Psyche
alle pijlers
ongevraagd artsen i.o bij onderzoek
donderdag 22 oktober 2009 om 13:50
Laatst werd ik geconfronteerd met een situatie waar ik een beetje vervelend gevoel aan heb overgehouden en waarvan ik mij afvroeg of dat zomaar ongevraagd mag.
Het ging om iemand die buiten bewustzijn opgenomen werd op de eerste hulp.
Ik was contactpersoon van diegene en ging erheen.
Toen ik binnenkwam stonden er 7 mannen en vrouwen in witte jassen en de patient werd onderzocht door een arts in opleiding.
De patient lag er half ontkleed bij vanwege alle infusen etc.
Maar wat mij stoorde was dat er niet vantevoren is gevraagd of er artsen in opleiding bij mochten zijn.
het was voor mij als contactpersoon op dat moment ook volstrekt niet duidelijk wie er de leiding had, want ze waren bezig a/h leren.
ik besef mij heel goed dat artsen in opleiding ook de mogelijkheid moeten krijgen om te leren van praktijksituatie's. Maar op dat moment kreeg ik een heel naar furieus gevoel bij dat tafereel.
Het ging niet meer om het welzijn van de patient, maar om wat de leerlingen kunnen leren uit een heuse praktijksituatie.
De persoon om wie het ging is er ook absoluut niet blij mee, heeft het nl al een keer eerder meegemaakt dat er opeens 10 man in de kamer stonden zonder dat gevraagd is of er geen bezwaar tegen. En er wordt dan gesproken over zo'n patient alsof het een object, in dit geval een studieobject, betreft.
Zo'n patient ( vooral in het geval van deze patient) voelt zich ,en is, op dat moment kwetsbaar en daar wordt geen rekening meegehouden.
Omdat ik vaker contactpersoon voor deze persoon zal zijn en omdat ik hier een heel naar gevoel aan heb overgehouden vroeg ik mij af of dat eigenlijk zomaar mag.
Het ging om iemand die buiten bewustzijn opgenomen werd op de eerste hulp.
Ik was contactpersoon van diegene en ging erheen.
Toen ik binnenkwam stonden er 7 mannen en vrouwen in witte jassen en de patient werd onderzocht door een arts in opleiding.
De patient lag er half ontkleed bij vanwege alle infusen etc.
Maar wat mij stoorde was dat er niet vantevoren is gevraagd of er artsen in opleiding bij mochten zijn.
het was voor mij als contactpersoon op dat moment ook volstrekt niet duidelijk wie er de leiding had, want ze waren bezig a/h leren.
ik besef mij heel goed dat artsen in opleiding ook de mogelijkheid moeten krijgen om te leren van praktijksituatie's. Maar op dat moment kreeg ik een heel naar furieus gevoel bij dat tafereel.
Het ging niet meer om het welzijn van de patient, maar om wat de leerlingen kunnen leren uit een heuse praktijksituatie.
De persoon om wie het ging is er ook absoluut niet blij mee, heeft het nl al een keer eerder meegemaakt dat er opeens 10 man in de kamer stonden zonder dat gevraagd is of er geen bezwaar tegen. En er wordt dan gesproken over zo'n patient alsof het een object, in dit geval een studieobject, betreft.
Zo'n patient ( vooral in het geval van deze patient) voelt zich ,en is, op dat moment kwetsbaar en daar wordt geen rekening meegehouden.
Omdat ik vaker contactpersoon voor deze persoon zal zijn en omdat ik hier een heel naar gevoel aan heb overgehouden vroeg ik mij af of dat eigenlijk zomaar mag.
dinsdag 27 oktober 2009 om 22:12
Ik heb overigens zelf geen bezwaar als ik behandeld word door een arts in opleiding. Mijn gynaecoloog is ook in opleiding, en ze haalt altijd haar begeleider erbij als ze het even niet weet. Hierdoor voel ik me in goede handen bij haar.
Ze gaat trouwens mijn operatie niet doen, maar zal hier wel bij aanwezig zijn. Een mooie praktijkervaring voor haar natuurlijk.
Ze gaat trouwens mijn operatie niet doen, maar zal hier wel bij aanwezig zijn. Een mooie praktijkervaring voor haar natuurlijk.
vrijdag 30 oktober 2009 om 12:08
Ik heb wel eens bij een (toch behoorlijk genant) SOA-onderzoek ook een co-assistent erbij gehad. Een jongen van mijn leeftijd. Toch heb ik me maar over mijn schaamte heengezet, die jongen moet het leren. En zo ook de artsen in opleiding (die nog een stuk verder met hun opleiding en deskundigheid zijn).
En tja, het ongemakkelijke gevoel... Zolang ze niet aan je familielid/kennis lopen te sjorren en te trekken zie ik het probleem niet zo. Wat Mfihlo al zei; iedereen wil kundige artsen, maar ze mogen dan niet meekijken bij een kennis/familielid van jou? Omdat jíj daar een ongemakkelijk gevoel bij hebt terwijl die kennis buiten bewustzijn was?
En tja, het ongemakkelijke gevoel... Zolang ze niet aan je familielid/kennis lopen te sjorren en te trekken zie ik het probleem niet zo. Wat Mfihlo al zei; iedereen wil kundige artsen, maar ze mogen dan niet meekijken bij een kennis/familielid van jou? Omdat jíj daar een ongemakkelijk gevoel bij hebt terwijl die kennis buiten bewustzijn was?
vrijdag 30 oktober 2009 om 12:11
vrijdag 30 oktober 2009 om 14:44
Vorige week had ik nog zoiets van: wat een onzin, natuurlijk zijn er co's in ziekenhuizen die mee moeten kijken (aio's zijn gewoon artsen die een 6 jarige opleiding volgen maar gewoon als behandelend arts functioneren).
Maar deze week is mijn 4 weken oude nichtje aan een zeer zeldzame vaatafwijking in haar hoofd geopereerd. En mijn broer en schoonzus vonden het af en toe toch wel onprettig, die colleges die er boven het bedje werden gegeven. Niet dat ze vinden dat het niet zou moeten... maar toch.
Zo was er een hoogleraar die aan twee co's nogal passievol en met veel handgebaren aan het vertellen was hoe de afwijking zich in het hoofd vertakte en hoe het bloed daar met een grote kracht doorheen raasde....etc etc
Mijn broertje raakte -mede- daardoor in tranen.
Toen zei die hork: mag ik vragen waarom je nu huilt? ja ik zeg trouwens jij tegen jou omdat ik ouder ben.....
Maar goed... dat is gewoon een hork van een gevoelloze arts en heeft weinig met de opleiding van artsen te maken. Maar het zou prettig zijn als ze soms wat meer afstand zouden houden bij ' die colleges' of het zouden doen op een moment dat de ouders er niet zijn.
Maar deze week is mijn 4 weken oude nichtje aan een zeer zeldzame vaatafwijking in haar hoofd geopereerd. En mijn broer en schoonzus vonden het af en toe toch wel onprettig, die colleges die er boven het bedje werden gegeven. Niet dat ze vinden dat het niet zou moeten... maar toch.
Zo was er een hoogleraar die aan twee co's nogal passievol en met veel handgebaren aan het vertellen was hoe de afwijking zich in het hoofd vertakte en hoe het bloed daar met een grote kracht doorheen raasde....etc etc
Mijn broertje raakte -mede- daardoor in tranen.
Toen zei die hork: mag ik vragen waarom je nu huilt? ja ik zeg trouwens jij tegen jou omdat ik ouder ben.....
Maar goed... dat is gewoon een hork van een gevoelloze arts en heeft weinig met de opleiding van artsen te maken. Maar het zou prettig zijn als ze soms wat meer afstand zouden houden bij ' die colleges' of het zouden doen op een moment dat de ouders er niet zijn.
