Psyche
alle pijlers
Mijn vader is zijn verstand verloren... :(
woensdag 10 februari 2010 om 11:44
Een betere titel kan ik eigenlijk niet bedenken. Ik zit zo vol met emoties, weet nie wat en hoe ik moet denken.
Ik zal bij het begin beginnen.
Al jaren is het huwelijk van mijn ouders niet meer perfect, mijn moeder heeft ms, en daarbij is ze depressief, geen zelfrespect en te goed voor deze wereld!
Mijn vader, mijn voorbeeld man, altijd lief, oprecht en heel verstandig.
Sins gister weet ik dat hij een ander heeft, iets wat ik van hem noooit had verwacht. Hij heeft het mijn moeder verteld, hij voelde zich weer 18 en helemaal in love. Maar hij wilde tijd, hij wilde weten of het echt wel echtgoed klikt tussen hem en zijn nieuwe vriendin. Ze is trouwens een jaar of 14 jonger en kerngezond (iets wat mijn moeder dus niet is).
Mijn moeder, te goed voor deze wereld pikt dat, weet dat hij bij haar is maar gaat door. Ze wil het voor zich houden tot we (over 2 weken) op wintersport zijn geweest om notabene hun 30 jarig huwelijk te vieren en tot hij weet wat hij precies wil.
Gister storte ze in en heeft ze ons alles verteld.
Mijn zus en ik, helemaal overstuur. Na heel lang zoeken zijn we achter haar nummer en adres gekomen, we zouden haar wel even de waarheid vertellen.
Dus gisteravond vol goede moed op zoek naar haar huis, inmiddels was de woede afgezakt en leek het een slechte droom. Daar aangekomen, stond mijn vaders auto voor de deur. Een klap in ons gezicht, zo voelde het. Na 3 uur ging hij bij der weg, terug naar mijn moeder. Binnen een halve minuut nadat hij weg was stonden we voor haar deur. Gooiden de deur open, hebben haar uitgescholden en de waarheid verteld. Zij helemaal overstuur belde mijn vader, hij moest maar met ons praten.
Wij hoopvol gewacht en daar was hij dan. Met als excuus, het overkwam mij gewoon.
Ik inmiddels 6 weken zwanger, heb hem voor de keuze gesteld, haar of wij. Heb hem verteld dat ik zwanger ben maar dat hij geen opa zou worden voor mijn kinderen. Heel hard, maar vol emotie.
Hij lachte, sorry dames, maar ik voel me goed, ik kan er niks aan doen.
Hij koos voor haar en bleef heel kalm. Toen hij bij der weg ging werd hij boos, hij belde ons boos op en zou het ons nooit vergeven dat wij zo bij haar binnen zijn gedrongen. (noujaaa zeg... nu is het onze schuld). Wij hebben alles verpest volgens hem, hij zou geen tijd hebben gekregen om de boel voor zichzelf uit te zoeken, haar beter te leren kennen en noem maar op ( in onze ogen, is zijn nieuwe vriendin wel echt leuk genoeg om in te ruilen voor mijn moeder?).
Al met al, wij hebben het verpest, hij is boos op ons en wij hebben geen recht om boos te zijn.
Blijkbaar wisten zijn beste vrienden dit ook al en hebben hem gewaarschuwd voor de concequenties, de enige reactie die hij bij hun heeft gegeven, ik weet het wel, kan me niks schelen ik ben mijn verstand kwijt. (jaja.. je bent zeker je verstand kwijt!!)
Nu een nacht verder, met weinig slaap.. en heel veel tranen.. Hoe nu verder, hoe kan ik dit begrijpen? hoe kan hij mijn moeder dit aandoen? Mijn moeder houd hoop en geeft ons de schuld dat we het verpest hebben, we hebben het erger gemaakt. (hoezo, kon het nog erger?)
Mijn vader, een man van normen en waarden, iemand die dit gedrag in zijn omgeving nooit goed zou keuren is zijn verstand verloren..
Ik heb mij ziek gemeld op het werk, kan alleen maar huilen en huilen.
Ik zie het allemaal niet meer zitten.
Ik zal bij het begin beginnen.
Al jaren is het huwelijk van mijn ouders niet meer perfect, mijn moeder heeft ms, en daarbij is ze depressief, geen zelfrespect en te goed voor deze wereld!
Mijn vader, mijn voorbeeld man, altijd lief, oprecht en heel verstandig.
Sins gister weet ik dat hij een ander heeft, iets wat ik van hem noooit had verwacht. Hij heeft het mijn moeder verteld, hij voelde zich weer 18 en helemaal in love. Maar hij wilde tijd, hij wilde weten of het echt wel echtgoed klikt tussen hem en zijn nieuwe vriendin. Ze is trouwens een jaar of 14 jonger en kerngezond (iets wat mijn moeder dus niet is).
Mijn moeder, te goed voor deze wereld pikt dat, weet dat hij bij haar is maar gaat door. Ze wil het voor zich houden tot we (over 2 weken) op wintersport zijn geweest om notabene hun 30 jarig huwelijk te vieren en tot hij weet wat hij precies wil.
Gister storte ze in en heeft ze ons alles verteld.
Mijn zus en ik, helemaal overstuur. Na heel lang zoeken zijn we achter haar nummer en adres gekomen, we zouden haar wel even de waarheid vertellen.
Dus gisteravond vol goede moed op zoek naar haar huis, inmiddels was de woede afgezakt en leek het een slechte droom. Daar aangekomen, stond mijn vaders auto voor de deur. Een klap in ons gezicht, zo voelde het. Na 3 uur ging hij bij der weg, terug naar mijn moeder. Binnen een halve minuut nadat hij weg was stonden we voor haar deur. Gooiden de deur open, hebben haar uitgescholden en de waarheid verteld. Zij helemaal overstuur belde mijn vader, hij moest maar met ons praten.
Wij hoopvol gewacht en daar was hij dan. Met als excuus, het overkwam mij gewoon.
Ik inmiddels 6 weken zwanger, heb hem voor de keuze gesteld, haar of wij. Heb hem verteld dat ik zwanger ben maar dat hij geen opa zou worden voor mijn kinderen. Heel hard, maar vol emotie.
Hij lachte, sorry dames, maar ik voel me goed, ik kan er niks aan doen.
Hij koos voor haar en bleef heel kalm. Toen hij bij der weg ging werd hij boos, hij belde ons boos op en zou het ons nooit vergeven dat wij zo bij haar binnen zijn gedrongen. (noujaaa zeg... nu is het onze schuld). Wij hebben alles verpest volgens hem, hij zou geen tijd hebben gekregen om de boel voor zichzelf uit te zoeken, haar beter te leren kennen en noem maar op ( in onze ogen, is zijn nieuwe vriendin wel echt leuk genoeg om in te ruilen voor mijn moeder?).
Al met al, wij hebben het verpest, hij is boos op ons en wij hebben geen recht om boos te zijn.
Blijkbaar wisten zijn beste vrienden dit ook al en hebben hem gewaarschuwd voor de concequenties, de enige reactie die hij bij hun heeft gegeven, ik weet het wel, kan me niks schelen ik ben mijn verstand kwijt. (jaja.. je bent zeker je verstand kwijt!!)
Nu een nacht verder, met weinig slaap.. en heel veel tranen.. Hoe nu verder, hoe kan ik dit begrijpen? hoe kan hij mijn moeder dit aandoen? Mijn moeder houd hoop en geeft ons de schuld dat we het verpest hebben, we hebben het erger gemaakt. (hoezo, kon het nog erger?)
Mijn vader, een man van normen en waarden, iemand die dit gedrag in zijn omgeving nooit goed zou keuren is zijn verstand verloren..
Ik heb mij ziek gemeld op het werk, kan alleen maar huilen en huilen.
Ik zie het allemaal niet meer zitten.
woensdag 10 februari 2010 om 12:49
Ik kan me wel voorstellen dat TO bij de vriendin van zijn vader op de stoep staat. Ze loopt natuurlijk over van emotie en vanzelfsprekend wil je wel eens weten wie die ander dan is.
Maar verstandig... nee, natuurlijk niet.
Toch vind ik dat ook die vriendin hier wel fout zit hoor, niet alleen die vader. Als ze tenminste wist dat hij getrouwd was en kinderen had... Ik vind dat je ook niets moet beginnen met de partner van een ander, gewoon uit fatsoen. Wacht je beurt af, eerst de ene relatie, dan de andere.
Maar goed, hoofd boosdoener blijft natuurlijk pa.
Maar TO... hoe boos je nu op je pa bent... maak geen dingen stuk waar je misschien later spijt van krijgt. Het is makkelijk gezegd dat je je vader nooit weer wilt zien, maar het is wel je vader.
Natuurlijk kom je op voor je moeder, zeker gezien haar situatie. Maar toch is iemand eigen baas over zijn/haar leven. Als hij er voor kiest niet meer met je moeder verder te willen, dan is dat zijn goed recht. Je moeder heeft hetzelfde recht. Hoe moeilijk ook, hoe ongelijk het nu ook gaat, hoe rottig deze situatie nu is.
En hij zal zich nu vast door zijn hormonen laten leiden, niet helder kunnen denken. Maar zelfs dat is menselijk.
Ik wil het niet goedpraten. Ik zou echt pisnijdig worden op mn vader als hij zo zou doen. En ik vind ook echt dat je vader fout zit. Zeker door je moeder nog even fijn aan het lijntje te houden... en die nieuwe vriendin trouwens ook. Weet zij wel dat je vader nog bij je moeder blijft plakken om te kijken of de nieuwe vriendin wel bevalt?
Dus pa... kappen met die relatie. Kijk eerst ns of je met moeder verder wil. En zo niet... dan kun je altijd nog op zoek naar een scharrel...
Sterkte TO... en probeer rustig te blijven voor je kindje...
Maar verstandig... nee, natuurlijk niet.
Toch vind ik dat ook die vriendin hier wel fout zit hoor, niet alleen die vader. Als ze tenminste wist dat hij getrouwd was en kinderen had... Ik vind dat je ook niets moet beginnen met de partner van een ander, gewoon uit fatsoen. Wacht je beurt af, eerst de ene relatie, dan de andere.
Maar goed, hoofd boosdoener blijft natuurlijk pa.
Maar TO... hoe boos je nu op je pa bent... maak geen dingen stuk waar je misschien later spijt van krijgt. Het is makkelijk gezegd dat je je vader nooit weer wilt zien, maar het is wel je vader.
Natuurlijk kom je op voor je moeder, zeker gezien haar situatie. Maar toch is iemand eigen baas over zijn/haar leven. Als hij er voor kiest niet meer met je moeder verder te willen, dan is dat zijn goed recht. Je moeder heeft hetzelfde recht. Hoe moeilijk ook, hoe ongelijk het nu ook gaat, hoe rottig deze situatie nu is.
En hij zal zich nu vast door zijn hormonen laten leiden, niet helder kunnen denken. Maar zelfs dat is menselijk.
Ik wil het niet goedpraten. Ik zou echt pisnijdig worden op mn vader als hij zo zou doen. En ik vind ook echt dat je vader fout zit. Zeker door je moeder nog even fijn aan het lijntje te houden... en die nieuwe vriendin trouwens ook. Weet zij wel dat je vader nog bij je moeder blijft plakken om te kijken of de nieuwe vriendin wel bevalt?
Dus pa... kappen met die relatie. Kijk eerst ns of je met moeder verder wil. En zo niet... dan kun je altijd nog op zoek naar een scharrel...
Sterkte TO... en probeer rustig te blijven voor je kindje...
woensdag 10 februari 2010 om 12:49
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 12:32:
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
Is dat wel zo? Of is dat een aanname van jou?
Ben jij 24/7 bij je ouders, kan jij gedachten lezen?
Jij weet niets van de strijd die jouw vader wellicht heeft gestreden met je moeder...ouders zijn niet geneigd alle ellende zomaar aan hun kinderen te vertellen.
Ik raad je aan niet teveel aannames te doen...daar jaag je jezelf alleen maar mee op de kast.
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
Is dat wel zo? Of is dat een aanname van jou?
Ben jij 24/7 bij je ouders, kan jij gedachten lezen?
Jij weet niets van de strijd die jouw vader wellicht heeft gestreden met je moeder...ouders zijn niet geneigd alle ellende zomaar aan hun kinderen te vertellen.
Ik raad je aan niet teveel aannames te doen...daar jaag je jezelf alleen maar mee op de kast.
woensdag 10 februari 2010 om 12:50
quote:schouderklopje schreef op 10 februari 2010 @ 12:42:
Jouw moeder heeft ook haar verantwoordelijkheid jegens haar man om te proberen uit de depressie te komen.
.
Tja en dat heeft ze waarschijnlijk ook te weinig gedaan.
Ik ga geen excusus maken aan die vriendin, zij had gewoon van een getrouwde man af moeten blijven. En ze had inderdaad niks te verliezen, maar ik vind het gewoon niet kunnen. Ze mag best weten dat ik boos ben en dat zij MEDE schuldige is aan deze puinhoop. En bij deze wil ik de nadruk leggen op mede... en dus net goed mijn vader.
Als iemand mijn vriend op die manier zou inpikken had ik net zo hard voor haar deur gestaan, en gevraagd waar ze mee bezig was. Dus op die manier geen spijt. Wel stomme actie!
Jouw moeder heeft ook haar verantwoordelijkheid jegens haar man om te proberen uit de depressie te komen.
.
Tja en dat heeft ze waarschijnlijk ook te weinig gedaan.
Ik ga geen excusus maken aan die vriendin, zij had gewoon van een getrouwde man af moeten blijven. En ze had inderdaad niks te verliezen, maar ik vind het gewoon niet kunnen. Ze mag best weten dat ik boos ben en dat zij MEDE schuldige is aan deze puinhoop. En bij deze wil ik de nadruk leggen op mede... en dus net goed mijn vader.
Als iemand mijn vriend op die manier zou inpikken had ik net zo hard voor haar deur gestaan, en gevraagd waar ze mee bezig was. Dus op die manier geen spijt. Wel stomme actie!
woensdag 10 februari 2010 om 12:53
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 12:50:
[...]
Als iemand mijn vriend op die manier zou inpikken had ik net zo hard voor haar deur gestaan, en gevraagd waar ze mee bezig was. Dus op die manier geen spijt. Wel stomme actie!Dat is heel wat anders. Als het om je eigen relatie gaat mag je best verhaal halen. Maar dan nog heeft je vriend jouw trouw beloofd, en de andere vrouw niet.
[...]
Als iemand mijn vriend op die manier zou inpikken had ik net zo hard voor haar deur gestaan, en gevraagd waar ze mee bezig was. Dus op die manier geen spijt. Wel stomme actie!Dat is heel wat anders. Als het om je eigen relatie gaat mag je best verhaal halen. Maar dan nog heeft je vriend jouw trouw beloofd, en de andere vrouw niet.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 10 februari 2010 om 12:54
Je hebt je niet met de relatie tussen jouw ouders te bemoeien!
En wat kinderachtig zeg, om je vader tussen jullie of zijn geliefde te laten kiezen. Dat van het komende kleinkind laten we dan maar helemaal buiten beschouwing.
En jezelf ziekmelden voor zoiets? Watje! En zeer oncollegiaal.
Je klinkt als een verwend nest en zeer onsymphatiek.
Ik hoop dat je hieruit leert dat het leven geen roze wolk is en dat huwelijken niet voor eeuwig zijn. Bereid je kind daar maar vast op voor.
En wat kinderachtig zeg, om je vader tussen jullie of zijn geliefde te laten kiezen. Dat van het komende kleinkind laten we dan maar helemaal buiten beschouwing.
En jezelf ziekmelden voor zoiets? Watje! En zeer oncollegiaal.
Je klinkt als een verwend nest en zeer onsymphatiek.
Ik hoop dat je hieruit leert dat het leven geen roze wolk is en dat huwelijken niet voor eeuwig zijn. Bereid je kind daar maar vast op voor.
woensdag 10 februari 2010 om 12:54
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 12:50:
[...]
Tja en dat heeft ze waarschijnlijk ook te weinig gedaan.
Ik ga geen excusus maken aan die vriendin, zij had gewoon van een getrouwde man af moeten blijven. En ze had inderdaad niks te verliezen, maar ik vind het gewoon niet kunnen. Ze mag best weten dat ik boos ben en dat zij MEDE schuldige is aan deze puinhoop. En bij deze wil ik de nadruk leggen op mede... en dus net goed mijn vader.
Als iemand mijn vriend op die manier zou inpikken had ik net zo hard voor haar deur gestaan, en gevraagd waar ze mee bezig was. Dus op die manier geen spijt. Wel stomme actie!Als er al verhaal gehaald had moeten worden, was dat aan je moeder en niet aan jou. Jij bent geen partij in deze.
[...]
Tja en dat heeft ze waarschijnlijk ook te weinig gedaan.
Ik ga geen excusus maken aan die vriendin, zij had gewoon van een getrouwde man af moeten blijven. En ze had inderdaad niks te verliezen, maar ik vind het gewoon niet kunnen. Ze mag best weten dat ik boos ben en dat zij MEDE schuldige is aan deze puinhoop. En bij deze wil ik de nadruk leggen op mede... en dus net goed mijn vader.
Als iemand mijn vriend op die manier zou inpikken had ik net zo hard voor haar deur gestaan, en gevraagd waar ze mee bezig was. Dus op die manier geen spijt. Wel stomme actie!Als er al verhaal gehaald had moeten worden, was dat aan je moeder en niet aan jou. Jij bent geen partij in deze.
woensdag 10 februari 2010 om 12:55
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 12:50:
[...]
Tja en dat heeft ze waarschijnlijk ook te weinig gedaan.
Ik ga geen excusus maken aan die vriendin, zij had gewoon van een getrouwde man af moeten blijven. En ze had inderdaad niks te verliezen, maar ik vind het gewoon niet kunnen. Ze mag best weten dat ik boos ben en dat zij MEDE schuldige is aan deze puinhoop. En bij deze wil ik de nadruk leggen op mede... en dus net goed mijn vader.
Als iemand mijn vriend op die manier zou inpikken had ik net zo hard voor haar deur gestaan, en gevraagd waar ze mee bezig was. Dus op die manier geen spijt. Wel stomme actie!
Als iets stom is, zou je er spijt van moeten hebben...
En waarom is zij mede schuldig? Ze zijn verliefd geworden en zij is niet getrouwd. De enige die eventueel schuld zou treffen, als je daar al van kunt spreken, is jouw vader.
Laat die vriendin er aub buiten. Die zit nu tot over haar oren in stront waar ze niet voor gekozen heeft. Jouw vader had het beter aan moeten pakken.
Gelukkig komt hij vanmiddag om te praten..geef hem die kans ook en ga niet lopen janken, schelden etc. Luister...en probeer het eens vanuit hem te bekijken, hoe moeilijk dat ook is.
[...]
Tja en dat heeft ze waarschijnlijk ook te weinig gedaan.
Ik ga geen excusus maken aan die vriendin, zij had gewoon van een getrouwde man af moeten blijven. En ze had inderdaad niks te verliezen, maar ik vind het gewoon niet kunnen. Ze mag best weten dat ik boos ben en dat zij MEDE schuldige is aan deze puinhoop. En bij deze wil ik de nadruk leggen op mede... en dus net goed mijn vader.
Als iemand mijn vriend op die manier zou inpikken had ik net zo hard voor haar deur gestaan, en gevraagd waar ze mee bezig was. Dus op die manier geen spijt. Wel stomme actie!
Als iets stom is, zou je er spijt van moeten hebben...
En waarom is zij mede schuldig? Ze zijn verliefd geworden en zij is niet getrouwd. De enige die eventueel schuld zou treffen, als je daar al van kunt spreken, is jouw vader.
Laat die vriendin er aub buiten. Die zit nu tot over haar oren in stront waar ze niet voor gekozen heeft. Jouw vader had het beter aan moeten pakken.
Gelukkig komt hij vanmiddag om te praten..geef hem die kans ook en ga niet lopen janken, schelden etc. Luister...en probeer het eens vanuit hem te bekijken, hoe moeilijk dat ook is.
woensdag 10 februari 2010 om 12:57
Pannetje. Dat is geen aanname, een aangezien ze dus ziek is ben ik er nog net nietde hele dagen. Maar wel heel veel, en van beide kanten werd ik er al in vermengd, in hun ruzies en ga zo maar door. De avond voor ik wist kwam hij nog naar me toe, met gezeur over mijn moeder, zielig doen en noem maar op. Waardoor ik in de eerste instatie nog weer boos werd op mijn moeder.
Hoe dan ook, verwarrend en absoluut niet gegaan zoals het eigenlijk hoort te gaan.
En trouwens, die vrouw is best een leuke vrouw, ondanks dat ze ook nog eens 14 jaar jonger is als hem.. wat mij eigenlijk ook al te ver gaat, maar goed, daar kan ik niet eens een probleem van maken.
Maar om nu bij haar op de koffie te gaan. Nee daar bedank ik voor.
Misschien later ooit in de toekomt, als beiden gelukkig zijn, en weer een eigen leven hebben.
Hoe dan ook, verwarrend en absoluut niet gegaan zoals het eigenlijk hoort te gaan.
En trouwens, die vrouw is best een leuke vrouw, ondanks dat ze ook nog eens 14 jaar jonger is als hem.. wat mij eigenlijk ook al te ver gaat, maar goed, daar kan ik niet eens een probleem van maken.
Maar om nu bij haar op de koffie te gaan. Nee daar bedank ik voor.
Misschien later ooit in de toekomt, als beiden gelukkig zijn, en weer een eigen leven hebben.
woensdag 10 februari 2010 om 13:00
Zo, ik zou me als 'minnares' wel ernstig afvragen waar de 'volwassen dochter van' het lef vandaan haalt om me op zo'n manier te benaderen... Ik vind het stuitend dat je weigert je excuses aan te bieden. Jij bent geen partij in deze, je hebt niks bij die vriendin te zoeken en het zou je sieren als je wél je excuses aan zou bieden. Sterker nog; ik vind het niet meer dan normaal, dat je dat zou doen.
woensdag 10 februari 2010 om 13:03
quote:Pannetje schreef op 10 februari 2010 @ 12:55:
[...]
Gelukkig komt hij vanmiddag om te praten..geef hem die kans ook en ga niet lopen janken, schelden etc. Luister...en probeer het eens vanuit hem te bekijken, hoe moeilijk dat ook is.
IK begrijp hem ook wel, en dat ik hem niet wil begrijpen is een tweede. De manier waarop, ik weet niet wie hier goede tijden slechte tijden kijkt. Maar hier wilde martijn ook tijd met barbera zodat hij uit kon zoeken wat hij voor haar voelde en of hij hier mee door wou gaan. Terwijl zijn vrouw maar gewoon geduldig moest wachten.
Ik dacht nog, zij is gek!! En gelukkig ging ze hier natuurlijk niet mee akkoord, ze is toch niet gek?! Dacht ik nog.
Maar goed, precies hetzelfde speelt hier en aagezien ik hier dus al een mening over had gevormd is het heel moeilijk om het ineens te kunnen begrijpen.
Als mijn vader echt zou twijfelen en daarom tijd nodig had, oke. Maar hij was zo duidelijk, waarom dan nog doen alsof er iets te redden valt? Waarom dan niet eerlijk zijn?
[...]
Gelukkig komt hij vanmiddag om te praten..geef hem die kans ook en ga niet lopen janken, schelden etc. Luister...en probeer het eens vanuit hem te bekijken, hoe moeilijk dat ook is.
IK begrijp hem ook wel, en dat ik hem niet wil begrijpen is een tweede. De manier waarop, ik weet niet wie hier goede tijden slechte tijden kijkt. Maar hier wilde martijn ook tijd met barbera zodat hij uit kon zoeken wat hij voor haar voelde en of hij hier mee door wou gaan. Terwijl zijn vrouw maar gewoon geduldig moest wachten.
Ik dacht nog, zij is gek!! En gelukkig ging ze hier natuurlijk niet mee akkoord, ze is toch niet gek?! Dacht ik nog.
Maar goed, precies hetzelfde speelt hier en aagezien ik hier dus al een mening over had gevormd is het heel moeilijk om het ineens te kunnen begrijpen.
Als mijn vader echt zou twijfelen en daarom tijd nodig had, oke. Maar hij was zo duidelijk, waarom dan nog doen alsof er iets te redden valt? Waarom dan niet eerlijk zijn?
woensdag 10 februari 2010 om 13:05
Och, Kloon, erg vervelende situatie, maar straks een jaar later, ga je hier weereens lezen en lees je jezelf terug en ga je spijt hebben.
Ik denk dat de hormonen een soort PMS veroorzaken bij je en je niet helemaal toerekenings vatbaar bent in je reactie.
Maar wie weet heb ik het mis, ik hoor het een jaar na dato wel.
Ik denk dat de hormonen een soort PMS veroorzaken bij je en je niet helemaal toerekenings vatbaar bent in je reactie.
Maar wie weet heb ik het mis, ik hoor het een jaar na dato wel.
woensdag 10 februari 2010 om 13:09
quote:Liv schreef op 10 februari 2010 @ 13:03:
[...]
Dat vraag ik me dus ook af!
Om het even duidelijk te maken, ik heb mij hier niet mee te bemoeien, leeftijd is niet belangrijk en ga zo maar door. En jaa ik weet het wel!!
Alleen qua gevoel (en gevoel is moeilijk uit te drukken) kwam het op mij over als, als je dan toch op zoek bent naar een nieuwe vriendin, dan ook maar meteen een stuk jonger, energiek, mooier, geen rimpeltjes en ga zo maar door.
Misschien wel een verstandige keuze voor mijn vader natuurlijk. pff.. het is ook zo dubbel allemaal. Ze is niet eens zoveel ouder als mijn vriend.
[...]
Dat vraag ik me dus ook af!
Om het even duidelijk te maken, ik heb mij hier niet mee te bemoeien, leeftijd is niet belangrijk en ga zo maar door. En jaa ik weet het wel!!
Alleen qua gevoel (en gevoel is moeilijk uit te drukken) kwam het op mij over als, als je dan toch op zoek bent naar een nieuwe vriendin, dan ook maar meteen een stuk jonger, energiek, mooier, geen rimpeltjes en ga zo maar door.
Misschien wel een verstandige keuze voor mijn vader natuurlijk. pff.. het is ook zo dubbel allemaal. Ze is niet eens zoveel ouder als mijn vriend.
woensdag 10 februari 2010 om 13:09
Jeetje, wat is iedereen bot op deze site, zeg. Iedereen reageert anders in zo'n situatie en je kunt van jezelf nooit weten hoe jij zult reageren.
Blijkbaar heeft iedereen zijn mening klaar tegenover Kloontje, lekker makkelijk. Een beetje medeleven is in sommige berichten ver te zoeken....
Voor Kloontje: Meid, een dikke knuffel en succes met alles!
Blijkbaar heeft iedereen zijn mening klaar tegenover Kloontje, lekker makkelijk. Een beetje medeleven is in sommige berichten ver te zoeken....
Voor Kloontje: Meid, een dikke knuffel en succes met alles!
woensdag 10 februari 2010 om 13:10
Kloontje, ik begrijp je woede heel goed. Het is nogal wat, als je plots met zoiets geconfronteerd wordt. Maar als je emoties wat bedaard zullen zijn, zul je de situatie misschien wat objectiever kunnen beschouwen.
Het moet een allemachtig zware opgave zijn om heel lang getrouwd te zijn met een partner, die niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk ziek is. Zoals iemand al schreef: dan wordt het uiteindelijk geen partnerrelatie meer, maar een relatie tussen verzorger en verzorgde.
Je vader is een mens en geen heilige, en heeft dus ook behoefte aan liefde in al zijn uitingen en aan een échte partner. Waarschijnlijk vond hij dat niet meer in zijn huwelijk. Waarschijnlijk voelde hij zich ontzettend eenzaam en wellicht (erg?) ongelukkig. Wellicht was het huwelijk van je ouders dus al een puinhoop, en is dat nu pas voor jou en je zus helemaal duidelijk geworden.
Ik ben het met je eens dat het 'netter' geweest zou zijn als hij al eerder gescheiden was, voor hij een nieuwe vriendin had.
Maar ik weet uit ervaring hoe ontzettend moeillijk het is om te beslissen dat je gaat scheiden, zelfs al is je huwelijk een hel. Je wil je kinderen niet ongelukkig maken en je hebt ondanks alles niet de moed om je partner pijn te doen. Dat je vader het niet eerder gedaan heeft, zou dus kunnen zijn omdat hij niet licht over zijn huwelijksbelofte dacht.
Dit zijn dus allemaal veronderstellingen uiteraard, het beste is dat je er met je vader over praat. Je moeder heeft immers al haar standpunt verteld, en eenzijdige informatie is nooit goed.
Ik kan alleen maar hopen dat de scheiding van je ouders, als het zover komt, op een nette en respectvolle manier afgehandeld wordt.
Ik begrijp dat je het niet zo goed ziet zitten om de vriendin je excuses aan te bieden. Doe dat niet zolang je er niet achter staat. Beter geen excuses dan onoprechte. Maar misschien kom je na enige tijd toch tot het besluit dat je het wil doen.
Sterkte en wijsheid!
Het moet een allemachtig zware opgave zijn om heel lang getrouwd te zijn met een partner, die niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk ziek is. Zoals iemand al schreef: dan wordt het uiteindelijk geen partnerrelatie meer, maar een relatie tussen verzorger en verzorgde.
Je vader is een mens en geen heilige, en heeft dus ook behoefte aan liefde in al zijn uitingen en aan een échte partner. Waarschijnlijk vond hij dat niet meer in zijn huwelijk. Waarschijnlijk voelde hij zich ontzettend eenzaam en wellicht (erg?) ongelukkig. Wellicht was het huwelijk van je ouders dus al een puinhoop, en is dat nu pas voor jou en je zus helemaal duidelijk geworden.
Ik ben het met je eens dat het 'netter' geweest zou zijn als hij al eerder gescheiden was, voor hij een nieuwe vriendin had.
Maar ik weet uit ervaring hoe ontzettend moeillijk het is om te beslissen dat je gaat scheiden, zelfs al is je huwelijk een hel. Je wil je kinderen niet ongelukkig maken en je hebt ondanks alles niet de moed om je partner pijn te doen. Dat je vader het niet eerder gedaan heeft, zou dus kunnen zijn omdat hij niet licht over zijn huwelijksbelofte dacht.
Dit zijn dus allemaal veronderstellingen uiteraard, het beste is dat je er met je vader over praat. Je moeder heeft immers al haar standpunt verteld, en eenzijdige informatie is nooit goed.
Ik kan alleen maar hopen dat de scheiding van je ouders, als het zover komt, op een nette en respectvolle manier afgehandeld wordt.
Ik begrijp dat je het niet zo goed ziet zitten om de vriendin je excuses aan te bieden. Doe dat niet zolang je er niet achter staat. Beter geen excuses dan onoprechte. Maar misschien kom je na enige tijd toch tot het besluit dat je het wil doen.
Sterkte en wijsheid!
woensdag 10 februari 2010 om 13:11
Heb niet alles gelezen maar ik ben altijd verbaasd dat de ander (in dit geval de vriendin) verrot gescholden kan worden. Hou me ten goede: je gaat niet andermans relatie kapot maken, die moet eerst beëindigd zijn maar ZIJ is NIET degene die verantwoording moet afleggen. Dat moet je vader. Hij heeft een vrouw en 2 dochters. Je kunt haar huis niet zomaar binnen walsen. Je vader is degene die fout is.
