Psyche
alle pijlers
Na 7 afspraken nog niks gebeurd
zaterdag 28 oktober 2017 om 08:47
Ik verwacht geen wonderen van een psycholoog, maar ik vraag me nu wel af of ik niet moet wisselen. Ik ben nu sinds juni onder behandeling bij een psychotherapeut en vind zelf dat er geen structuur zit in zijn aanpak. Na 7 afspraken zijn het nog altijd vooral praktische dingen die besproken worden. Op emotioneel gebied gebeurt er weinig.
Ik heb direct aan het begin al aangegeven dat ik een praktische aanpak nodig heb. Dat ik niet opnieuw in het verleden wil gaan graven aangezien ik dat al eens gedaan heb en dat me 1. niks heeft gebracht en 2. ik daar geen zin meer in heb. Nu begon hij afgelopen maandag toch met 'doe je ogen dicht en ga terug naar jezelf als kind...'.
Ik heb ooit gedragstherapie gedaan en dat beviel heel goed. Daar waren we ook direct bezig met verschillende opdrachten en vond er best snel verandering plaats. Maar nu zijn we al bijna een half jaar verder en ik ben nog geen stap verder. Natuurlijk heb ik ook aangegeven dat gedragstherapie me erg geholpen heeft en dat biedt deze man ook aan, maar hij zegt zelf dat het belangrijk is om te weten waar bepaalde gevoelens vandaan komen. En dat terwijl ik vrij weinig voel bij het verleden. Kan daar gewoon niets mee.
Het heeft echt een eeuwigheid geduurd voordat ik een eerste afspraak had en op zich voel ik me bij deze man best op mijn gemak. Maar na zoveel afspraken mag ik toch wel iets verwachten?
Ik heb direct aan het begin al aangegeven dat ik een praktische aanpak nodig heb. Dat ik niet opnieuw in het verleden wil gaan graven aangezien ik dat al eens gedaan heb en dat me 1. niks heeft gebracht en 2. ik daar geen zin meer in heb. Nu begon hij afgelopen maandag toch met 'doe je ogen dicht en ga terug naar jezelf als kind...'.
Ik heb ooit gedragstherapie gedaan en dat beviel heel goed. Daar waren we ook direct bezig met verschillende opdrachten en vond er best snel verandering plaats. Maar nu zijn we al bijna een half jaar verder en ik ben nog geen stap verder. Natuurlijk heb ik ook aangegeven dat gedragstherapie me erg geholpen heeft en dat biedt deze man ook aan, maar hij zegt zelf dat het belangrijk is om te weten waar bepaalde gevoelens vandaan komen. En dat terwijl ik vrij weinig voel bij het verleden. Kan daar gewoon niets mee.
Het heeft echt een eeuwigheid geduurd voordat ik een eerste afspraak had en op zich voel ik me bij deze man best op mijn gemak. Maar na zoveel afspraken mag ik toch wel iets verwachten?
woensdag 22 november 2017 om 12:02
Er is een behandelplan ja, dat is ergens in mei opgesteld. In september besloot therapeut daarvan af te wijken omdat ik op dat moment met dingen rondliep die daarvoor nog niet zo speelden.
Echter is therapeut voornamelijk bezig geweest met het proberen te begrijpen van mijn situatie, die blijkbaar erg ingewikkeld is voor hem. En de laatste 2 keren is er van behandeling sowieso niet zoveel gekomen omdat we toen vooral aan het praten zijn geweest over het voorval van 3 weken geleden. Afgelopen maandag hadden we daar een discussie over, aangezien ik het er niet meer over wilde hebben en hij wel. Hop, weer een uur voorbij.
Hij gaf zelf ook toe dat we behoorlijk wat vertraging op hebben gelopen aangezien er vakanties tussen zaten en ik er zelf ook een aantal keer niet was. Dat is dan ook iets waar hij weinig aan kan doen.
Maar dat voortvarende van mijn vorige pychotherapeuten mis ik hier wel. Die hadden een duidelijke aanpak en daar begonnen we direct bij de eerste sessie al mee. Daar zaten we niet zo ellenlang te ouwehoeren. Of nouja, daar werd natuurlijk ook veel gepraat maar dan werden de dingen die ik vertelde direct opgepakt en iets mee gedaan.
Ik geloof toch niet dat dit hem nog wordt eigenlijk.
Echter is therapeut voornamelijk bezig geweest met het proberen te begrijpen van mijn situatie, die blijkbaar erg ingewikkeld is voor hem. En de laatste 2 keren is er van behandeling sowieso niet zoveel gekomen omdat we toen vooral aan het praten zijn geweest over het voorval van 3 weken geleden. Afgelopen maandag hadden we daar een discussie over, aangezien ik het er niet meer over wilde hebben en hij wel. Hop, weer een uur voorbij.
Hij gaf zelf ook toe dat we behoorlijk wat vertraging op hebben gelopen aangezien er vakanties tussen zaten en ik er zelf ook een aantal keer niet was. Dat is dan ook iets waar hij weinig aan kan doen.
Maar dat voortvarende van mijn vorige pychotherapeuten mis ik hier wel. Die hadden een duidelijke aanpak en daar begonnen we direct bij de eerste sessie al mee. Daar zaten we niet zo ellenlang te ouwehoeren. Of nouja, daar werd natuurlijk ook veel gepraat maar dan werden de dingen die ik vertelde direct opgepakt en iets mee gedaan.
Ik geloof toch niet dat dit hem nog wordt eigenlijk.
woensdag 22 november 2017 om 12:25
@ greenbean, iemand opperde al eerder dat schematherapie misschien we de aangewezen therapie vorm voor jou zou kunnen zijn en dat was ook wat ik dacht toen ik je las.
Je gaat dan heel erg doelgericht te werk, loopt niet te graven, maar je pakt juist ingesleten patronen en structuren aan en buigt deze om zodat je nieuwe situaties in je leven beter het hoofd kan bieden en niet meer telkens in je eigen valkuilen loopt.
Bij schematherapie ligt de nadruk op je eigen verantwoordelijkheid en heeft de therapeut niet zo'n overkoepelende rol, maar veel meer een ondersteunende.
Je krijgt het heft in eigen hand zeg maar.
Dat heeft het voordeel dat je beter met jezelf om leert gaan en het nadeel dat je de "schuld" niet meer op de therapeut kunt afschuiven.
Want ik snap je wel, soms heeft graven in het verleden geen zin, omdat wat er ooit gebeurd is zich al heeft vervlochten met je persoonlijkheid en de oude gevoelens zijn dan diep ingesleten en hebben je karakter gevormd.
Als dat is gebeurd dan zijn ze te veel verweven met wie je inmiddels bent om ze eventjes los te maken in een uurtje psychotherapie en om ze dan naar boven proberen te halen lost in het beste geval niks op en in het slechtste geval levert het alleen maar onrust op en zelfs extra pijn en verdriet.
In zulke situaties wordt vaak succes geboekt met doelgerichte schematherapie, om starre patronen die niet werken en die je eigen valkuil vormen om te buigen naar denk en doe patronen die je kunnen ondersteunen.
Je gaat dan heel erg doelgericht te werk, loopt niet te graven, maar je pakt juist ingesleten patronen en structuren aan en buigt deze om zodat je nieuwe situaties in je leven beter het hoofd kan bieden en niet meer telkens in je eigen valkuilen loopt.
Bij schematherapie ligt de nadruk op je eigen verantwoordelijkheid en heeft de therapeut niet zo'n overkoepelende rol, maar veel meer een ondersteunende.
Je krijgt het heft in eigen hand zeg maar.
Dat heeft het voordeel dat je beter met jezelf om leert gaan en het nadeel dat je de "schuld" niet meer op de therapeut kunt afschuiven.
Want ik snap je wel, soms heeft graven in het verleden geen zin, omdat wat er ooit gebeurd is zich al heeft vervlochten met je persoonlijkheid en de oude gevoelens zijn dan diep ingesleten en hebben je karakter gevormd.
Als dat is gebeurd dan zijn ze te veel verweven met wie je inmiddels bent om ze eventjes los te maken in een uurtje psychotherapie en om ze dan naar boven proberen te halen lost in het beste geval niks op en in het slechtste geval levert het alleen maar onrust op en zelfs extra pijn en verdriet.
In zulke situaties wordt vaak succes geboekt met doelgerichte schematherapie, om starre patronen die niet werken en die je eigen valkuil vormen om te buigen naar denk en doe patronen die je kunnen ondersteunen.
woensdag 22 november 2017 om 19:56
woensdag 22 november 2017 om 20:10
Ik heb niet alles terug gelezen maar als je schematherapie overweegt en iets hebt met zelfhulpboeken zou je eens naar het boek 'patronen doorbreken' kunnen kijken. Weet zo de schrijver(s) niet maar is een blauw boek met gele letters. Staat wel in dat het niet bedoeld is als vervanging van therapie maar kan misschien een beeld geven en een beetje op gang helpen. Ik sta op de wachtlijst voor schematherapie en heb dit boek nu geleend voor tijdens het wachten. Heb pas 1 hoofdstuk gelezen dus kan er inhoudelijk nog niet veel over zeggen maar wel positieve dingen over gehoord.
woensdag 22 november 2017 om 20:18
Het lijkt me al een stap om naar een therapeut te gaan en je verhaal te doen. Dan moet je je ook niet nog eens hoeven ergeren, ook al is dat juist iets waar je aan wil werken. Dat lijkt me dan geen goede match.
Dat gezegd hebbende, ik ken de regels van therapie niet, maar is het echt zo slecht dat een therapeut iets op de computer opzoekt tijdens een afspraak? Zoals een huisarts dat ook vaak even doet?
Maar wel lastig om daar overheen te stappen als hij er zelf steeds op terug komt onder het mom dat het precies jouw issue is. Dat komt hem dan mooi uit, haha!
Dat gezegd hebbende, ik ken de regels van therapie niet, maar is het echt zo slecht dat een therapeut iets op de computer opzoekt tijdens een afspraak? Zoals een huisarts dat ook vaak even doet?
Maar wel lastig om daar overheen te stappen als hij er zelf steeds op terug komt onder het mom dat het precies jouw issue is. Dat komt hem dan mooi uit, haha!
woensdag 22 november 2017 om 20:29
woensdag 22 november 2017 om 20:32
Patronen doorbreken is van Hannie van Genderen, Gitta Jacob en Laura Seebauer.
@Liz, je ergeren kan een heel zinvol onderdeel van therapie zijn! Natuurlijk is het niet zo dat een therapeut tijdens jouw sessie iets voor een andere cliënt (of wie dan ook) achter zijn computer moet doen. Als het dringend is kan het wel een keer voorkomen, maar dan geef je dat aan en bied je excuses aan.
@Liz, je ergeren kan een heel zinvol onderdeel van therapie zijn! Natuurlijk is het niet zo dat een therapeut tijdens jouw sessie iets voor een andere cliënt (of wie dan ook) achter zijn computer moet doen. Als het dringend is kan het wel een keer voorkomen, maar dan geef je dat aan en bied je excuses aan.
woensdag 22 november 2017 om 20:32
Ik zou er ook minder moeite mee gehad hebben als hij het aan het begin van onze afspraak had gedaan. Maar we zaten midden in de sessie, net in zo'n "ga-terug-naar-je-jeugd-wat-voel-je-nu" -ding. En toen moest hij ineens naar de computer en kwam daar minstens 5 minuten niet meer vandaan. Vind het nog steeds belachelijk. En dat hij er dan maar over door blijft gaan. "wat voelde je toen, boosheid en teleurstelling? Maar het is belangrijk dat je mensen kan vergeven, greenbean."LizBakker schreef: ↑22-11-2017 20:18Het lijkt me al een stap om naar een therapeut te gaan en je verhaal te doen. Dan moet je je ook niet nog eens hoeven ergeren, ook al is dat juist iets waar je aan wil werken. Dat lijkt me dan geen goede match.
Dat gezegd hebbende, ik ken de regels van therapie niet, maar is het echt zo slecht dat een therapeut iets op de computer opzoekt tijdens een afspraak? Zoals een huisarts dat ook vaak even doet?
Maar wel lastig om daar overheen te stappen als hij er zelf steeds op terug komt onder het mom dat het precies jouw issue is. Dat komt hem dan mooi uit, haha!
Anyway, ik ga me maar eens verdiepen in die schematherapie en kijken of dat vergoed wordt. Gedragstherapie helpt bij mij trouwens ook al heel goed. Dat biedt mijn huidige therapeut trouwens ook aan.
woensdag 22 november 2017 om 21:51
Ik zou voor een andere therapeut gaan als ik jou was. Je moet je wel enig zins ondersteund voelen in je proces.
Ik heb meerdere therapeuten gezien van heel erg prettig tot ronduit vreselijk en ik heb nog steeds spijt dat ik niet eerder bij de vreselijke therapeuten ben weg gegaan.
Een beetje wrijving is wel goed maar zoals jij het omschrijft is er alleen maar wrijving.
Ik heb meerdere therapeuten gezien van heel erg prettig tot ronduit vreselijk en ik heb nog steeds spijt dat ik niet eerder bij de vreselijke therapeuten ben weg gegaan.
Een beetje wrijving is wel goed maar zoals jij het omschrijft is er alleen maar wrijving.
Doubt kills more dreams than failure ever will
woensdag 22 november 2017 om 22:30
Schematherapie is zeker een goeie, maar er wordt inderdaad de koppeling gelegd naar je verleden en waar je je schema's (patronen) geleerd hebt. Schematherapie is evidence based een effectieve vorm van therapie, zelfs het meest effectief bij persoonlijkheidsproblematiek, maar wordt ook ingezet voor allerlei vormen van problematiek.
De vraag is niet of schematherapie vergoed wordt, maar of de therapeut of instelling waar je naartoe gaat vergoed wordt.
De vraag is niet of schematherapie vergoed wordt, maar of de therapeut of instelling waar je naartoe gaat vergoed wordt.
woensdag 22 november 2017 om 22:39
Ik ben er niet op tegen naar het verleden te kijken hoor. Maar om vanuit het nu terug te gaan naar jezelf als kind en de pijn te voelen die je toen ervaren hebt, daar heb ik geen zin meer in. Ik zou er liever op een objectieve manier naar willen kijken.
Ik ga even op internet kijken waar het bij mij in de buurt aangeboden wordt.
Ik ga even op internet kijken waar het bij mij in de buurt aangeboden wordt.
woensdag 22 november 2017 om 22:46
Meestal vragen ze je of je de huidige gevoelens herkent van het verleden. Dus wordt het niet opgeroepen maar er wordt gebruik gemaakt van de gevoelens waar je nu mee loopt. Als die bijvoorbeeld sterker zijn dan je zou verwachten dan is de kans groot dat ze geworteld zijn in het verleden. In die situaties kan het helpen om de gevoelens beter te plaatsen en ze te verzachten.
Doubt kills more dreams than failure ever will
woensdag 22 november 2017 om 23:11
Dat is wel interessant en eigenlijk moet ik er een beetje om lachen (niet uitlachen!) vaak hebben we last van ons gevoel in het nu en vanuit de schematherapie gaan we er vanuit dat er vaak ook een oud gevoel van vroeger bij zit. En het liefst willen we dat gevoel omzeilen en het netjes inpakken en van ons problemen (met ons gevoel) in het nu af komengreenbean schreef: ↑22-11-2017 22:39Ik ben er niet op tegen naar het verleden te kijken hoor. Maar om vanuit het nu terug te gaan naar jezelf als kind en de pijn te voelen die je toen ervaren hebt, daar heb ik geen zin meer in. Ik zou er liever op een objectieve manier naar willen kijken.
Ik ga even op internet kijken waar het bij mij in de buurt aangeboden wordt.
Wat als de objectieve manier van kijken ook constateren is dat dat meisje van vroeger wél heel veel pijn, verdriet, angst en boosheid had? En dat jij dat meisje was. En dat dat best pijnlijk is?
Je hebt namelijk kans dat wanneer je in het nu iets voelt wat je schema's (patronen) raakt, daar ook een aardig deel gevoel 'van vroeger' zit. Dit zou bijvoorbeeld kunnen zitten in het moeilijk kunnen vergeven van mensen. Gevoelens zitten in ons en daar word je mee geboren. Voor een groot deel heb je ook leren voelen (welk gevoel wanneer? En wanneer niet? En wanneer zet je je gevoel opzij? Wanneer 'schakel je die uit'?) en die gevoelens worden op bepaalde momenten geactiveerd op basis van hoe je dat aangeleerd hebt.
Ik snap heus wel dat je op een gegeven moment verder wil en ik hou zelf helemaal niet van het zweverige 'ga terug naar je jeugd en voel je als klein kind'. Maar toch onderschrijf ik wel de waarde van het voelen van de emoties die er zijn geweest in veel gevallen. Betekent helemaal niet dat je je erin hoeft te verliezen of een heel dramaverhaal hoeft op te hangen ofzo. En het moet ook wel 'als natuurlijk' in de therapie passen, sommige therapeuten hebben de neiging het als soort van 'opdracht' neer te plempen en dat voelt vaak erg onnatuurlijk en dan krijg je ook weerstand vanuit de cliënt.
anoniem_342341 wijzigde dit bericht op 23-11-2017 00:26
0.02% gewijzigd
woensdag 22 november 2017 om 23:44
greenbean schreef: ↑22-11-2017 20:32Ik zou er ook minder moeite mee gehad hebben als hij het aan het begin van onze afspraak had gedaan. Maar we zaten midden in de sessie, net in zo'n "ga-terug-naar-je-jeugd-wat-voel-je-nu" -ding. En toen moest hij ineens naar de computer en kwam daar minstens 5 minuten niet meer vandaan. Vind het nog steeds belachelijk. En dat hij er dan maar over door blijft gaan. "wat voelde je toen, boosheid en teleurstelling? Maar het is belangrijk dat je mensen kan vergeven, greenbean."
Anyway, ik ga me maar eens verdiepen in die schematherapie en kijken of dat vergoed wordt. Gedragstherapie helpt bij mij trouwens ook al heel goed. Dat biedt mijn huidige therapeut trouwens ook aan.
Ik heb jaren therapie gehad en ook meerdere therapeuten gehad. Ik vind wat jij beschrijft inderdaad ongehoord en heb nog nooit zoiets meegemaakt. Mijn sessies duurden altijd drie kwartier en dan had ik de onverdeelde aandacht van de therapeut, zonder storingen of interrupties. Ik zou me kunnen voorstellen dat mijn therapeut misschien een onvermijdelijk ding zou moeten doen tijdens mijn tijd, bijvoorbeeld iemand terugbellen omdat er een crisis geval was. Dan zouden de behandelaars die ik heb gehad dat van te voren aankondigen en zich er voor verontschuldigen. In geen geval zouden ze een emotionele belangrijke oefening waarbij jij je moet ontspannen en terug moet gaan naar gevoelens, zomaar onderbreken. Dat is het allerslechtste tijdstip.
En om iets op te zoeken op de computer?
Een telefoontje met een arts om een leven-op-dood-zaak van een andere patient/client te bespreken kan ik me nog voorstellen, maar dan had hij nooit die oefening moeten beginnen.
En het dan achteraf over vergeving hebben???
Je hebt dus nu al drie sessies aan het ouwehoeren over dit incident. Hij heeft dus een probleem erbij gecreëerd dat je nu met hem moet uitspitten terwijl je het liever over je eigen problemen in je eigen leven hebt. Vergeving is een onderwerp dat je behandelt aan de hand van dierbaren die je (vaak inderdaad in je vroege jeugd) hebben laten vallen en waarvan je nu emotionele pijn hebt en dan kan vergeving een (vaak laatste) stap zijn in je gehele emotionele proces.
Vergeving gaat niet over willekeurige mensen in je huidige leven die steken laten vallen (het kassa meisje, de loodgieter, de collega op je werk of in dit geval je therapeut).
In dit geval heeft hij therapeutisch hooguit een punt als hij zou zeggen dat je misschien te kritisch bent en hoge eisen aan jezelf en anderen stelt en daardoor snel teleurgesteld raakt. Geen valide punt in mijn optiek omdat hij best ernstig zijn boekje te buiten ging (ik blijf zijn handelwijze absurd vinden), maar dit zou ik nog begrijpen als het inderdaad een bewuste interventie van hem was geweest.
Maar zonde van je tijd en geld om door te gaan met de discussie dat je hem zijn onprofessionaliteit moet vergeven.
donderdag 23 november 2017 om 00:00
Dat gezegd hebbende:
Mijn laatste therapie duurde zo'n 3 jaar met elke 14 dagen een sessie van drie kwartier. Dat was een ervaren psychiater/psycholoog.
Ik heb in die drie jaar ook nooit goed een structuur kunnen vinden en ik heb nooit huiswerk van haar gehad.
Waarschijnlijk omdat ik net als jij heel praktisch en doelgericht was, bereid was om hard te werken en veel te investeren in mijn geestelijke gezondheid en ook geen zin had om te praten over dat toen ik 4 was mijn pop was afgepakt (zoals ik zelf gekscherend emoties uit mijn jeugd aankondigde).
Dat rationele stuk en dat harde-werken was namelijk bij mij voldoende ontwikkeld, dus dat liet ze links liggen.
Wat ze wel voor elkaar heeft gekregen en ik kan ook achteraf niet construeren hoe, is dat ze me heeft leren voelen. Ik kon niet met negatieve emoties omgaan, die vond ik onverdraaglijk en levensgevaarlijk en stopte ik weg wat leidde tot een breed scala aan klachten.
Dat heb ik dus met langdurige therapie onder de knie gekregen en daarbij zijn we zeker afgedaald naar mijn jeugd en moest ik leren empathie te krijgen met dat verwaarloosde kind in mij.
Dus jouw weerstand tegen terug gaan naar je jeugd en je focus op de praktische kant en vooral efficient je huidige problemen willen aanpakken, herken ik en ik denk dat je een therapeut die daar doorheen breekt en zich wel richt op gevoel en je kindertijd een kans moet geven.
Mijn laatste therapie duurde zo'n 3 jaar met elke 14 dagen een sessie van drie kwartier. Dat was een ervaren psychiater/psycholoog.
Ik heb in die drie jaar ook nooit goed een structuur kunnen vinden en ik heb nooit huiswerk van haar gehad.
Waarschijnlijk omdat ik net als jij heel praktisch en doelgericht was, bereid was om hard te werken en veel te investeren in mijn geestelijke gezondheid en ook geen zin had om te praten over dat toen ik 4 was mijn pop was afgepakt (zoals ik zelf gekscherend emoties uit mijn jeugd aankondigde).
Dat rationele stuk en dat harde-werken was namelijk bij mij voldoende ontwikkeld, dus dat liet ze links liggen.
Wat ze wel voor elkaar heeft gekregen en ik kan ook achteraf niet construeren hoe, is dat ze me heeft leren voelen. Ik kon niet met negatieve emoties omgaan, die vond ik onverdraaglijk en levensgevaarlijk en stopte ik weg wat leidde tot een breed scala aan klachten.
Dat heb ik dus met langdurige therapie onder de knie gekregen en daarbij zijn we zeker afgedaald naar mijn jeugd en moest ik leren empathie te krijgen met dat verwaarloosde kind in mij.
Dus jouw weerstand tegen terug gaan naar je jeugd en je focus op de praktische kant en vooral efficient je huidige problemen willen aanpakken, herken ik en ik denk dat je een therapeut die daar doorheen breekt en zich wel richt op gevoel en je kindertijd een kans moet geven.
donderdag 23 november 2017 om 09:41
Precies dit, maar jij brengt het zoveel beter onder woorden dan ik. Maar dit is dus precies wat ik bedoel! Overigens was het wel belangrijk wat hij moest doen, al heeft hij me uiteraard niet verteld wat dat precies was.Hillegonda1 schreef: ↑22-11-2017 23:44Ik heb jaren therapie gehad en ook meerdere therapeuten gehad. Ik vind wat jij beschrijft inderdaad ongehoord en heb nog nooit zoiets meegemaakt. Mijn sessies duurden altijd drie kwartier en dan had ik de onverdeelde aandacht van de therapeut, zonder storingen of interrupties. Ik zou me kunnen voorstellen dat mijn therapeut misschien een onvermijdelijk ding zou moeten doen tijdens mijn tijd, bijvoorbeeld iemand terugbellen omdat er een crisis geval was. Dan zouden de behandelaars die ik heb gehad dat van te voren aankondigen en zich er voor verontschuldigen. In geen geval zouden ze een emotionele belangrijke oefening waarbij jij je moet ontspannen en terug moet gaan naar gevoelens, zomaar onderbreken. Dat is het allerslechtste tijdstip.
En om iets op te zoeken op de computer?
Een telefoontje met een arts om een leven-op-dood-zaak van een andere patient/client te bespreken kan ik me nog voorstellen, maar dan had hij nooit die oefening moeten beginnen.
En het dan achteraf over vergeving hebben???
Je hebt dus nu al drie sessies aan het ouwehoeren over dit incident. Hij heeft dus een probleem erbij gecreëerd dat je nu met hem moet uitspitten terwijl je het liever over je eigen problemen in je eigen leven hebt. Vergeving is een onderwerp dat je behandelt aan de hand van dierbaren die je (vaak inderdaad in je vroege jeugd) hebben laten vallen en waarvan je nu emotionele pijn hebt en dan kan vergeving een (vaak laatste) stap zijn in je gehele emotionele proces.
Vergeving gaat niet over willekeurige mensen in je huidige leven die steken laten vallen (het kassa meisje, de loodgieter, de collega op je werk of in dit geval je therapeut).
In dit geval heeft hij therapeutisch hooguit een punt als hij zou zeggen dat je misschien te kritisch bent en hoge eisen aan jezelf en anderen stelt en daardoor snel teleurgesteld raakt. Geen valide punt in mijn optiek omdat hij best ernstig zijn boekje te buiten ging (ik blijf zijn handelwijze absurd vinden), maar dit zou ik nog begrijpen als het inderdaad een bewuste interventie van hem was geweest.
Maar zonde van je tijd en geld om door te gaan met de discussie dat je hem zijn onprofessionaliteit moet vergeven.
donderdag 23 november 2017 om 09:43
Ja, zo was het bij ons ook. Kwam ineens vanuit het niets en ik had het gevoel daar nog helemaal niet aan toe te zijn. Of in ieder geval niet onvoorbereid.
vrijdag 24 november 2017 om 19:04
Vandaag met mijn therapeut gesproken en hem verteld dat ik stop met de therapie. Ik zag er zo tegenop om er weer naartoe te gaan dat het me beter leek er direct een punt achter te zetten. Ik had afgelopen maandag echt een rotgevoel na onze afspraak en nu het vertrouwen er niet meer is vind ik het nog lastiger om me open te stellen.
Nu dus op zoek naar iemand anders en in de tussentijd maar aan de slag met zelfhulpboeken waar ik zoals ik al schreef vaak veel uit kan halen. Die schematherapie ziet er in ieder geval goed uit, maar het is wel belangrijk dat ik een therapeut vind waarmee het klikt. Baal aan de ene kant dat dit zo gelopen is want het zal waarschijnlijk wel weer even duren voordat ik bij iemand terecht kan en dan moet ik alles weer opnieuw gaan vertellen. Maar het voelt ook als een opluchting.
Nu dus op zoek naar iemand anders en in de tussentijd maar aan de slag met zelfhulpboeken waar ik zoals ik al schreef vaak veel uit kan halen. Die schematherapie ziet er in ieder geval goed uit, maar het is wel belangrijk dat ik een therapeut vind waarmee het klikt. Baal aan de ene kant dat dit zo gelopen is want het zal waarschijnlijk wel weer even duren voordat ik bij iemand terecht kan en dan moet ik alles weer opnieuw gaan vertellen. Maar het voelt ook als een opluchting.
vrijdag 24 november 2017 om 19:34
Klinkt als een goede keuze. Die klik kan echt beter denk ik. Misschien kun je er meerdere aanschrijven en een kennismakingsgesprek plannen?
Wel weer jammer van de wachttijd ja maar anders was je jezelf gaan ondermijnen vrees ik dus eigenlijk is het geen verloren tijd.
Sterkte.
Wel weer jammer van de wachttijd ja maar anders was je jezelf gaan ondermijnen vrees ik dus eigenlijk is het geen verloren tijd.
Sterkte.
Doubt kills more dreams than failure ever will
zaterdag 25 november 2017 om 15:39
Ik moet nog beslissen wat ik ga doen, maar ik ben voorlopig blij dat ik hier niet mee verder ben gegaan. Ik neem jullie tips in ieder geval zeker mee en ik moet ook voor mezelf duidelijk hebben wat ik zoek in een therapie. Ik heb ook wel iemand nodig die me een beetje de goede kant op stuurt denk ik.
zondag 26 november 2017 om 22:16
Ik denk dat je er goed aan gedaan hebt greenbean. Wat jij zoekt, namelijk voornamelijk praktisch advies, zal bij therapeuten denk ik lastig worden. Ze zijn toch behoorlijk wereldvreemd en zitten zelf helemaal niet in een setting waarin gepresteerd moet worden.
Voortaan hier oostenwind en alle ruimte aan bodemloze putten van pure slechtheid. Juli 2020
