Psyche
alle pijlers
Milde borderline, wie ook?
donderdag 17 januari 2013 om 15:33
Hallo,
ik ben op zoek naar ervaringsverhalen van mensen die -net als ik- milde borderline hebben.
Ik heb het afgelopen week voor de zoveelste keer te horen gekregen dat ik toch echt in de categorie borderline pas, na div. onderzoeken. En dat ze idd. begrijpen dat het voor mij verwarrend is qua uitkomst, omdat ik niet zo sterk naar buiten treed met typisch borderline gedrag. Desalnietemin zijn mijn klachten, patronen, etc. te typisch en past het plaatje binnen de diagnose.
Ok, nou vooruit dan maar. Ik sta ingeschreven voor de DGT light training. Volgens mij ook wel bekend onder de naam Linehan. In afwachting daarvan (kan nog een paar maanden duren) heb ik geen therapie. Hoeft ook niet, want ik zit niet constant in crisis.
Maar ben nu eigenlijk vooral benieuwd naar anderen die ook borderline hebben of iemand kennen, die niet aan het typische hysterische borderline plaatje voldoet. Borderline staat nl. vreselijk negatief bekend en blijkbaar kan het nog in zoveel andere vormen bestaan.
Wie ook?
ik ben op zoek naar ervaringsverhalen van mensen die -net als ik- milde borderline hebben.
Ik heb het afgelopen week voor de zoveelste keer te horen gekregen dat ik toch echt in de categorie borderline pas, na div. onderzoeken. En dat ze idd. begrijpen dat het voor mij verwarrend is qua uitkomst, omdat ik niet zo sterk naar buiten treed met typisch borderline gedrag. Desalnietemin zijn mijn klachten, patronen, etc. te typisch en past het plaatje binnen de diagnose.
Ok, nou vooruit dan maar. Ik sta ingeschreven voor de DGT light training. Volgens mij ook wel bekend onder de naam Linehan. In afwachting daarvan (kan nog een paar maanden duren) heb ik geen therapie. Hoeft ook niet, want ik zit niet constant in crisis.
Maar ben nu eigenlijk vooral benieuwd naar anderen die ook borderline hebben of iemand kennen, die niet aan het typische hysterische borderline plaatje voldoet. Borderline staat nl. vreselijk negatief bekend en blijkbaar kan het nog in zoveel andere vormen bestaan.
Wie ook?
donderdag 28 februari 2013 om 00:56
Wat ben ik blij met dit topic!
Eindelijk eens eigen ervaringen niet geschreven vanuit de slachtofferrol maar zoals het voelt.
Zelf heb ik ook de diagnose bps gehad maar na therapie is deze omgezet naar NOA borderline kenmerken (dus de DSM score is te laag voor het 'etiketje').
Tijgermeisje; fijn dat je je berichten laat staan. Ik herken veel in jou en je kunt het goed verwoorden!
Eindelijk eens eigen ervaringen niet geschreven vanuit de slachtofferrol maar zoals het voelt.
Zelf heb ik ook de diagnose bps gehad maar na therapie is deze omgezet naar NOA borderline kenmerken (dus de DSM score is te laag voor het 'etiketje').
Tijgermeisje; fijn dat je je berichten laat staan. Ik herken veel in jou en je kunt het goed verwoorden!
donderdag 28 februari 2013 om 10:18
Marsha Linehan is een Amerikaanse B deskundige die onlangs uit de kast is gekomen als zijnde zelf B (in ieder geval toen ze jonger was, ze is nu n vrouw van middelbare leeftijd)
Haar methode wordt Linehan training genoemd. Wat t inhoudt weet ik niet, ik heb het nooit gehad iig.
Of het werkt zijn de meningen ook over verdeeld.
intiem dank, hoop dat t lukt.
vivaversus fijn om te lezen!!
Haar methode wordt Linehan training genoemd. Wat t inhoudt weet ik niet, ik heb het nooit gehad iig.
Of het werkt zijn de meningen ook over verdeeld.
intiem dank, hoop dat t lukt.
vivaversus fijn om te lezen!!
donderdag 14 maart 2013 om 21:45
Ik kan me wel vinden in de term, milde borderline. Ben ook gediagnosticeerd met borderline maar herken de klassieke borderline niet. Bij mij uit het zich vooral in relaties, seksualiteit en er zelf last van hebben (waardoor partnerrelaties moeilijk zijn).
Ik heb de linehan gehad, denk dat je het kan vergelijken met vers. Linehan was voor mij heel behulpzaam. als ik dat op de basisschool onderwezen had gekregen zou ik nu anders in het leven hebben gestaan denk ik. Voor mij is borderline vooral leren omgaan met anderen en met mezelf. En ook met emoties/gevoelens/gedachte. Vind het altijd lastig om te bepalen of iets nou normaal is of borderline.
Ben er al jaren mee bezig heb er een weg in gevonden maar het is nog steeds een heel groot aandachtsgebied, wat ik dan vergeet dat het een aandachtsgebied is waardoor het weer een aandachtsgebied wordt.
Moet er continu mee bezig zijn, met mezelf, om mezelf op het rechte pad te houden. en dat is vermoeiend.
Herkenbaar?
Ik heb de linehan gehad, denk dat je het kan vergelijken met vers. Linehan was voor mij heel behulpzaam. als ik dat op de basisschool onderwezen had gekregen zou ik nu anders in het leven hebben gestaan denk ik. Voor mij is borderline vooral leren omgaan met anderen en met mezelf. En ook met emoties/gevoelens/gedachte. Vind het altijd lastig om te bepalen of iets nou normaal is of borderline.
Ben er al jaren mee bezig heb er een weg in gevonden maar het is nog steeds een heel groot aandachtsgebied, wat ik dan vergeet dat het een aandachtsgebied is waardoor het weer een aandachtsgebied wordt.
Moet er continu mee bezig zijn, met mezelf, om mezelf op het rechte pad te houden. en dat is vermoeiend.
Herkenbaar?
donderdag 14 maart 2013 om 23:25
Ik heb geen officiele diagnose 'borderline', maar een psycholoog heeft ooit gezegd dat ik trekken van borderline heb en ik herken me er ook wel in.
Ik denk ook trouwens dat je borderline in gradaties moet zien. En ik spreek eigenlijk liever over 'emotieregulatiestoornis'; dat zegt tenminste waar 't over gaat en heeft ook niet zo'n negatieve connotatie als borderline.
Nu ik momenteel geen relatie heb, gaat 't redelijk goed trouwens; geen last van verlatingsangst natuurlijk. Maar nu merk ik dat ik de laatste tijd niet erg open sta voor een serieuze relatie. Ik hou 't bij oppervlakkige seksuele contacten; voelt voor mij aan een kant een stuk veiliger. Aan de andere kant voelt dat soms ook erg leeg... maar ja, is vrij logisch en dat kan ik dan wel weer relativeren. Ben me er iig bewust van.
Heb het idee dat ik toch wel wat rustiger ben geworden nu ik ouder ben (of gewoon doordat ik geen relatie heb?). En ook door wat ik geleerd heb in therapie trouwens.
Maar ik moet mezelf ook steeds bij de les houden. Ik probeer me elke dag wel even bewust te ontspannen bijv. En ik probeer me zoveel mogelijk te richten op positieve dingen ipv op problematiek. Je schiet er geen drol mee op om je te verdiepen in ziektebeelden als borderline... alleen nuttig voor de ggz om je in een hokje te zetten zodat ze weten wat ze met je aan moeten. Maar verder vind ik dat je gewoon zo veel mogelijk energie moet stoppen in het veraangenamen van je leven zoals iedereen (en zo min mogelijk energie in 'negatieve' zaken zoals het uitpluizen van je symptomen/ziektebeelden etc). Ja, dat heb ik dus zelf ook wel gedaan en dat heeft me in het begin ook wel inzicht/besef van mijn gedrag gegeven.
Maar uiteindelijk is iedereen uniek en elk mens heeft zijn zwakke en sterke punten. En daar moeten we allemaal maar zo goed mogelijk mee zien om te gaan.
Ik denk ook trouwens dat je borderline in gradaties moet zien. En ik spreek eigenlijk liever over 'emotieregulatiestoornis'; dat zegt tenminste waar 't over gaat en heeft ook niet zo'n negatieve connotatie als borderline.
Nu ik momenteel geen relatie heb, gaat 't redelijk goed trouwens; geen last van verlatingsangst natuurlijk. Maar nu merk ik dat ik de laatste tijd niet erg open sta voor een serieuze relatie. Ik hou 't bij oppervlakkige seksuele contacten; voelt voor mij aan een kant een stuk veiliger. Aan de andere kant voelt dat soms ook erg leeg... maar ja, is vrij logisch en dat kan ik dan wel weer relativeren. Ben me er iig bewust van.
Heb het idee dat ik toch wel wat rustiger ben geworden nu ik ouder ben (of gewoon doordat ik geen relatie heb?). En ook door wat ik geleerd heb in therapie trouwens.
Maar ik moet mezelf ook steeds bij de les houden. Ik probeer me elke dag wel even bewust te ontspannen bijv. En ik probeer me zoveel mogelijk te richten op positieve dingen ipv op problematiek. Je schiet er geen drol mee op om je te verdiepen in ziektebeelden als borderline... alleen nuttig voor de ggz om je in een hokje te zetten zodat ze weten wat ze met je aan moeten. Maar verder vind ik dat je gewoon zo veel mogelijk energie moet stoppen in het veraangenamen van je leven zoals iedereen (en zo min mogelijk energie in 'negatieve' zaken zoals het uitpluizen van je symptomen/ziektebeelden etc). Ja, dat heb ik dus zelf ook wel gedaan en dat heeft me in het begin ook wel inzicht/besef van mijn gedrag gegeven.
Maar uiteindelijk is iedereen uniek en elk mens heeft zijn zwakke en sterke punten. En daar moeten we allemaal maar zo goed mogelijk mee zien om te gaan.
wat je water geeft, groeit
vrijdag 15 maart 2013 om 00:42
Hier ook nog eentje, met BPS nao.
Voor de buitenwereld onzichtbaar, voor vrienden en familie alleen wanneer ik mij écht rot voel en voor vriend wanneer mijn verlatingsangst toeslaat.
Vroeger was ik een 'klassieker'. Ik ben een half jaar intern in psychotherapie gegaan en ben daarna een half jaar een opleiding gaan doen die ik echt leuk vond. Mensen herkennen me amper terug tegenwoordig De binnen- en buitenkant zijn zoveel gezonder en vrolijker!
Ik weet niet of het mogelijk is om er van 'te genezen'. Maar je kunt er heel goed mee leren leven
Ik heb veel positieve verhalen gehoord en gelezen over Linehan therapie! Ik wens je veel succes én veel plezier (Therapie kan ook heel leuk zijn! )
Voor de buitenwereld onzichtbaar, voor vrienden en familie alleen wanneer ik mij écht rot voel en voor vriend wanneer mijn verlatingsangst toeslaat.
Vroeger was ik een 'klassieker'. Ik ben een half jaar intern in psychotherapie gegaan en ben daarna een half jaar een opleiding gaan doen die ik echt leuk vond. Mensen herkennen me amper terug tegenwoordig De binnen- en buitenkant zijn zoveel gezonder en vrolijker!
Ik weet niet of het mogelijk is om er van 'te genezen'. Maar je kunt er heel goed mee leren leven
Ik heb veel positieve verhalen gehoord en gelezen over Linehan therapie! Ik wens je veel succes én veel plezier (Therapie kan ook heel leuk zijn! )
woensdag 20 maart 2013 om 09:09
Bij mij is 13 jaar geleden de diagnose borderline gesteld en manische depressiviteit. In de loop van de jaren ben ik borderline meer als een emotieregulatiestoornis gaan zien. Gisteravond had ik een discussie met mijn man en dan loopt mijn spanning op en dan ben ik weer helemaal terug bij af, kan niet redelijk denken, wordt verdrietig en als resultaat dat ik vandaag helemaal van de kaart ben en moet bijkomen. Ik kan hele verhalen vertellen over min borderline ervaringen, maar mss vertel ik wel iets meer hier op het forum de komende tijd. Ik heb alle denkbare therapie gehad, als laatste een cursus redelijk denken die ik 2 jaar heb gevolgd. Nou als mijn spanning oploopt, en dat gaat al bij het minste geringste, kan ik al niet meer redelijk denken. Ik heb het gevoel dat ik 2 jaar heb weggegooid. Nu ben ik feitelijk uitbehandeld, ze kunnen me niets meer leren. Ik heb 4x per jaar nog een gesprek met mij therapeut dus ik heb nog wel ondersteuning. Voor mijn medicatie ga ik 4x per jaar naar de huisarts. Hebben jullie dat ook, dat je spanning zo snel oploopt?
donderdag 25 april 2013 om 21:10
Zo heb ik vorige week een sollicitatiefesprek gehad voor een vrijwilligersfunctie (notabene!). En hoewel ik prima begrijp dat je voor een serieuze vrijwilligersfunctie wel betrouwbaar over moet komen, vielen de vragen mij toch behoorlijk tegen.
Want waarom heb ik een wajong? Waarom kan ik wel vrijwilligerswerk doen en waarom probeer ik dan geen betaald werk te doen? Hoe moet je een wildvreemde in 10 minuten gaan overtuigen van je kwaliteiten, als er zulke vragen gesteld worden waar ik ten eerste al liever geen antwoord op geef ( ik heb er dan ook omheen geluld waarom ik wajong heb) en ten tweede, waarom ik dan niet gewoon ging solliciteren. Voor een vaste baan bedoelde ze.
Hoe kijken jullie hier tegen aan?
Verder vraag ik me af of jullie veel "ruzies/conflicten" hebben in het leven. Met wie dan (onbekenden of juist vertrouwden) en wat is dan de aard of aanleiding van zo'n conflict? Hoe verloopt het daarna? Maak je het makkelijk of snel goed? Blijf je lang boos of gekwetst? Vind je dat je eigen aandeel groot is in zo'n conflict of cind je eigenlijk meestal dat het aan anderen ligt of aan de situatie? Kortom, in hoeverre speel jijzelf in jouw ogen daarin een rol?
Want waarom heb ik een wajong? Waarom kan ik wel vrijwilligerswerk doen en waarom probeer ik dan geen betaald werk te doen? Hoe moet je een wildvreemde in 10 minuten gaan overtuigen van je kwaliteiten, als er zulke vragen gesteld worden waar ik ten eerste al liever geen antwoord op geef ( ik heb er dan ook omheen geluld waarom ik wajong heb) en ten tweede, waarom ik dan niet gewoon ging solliciteren. Voor een vaste baan bedoelde ze.
Hoe kijken jullie hier tegen aan?
Verder vraag ik me af of jullie veel "ruzies/conflicten" hebben in het leven. Met wie dan (onbekenden of juist vertrouwden) en wat is dan de aard of aanleiding van zo'n conflict? Hoe verloopt het daarna? Maak je het makkelijk of snel goed? Blijf je lang boos of gekwetst? Vind je dat je eigen aandeel groot is in zo'n conflict of cind je eigenlijk meestal dat het aan anderen ligt of aan de situatie? Kortom, in hoeverre speel jijzelf in jouw ogen daarin een rol?
donderdag 25 april 2013 om 21:21
quote:salandermillenium schreef op 20 maart 2013 @ 09:09:
Hebben jullie dat ook, dat je spanning zo snel oploopt?
Ja! Enorm zelfs! En het rare is dat het niet altijd is. Zou dat wel zo zijn, dan zou ik van. Voren een gewaarschuwd mens zijn. Volgens mij steek ik heel erg periodiek in elkaar. Ik kan periodes hebben, dst ik dingen vrij vlot van me af kan laten glijden. Dat ik om vriend zijn gemopper kan lachen en me er niet al te druk om maak. Kortom, vrij relaxed.
Maar ik kan ook totaal tegenover gesteld zijn. Dat 1 (verkeerde) opmerking mij meteen roetsj bovenop de kast kan krijgen en dan gaan aan alle kanten de zwaailichten af. Nog een vekeerde blik of antwoord en we hebben schreeuwend hommeles waarbij ik in staat ben alle schepen achter me te verbranden en de meest impulsieve acties uit te voeren. Zoals een vakantie annuleren, weglopen en een taxi pakken, iemand te laten zitten, ja, zelfs tijdens een vakantie een vliegtuig terug te pakken of de relatie te verbreken.
Ook kan interne spanning heel snel hoog oplopen, waardoor ik helemaal geen prikkels (meer) verdraag. Ik kan dan geen gesprek meer voeren, geen prikkels meer aan en amper tot niet meer nadenken. Ik sla dan echt dood als een biertje in z'n glas. Ik weet alleen niet of dat iets met borderline klachten te maken heeft. Ik ben dan op dat moment heel erg overprikkeld.
Hebben jullie dat ook, dat je spanning zo snel oploopt?
Ja! Enorm zelfs! En het rare is dat het niet altijd is. Zou dat wel zo zijn, dan zou ik van. Voren een gewaarschuwd mens zijn. Volgens mij steek ik heel erg periodiek in elkaar. Ik kan periodes hebben, dst ik dingen vrij vlot van me af kan laten glijden. Dat ik om vriend zijn gemopper kan lachen en me er niet al te druk om maak. Kortom, vrij relaxed.
Maar ik kan ook totaal tegenover gesteld zijn. Dat 1 (verkeerde) opmerking mij meteen roetsj bovenop de kast kan krijgen en dan gaan aan alle kanten de zwaailichten af. Nog een vekeerde blik of antwoord en we hebben schreeuwend hommeles waarbij ik in staat ben alle schepen achter me te verbranden en de meest impulsieve acties uit te voeren. Zoals een vakantie annuleren, weglopen en een taxi pakken, iemand te laten zitten, ja, zelfs tijdens een vakantie een vliegtuig terug te pakken of de relatie te verbreken.
Ook kan interne spanning heel snel hoog oplopen, waardoor ik helemaal geen prikkels (meer) verdraag. Ik kan dan geen gesprek meer voeren, geen prikkels meer aan en amper tot niet meer nadenken. Ik sla dan echt dood als een biertje in z'n glas. Ik weet alleen niet of dat iets met borderline klachten te maken heeft. Ik ben dan op dat moment heel erg overprikkeld.
donderdag 25 april 2013 om 23:08
Ik heb ook Borderline. Althans, ik had het. Ik heb meer dan twee jaar in 5 daagse therapie gezeten, waaronder een jaar klinisch. Dit was gericht op de borderline en mijn post traumatische stress stoornis. Ik heb ontzettend veel aan die therapie gehad. Voldoe nu ook niet meer aan hoeveelheid kenmerken die nodig zijn om BPS vast te mogen stellen. Nu is het meer persoonlijkheidsstoornis NAO. Ben nog steeds iemand met een heftig temperament en heftige emoties en op momenten dat ik me minder goed voel, kan ik daar nog steeds last van hebben. Maar het is lang niet meer zo erg als eerder. Mijn denken en voelen over mezelf, anderen en de wereld blijft ook wel heel wisselend. Kan heel instabiel zijn. Maar ook daar heb ik veel minder last van. Al met al gaat het dus best goed met mij!
donderdag 25 april 2013 om 23:11
vrijdag 26 april 2013 om 08:41
Littleme, wat fijn dat je zoveel bent opgeschoten met jezelf! Ik las in het andere topic dat je van overleven naar leven bent gegaan. Dat is enorme winst!
Mag ik vragen in hoeverre je zelf nog vindt dat je het lastig hebt met jezelf? Want misschien heeft mijn status quo wel dezelfde impact op mijn leven als jouw status quo. En voor jou is dit dus al een enorme verbetering, terwijl het voor mij dus juist voelt als iets wat roet kan gooien in de dingen die ik wil. Snap je wat ik bedoel? Het hangt ervan af waar je vandaan komt, welk perspectief je hanteert. In jouw geval is je perspectief positief, terwijl ik misschien met dezelfde klachten juist weer ben aangemeld bij de GGZ.
Mag ik vragen in hoeverre je zelf nog vindt dat je het lastig hebt met jezelf? Want misschien heeft mijn status quo wel dezelfde impact op mijn leven als jouw status quo. En voor jou is dit dus al een enorme verbetering, terwijl het voor mij dus juist voelt als iets wat roet kan gooien in de dingen die ik wil. Snap je wat ik bedoel? Het hangt ervan af waar je vandaan komt, welk perspectief je hanteert. In jouw geval is je perspectief positief, terwijl ik misschien met dezelfde klachten juist weer ben aangemeld bij de GGZ.
dinsdag 18 juli 2017 om 14:04
Oke, Loooooooong overdue, maar moest het toch even kwijt.
Ik heb zo veel aan dit topic gehad.
Ik ben al 9 jaar, af en aan, in therapie. Afgelopen jaren kwam de diagnose borderline voorzichtig om de hoek kijken en dan was ik weer weg. Ik wilde niet 'die vrouw' zijn die ik ken van tv en uit boeken. De manipulerende, niet te vertrouwen, uit haar duim zuigende woesteling. Ik herken mezelf daar namelijk totaal niet in. Niemand om me heen eigenlijk. (uitzondering van mijn man en familie die kennen mijn buien).
En dan dit topic. Voor het eerst in jaren herken ik mezelf in iemand. zo erg zelfs dat ik er van heb moeten huilen.
Intiem en tijgermeisje. geen idee of jullie hier nog posten of lezen, maar heel erg bedankt.
Ik ga vrijdag mijn akkoord geven bij mn psychiater. Dat klinkt heel debiel en alsof het onzin is, maar voor mij is dit een Hele grote stap.
Het betekent dat we voor het eerst echt gericht gaan behandelen.
Ik heb zo veel aan dit topic gehad.
Ik ben al 9 jaar, af en aan, in therapie. Afgelopen jaren kwam de diagnose borderline voorzichtig om de hoek kijken en dan was ik weer weg. Ik wilde niet 'die vrouw' zijn die ik ken van tv en uit boeken. De manipulerende, niet te vertrouwen, uit haar duim zuigende woesteling. Ik herken mezelf daar namelijk totaal niet in. Niemand om me heen eigenlijk. (uitzondering van mijn man en familie die kennen mijn buien).
En dan dit topic. Voor het eerst in jaren herken ik mezelf in iemand. zo erg zelfs dat ik er van heb moeten huilen.
Intiem en tijgermeisje. geen idee of jullie hier nog posten of lezen, maar heel erg bedankt.
Ik ga vrijdag mijn akkoord geven bij mn psychiater. Dat klinkt heel debiel en alsof het onzin is, maar voor mij is dit een Hele grote stap.
Het betekent dat we voor het eerst echt gericht gaan behandelen.
Poelepoelepoelepoes!
