
niet meer kunnen genieten van dingen

zondag 31 maart 2019 om 17:01
He allemaal,
Is het herkenbaar dat je niet meer kan genieten van dingen? Ik worstel nu al zolang met een depressie, eetstoornis en angsten. En ik lijk met de dag steeds meer niet meer te kunnen genieten van mijn leven. Ik zou zo graag willen weer kunnen genieten. Niet alleen van eten, maar ook van activiteiten. Naar dingen uit kunnen kijken. Oprecht begin ik me steeds meer af te vragen of ik geen chronische depressie heb. Op internet heb ik gelezen dat mensen bij een chronische depressie de symptomen minder heftig zijn en ik heb het gevoel dat dat ook bij mij zo is. Ik voel alleen nog maar angsten, verdriet en boosheid, maar blijdschap, trots en tevredenheid dat lijkt verloren te zijn. Ik vroeg me af of iemand hier tips voor heeft? Ik heb het al bespreekbaar gemaakt met mijn psycholoog, maar wil het niet daar de hele tijd over hebben.
Groeten,
Exploreworld
Is het herkenbaar dat je niet meer kan genieten van dingen? Ik worstel nu al zolang met een depressie, eetstoornis en angsten. En ik lijk met de dag steeds meer niet meer te kunnen genieten van mijn leven. Ik zou zo graag willen weer kunnen genieten. Niet alleen van eten, maar ook van activiteiten. Naar dingen uit kunnen kijken. Oprecht begin ik me steeds meer af te vragen of ik geen chronische depressie heb. Op internet heb ik gelezen dat mensen bij een chronische depressie de symptomen minder heftig zijn en ik heb het gevoel dat dat ook bij mij zo is. Ik voel alleen nog maar angsten, verdriet en boosheid, maar blijdschap, trots en tevredenheid dat lijkt verloren te zijn. Ik vroeg me af of iemand hier tips voor heeft? Ik heb het al bespreekbaar gemaakt met mijn psycholoog, maar wil het niet daar de hele tijd over hebben.
Groeten,
Exploreworld

zondag 31 maart 2019 om 18:20
Dat als je in een depressie zit je jezelf een schop onder je hol moet geven, zodat je niet stil valt.


zondag 31 maart 2019 om 18:22
Dat is voor mij een no go. Ik heb nog steeds een hekel aan iets wat ik mezelf ooit dwong te doen in een periode dat ik daar echt nog geen zin in had. Ipv de goede herinneringen overheerst nu de slechte herinnering van die ene keer dat ik het deed terwijl ik geen zin had.

zondag 31 maart 2019 om 18:24
Maar bij jou is het altijd allemaal net andersom.redbulletje schreef: ↑31-03-2019 18:22Dat is voor mij een no go. Ik heb nog steeds een hekel aan iets wat ik mezelf ooit dwong te doen in een periode dat ik daar echt nog geen zin in had. Ipv de goede herinneringen overheerst nu de slechte herinnering van die ene keer dat ik het deed terwijl ik geen zin had.


zondag 31 maart 2019 om 18:35
Ook niet elke depressie is hetzelfde.
Depressie is nu net datgene waardoor je al je wilskracht verliest.
Ik heb mijn depressie echt uit moeten zitten ja...geduld en uitzitten.
Het enige wat hielp om het uit te zitten was het feit dat iedereen zei dat het weer over zou gaan.
Een strohalm waaraan ik mij vastklampte.
Ik had een atypische depressie met perseverende gedachtegangen.
Het kwam erop neer dat mijn gedachten in een negatief cirkeltje gingen van ongeveer 20 minuten.
En dan weer opnieuw en opnieuw en opnieuw, 24 uur per dag, 7 dagen per week, anderhalf jaar lang.
Genieten is voor mij in een heel ander daglicht komen te staan.
Ik ben al tevreden als mijn gedachten niet in zo'n negatief cirkeltje rond en rondgaan.
Medicatie hielp niet, ik heb van alles uitgeprobeerd.
Het was alsof ik in een grote nachtmerrie leefde waarin telkens dezelfde scène werd afgespeeld en ik kon na een aantal maanden amper meer geloven dat het ooit ietsje beter zou worden.
En toch ging het voorbij en ben ik al weer een hele tijd gelukkig.
Geluk is altijd relatief.
De lat ligt lager, ik leid mezelf af met series op Netflix en lezingen op YouTube en met dingen zoals dit forum.
Niet wat wordt aangeraden, maar wat voor mij het beste werkt.
Ik was trouwens best koppig in de zin dat ik geen hele hoge doseringen van bepaalde medicatie wilde nemen.
Hele hoge doseringen zorgen voor bijwerkingen die ik niet wilde en ik vond dat juist dat beetje koppig zijn mij hielp om mijn eigen kracht te voelen en te versterken.
Het was dezelfde koppigheid die ervoor zorgde dat ik nooit helemaal opgaf.
Soms raakte ik gefrustreerd als werd gezegd; het komt uiteindelijk wel goed, want...wanneer dan??
Maar het was wél wat ik moest horen, wat ik nodig had om mij erdoorheen te slepen, dus vandaar mijn volgende berucht aan to:
Houd vol, uiteindelijk komt het wel weer goed.
Depressie is nu net datgene waardoor je al je wilskracht verliest.
Ik heb mijn depressie echt uit moeten zitten ja...geduld en uitzitten.
Het enige wat hielp om het uit te zitten was het feit dat iedereen zei dat het weer over zou gaan.
Een strohalm waaraan ik mij vastklampte.
Ik had een atypische depressie met perseverende gedachtegangen.
Het kwam erop neer dat mijn gedachten in een negatief cirkeltje gingen van ongeveer 20 minuten.
En dan weer opnieuw en opnieuw en opnieuw, 24 uur per dag, 7 dagen per week, anderhalf jaar lang.
Genieten is voor mij in een heel ander daglicht komen te staan.
Ik ben al tevreden als mijn gedachten niet in zo'n negatief cirkeltje rond en rondgaan.
Medicatie hielp niet, ik heb van alles uitgeprobeerd.
Het was alsof ik in een grote nachtmerrie leefde waarin telkens dezelfde scène werd afgespeeld en ik kon na een aantal maanden amper meer geloven dat het ooit ietsje beter zou worden.
En toch ging het voorbij en ben ik al weer een hele tijd gelukkig.
Geluk is altijd relatief.
De lat ligt lager, ik leid mezelf af met series op Netflix en lezingen op YouTube en met dingen zoals dit forum.
Niet wat wordt aangeraden, maar wat voor mij het beste werkt.
Ik was trouwens best koppig in de zin dat ik geen hele hoge doseringen van bepaalde medicatie wilde nemen.
Hele hoge doseringen zorgen voor bijwerkingen die ik niet wilde en ik vond dat juist dat beetje koppig zijn mij hielp om mijn eigen kracht te voelen en te versterken.
Het was dezelfde koppigheid die ervoor zorgde dat ik nooit helemaal opgaf.
Soms raakte ik gefrustreerd als werd gezegd; het komt uiteindelijk wel goed, want...wanneer dan??
Maar het was wél wat ik moest horen, wat ik nodig had om mij erdoorheen te slepen, dus vandaar mijn volgende berucht aan to:
Houd vol, uiteindelijk komt het wel weer goed.
zondag 31 maart 2019 om 18:53
Ik ben er heilig van overtuigd dat het leven een lijdensweg kan zijn voor mensen van 95 die het wel genoeg vinden, en die de dood dan als verlossing zien.Isabellarose- schreef: ↑31-03-2019 18:15Je kunt het je miss niet voorstellen maar mensen kunnen echt hun wilskracht verliezen. Als leven een lijdensweg wordt is de dood een verlossing.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 31 maart 2019 om 18:57
niet alleen voor mensen van die leeftijd, echt niet
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best


zondag 31 maart 2019 om 19:11
Pejeka, je moest een chemokuur ondergaan toch? Niemand zei tegen jou tijdens die kuur dat je er voor koos om er ziek van te zijn? (Weet natuurlijk niet of je er ziek van was en hoe erg). Ik moet bij jouw gedachtegang m.b.t. depressie een beetje aan deze vergelijking denken...
Ik vind het zonde en heel erg dat er nog steeds mensen zijn die denken dat depressie een keuze is. Dat is het zó niet!!!
Ik vind het zonde en heel erg dat er nog steeds mensen zijn die denken dat depressie een keuze is. Dat is het zó niet!!!
zondag 31 maart 2019 om 19:21
Ik stel ook absoluut niet dat dat een keuze is. Maar de manier waarop je ermee omgaat wel. Tuurlijk snap ik dat het moeilijk kan zijn jezelf over dingen heen te zetten, of tóch even je zinnen te verzetten. En tuurlijk had ik dat destijds ook. Maar zodra je de kop laat hangen, is de zaak verloren. Dus nodig mensen uit voor een kop koffie, ook al is het maar voor een uurtje. Steek je hoofd buiten de deur en voel je weer deel van de wereld. Maak een praatje met de buurvrouw, ga een middagje naar het museum als daar een tentoonstelling is die je interessant vindt. En misschien heb je daar helemaal geen zin in, maar achteraf denk je wellicht "goed dat ik het gedaan heb, ik heb een paar fijne uurtjes gehad". En dat bedoel ik met die schop onder je kont die je jezelf moet geven. Een psycholoog en een pilletje kunnen maar tot op zekere hoogte werken. Maar je moet zélf het werkelijke werk doen.Marigold1986 schreef: ↑31-03-2019 19:11Pejeka, je moest een chemokuur ondergaan toch? Niemand zei tegen jou tijdens die kuur dat je er voor koos om er ziek van te zijn? (Weet natuurlijk niet of je er ziek van was en hoe erg). Ik moet bij jouw gedachtegang m.b.t. depressie een beetje aan deze vergelijking denken...
Ik vind het zonde en heel erg dat er nog steeds mensen zijn die denken dat depressie een keuze is. Dat is het zó niet!!!
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 31 maart 2019 om 19:23
Nee hoor, geldt niet voor kanker.pejeka schreef: ↑31-03-2019 19:21Ik stel ook absoluut niet dat dat een keuze is. Maar de manier waarop je ermee omgaat wel. Tuurlijk snap ik dat het moeilijk kan zijn jezelf over dingen heen te zetten, of tóch even je zinnen te verzetten. En tuurlijk had ik dat destijds ook. Maar zodra je de kop laat hangen, is de zaak verloren
Kanker maakt het niets uit of jij depressief bent of optimistisch.
zondag 31 maart 2019 om 19:26
Maar het maakt wél veel uit voor jezelf hoe je je leven nog zo leuk mogelijk laat zijn, of je depressief in een hoekje gaat zitten en denken dat het allemaal toch niks meer uitmaakt, of dat je, ondanks je vermoeidheid en lichamelijke ongemakkelijkheden, er het beste van wilt maken. Dát maakt verdomd veel uit. Kan ik je uit ervaring vertellen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 31 maart 2019 om 19:32
Je gaat echt niet sneller of minder snel dood, door de stemming waarin je bent. Echt nietpejeka schreef: ↑31-03-2019 19:26Maar het maakt wél veel uit voor jezelf hoe je je leven nog zo leuk mogelijk laat zijn, of je depressief in een hoekje gaat zitten en denken dat het allemaal toch niks meer uitmaakt, of dat je, ondanks je vermoeidheid en lichamelijke ongemakkelijkheden, er het beste van wilt maken. Dát maakt verdomd veel uit. Kan ik je uit ervaring vertellen.
Het doet hooguit iets met hoe je er doorheen komt, maar zeer optimistische mensen gaan ook gewoon dood aan kanker.
Doen of het te beinvloeden is, doen of, jij het beinvloed hebt, dat je nog leeft, is een kutstreek richting mensen die een zeer positief denkende kanker patient dood hebben zien gaan.
zondag 31 maart 2019 om 19:33
Ik heb ook kanker gehad en toen ik hoorde dat de kanker hoogstwaarschijnlijk uitgezaaid was naar mijn bekken en ik binnen een jaar dood zou gaan, had ik het toch verrekt moeilijk om een beetje overeind te blijven hoor.pejeka schreef: ↑31-03-2019 19:26Maar het maakt wél veel uit voor jezelf hoe je je leven nog zo leuk mogelijk laat zijn, of je depressief in een hoekje gaat zitten en denken dat het allemaal toch niks meer uitmaakt, of dat je, ondanks je vermoeidheid en lichamelijke ongemakkelijkheden, er het beste van wilt maken. Dát maakt verdomd veel uit. Kan ik je uit ervaring vertellen.
Zeker, omdat er vijf kinderen waren , waarvan de oudste 16 en de jongste pas 5 jaar oud was.
Voor mezelf had ik het wel gekund, dood gaan, maar die kinderen.
zondag 31 maart 2019 om 19:36
Is ook zo.lilalinda schreef: ↑31-03-2019 19:32Je gaat echt niet sneller of minder snel dood, door de stemming waarin je bent. Echt niet
Het doet hooguit iets met hoe je er doorheen komt, maar zeer optimistische mensen gaan ook gewoon dood aan kanker.
Doen of het te beinvloeden is, doen of, jij het beinvloed hebt, dat je nog leeft, is een kutstreek richting mensen die een zeer positief denkende kanker patient dood hebben zien gaan.
"Ondanks de moedige strijd tegen kanker" is ook zo'n rare uitdrukking die nog steeds gebruikt wordt in veel overlijdensadvertenties.
Slaat echt nergens op.
zondag 31 maart 2019 om 20:03
Begrijp ik helemaal. Ik zelf had zo iets van "de duivel zal me halen, maar die ziekte krijgt me er niet onder". En tuurlijk waren er best veel momenten dat ik me lam voelde of slap of moe. Maar als het even kon, dan was ik er en ik merkte ook dat ik dan na weer even actief te zijn geweest, zomaar een uurtje niet had gedacht aan ziek of slap of moe.karin6789 schreef: ↑31-03-2019 19:33Ik heb ook kanker gehad en toen ik hoorde dat de kanker hoogstwaarschijnlijk uitgezaaid was naar mijn bekken en ik binnen een jaar dood zou gaan, had ik het toch verrekt moeilijk om een beetje overeind te blijven hoor.
Zeker, omdat er vijf kinderen waren , waarvan de oudste 16 en de jongste pas 5 jaar oud was.
Voor mezelf had ik het wel gekund, dood gaan, maar die kinderen.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zondag 31 maart 2019 om 20:27
En ik snap, dat je nodig hebt, dat je het gevoel hebt, dat je invloed had.pejeka schreef: ↑31-03-2019 20:03Begrijp ik helemaal. Ik zelf had zo iets van "de duivel zal me halen, maar die ziekte krijgt me er niet onder". En tuurlijk waren er best veel momenten dat ik me lam voelde of slap of moe. Maar als het even kon, dan was ik er en ik merkte ook dat ik dan na weer even actief te zijn geweest, zomaar een uurtje niet had gedacht aan ziek of slap of moe.
Maar juist kanker is zo'n hufter, die het niet uitmaakt, of je positief bent. , Als je dood gaat, ga je dood.
Jij had mazzel! Fijn dat je er nog bent.
En als je wel de strijd opgeeft, dan is dat echt, niet erg. Dan heb je echt hard genoeg gewerkt, het is gewoon een kutziekte

zondag 31 maart 2019 om 20:59
en jij? Zie jij verandering?exploreworld schreef: ↑31-03-2019 20:58Dat het komt en dat het een jaar geleden allemaal erger was. Ofwel zij ziet verbetering.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best


zondag 31 maart 2019 om 20:59
Precies dit!Marigold1986 schreef: ↑31-03-2019 19:11Pejeka, je moest een chemokuur ondergaan toch? Niemand zei tegen jou tijdens die kuur dat je er voor koos om er ziek van te zijn? (Weet natuurlijk niet of je er ziek van was en hoe erg). Ik moet bij jouw gedachtegang m.b.t. depressie een beetje aan deze vergelijking denken...
Ik vind het zonde en heel erg dat er nog steeds mensen zijn die denken dat depressie een keuze is. Dat is het zó niet!!!