Psyche
alle pijlers
Mijn vader is zijn verstand verloren... :(
woensdag 10 februari 2010 om 11:44
Een betere titel kan ik eigenlijk niet bedenken. Ik zit zo vol met emoties, weet nie wat en hoe ik moet denken.
Ik zal bij het begin beginnen.
Al jaren is het huwelijk van mijn ouders niet meer perfect, mijn moeder heeft ms, en daarbij is ze depressief, geen zelfrespect en te goed voor deze wereld!
Mijn vader, mijn voorbeeld man, altijd lief, oprecht en heel verstandig.
Sins gister weet ik dat hij een ander heeft, iets wat ik van hem noooit had verwacht. Hij heeft het mijn moeder verteld, hij voelde zich weer 18 en helemaal in love. Maar hij wilde tijd, hij wilde weten of het echt wel echtgoed klikt tussen hem en zijn nieuwe vriendin. Ze is trouwens een jaar of 14 jonger en kerngezond (iets wat mijn moeder dus niet is).
Mijn moeder, te goed voor deze wereld pikt dat, weet dat hij bij haar is maar gaat door. Ze wil het voor zich houden tot we (over 2 weken) op wintersport zijn geweest om notabene hun 30 jarig huwelijk te vieren en tot hij weet wat hij precies wil.
Gister storte ze in en heeft ze ons alles verteld.
Mijn zus en ik, helemaal overstuur. Na heel lang zoeken zijn we achter haar nummer en adres gekomen, we zouden haar wel even de waarheid vertellen.
Dus gisteravond vol goede moed op zoek naar haar huis, inmiddels was de woede afgezakt en leek het een slechte droom. Daar aangekomen, stond mijn vaders auto voor de deur. Een klap in ons gezicht, zo voelde het. Na 3 uur ging hij bij der weg, terug naar mijn moeder. Binnen een halve minuut nadat hij weg was stonden we voor haar deur. Gooiden de deur open, hebben haar uitgescholden en de waarheid verteld. Zij helemaal overstuur belde mijn vader, hij moest maar met ons praten.
Wij hoopvol gewacht en daar was hij dan. Met als excuus, het overkwam mij gewoon.
Ik inmiddels 6 weken zwanger, heb hem voor de keuze gesteld, haar of wij. Heb hem verteld dat ik zwanger ben maar dat hij geen opa zou worden voor mijn kinderen. Heel hard, maar vol emotie.
Hij lachte, sorry dames, maar ik voel me goed, ik kan er niks aan doen.
Hij koos voor haar en bleef heel kalm. Toen hij bij der weg ging werd hij boos, hij belde ons boos op en zou het ons nooit vergeven dat wij zo bij haar binnen zijn gedrongen. (noujaaa zeg... nu is het onze schuld). Wij hebben alles verpest volgens hem, hij zou geen tijd hebben gekregen om de boel voor zichzelf uit te zoeken, haar beter te leren kennen en noem maar op ( in onze ogen, is zijn nieuwe vriendin wel echt leuk genoeg om in te ruilen voor mijn moeder?).
Al met al, wij hebben het verpest, hij is boos op ons en wij hebben geen recht om boos te zijn.
Blijkbaar wisten zijn beste vrienden dit ook al en hebben hem gewaarschuwd voor de concequenties, de enige reactie die hij bij hun heeft gegeven, ik weet het wel, kan me niks schelen ik ben mijn verstand kwijt. (jaja.. je bent zeker je verstand kwijt!!)
Nu een nacht verder, met weinig slaap.. en heel veel tranen.. Hoe nu verder, hoe kan ik dit begrijpen? hoe kan hij mijn moeder dit aandoen? Mijn moeder houd hoop en geeft ons de schuld dat we het verpest hebben, we hebben het erger gemaakt. (hoezo, kon het nog erger?)
Mijn vader, een man van normen en waarden, iemand die dit gedrag in zijn omgeving nooit goed zou keuren is zijn verstand verloren..
Ik heb mij ziek gemeld op het werk, kan alleen maar huilen en huilen.
Ik zie het allemaal niet meer zitten.
Ik zal bij het begin beginnen.
Al jaren is het huwelijk van mijn ouders niet meer perfect, mijn moeder heeft ms, en daarbij is ze depressief, geen zelfrespect en te goed voor deze wereld!
Mijn vader, mijn voorbeeld man, altijd lief, oprecht en heel verstandig.
Sins gister weet ik dat hij een ander heeft, iets wat ik van hem noooit had verwacht. Hij heeft het mijn moeder verteld, hij voelde zich weer 18 en helemaal in love. Maar hij wilde tijd, hij wilde weten of het echt wel echtgoed klikt tussen hem en zijn nieuwe vriendin. Ze is trouwens een jaar of 14 jonger en kerngezond (iets wat mijn moeder dus niet is).
Mijn moeder, te goed voor deze wereld pikt dat, weet dat hij bij haar is maar gaat door. Ze wil het voor zich houden tot we (over 2 weken) op wintersport zijn geweest om notabene hun 30 jarig huwelijk te vieren en tot hij weet wat hij precies wil.
Gister storte ze in en heeft ze ons alles verteld.
Mijn zus en ik, helemaal overstuur. Na heel lang zoeken zijn we achter haar nummer en adres gekomen, we zouden haar wel even de waarheid vertellen.
Dus gisteravond vol goede moed op zoek naar haar huis, inmiddels was de woede afgezakt en leek het een slechte droom. Daar aangekomen, stond mijn vaders auto voor de deur. Een klap in ons gezicht, zo voelde het. Na 3 uur ging hij bij der weg, terug naar mijn moeder. Binnen een halve minuut nadat hij weg was stonden we voor haar deur. Gooiden de deur open, hebben haar uitgescholden en de waarheid verteld. Zij helemaal overstuur belde mijn vader, hij moest maar met ons praten.
Wij hoopvol gewacht en daar was hij dan. Met als excuus, het overkwam mij gewoon.
Ik inmiddels 6 weken zwanger, heb hem voor de keuze gesteld, haar of wij. Heb hem verteld dat ik zwanger ben maar dat hij geen opa zou worden voor mijn kinderen. Heel hard, maar vol emotie.
Hij lachte, sorry dames, maar ik voel me goed, ik kan er niks aan doen.
Hij koos voor haar en bleef heel kalm. Toen hij bij der weg ging werd hij boos, hij belde ons boos op en zou het ons nooit vergeven dat wij zo bij haar binnen zijn gedrongen. (noujaaa zeg... nu is het onze schuld). Wij hebben alles verpest volgens hem, hij zou geen tijd hebben gekregen om de boel voor zichzelf uit te zoeken, haar beter te leren kennen en noem maar op ( in onze ogen, is zijn nieuwe vriendin wel echt leuk genoeg om in te ruilen voor mijn moeder?).
Al met al, wij hebben het verpest, hij is boos op ons en wij hebben geen recht om boos te zijn.
Blijkbaar wisten zijn beste vrienden dit ook al en hebben hem gewaarschuwd voor de concequenties, de enige reactie die hij bij hun heeft gegeven, ik weet het wel, kan me niks schelen ik ben mijn verstand kwijt. (jaja.. je bent zeker je verstand kwijt!!)
Nu een nacht verder, met weinig slaap.. en heel veel tranen.. Hoe nu verder, hoe kan ik dit begrijpen? hoe kan hij mijn moeder dit aandoen? Mijn moeder houd hoop en geeft ons de schuld dat we het verpest hebben, we hebben het erger gemaakt. (hoezo, kon het nog erger?)
Mijn vader, een man van normen en waarden, iemand die dit gedrag in zijn omgeving nooit goed zou keuren is zijn verstand verloren..
Ik heb mij ziek gemeld op het werk, kan alleen maar huilen en huilen.
Ik zie het allemaal niet meer zitten.
woensdag 10 februari 2010 om 11:58
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 11:56:
En ik weetdondersgoed dat hij de schuldige is, hij vertelde dood leuk dat hij achter haar aanzat.Nou precies. Stop dus met die andere vrouw de schuld te geven. Steun je moeder en laat ze het verder samen uitzoeken. Het blijft toch je vader, daar heb je er maar 1 van.
En ik weetdondersgoed dat hij de schuldige is, hij vertelde dood leuk dat hij achter haar aanzat.Nou precies. Stop dus met die andere vrouw de schuld te geven. Steun je moeder en laat ze het verder samen uitzoeken. Het blijft toch je vader, daar heb je er maar 1 van.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 10 februari 2010 om 11:59
Jullie hebben het inderdaad erger gemaakt en zijn totaal buiten jullie boekje gegaan, hiermee heb je de verhoudingen op scherp gezet en waarschijnlijk keuzes versneld en geforceerd. Daarbij heb je hem emotioneel gechanteerd met je zwangerschap.
Wat had je verwacht? Dat hij na zulk gedrag (en zelfs zonder dat gedrag) zou zeggen: Ach, ik heb me vergist, weet je wat: ik beeindig de relatie, het wordt weer net zoals vroeger?
Jullie hebben je bemoeid met zaken die jullie weliswaar heel erg raken, maar niet aangaan. Het is een kwestie tussen je ouders, ook al is het voor jullie heel verdrietig, jullie hebben hier geen stem in.
Ik vrees dat het stadium van praten door jullie actie wel voorbij is. Misschien dat wanneer de storm is gaan liggen, je nog een gesprek aan kunt gaan, maar het zijn je ouders die de keuzes maken, niet de kinderen.
Het lijkt mij overigens verschrikkelijk om er als kind bij te staan.
Wat had je verwacht? Dat hij na zulk gedrag (en zelfs zonder dat gedrag) zou zeggen: Ach, ik heb me vergist, weet je wat: ik beeindig de relatie, het wordt weer net zoals vroeger?
Jullie hebben je bemoeid met zaken die jullie weliswaar heel erg raken, maar niet aangaan. Het is een kwestie tussen je ouders, ook al is het voor jullie heel verdrietig, jullie hebben hier geen stem in.
Ik vrees dat het stadium van praten door jullie actie wel voorbij is. Misschien dat wanneer de storm is gaan liggen, je nog een gesprek aan kunt gaan, maar het zijn je ouders die de keuzes maken, niet de kinderen.
Het lijkt mij overigens verschrikkelijk om er als kind bij te staan.
woensdag 10 februari 2010 om 11:59
Ik snap dat er heel veel emoties bij komen kijken, het lijkt wel een filmscenario; iets waarvan je je niet voor kan stellen dat zoeiets jou gebuerd.
Maar ik kan me de boosheid van je vader ook voorstellen.
Ik hoop dat jullie bereid zullen zijn om normaal met elkaar te praten, zonder schelden, verwijten enz. Je moet je beseffen dat je op deze manier je vader een kleinkind ontneemd maar je kind ook zijn of haar opa.
Die vriendin van je vader moet je met rust laten. Dat is jullie taak niet, al kan ik me voorstellen dat je kwaam op haar bent.
Sterkte met alles.
Maar ik kan me de boosheid van je vader ook voorstellen.
Ik hoop dat jullie bereid zullen zijn om normaal met elkaar te praten, zonder schelden, verwijten enz. Je moet je beseffen dat je op deze manier je vader een kleinkind ontneemd maar je kind ook zijn of haar opa.
Die vriendin van je vader moet je met rust laten. Dat is jullie taak niet, al kan ik me voorstellen dat je kwaam op haar bent.
Sterkte met alles.
woensdag 10 februari 2010 om 12:00
Nooit bemoeien met de zaken van je vader en al helemaal niet zijn vriendin aanvallen. Jouw vader is degene die vreemdgaat met een ander. Hij moet zich daar eventueel tegen jullie over verantwoorden. Die vriendin niet.
Mijn god je bent toch een volwassen persoon, dan ga je daar toch niet als een debiel voor de deur staan posten?
En je vader dan dwingen te kiezen tussen Opa zijn en een relatie. Sorry hoor maar ik word echt kotsmisselijk van jou. Je ontneemt je kindje ook een opa he, denk je daar even aan? En misschien is de koek al tig jaar op. Met een depressief iemand wonen kan er slopend zijn. Misschien wil hij haar daarom niet verlaten, in de steek laten, maar heeft hij (niet goed te keuren, maar kan het me enigzins voorstellen) een relatie ernaast om zich goed te voelen.
Het enige wat je kunt doen is je moeder steunen en voor de rest het tussen hen laten wat te doen.
Mijn god je bent toch een volwassen persoon, dan ga je daar toch niet als een debiel voor de deur staan posten?
En je vader dan dwingen te kiezen tussen Opa zijn en een relatie. Sorry hoor maar ik word echt kotsmisselijk van jou. Je ontneemt je kindje ook een opa he, denk je daar even aan? En misschien is de koek al tig jaar op. Met een depressief iemand wonen kan er slopend zijn. Misschien wil hij haar daarom niet verlaten, in de steek laten, maar heeft hij (niet goed te keuren, maar kan het me enigzins voorstellen) een relatie ernaast om zich goed te voelen.
Het enige wat je kunt doen is je moeder steunen en voor de rest het tussen hen laten wat te doen.
woensdag 10 februari 2010 om 12:00
Richt je boosheid op je vader en alleen op je vader.
Je vader stond open voor iemand anders,dat is deze vrouw niet schuld,het had nl ook een andere vrouw kunnen zijn,ik bedoel het is niet zo dat deze vrouw perse je vader moest hebben ,en hem een lievdesdrankje heeft geven of enige ander ding heeft uitgehaal en je vader zijn verstand is verloren.
Je vader heeft een keus gemaakt,wilde je vader niet dat dit gebeurde zou het ook niet gebeurd zijn,en dat van ik ben mijn verstand verloren of het is me overkomen is ook larie,hij heeft het laten gebeuren het is leuk het is spannend het is vooral afleiding van het leven wat hij al jaren voerde,en waar hij zich wellicht onbewust helemaal niet meer zo fijn in voelde.
das klote,voor iedereen,ik weet geen oplossing,maar ik zou er voor je moeder zijn,en je pa moet het maar zelf uitzoekken
Want hoe goed of slecht een relatie ook is,dit soort bedrog verdient niemand! en is zeker geen oplossing
Je vader stond open voor iemand anders,dat is deze vrouw niet schuld,het had nl ook een andere vrouw kunnen zijn,ik bedoel het is niet zo dat deze vrouw perse je vader moest hebben ,en hem een lievdesdrankje heeft geven of enige ander ding heeft uitgehaal en je vader zijn verstand is verloren.
Je vader heeft een keus gemaakt,wilde je vader niet dat dit gebeurde zou het ook niet gebeurd zijn,en dat van ik ben mijn verstand verloren of het is me overkomen is ook larie,hij heeft het laten gebeuren het is leuk het is spannend het is vooral afleiding van het leven wat hij al jaren voerde,en waar hij zich wellicht onbewust helemaal niet meer zo fijn in voelde.
das klote,voor iedereen,ik weet geen oplossing,maar ik zou er voor je moeder zijn,en je pa moet het maar zelf uitzoekken
Want hoe goed of slecht een relatie ook is,dit soort bedrog verdient niemand! en is zeker geen oplossing
woensdag 10 februari 2010 om 12:00
Valt me op dat bijna iedereen zegt dat papa de hoofdschuldige is........................ Oké hij is vreselijk fout en een groot deel van de schuld ligt zeker bij hem. Maar de "vriendin" is zeker ook zo fout. Die wist vast wel dat hij getrouwd was etc.
Tja, dat jij en je zus boos zijn is begrijpelijk, dat jullie zo tekeer zijn gegaan...................snap ik nog wel (ik had het waarschijnlijk gedaan als hij daar ook was!!)
Je moeder is zeker te goed, die pikt het.................
Zorg maar goed voor haar en laat alles tot zover rusten
Klinkt misschien gek, maar het is eigenlijk een zaak tussen hun.
Doe rustig aan met oog op je zwangerschap..meer stress kan je nu niet gebruiken
Tja, dat jij en je zus boos zijn is begrijpelijk, dat jullie zo tekeer zijn gegaan...................snap ik nog wel (ik had het waarschijnlijk gedaan als hij daar ook was!!)
Je moeder is zeker te goed, die pikt het.................
Zorg maar goed voor haar en laat alles tot zover rusten
Klinkt misschien gek, maar het is eigenlijk een zaak tussen hun.
Doe rustig aan met oog op je zwangerschap..meer stress kan je nu niet gebruiken
woensdag 10 februari 2010 om 12:01
Dit is een zaak tussen jullie ouders. De vriendin van je vader heeft hier niets mee te maken. Ongelooflijk dat jullie als een stel viswijven verhaal zijn gaan halen. Jullie vader is vast blij met jullie. Die vriendin is niet getrouwd, jullie vader wel. Wie doet er dus iets wat niet gewenst is? Ik zal die vriendin maar heel snel excuses aan gaan bieden.
Je vader is ook maar een mens, verliefdheid overkomt je. Hoe hij en jullie moeder daarmee omgaan is hun keuze. Hoe moeilijk ook, jullie moeten je er niet mee bemoeien. Wees er voor jullie ouders. Luister naar je moeder, maar ook naar je vader. Luister naar zijn beweegredenen, naar zijn emoties, naar zijn twijfels.
Ik begrijp je emoties, je schok, zoiets doen vaders toch niet? Maar je moet het echt aan hun overlaten. Zij moeten er samen uit zien te komen.
Laat het even rusten, zodat je zelf rustig wordt en op een fatsoenlijk maniet zowel met je moeder als met je vader kan praten.
Je vader is ook maar een mens, verliefdheid overkomt je. Hoe hij en jullie moeder daarmee omgaan is hun keuze. Hoe moeilijk ook, jullie moeten je er niet mee bemoeien. Wees er voor jullie ouders. Luister naar je moeder, maar ook naar je vader. Luister naar zijn beweegredenen, naar zijn emoties, naar zijn twijfels.
Ik begrijp je emoties, je schok, zoiets doen vaders toch niet? Maar je moet het echt aan hun overlaten. Zij moeten er samen uit zien te komen.
Laat het even rusten, zodat je zelf rustig wordt en op een fatsoenlijk maniet zowel met je moeder als met je vader kan praten.
woensdag 10 februari 2010 om 12:01
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 11:50:
dangeensuus, dat vond hij dus ook. Dat we haar nooit lastig hadden mogen vallen. En aan de ene kant heb je gelijk, tuurlijk. Maar zij gaat er vandoor met MIJN vader. Mijn vader die dit normaal gesproken nooit zou doen. Als zij er niet zou zijn geweest, als zij dit niet had toegelaten... en ga zo maar door..
Boos op haar.. net zo goed op mijn vader natuurlijk.. op alles en iedereen!
Allereerst, wat een nare situatie voor jullie gezin zeg! Bah..
Verder ben ik het eens met wat de anderen hier zeggen, laat de dame in kwestie met rust. Je zegt dat jouw vader dit normaal gesproken nooit zou doen, maar daarmee kan je haar niet de schuld geven van dit alles. Het is nog altijd jouw vader die dit heeft gedaan, HIJ is degene die zijn vrouw en kinderen kwetst. Lullig gezegd heeft zij niets met jullie te maken. Ik snap je beredenering wel hoor, maar je kan haar er simpelweg niet op aankijken.
En vergeet niet, het BLIJFT altijd jouw vader. Ook al kiest hij er voor om een nieuw leven op te bouwen. Mijn ouders zijn ook gescheiden en dat ging ook niet altijd gemakkelijk. Ik had ook gevoelens van boosheid etc. Maar probeer dit probleem tussen je ouders te laten. Ook al is dat heel erg moeilijk. Het zijn twee volwassen mensen en ze zullen hier zelf uit moeten komen. Het gaat het alleen maar moeilijker en ingewikkelder worden als je je hiermee gaat bemoeien, dat zie je nu al.
Heel veel sterkte en probeer rustig te blijven. Boos zijn heeft geen zin, daar heeft je moeder ook niets aan. Haar man heeft een ander, het laatste wat ze erbij kan hebben is dat daardoor nu ook nog allerlei ruzies in de familie gaan ontstaan.
dangeensuus, dat vond hij dus ook. Dat we haar nooit lastig hadden mogen vallen. En aan de ene kant heb je gelijk, tuurlijk. Maar zij gaat er vandoor met MIJN vader. Mijn vader die dit normaal gesproken nooit zou doen. Als zij er niet zou zijn geweest, als zij dit niet had toegelaten... en ga zo maar door..
Boos op haar.. net zo goed op mijn vader natuurlijk.. op alles en iedereen!
Allereerst, wat een nare situatie voor jullie gezin zeg! Bah..
Verder ben ik het eens met wat de anderen hier zeggen, laat de dame in kwestie met rust. Je zegt dat jouw vader dit normaal gesproken nooit zou doen, maar daarmee kan je haar niet de schuld geven van dit alles. Het is nog altijd jouw vader die dit heeft gedaan, HIJ is degene die zijn vrouw en kinderen kwetst. Lullig gezegd heeft zij niets met jullie te maken. Ik snap je beredenering wel hoor, maar je kan haar er simpelweg niet op aankijken.
En vergeet niet, het BLIJFT altijd jouw vader. Ook al kiest hij er voor om een nieuw leven op te bouwen. Mijn ouders zijn ook gescheiden en dat ging ook niet altijd gemakkelijk. Ik had ook gevoelens van boosheid etc. Maar probeer dit probleem tussen je ouders te laten. Ook al is dat heel erg moeilijk. Het zijn twee volwassen mensen en ze zullen hier zelf uit moeten komen. Het gaat het alleen maar moeilijker en ingewikkelder worden als je je hiermee gaat bemoeien, dat zie je nu al.
Heel veel sterkte en probeer rustig te blijven. Boos zijn heeft geen zin, daar heeft je moeder ook niets aan. Haar man heeft een ander, het laatste wat ze erbij kan hebben is dat daardoor nu ook nog allerlei ruzies in de familie gaan ontstaan.
woensdag 10 februari 2010 om 12:02
quote:waaromdan schreef op 10 februari 2010 @ 12:00:
Valt me op dat bijna iedereen zegt dat papa de hoofdschuldige is........................ Oké hij is vreselijk fout en een groot deel van de schuld ligt zeker bij hem. Maar de "vriendin" is zeker ook zo fout. Die wist vast wel dat hij getrouwd was etc.Ja maar die ken je niet, dus daar heb je op dat moment geen snars mee te maken.
Valt me op dat bijna iedereen zegt dat papa de hoofdschuldige is........................ Oké hij is vreselijk fout en een groot deel van de schuld ligt zeker bij hem. Maar de "vriendin" is zeker ook zo fout. Die wist vast wel dat hij getrouwd was etc.Ja maar die ken je niet, dus daar heb je op dat moment geen snars mee te maken.
woensdag 10 februari 2010 om 12:02
Ik vrees inderdaad dat jullie de boel voor iedereen erger gemaakt hebben door je actie ja...
Je vader is een volwassen man, hij is degene die ervoor gekozen heeft wat te doen met zijn verliefdheid, en hij is ook degene die je moeder aan het lijntje wil houden.
Al jou emotionele chantage ten spijt kunnen hem niet dwingen om bij je moeder te willen blijven. Met je boosheid kan je alleen voor elkaar krijgen dat hij tegen zijn zin bij je moeder blijft (omwille van jullie/moeder/kleinkind), en is dat echt wat je wilt?
Dat verdient je moeder ook niet.
Bovendien, ook je moeder is een volwassen vrouw die haar eigen keuzes mag maken.
Als zij besluit het te accepteren, wie zijn jullie dan om haar besluit zo te negeren en 'de andere vrouw' te bestormen?
Volgens mij help je haar nu het meest door haar haar verhaal te laten doen, en te merken dat ze jullie kan vertrouwen.. Hoewel je kans hebt dat het daarvoor nu te laatn is...
Hoezeer ik ook begrijp dat dit voor jou ook ontzettend emotioneel is, het is niet jou man... Niet jou relatie....
Je vader is een volwassen man, hij is degene die ervoor gekozen heeft wat te doen met zijn verliefdheid, en hij is ook degene die je moeder aan het lijntje wil houden.
Al jou emotionele chantage ten spijt kunnen hem niet dwingen om bij je moeder te willen blijven. Met je boosheid kan je alleen voor elkaar krijgen dat hij tegen zijn zin bij je moeder blijft (omwille van jullie/moeder/kleinkind), en is dat echt wat je wilt?
Dat verdient je moeder ook niet.
Bovendien, ook je moeder is een volwassen vrouw die haar eigen keuzes mag maken.
Als zij besluit het te accepteren, wie zijn jullie dan om haar besluit zo te negeren en 'de andere vrouw' te bestormen?
Volgens mij help je haar nu het meest door haar haar verhaal te laten doen, en te merken dat ze jullie kan vertrouwen.. Hoewel je kans hebt dat het daarvoor nu te laatn is...
Hoezeer ik ook begrijp dat dit voor jou ook ontzettend emotioneel is, het is niet jou man... Niet jou relatie....
woensdag 10 februari 2010 om 12:03
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 11:44:
Na heel lang zoeken zijn we achter haar nummer en adres gekomen, we zouden haar wel even de waarheid vertellen.
Binnen een halve minuut nadat hij weg was stonden we voor haar deur. Gooiden de deur open, hebben haar uitgescholden en de waarheid verteld. Zij helemaal overstuur belde mijn vader, hij moest maar met ons praten.
Met als excuus, het overkwam mij gewoon.
hij belde ons boos op en zou het ons nooit vergeven dat wij zo bij haar binnen zijn gedrongen. (noujaaa zeg... nu is het onze schuld).
Mijn moeder houd hoop en geeft ons de schuld dat we het verpest hebben, we hebben het erger gemaakt. (hoezo, kon het nog erger?)
.
Allereerst ontzettend erg dat het jullie overkomt, maaaaaar
ik vind het ontzettend fout dat je je daarin gaat mengen. het is iets tussen je vader en je moeder. je hebt ontzettend veel moeite gedaan om haar adres te achterhalen en haar ff flink de waarheid te zeggen....sorry, dat vind ik echt te ver gaan.
Je vader is terecht boos, en je moeder heeft ook gelijk....
het excuus van je vader dat het hem is overkomen..tja dat gebeurd soms met mensen. dat had ook gekund als je moeder niet ziek zou zijn...
niet dat ik het goedkeur hoor, maar toch...
Na heel lang zoeken zijn we achter haar nummer en adres gekomen, we zouden haar wel even de waarheid vertellen.
Binnen een halve minuut nadat hij weg was stonden we voor haar deur. Gooiden de deur open, hebben haar uitgescholden en de waarheid verteld. Zij helemaal overstuur belde mijn vader, hij moest maar met ons praten.
Met als excuus, het overkwam mij gewoon.
hij belde ons boos op en zou het ons nooit vergeven dat wij zo bij haar binnen zijn gedrongen. (noujaaa zeg... nu is het onze schuld).
Mijn moeder houd hoop en geeft ons de schuld dat we het verpest hebben, we hebben het erger gemaakt. (hoezo, kon het nog erger?)
.
Allereerst ontzettend erg dat het jullie overkomt, maaaaaar
ik vind het ontzettend fout dat je je daarin gaat mengen. het is iets tussen je vader en je moeder. je hebt ontzettend veel moeite gedaan om haar adres te achterhalen en haar ff flink de waarheid te zeggen....sorry, dat vind ik echt te ver gaan.
Je vader is terecht boos, en je moeder heeft ook gelijk....
het excuus van je vader dat het hem is overkomen..tja dat gebeurd soms met mensen. dat had ook gekund als je moeder niet ziek zou zijn...
niet dat ik het goedkeur hoor, maar toch...
woensdag 10 februari 2010 om 12:04
woensdag 10 februari 2010 om 12:06
quote:lindy schreef op 10 februari 2010 @ 12:02:
Maakt geen drol uit wie er fout is. Dit soort zaken gaan je als kind totaal niet aan, zeker niet als volwassen kind. Je moeder steunen is een ding, alle andere dingen gaan je totaal niet aan. Of bemoei je je ook met het seksleven van je ouders?Eens.
Maakt geen drol uit wie er fout is. Dit soort zaken gaan je als kind totaal niet aan, zeker niet als volwassen kind. Je moeder steunen is een ding, alle andere dingen gaan je totaal niet aan. Of bemoei je je ook met het seksleven van je ouders?Eens.
Ouwe tang, verveel je je soms? Zoek eens een andere hobby dan mensen op dit forum af te zeiken, graftak!
woensdag 10 februari 2010 om 12:08
quote:dangeensuus schreef op 10 februari 2010 @ 12:04:
[...]
Eens.
Niet helemaal
mee eens,hoe het is gegaan keur ik niet goed,maar iemand die haar of zijn partner bedriegt,bedriegt daarmee ook zijn kinderen,de kinderen zagen het verdriet van de moeder en kwamen geheel natuurlijk voor hun moeder op die dit niet verdient in de kinderen hun ogen,nogmaals de reaktie wat is gebeurd keur ik niet goed,maar is niet zo heel raar vind ik
[...]
Eens.
Niet helemaal
mee eens,hoe het is gegaan keur ik niet goed,maar iemand die haar of zijn partner bedriegt,bedriegt daarmee ook zijn kinderen,de kinderen zagen het verdriet van de moeder en kwamen geheel natuurlijk voor hun moeder op die dit niet verdient in de kinderen hun ogen,nogmaals de reaktie wat is gebeurd keur ik niet goed,maar is niet zo heel raar vind ik
woensdag 10 februari 2010 om 12:09
I'm with Lindy hoor.
Kijk, ik moet niet al te veel van vreemdgangers hebben. Wie wel eigenlijk. Maar, voor een vreemdganger heeft hij iig de juiste koers gevaren. Hij heeft het zelf aan je moeder verteld en zij hebben samen besloten hoe hiermee om te gaan.
Daar kun je het mee eens zijn of niet en dat kun je zelfs meededelen aan je ouders hoe je daar over denkt, maar dan houdt het op.
Jij kunt wel zelf beslissen over jouw relatie met je vader en hoe die eventueel verandert. Das jouw pakkie an. De rest niet.
Kijk, ik moet niet al te veel van vreemdgangers hebben. Wie wel eigenlijk. Maar, voor een vreemdganger heeft hij iig de juiste koers gevaren. Hij heeft het zelf aan je moeder verteld en zij hebben samen besloten hoe hiermee om te gaan.
Daar kun je het mee eens zijn of niet en dat kun je zelfs meededelen aan je ouders hoe je daar over denkt, maar dan houdt het op.
Jij kunt wel zelf beslissen over jouw relatie met je vader en hoe die eventueel verandert. Das jouw pakkie an. De rest niet.
woensdag 10 februari 2010 om 12:11
quote:lindy schreef op 10 februari 2010 @ 12:02:
Maakt geen drol uit wie er fout is. Dit soort zaken gaan je als kind totaal niet aan, zeker niet als volwassen kind. Je moeder steunen is een ding, alle andere dingen gaan je totaal niet aan. Of bemoei je je ook met het seksleven van je ouders?
Ik ben het hier helemaal mee eens. Steunen kan overigens ook leunen worden en dat is weer minder wenselijk.
Pa is de gebeten hond nu, maar misschien is die man wel helemaal op na zo'n huwelijk of niet. Maar dat weet je niet. Ma moet ook oppassen dat ze de kinderen niet tegen pa opzet. Kortom: kinderen moeten er buiten gehouden worden.
Maakt geen drol uit wie er fout is. Dit soort zaken gaan je als kind totaal niet aan, zeker niet als volwassen kind. Je moeder steunen is een ding, alle andere dingen gaan je totaal niet aan. Of bemoei je je ook met het seksleven van je ouders?
Ik ben het hier helemaal mee eens. Steunen kan overigens ook leunen worden en dat is weer minder wenselijk.
Pa is de gebeten hond nu, maar misschien is die man wel helemaal op na zo'n huwelijk of niet. Maar dat weet je niet. Ma moet ook oppassen dat ze de kinderen niet tegen pa opzet. Kortom: kinderen moeten er buiten gehouden worden.
woensdag 10 februari 2010 om 12:11
quote:gizz schreef op 10 februari 2010 @ 12:00:
Nooit bemoeien met de zaken van je vader en al helemaal niet zijn vriendin aanvallen. Jouw vader is degene die vreemdgaat met een ander. Hij moet zich daar eventueel tegen jullie over verantwoorden. Die vriendin niet.
Mijn god je bent toch een volwassen persoon, dan ga je daar toch niet als een debiel voor de deur staan posten?
En je vader dan dwingen te kiezen tussen Opa zijn en een relatie. Sorry hoor maar ik word echt kotsmisselijk van jou. Je ontneemt je kindje ook een opa he, denk je daar even aan? En misschien is de koek al tig jaar op. Met een depressief iemand wonen kan er slopend zijn. Misschien wil hij haar daarom niet verlaten, in de steek laten, maar heeft hij (niet goed te keuren, maar kan het me enigzins voorstellen) een relatie ernaast om zich goed te voelen.
Het enige wat je kunt doen is je moeder steunen en voor de rest het tussen hen laten wat te doen.
Helemaal mee eens.
Ik zou als ik jou was maar je excuses aan de mevrouw aanbieden en aan je vader. En je zus moet dat ook doen. Denk eens met je hoofd en verstand en niet met wat anders. Geen slimme actie dit.
Nooit bemoeien met de zaken van je vader en al helemaal niet zijn vriendin aanvallen. Jouw vader is degene die vreemdgaat met een ander. Hij moet zich daar eventueel tegen jullie over verantwoorden. Die vriendin niet.
Mijn god je bent toch een volwassen persoon, dan ga je daar toch niet als een debiel voor de deur staan posten?
En je vader dan dwingen te kiezen tussen Opa zijn en een relatie. Sorry hoor maar ik word echt kotsmisselijk van jou. Je ontneemt je kindje ook een opa he, denk je daar even aan? En misschien is de koek al tig jaar op. Met een depressief iemand wonen kan er slopend zijn. Misschien wil hij haar daarom niet verlaten, in de steek laten, maar heeft hij (niet goed te keuren, maar kan het me enigzins voorstellen) een relatie ernaast om zich goed te voelen.
Het enige wat je kunt doen is je moeder steunen en voor de rest het tussen hen laten wat te doen.
Helemaal mee eens.
Ik zou als ik jou was maar je excuses aan de mevrouw aanbieden en aan je vader. En je zus moet dat ook doen. Denk eens met je hoofd en verstand en niet met wat anders. Geen slimme actie dit.
woensdag 10 februari 2010 om 12:11
Als ik zo tussen de regels door lees, ben je niet boos op hem of haar, maar op het feit dat jouw perfecte plaatje in elkaar valt. Je ouders waren al lang bij elkaar, je moeder is ziek, maar je vader zorgde voor haar. Jij bent zwanger en je wilde graag dat jouw kindje straks gezellig naar opa en oma kon om te logeren... Alles was ok zoals het was.
En nu, nu lijkt alles in te storten... En het is logisch dat je je zo voelt, maar vergeet niet rationeel te blijven denken. Je laat je nu veel te veel leiden door je emoties.. Ook in de nieuwe situatie, als die er komt, vinden jullie heus wel een weg met z'n allen. Dit is nou eenmaal het leven, dit soort dingen gebeuren. Daar moet je mee dealen. Wat wilde je bereiken met het uitschelden van die vriendin? En denk je dat het helpt om zo kwaad op je vader te worden? Stel jezelf dat soort vragen eens en beantwoord ze eerlijk voor jezelf. Je zal dan zien dat het allemaal geen zin heeft wat je doet, dat er alleen nog maar meer pijn en ellende van komt. Leef en laat leven, ookal is dat soms moeilijk..
En nu, nu lijkt alles in te storten... En het is logisch dat je je zo voelt, maar vergeet niet rationeel te blijven denken. Je laat je nu veel te veel leiden door je emoties.. Ook in de nieuwe situatie, als die er komt, vinden jullie heus wel een weg met z'n allen. Dit is nou eenmaal het leven, dit soort dingen gebeuren. Daar moet je mee dealen. Wat wilde je bereiken met het uitschelden van die vriendin? En denk je dat het helpt om zo kwaad op je vader te worden? Stel jezelf dat soort vragen eens en beantwoord ze eerlijk voor jezelf. Je zal dan zien dat het allemaal geen zin heeft wat je doet, dat er alleen nog maar meer pijn en ellende van komt. Leef en laat leven, ookal is dat soms moeilijk..
woensdag 10 februari 2010 om 12:13
Jullie reaktie richting de vriendin is niet goed geweest. Deze vrouw moet met rust gelaten worden, hoe emotioneel jullie ook zijn. Dit is een keuze van jullie vader. Blijkbaar is de liefde tussen hem en jullie moeder niet meer voldoende en heeft hij gekozen voor een ander. Hard maar waar! Hij is ook maar een mens van vlees en bloed en dit is hem overkomen! Ik spreek uit ervaring als ik zeg dat zulke gevoelens niet altijd te sturen zijn. Mensen worden nu eenmaal verliefd!
De rol/houding van jullie moeder was te verwachten, toch? Zoals jij aangeeft is zij altijd de aimabele, afwachtende, niet-dominante geweest tijdens hun huwelijk. Dit is allemaal zo gegroeid en ontstaan. Ook je moeder, hoe lief ze ook is, heeft hier ook haar eigen rol en verantwoordelijkheid in gehad. Daar plukt ze nu de wrange vruchten van!
Het zou overigens wel fair van jullie vader zijn om daadwerkelijk knopen door te hakken. Met rechte rug vertrekken dus! Op die manier maakt hij de minste slachtoffers.
Over slachtoffers gesproken: De vriendin kunnen jullie beter met rust laten. Deze vrouw is ongebonden en verantwoordelijk voor haar eigen leven. Botvier jullie boosheid niet op haar want dat is echt niet eerlijk!
De beste tip die ik kan geven is: Stap op jullie vader af en praat met hem. Maak hem duidelijk dat hij je vader is en dat je van hem houdt. Daarbij mag je best vermelden dat je heel erg teleurgesteld bent over zijn akties. Dat zijn nl. JOUW gevoelens en die mag hij best weten.
Tot slot: je hoeft niet te kiezen! Je vader is je vader en je moeder is je moeder. Steun ze beiden. En geloof me.. hoe verliefd en "roze brillerig" je vader nu ook is... ook hij heeft het hier moeilijk mee!
Veel wijsheid en sterkte toegewenst!
De rol/houding van jullie moeder was te verwachten, toch? Zoals jij aangeeft is zij altijd de aimabele, afwachtende, niet-dominante geweest tijdens hun huwelijk. Dit is allemaal zo gegroeid en ontstaan. Ook je moeder, hoe lief ze ook is, heeft hier ook haar eigen rol en verantwoordelijkheid in gehad. Daar plukt ze nu de wrange vruchten van!
Het zou overigens wel fair van jullie vader zijn om daadwerkelijk knopen door te hakken. Met rechte rug vertrekken dus! Op die manier maakt hij de minste slachtoffers.
Over slachtoffers gesproken: De vriendin kunnen jullie beter met rust laten. Deze vrouw is ongebonden en verantwoordelijk voor haar eigen leven. Botvier jullie boosheid niet op haar want dat is echt niet eerlijk!
De beste tip die ik kan geven is: Stap op jullie vader af en praat met hem. Maak hem duidelijk dat hij je vader is en dat je van hem houdt. Daarbij mag je best vermelden dat je heel erg teleurgesteld bent over zijn akties. Dat zijn nl. JOUW gevoelens en die mag hij best weten.
Tot slot: je hoeft niet te kiezen! Je vader is je vader en je moeder is je moeder. Steun ze beiden. En geloof me.. hoe verliefd en "roze brillerig" je vader nu ook is... ook hij heeft het hier moeilijk mee!
Veel wijsheid en sterkte toegewenst!
