Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 8 december 2008 om 13:05
Ben even stil van je post. Natuurlijk heb je alles geprobeerd. Ik wist niet dat je een boek hebt geschreven. Als je mij de titel mailt dan kan ik 'm kopen/lenen.
En ik geloof ook in sterke moeder/kind-banden. Hoe veel tijd daar ook over heen moet gaan, ze weten in hun cellen en in hun herinneringen dat ze een moeder hebben. Dat gevoel (hun ontembare zelf) gaat een keer opstaan. De loyaliteit tussen ouders en kinderen is soms onvoorstelbaar groot. Kijk alleen maar naar de loyaiteit die we zelf met onze ouders hebben. Of ze nu liefdevol deden of niet.
Liefs,
(f)
En ik geloof ook in sterke moeder/kind-banden. Hoe veel tijd daar ook over heen moet gaan, ze weten in hun cellen en in hun herinneringen dat ze een moeder hebben. Dat gevoel (hun ontembare zelf) gaat een keer opstaan. De loyaliteit tussen ouders en kinderen is soms onvoorstelbaar groot. Kijk alleen maar naar de loyaiteit die we zelf met onze ouders hebben. Of ze nu liefdevol deden of niet.
Liefs,
(f)
maandag 8 december 2008 om 18:50
Het verhaal van het lelijke eendje was/is ook voor mij herkenbaar. Vroeger werden er thuis al grappen gemaakt dat ze mij bij het vuilnis hadden gevonden. Ik hou van ze maar pas er niet helemaal tussen. Ik deel de bloedbanden maar geestelijk voel ik dat ik ergens anders bij hoor. Al lezende in het boek kwam ik zoveel herkenbare dingen tegen. Het frappante is dat ik niet eens denk:"Oh zit dat zo????" maar meer:"Dat heb ik diep van binnen altijd geweten" Hadden jullie dat ook?
Het lijkt wel een soort vossenjacht (kennen jullie dat spel nog?). Op zoek naar verbanden, aanknopingspunten, herkenning, zielsverwanten, gelijkgestemden.
Alanis Morissette heeft een prachtig nummer hierover:
"All I Really Want"
Do I stress you out
My sweater is on backwards and inside out
And you say how appropriate
I don't want to dissect everything today
I don't mean to pick you apart you see
But I can't help it
There I go jumping before the gunshot has gone off
Slap me with a splintered ruler
And it would knock me to the floor if I wasn't there already
If only I could hunt the hunter
And all I really want is some patience
A way to calm the angry voice
And all I really want is deliverance
Do I wear you out
You must wonder why I'm so relentless and all strung out
I'm consumed by the chill of solitary
I'm like Estella
I like to reel it in and then spit it out
I'm frustrated by your apathy
And I am frightened by the corrupted ways of this land
If only I could meet the Maker
And I am fascinated by the spiritual man
I am humbled by his humble nature
What I wouldn't give to find a soulmate
Someone else to catch this drift
And what I wouldn't give to meet a kindred
Enough about me, let's talk about you for a minute
Enough about you, let's talk about life for a while
The conflicts, the craziness and the sound of pretenses
Falling all around...all around
Why are you so petrified of silence
Here can you handle this?
Did you think about your bills, your ex, your deadlines
Or when you think you're gonna die
Or did you long for the next distraction
And all I need know is intellectual intercourse
A soul to dig the hole much deeper
And I have no concept of time other than it is flying
If only I could kill the killer
All I really want is some peace man
a place to find a common ground
And all I really want is a wavelength
All I really want is some comfort
A way to get my hands untied
And all I really want is some justice...
Het lijkt wel een soort vossenjacht (kennen jullie dat spel nog?). Op zoek naar verbanden, aanknopingspunten, herkenning, zielsverwanten, gelijkgestemden.
Alanis Morissette heeft een prachtig nummer hierover:
"All I Really Want"
Do I stress you out
My sweater is on backwards and inside out
And you say how appropriate
I don't want to dissect everything today
I don't mean to pick you apart you see
But I can't help it
There I go jumping before the gunshot has gone off
Slap me with a splintered ruler
And it would knock me to the floor if I wasn't there already
If only I could hunt the hunter
And all I really want is some patience
A way to calm the angry voice
And all I really want is deliverance
Do I wear you out
You must wonder why I'm so relentless and all strung out
I'm consumed by the chill of solitary
I'm like Estella
I like to reel it in and then spit it out
I'm frustrated by your apathy
And I am frightened by the corrupted ways of this land
If only I could meet the Maker
And I am fascinated by the spiritual man
I am humbled by his humble nature
What I wouldn't give to find a soulmate
Someone else to catch this drift
And what I wouldn't give to meet a kindred
Enough about me, let's talk about you for a minute
Enough about you, let's talk about life for a while
The conflicts, the craziness and the sound of pretenses
Falling all around...all around
Why are you so petrified of silence
Here can you handle this?
Did you think about your bills, your ex, your deadlines
Or when you think you're gonna die
Or did you long for the next distraction
And all I need know is intellectual intercourse
A soul to dig the hole much deeper
And I have no concept of time other than it is flying
If only I could kill the killer
All I really want is some peace man
a place to find a common ground
And all I really want is a wavelength
All I really want is some comfort
A way to get my hands untied
And all I really want is some justice...
woensdag 10 december 2008 om 02:28
vreemd, blijven lange witregels ertussen. Zo niet meer.quote:Elmervrouw schreef op 05 december 2008 @ 18:42:
Ik heb nog een mooie spreuk:
Niemand kan een ander
van wat dan ook bevrijden.
Of je redt jezelf
of je blijft ongered.
Dat wil voor mij overigens niet zeggen dat je daar geen hulp bij kunt vragen (doe ik ook), maar uiteindelijk ben jij zelf degene die keuzes maakt voor jou-zelf.
Mooie spreuk!
En inderdaad, het gaat erom dat we dat zelf beseffen, en ook beseffen dat alleen wij die keuze kúnnen maken, misschien zelfs moeten maken soms. De keuze van kiezen voor onszelf, voor groei ipv stagnatie, voor heling ipv vernieling, voor positiviteit ipv negativiteit naja and so on .
En aansluitend bij de anderen over de kerst, ook ik wens je heel veel moed en kracht, al vind ik dit nu weer van mezelf niet helemaal klinken zoals ik het wil zeggen, heb ik niet altijd hoor trouwens! Maar het klinkt even zo banaal. En ik geloof al/wel dat je die doorzettingskracht heb en nu klinkt het zo alsof je dat dan niet al zou hebben, maar gewoon veel kracht dan weer. Okee, het is laat entzo.
Hier in ieder geval een kerstbloem!
quote:Sensy12 schreef op 05 december 2008 @ 19:04:
Love right back at ya stuudje Klinkt alsof je doorbraken hebt beleefd, klopt dat? En wat je schreef over Blauwbaard. Hier precies hetzelfde! Het verhaal maakte als kind een ongelooflijke indruk op mij maar ik kon me niet herinneren waarom 22 jaar later lees ik het terug en ik moest meteen denken aan toen ik een als meisje van 7 jaar met open mond naar de meester zat te luisteren die het verhaal zo mooi vertelde.
Thanx! U2!
Heel mooi stuk trouwens in een ander topic over zelfvertrouwen, heb van de woorden genoten (weer) en in mezelf (ook) opgenomen. Van velen hier constant en eigenlijk ook, over dat uitgestelde leven vind ik inderdaad ook een hele goeie. Maar een erge moeilijk tgt dus inderdaad.
Sensy, ik heb werkelijkwaar geen idee of ik grote dijkdoorbraken, kleine doorbraakjes of zelf helemaal niets, heb beleefd. Al ben (of voel (is het meer) ik mezelf, heb je hem weer maargoed) niet meer depressief of van die hele erge dagen ertussen (had goeie en minder goeie dagen soms in een week). Kan het mezelf nog moeilijk voorstellen, dat als ik er zo over schrijf het toen zo allemaal is geweest, zo gewoon eigenlijk dat ik mezelf dan zo minder voelde. Vind ik vreemd, snappen jullie dat? Ik niet lol.
Bedoel ik overigens niet omdat ik mezelf nu dan zo goed voel, maar dat ik dat dus gewoon vreemd vind en misschien ergens wel een beetje soms van 'dat had ik nu anders aangepakt en/of niet zover laten komen, qua gevoel'. Hm, dat is misschien dan toch (wat) een vooruitgang. Geen idee. Vind het dus altijd moeilijk met dat gevoel/emoties, etcetera. En qua beter voelen dus misschien wel, qua andere zaken ben ik er nog niet en merk ik dat de of die weg waarschijnlijk nog lang zal zijn. Laat ik dat aan de ene kant maar hopen, want dan is er tenminste nog hoop Ook laat ik veel meer dingen liggen, die toch niet lukken nu (nog, vooral prestatiedingen willen/lukken niet) motivatie voor nodig. Maar ga en wil wel dingen oppakken hoe eruit te blijven en daar (allemaal) aan werken. Pech is wel, doordat allemaal loop je vast en dat is ook niet goed voor het zelfvertrouwen geweest.
Zo'n vicieuze cirkel tot en met, die ik zal moeten doorbreken en/of op één andere manier moet er een liefst positieve uitweg zijn. Maar ik zoek (ik zoek wel gelukkig dus nog!) met een dwaallicht, met een zacht schrijnend lichtje in het donker waar ergens een uitweg is of te vinden zal zijn. En ik blijf net zo lang zoeken totdat ik hem heb gevonden. En hé, ik (en jullie vast ook) hebben zelfs gezocht of blijven of bleven doorzoeken toen het stikdonker was (geworden) dusseh over doorzettingsvermogen niets te klagen.
Soms scheelde het, bij mij in ieder geval, niet veel of ik had geen zin meer om verder te blijven zoeken en had ik bijna het licht uit gedaan, was wel zo makkelijk misschien (soms) geweest, maar of ik er nou óf het lef niet voor had óf nog een greintje hoop ergens op dat sprankeltje licht, die ik zou kunnen gebruiken weer om op te staan en vervolgens mijn weg door het donker kon vervolgen.. ik weet het niet. Ik heb het licht niet uitgedaan (om welke redenen dan ook) en ben nu op zoek naar een uitweg.
De kamer lijkt wel steeds wat lichter te worden, maar ik wil ook weer niet al te positief klinken (nog) eigenlijk of misschien (ja, er schieten toch wat woorden soms te binnen) is het de licht die jezelf uitstraalt zodat je zelf kan opstaan om je weg te vervolgen, om de kamer te verlichten, om het duistere pad waarop je staat te kunnen vervolgen door het licht wat je uitstraalt (hahahahah sorry mensen! het rijmt bijna).
Maargoed, ik vind het een moeilijk iets, vooral ook om het licht brandende te houden, reservespaarlampen heb ik nooit gehad, daarom was het waarschijnlijk zo donker ook geworden en ik zal het met de schaarse lichtjes moeten doen die branden nu en die dan ook brandende te houden en het liefst zodat ze mij op een gegeven moment kunnen voorzien van zoveel licht zodat ik nooit meer in het donker hoef te vertoeven of als het dan een keer wat donker wordt, ik bijvoorbeeld gauw een ander lichtje kan opsteken of aan doen omdat ik dan wel reservekaarsjes heb aangemaakt en langste zin ooit dit.
Nou, ik vind het een geweldig kerstsfeerderig verhaal (al) zo voor de kerst geworden. Wens jullie alvast en weer en eigenlijk gewoon constant natuurlijk, vooral de mensen in moeilijkere tijden, veel warmte en vooral veel licht toe
(f)
Ik heb nog een mooie spreuk:
Niemand kan een ander
van wat dan ook bevrijden.
Of je redt jezelf
of je blijft ongered.
Dat wil voor mij overigens niet zeggen dat je daar geen hulp bij kunt vragen (doe ik ook), maar uiteindelijk ben jij zelf degene die keuzes maakt voor jou-zelf.
Mooie spreuk!
En inderdaad, het gaat erom dat we dat zelf beseffen, en ook beseffen dat alleen wij die keuze kúnnen maken, misschien zelfs moeten maken soms. De keuze van kiezen voor onszelf, voor groei ipv stagnatie, voor heling ipv vernieling, voor positiviteit ipv negativiteit naja and so on .
En aansluitend bij de anderen over de kerst, ook ik wens je heel veel moed en kracht, al vind ik dit nu weer van mezelf niet helemaal klinken zoals ik het wil zeggen, heb ik niet altijd hoor trouwens! Maar het klinkt even zo banaal. En ik geloof al/wel dat je die doorzettingskracht heb en nu klinkt het zo alsof je dat dan niet al zou hebben, maar gewoon veel kracht dan weer. Okee, het is laat entzo.
Hier in ieder geval een kerstbloem!
quote:Sensy12 schreef op 05 december 2008 @ 19:04:
Love right back at ya stuudje Klinkt alsof je doorbraken hebt beleefd, klopt dat? En wat je schreef over Blauwbaard. Hier precies hetzelfde! Het verhaal maakte als kind een ongelooflijke indruk op mij maar ik kon me niet herinneren waarom 22 jaar later lees ik het terug en ik moest meteen denken aan toen ik een als meisje van 7 jaar met open mond naar de meester zat te luisteren die het verhaal zo mooi vertelde.
Thanx! U2!
Heel mooi stuk trouwens in een ander topic over zelfvertrouwen, heb van de woorden genoten (weer) en in mezelf (ook) opgenomen. Van velen hier constant en eigenlijk ook, over dat uitgestelde leven vind ik inderdaad ook een hele goeie. Maar een erge moeilijk tgt dus inderdaad.
Sensy, ik heb werkelijkwaar geen idee of ik grote dijkdoorbraken, kleine doorbraakjes of zelf helemaal niets, heb beleefd. Al ben (of voel (is het meer) ik mezelf, heb je hem weer maargoed) niet meer depressief of van die hele erge dagen ertussen (had goeie en minder goeie dagen soms in een week). Kan het mezelf nog moeilijk voorstellen, dat als ik er zo over schrijf het toen zo allemaal is geweest, zo gewoon eigenlijk dat ik mezelf dan zo minder voelde. Vind ik vreemd, snappen jullie dat? Ik niet lol.
Bedoel ik overigens niet omdat ik mezelf nu dan zo goed voel, maar dat ik dat dus gewoon vreemd vind en misschien ergens wel een beetje soms van 'dat had ik nu anders aangepakt en/of niet zover laten komen, qua gevoel'. Hm, dat is misschien dan toch (wat) een vooruitgang. Geen idee. Vind het dus altijd moeilijk met dat gevoel/emoties, etcetera. En qua beter voelen dus misschien wel, qua andere zaken ben ik er nog niet en merk ik dat de of die weg waarschijnlijk nog lang zal zijn. Laat ik dat aan de ene kant maar hopen, want dan is er tenminste nog hoop Ook laat ik veel meer dingen liggen, die toch niet lukken nu (nog, vooral prestatiedingen willen/lukken niet) motivatie voor nodig. Maar ga en wil wel dingen oppakken hoe eruit te blijven en daar (allemaal) aan werken. Pech is wel, doordat allemaal loop je vast en dat is ook niet goed voor het zelfvertrouwen geweest.
Zo'n vicieuze cirkel tot en met, die ik zal moeten doorbreken en/of op één andere manier moet er een liefst positieve uitweg zijn. Maar ik zoek (ik zoek wel gelukkig dus nog!) met een dwaallicht, met een zacht schrijnend lichtje in het donker waar ergens een uitweg is of te vinden zal zijn. En ik blijf net zo lang zoeken totdat ik hem heb gevonden. En hé, ik (en jullie vast ook) hebben zelfs gezocht of blijven of bleven doorzoeken toen het stikdonker was (geworden) dusseh over doorzettingsvermogen niets te klagen.
Soms scheelde het, bij mij in ieder geval, niet veel of ik had geen zin meer om verder te blijven zoeken en had ik bijna het licht uit gedaan, was wel zo makkelijk misschien (soms) geweest, maar of ik er nou óf het lef niet voor had óf nog een greintje hoop ergens op dat sprankeltje licht, die ik zou kunnen gebruiken weer om op te staan en vervolgens mijn weg door het donker kon vervolgen.. ik weet het niet. Ik heb het licht niet uitgedaan (om welke redenen dan ook) en ben nu op zoek naar een uitweg.
De kamer lijkt wel steeds wat lichter te worden, maar ik wil ook weer niet al te positief klinken (nog) eigenlijk of misschien (ja, er schieten toch wat woorden soms te binnen) is het de licht die jezelf uitstraalt zodat je zelf kan opstaan om je weg te vervolgen, om de kamer te verlichten, om het duistere pad waarop je staat te kunnen vervolgen door het licht wat je uitstraalt (hahahahah sorry mensen! het rijmt bijna).
Maargoed, ik vind het een moeilijk iets, vooral ook om het licht brandende te houden, reservespaarlampen heb ik nooit gehad, daarom was het waarschijnlijk zo donker ook geworden en ik zal het met de schaarse lichtjes moeten doen die branden nu en die dan ook brandende te houden en het liefst zodat ze mij op een gegeven moment kunnen voorzien van zoveel licht zodat ik nooit meer in het donker hoef te vertoeven of als het dan een keer wat donker wordt, ik bijvoorbeeld gauw een ander lichtje kan opsteken of aan doen omdat ik dan wel reservekaarsjes heb aangemaakt en langste zin ooit dit.
Nou, ik vind het een geweldig kerstsfeerderig verhaal (al) zo voor de kerst geworden. Wens jullie alvast en weer en eigenlijk gewoon constant natuurlijk, vooral de mensen in moeilijkere tijden, veel warmte en vooral veel licht toe
(f)
donderdag 11 december 2008 om 16:11
quote:stuudje schreef op 10 december 2008 @ 02:28:
Maargoed, ik vind het een moeilijk iets, vooral ook om het licht brandende te houden, reservespaarlampen heb ik nooit gehad, daarom was het waarschijnlijk zo donker ook geworden en ik zal het met de schaarse lichtjes moeten doen die branden nu en die dan ook brandende te houden en het liefst zodat ze mij op een gegeven moment kunnen voorzien van zoveel licht zodat ik nooit meer in het donker hoef te vertoeven of als het dan een keer wat donker wordt, ik bijvoorbeeld gauw een ander lichtje kan opsteken of aan doen omdat ik dan wel reservekaarsjes heb aangemaakt en langste zin ooit dit.
(f)
Stuudje wat mooi beschreven
EV ik kan me voorstellen dat deze maand het allemaal extra zwaar maakt. Heb jij eigenlijk steun gehad van je moeder/familie toen je kinderen weg waren? Of gaven ze toen ook niet thuis?
Maargoed, ik vind het een moeilijk iets, vooral ook om het licht brandende te houden, reservespaarlampen heb ik nooit gehad, daarom was het waarschijnlijk zo donker ook geworden en ik zal het met de schaarse lichtjes moeten doen die branden nu en die dan ook brandende te houden en het liefst zodat ze mij op een gegeven moment kunnen voorzien van zoveel licht zodat ik nooit meer in het donker hoef te vertoeven of als het dan een keer wat donker wordt, ik bijvoorbeeld gauw een ander lichtje kan opsteken of aan doen omdat ik dan wel reservekaarsjes heb aangemaakt en langste zin ooit dit.
(f)
Stuudje wat mooi beschreven
EV ik kan me voorstellen dat deze maand het allemaal extra zwaar maakt. Heb jij eigenlijk steun gehad van je moeder/familie toen je kinderen weg waren? Of gaven ze toen ook niet thuis?
donderdag 11 december 2008 om 20:57
EV, er gaat zoveel door je heen. Er gebeurt van alles in en met je. Neem alsjeblieft af en toe een welverdiende break, ik weet dat erg 'luchtig' klinkt alsof je dat zo even doet maar het advies is er niet minder om. Geen dramafilms maar lekker feelgoodmovies, even overschakelen naar een andere level. Het is goed dat je er mee bezig bent maar ik lees een beetje 'te veel van het goede' tussen de regels door. Wees lief voor je zelf, kopje thee, chicklitboekje, beetje oppervlakkig gelul, kan je echt even goed doen. Wat je moeder betreft (ga ik zelf door op het zware onderwerp, fijne meid ben ik) probeer dat beeld hoe ze MOET zijn los te laten en te accepteren dat ze is zoals ze is. Echt, het scheelt enorm in het verdriet. Het accepteren zal aanvoelen als een nederlaag maar het is een overwinning. Een van de grootste. Ik hoop dat ze er bij de therapie ook aandacht aan besteden.
Wat ik een mooi gebed vindt is deze: schenk me de kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen, schenk me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen en schenk me de wijsheid om het onderscheid tussen die twee te kennen. Het is magisch en wonderbaarlijk hoe dit kleine gebedje een shift in je binnenste teweeg brengt. De kalmte om je moeder te accepteren zoals ze is. De moed om je verdriet de ruimte te geven voor een verloren gegane ideaal vwb je moeder. En de wijsheid om te weten dat no matter what jij altijd bemind, geliefd en gesteund zult worden.
(f)
Wat ik een mooi gebed vindt is deze: schenk me de kalmte om te accepteren wat ik niet kan veranderen, schenk me de moed om te veranderen wat ik kan veranderen en schenk me de wijsheid om het onderscheid tussen die twee te kennen. Het is magisch en wonderbaarlijk hoe dit kleine gebedje een shift in je binnenste teweeg brengt. De kalmte om je moeder te accepteren zoals ze is. De moed om je verdriet de ruimte te geven voor een verloren gegane ideaal vwb je moeder. En de wijsheid om te weten dat no matter what jij altijd bemind, geliefd en gesteund zult worden.
(f)
vrijdag 12 december 2008 om 05:39
Hee Loving_Life, ook lekker vroeg op?
Met mij gaat het goed. Ik heb je vragen gelezen en daarover nagedacht. Gisteren heb ik een gesprek met personeelsadviseur gehad over dat ik klem ben komen te zitten. Was een fijn gesprek en heb het eruit gehuild.. Ik voelde me zo kwetsbaar. Als je altijd maar hoort dat je sterk en daadkrachtig overkomt op je werk dan is het vreemd om als een kwetsbaar vogeltje bij de personeelsadviseur te zitten. Ik heb mijn probleem aangekaart en we gaan een coachingstraject opstarten. Kijken waar ik vastloop in het ontdekken wat ik wil en wat mij belemmert om inderdaad uit mijn comfortzone te stappen (goed gezien Loving_Life). Ook mijn leidinggevende reageerde positief, die zei meteen:"Heel goed, prima gewoon doen! En het is een hele stap om te erkennen dat je vastloopt en hulp vraagt". Precies ook wat de personeelsadviseur zei. Ik wist niet dat dat een compliment waard is maar ik begin het te snappen. Het voelt als een mega stap die ik heb gezet. Ik hoef het niet meer alleen op te lossen en op zich is dat al een bevrijding: dat ik hulp heb gevraagd en ik ben daadwerkelijk gehoord en gesteund. Omdat zij pyschologe is (pers.adv.) raakte ze binnen een paar momenten de zere plekken. Ik brak toen ze zei dat het inderdaad erg is als je geen controle meer hebt over je eigen innerlijk. Dat je daar rondjes in zwemt en niet verder komt. Ook het feit dat ik nu inzie hoe ik door mijn vastlopen mijn wereldje zo heb verkleind (door gebrek aan vertrouwen) en niets meer oppak of doorzet. Dit ga ik doorbreken en de start is gemaakt...poeh!
Ik heb mijn familie overigens met alles geconfrontreerd, heb niets binnengehouden maar als je tegen muren praat moet je geen antwoord verwachten. Ik kan mezelf in de spiegel aankijken en op dit punt aangekomen, wil ik alles laten rusten en voorwaarts gaan.
Ik heb 2 cd's van Alanis en ik heb nooit echt naar de teksten geluisterd tot ik een keer het tekstboekje erbij pakte. Een wereld ging voor me open. Er is geen enkele artieste die mijn gevoel zo onder woorden kan brengen als zij.. Zoveel onverwoord verdriet en verwarring kan zij prachtig overbrengen. Een van haar cd's heeft me echt geholpen pijn te voelen waarvan ik niet wist dat in mijn binnenste zat. Ik kan er pagina's over vol schrijven
Straks naar het werk. Ben gisteren erg vroeg naar bed gegaan waardoor ik om half vijf al klaarwakker in mijn bed lag.
Fijne dag allemaal!
(f)
Met mij gaat het goed. Ik heb je vragen gelezen en daarover nagedacht. Gisteren heb ik een gesprek met personeelsadviseur gehad over dat ik klem ben komen te zitten. Was een fijn gesprek en heb het eruit gehuild.. Ik voelde me zo kwetsbaar. Als je altijd maar hoort dat je sterk en daadkrachtig overkomt op je werk dan is het vreemd om als een kwetsbaar vogeltje bij de personeelsadviseur te zitten. Ik heb mijn probleem aangekaart en we gaan een coachingstraject opstarten. Kijken waar ik vastloop in het ontdekken wat ik wil en wat mij belemmert om inderdaad uit mijn comfortzone te stappen (goed gezien Loving_Life). Ook mijn leidinggevende reageerde positief, die zei meteen:"Heel goed, prima gewoon doen! En het is een hele stap om te erkennen dat je vastloopt en hulp vraagt". Precies ook wat de personeelsadviseur zei. Ik wist niet dat dat een compliment waard is maar ik begin het te snappen. Het voelt als een mega stap die ik heb gezet. Ik hoef het niet meer alleen op te lossen en op zich is dat al een bevrijding: dat ik hulp heb gevraagd en ik ben daadwerkelijk gehoord en gesteund. Omdat zij pyschologe is (pers.adv.) raakte ze binnen een paar momenten de zere plekken. Ik brak toen ze zei dat het inderdaad erg is als je geen controle meer hebt over je eigen innerlijk. Dat je daar rondjes in zwemt en niet verder komt. Ook het feit dat ik nu inzie hoe ik door mijn vastlopen mijn wereldje zo heb verkleind (door gebrek aan vertrouwen) en niets meer oppak of doorzet. Dit ga ik doorbreken en de start is gemaakt...poeh!
Ik heb mijn familie overigens met alles geconfrontreerd, heb niets binnengehouden maar als je tegen muren praat moet je geen antwoord verwachten. Ik kan mezelf in de spiegel aankijken en op dit punt aangekomen, wil ik alles laten rusten en voorwaarts gaan.
Ik heb 2 cd's van Alanis en ik heb nooit echt naar de teksten geluisterd tot ik een keer het tekstboekje erbij pakte. Een wereld ging voor me open. Er is geen enkele artieste die mijn gevoel zo onder woorden kan brengen als zij.. Zoveel onverwoord verdriet en verwarring kan zij prachtig overbrengen. Een van haar cd's heeft me echt geholpen pijn te voelen waarvan ik niet wist dat in mijn binnenste zat. Ik kan er pagina's over vol schrijven
Straks naar het werk. Ben gisteren erg vroeg naar bed gegaan waardoor ik om half vijf al klaarwakker in mijn bed lag.
Fijne dag allemaal!
(f)
