gisteravond vol goede moed op zoek naar haar huis, inmiddels was de woede afgezakt en leek het een slechte droom. Daar aangekomen, stond mijn vaders auto voor de deur. Een klap in ons gezicht, zo voelde het. Na 3 uur ging hij bij der weg, terug naar mijn moeder. Binnen een halve minuut nadat hij weg was stonden we voor haar deur. Gooiden de deur open, hebben haar uitgescholden en de waarheid verteld. Zij helemaal overstuur belde mijn vader, hij moest maar met ons praten.
Wij hoopvol gewacht en daar was hij dan. Met als excuus, het overkwam mij gewoon.
Ik inmiddels 6 weken zwanger, heb hem voor de keuze gesteld, haar of wij. Heb hem verteld dat ik zwanger ben maar dat hij geen opa zou worden voor mijn kinderen. Heel hard, maar vol emotie.
Hij lachte, sorry dames, maar ik voel me goed, ik kan er niks aan doen.
Hij koos voor haar en bleef heel kalm. Toen hij bij der weg ging werd hij boos, hij belde ons boos op en zou het ons nooit vergeven dat wij zo bij haar binnen zijn gedrongen. (noujaaa zeg... nu is het onze schuld). Wij hebben alles verpest volgens hem, hij zou geen tijd hebben gekregen om de boel voor zichzelf uit te zoeken, haar beter te leren kennen en noem maar op ( in onze ogen, is zijn nieuwe vriendin wel echt leuk genoeg om in te ruilen voor mijn moeder?).
Al met al, wij hebben het verpest, hij is boos op ons en wij hebben geen recht om boos te zijn.
Blijkbaar wisten zijn beste vrienden dit ook al en hebben hem gewaarschuwd voor de concequenties, de enige reactie die hij bij hun heeft gegeven, ik weet het wel, kan me niks schelen ik ben mijn verstand kwijt. (jaja.. je bent zeker je verstand kwijt!!)
Nu een nacht verder, met weinig slaap.. en heel veel tranen.. Hoe nu verder, hoe kan ik dit begrijpen? hoe kan hij mijn moeder dit aandoen? Mijn moeder houd hoop en geeft ons de schuld dat we het verpest hebben, we hebben het erger gemaakt. (hoezo, kon het nog erger?)
Mijn vader, een man van normen en waarden, iemand die dit gedrag in zijn omgeving nooit goed zou keuren is zijn verstand verloren..
Ik heb mij ziek gemeld op het werk, kan alleen maar huilen en huilen.
Ik zie het allemaal niet meer zitten.
woensdag 10 februari 2010 om 11:46
woensdag 10 februari 2010 om 11:49
Sorry hoor, maar ik vind ook dat je niet zomaar iemands huis kan binnendringen! Zij kan er niets aan doen dat jouw moeder ziek is. Zij is niet getrouwd, jouw vader wel! Dit is iets tussen jullie ouders! Je hebt je daar als kind helemaal niet mee te bemoeien!
En misschien is hij gewoon verliefd geworden, dat kan namelijk...ook als je (al 30 jaar) getrouwd bent. Jouw moeder weet het, zij accepteert het...dus waar bemoeien jullie je mee?
En misschien is hij gewoon verliefd geworden, dat kan namelijk...ook als je (al 30 jaar) getrouwd bent. Jouw moeder weet het, zij accepteert het...dus waar bemoeien jullie je mee?
woensdag 10 februari 2010 om 11:50
dangeensuus, dat vond hij dus ook. Dat we haar nooit lastig hadden mogen vallen. En aan de ene kant heb je gelijk, tuurlijk. Maar zij gaat er vandoor met MIJN vader. Mijn vader die dit normaal gesproken nooit zou doen. Als zij er niet zou zijn geweest, als zij dit niet had toegelaten... en ga zo maar door..
Boos op haar.. net zo goed op mijn vader natuurlijk.. op alles en iedereen!
Boos op haar.. net zo goed op mijn vader natuurlijk.. op alles en iedereen!
woensdag 10 februari 2010 om 11:50
Wat een shock zeg. Ik zou niet weten hoe ik zou reageren als mijn vader dat zou flikken. Ik denk dat ik zijn koffers in zou pakken en naar zijn nieuwe vriendin zou brengen, zijn vuile was erbij.
Maar zo naar binnen stormen bij die nieuwe vriendin gaat m.i. best wel ver. Degene die jullie hadden moeten confronteren was natuurlijk je vader, hij is degene die je moeder echt bedriegt want hij is degenen die een band met haar heeft, zij niet.
Probeer rustig te worden, ga wandelen, ga ergens in het bos schreeuwen met je zus, ga squashen of weet ik veel maar word rustig.
Want je moet je moeder kunnen steunen en een goed gesprek kunnen voeren met je vader en dat gaat niet lukken nu je zo overstuur bent.
Heel veel sterkte.
Maar zo naar binnen stormen bij die nieuwe vriendin gaat m.i. best wel ver. Degene die jullie hadden moeten confronteren was natuurlijk je vader, hij is degene die je moeder echt bedriegt want hij is degenen die een band met haar heeft, zij niet.
Probeer rustig te worden, ga wandelen, ga ergens in het bos schreeuwen met je zus, ga squashen of weet ik veel maar word rustig.
Want je moet je moeder kunnen steunen en een goed gesprek kunnen voeren met je vader en dat gaat niet lukken nu je zo overstuur bent.
Heel veel sterkte.
woensdag 10 februari 2010 om 11:51
Allereerst, je hebt het inderdaad erger gemaakt door als een stel viswijven bij de andere vrouw op de stoep te gaan tieren en schelden. Maar dat is gebeurd, kun je niks meer aan veranderen.
Waarom richt je je woede op haar? Stond zij voor het altaar met je moeder eeuwige trouw te beloven?
Het enige wat je kunt doen is er voor je moeder zijn. En jij kunt beslissen over wat jij met je vader wil en jouw relatie met hem. Je kunt je mening geven aan je moeder en haar adviseren en steunen, maar het is haar keuze. Daar heb jij niks mee te maken. Zij zijn partners en beslissen daarin.
Wat jij met de vader/dochter relatie wil is aan jou.
Waarom richt je je woede op haar? Stond zij voor het altaar met je moeder eeuwige trouw te beloven?
Het enige wat je kunt doen is er voor je moeder zijn. En jij kunt beslissen over wat jij met je vader wil en jouw relatie met hem. Je kunt je mening geven aan je moeder en haar adviseren en steunen, maar het is haar keuze. Daar heb jij niks mee te maken. Zij zijn partners en beslissen daarin.
Wat jij met de vader/dochter relatie wil is aan jou.
woensdag 10 februari 2010 om 11:52
TO Ik begrijp je gevoel echt hoor, maar hij is een volwassen man. Het is niet zo dat hij erin gelokt is tegen zijn wil. Niet dat ik het wil goedpraten hoor, en ik vind het ook niet gepast om jouw vader hier nu voor van alles uit te maken ( het is wel je vader, ik zou niet durven)
Ik vind het vooral heel erg naar dat jullie als dochters hierin betrokken zijn geraakt op deze manier. Sommige dingen moet je gewoon niet weten van je ouders.
Ik vind het vooral heel erg naar dat jullie als dochters hierin betrokken zijn geraakt op deze manier. Sommige dingen moet je gewoon niet weten van je ouders.
woensdag 10 februari 2010 om 11:53
woensdag 10 februari 2010 om 11:53
Hoe hard en naar het ook is... het is echt iets tussen je vader en je moeder. Zij hebben daar afspraken over gemaakt, en ik vind het eerlijk gezegd nogal wat dat je binnendringt en die vrouw uitscheld. Nu zijn er 3 volwassenen niet blij met jou en je zus, want je moeder is ook niet geholpen met deze actie. Jullie moeder nam jullie in vertrouwen en wilde uithuilen. Niet dat jullie 'de ander' verrot gingen schelden.
Als je moeder altijd ziek is en deppresief kan het best zijn dat de relatie al jaren ongelijkwaardig was. Dat je vader zich meer verzorger dan partner voelde. Het zou je sieren om je ook in hem te verdiepen. Ook al vind ik het niet fair dat hij nu je moeder en de ander aan een lijntje houdt.
Je vader dreigen dat hij geen opa mag zijn voor zijn kleinkind, vind ik emotionele chantage.
Als je moeder altijd ziek is en deppresief kan het best zijn dat de relatie al jaren ongelijkwaardig was. Dat je vader zich meer verzorger dan partner voelde. Het zou je sieren om je ook in hem te verdiepen. Ook al vind ik het niet fair dat hij nu je moeder en de ander aan een lijntje houdt.
Je vader dreigen dat hij geen opa mag zijn voor zijn kleinkind, vind ik emotionele chantage.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 10 februari 2010 om 11:53
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 11:50:
dangeensuus, dat vond hij dus ook. Dat we haar nooit lastig hadden mogen vallen. En aan de ene kant heb je gelijk, tuurlijk. Maar zij gaat er vandoor met MIJN vader. Mijn vader die dit normaal gesproken nooit zou doen. Als zij er niet zou zijn geweest, als zij dit niet had toegelaten... en ga zo maar door..
Boos op haar.. net zo goed op mijn vader natuurlijk.. op alles en iedereen!Oh meid, dit slaat natuurlijk nergens op. Je vader is niet gedwongen hoor. Ik snap dat je dat wil denken, maar je vader is toch echt zelf verantwoordelijk.
dangeensuus, dat vond hij dus ook. Dat we haar nooit lastig hadden mogen vallen. En aan de ene kant heb je gelijk, tuurlijk. Maar zij gaat er vandoor met MIJN vader. Mijn vader die dit normaal gesproken nooit zou doen. Als zij er niet zou zijn geweest, als zij dit niet had toegelaten... en ga zo maar door..
Boos op haar.. net zo goed op mijn vader natuurlijk.. op alles en iedereen!Oh meid, dit slaat natuurlijk nergens op. Je vader is niet gedwongen hoor. Ik snap dat je dat wil denken, maar je vader is toch echt zelf verantwoordelijk.
woensdag 10 februari 2010 om 11:54
woensdag 10 februari 2010 om 11:54
Been there done that, (dwz; mijn vader had ook een ander, na 28 jaar huwelijk met mijn moeder). Maar meisje toch; what the hell were you thinking?! ZIJ kan er niets aan doen dat HIJ zo laf is om zijn ding in een ander te stoppen.
Wees je moeder tot steun en laat de andere vrouw met rust, daar heb JIJ meer aan (hou de eer aan jezelf) en je moeder al helemaal.
Sterkte! (En geloof me; je moeder kan er alleen maar van opknappen!)
Wees je moeder tot steun en laat de andere vrouw met rust, daar heb JIJ meer aan (hou de eer aan jezelf) en je moeder al helemaal.
Sterkte! (En geloof me; je moeder kan er alleen maar van opknappen!)
woensdag 10 februari 2010 om 11:55
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 11:50:
dangeensuus, dat vond hij dus ook. Dat we haar nooit lastig hadden mogen vallen. En aan de ene kant heb je gelijk, tuurlijk. Maar zij gaat er vandoor met MIJN vader. Mijn vader die dit normaal gesproken nooit zou doen. Als zij er niet zou zijn geweest, als zij dit niet had toegelaten... en ga zo maar door..
Boos op haar.. net zo goed op mijn vader natuurlijk.. op alles en iedereen!Je vader is een volwassen vent. Natuurlijk was dit ook gebeurd als zij er niet was geweest. Dan had hij wel een ander gevonden. Blijkbaar is de koek op tussen je vader en je moeder...
dangeensuus, dat vond hij dus ook. Dat we haar nooit lastig hadden mogen vallen. En aan de ene kant heb je gelijk, tuurlijk. Maar zij gaat er vandoor met MIJN vader. Mijn vader die dit normaal gesproken nooit zou doen. Als zij er niet zou zijn geweest, als zij dit niet had toegelaten... en ga zo maar door..
Boos op haar.. net zo goed op mijn vader natuurlijk.. op alles en iedereen!Je vader is een volwassen vent. Natuurlijk was dit ook gebeurd als zij er niet was geweest. Dan had hij wel een ander gevonden. Blijkbaar is de koek op tussen je vader en je moeder...
woensdag 10 februari 2010 om 11:56
Ja, misschien heel fout. Had ook nooit verwacht dat ik zo zou reageren. Maar goed, dat is gebeurd.
En ja, misschien omdat hij mijn vader is, geef ik haar de schuld. Ik wil niet dat mijn vader zo is..Misschien probeer ik zijn gedrag goed te praten door haar de schuld te geven.
En ik weetdondersgoed dat hij de schuldige is, hij vertelde dood leuk dat hij achter haar aanzat.
En ja, misschien omdat hij mijn vader is, geef ik haar de schuld. Ik wil niet dat mijn vader zo is..Misschien probeer ik zijn gedrag goed te praten door haar de schuld te geven.
En ik weetdondersgoed dat hij de schuldige is, hij vertelde dood leuk dat hij achter haar aanzat.
woensdag 10 februari 2010 om 11:56
woensdag 10 februari 2010 om 11:56
Sorry hoor, maar je moet toch echy bij je vader zijn!
Maar die is ook volwassen, en zo gaan die dingen nou eenmaal, absoluut niet fair voor je moeder, maar zo is het leven.
Jij bent natuurlijk overemotioneel, omdat en je zwanger bent, en omdat het je vader is.
Maar laat dit iets zijn tussen je vader en moeder!
Maar die is ook volwassen, en zo gaan die dingen nou eenmaal, absoluut niet fair voor je moeder, maar zo is het leven.
Jij bent natuurlijk overemotioneel, omdat en je zwanger bent, en omdat het je vader is.
Maar laat dit iets zijn tussen je vader en moeder!
woensdag 10 februari 2010 om 11:57
quote:Star_2 schreef op 10 februari 2010 @ 11:53:
[...]
Verman je en zorg dat je er voor je moeder bent, het is je vader, niet je man. Stel je niet aan.Helemaal eens! En belachelijk dat je bij die vrouw bent geweest. Waar bemoei je je mee.
[...]
Verman je en zorg dat je er voor je moeder bent, het is je vader, niet je man. Stel je niet aan.Helemaal eens! En belachelijk dat je bij die vrouw bent geweest. Waar bemoei je je mee.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
woensdag 10 februari 2010 om 11:58
Kloontje, lijkt me erg lastig en misschien heb jij zelf dubbele emoties door je hormoonwisseling.
Ik snap dat het moeilijk en lullig en lastig is. Maar de situatie is zoals deze is.
Soms is liefde niet genoeg en soms houdt de liefde op te bestaan, zoals mogelijk bij je vader t.o.v. je moeder.
Zelf kun je het best inschatten of die liefde verminderde mede door haar ziekte komt. Kunnen ze weinig dingen samen ondernemen etc.? Niet dat dat een vrijbrief is om er een vriendin op na te houden, maar wellicht heeft hij (on)bewust toch open gestaan voor een andere partner.
Had je het anders gevonden als er geen vriendin van vader in beeld was geweest? Of als hij het jullie zelf had verteld?
Ik denk echter dat dit buiten zijn gevoel voor zijn kinderen staat ook al is hij nu voor jou en je zus van een soort voetstuk gevallen.
Ik snap dat je moeder het met jullie gedeeld heeft. Ik snap ook jullie 1e emotionele reactie. Toch denk ik dat het niet slim is geweest naar die vriendin te gaan. Je kunt haar 'hooguit' verwijten dat ze fout is om iets met een gebonden man te beginnen, maar de 1e foute stap ligt idd bij jullie vader.
Het zal niet makkelijk zijn, ik weet niet eens of je het kunt (zelfs niet of ik het zelf zou kunnen) maar je vader is hoe dan ook de a.s. opa van jouw kleintje. Misschien toch niet helemaal de deur richting je vader definitief dichtdoen.
Gaat de vakantie nu nog door, kun je daar mee leven? De schijn ophouden is geen optie meer nu je moeder het verteld heeft. Het zal aan de andere kant ook geen geaccepteerde reden zijn om te annuleren.
Probeer tot rust te komen, ook voor je zwangerschap en als jij en je zus wat rustiger zijn, nog eens te gaan praten, met je vader en/of moeder. Niet meer met de vriendin.
en sterkte en hou je haaks!
Ik snap dat het moeilijk en lullig en lastig is. Maar de situatie is zoals deze is.
Soms is liefde niet genoeg en soms houdt de liefde op te bestaan, zoals mogelijk bij je vader t.o.v. je moeder.
Zelf kun je het best inschatten of die liefde verminderde mede door haar ziekte komt. Kunnen ze weinig dingen samen ondernemen etc.? Niet dat dat een vrijbrief is om er een vriendin op na te houden, maar wellicht heeft hij (on)bewust toch open gestaan voor een andere partner.
Had je het anders gevonden als er geen vriendin van vader in beeld was geweest? Of als hij het jullie zelf had verteld?
Ik denk echter dat dit buiten zijn gevoel voor zijn kinderen staat ook al is hij nu voor jou en je zus van een soort voetstuk gevallen.
Ik snap dat je moeder het met jullie gedeeld heeft. Ik snap ook jullie 1e emotionele reactie. Toch denk ik dat het niet slim is geweest naar die vriendin te gaan. Je kunt haar 'hooguit' verwijten dat ze fout is om iets met een gebonden man te beginnen, maar de 1e foute stap ligt idd bij jullie vader.
Het zal niet makkelijk zijn, ik weet niet eens of je het kunt (zelfs niet of ik het zelf zou kunnen) maar je vader is hoe dan ook de a.s. opa van jouw kleintje. Misschien toch niet helemaal de deur richting je vader definitief dichtdoen.
Gaat de vakantie nu nog door, kun je daar mee leven? De schijn ophouden is geen optie meer nu je moeder het verteld heeft. Het zal aan de andere kant ook geen geaccepteerde reden zijn om te annuleren.
Probeer tot rust te komen, ook voor je zwangerschap en als jij en je zus wat rustiger zijn, nog eens te gaan praten, met je vader en/of moeder. Niet meer met de vriendin.
en sterkte en hou je haaks!
