Psyche
alle pijlers
Nog steeds ongelukkig
woensdag 8 januari 2020 om 14:56
Hoi allemaal
Schrijf hier al jaren, net terug gelezen mijn oudere topics, met schaamte vooral
Wil weer wat schrijven over hoe ik me voel en hoe het gaat. Ook voor mezelf als iemand de moeite wil nemen het te lezen en advies heeft of wat dan ook zou fijn zijn. Maar is veel tekst dus begrijp dat men niet alles leest.
Na vele therapieën die afgerond zijn, de verschillende medicatie's , overwonnen verslavingen, alle gesprekken, de handvatten kan ik niet echt zeggen dat ik nu een betere kwaliteit van leven heb.
Wat moet ik doen om te accepteren dat dit het is? Wil ik dit wel als dit het is. Ik ben trouwens absoluut niet meer suïcidaal en lang niet geweest. Bedoel ook niet niet leven als optie maar gewoon opgeven van behandeling en mijn dagen doorkomen.
Ik heb de diagnoses borderline, ontwijkende/vermijdende persoonlijkheidsstoornis, ADD en PTSS. En al jarenlang behandeling.
Ik kan nooit werken, vrijwilligerswerk ook niet. Ik heb geen enkele sociale contacten op mijn moeder na. Mijn moeder heeft ook borderline en daarnaast adhd, zij heeft nooit echt behandeling gehad, helaas anders was mijn jeugd miss veel beter geweest. Neem haar niks meer kwalijk want ook zij heeft een nare jeugd gehad je krijgt niet zomaar borderline. Ze is nu veel rustiger nu ze ouder is.
Mijn leven is nogal leeg. Mijn dagen bestaan uit tv,Netflix, YouTube, forums ,af en toe naar buiten voor boodschappen. En de afspraken en behandeling. Dat was het. Mijn stemming is wisselend. Ik heb donkere dagen waarin ik mijn bed niet uit kom en huil. Ik heb nachtmerries bijna elke avond waardoor slapen ook geen hobby is.
Sociale contacten lukken niet en na veel pogingen met begeleiding erbij heb ik het opgegeven. De combinatie van mijn borderline en ontwijkende/vermijdende persoonlijkheidsstoornis maakt het echt onmogelijk en kost dan zoveel energie dat het geen toegevoegde waarde meer heeft.
Ik heb erg lang geblowed en medicatie verslavingen en andere verslavingen. Behandelaars bleven zeggen je moet clean zijn dan pas kunnen we behandelen en opnieuw de diagnoses controleren dus met hulp van verslavingszorg van alles af.
Diagnoses opnieuw gekregen, behandelplan, behandeling en nu?
Als ik eerlijk ben was ik gelukkiger toen ik blowde dan nu? Wat is er veranderd? Ik had echt de hoop dat ik me beter zou voelen. Ze zeiden dat ik mijn trauma's en gevoelens blokeerde door middelengebruik en dat was ook zo. Maar is dat slecht? Ik voel liever niks dan me zo voelen.de behandelingen ( therapie, medicatie) hebben bij mij niet gewerkt, zeg niet dat dat bij andere ook zo is heb het over mezelf.
Dus speel ik met het idee om weer middelen te gaan gebruiken. Medicatie zijn ook drugs en die werken niet voor mij. Behalve de slaapmedicatie en pammetjes.
Heel warrig verhaal maar wou mijn hoofs leeg maken en van me afschrijven waar ik mee zit.
Schrijf hier al jaren, net terug gelezen mijn oudere topics, met schaamte vooral
Wil weer wat schrijven over hoe ik me voel en hoe het gaat. Ook voor mezelf als iemand de moeite wil nemen het te lezen en advies heeft of wat dan ook zou fijn zijn. Maar is veel tekst dus begrijp dat men niet alles leest.
Na vele therapieën die afgerond zijn, de verschillende medicatie's , overwonnen verslavingen, alle gesprekken, de handvatten kan ik niet echt zeggen dat ik nu een betere kwaliteit van leven heb.
Wat moet ik doen om te accepteren dat dit het is? Wil ik dit wel als dit het is. Ik ben trouwens absoluut niet meer suïcidaal en lang niet geweest. Bedoel ook niet niet leven als optie maar gewoon opgeven van behandeling en mijn dagen doorkomen.
Ik heb de diagnoses borderline, ontwijkende/vermijdende persoonlijkheidsstoornis, ADD en PTSS. En al jarenlang behandeling.
Ik kan nooit werken, vrijwilligerswerk ook niet. Ik heb geen enkele sociale contacten op mijn moeder na. Mijn moeder heeft ook borderline en daarnaast adhd, zij heeft nooit echt behandeling gehad, helaas anders was mijn jeugd miss veel beter geweest. Neem haar niks meer kwalijk want ook zij heeft een nare jeugd gehad je krijgt niet zomaar borderline. Ze is nu veel rustiger nu ze ouder is.
Mijn leven is nogal leeg. Mijn dagen bestaan uit tv,Netflix, YouTube, forums ,af en toe naar buiten voor boodschappen. En de afspraken en behandeling. Dat was het. Mijn stemming is wisselend. Ik heb donkere dagen waarin ik mijn bed niet uit kom en huil. Ik heb nachtmerries bijna elke avond waardoor slapen ook geen hobby is.
Sociale contacten lukken niet en na veel pogingen met begeleiding erbij heb ik het opgegeven. De combinatie van mijn borderline en ontwijkende/vermijdende persoonlijkheidsstoornis maakt het echt onmogelijk en kost dan zoveel energie dat het geen toegevoegde waarde meer heeft.
Ik heb erg lang geblowed en medicatie verslavingen en andere verslavingen. Behandelaars bleven zeggen je moet clean zijn dan pas kunnen we behandelen en opnieuw de diagnoses controleren dus met hulp van verslavingszorg van alles af.
Diagnoses opnieuw gekregen, behandelplan, behandeling en nu?
Als ik eerlijk ben was ik gelukkiger toen ik blowde dan nu? Wat is er veranderd? Ik had echt de hoop dat ik me beter zou voelen. Ze zeiden dat ik mijn trauma's en gevoelens blokeerde door middelengebruik en dat was ook zo. Maar is dat slecht? Ik voel liever niks dan me zo voelen.de behandelingen ( therapie, medicatie) hebben bij mij niet gewerkt, zeg niet dat dat bij andere ook zo is heb het over mezelf.
Dus speel ik met het idee om weer middelen te gaan gebruiken. Medicatie zijn ook drugs en die werken niet voor mij. Behalve de slaapmedicatie en pammetjes.
Heel warrig verhaal maar wou mijn hoofs leeg maken en van me afschrijven waar ik mee zit.
anoniem_64e8b05e75c9f wijzigde dit bericht op 08-01-2020 14:59
Reden: Alinea
Reden: Alinea
6.34% gewijzigd
woensdag 8 januari 2020 om 15:37
Het hoeft ook niet simpel te zijn.Anoniem262821034 schreef: ↑08-01-2020 15:34Nee, het komt op mij over alsof je geen enkel idee hebt wat de impact van een ops is (kan zijn) - zeker icm de andere stoornissen die TO heeft.
Je advies is vast goed bedoeld hoor, maar zo simpel als jij het voorstelt is het echt allemaal niet.
Als je in zo'n bubbel zit als TO, kun je best eens iets proberen om daar uit te komen.
woensdag 8 januari 2020 om 15:38
woensdag 8 januari 2020 om 15:39
Waarmee je dus aanneemt dat ze dat nog niet gedaan heeft.
Dat is wat mij stoort, dat mensen het altijd beter weten. ‘Gewoon een uurtje naar de dagbesteding’. Je hebt geen idee, echt niet.
.
woensdag 8 januari 2020 om 15:50
Nou ja, dan gaat ze toch elke dag blowen?Anoniem262821034 schreef: ↑08-01-2020 15:39Dat is wat mij stoort, dat mensen het altijd beter weten.
Ik ben haar moeder niet en heb daar persoonlijk totaal geen last van.
Als TO het prettiger vindt om totaal uitgeblust, zonder sociale contacten versufd door pammetjes en blowen in haar bubbel wil blijven zitten, moet ze dat vooral doen.
anoniem_393038 wijzigde dit bericht op 08-01-2020 15:50
0.24% gewijzigd
woensdag 8 januari 2020 om 15:50
Eens! Het Viva forum weet het vast beter dan de hulpverlening. Bullshit.Anoniem262821034 schreef: ↑08-01-2020 15:39Waarmee je dus aanneemt dat ze dat nog niet gedaan heeft.
Dat is wat mij stoort, dat mensen het altijd beter weten. ‘Gewoon een uurtje naar de dagbesteding’. Je hebt geen idee, echt niet.
woensdag 8 januari 2020 om 15:55
Jij gelooft het waarschijnlijk niet, maar er zijn mensen met -tig diagnoses die toch wat gaan proberen.
Omdat hun leven te uitzichtloos en ellendig is.
Is het leven dan elke dag een feestje?
Nee, waarschijnlijk niet, maar mogelijk wel lichtpuntjes en daar doe je het dan voor.
woensdag 8 januari 2020 om 15:59
klopthannaa45 schreef: ↑08-01-2020 15:55Jij gelooft het waarschijnlijk niet, maar er zijn mensen met -tig diagnoses die toch wat gaan proberen.
Omdat hun leven te uitzichtloos en ellendig is.
Is het leven dan elke dag een feestje?
Nee, waarschijnlijk niet, maar mogelijk wel lichtpuntjes en daar doe je het dan voor.
maar soms is er niets meer
woensdag 8 januari 2020 om 15:59
Ik geloof je wel, hoor. Maar het werkt niet voor iedereen, wat ze hier op Viva je wel willen laten geloven.hannaa45 schreef: ↑08-01-2020 15:55Jij gelooft het waarschijnlijk niet, maar er zijn mensen met -tig diagnoses die toch wat gaan proberen.
Omdat hun leven te uitzichtloos en ellendig is.
Is het leven dan elke dag een feestje?
Nee, waarschijnlijk niet, maar mogelijk wel lichtpuntjes en daar doe je het dan voor.
woensdag 8 januari 2020 om 16:10
hannaa45 schreef: ↑08-01-2020 15:50Nou ja, dan gaat ze toch elke dag blowen?
Ik ben haar moeder niet en heb daar persoonlijk totaal geen last van.
Als TO het prettiger vindt om totaal uitgeblust, zonder sociale contacten versufd door pammetjes en blowen in haar bubbel wil blijven zitten, moet ze dat vooral doen.
Er is aan beide situaties helemaal niks prettigs. En door te insinueren dat TO ook geen moeite meer wil doen en er dus zelf voor kiest, doe je er eigenlijk nog een schepje bovenop.
.
woensdag 8 januari 2020 om 16:14
Niemand dwingt haar tot blowen.Anoniem262821034 schreef: ↑08-01-2020 16:10Er is aan beide situaties helemaal niks prettigs. En door te insinueren dat TO ook geen moeite meer wil doen en er dus zelf voor kiest, doe je er eigenlijk nog een schepje bovenop.
Daar kiest ze toch echt zelf voor.
woensdag 8 januari 2020 om 16:16
Weer eens.Anoniem262821034 schreef: ↑08-01-2020 16:10Er is aan beide situaties helemaal niks prettigs. En door te insinueren dat TO ook geen moeite meer wil doen en er dus zelf voor kiest, doe je er eigenlijk nog een schepje bovenop.
woensdag 8 januari 2020 om 16:39
woensdag 8 januari 2020 om 16:48
TO, wat een verschrikkelijke situatie en wat moet het frustrerend voor je zijn.
Even praktisch... wat voor ondersteuning heb je nu? Alleen ggz of is de gemeente (wmo) ook betrokken? Die hebben meestal goed inzicht in de sociale voorzieningen in je omgeving
Ik denk meteen aan een buddy project. Geen vriendschap hoeven onderhouden, activiteiten ondernemen die bij jou passen. Is dat iets wat je hebt geprobeerd of is dat nu te moeilijk?
Sociale gelegenheden kosten mij veel energie toch heb ik wat laagdrempelige opties die me eerder energie opleveren gevonden, buiten de deur. Ik ga graag naar de bioscoop, ik ga naar lezingen bij de volksuniversiteit en ik doe yoga in het buurtcentrum hier (wat minder heftig is voor me dan een heuse yogaschool).
Ik lees vooral dat je leven erg leeg is. Dat je alleen thuis zit en weinig sociale contacten hebt wil niet zeggen dat je je leven absoluut niet meer in kan vullen. Ik snap dat dat op dit moment niet gaat, maar heb hoop!
Heb je iemand die je helpt met dagstructuur bijvoorbeeld? Ik krijg binnenkort begeleiding vanuit de wmo hiervoor, waardoor ik soms hoopvol ben.
Even praktisch... wat voor ondersteuning heb je nu? Alleen ggz of is de gemeente (wmo) ook betrokken? Die hebben meestal goed inzicht in de sociale voorzieningen in je omgeving
Ik denk meteen aan een buddy project. Geen vriendschap hoeven onderhouden, activiteiten ondernemen die bij jou passen. Is dat iets wat je hebt geprobeerd of is dat nu te moeilijk?
Sociale gelegenheden kosten mij veel energie toch heb ik wat laagdrempelige opties die me eerder energie opleveren gevonden, buiten de deur. Ik ga graag naar de bioscoop, ik ga naar lezingen bij de volksuniversiteit en ik doe yoga in het buurtcentrum hier (wat minder heftig is voor me dan een heuse yogaschool).
Ik lees vooral dat je leven erg leeg is. Dat je alleen thuis zit en weinig sociale contacten hebt wil niet zeggen dat je je leven absoluut niet meer in kan vullen. Ik snap dat dat op dit moment niet gaat, maar heb hoop!
Heb je iemand die je helpt met dagstructuur bijvoorbeeld? Ik krijg binnenkort begeleiding vanuit de wmo hiervoor, waardoor ik soms hoopvol ben.
woensdag 8 januari 2020 om 18:38
.hvslies schreef: ↑08-01-2020 14:56Ik heb erg lang geblowed en medicatie verslavingen en andere verslavingen. Behandelaars bleven zeggen je moet clean zijn dan pas kunnen we behandelen en opnieuw de diagnoses controleren dus met hulp van verslavingszorg van alles af.
Diagnoses opnieuw gekregen, behandelplan, behandeling en nu?
Als ik eerlijk ben was ik gelukkiger toen ik blowde dan nu? Wat is er veranderd? Ik had echt de hoop dat ik me beter zou voelen. Ze zeiden dat ik mijn trauma's en gevoelens blokeerde door middelengebruik en dat was ook zo. Maar is dat slecht? Ik voel liever niks dan me zo voelen.de behandelingen ( therapie, medicatie) hebben bij mij niet gewerkt, zeg niet dat dat bij andere ook zo is heb het over mezelf.
Dus speel ik met het idee om weer middelen te gaan gebruiken. Medicatie zijn ook drugs en die werken niet voor mij. Behalve de slaapmedicatie en pammetjes.
Heel warrig verhaal maar wou mijn hoofs leeg maken en van me afschrijven waar ik mee zit.
Rot dat je in zo'n moeilijke tijd zit
Hoe lang ben je nu echt helemaal van de middelen af en in je nieuwe behandeling?
Logisch dat je je slechter voelt na het stoppen met gebruiken, het zou dus ook zonde zijn om weer te beginnen (ook misbruik van medicatie), hoe erg dat ook trekt. Het is niet gek dat je je rot voelt, dan begint een volgende fase juist pas.
Heb je begeleiding thuis? (SPV / FACT / Wijkteam of iets anders)?
donderdag 9 januari 2020 om 17:23
Eerst heb ik enorme bewondering voor je kracht en herstel, wat heb jij veel op je bordje gekregen.
Toen ik nog in dit werkveld zat hadden we het over 'gezonde geneugtes'.
Daar horen veel tv kijken en internetten niet bij in het algemeen.
Een boek lezen of wandelen of buiten zijn wel, bijvoorbeeld.
Is dit een idee om eens te bespreken met een behandelaar, wat er voor jou mogelijk is?
Ik had een cliënt die graag in zijn tuin werkte, iemand die graag bakte, dat soort dingen. Vaak maakten we afspraken over tv kijken.
Maar ik kan niet inschatten wat jij kan of wat voor jou werkt, mijn moeder kikkert bijvoorbeeld enorm op van bepaalde tvprogramma's en het geeft haar structuur.
Dit is algemeen gezegd he.
Toen ik nog in dit werkveld zat hadden we het over 'gezonde geneugtes'.
Daar horen veel tv kijken en internetten niet bij in het algemeen.
Een boek lezen of wandelen of buiten zijn wel, bijvoorbeeld.
Is dit een idee om eens te bespreken met een behandelaar, wat er voor jou mogelijk is?
Ik had een cliënt die graag in zijn tuin werkte, iemand die graag bakte, dat soort dingen. Vaak maakten we afspraken over tv kijken.
Maar ik kan niet inschatten wat jij kan of wat voor jou werkt, mijn moeder kikkert bijvoorbeeld enorm op van bepaalde tvprogramma's en het geeft haar structuur.
Dit is algemeen gezegd he.
donderdag 9 januari 2020 om 18:46
Vraag om dagbesteding, eventueel met behulp van een therapeut/zorgverlener, via de gemeente, afdeling WMO, je kunt er een afspraak maken. Met dagbesteding heb je een plek om naar toe te gaan, in alle vrijheid, en mag je zijn zoals je bent. Niets moet! Misschien een zorgboerderij of iets dergelijks? Veel succes, ik denk aan je.
donderdag 9 januari 2020 om 19:35
Ik begrijp je helemaal! Heb diezelfde verslaving overwonnen en kan niet zeggen dat mijn kwaliteit van leven erop vooruit gegaan is. Verder is mijn leven niet helemaal vergelijkbaar met dat van jou want ik heb een redelijk verantwoordelijke baan van 40 uur in de week en heb een aantal vrienden. Maar verder ben ik vaak knetter depressief en wanhopig. Ik vraag me dus geregeld hetzelfde af als jij. Waarom blijf ik dan toch van die jointjes af? Omdat ik weet dat als ik er eenmaal aan begin mijn isolement en angsten zullen toenemen en ik alles wat ik heb opgebouwd in gevaar breng. Jou wens ik toe dat je het volhoudt nuchter te blijven en raad je aan naar NA (narcotics anonymous) meetings te gaan.hvslies schreef: ↑08-01-2020 14:56Hoi allemaal
Schrijf hier al jaren, net terug gelezen mijn oudere topics, met schaamte vooral
Wil weer wat schrijven over hoe ik me voel en hoe het gaat. Ook voor mezelf als iemand de moeite wil nemen het te lezen en advies heeft of wat dan ook zou fijn zijn. Maar is veel tekst dus begrijp dat men niet alles leest.
Na vele therapieën die afgerond zijn, de verschillende medicatie's , overwonnen verslavingen, alle gesprekken, de handvatten kan ik niet echt zeggen dat ik nu een betere kwaliteit van leven heb.
Wat moet ik doen om te accepteren dat dit het is? Wil ik dit wel als dit het is. Ik ben trouwens absoluut niet meer suïcidaal en lang niet geweest. Bedoel ook niet niet leven als optie maar gewoon opgeven van behandeling en mijn dagen doorkomen.
Ik heb de diagnoses borderline, ontwijkende/vermijdende persoonlijkheidsstoornis, ADD en PTSS. En al jarenlang behandeling.
Ik kan nooit werken, vrijwilligerswerk ook niet. Ik heb geen enkele sociale contacten op mijn moeder na. Mijn moeder heeft ook borderline en daarnaast adhd, zij heeft nooit echt behandeling gehad, helaas anders was mijn jeugd miss veel beter geweest. Neem haar niks meer kwalijk want ook zij heeft een nare jeugd gehad je krijgt niet zomaar borderline. Ze is nu veel rustiger nu ze ouder is.
Mijn leven is nogal leeg. Mijn dagen bestaan uit tv,Netflix, YouTube, forums ,af en toe naar buiten voor boodschappen. En de afspraken en behandeling. Dat was het. Mijn stemming is wisselend. Ik heb donkere dagen waarin ik mijn bed niet uit kom en huil. Ik heb nachtmerries bijna elke avond waardoor slapen ook geen hobby is.
Sociale contacten lukken niet en na veel pogingen met begeleiding erbij heb ik het opgegeven. De combinatie van mijn borderline en ontwijkende/vermijdende persoonlijkheidsstoornis maakt het echt onmogelijk en kost dan zoveel energie dat het geen toegevoegde waarde meer heeft.
Ik heb erg lang geblowed en medicatie verslavingen en andere verslavingen. Behandelaars bleven zeggen je moet clean zijn dan pas kunnen we behandelen en opnieuw de diagnoses controleren dus met hulp van verslavingszorg van alles af.
Diagnoses opnieuw gekregen, behandelplan, behandeling en nu?
Als ik eerlijk ben was ik gelukkiger toen ik blowde dan nu? Wat is er veranderd? Ik had echt de hoop dat ik me beter zou voelen. Ze zeiden dat ik mijn trauma's en gevoelens blokeerde door middelengebruik en dat was ook zo. Maar is dat slecht? Ik voel liever niks dan me zo voelen.de behandelingen ( therapie, medicatie) hebben bij mij niet gewerkt, zeg niet dat dat bij andere ook zo is heb het over mezelf.
Dus speel ik met het idee om weer middelen te gaan gebruiken. Medicatie zijn ook drugs en die werken niet voor mij. Behalve de slaapmedicatie en pammetjes.
Heel warrig verhaal maar wou mijn hoofs leeg maken en van me afschrijven waar ik mee zit.
Ik veroordeel je niet maar wens je veel sterkte .... en beterschap xxx
vrijdag 10 januari 2020 om 00:28
@Hvslies, hoelang volg je nu die behandeling, ná clean worden? Kan het zijn dat je te snel resultaat verwacht? Geloof mij, het kan lang-jaren- duren en soms zelfs via eerst een traject van focus op acceptatie waarin dan ineens weer ruimte ontstaat om verder te behandelen. Het kán, echt! Ik zat ooit op een vergelijkbaar punt als jij. Tegenwoordig heb ik al bijna 2 jaar een parttime baan (in de GGZ, hoe ironisch 
Je mag me pb doen, dan deel ik graag meer
Je mag me pb doen, dan deel ik graag meer
