Psyche
alle pijlers
niet meer kunnen genieten van dingen
zondag 31 maart 2019 om 17:01
He allemaal,
Is het herkenbaar dat je niet meer kan genieten van dingen? Ik worstel nu al zolang met een depressie, eetstoornis en angsten. En ik lijk met de dag steeds meer niet meer te kunnen genieten van mijn leven. Ik zou zo graag willen weer kunnen genieten. Niet alleen van eten, maar ook van activiteiten. Naar dingen uit kunnen kijken. Oprecht begin ik me steeds meer af te vragen of ik geen chronische depressie heb. Op internet heb ik gelezen dat mensen bij een chronische depressie de symptomen minder heftig zijn en ik heb het gevoel dat dat ook bij mij zo is. Ik voel alleen nog maar angsten, verdriet en boosheid, maar blijdschap, trots en tevredenheid dat lijkt verloren te zijn. Ik vroeg me af of iemand hier tips voor heeft? Ik heb het al bespreekbaar gemaakt met mijn psycholoog, maar wil het niet daar de hele tijd over hebben.
Groeten,
Exploreworld
Is het herkenbaar dat je niet meer kan genieten van dingen? Ik worstel nu al zolang met een depressie, eetstoornis en angsten. En ik lijk met de dag steeds meer niet meer te kunnen genieten van mijn leven. Ik zou zo graag willen weer kunnen genieten. Niet alleen van eten, maar ook van activiteiten. Naar dingen uit kunnen kijken. Oprecht begin ik me steeds meer af te vragen of ik geen chronische depressie heb. Op internet heb ik gelezen dat mensen bij een chronische depressie de symptomen minder heftig zijn en ik heb het gevoel dat dat ook bij mij zo is. Ik voel alleen nog maar angsten, verdriet en boosheid, maar blijdschap, trots en tevredenheid dat lijkt verloren te zijn. Ik vroeg me af of iemand hier tips voor heeft? Ik heb het al bespreekbaar gemaakt met mijn psycholoog, maar wil het niet daar de hele tijd over hebben.
Groeten,
Exploreworld
zondag 31 maart 2019 om 17:41
Kanker is een ziekte en een depressie is ook een ziekte maar ze zijn niet met elkaar te vergelijken. Je kunt wel door kanker in een depressie raken maar dat is bij TO niet.pejeka schreef: ↑31-03-2019 17:23Je kan heel veel als je wilt. Je laten meeslepen door een bepaalde gemoedsstemming is makkelijk. Ik had destijds ook heel makkelijk kunnen vervallen in een depressieve kijk op alles. En soms was dat ook best verleidelijk, de kop laten hangen. Maar dan gaf ik mezelf een schop onder mijn kont.
zondag 31 maart 2019 om 17:45
Maar waarom blijft iedereen reageren op hem?
Alsof je hem kan overtuigen.... Zijn doel is immers niet de discussie te voeren maar wel zoveel mogelijk mensen de kast op te jagen.
En dat volgens een beproefd recept: wat je ook zegt, hij blijft hetzelfde riedeltje herhalen.
zondag 31 maart 2019 om 17:45
Dat snap ik helemaal, maar je kunt er heus zelf door je instelling veel aan doen hoe je dingen beleeft. Wilskracht doet verdomd veel.Blondie456 schreef: ↑31-03-2019 17:41Kanker is een ziekte en een depressie is ook een ziekte maar ze zijn niet met elkaar te vergelijken. Je kunt wel door kanker in een depressie raken maar dat is bij TO niet.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 31 maart 2019 om 17:47
Met alle respect: het is gewoon lulkoek dat een positieve levenshouding je helpt bij de genezing van kanker.pejeka schreef: ↑31-03-2019 17:16Klopt. En ik heb kanker gehad. Tien maanden de zwaarste chemo die er was. Niet fijn, maar ook geen reden om negatief te worden. Mijn enige uitjes in die tien maanden was de rit met de taxi naar het ziekenhuis en terug. Verder zag ik vanaf de bank de wereld aan me voorbijgaan. Maar wát genoot ik van kleine dingen. De tulpen in de tuin, de bloesembomen in de straat, de narcissen in de berm van de weg. Alles puur gezien door het raam, net zoals de blauwe lucht of de wolken en regen. En ik denk oprecht dat die positieve houding me mee heeft geholpen de ziekte te overwinnen.
zondag 31 maart 2019 om 17:49
zondag 31 maart 2019 om 17:49
Het is niet vriendelijk geformuleerd, maar het is wel waar. In beweging blijven en medicatietrouw/therapietrouw is gewoon essentieel voor herstel.Blondie456 schreef: ↑31-03-2019 17:48Jij weet dus duidelijk niet wat een depressie is. Was het maar zo makkelijk.
zondag 31 maart 2019 om 17:52
Voor zover ik het lees gaat ze ook gewoon naar therapie en probeert ze wel in beweging te blijven maar geniet ze er niet meer van.
kia・ora wijzigde dit bericht op 31-03-2019 17:54
0.58% gewijzigd
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
zondag 31 maart 2019 om 17:53
maar het is niet zo dat je gewoon een knop omzet en vanaf nu gaan we weer genieten en dat is wel wat pjk impliceert
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 31 maart 2019 om 17:59
Ja hoor, heel basaal: leven of dood.redbulletje schreef: ↑31-03-2019 17:59Er is geen reden om nog iets te willen als je depressief bent.
zondag 31 maart 2019 om 18:04
Chapeau, je verdient een standbeeld.pejeka schreef: ↑31-03-2019 17:23Je kan heel veel als je wilt. Je laten meeslepen door een bepaalde gemoedsstemming is makkelijk. Ik had destijds ook heel makkelijk kunnen vervallen in een depressieve kijk op alles. En soms was dat ook best verleidelijk, de kop laten hangen. Maar dan gaf ik mezelf een schop onder mijn kont.
zondag 31 maart 2019 om 18:06
zondag 31 maart 2019 om 18:11
Ik moet zeggen dat deze heel erg binnenkomt.
Ik heb een dysthyme stoornis en (bijna) elke dag is een overwinning en niks gaat vanzelf. Ik vind oprecht dat ik keihard werk. Misschien wel harder dan andere mensen. Gewone mensen zonder stoornis. Het is alsof ik elke dag ongetraind een marathon loop en hoewel de blaren op barsten staan onder mijn voetzolen ga ik toch door. En door. De dag dat ik opgeef is de dag dat je mij tussen 6 plankjes het huis uit kunt dragen.
En dan zeggen dat ik mezelf maar een schop onder mijn hol moet geven is echt ontzettend kwetsend. Ik geef mezelf elke morgen schoppen onder mijn hol. Om op te staan. Te gaan douchen. Te gaan werken. Te eten. Mensen te zien. Het huis uit te gaan. Gesprekken met instanties. In de auto stappen. Echt verzin het maar of het is een opgave. Niks gaat vanzelf. En alles kost schoppen onder mijn hol. Ik geloof er niks van dat mensen met een depressie elke dag maar zitten te wachten tot het overgaat. Ook al zie je er niks van aan de buitenkant, aan de binnenkant kan iemand zichzelf wel eens helemaal suf schoppen. Opgeven is vaak het laatste stadium. Niemand kiest hiervoor. En niemand laat het er vervolgens maar gewoon bij.
zondag 31 maart 2019 om 18:12
Je betrekt iets op jezelf wat er helemaal niet staat.Isabellarose- schreef: ↑31-03-2019 18:11Ik moet zeggen dat deze heel erg binnenkomt.
Ik heb een dysthyme stoornis en (bijna) elke dag is een overwinning en niks gaat vanzelf. Ik vind oprecht dat ik keihard werk. Misschien wel harder dan andere mensen. Gewone mensen zonder stoornis. Het is alsof ik elke dag ongetraind een marathon loop en hoewel de blaren op barsten staan onder mijn voetzolen ga ik toch door. En door. De dag dat ik opgeef is de dag dat je mij tussen 6 plankjes het huis uit kunt dragen.
En dan zeggen dat ik mezelf maar een schop onder mijn hol moet geven is echt ontzettend kwetsend. Ik geef mezelf elke morgen schoppen onder mijn hol. Om op te staan. Te gaan douchen. Te gaan werken. Te eten. Mensen te zien. Het huis uit te gaan. Gesprekken met instanties. In de auto stappen. Echt verzin het maar of het is een opgave. Niks gaat vanzelf. En alles kost schoppen onder mijn hol. Ik geloof er niks van dat mensen met een depressie elke dag maar zitten te wachten tot het overgaat. Ook al zie je er niks van aan de buitenkant, aan de binnenkant kan iemand zichzelf wel eens helemaal suf schoppen. Opgeven is vaak het laatste stadium. Niemand kiest hiervoor. En niemand laat het er vervolgens maar gewoon bij.
zondag 31 maart 2019 om 18:14
Ja nee dat geldt dan idd voor iedereen. Ik heb van heel dichtbij ervaring met deze vreselijke ziekte en echt als ik iets geleerd heb is het wel dat iedereen het anders ervaart. En dat je met een positieve instelling nog steeds keihard dood kunt gaan. Ik heb kleine kinderen die elke dag met een lach van oor tot oor wakker werden toch de afschuwelijkste dood zien sterven. Hou op met jouw maatstaf die van een ander maken. Jouw referentiekader is niet DE norm hier. Heb eens een heel klein beetje meer empathie ajb. Het zal je sieren.pejeka schreef: ↑31-03-2019 17:16Klopt. En ik heb kanker gehad. Tien maanden de zwaarste chemo die er was. Niet fijn, maar ook geen reden om negatief te worden. Mijn enige uitjes in die tien maanden was de rit met de taxi naar het ziekenhuis en terug. Verder zag ik vanaf de bank de wereld aan me voorbijgaan. Maar wát genoot ik van kleine dingen. De tulpen in de tuin, de bloesembomen in de straat, de narcissen in de berm van de weg. Alles puur gezien door het raam, net zoals de blauwe lucht of de wolken en regen. En ik denk oprecht dat die positieve houding me mee heeft geholpen de ziekte te overwinnen.
zondag 31 maart 2019 om 18:15
Je kunt het je miss niet voorstellen maar mensen kunnen echt hun wilskracht verliezen. Als leven een lijdensweg wordt is de dood een verlossing.
zondag 31 maart 2019 om 18:19
Ja, blijf doen wat je altijd al leuk vond, ook al vind je het nu niet leuk.
Ga om 22 uur naar bed en sta om 8 uur op, elke dag.
Eet gezond.
Zorg dat je minimaal 2-3x pw met iemand afspreekt, al is het maar voor een uurtje.
Blijf therapie en medicatie trouw.
