Psyche
alle pijlers
Nog steeds ongelukkig
woensdag 8 januari 2020 om 14:56
Hoi allemaal
Schrijf hier al jaren, net terug gelezen mijn oudere topics, met schaamte vooral
Wil weer wat schrijven over hoe ik me voel en hoe het gaat. Ook voor mezelf als iemand de moeite wil nemen het te lezen en advies heeft of wat dan ook zou fijn zijn. Maar is veel tekst dus begrijp dat men niet alles leest.
Na vele therapieën die afgerond zijn, de verschillende medicatie's , overwonnen verslavingen, alle gesprekken, de handvatten kan ik niet echt zeggen dat ik nu een betere kwaliteit van leven heb.
Wat moet ik doen om te accepteren dat dit het is? Wil ik dit wel als dit het is. Ik ben trouwens absoluut niet meer suïcidaal en lang niet geweest. Bedoel ook niet niet leven als optie maar gewoon opgeven van behandeling en mijn dagen doorkomen.
Ik heb de diagnoses borderline, ontwijkende/vermijdende persoonlijkheidsstoornis, ADD en PTSS. En al jarenlang behandeling.
Ik kan nooit werken, vrijwilligerswerk ook niet. Ik heb geen enkele sociale contacten op mijn moeder na. Mijn moeder heeft ook borderline en daarnaast adhd, zij heeft nooit echt behandeling gehad, helaas anders was mijn jeugd miss veel beter geweest. Neem haar niks meer kwalijk want ook zij heeft een nare jeugd gehad je krijgt niet zomaar borderline. Ze is nu veel rustiger nu ze ouder is.
Mijn leven is nogal leeg. Mijn dagen bestaan uit tv,Netflix, YouTube, forums ,af en toe naar buiten voor boodschappen. En de afspraken en behandeling. Dat was het. Mijn stemming is wisselend. Ik heb donkere dagen waarin ik mijn bed niet uit kom en huil. Ik heb nachtmerries bijna elke avond waardoor slapen ook geen hobby is.
Sociale contacten lukken niet en na veel pogingen met begeleiding erbij heb ik het opgegeven. De combinatie van mijn borderline en ontwijkende/vermijdende persoonlijkheidsstoornis maakt het echt onmogelijk en kost dan zoveel energie dat het geen toegevoegde waarde meer heeft.
Ik heb erg lang geblowed en medicatie verslavingen en andere verslavingen. Behandelaars bleven zeggen je moet clean zijn dan pas kunnen we behandelen en opnieuw de diagnoses controleren dus met hulp van verslavingszorg van alles af.
Diagnoses opnieuw gekregen, behandelplan, behandeling en nu?
Als ik eerlijk ben was ik gelukkiger toen ik blowde dan nu? Wat is er veranderd? Ik had echt de hoop dat ik me beter zou voelen. Ze zeiden dat ik mijn trauma's en gevoelens blokeerde door middelengebruik en dat was ook zo. Maar is dat slecht? Ik voel liever niks dan me zo voelen.de behandelingen ( therapie, medicatie) hebben bij mij niet gewerkt, zeg niet dat dat bij andere ook zo is heb het over mezelf.
Dus speel ik met het idee om weer middelen te gaan gebruiken. Medicatie zijn ook drugs en die werken niet voor mij. Behalve de slaapmedicatie en pammetjes.
Heel warrig verhaal maar wou mijn hoofs leeg maken en van me afschrijven waar ik mee zit.
Schrijf hier al jaren, net terug gelezen mijn oudere topics, met schaamte vooral
Wil weer wat schrijven over hoe ik me voel en hoe het gaat. Ook voor mezelf als iemand de moeite wil nemen het te lezen en advies heeft of wat dan ook zou fijn zijn. Maar is veel tekst dus begrijp dat men niet alles leest.
Na vele therapieën die afgerond zijn, de verschillende medicatie's , overwonnen verslavingen, alle gesprekken, de handvatten kan ik niet echt zeggen dat ik nu een betere kwaliteit van leven heb.
Wat moet ik doen om te accepteren dat dit het is? Wil ik dit wel als dit het is. Ik ben trouwens absoluut niet meer suïcidaal en lang niet geweest. Bedoel ook niet niet leven als optie maar gewoon opgeven van behandeling en mijn dagen doorkomen.
Ik heb de diagnoses borderline, ontwijkende/vermijdende persoonlijkheidsstoornis, ADD en PTSS. En al jarenlang behandeling.
Ik kan nooit werken, vrijwilligerswerk ook niet. Ik heb geen enkele sociale contacten op mijn moeder na. Mijn moeder heeft ook borderline en daarnaast adhd, zij heeft nooit echt behandeling gehad, helaas anders was mijn jeugd miss veel beter geweest. Neem haar niks meer kwalijk want ook zij heeft een nare jeugd gehad je krijgt niet zomaar borderline. Ze is nu veel rustiger nu ze ouder is.
Mijn leven is nogal leeg. Mijn dagen bestaan uit tv,Netflix, YouTube, forums ,af en toe naar buiten voor boodschappen. En de afspraken en behandeling. Dat was het. Mijn stemming is wisselend. Ik heb donkere dagen waarin ik mijn bed niet uit kom en huil. Ik heb nachtmerries bijna elke avond waardoor slapen ook geen hobby is.
Sociale contacten lukken niet en na veel pogingen met begeleiding erbij heb ik het opgegeven. De combinatie van mijn borderline en ontwijkende/vermijdende persoonlijkheidsstoornis maakt het echt onmogelijk en kost dan zoveel energie dat het geen toegevoegde waarde meer heeft.
Ik heb erg lang geblowed en medicatie verslavingen en andere verslavingen. Behandelaars bleven zeggen je moet clean zijn dan pas kunnen we behandelen en opnieuw de diagnoses controleren dus met hulp van verslavingszorg van alles af.
Diagnoses opnieuw gekregen, behandelplan, behandeling en nu?
Als ik eerlijk ben was ik gelukkiger toen ik blowde dan nu? Wat is er veranderd? Ik had echt de hoop dat ik me beter zou voelen. Ze zeiden dat ik mijn trauma's en gevoelens blokeerde door middelengebruik en dat was ook zo. Maar is dat slecht? Ik voel liever niks dan me zo voelen.de behandelingen ( therapie, medicatie) hebben bij mij niet gewerkt, zeg niet dat dat bij andere ook zo is heb het over mezelf.
Dus speel ik met het idee om weer middelen te gaan gebruiken. Medicatie zijn ook drugs en die werken niet voor mij. Behalve de slaapmedicatie en pammetjes.
Heel warrig verhaal maar wou mijn hoofs leeg maken en van me afschrijven waar ik mee zit.
anoniem_64e8b05e75c9f wijzigde dit bericht op 08-01-2020 14:59
Reden: Alinea
Reden: Alinea
6.34% gewijzigd
vrijdag 10 januari 2020 om 08:22
Geen warrig verhaal hoor Lies, jij hebt ook behoorlijk wat op je bord. Ik kan me voorstellen dat je liever alle gevoelens die therapie oprakelt, ontvlucht. Maar helpt je dat verder? Praat je hier over met je behandelaars?
Wat vind je van de tips die gegeven worden? Dagbesteding of een buddy? Of een wandelgroep of iets dergelijks? Dat hoeft niet intensief te zijn, als is het maar een dagdeel of paar uur per week, en geeft je toch een beetje structuur.
Dan kun je ook heel langzaam en laagdrempelig een beetje sociale contacten opbouwen. Je kunt je behandelaar vragen om je te helpen om zoiets te vinden.
Je bent al zo goed bezig vrouw, dat je van je verslavingen af bent. Hé, of blijf hier schrijven, ook dat kan al een beetje contact en structuur bieden!
Wat vind je van de tips die gegeven worden? Dagbesteding of een buddy? Of een wandelgroep of iets dergelijks? Dat hoeft niet intensief te zijn, als is het maar een dagdeel of paar uur per week, en geeft je toch een beetje structuur.
Dan kun je ook heel langzaam en laagdrempelig een beetje sociale contacten opbouwen. Je kunt je behandelaar vragen om je te helpen om zoiets te vinden.
Je bent al zo goed bezig vrouw, dat je van je verslavingen af bent. Hé, of blijf hier schrijven, ook dat kan al een beetje contact en structuur bieden!
dinsdag 21 januari 2020 om 18:29
Lieve reactie! DankjewelLaFlamande schreef: ↑10-01-2020 08:22Geen warrig verhaal hoor Lies, jij hebt ook behoorlijk wat op je bord. Ik kan me voorstellen dat je liever alle gevoelens die therapie oprakelt, ontvlucht. Maar helpt je dat verder? Praat je hier over met je behandelaars?
Wat vind je van de tips die gegeven worden? Dagbesteding of een buddy? Of een wandelgroep of iets dergelijks? Dat hoeft niet intensief te zijn, als is het maar een dagdeel of paar uur per week, en geeft je toch een beetje structuur.
Dan kun je ook heel langzaam en laagdrempelig een beetje sociale contacten opbouwen. Je kunt je behandelaar vragen om je te helpen om zoiets te vinden.
Je bent al zo goed bezig vrouw, dat je van je verslavingen af bent. Hé, of blijf hier schrijven, ook dat kan al een beetje contact en structuur bieden!
Ik wil ook niet terug naar de verslavingen. Die dag dat ik de OP schreef was ook een zucht dag dan ga ik het goedpraten waarom ik weer kan gebruiken. Niet doen dus!
Staan goede tips tussen. Wandelen is niks voor mij maar heb gegoogeld en er is best veel in mijn gemeente voor mensen die sociale contacten missen. Miss daar wat mee doen.
Ben nu ook weer wat positiever dan op het moment van de OP. Het komt en gaat.
