Psyche
alle pijlers
Mn moeder gaat binnenkort overlijden :-(
woensdag 30 december 2009 om 09:55
Hoi lieve meiden,
Ik heb al eerder wat topics over mn moeder geopend...
eerst over haar gezondheid, ze bleek kanker te hebben en werd afgelopen zomer geopereerd (blaas verwijderd).
Daarna bleek de kanker toch weer terug te zijn (in haar buik) en kreeg ze chemo.
Na slechts 1 kuur is al gebleken dat de kankercellen zich razendsnel vermenigvuldigen en er is niets meer wat de artsen voor haar kunnen doen. Ze heeft nog een paar weken, hooguit een paar maanden te leven.
Het is bizar, het wil niet doordringen en toch ook weer wel. Hopelijk kunnen ze er voor zorgen dat ze zo min mogelijk pijn gaat krijgen maar voorlopig is de pijn te erg.
In principe mag ze haar laatste tijd thuis doorbrengen, mits de pijn onder controle te brengen is.
Wat wil ik met dit topic? Ik weet het niet, het zal een soort dagboekje voor me worden... en ik ben gek op knuffels
Tips om met emoties om te gaan, en practische tips zijn meer dan welkom!
Ik zal niet zo heel veel op het forum zijn de aankomende tijd maar geloof me... ik lees alles bij!
Liefs
Ik heb al eerder wat topics over mn moeder geopend...
eerst over haar gezondheid, ze bleek kanker te hebben en werd afgelopen zomer geopereerd (blaas verwijderd).
Daarna bleek de kanker toch weer terug te zijn (in haar buik) en kreeg ze chemo.
Na slechts 1 kuur is al gebleken dat de kankercellen zich razendsnel vermenigvuldigen en er is niets meer wat de artsen voor haar kunnen doen. Ze heeft nog een paar weken, hooguit een paar maanden te leven.
Het is bizar, het wil niet doordringen en toch ook weer wel. Hopelijk kunnen ze er voor zorgen dat ze zo min mogelijk pijn gaat krijgen maar voorlopig is de pijn te erg.
In principe mag ze haar laatste tijd thuis doorbrengen, mits de pijn onder controle te brengen is.
Wat wil ik met dit topic? Ik weet het niet, het zal een soort dagboekje voor me worden... en ik ben gek op knuffels
Tips om met emoties om te gaan, en practische tips zijn meer dan welkom!
Ik zal niet zo heel veel op het forum zijn de aankomende tijd maar geloof me... ik lees alles bij!
Liefs
woensdag 30 december 2009 om 11:52
Sterkte voor jou, je mam en iedereen die ze dierbaar is.
Tante van mijn man zit in zo'n zelfde situatie als jouw moeder, ik ken haar amper maar het houdt me erg bezig (ze is een heel fijn en leuk mens). Ik wil me niet eens voorstellen hoe het is als het je mama is die zo ziek is Ik hoop dat ze iets aan de pijn kunnen doen en haar laatste maanden zo aangenaam mogelijk zullen zijn.
Tante van mijn man zit in zo'n zelfde situatie als jouw moeder, ik ken haar amper maar het houdt me erg bezig (ze is een heel fijn en leuk mens). Ik wil me niet eens voorstellen hoe het is als het je mama is die zo ziek is Ik hoop dat ze iets aan de pijn kunnen doen en haar laatste maanden zo aangenaam mogelijk zullen zijn.
woensdag 30 december 2009 om 12:04
Bah 
ik had zo voor je gehoopt dat ze er boven op zou komen...
een dikke knuf
wat mij door die tijd heeft heen geholpen is inderdaad alles zeggen wat je nog wil zeggen, ik heb wel 100 keer op een dag gezegd dat ik van haar hield en andersom ook.
En ik wilde alles bewust meemaken, zelfs het sterf moment, ik wilde alles kunnen herinneren zodat ik geen spijt zou hebben van de dingen waar ik misschien angst voor had.
En zorg dat de pijn voor haar dragelijk is, ik had gelukkig heel fijn contact met de huisartsenpost savonds en in het weekend, die belden zelf ook om te vragen hoe het ging en hoe het met de pijn was. Ik mocht altijd bellen ook al was het even om gerust gesteld te worden of om even mijn hart te luchten.
Ik weet niet of er al thuiszorg is? Ik vond het fijn dat er zoveel hulp bij mijn moeder was, zodat ik al mijn aandacht op haar kon richten en haar in de watten kon leggen.
Helaas kunnen dingen ook enorm snel gaan, mijn moeder was echt een vechter maar ik zag haar vlammetje doven, ik wist dat ze ging sterven, ook al probeerden anderen moed in te praten, ik zag dat het gewoon klaar was, dus hou je vooral vast aan je eigen gevoel, klinkt misschien raar maar ik wilde mezelf niet voor de gek houden.
Ik wens je heel veel kracht toe
sterkte voor jullie allemaal!
ik had zo voor je gehoopt dat ze er boven op zou komen...een dikke knuf
wat mij door die tijd heeft heen geholpen is inderdaad alles zeggen wat je nog wil zeggen, ik heb wel 100 keer op een dag gezegd dat ik van haar hield en andersom ook.
En ik wilde alles bewust meemaken, zelfs het sterf moment, ik wilde alles kunnen herinneren zodat ik geen spijt zou hebben van de dingen waar ik misschien angst voor had.
En zorg dat de pijn voor haar dragelijk is, ik had gelukkig heel fijn contact met de huisartsenpost savonds en in het weekend, die belden zelf ook om te vragen hoe het ging en hoe het met de pijn was. Ik mocht altijd bellen ook al was het even om gerust gesteld te worden of om even mijn hart te luchten.
Ik weet niet of er al thuiszorg is? Ik vond het fijn dat er zoveel hulp bij mijn moeder was, zodat ik al mijn aandacht op haar kon richten en haar in de watten kon leggen.
Helaas kunnen dingen ook enorm snel gaan, mijn moeder was echt een vechter maar ik zag haar vlammetje doven, ik wist dat ze ging sterven, ook al probeerden anderen moed in te praten, ik zag dat het gewoon klaar was, dus hou je vooral vast aan je eigen gevoel, klinkt misschien raar maar ik wilde mezelf niet voor de gek houden.
Ik wens je heel veel kracht toe
sterkte voor jullie allemaal!
woensdag 30 december 2009 om 14:42
woensdag 30 december 2009 om 17:39
Allemaal hartstikke bedankt voor de lieve woorden, knuffels en raad...
We hebben vandaag weer een gesprek met de arts gehad en verteld dat we (en mn moeder ook) graag willen dat ze naar huis komt. Een andere optie was een palliatieve ruimte (laatste-adem-kamertje) in een verpleeghuis... dat dus never nooit niet!!
Als de pijnbestrijding goed gaat mag ze dinsdag naar huis. Alle hulptroepen worden vanuit het ziekenhuis geregeld, wijkverpleegkundige, aangepast bed, enz enz.
Heb ook de huisarts van mn moeder aan de telefoon gehad... en ze gaan haar zo goed mogelijk begeleiden. Wel drukte ze ons op het hart dat we ook goed voor onszelf moeten blijven zorgen omdat niemand er wat aan heeft als wij halverwege omvallen van vermoeidheid. En daar heeft ze natuurlijk gelijk in.
Om een uur of 15.00 zei mn moeder dat ze moe was en dat we maar naar huis moesten gaan... ze wilde slapen. Het is zo rot om haar in het ziekenhuis achter te laten. Maar ze zou bellen als ze weer wakker is en dan racen mn broer en ik nog even naar het ziekenhuis, al is het maar voor een half uurtje.
Mn broer zei vandaag nog dat het eigenlijk wel fijn is dat we zo de kans krijgen om afscheid te nemen. Daar heeft hij wel gelijk in, maar ik heb liever dat ze vannacht een hartstilstand krijgt en dus geen pijn meer hoeft te hebben.
We hebben vandaag weer een gesprek met de arts gehad en verteld dat we (en mn moeder ook) graag willen dat ze naar huis komt. Een andere optie was een palliatieve ruimte (laatste-adem-kamertje) in een verpleeghuis... dat dus never nooit niet!!
Als de pijnbestrijding goed gaat mag ze dinsdag naar huis. Alle hulptroepen worden vanuit het ziekenhuis geregeld, wijkverpleegkundige, aangepast bed, enz enz.
Heb ook de huisarts van mn moeder aan de telefoon gehad... en ze gaan haar zo goed mogelijk begeleiden. Wel drukte ze ons op het hart dat we ook goed voor onszelf moeten blijven zorgen omdat niemand er wat aan heeft als wij halverwege omvallen van vermoeidheid. En daar heeft ze natuurlijk gelijk in.
Om een uur of 15.00 zei mn moeder dat ze moe was en dat we maar naar huis moesten gaan... ze wilde slapen. Het is zo rot om haar in het ziekenhuis achter te laten. Maar ze zou bellen als ze weer wakker is en dan racen mn broer en ik nog even naar het ziekenhuis, al is het maar voor een half uurtje.
Mn broer zei vandaag nog dat het eigenlijk wel fijn is dat we zo de kans krijgen om afscheid te nemen. Daar heeft hij wel gelijk in, maar ik heb liever dat ze vannacht een hartstilstand krijgt en dus geen pijn meer hoeft te hebben.
woensdag 30 december 2009 om 18:48
Bianca!!
Heel begrijpelijk dat je hoopt dat ze vannacht nog een hartstilstand krijgt. Zo kreeg mijn moeder plotseling een hele grote hersenbloeding waarvan ze heel diep in coma raakte. Dat was ook goed zo.. mijn moeder was de laatste jaren aan het dementeren.
Het geeft alleen aan dat je voor je liefste moeder van de wereld alleen maar het beste wilt.
Ik wil nog heel even aangeven dat zo'n palliatieve kamertje persé niet negatief hoeft te zijn hoor. Zo hoorde ik eens van iemand wiens moeder in zo'n tehuis was, hoe goed en fijn het daar was. Daar spelen ze ook nog in op wensen van de patiënt.. zo gingen ze daar bijv. 's nachts nog frietjes bakken
Maar thuis is natuurlijk fijner hoor.. maar wilde het wel even uitleggen.
Nogmaals enne.. heel 3000+ is er voor je hoor
Heel begrijpelijk dat je hoopt dat ze vannacht nog een hartstilstand krijgt. Zo kreeg mijn moeder plotseling een hele grote hersenbloeding waarvan ze heel diep in coma raakte. Dat was ook goed zo.. mijn moeder was de laatste jaren aan het dementeren.
Het geeft alleen aan dat je voor je liefste moeder van de wereld alleen maar het beste wilt.
Ik wil nog heel even aangeven dat zo'n palliatieve kamertje persé niet negatief hoeft te zijn hoor. Zo hoorde ik eens van iemand wiens moeder in zo'n tehuis was, hoe goed en fijn het daar was. Daar spelen ze ook nog in op wensen van de patiënt.. zo gingen ze daar bijv. 's nachts nog frietjes bakken
Maar thuis is natuurlijk fijner hoor.. maar wilde het wel even uitleggen.
Nogmaals enne.. heel 3000+ is er voor je hoor
woensdag 30 december 2009 om 18:58
Ik weet het Jacky... maar als ze in een verpleeghuis gaat dan ga je weer 'op visite'. En als ze thuis is.. dan zijn we gewoon met zn allen thuis. En dan is haar kat bij dr. De kat die elk jaar even vrolijk weer in de auto sprong om mee te rijden naar Spanje om te overwinteren. En als de caravan en alles in Spanje weer opgeruimd werd... dan sprong hij weer in de auto om mee naar Nederland te gaan. Mn moeder en die kat... is echt een eenheid
Ik zet hier ook nog even het rammelwerk neer wat ik eruit gooide op 3000 na het telefoongesprek met mn ex.
Wat is het toch hard...
wat is het toch mooi...
samen met ex aan de telefoon een potje janken..
janken omdat ze gewoon bij ons moet blijven..
janken omdat ik zo dankbaar ben dat ze mn moeder is..
dankbaar voor alles wat ze ons meegegeven heeft..
de voorbeelden die ze gaf en nog steeds geeft..
Nooit de moed opgeven.. doen wat je moet doen..
heb je geen zin? Dan maak je dat maar..
Maar het houdt op.. het houdt hier gewoon op..
waarom zou je moeten vechten als je toch verliest?
Ik zet hier ook nog even het rammelwerk neer wat ik eruit gooide op 3000 na het telefoongesprek met mn ex.
Wat is het toch hard...
wat is het toch mooi...
samen met ex aan de telefoon een potje janken..
janken omdat ze gewoon bij ons moet blijven..
janken omdat ik zo dankbaar ben dat ze mn moeder is..
dankbaar voor alles wat ze ons meegegeven heeft..
de voorbeelden die ze gaf en nog steeds geeft..
Nooit de moed opgeven.. doen wat je moet doen..
heb je geen zin? Dan maak je dat maar..
Maar het houdt op.. het houdt hier gewoon op..
waarom zou je moeten vechten als je toch verliest?
woensdag 30 december 2009 om 19:04
Niet dat ik zo'n tehuis wil promoten hoor lieverd.. maar ook daar kun je gewoon blijven slapen.. en wie weet of die kat er zelfs ook mee heen kan.
Thuis is uiteraard fijner.. maar mocht het uiteindelijk toch niet te doen zijn.. probeer er toch eens wat inlichtingen over in te winnen.
Het is zoooooo hard Bianca.. het is gewoon een rot-ziekte..
Thuis is uiteraard fijner.. maar mocht het uiteindelijk toch niet te doen zijn.. probeer er toch eens wat inlichtingen over in te winnen.
Het is zoooooo hard Bianca.. het is gewoon een rot-ziekte..
woensdag 30 december 2009 om 22:29
En het klinkt stom ik zag het eerst ook niet zitten, maar mijn man zei steeds maak foto's!
En ik ben blij dat ik het gedaan heb, ze zijn me zo dierbaar geworden.
Ook al was het mama die ziek was, de lieve, gezellige, mooie momenten daar hebben we foto's van.
Ik heb die tijd echt in een roes beleefd, wilde alleen maar dat mijn moeder het voor zover het ging aangenaam had, en iedereen zei ook neem je rust maar ja als dat klokje eenmaal tikt bezit je toch over een soort oerkracht, dan maakt het niet uit als je een kort nachtje hebt gehad.
En die nachten met mijn moeder heb ik gekoesterd. Samen een sigaretje roken, moeders een glaasje bubbels want dat vond ze zo gezellig...en als ze dan weer wilde slapen stopte ik haar lekker in, zij in haar hoog laag bed in de woonkamer, ik er naast op de bank. Ik ben zo blij dat we die tijd hebben gekregen samen en dat ik er voor haar heb kunnen zijn.
En ik ben blij dat ik het gedaan heb, ze zijn me zo dierbaar geworden.
Ook al was het mama die ziek was, de lieve, gezellige, mooie momenten daar hebben we foto's van.
Ik heb die tijd echt in een roes beleefd, wilde alleen maar dat mijn moeder het voor zover het ging aangenaam had, en iedereen zei ook neem je rust maar ja als dat klokje eenmaal tikt bezit je toch over een soort oerkracht, dan maakt het niet uit als je een kort nachtje hebt gehad.
En die nachten met mijn moeder heb ik gekoesterd. Samen een sigaretje roken, moeders een glaasje bubbels want dat vond ze zo gezellig...en als ze dan weer wilde slapen stopte ik haar lekker in, zij in haar hoog laag bed in de woonkamer, ik er naast op de bank. Ik ben zo blij dat we die tijd hebben gekregen samen en dat ik er voor haar heb kunnen zijn.
woensdag 30 december 2009 om 23:00
ik zit hier gewoon met tranen in mijn ogen. ik wens je alle sterkte toe, en geniet van de tijd die je nog hebt, wees zoveel mogelijk met haar, maak dr op dr gemak, bespreek alle dingen die je nog wilt bespreken. heel veel sterkte. en als je behoefte hebt aan praten zijn er altijd lieverds hier voor een beetje steun.
