Psyche
alle pijlers
Milde borderline, wie ook?
donderdag 17 januari 2013 om 15:33
Hallo,
ik ben op zoek naar ervaringsverhalen van mensen die -net als ik- milde borderline hebben.
Ik heb het afgelopen week voor de zoveelste keer te horen gekregen dat ik toch echt in de categorie borderline pas, na div. onderzoeken. En dat ze idd. begrijpen dat het voor mij verwarrend is qua uitkomst, omdat ik niet zo sterk naar buiten treed met typisch borderline gedrag. Desalnietemin zijn mijn klachten, patronen, etc. te typisch en past het plaatje binnen de diagnose.
Ok, nou vooruit dan maar. Ik sta ingeschreven voor de DGT light training. Volgens mij ook wel bekend onder de naam Linehan. In afwachting daarvan (kan nog een paar maanden duren) heb ik geen therapie. Hoeft ook niet, want ik zit niet constant in crisis.
Maar ben nu eigenlijk vooral benieuwd naar anderen die ook borderline hebben of iemand kennen, die niet aan het typische hysterische borderline plaatje voldoet. Borderline staat nl. vreselijk negatief bekend en blijkbaar kan het nog in zoveel andere vormen bestaan.
Wie ook?
ik ben op zoek naar ervaringsverhalen van mensen die -net als ik- milde borderline hebben.
Ik heb het afgelopen week voor de zoveelste keer te horen gekregen dat ik toch echt in de categorie borderline pas, na div. onderzoeken. En dat ze idd. begrijpen dat het voor mij verwarrend is qua uitkomst, omdat ik niet zo sterk naar buiten treed met typisch borderline gedrag. Desalnietemin zijn mijn klachten, patronen, etc. te typisch en past het plaatje binnen de diagnose.
Ok, nou vooruit dan maar. Ik sta ingeschreven voor de DGT light training. Volgens mij ook wel bekend onder de naam Linehan. In afwachting daarvan (kan nog een paar maanden duren) heb ik geen therapie. Hoeft ook niet, want ik zit niet constant in crisis.
Maar ben nu eigenlijk vooral benieuwd naar anderen die ook borderline hebben of iemand kennen, die niet aan het typische hysterische borderline plaatje voldoet. Borderline staat nl. vreselijk negatief bekend en blijkbaar kan het nog in zoveel andere vormen bestaan.
Wie ook?
donderdag 17 januari 2013 om 17:22
quote:alexatje schreef op 17 januari 2013 @ 17:18:
Milde Bordeline ? Je heb het of heb het niet !Ik heb het! Volgens div. onderzoeken en gesprekken met de GGZ. Ik (en anderen) herken me alleen niet in het plaatje. Alleen mijn partner herkent mij erin. Maar anderen waar ik mee te maken heb, zeker als ik er niet intensief mijn leven mee deel, zien mij gewoon als een gezellige lieve betrokken vriendin die hooguit niet zo'n behoefte heeft aan erg frequent contact.
Milde Bordeline ? Je heb het of heb het niet !Ik heb het! Volgens div. onderzoeken en gesprekken met de GGZ. Ik (en anderen) herken me alleen niet in het plaatje. Alleen mijn partner herkent mij erin. Maar anderen waar ik mee te maken heb, zeker als ik er niet intensief mijn leven mee deel, zien mij gewoon als een gezellige lieve betrokken vriendin die hooguit niet zo'n behoefte heeft aan erg frequent contact.
donderdag 17 januari 2013 om 17:25
Nou, dan heb ik het niet meer, als je het zo ziet. Neem de DSM erbij en ik voldoe aan te weinig kenmerken om als zodanig nog gediagnostiseerd te zijn. Maar dat staat dan weer lijnrecht tegenover de opvatting dat borderline voor het leven is. Dus ja, wat is het dan?
Mosdef, spijtig dat je zo'n ervaringen hebt. Heb ik ook hoor, ik ben hulpverlener en heb een tijd in de psychiatrie gewerkt. Ik vond het erg pittig, om ermee aan de slag te gaan. Borderline is een As II diagnose, comorbiditeit met depressie komt vaak voor. Je hebt medicatie voor de symptomen ook, van neuroleptica tot lithium.
Mosdef, spijtig dat je zo'n ervaringen hebt. Heb ik ook hoor, ik ben hulpverlener en heb een tijd in de psychiatrie gewerkt. Ik vond het erg pittig, om ermee aan de slag te gaan. Borderline is een As II diagnose, comorbiditeit met depressie komt vaak voor. Je hebt medicatie voor de symptomen ook, van neuroleptica tot lithium.
donderdag 17 januari 2013 om 17:33
quote:intiem schreef op 17 januari 2013 @ 16:25:
Tja, vooropgesteld dat ik mogelijk niet helemaal goed zicht heb op mezelf, maar:
Ten eerste, mijn zusjes en beste vriendin herkennen het helemaal niet bij mij. Dat betekend dus dat zij geen last hebben van borderline gedragingen bij mij.
Ik kom op niemand over als een borderliner. Heb dan voor de buitenwereld ook geen stempeltje als maf of moeilijk. Ik ben eerder een rustig, serieuzer en introverter type. Heb nl. naast deze diagnose ook een stuk van de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (niet echt into de mensen) en een stuk obsessief compulsief (eerder type star, weinig flexibel en van de afspraak=afspraak). Kortom, die twee typen erbij maken mij allesbehalve typisch borderline.
Mijn borderline klachten zitten voornl. in heftige emoties die ik moeilijk de baas blijf. Maar die emoties en wisselingen blijven voornl. binnen de 4 muren van mijn huis.
Ik automutileer niet, doe geen 'pogingen', ben niet onbetrouwbaar of erg onberekenbaar, heb geen neigingen om anderen te manipuleren, geen last van (vermeende) verlatingsangsten en ga zo maar door.
Hoi Intiem,
Ten eerste; ik struin al wat langer op het forum rond en in zo'n beetje ieder topic wat over borderline wordt geopend duiken weer wat mensen op die een soort wrok lijken te koesteren tegen borderliners, heel erg het standaard negatieve beeld ervan bevestigd willen zien. Die mensen kan je mijn inziens beter gewoon negeren, Intiem:) (ze op (iets) andere gedachten brengen werkt namelijk toch niet, is mijn ervaring)
Ten tweede; ik hoop dat je het goed vind dat ik je quote, jou beschrijving hierin past wel goed bij hoe ik mijn diagnose een tijd geleden ook heb ervaren. Iedereen zag/ziet mij vooral als heel normaal, serieus, misschien een beetje introvert. Borderline achtige dingen blijven in mijn huis, of alleen mensen die heel dicht bij mij staan (vriendje, ouders) krijgen ermee te maken. Ik heb pas na een paar jaar therapie de diagnose 'trekken van borderline', wat jij dus denk ik met lichte borderline bedoeld gekregen en herkende mij toen wel erg in die diagnose. Maar eerder had ik dat misschien net zoals jij ook wel niet gedaan, omdat bij borderliners het mentaliserend vermogen (inleven in jezelf en anderen, reflectie) vaak onderontwikkeld is. Ik heb trouwens ook de diagnose trekken van borderline/compulsieverig gekregen (ik kan heel hard werken, me storten op dingen, ben een beetje een controlefreakje enzo)
Ik weet verder niet wat je precies wilt weten? Maar ik kan je denk ik wel veel vertellen over hoe het is voor mij om zon label te hebben, en hoe ik met mijn diagnose ben omgegaan en omga:)
Tja, vooropgesteld dat ik mogelijk niet helemaal goed zicht heb op mezelf, maar:
Ten eerste, mijn zusjes en beste vriendin herkennen het helemaal niet bij mij. Dat betekend dus dat zij geen last hebben van borderline gedragingen bij mij.
Ik kom op niemand over als een borderliner. Heb dan voor de buitenwereld ook geen stempeltje als maf of moeilijk. Ik ben eerder een rustig, serieuzer en introverter type. Heb nl. naast deze diagnose ook een stuk van de ontwijkende persoonlijkheidsstoornis (niet echt into de mensen) en een stuk obsessief compulsief (eerder type star, weinig flexibel en van de afspraak=afspraak). Kortom, die twee typen erbij maken mij allesbehalve typisch borderline.
Mijn borderline klachten zitten voornl. in heftige emoties die ik moeilijk de baas blijf. Maar die emoties en wisselingen blijven voornl. binnen de 4 muren van mijn huis.
Ik automutileer niet, doe geen 'pogingen', ben niet onbetrouwbaar of erg onberekenbaar, heb geen neigingen om anderen te manipuleren, geen last van (vermeende) verlatingsangsten en ga zo maar door.
Hoi Intiem,
Ten eerste; ik struin al wat langer op het forum rond en in zo'n beetje ieder topic wat over borderline wordt geopend duiken weer wat mensen op die een soort wrok lijken te koesteren tegen borderliners, heel erg het standaard negatieve beeld ervan bevestigd willen zien. Die mensen kan je mijn inziens beter gewoon negeren, Intiem:) (ze op (iets) andere gedachten brengen werkt namelijk toch niet, is mijn ervaring)
Ten tweede; ik hoop dat je het goed vind dat ik je quote, jou beschrijving hierin past wel goed bij hoe ik mijn diagnose een tijd geleden ook heb ervaren. Iedereen zag/ziet mij vooral als heel normaal, serieus, misschien een beetje introvert. Borderline achtige dingen blijven in mijn huis, of alleen mensen die heel dicht bij mij staan (vriendje, ouders) krijgen ermee te maken. Ik heb pas na een paar jaar therapie de diagnose 'trekken van borderline', wat jij dus denk ik met lichte borderline bedoeld gekregen en herkende mij toen wel erg in die diagnose. Maar eerder had ik dat misschien net zoals jij ook wel niet gedaan, omdat bij borderliners het mentaliserend vermogen (inleven in jezelf en anderen, reflectie) vaak onderontwikkeld is. Ik heb trouwens ook de diagnose trekken van borderline/compulsieverig gekregen (ik kan heel hard werken, me storten op dingen, ben een beetje een controlefreakje enzo)
Ik weet verder niet wat je precies wilt weten? Maar ik kan je denk ik wel veel vertellen over hoe het is voor mij om zon label te hebben, en hoe ik met mijn diagnose ben omgegaan en omga:)
anoniem_138870 wijzigde dit bericht op 17-01-2013 17:34
Reden: woord vergeten^^
Reden: woord vergeten^^
% gewijzigd
donderdag 17 januari 2013 om 17:37
Hoi Intiem,
Ik heb ook een milde vorm. Voldoe aan genoeg van die DSM eisen, maar heb daarnaast een goede carrière, langlopende vriendschappen (>15 jaar), goede band met mijn familie. Mijn dichtsbijzijnde vrienden heb ik destijds ingelicht. Die hoorden "borderline" en herkenden het helemaal niet. Totdat ik ze de symptomen voorlegde en uitlegde hoe emoties bij mij kunnen werken: van 0 naar 10 in 5 minuten. Hoe heftig die kunnen zijn.
Ik heb een groepstraining VERS gedaan en daarna 1,5 jaar schematherapie en dat heeft ontzettend geholpen. Die emoties voel ik nog wel, maar ik kan ze veel beter handelen en mijn omgeving heeft er ook veel minder last van.
Maar dat stigma is verschrikkelijk dus ik meld het ook niet (meer) aan mensen. Ik ben gewoon ik. Met mijn goede en slechte eigenschappen.
Overigens vond ik het in het begin heel erg schrikken en mijn klachten verergerden vlak daarna ook even. Alsof ik me naar mijn borderline ging gedragen. Dat is nu niet meer. Gelukkig
Ik heb ook een milde vorm. Voldoe aan genoeg van die DSM eisen, maar heb daarnaast een goede carrière, langlopende vriendschappen (>15 jaar), goede band met mijn familie. Mijn dichtsbijzijnde vrienden heb ik destijds ingelicht. Die hoorden "borderline" en herkenden het helemaal niet. Totdat ik ze de symptomen voorlegde en uitlegde hoe emoties bij mij kunnen werken: van 0 naar 10 in 5 minuten. Hoe heftig die kunnen zijn.
Ik heb een groepstraining VERS gedaan en daarna 1,5 jaar schematherapie en dat heeft ontzettend geholpen. Die emoties voel ik nog wel, maar ik kan ze veel beter handelen en mijn omgeving heeft er ook veel minder last van.
Maar dat stigma is verschrikkelijk dus ik meld het ook niet (meer) aan mensen. Ik ben gewoon ik. Met mijn goede en slechte eigenschappen.
Overigens vond ik het in het begin heel erg schrikken en mijn klachten verergerden vlak daarna ook even. Alsof ik me naar mijn borderline ging gedragen. Dat is nu niet meer. Gelukkig
donderdag 17 januari 2013 om 17:37
donderdag 17 januari 2013 om 17:39
Voor iedereen die zegt je hebt het helemaal of je hebt het niet; ga lekker even googlen voordat je hier zomaar wat neer kwalkt.
Borderline komt in diverse stadia voor, van licht tot zwaar. Dit is nu eenmaal een bewezen feit.
Ik heb ook milde borderline. Ik knal niet helemaal door naar de bodem van de put als plannen gewijzigd worden met een vriend zoals iemand hiervoor mij beschreef. Ik heb wel veel last van het niet kunnen plaatsen van emoties en vooral het 'mezelf naar beneden praten' > waar andere mensen zich rot voelen door gebeurtenissen kan ik mezelf dat heel erg 'aanpraten'.
Ik ben niks, ik kan niks, ik heb geen toekomst, enz enz
Kan me daar door down voelen en me niks waard voelen en ook het nut van het leven niet meer in zien. Dit komt met vlagen en gaat ook met vlagen weer weg. Ik heb echt de pieken en dalen qua gevoel.
Ik ben sinds 3 weken hiervoor in therapie bij PsyQ (kijken even op de website!) dit is een soort dochter-tak van het GGZ alleen iets nieuws, met ander soort therapieen e.d.
Ik krijg nu de VERS-training (ook even googlen wellicht?) en heb hier erg veel baat bij. Er worden figuurlijk handvaten gegeven in hoe je beter met je gevoel/emoties/ en jezelf om kunt gaan.
Succes!
Borderline komt in diverse stadia voor, van licht tot zwaar. Dit is nu eenmaal een bewezen feit.
Ik heb ook milde borderline. Ik knal niet helemaal door naar de bodem van de put als plannen gewijzigd worden met een vriend zoals iemand hiervoor mij beschreef. Ik heb wel veel last van het niet kunnen plaatsen van emoties en vooral het 'mezelf naar beneden praten' > waar andere mensen zich rot voelen door gebeurtenissen kan ik mezelf dat heel erg 'aanpraten'.
Ik ben niks, ik kan niks, ik heb geen toekomst, enz enz
Kan me daar door down voelen en me niks waard voelen en ook het nut van het leven niet meer in zien. Dit komt met vlagen en gaat ook met vlagen weer weg. Ik heb echt de pieken en dalen qua gevoel.
Ik ben sinds 3 weken hiervoor in therapie bij PsyQ (kijken even op de website!) dit is een soort dochter-tak van het GGZ alleen iets nieuws, met ander soort therapieen e.d.
Ik krijg nu de VERS-training (ook even googlen wellicht?) en heb hier erg veel baat bij. Er worden figuurlijk handvaten gegeven in hoe je beter met je gevoel/emoties/ en jezelf om kunt gaan.
Succes!
donderdag 17 januari 2013 om 18:37
Wat zou je willen weten?
Ik heb een familielid die borderline heeft.
En ik kan je vertellen, dat is alles behalve mild. Voor de persoon zelf, en voor mij en voor iedereen in die persoon zijn omgeving niet.
Ik begrijp daarnaast heel goed dat mensen die ervaring hebben met mensen met borderline dat die als negatief wordt ervaren. Maar ik begrijp ook heel goed dat mensen met borderline die een manier hebben gevonden om het voor hen leefbaar te maken dat het ook frustrerend is als zij telkens tegen dat stereotype beeld aanlopen wat mensen in hen omgeving hebben.
Maar ik durf eerlijk te zeggen, met dat familielid valt echt niet te leven. Het is zo enorm moeilijk, kost ontzettend veel energie en zo kan ik duizend dingen opnoemen. Maar aan het eind van het verhaal vertel ik mezelf altijd 'deze persoon heeft er ook niet om gevraagd'. Als omgeving zijnde is dat wel iets dat je in je achterhoofd moet houden. En dat is juist moeilijk omdat je verbonden voelt met die persoon, dus je ervaart zelf ook veel emoties. Als buitenstaander of hulpverlener is dat anders.
Ik heb een familielid die borderline heeft.
En ik kan je vertellen, dat is alles behalve mild. Voor de persoon zelf, en voor mij en voor iedereen in die persoon zijn omgeving niet.
Ik begrijp daarnaast heel goed dat mensen die ervaring hebben met mensen met borderline dat die als negatief wordt ervaren. Maar ik begrijp ook heel goed dat mensen met borderline die een manier hebben gevonden om het voor hen leefbaar te maken dat het ook frustrerend is als zij telkens tegen dat stereotype beeld aanlopen wat mensen in hen omgeving hebben.
Maar ik durf eerlijk te zeggen, met dat familielid valt echt niet te leven. Het is zo enorm moeilijk, kost ontzettend veel energie en zo kan ik duizend dingen opnoemen. Maar aan het eind van het verhaal vertel ik mezelf altijd 'deze persoon heeft er ook niet om gevraagd'. Als omgeving zijnde is dat wel iets dat je in je achterhoofd moet houden. En dat is juist moeilijk omdat je verbonden voelt met die persoon, dus je ervaart zelf ook veel emoties. Als buitenstaander of hulpverlener is dat anders.
donderdag 17 januari 2013 om 20:38
Ik weet niet wat ik precies met dit topic wil. Ik denk soortgenoten vinden die zich, net als ik, niet herkennen in het standaard plaatje.
Toen ik de afgelopen weken wederom borderline voor mijn voeten gesmeten kreeg (nadat dit ook al min of meer naar voren is gekomen bij dagbehandeling van jaren geleden), ben ik gaan zoeken naar ervaringen van anderen. En zowat alles wat ik tegenkom aan verhalen en ervaringen, staat zo mijlenver van me af. Ik kon adhv die verhalen geen enkele herkenning vinden. En er moeten toch gewoon meer mensen zijn als ik. Die weinig herkenning vinden in de standaardverhalen.
Toen ik de afgelopen weken wederom borderline voor mijn voeten gesmeten kreeg (nadat dit ook al min of meer naar voren is gekomen bij dagbehandeling van jaren geleden), ben ik gaan zoeken naar ervaringen van anderen. En zowat alles wat ik tegenkom aan verhalen en ervaringen, staat zo mijlenver van me af. Ik kon adhv die verhalen geen enkele herkenning vinden. En er moeten toch gewoon meer mensen zijn als ik. Die weinig herkenning vinden in de standaardverhalen.
donderdag 17 januari 2013 om 20:43
quote:mosdef schreef op 17 januari 2013 @ 18:53:
Je hoeft toch ook niet te zeggen of uit te dragen dat je borderline hebt? Dat snap ik nooit zo goed. Hou t voor jezelf en je directe omgeving en vind jouw manier om er mee om te gaan. Het is geen eretitel.Volgens mij is er nog niemand hier die dat gedaan heeft Mosdef. Je komt mij wat gekleurd (en gefrustreerd) over in je algehele reacties. Het is idd. geen eretitel. Daarom vind ik ook dat je erg nauwkeurig moet omgaan met het uitdelen ervan. En als je dan zo'n stempel krijgt, lijkt het me logisch dat je er vraagtekens over hebt en dat je aller allernaasten gevraagd worden om meningen (die zijn ten slotte meestal ook op de hoogte van je therapiegang).
Je hoeft toch ook niet te zeggen of uit te dragen dat je borderline hebt? Dat snap ik nooit zo goed. Hou t voor jezelf en je directe omgeving en vind jouw manier om er mee om te gaan. Het is geen eretitel.Volgens mij is er nog niemand hier die dat gedaan heeft Mosdef. Je komt mij wat gekleurd (en gefrustreerd) over in je algehele reacties. Het is idd. geen eretitel. Daarom vind ik ook dat je erg nauwkeurig moet omgaan met het uitdelen ervan. En als je dan zo'n stempel krijgt, lijkt het me logisch dat je er vraagtekens over hebt en dat je aller allernaasten gevraagd worden om meningen (die zijn ten slotte meestal ook op de hoogte van je therapiegang).
donderdag 17 januari 2013 om 20:43
Sorry hoor Mosdef, maar wat ben jij negatief!
Heb nergens gelezen dat borderline werd vergeleken met een depressie of dipje.
Als jij in de psychiatrische hulpverlening werkt, dan heeft t je wel verbitterd als je je alleen maar zo kunt uiten naar TO.
Borderline kun je natuurlijk in verschillende mate van heftigheid hebben. Net als bijvoorbeeld autisme.
Zit ook verschil in van 0 naar 100.
Alleen de heftige gevallen zijn juist ook de gevallen die sneller met hulpverlening in aanraking komen en daardoor staat het denk ik zo slecht bekend.
Het is niet iets wat overgaat, maar de klachten/symptomen kunnen wel verminderd worden mbv medicatie/therapie en ook met het ouder worden kunnen de klachten milder worden.
Heb nergens gelezen dat borderline werd vergeleken met een depressie of dipje.
Als jij in de psychiatrische hulpverlening werkt, dan heeft t je wel verbitterd als je je alleen maar zo kunt uiten naar TO.
Borderline kun je natuurlijk in verschillende mate van heftigheid hebben. Net als bijvoorbeeld autisme.
Zit ook verschil in van 0 naar 100.
Alleen de heftige gevallen zijn juist ook de gevallen die sneller met hulpverlening in aanraking komen en daardoor staat het denk ik zo slecht bekend.
Het is niet iets wat overgaat, maar de klachten/symptomen kunnen wel verminderd worden mbv medicatie/therapie en ook met het ouder worden kunnen de klachten milder worden.
donderdag 17 januari 2013 om 20:46
Voor Mosdef
Symptomen borderline
Wat zijn de criteria waaraan men moet voldoen om te bepalen of sprake is van de borderline persoonlijkheidsstoornis?
Volgens de criteria (DSM-IV)[1] kan de diagnose gesteld worden wanneer sprake is van een diepgaand patroon van instabiliteit in intermenselijke relaties, zelfbeeld en emoties en van duidelijke impulsiviteit.
Dit patroon moet begonnen zijn in de vroege volwassenheid en tot uiting komen in diverse situaties. Mensen met borderline voldoen aan 5 of meer van de volgende 9 criteria: Krampachtig proberen te voorkomen om feitelijk of vermeend in de steek gelaten te worden.Een patroon van instabiele en intense relaties met anderen, gekenmerkt door wisselingen tussen overmatig idealiseren en kleineren (extreem zwart-witdenken, iemand is geweldig of waardeloos).Identiteitsstoornis: aanhoudend wisselend zelfbeeld of zelfgevoel.Impulsiviteit met negatieve gevolgen voor zichzelf op minstens twee gebieden. Bijvoorbeeld: geldverspilling, veel wisselende seksuele contacten, middelenmisbruik, roekeloos rijgedrag, vreetbuien.Terugkerende pogingen tot zelfdoding, gestes of dreigingen, of zelfverwonding.Sterk wisselende stemmingen, als reactie op gebeurtenissen. Dit kan leiden tot periodes van intense somberheid, prikkelbaarheid of angst, meestal enkele uren durend en slechts zelden langer dan een paar dagen.Een chronisch gevoel van leegte.Inadequate, intense woede of moeite boosheid te beheersen. Dit uit zich in driftbuien, aanhoudende woede of herhaaldelijke vechtpartijen.Voorbijgaande, aan stress gebonden paranoïde ideeën of ernstige dissociatieve verschijnselen.
Symptomen borderline
Wat zijn de criteria waaraan men moet voldoen om te bepalen of sprake is van de borderline persoonlijkheidsstoornis?
Volgens de criteria (DSM-IV)[1] kan de diagnose gesteld worden wanneer sprake is van een diepgaand patroon van instabiliteit in intermenselijke relaties, zelfbeeld en emoties en van duidelijke impulsiviteit.
Dit patroon moet begonnen zijn in de vroege volwassenheid en tot uiting komen in diverse situaties. Mensen met borderline voldoen aan 5 of meer van de volgende 9 criteria: Krampachtig proberen te voorkomen om feitelijk of vermeend in de steek gelaten te worden.Een patroon van instabiele en intense relaties met anderen, gekenmerkt door wisselingen tussen overmatig idealiseren en kleineren (extreem zwart-witdenken, iemand is geweldig of waardeloos).Identiteitsstoornis: aanhoudend wisselend zelfbeeld of zelfgevoel.Impulsiviteit met negatieve gevolgen voor zichzelf op minstens twee gebieden. Bijvoorbeeld: geldverspilling, veel wisselende seksuele contacten, middelenmisbruik, roekeloos rijgedrag, vreetbuien.Terugkerende pogingen tot zelfdoding, gestes of dreigingen, of zelfverwonding.Sterk wisselende stemmingen, als reactie op gebeurtenissen. Dit kan leiden tot periodes van intense somberheid, prikkelbaarheid of angst, meestal enkele uren durend en slechts zelden langer dan een paar dagen.Een chronisch gevoel van leegte.Inadequate, intense woede of moeite boosheid te beheersen. Dit uit zich in driftbuien, aanhoudende woede of herhaaldelijke vechtpartijen.Voorbijgaande, aan stress gebonden paranoïde ideeën of ernstige dissociatieve verschijnselen.
donderdag 17 januari 2013 om 20:49
quote:livja schreef op 17 januari 2013 @ 18:54:
Ik kom toevallig langs dit topic en heb een vraag.
Als iemand aan alle symptomen van borderline voldoet (die ik op het internet vind) heeft deze persoon dan per definitie borderline? Hoe denken jullie daar over?Geloof het niet. Volgens mij kun je ook -tijdelijk- voldoen aan veel van de sympomen. Terwijl het gewoon eigenlijk een PTST is bijvoorbeeld. De kenmerken moeten langdurig aanwezig zijn, niet te wijten aan iets anders (onderliggende oorzaak) en al jong begonnen zijn.
Ik kom toevallig langs dit topic en heb een vraag.
Als iemand aan alle symptomen van borderline voldoet (die ik op het internet vind) heeft deze persoon dan per definitie borderline? Hoe denken jullie daar over?Geloof het niet. Volgens mij kun je ook -tijdelijk- voldoen aan veel van de sympomen. Terwijl het gewoon eigenlijk een PTST is bijvoorbeeld. De kenmerken moeten langdurig aanwezig zijn, niet te wijten aan iets anders (onderliggende oorzaak) en al jong begonnen zijn.
donderdag 17 januari 2013 om 20:51
En intiem: Ik snap jou heel goed, dat je graag ervaringen wilt delen. Op een forum ben je anoniem en uit zich dat toch net even lekkerder.
Ik hoor meestal ook alleen maar over de extreme variant van borderline. Maar dat is ook logisch, die verhalen kun je niet om heen.
Zelf denk ik dat mensen met een milde variant van borderline, juist heel goed weten wat wel en niet normaal is qua gedrag.
En er heel hard aan werken om maar zo "normaal" mogelijk over te komen, om in het maatschappelijke plaatje te blijven passen.
Ik hoor meestal ook alleen maar over de extreme variant van borderline. Maar dat is ook logisch, die verhalen kun je niet om heen.
Zelf denk ik dat mensen met een milde variant van borderline, juist heel goed weten wat wel en niet normaal is qua gedrag.
En er heel hard aan werken om maar zo "normaal" mogelijk over te komen, om in het maatschappelijke plaatje te blijven passen.
donderdag 17 januari 2013 om 21:26
quote:intiem schreef op 17 januari 2013 @ 20:38:
Ik weet niet wat ik precies met dit topic wil. Ik denk soortgenoten vinden die zich, net als ik, niet herkennen in het standaard plaatje.
Toen ik de afgelopen weken wederom borderline voor mijn voeten gesmeten kreeg (nadat dit ook al min of meer naar voren is gekomen bij dagbehandeling van jaren geleden), ben ik gaan zoeken naar ervaringen van anderen. En zowat alles wat ik tegenkom aan verhalen en ervaringen, staat zo mijlenver van me af. Ik kon adhv die verhalen geen enkele herkenning vinden. En er moeten toch gewoon meer mensen zijn als ik. Die weinig
herkenning vinden in de standaardverhalen.Als je zelf het idee hebt dat je geen borderline hebt, dan hoef je je dat toch niet aan te laten praten? Ik denk dat er juist heel veel mensen zijn zoals jij, waar niets mis mee is, maar die misschien net iets anders in elkaar steken.
Ik weet niet wat ik precies met dit topic wil. Ik denk soortgenoten vinden die zich, net als ik, niet herkennen in het standaard plaatje.
Toen ik de afgelopen weken wederom borderline voor mijn voeten gesmeten kreeg (nadat dit ook al min of meer naar voren is gekomen bij dagbehandeling van jaren geleden), ben ik gaan zoeken naar ervaringen van anderen. En zowat alles wat ik tegenkom aan verhalen en ervaringen, staat zo mijlenver van me af. Ik kon adhv die verhalen geen enkele herkenning vinden. En er moeten toch gewoon meer mensen zijn als ik. Die weinig
herkenning vinden in de standaardverhalen.Als je zelf het idee hebt dat je geen borderline hebt, dan hoef je je dat toch niet aan te laten praten? Ik denk dat er juist heel veel mensen zijn zoals jij, waar niets mis mee is, maar die misschien net iets anders in elkaar steken.
donderdag 17 januari 2013 om 21:34
Hoii TO,
Ook ik heb trekken van borderline en ontwijkende, maar dat betekent dus NAO( niet anders omschreven). Dit houdt in dat je niet aan alle criteria voldoet.
Ook ik heb dat niet van automulatie en manipulatie. Ik hou er juist niet van om onecht te zijn en gewoon mezelf te zijn.
Wel heb ik sterke verlatingsangst( dit is versterkt door partner) en heb ik af en toe woedebuien als iemand mij pest of als ik vind dat ik onrechtvaardig ben behandeld. Wisselingen, heeft altijd een oorzaak. Bv. ik denk aan iets en dan word ik boos, omdat ik denk van ojaa, diegene heeft dat gedaan. En dan ga ik doemdenken. Ik weet niet of het eronder valt. Daarnaast vind ik liefde het allerbelangrijkste en echte aandacht.
Ontwijkende: ik ga liever niet met populaire en materialistische mensen om en ik vind de maatschappij maar niets, met smartphones etc...Ik heb echt een hekel aan mensen die niet echt zijn.
Als je wil, kunnen wij per mail over hebben...hoe wij het ervaren etc...
Ook ik heb trekken van borderline en ontwijkende, maar dat betekent dus NAO( niet anders omschreven). Dit houdt in dat je niet aan alle criteria voldoet.
Ook ik heb dat niet van automulatie en manipulatie. Ik hou er juist niet van om onecht te zijn en gewoon mezelf te zijn.
Wel heb ik sterke verlatingsangst( dit is versterkt door partner) en heb ik af en toe woedebuien als iemand mij pest of als ik vind dat ik onrechtvaardig ben behandeld. Wisselingen, heeft altijd een oorzaak. Bv. ik denk aan iets en dan word ik boos, omdat ik denk van ojaa, diegene heeft dat gedaan. En dan ga ik doemdenken. Ik weet niet of het eronder valt. Daarnaast vind ik liefde het allerbelangrijkste en echte aandacht.
Ontwijkende: ik ga liever niet met populaire en materialistische mensen om en ik vind de maatschappij maar niets, met smartphones etc...Ik heb echt een hekel aan mensen die niet echt zijn.
Als je wil, kunnen wij per mail over hebben...hoe wij het ervaren etc...
donderdag 17 januari 2013 om 21:48
Dat je "of wel borderline hebt, of niet", dat ligt puur aan het classificatiesysteem wat we in Nederland gebruiken (de DSM) en zegt niets over borderline zelf.
Stoornissen kan je beter vergelijken met bloeddruk dan met kanker. Ook met bloeddruk heb je bepaalde labeltjes (hoog/gewoon/laag), waarvan de grenzen arbitrair zijn (bijvoorbeeld, heb je met een bloeddruk van 139/89 wel of niet een te hoge bloeddruk?).
Stoornissen kan je beter vergelijken met bloeddruk dan met kanker. Ook met bloeddruk heb je bepaalde labeltjes (hoog/gewoon/laag), waarvan de grenzen arbitrair zijn (bijvoorbeeld, heb je met een bloeddruk van 139/89 wel of niet een te hoge bloeddruk?).
Liever elitair dan een pauper!
donderdag 17 januari 2013 om 22:09
Derealisatie en depersonalisatie is bij mij meer dan tien jaar min of meer constant aanwezig geweest. Maar nu sinds een aantal jaren nagenoeg niet meer. Net als die leegte, die is verdwenen.
Die leegte verdween vrij snel na dagbehandeling en derealisatie sinds een jaar of twee. Nog maar heel af en toe een momentje, maar niet meer zodanig dat het mijn dagen kleurt.
Die leegte verdween vrij snel na dagbehandeling en derealisatie sinds een jaar of twee. Nog maar heel af en toe een momentje, maar niet meer zodanig dat het mijn dagen kleurt.
