Psyche
alle pijlers
Op weg naar de ontembare vrouw in jezelf
vrijdag 31 oktober 2008 om 13:14
Voor iedereen die de roep in zichzelf voelt om te leven volgens haar eigen authentieke zelf: degene die je echt bent, nadat je alle verwachtingen en overtuigingen van anderen hebt losgelaten.
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Die vrouw die leeft volgens haar eigen natuur, haar eigen waarheid; die durft te lachen en te huilen; die durft te delen; die steeds weer opstaat. Die diep van binnen weet wat zij nodig heeft om te groeien en te bloeien.
Laten we elkaar steunen op deze plek, waar dit alles mag en kan. Waar je gerespecteerd wordt zoals je bent, met alles wat je wilt delen over jouw leven. Waar gepraat en gezwegen mag worden. Een knuffel op zijn tijd, stil zitten, welkom zijn. Geborgenheid vinden. Zijn wie je echt bent en je veilig voelen. Welkom!
Zelfs de meest gekluisterde vrouw beschermt het plekje van haar wilde zelf, want ze weet intuïtief dat er op een dag een uitweg, een opening, een kans zal zijn, en dat ze ervan door zal gaan.
(Uit: de ontembare vrouw, door Clarissa Pinkola Estés)
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 12 december 2008 om 10:31
En Sensy, ik wil jou even een heel groot compliment maken voor de manier waarop je dat gesprek met de personeelsadviseur hebt aangepakt. Niet niks om zomaar je probleem aan te kaarten, en wat fijn dat er een coachingstraject gaat komen, dat je er hulp bij gaat krijgen.
Gehoord worden, gesteund worden: zulke belangrijke dingen!
Gehoord worden, gesteund worden: zulke belangrijke dingen!
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 14 december 2008 om 11:50
Dank je wel EV, doet me goed dat je dat zegt.
Het hele vreemde eend in de bijt verhaal is een mooie uitgang naar een minder vreemd leven maar wat ik achter ben gekomen is dat ontzettend veel mensen zich vreemd voelen hier op aarde. Alleen zijn wij eigenwijs genoeg om overal vraagtekens bij te zetten. Hebben jullie dat ook? Dat je mensen observeert die het goed voor elkaar hebben en meedraaien met het leven maar dat je toch voelt dat het schijn is? Beetje vaag wat ik nu schrijf maar het is me echt opgevallen de laatste tijd. Werkelijk iedereen worstelt in meer of mindere mate ergens mee. Het geeft me in ieder gevoel een 'normaal' gevoel om 'vreemd' te zijn.
Ik heb verder niet veel zinnigs te melden. Ben vrijdagavond met een collega wat gaan eten. We kletsten 5 uur (!!!) vol en de volgende date staat al gepland. We herkenden beide zoveel van elkaar. Het grappige is dat ik 3 jaar geleden samen met haar een training had gedaan. Toen was de klik er al en 3 jaar later werkt ze bij mij op de afdeling. Ze is door een moeilijke periode gegaan en we kletsten wat over de bodem raken etc. en voor we het wisten hadden we het over hele wezenlijke dingen. Herkenning herkenning! Zo'n zuiver en puur mens, dat die nog bestaan zeg. Maar dat zegt iets over de omgeving waar ik vandaan kom.
Ik ga straks even naar buiten. Dvd'tje terugbrengen en als ik zin heb langs mijn moeder. Weekend is zo heerlijk om lekker bij te komen
Liefs!
Het hele vreemde eend in de bijt verhaal is een mooie uitgang naar een minder vreemd leven maar wat ik achter ben gekomen is dat ontzettend veel mensen zich vreemd voelen hier op aarde. Alleen zijn wij eigenwijs genoeg om overal vraagtekens bij te zetten. Hebben jullie dat ook? Dat je mensen observeert die het goed voor elkaar hebben en meedraaien met het leven maar dat je toch voelt dat het schijn is? Beetje vaag wat ik nu schrijf maar het is me echt opgevallen de laatste tijd. Werkelijk iedereen worstelt in meer of mindere mate ergens mee. Het geeft me in ieder gevoel een 'normaal' gevoel om 'vreemd' te zijn.
Ik heb verder niet veel zinnigs te melden. Ben vrijdagavond met een collega wat gaan eten. We kletsten 5 uur (!!!) vol en de volgende date staat al gepland. We herkenden beide zoveel van elkaar. Het grappige is dat ik 3 jaar geleden samen met haar een training had gedaan. Toen was de klik er al en 3 jaar later werkt ze bij mij op de afdeling. Ze is door een moeilijke periode gegaan en we kletsten wat over de bodem raken etc. en voor we het wisten hadden we het over hele wezenlijke dingen. Herkenning herkenning! Zo'n zuiver en puur mens, dat die nog bestaan zeg. Maar dat zegt iets over de omgeving waar ik vandaan kom.
Ik ga straks even naar buiten. Dvd'tje terugbrengen en als ik zin heb langs mijn moeder. Weekend is zo heerlijk om lekker bij te komen
Liefs!
maandag 15 december 2008 om 19:35
quote:Chameleon schreef op 15 december 2008 @ 19:32:Laten we zeggen dat ik op alle fronten nogal afwijk van m'n omgeving en dat ik daar last van heb gehad omdat ik zelf als tekortkoming zag. Pas de laatste tijd zie ik dat veel dingen geen toeval of omstandigheden waren, maar onbewuste keuzes. Kennelijk zorg ik op onbewust vlak beter voor mezelf dan daar waar ik het beredeneren ga.Dat lijkt me nou juist een groot ontembaar-vrouw-gehalte hebben, Cham
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 15 december 2008 om 21:56
Cham is in tha house Fijn dat je er weer bent. Mooi wat je hebt geschreven en ik ben trots op je dat je een afwijkend manier van leven hebt. Misschien is jouw manier van leven minder afwijken dan je zou denken. Eigenlijk is 'afwijkend' alleen datgene wat tegen jouw eigen natuur in gaat.
En hoeveel mensen leven niet zo? Kennen we niet allemaal iemand in onze omgeving die doet wat hij/zij denkt te moeten maar haar/zijn hart niet volgt?
Loving_Life bedankt voor je reacties op mijn post
EV, ik ben het met Cham eens. Stop de strijd met jezelf. Af en toe zul je nog wel de touwtjes in handen willen hebben en ook dat is goed. Je doet het op jouw tempo en op jouw manier. Neem wat je nodig hebt en wat je niet kunt gebruiken, laat het lekker liggen. Geldt voor zoveel dingen in het leven.
Met mij gaat het wel ok. Wanhoop heb ik sinds 2 jaar niet echt meer gehad maar meer het zweven tussen allerlei gebieden waar ik het bestaan nog niet van kende. Vandaag een aurareading gehad en ik kreeg dingen te horen die ik gisternacht had gedroomd. Hoe frappant.
De vrouw die me hielp zag mijn vader achter mij staan en de boodschap was dat ik hem los moest laten. Ja ja, ik wist het want dat had ik al gedroomd Dus vandaag een kaarsje aangestoken voor mijn vader en hem gedag gezegd. Ik ga niet meer aan hem trekken. Hij is 12 jaar geleden overleden en hij was de enige persoon bij wie ik me ooit als dochter veilig had gevoeld. Die veiligheid duurde kort maar wat een bitterzoete herinnering. Tijd om hem los te laten en tijd om het nu echt op mijn eigen kracht te gaan doen.
Ik weet niet of ik er wat aan heb maar ik heb het boek "Noodzakelijk verlies" van Judith Viorst gekocht. Ik duik er zo mijn bedje mee in. Zoals je jullie misschien al weten heb ik van veel mensen afscheid genomen. Omdat ze niet meer in mijn leven pasten of ik niet in die van hun. Ik ben vrij om te doen en te laten wat ik wil. Niemand om rekening mee te houden en alle tijd om de wonden te helen. Ik geniet van de luxe, verheug me op mijn groei en ben soms bang voor de toekomst. Ook voor wat er uit gaat komen met coachingstraject.
Een inspiratie voor ons allemaal: elke avond als je gaat slapen, zeg je tegen jezelf: I did it my way. En als je wakker wordt: I do it my way.
(f)
En hoeveel mensen leven niet zo? Kennen we niet allemaal iemand in onze omgeving die doet wat hij/zij denkt te moeten maar haar/zijn hart niet volgt?
Loving_Life bedankt voor je reacties op mijn post
EV, ik ben het met Cham eens. Stop de strijd met jezelf. Af en toe zul je nog wel de touwtjes in handen willen hebben en ook dat is goed. Je doet het op jouw tempo en op jouw manier. Neem wat je nodig hebt en wat je niet kunt gebruiken, laat het lekker liggen. Geldt voor zoveel dingen in het leven.
Met mij gaat het wel ok. Wanhoop heb ik sinds 2 jaar niet echt meer gehad maar meer het zweven tussen allerlei gebieden waar ik het bestaan nog niet van kende. Vandaag een aurareading gehad en ik kreeg dingen te horen die ik gisternacht had gedroomd. Hoe frappant.
De vrouw die me hielp zag mijn vader achter mij staan en de boodschap was dat ik hem los moest laten. Ja ja, ik wist het want dat had ik al gedroomd Dus vandaag een kaarsje aangestoken voor mijn vader en hem gedag gezegd. Ik ga niet meer aan hem trekken. Hij is 12 jaar geleden overleden en hij was de enige persoon bij wie ik me ooit als dochter veilig had gevoeld. Die veiligheid duurde kort maar wat een bitterzoete herinnering. Tijd om hem los te laten en tijd om het nu echt op mijn eigen kracht te gaan doen.
Ik weet niet of ik er wat aan heb maar ik heb het boek "Noodzakelijk verlies" van Judith Viorst gekocht. Ik duik er zo mijn bedje mee in. Zoals je jullie misschien al weten heb ik van veel mensen afscheid genomen. Omdat ze niet meer in mijn leven pasten of ik niet in die van hun. Ik ben vrij om te doen en te laten wat ik wil. Niemand om rekening mee te houden en alle tijd om de wonden te helen. Ik geniet van de luxe, verheug me op mijn groei en ben soms bang voor de toekomst. Ook voor wat er uit gaat komen met coachingstraject.
Een inspiratie voor ons allemaal: elke avond als je gaat slapen, zeg je tegen jezelf: I did it my way. En als je wakker wordt: I do it my way.
(f)
