Psyche
alle pijlers
Mijn vader is zijn verstand verloren... :(
woensdag 10 februari 2010 om 11:44
Een betere titel kan ik eigenlijk niet bedenken. Ik zit zo vol met emoties, weet nie wat en hoe ik moet denken.
Ik zal bij het begin beginnen.
Al jaren is het huwelijk van mijn ouders niet meer perfect, mijn moeder heeft ms, en daarbij is ze depressief, geen zelfrespect en te goed voor deze wereld!
Mijn vader, mijn voorbeeld man, altijd lief, oprecht en heel verstandig.
Sins gister weet ik dat hij een ander heeft, iets wat ik van hem noooit had verwacht. Hij heeft het mijn moeder verteld, hij voelde zich weer 18 en helemaal in love. Maar hij wilde tijd, hij wilde weten of het echt wel echtgoed klikt tussen hem en zijn nieuwe vriendin. Ze is trouwens een jaar of 14 jonger en kerngezond (iets wat mijn moeder dus niet is).
Mijn moeder, te goed voor deze wereld pikt dat, weet dat hij bij haar is maar gaat door. Ze wil het voor zich houden tot we (over 2 weken) op wintersport zijn geweest om notabene hun 30 jarig huwelijk te vieren en tot hij weet wat hij precies wil.
Gister storte ze in en heeft ze ons alles verteld.
Mijn zus en ik, helemaal overstuur. Na heel lang zoeken zijn we achter haar nummer en adres gekomen, we zouden haar wel even de waarheid vertellen.
Dus gisteravond vol goede moed op zoek naar haar huis, inmiddels was de woede afgezakt en leek het een slechte droom. Daar aangekomen, stond mijn vaders auto voor de deur. Een klap in ons gezicht, zo voelde het. Na 3 uur ging hij bij der weg, terug naar mijn moeder. Binnen een halve minuut nadat hij weg was stonden we voor haar deur. Gooiden de deur open, hebben haar uitgescholden en de waarheid verteld. Zij helemaal overstuur belde mijn vader, hij moest maar met ons praten.
Wij hoopvol gewacht en daar was hij dan. Met als excuus, het overkwam mij gewoon.
Ik inmiddels 6 weken zwanger, heb hem voor de keuze gesteld, haar of wij. Heb hem verteld dat ik zwanger ben maar dat hij geen opa zou worden voor mijn kinderen. Heel hard, maar vol emotie.
Hij lachte, sorry dames, maar ik voel me goed, ik kan er niks aan doen.
Hij koos voor haar en bleef heel kalm. Toen hij bij der weg ging werd hij boos, hij belde ons boos op en zou het ons nooit vergeven dat wij zo bij haar binnen zijn gedrongen. (noujaaa zeg... nu is het onze schuld). Wij hebben alles verpest volgens hem, hij zou geen tijd hebben gekregen om de boel voor zichzelf uit te zoeken, haar beter te leren kennen en noem maar op ( in onze ogen, is zijn nieuwe vriendin wel echt leuk genoeg om in te ruilen voor mijn moeder?).
Al met al, wij hebben het verpest, hij is boos op ons en wij hebben geen recht om boos te zijn.
Blijkbaar wisten zijn beste vrienden dit ook al en hebben hem gewaarschuwd voor de concequenties, de enige reactie die hij bij hun heeft gegeven, ik weet het wel, kan me niks schelen ik ben mijn verstand kwijt. (jaja.. je bent zeker je verstand kwijt!!)
Nu een nacht verder, met weinig slaap.. en heel veel tranen.. Hoe nu verder, hoe kan ik dit begrijpen? hoe kan hij mijn moeder dit aandoen? Mijn moeder houd hoop en geeft ons de schuld dat we het verpest hebben, we hebben het erger gemaakt. (hoezo, kon het nog erger?)
Mijn vader, een man van normen en waarden, iemand die dit gedrag in zijn omgeving nooit goed zou keuren is zijn verstand verloren..
Ik heb mij ziek gemeld op het werk, kan alleen maar huilen en huilen.
Ik zie het allemaal niet meer zitten.
Ik zal bij het begin beginnen.
Al jaren is het huwelijk van mijn ouders niet meer perfect, mijn moeder heeft ms, en daarbij is ze depressief, geen zelfrespect en te goed voor deze wereld!
Mijn vader, mijn voorbeeld man, altijd lief, oprecht en heel verstandig.
Sins gister weet ik dat hij een ander heeft, iets wat ik van hem noooit had verwacht. Hij heeft het mijn moeder verteld, hij voelde zich weer 18 en helemaal in love. Maar hij wilde tijd, hij wilde weten of het echt wel echtgoed klikt tussen hem en zijn nieuwe vriendin. Ze is trouwens een jaar of 14 jonger en kerngezond (iets wat mijn moeder dus niet is).
Mijn moeder, te goed voor deze wereld pikt dat, weet dat hij bij haar is maar gaat door. Ze wil het voor zich houden tot we (over 2 weken) op wintersport zijn geweest om notabene hun 30 jarig huwelijk te vieren en tot hij weet wat hij precies wil.
Gister storte ze in en heeft ze ons alles verteld.
Mijn zus en ik, helemaal overstuur. Na heel lang zoeken zijn we achter haar nummer en adres gekomen, we zouden haar wel even de waarheid vertellen.
Dus gisteravond vol goede moed op zoek naar haar huis, inmiddels was de woede afgezakt en leek het een slechte droom. Daar aangekomen, stond mijn vaders auto voor de deur. Een klap in ons gezicht, zo voelde het. Na 3 uur ging hij bij der weg, terug naar mijn moeder. Binnen een halve minuut nadat hij weg was stonden we voor haar deur. Gooiden de deur open, hebben haar uitgescholden en de waarheid verteld. Zij helemaal overstuur belde mijn vader, hij moest maar met ons praten.
Wij hoopvol gewacht en daar was hij dan. Met als excuus, het overkwam mij gewoon.
Ik inmiddels 6 weken zwanger, heb hem voor de keuze gesteld, haar of wij. Heb hem verteld dat ik zwanger ben maar dat hij geen opa zou worden voor mijn kinderen. Heel hard, maar vol emotie.
Hij lachte, sorry dames, maar ik voel me goed, ik kan er niks aan doen.
Hij koos voor haar en bleef heel kalm. Toen hij bij der weg ging werd hij boos, hij belde ons boos op en zou het ons nooit vergeven dat wij zo bij haar binnen zijn gedrongen. (noujaaa zeg... nu is het onze schuld). Wij hebben alles verpest volgens hem, hij zou geen tijd hebben gekregen om de boel voor zichzelf uit te zoeken, haar beter te leren kennen en noem maar op ( in onze ogen, is zijn nieuwe vriendin wel echt leuk genoeg om in te ruilen voor mijn moeder?).
Al met al, wij hebben het verpest, hij is boos op ons en wij hebben geen recht om boos te zijn.
Blijkbaar wisten zijn beste vrienden dit ook al en hebben hem gewaarschuwd voor de concequenties, de enige reactie die hij bij hun heeft gegeven, ik weet het wel, kan me niks schelen ik ben mijn verstand kwijt. (jaja.. je bent zeker je verstand kwijt!!)
Nu een nacht verder, met weinig slaap.. en heel veel tranen.. Hoe nu verder, hoe kan ik dit begrijpen? hoe kan hij mijn moeder dit aandoen? Mijn moeder houd hoop en geeft ons de schuld dat we het verpest hebben, we hebben het erger gemaakt. (hoezo, kon het nog erger?)
Mijn vader, een man van normen en waarden, iemand die dit gedrag in zijn omgeving nooit goed zou keuren is zijn verstand verloren..
Ik heb mij ziek gemeld op het werk, kan alleen maar huilen en huilen.
Ik zie het allemaal niet meer zitten.
woensdag 10 februari 2010 om 12:28
quote:Bagheera schreef op 10 februari 2010 @ 11:59:
Jullie hebben het inderdaad erger gemaakt en zijn totaal buiten jullie boekje gegaan, hiermee heb je de verhoudingen op scherp gezet en waarschijnlijk keuzes versneld en geforceerd. Daarbij heb je hem emotioneel gechanteerd met je zwangerschap.
Helemaal mee eens.
Jullie hebben het inderdaad op scherp gezet. Ik snap jullie boosheid, maar dit was wel de domst denkbare actie.
Als ik jullie was zou ik je excuses voor jullie gedrag aan gaan bieden. Aan moeder, vader en vriendin.
Jullie hebben het inderdaad erger gemaakt en zijn totaal buiten jullie boekje gegaan, hiermee heb je de verhoudingen op scherp gezet en waarschijnlijk keuzes versneld en geforceerd. Daarbij heb je hem emotioneel gechanteerd met je zwangerschap.
Helemaal mee eens.
Jullie hebben het inderdaad op scherp gezet. Ik snap jullie boosheid, maar dit was wel de domst denkbare actie.
Als ik jullie was zou ik je excuses voor jullie gedrag aan gaan bieden. Aan moeder, vader en vriendin.
woensdag 10 februari 2010 om 12:29
quote:bibaboe schreef op 10 februari 2010 @ 12:28:
[...]
Helemaal mee eens.
Jullie hebben het inderdaad op scherp gezet. Ik snap jullie boosheid, maar dit was wel de domst denkbare actie.
Als ik jullie was zou ik je excuses voor jullie gedrag aan gaan bieden. Aan moeder, vader en vriendin.En dan met stip op 1: de vriendin!!!!
[...]
Helemaal mee eens.
Jullie hebben het inderdaad op scherp gezet. Ik snap jullie boosheid, maar dit was wel de domst denkbare actie.
Als ik jullie was zou ik je excuses voor jullie gedrag aan gaan bieden. Aan moeder, vader en vriendin.En dan met stip op 1: de vriendin!!!!
woensdag 10 februari 2010 om 12:29
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 11:44:
Een betere titel kan ik eigenlijk niet bedenken. Ik zit zo vol met emoties, weet nie wat en hoe ik moet denken.
Al jaren is het huwelijk van mijn ouders niet meer perfect, mijn moeder heeft ms, en daarbij is ze depressief, geen zelfrespect en te goed voor deze wereld!
Mijn vader, mijn voorbeeld man, altijd lief, oprecht en heel verstandig.
Mijn vader, een man van normen en waarden, iemand die dit gedrag in zijn omgeving nooit goed zou keuren is zijn verstand verloren..
Ik heb mij ziek gemeld op het werk, kan alleen maar huilen en huilen.
Ik zie het allemaal niet meer zitten.
Bekijk het eens van de andere kant; Je vader is 30 jaar getouw,
Zit al jaren in een huwelijk dat niet goed meer is maar is bij een zieke en depressieve vrouw gebleven.
En toen werd hij verliefd......
Is dat een doodzonde?
Nee, het is wel heel verdrietig voor je moeder maar volgens mij geen doodzonde.
De rest is al gezegd.
Ik vind je reactie zwaar hystersch maar je bent zwanger dus daar zal het wel aan liggen.
Ik hoop dat je je vader wel gaat vertellen dat wat er ook gebeurt, hij de opa van je kind zal zijn.
Want hem laten kiezen is natuurlijk te debiel voor woorden.
Het gaat hier niet om je man hoor!
Het is je vader...
Een betere titel kan ik eigenlijk niet bedenken. Ik zit zo vol met emoties, weet nie wat en hoe ik moet denken.
Al jaren is het huwelijk van mijn ouders niet meer perfect, mijn moeder heeft ms, en daarbij is ze depressief, geen zelfrespect en te goed voor deze wereld!
Mijn vader, mijn voorbeeld man, altijd lief, oprecht en heel verstandig.
Mijn vader, een man van normen en waarden, iemand die dit gedrag in zijn omgeving nooit goed zou keuren is zijn verstand verloren..
Ik heb mij ziek gemeld op het werk, kan alleen maar huilen en huilen.
Ik zie het allemaal niet meer zitten.
Bekijk het eens van de andere kant; Je vader is 30 jaar getouw,
Zit al jaren in een huwelijk dat niet goed meer is maar is bij een zieke en depressieve vrouw gebleven.
En toen werd hij verliefd......
Is dat een doodzonde?
Nee, het is wel heel verdrietig voor je moeder maar volgens mij geen doodzonde.
De rest is al gezegd.
Ik vind je reactie zwaar hystersch maar je bent zwanger dus daar zal het wel aan liggen.
Ik hoop dat je je vader wel gaat vertellen dat wat er ook gebeurt, hij de opa van je kind zal zijn.
Want hem laten kiezen is natuurlijk te debiel voor woorden.
Het gaat hier niet om je man hoor!
Het is je vader...
woensdag 10 februari 2010 om 12:30
woensdag 10 februari 2010 om 12:31
quote:dangeensuus schreef op 10 februari 2010 @ 12:29:
En als we dan toch bezig zijn met excuses maken mag je van je ouders een excuus verwachten dat zij jullie hierin betrokken hebben op deze manier. Dit siert ze alles behalve.Dat vind ik ook. Kinderen moet je buiten dit soort zaken houden. Zij zijn geen partij, maar wel emotioneel betrokken. De ouders moeten dit ook op een volwassen manier behandelen. Ik vind het niet kies dat de moeder het probleem met de kinderen heeft gedeeld.
En als we dan toch bezig zijn met excuses maken mag je van je ouders een excuus verwachten dat zij jullie hierin betrokken hebben op deze manier. Dit siert ze alles behalve.Dat vind ik ook. Kinderen moet je buiten dit soort zaken houden. Zij zijn geen partij, maar wel emotioneel betrokken. De ouders moeten dit ook op een volwassen manier behandelen. Ik vind het niet kies dat de moeder het probleem met de kinderen heeft gedeeld.
woensdag 10 februari 2010 om 12:32
quote:isabon schreef op 10 februari 2010 @ 12:30:
Ik snap je heel goed. Je zieke moeder wordt besodemieterd en aan de kant geschoven. Ook al is het je vader die vreemdgaat, die nieuwe vriendin zou het fatsoen moeten hebben met haar poten van getrouwde mannen af te blijven.
Sterkte meid! En gefeliciteerd met je zwangerschap!
En wat als vaderlief heeft verteld dat hij midden in een scheiding zit en druk bezig is met dingen regelen zodat ze samen verder kunnen? Of wat als pa verzuimd heeft te vertellen dat ie getrouwd is?
Als ze al wist dat pa getrouwd was dan was het simpelweg niet netjes , niets meer, niets minder.
Ik snap je heel goed. Je zieke moeder wordt besodemieterd en aan de kant geschoven. Ook al is het je vader die vreemdgaat, die nieuwe vriendin zou het fatsoen moeten hebben met haar poten van getrouwde mannen af te blijven.
Sterkte meid! En gefeliciteerd met je zwangerschap!
En wat als vaderlief heeft verteld dat hij midden in een scheiding zit en druk bezig is met dingen regelen zodat ze samen verder kunnen? Of wat als pa verzuimd heeft te vertellen dat ie getrouwd is?
Als ze al wist dat pa getrouwd was dan was het simpelweg niet netjes , niets meer, niets minder.
woensdag 10 februari 2010 om 12:32
Wow, ik hou het allemaal even niet meer bij. Maar jullie reacties helpen me wel en doen we even weer met beide benen op de grond zetten.
TEn eerste, Stomme reactie van ons.
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
TEn derde. Stomme reactie van mij, die chantage. maar dat is puur de boosheid geweest om de manier waarop hij het heeft gespeeld. Hij wist allang dat het niet werkte tussen hun. Maar om dan eerst te wachten tot hij een ander tegen komt..
Ten vierde. is het misschien allemaal beter zo. Zowel voor mijn vader als voor mijn moeder.
TEn eerste, Stomme reactie van ons.
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
TEn derde. Stomme reactie van mij, die chantage. maar dat is puur de boosheid geweest om de manier waarop hij het heeft gespeeld. Hij wist allang dat het niet werkte tussen hun. Maar om dan eerst te wachten tot hij een ander tegen komt..
Ten vierde. is het misschien allemaal beter zo. Zowel voor mijn vader als voor mijn moeder.
woensdag 10 februari 2010 om 12:32
Ik denk niet dat het een midlife is.
Moeder heeft MS, wat heel verdrietig is, maar waardoor een huwelijk niet hoeft te sneuvelen.
Maar een depressie daar bovenop maakt het volgens mij niet leefbaar.
Het huwelijk was al slecht. Is een ziekte en depressie een verplichting om getrouwd te blijven?
Ik snap wel dat zo'n man op een gegeven moment buiten de deur gaat kijken. Zijn leven is hem te veel waard om bij een depressief persoon binnen te blijven sippen.
Moeder heeft MS, wat heel verdrietig is, maar waardoor een huwelijk niet hoeft te sneuvelen.
Maar een depressie daar bovenop maakt het volgens mij niet leefbaar.
Het huwelijk was al slecht. Is een ziekte en depressie een verplichting om getrouwd te blijven?
Ik snap wel dat zo'n man op een gegeven moment buiten de deur gaat kijken. Zijn leven is hem te veel waard om bij een depressief persoon binnen te blijven sippen.
woensdag 10 februari 2010 om 12:33
quote:Maleficent schreef op 10 februari 2010 @ 12:26:
Je vader heeft het verteld, misschien wel met het idee om de relatie te verbreken? Je moeder heeft er een termijn aan gesteld om uitstel te krijgen om toch het 30 jarig huwelijk te vieren.
Ik ben het absoluut niet eens met het vreemdgaan, dat ben ik met je eens, maar zoals ik het lees is je vader nu wel eerlijk en is het juist je moeder die geen stappen durft te zetten.
Ik krijg bij de moeder een beetje apart gevoel. Een ziekelijke vrouw (hoe oprecht erg ik dat ook vind) die nooit voor zichzelf is opgekomen. Afwachtend, re-aktief, teruggetrokken en zichzelf altijd op de laatste plaats zettend! Dit soort mensen zijn lief, lief lief.... maar is dat genoeg en is dat goed? Soms is het goed om eens NIET LIEF te zijn. Dan weet de rest ook waar ie aan toe is! De vader is het misschien spuugzat geweest om de kar te blijven trekken. Wie weet hoeveel signalen er zijn afgegeven de laatste jaren!?
Ik bagateliseer hiermee overigens niet het gevoel dat de moeder nu moet hebben. Die vrouw zal zeer verdrietig zijn. Ondertussen heb ik wel zoiets van: Kom op zeg! Life sucks nou eenmaal!
Je vader heeft het verteld, misschien wel met het idee om de relatie te verbreken? Je moeder heeft er een termijn aan gesteld om uitstel te krijgen om toch het 30 jarig huwelijk te vieren.
Ik ben het absoluut niet eens met het vreemdgaan, dat ben ik met je eens, maar zoals ik het lees is je vader nu wel eerlijk en is het juist je moeder die geen stappen durft te zetten.
Ik krijg bij de moeder een beetje apart gevoel. Een ziekelijke vrouw (hoe oprecht erg ik dat ook vind) die nooit voor zichzelf is opgekomen. Afwachtend, re-aktief, teruggetrokken en zichzelf altijd op de laatste plaats zettend! Dit soort mensen zijn lief, lief lief.... maar is dat genoeg en is dat goed? Soms is het goed om eens NIET LIEF te zijn. Dan weet de rest ook waar ie aan toe is! De vader is het misschien spuugzat geweest om de kar te blijven trekken. Wie weet hoeveel signalen er zijn afgegeven de laatste jaren!?
Ik bagateliseer hiermee overigens niet het gevoel dat de moeder nu moet hebben. Die vrouw zal zeer verdrietig zijn. Ondertussen heb ik wel zoiets van: Kom op zeg! Life sucks nou eenmaal!
woensdag 10 februari 2010 om 12:33
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 12:32:
Wow, ik hou het allemaal even niet meer bij. Maar jullie reacties helpen me wel en doen we even weer met beide benen op de grond zetten.
TEn eerste, Stomme reactie van ons.
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
TEn derde. Stomme reactie van mij, die chantage. maar dat is puur de boosheid geweest om de manier waarop hij het heeft gespeeld. Hij wist allang dat het niet werkte tussen hun. Maar om dan eerst te wachten tot hij een ander tegen komt..
Ten vierde. is het misschien allemaal beter zo. Zowel voor mijn vader als voor mijn moeder.Bied je excuses aan aan vader, moeder, vriendin. Meld dat je verder niet betrokken wilt worden bij hun escapades en richt je op je zwangerschap
Wow, ik hou het allemaal even niet meer bij. Maar jullie reacties helpen me wel en doen we even weer met beide benen op de grond zetten.
TEn eerste, Stomme reactie van ons.
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
TEn derde. Stomme reactie van mij, die chantage. maar dat is puur de boosheid geweest om de manier waarop hij het heeft gespeeld. Hij wist allang dat het niet werkte tussen hun. Maar om dan eerst te wachten tot hij een ander tegen komt..
Ten vierde. is het misschien allemaal beter zo. Zowel voor mijn vader als voor mijn moeder.Bied je excuses aan aan vader, moeder, vriendin. Meld dat je verder niet betrokken wilt worden bij hun escapades en richt je op je zwangerschap
woensdag 10 februari 2010 om 12:34
woensdag 10 februari 2010 om 12:35
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 12:32:
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
Hoe weet je zo zeker dat het zo is gegaan?
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
Hoe weet je zo zeker dat het zo is gegaan?
woensdag 10 februari 2010 om 12:36
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 12:32:
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
TEn derde. Stomme reactie van mij, die chantage. maar dat is puur de boosheid geweest om de manier waarop hij het heeft gespeeld. Hij wist allang dat het niet werkte tussen hun. Maar om dan eerst te wachten tot hij een ander tegen komt..
.
Kloontje, je hebt geen idee hoe het gelopen is. Misschien heeft je moeder wel hem wel gesmeekt/onder druk gezet om nog bij haar te blijven. Je trekt conclusies en doet aannames terwijl je niet wee thoe de vork in de steel zit.
En voor die emotionele chantage zou ik echt maar rap mijn excuses aanbieden aan je vader want die opmerking was echt totaal buiten elk fatsoen en die zou je nog wel eens kunnen blijven achtervolgen als je dat niet rechtzet.
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
TEn derde. Stomme reactie van mij, die chantage. maar dat is puur de boosheid geweest om de manier waarop hij het heeft gespeeld. Hij wist allang dat het niet werkte tussen hun. Maar om dan eerst te wachten tot hij een ander tegen komt..
.
Kloontje, je hebt geen idee hoe het gelopen is. Misschien heeft je moeder wel hem wel gesmeekt/onder druk gezet om nog bij haar te blijven. Je trekt conclusies en doet aannames terwijl je niet wee thoe de vork in de steel zit.
En voor die emotionele chantage zou ik echt maar rap mijn excuses aanbieden aan je vader want die opmerking was echt totaal buiten elk fatsoen en die zou je nog wel eens kunnen blijven achtervolgen als je dat niet rechtzet.
woensdag 10 februari 2010 om 12:36
quote:Wiebenik81 schreef op 10 februari 2010 @ 12:11:
Als ik zo tussen de regels door lees, ben je niet boos op hem of haar, maar op het feit dat jouw perfecte plaatje in elkaar valt. Je ouders waren al lang bij elkaar, je moeder is ziek, maar je vader zorgde voor haar. Jij bent zwanger en je wilde graag dat jouw kindje straks gezellig naar opa en oma kon om te logeren... Alles was ok zoals het was.
En nu, nu lijkt alles in te storten... En het is logisch dat je je zo voelt, maar vergeet niet rationeel te blijven denken. Je laat je nu veel te veel leiden door je emoties.. Ook in de nieuwe situatie, als die er komt, vinden jullie heus wel een weg met z'n allen. Dit is nou eenmaal het leven, dit soort dingen gebeuren. Daar moet je mee dealen. Wat wilde je bereiken met het uitschelden van die vriendin? En denk je dat het helpt om zo kwaad op je vader te worden? Stel jezelf dat soort vragen eens en beantwoord ze eerlijk voor jezelf. Je zal dan zien dat het allemaal geen zin heeft wat je doet, dat er alleen nog maar meer pijn en ellende van komt. Leef en laat leven, ookal is dat soms moeilijk..
Tja, misschien is dat het allemaal wel. Dat het hele plaatje voor mij even hel hard is inelkaar gestort en dat ik daarom zo reageerde. Het doet gewoon pijn.
En boos zijn wil ik ook helemaal niet, op geen van beide.. Paps komt vanmiddag praten.
Als ik zo tussen de regels door lees, ben je niet boos op hem of haar, maar op het feit dat jouw perfecte plaatje in elkaar valt. Je ouders waren al lang bij elkaar, je moeder is ziek, maar je vader zorgde voor haar. Jij bent zwanger en je wilde graag dat jouw kindje straks gezellig naar opa en oma kon om te logeren... Alles was ok zoals het was.
En nu, nu lijkt alles in te storten... En het is logisch dat je je zo voelt, maar vergeet niet rationeel te blijven denken. Je laat je nu veel te veel leiden door je emoties.. Ook in de nieuwe situatie, als die er komt, vinden jullie heus wel een weg met z'n allen. Dit is nou eenmaal het leven, dit soort dingen gebeuren. Daar moet je mee dealen. Wat wilde je bereiken met het uitschelden van die vriendin? En denk je dat het helpt om zo kwaad op je vader te worden? Stel jezelf dat soort vragen eens en beantwoord ze eerlijk voor jezelf. Je zal dan zien dat het allemaal geen zin heeft wat je doet, dat er alleen nog maar meer pijn en ellende van komt. Leef en laat leven, ookal is dat soms moeilijk..
Tja, misschien is dat het allemaal wel. Dat het hele plaatje voor mij even hel hard is inelkaar gestort en dat ik daarom zo reageerde. Het doet gewoon pijn.
En boos zijn wil ik ook helemaal niet, op geen van beide.. Paps komt vanmiddag praten.
woensdag 10 februari 2010 om 12:36
Een idiote aktie en nog achterbaks ook. Waarom wachten tot je vader eindelijk opstapte bij zijn vriendin ? Had dan tenminste het lef gehad om aan te bellen toen hij er nog was. Waar zijn je eigen normen en waarden gebleven ?
Maar bovenal: waar bemoei je je in vredesnaam mee ?
Maar bovenal: waar bemoei je je in vredesnaam mee ?
Polygamie = intensieve vrouwhouderij
woensdag 10 februari 2010 om 12:38
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 12:36:
[...]
Tja, misschien is dat het allemaal wel. Dat het hele plaatje voor mij even hel hard is inelkaar gestort en dat ik daarom zo reageerde. Het doet gewoon pijn.
En boos zijn wil ik ook helemaal niet, op geen van beide.. Paps komt vanmiddag praten.Het is ook heel erg om dit als kind te moeten meemaken. Ik hoop dat jullie een goed gesprek hebben waar wederzijds begrip uit voortvloeit.
[...]
Tja, misschien is dat het allemaal wel. Dat het hele plaatje voor mij even hel hard is inelkaar gestort en dat ik daarom zo reageerde. Het doet gewoon pijn.
En boos zijn wil ik ook helemaal niet, op geen van beide.. Paps komt vanmiddag praten.Het is ook heel erg om dit als kind te moeten meemaken. Ik hoop dat jullie een goed gesprek hebben waar wederzijds begrip uit voortvloeit.
woensdag 10 februari 2010 om 12:40
Toevallig was hierover afgelopen zaterdag een discussieprogramma op TV met als titel: 'Verzorgen of verdwijnen', is hier te zien.
Over mannen die al dan niet hun vrouw verlaten als ze ernstig ziek wordt.
Jouw vader heeft jouw moeder al heel lang verzorgd; dat verwacht je natuurlijk van je partner, zo hoort het ook, het was natuurlijk heel fijn voor je moeder, en heel trouw en lief van je vader. Maar zoals eerder al geschreven: op een bepaald moment verdwijnt de partner relatie en wordt het meer een zieke-verzorgende relatie. En sommige mensen worden dan - na jaren een verzorgende taak te hebben verricht in hun huwelijk - gevoelig voor een nieuwe partner waarmee ze wél leuke dingen kunnen doen, die niet ziek is. Niet leuk, keihard, maar het is nu eenmaal zo.
Je moeder accepteert het, omdat ze niet anders kan. Als zij (en jullie) je vader zouden dwingen bij haar te blijven wordt ze daar zeker niet gelukkiger van ......
Met jullie actie heb je nu een hele vracht mensen ongelukkig gemaakt: ten eerste je moeder, die dit graag stil had willen houden en jullie alleen maar even nodig had om haar verhaal kwijt te kunnen (dus om steun te vinden!), je vader omdat die nu in een heel moeilijke situatie is gekomen, de vriendin van je vader die er uiteindelijk zelf niets aan kan doen, en vandaag ook nog je werkgever die er al helemáál niets mee te maken heeft.
Als je echt iets positiefs wilt betekenen voor je moeder, stap dan van je roze wolk (vader en moeder gezellig bij elkaar), word volwassen, zorg dat je je moeder tot steun bent, beheers je en ontneem je a.s. kind niet een opa ......
Over mannen die al dan niet hun vrouw verlaten als ze ernstig ziek wordt.
Jouw vader heeft jouw moeder al heel lang verzorgd; dat verwacht je natuurlijk van je partner, zo hoort het ook, het was natuurlijk heel fijn voor je moeder, en heel trouw en lief van je vader. Maar zoals eerder al geschreven: op een bepaald moment verdwijnt de partner relatie en wordt het meer een zieke-verzorgende relatie. En sommige mensen worden dan - na jaren een verzorgende taak te hebben verricht in hun huwelijk - gevoelig voor een nieuwe partner waarmee ze wél leuke dingen kunnen doen, die niet ziek is. Niet leuk, keihard, maar het is nu eenmaal zo.
Je moeder accepteert het, omdat ze niet anders kan. Als zij (en jullie) je vader zouden dwingen bij haar te blijven wordt ze daar zeker niet gelukkiger van ......
Met jullie actie heb je nu een hele vracht mensen ongelukkig gemaakt: ten eerste je moeder, die dit graag stil had willen houden en jullie alleen maar even nodig had om haar verhaal kwijt te kunnen (dus om steun te vinden!), je vader omdat die nu in een heel moeilijke situatie is gekomen, de vriendin van je vader die er uiteindelijk zelf niets aan kan doen, en vandaag ook nog je werkgever die er al helemáál niets mee te maken heeft.
Als je echt iets positiefs wilt betekenen voor je moeder, stap dan van je roze wolk (vader en moeder gezellig bij elkaar), word volwassen, zorg dat je je moeder tot steun bent, beheers je en ontneem je a.s. kind niet een opa ......
woensdag 10 februari 2010 om 12:40
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 12:36:
[...]
Tja, misschien is dat het allemaal wel. Dat het hele plaatje voor mij even hel hard is inelkaar gestort en dat ik daarom zo reageerde. Het doet gewoon pijn.
En boos zijn wil ik ook helemaal niet, op geen van beide.. Paps komt vanmiddag praten.Dat vind ik goed van je. Ik denk dat je je alleen inhoudelijk niet moet bemoeien met zijn keus. Laat hem zijn verhaal doen. Hij heeft ook recht op bepaalde gevoelens, voor hem is het ook niet makkelijk om een zieke partner te hebben. Ik zou die opmerking van je baby ook proberen weer terug te draaien. Ze blijven allebei jouw ouders, of ze nu samen zijn of niet.
[...]
Tja, misschien is dat het allemaal wel. Dat het hele plaatje voor mij even hel hard is inelkaar gestort en dat ik daarom zo reageerde. Het doet gewoon pijn.
En boos zijn wil ik ook helemaal niet, op geen van beide.. Paps komt vanmiddag praten.Dat vind ik goed van je. Ik denk dat je je alleen inhoudelijk niet moet bemoeien met zijn keus. Laat hem zijn verhaal doen. Hij heeft ook recht op bepaalde gevoelens, voor hem is het ook niet makkelijk om een zieke partner te hebben. Ik zou die opmerking van je baby ook proberen weer terug te draaien. Ze blijven allebei jouw ouders, of ze nu samen zijn of niet.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 10 februari 2010 om 12:41
quote:kloontje schreef op 10 februari 2010 @ 12:32:
Wow, ik hou het allemaal even niet meer bij. Maar jullie reacties helpen me wel en doen we even weer met beide benen op de grond zetten.
TEn eerste, Stomme reactie van ons.
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
TEn derde. Stomme reactie van mij, die chantage. maar dat is puur de boosheid geweest om de manier waarop hij het heeft gespeeld. Hij wist allang dat het niet werkte tussen hun. Maar om dan eerst te wachten tot hij een ander tegen komt..
Ten vierde. is het misschien allemaal beter zo. Zowel voor mijn vader als voor mijn moeder.Dat zat ik ook al te denken. Misschien is dit echt wel beter voor je moeder hoe gek het ook klinkt. Het zal even duren, maar misschien pakt ze een eigen leven op.
Wow, ik hou het allemaal even niet meer bij. Maar jullie reacties helpen me wel en doen we even weer met beide benen op de grond zetten.
TEn eerste, Stomme reactie van ons.
Ten tweede, Ik neem het hem niet kwalijk dat het niet meer gaat tussen mijn ouders. Ik neem de manier waarop hem kwalijk. Wachten tot er iets anders voorbij komt en vervolgens ook nog eens kijken of het goed genoeg is om in te ruilen. Ik ben van mening, loopt het niet meer, dan moet je er mee stoppen. En niet wachten tot er iemand anders is die wel beter is.
TEn derde. Stomme reactie van mij, die chantage. maar dat is puur de boosheid geweest om de manier waarop hij het heeft gespeeld. Hij wist allang dat het niet werkte tussen hun. Maar om dan eerst te wachten tot hij een ander tegen komt..
Ten vierde. is het misschien allemaal beter zo. Zowel voor mijn vader als voor mijn moeder.Dat zat ik ook al te denken. Misschien is dit echt wel beter voor je moeder hoe gek het ook klinkt. Het zal even duren, maar misschien pakt ze een eigen leven op.
woensdag 10 februari 2010 om 12:42
TO, je kan toch niet zomaar die ander gaan uitschelden. Ook al ben je verdrietig en in de war. Dit is ontzettend onvolwassen gedrag!
Dit is vooral iets tussen jouw ouders. Jij bent hun kind en moet je ook in de rol houden. Jouw ouders moeten dit met elkaar oplossen en in het reine komen.
Wat ik verder vooral lees (jouw opensbericht) is dat jouw moeder kennelijk al heel lang depressief is. Dit kan betekenen dat jouw vader misschien al heel lang niks meer heeft aan haar als gelijkwaardige partner. Misschien is hij meer bezig met haar gemoedsrust en vooral je moeder niet voor de voeten lopen. Alles behalve een gezonde uitgangspostie om verliefd te blijven op een vrouw die zelf niet eens meer verliefd op de wereld is. Jouw moeder heeft ook haar verantwoordelijkheid jegens haar man om te proberen uit de depressie te komen.
Hoe dan ook, ik heb te weinig informatie. Maar ik vind het nogal wat dat je ja vader meteen de deur wijst.
hoe dan oo, sterkte met alles.
Dit is vooral iets tussen jouw ouders. Jij bent hun kind en moet je ook in de rol houden. Jouw ouders moeten dit met elkaar oplossen en in het reine komen.
Wat ik verder vooral lees (jouw opensbericht) is dat jouw moeder kennelijk al heel lang depressief is. Dit kan betekenen dat jouw vader misschien al heel lang niks meer heeft aan haar als gelijkwaardige partner. Misschien is hij meer bezig met haar gemoedsrust en vooral je moeder niet voor de voeten lopen. Alles behalve een gezonde uitgangspostie om verliefd te blijven op een vrouw die zelf niet eens meer verliefd op de wereld is. Jouw moeder heeft ook haar verantwoordelijkheid jegens haar man om te proberen uit de depressie te komen.
Hoe dan ook, ik heb te weinig informatie. Maar ik vind het nogal wat dat je ja vader meteen de deur wijst.
hoe dan oo, sterkte met alles.
woensdag 10 februari 2010 om 12:47
Jouw vader is niet alleen jouw vader en man van je moeder, maar vooral zichzelf, een man met wensen, behoeftes, dromen.
Zie hem eens los van alle rollen die hij moet vervullen. Hij is verliefd geworden na alle jaren van ellende bij zijn eigen vrouw, want het lijkt me geen efteling om samen te leven met een vrouw die zowel fysiek als mentaal ziek is. Daarm,ee wil ik niets af doen aan je moeder hoor, maar ik zie het even uit je vaders situatie.
Ik twijfel er niet aan dat je vader enorm veel van je moeder houdt, maar soms ligt er gewoon iets anders op je pad, hoe moeilijk dat ook is voor jullie.
Dat je bent binnengestormd bij zijn vriendin gaat over alle grenzen. Jouw woede is niet haar probleem. Ik zou snel mijn excuses aanbieden en eens haar kant van het verhaal gaan horen, of in alle rust eens met je vader praten.
Heel veel sterkte en wijsheid.
Zie hem eens los van alle rollen die hij moet vervullen. Hij is verliefd geworden na alle jaren van ellende bij zijn eigen vrouw, want het lijkt me geen efteling om samen te leven met een vrouw die zowel fysiek als mentaal ziek is. Daarm,ee wil ik niets af doen aan je moeder hoor, maar ik zie het even uit je vaders situatie.
Ik twijfel er niet aan dat je vader enorm veel van je moeder houdt, maar soms ligt er gewoon iets anders op je pad, hoe moeilijk dat ook is voor jullie.
Dat je bent binnengestormd bij zijn vriendin gaat over alle grenzen. Jouw woede is niet haar probleem. Ik zou snel mijn excuses aanbieden en eens haar kant van het verhaal gaan horen, of in alle rust eens met je vader praten.
Heel veel sterkte en wijsheid.
