Psyche
alle pijlers
PAAZ opname - het blijft moeilijk
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:10
Omdat ik in een ander topic de neiging heb heel fel te worden, terwijl TO daar niets aan zal hebben... een nieuw topic.
Ik heb het bij tijd en wijlen nog steeds moeilijk met de herinnering aan mijn opname. Het feit dat ik tegen mijn wil daar gezeten heb en geconfronteerd ben geweest met dingen die ik denk ik liever nooit gezien had...
Ik las net van een forumster dat zij de eerste drie dagen niks hoefde. Dan vind ik dat zo oneerlijk.... Ik moest iedere dag om half 8 opstaan, kreeg dan pillen (lorazepam).
Ik snap het nog steeds niet... ik had dagen niet geslapen voor ik opgenomen werd. Waarom maken mensen mij dan vroeg wakker om me vervolgens downers te geven... laat me dan slapen!
Het is slechts één van de vele dingen waar ik nog steeds moeite mee heb. Overigens heb ik van mijn huidige arts gehoord dat het beleid nu veranderd is, nadat patiënten actie ondernomen hebben over deze behandeling.
Maar ik denk soms: Als ze mij gewoon hadden laten uitrusten op die afdeling, was alles anders gegaan. Had ik eerder weer weg gemogen, had ik misschien mijn studentenkamer niet hoeven opgeven... etc etc etc...
In het andere topic zijn al dingen gezegd waar ik me erg in herkende (met name door Iry). Misschien is het goed om hier - ter verwerking - af en toe te schrijven.
Ik heb het bij tijd en wijlen nog steeds moeilijk met de herinnering aan mijn opname. Het feit dat ik tegen mijn wil daar gezeten heb en geconfronteerd ben geweest met dingen die ik denk ik liever nooit gezien had...
Ik las net van een forumster dat zij de eerste drie dagen niks hoefde. Dan vind ik dat zo oneerlijk.... Ik moest iedere dag om half 8 opstaan, kreeg dan pillen (lorazepam).
Ik snap het nog steeds niet... ik had dagen niet geslapen voor ik opgenomen werd. Waarom maken mensen mij dan vroeg wakker om me vervolgens downers te geven... laat me dan slapen!
Het is slechts één van de vele dingen waar ik nog steeds moeite mee heb. Overigens heb ik van mijn huidige arts gehoord dat het beleid nu veranderd is, nadat patiënten actie ondernomen hebben over deze behandeling.
Maar ik denk soms: Als ze mij gewoon hadden laten uitrusten op die afdeling, was alles anders gegaan. Had ik eerder weer weg gemogen, had ik misschien mijn studentenkamer niet hoeven opgeven... etc etc etc...
In het andere topic zijn al dingen gezegd waar ik me erg in herkende (met name door Iry). Misschien is het goed om hier - ter verwerking - af en toe te schrijven.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:14
Moon,
Ik neem aan dat ik die forumster ben?
Het verschil tussen jouw opname en die van mij is er als die van dag en nacht! Het is heel erg hoe ze met jou zijn omgegaan.
Ik merk ook dat het andere topic herinneringen oproept en ik heb er al moeilijk mee laat staan jij! Sterkte.
Ik neem aan dat ik die forumster ben?
Het verschil tussen jouw opname en die van mij is er als die van dag en nacht! Het is heel erg hoe ze met jou zijn omgegaan.
Ik merk ook dat het andere topic herinneringen oproept en ik heb er al moeilijk mee laat staan jij! Sterkte.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:17
Goed dat je dit topic hebt geopend Moon.
Ik las al tussen de regels door dat je er nog erg veel moeite mee hebt.
Een stuk boosheid? of frustratie dat het je zo negatief is overkomen op je meest kwetsbare moment.
Ik kreeg zelf toen een "keuze" van mijn psychiater.
Of vrijwillig gaan of hij liet mij gedwongen opnemen.
Ik ben er maar een korte periode geweest, had heel snel door dat ik hier snel weg moest.
Misschien fijn voor je om hier je gedachte erover hier te kunnen ventileren.
Ik las al tussen de regels door dat je er nog erg veel moeite mee hebt.
Een stuk boosheid? of frustratie dat het je zo negatief is overkomen op je meest kwetsbare moment.
Ik kreeg zelf toen een "keuze" van mijn psychiater.
Of vrijwillig gaan of hij liet mij gedwongen opnemen.
Ik ben er maar een korte periode geweest, had heel snel door dat ik hier snel weg moest.
Misschien fijn voor je om hier je gedachte erover hier te kunnen ventileren.
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:28
quote:iry schreef op 13 oktober 2009 @ 21:17:
Goed dat je dit topic hebt geopend Moon.
Ik las al tussen de regels door dat je er nog erg veel moeite mee hebt.
Een stuk boosheid? of frustratie dat het je zo negatief is overkomen op je meest kwetsbare moment.
Ik kreeg zelf toen een "keuze" van mijn psychiater.
Of vrijwillig gaan of hij liet mij gedwongen opnemen.
Ik ben er maar een korte periode geweest, had heel snel door dat ik hier snel weg moest.
Misschien fijn voor je om hier je gedachte erover hier te kunnen ventileren.Deze "keuze" kreeg ik ook. Mocht alleen niet meer naar huis om spullen te halen die dag want ze verwachte dat ik dan niet meer terug kwam. Bovendien mocht ik niet met mijn man spullen halen want die stond niet achter de opname en ook dan waren ze bang dat ik niet terug kwam. Ze zeiden wel dat ze dan de politie me op zouden komen laten halen.
Goed dat je dit topic hebt geopend Moon.
Ik las al tussen de regels door dat je er nog erg veel moeite mee hebt.
Een stuk boosheid? of frustratie dat het je zo negatief is overkomen op je meest kwetsbare moment.
Ik kreeg zelf toen een "keuze" van mijn psychiater.
Of vrijwillig gaan of hij liet mij gedwongen opnemen.
Ik ben er maar een korte periode geweest, had heel snel door dat ik hier snel weg moest.
Misschien fijn voor je om hier je gedachte erover hier te kunnen ventileren.Deze "keuze" kreeg ik ook. Mocht alleen niet meer naar huis om spullen te halen die dag want ze verwachte dat ik dan niet meer terug kwam. Bovendien mocht ik niet met mijn man spullen halen want die stond niet achter de opname en ook dan waren ze bang dat ik niet terug kwam. Ze zeiden wel dat ze dan de politie me op zouden komen laten halen.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:29
Ja Ibi, klopt. Ben blij dat jij jouw opname anders ervaren hebt, je hebt al genoeg vervelende dingen meegemaakt.
Klopt, er zit enorm veel boosheid. Ik blijf het onterecht vinden. Heb ook wel eens overwogen stappen te ondernemen, maar dacht: ik kan mijn energie ook besteden aan de toekomst, ipv het verleden.
Wat ook erg moeilijk was is dat ik niet in mijn eigen woonplaats opgenomen 'mocht' worden. De arts die mij diagnostiseerde was een hele nare man. (Mijn huidige psych heeft het niet met zoveel woorden gezegd... maar is het wat die arts betreft met mij eens, geloof ik )
Ik heb al eerder overwogen een topic te openen. In 'stap voor stap' heb ik gelukkig al hierover kunnen praten. Maar dat topic was eigenlijk bedoeld voor de toekomst, niet voor het oprakelen van het verleden.
Ik ben blij met jullie reacties, heel fijn
Klopt, er zit enorm veel boosheid. Ik blijf het onterecht vinden. Heb ook wel eens overwogen stappen te ondernemen, maar dacht: ik kan mijn energie ook besteden aan de toekomst, ipv het verleden.
Wat ook erg moeilijk was is dat ik niet in mijn eigen woonplaats opgenomen 'mocht' worden. De arts die mij diagnostiseerde was een hele nare man. (Mijn huidige psych heeft het niet met zoveel woorden gezegd... maar is het wat die arts betreft met mij eens, geloof ik )
Ik heb al eerder overwogen een topic te openen. In 'stap voor stap' heb ik gelukkig al hierover kunnen praten. Maar dat topic was eigenlijk bedoeld voor de toekomst, niet voor het oprakelen van het verleden.
Ik ben blij met jullie reacties, heel fijn
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:34
Ja die keuze had ik ook. Dus eigenlijk was het geen keuze want de optie 'gewoon naar buiten gaan' was er niet meer bij.
Ik ben boos geworden en heb gezegd dat ik een vriendin wilde bellen. Dat is toen gebeurd, die vriendin heeft (naar later bleek in overleg met mijn familie) mij aangeraden me wel even te laten onderzoeken in het ziekenhuis en daar heb ik mee in gestemd.
Laatst hadden we het erover en toen pas begreep ik dat men mij niet gedwongen had mogen opnemen. Vriendin vertelde dat men mij had moeten laten gaan als ik niet ingestemd had met vrijwillige opname.
Dus achteraf was de optie weggaan er eigenlijk wel. Dat wist ik toen niet.
Vriendin heeft wel gedacht dat ze hiermee de vriendschap op het spel heeft gezet, maar dat is niet zo. Zijn nog steeds dikke maatjes (met soms een ruzie maar dat zijn onze karakters)
Vonden jullie dat niet heel naar dan, dat je niet eens meer je eigen tas mocht pakken?
En even je kamer of huis netjes achterlaten? Toen ik voor het eerst naar huis mocht had mijn moeder mijn kamer opgeruimd, maar eigenlijk houd ik er niet van als zij aan mijn spullen zit. Had dat liever allemaal zelf geregeld.
Ik ben boos geworden en heb gezegd dat ik een vriendin wilde bellen. Dat is toen gebeurd, die vriendin heeft (naar later bleek in overleg met mijn familie) mij aangeraden me wel even te laten onderzoeken in het ziekenhuis en daar heb ik mee in gestemd.
Laatst hadden we het erover en toen pas begreep ik dat men mij niet gedwongen had mogen opnemen. Vriendin vertelde dat men mij had moeten laten gaan als ik niet ingestemd had met vrijwillige opname.
Dus achteraf was de optie weggaan er eigenlijk wel. Dat wist ik toen niet.
Vriendin heeft wel gedacht dat ze hiermee de vriendschap op het spel heeft gezet, maar dat is niet zo. Zijn nog steeds dikke maatjes (met soms een ruzie maar dat zijn onze karakters)
Vonden jullie dat niet heel naar dan, dat je niet eens meer je eigen tas mocht pakken?
En even je kamer of huis netjes achterlaten? Toen ik voor het eerst naar huis mocht had mijn moeder mijn kamer opgeruimd, maar eigenlijk houd ik er niet van als zij aan mijn spullen zit. Had dat liever allemaal zelf geregeld.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:40
Ik vond het enorm naar om niet naar huis te mogen! Ik wist dat ze me wel moesten laten gaan als ik er op stond maar weet ook dat ik al te veel had gezegd en dat de kans er echt was dat ze een gedwongen opname konden regelen.
Ik vond het gek om mijn hond niet te zien en tegen mijn man te moeten zeggen wat die mee moest nemen. Ik was ook erg in de war dus vergat de helft op te geven. Gelukkig had mijn man veel bij zich en kon hij gelijk weg van zijn werk dus zag ik hem 2 uur eerder dan ik dacht.
Daar was ik wel erg blij mee. Gaf hem heel de tijd opdrachten als: vergeet de container niet buiten te zetten, die en die rekening moet je betalen, tegen die moet je dit zeggen en tegen die dat, vergeet de katten geen eten te geven en ik zou vandaag de kattenbak doen.
Moeilijk om dat allemaal los te laten.
Wel goed van je vriendin dat ze overlegd heeft met je familie en echt handelde in jou belang!
Ik vond het gek om mijn hond niet te zien en tegen mijn man te moeten zeggen wat die mee moest nemen. Ik was ook erg in de war dus vergat de helft op te geven. Gelukkig had mijn man veel bij zich en kon hij gelijk weg van zijn werk dus zag ik hem 2 uur eerder dan ik dacht.
Daar was ik wel erg blij mee. Gaf hem heel de tijd opdrachten als: vergeet de container niet buiten te zetten, die en die rekening moet je betalen, tegen die moet je dit zeggen en tegen die dat, vergeet de katten geen eten te geven en ik zou vandaag de kattenbak doen.
Moeilijk om dat allemaal los te laten.
Wel goed van je vriendin dat ze overlegd heeft met je familie en echt handelde in jou belang!
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:46
Ik heb wel zelf mijn spullen kunnen pakken thuis
Er zat een weekend tussen het besluit en mijn opname.
En gezien ik er daar wel een vrijwillge indicatie had kon ik ook gewoon mijn spullen weer inpakken.
Vriend heb ik huilend gebelt of ik hij mij alsjeblieft kwam ophalen.
Wat hij gelijk deed ,ik hoorde achteraf dat hij met en knoop in zijn maag mij daar achterliet en er thuis erg van van slag was.
Heb een gesprek aangevraagd daar en mijn vetrek aangekondigd.
Er zat een weekend tussen het besluit en mijn opname.
En gezien ik er daar wel een vrijwillge indicatie had kon ik ook gewoon mijn spullen weer inpakken.
Vriend heb ik huilend gebelt of ik hij mij alsjeblieft kwam ophalen.
Wat hij gelijk deed ,ik hoorde achteraf dat hij met en knoop in zijn maag mij daar achterliet en er thuis erg van van slag was.
Heb een gesprek aangevraagd daar en mijn vetrek aangekondigd.
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:03
Dat verschilt per persoon Tjikkie.
Kan zijn wegens depressieve klachten, wegens een manie, oververmoeid, psychose enz enz.
Ook de doelen kunnen verschillen: tot rust komen, laten observeren, instellen op medicatie enz.
Kan zijn wegens depressieve klachten, wegens een manie, oververmoeid, psychose enz enz.
Ook de doelen kunnen verschillen: tot rust komen, laten observeren, instellen op medicatie enz.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:07
Goed topic! Ik kijk ook met veel boosheid terug naar een paar opnames (ja, helaas heb ik er meerdere gehad).
Ik was bang voor sommige 'lotgenoten'. Sommige waren echt bedreigend. Er liepen allerlei soorten mensen met verschillende ziektebeelden rond. De één deed nog gekker dan de ander!
De eerste opname was ik zo boos om het feit dat ik niet eens meer even naar huis mocht om zelf mijn tas in te pakken dat ik zei dat ik dat per se wel wou doen. Toen hebben ze me de weg versperd. Diezelfde middag werd ik beoordeeld en kreeg ik een IBS.
Nou, toen kon ik helemaal geen kant meer op. Ik vond het zeer onterecht en voelde me veel 'gezonder' dan al die andere patienten.
Ik verveelde me een ongeluk, want er was helemaal niets te doen. De activiteitenbegeleiding zat in een ander deel van het gebouw en ik mocht daar niet heen. Grrrrrr............
Moonlight, hoe weet je dat ze je niet hadden mogen houden daar? Als je een gevaar bent voor jezelf of voor een ander (ik weet niet of je dat was?) dan kunnen ze je volgens mij vasthouden tot je beoordeeld bent. Wanneer de (onafhankelijke) psychiater noodzaak ziet jou gedwongen op te nemen en jou een IBS 'wil' geven en de burgemeester geeft toestemming middels een handtekening, dan moet je blijven. Zo is mijn ervaring.
Correct me if I'm wrong!
Ik was bang voor sommige 'lotgenoten'. Sommige waren echt bedreigend. Er liepen allerlei soorten mensen met verschillende ziektebeelden rond. De één deed nog gekker dan de ander!
De eerste opname was ik zo boos om het feit dat ik niet eens meer even naar huis mocht om zelf mijn tas in te pakken dat ik zei dat ik dat per se wel wou doen. Toen hebben ze me de weg versperd. Diezelfde middag werd ik beoordeeld en kreeg ik een IBS.
Nou, toen kon ik helemaal geen kant meer op. Ik vond het zeer onterecht en voelde me veel 'gezonder' dan al die andere patienten.
Ik verveelde me een ongeluk, want er was helemaal niets te doen. De activiteitenbegeleiding zat in een ander deel van het gebouw en ik mocht daar niet heen. Grrrrrr............
Moonlight, hoe weet je dat ze je niet hadden mogen houden daar? Als je een gevaar bent voor jezelf of voor een ander (ik weet niet of je dat was?) dan kunnen ze je volgens mij vasthouden tot je beoordeeld bent. Wanneer de (onafhankelijke) psychiater noodzaak ziet jou gedwongen op te nemen en jou een IBS 'wil' geven en de burgemeester geeft toestemming middels een handtekening, dan moet je blijven. Zo is mijn ervaring.
Correct me if I'm wrong!
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:14
Ik ben nooit opgenomen geweest. Maar mijn ex dreigde er altijd mee dat het zo kon. Nou na onderzoek bleek dat helemaal niet waar te zijn. Ik weet niet hoe het is als je een gevaar voor de samenleving bent. Maar wat depri voelen kan niet een reden zijn.
Dus ik heb geen ervaringen maar vind het wel heftig te lezen. Wie en hoe en wat maakt een hoop uit waarom je bent opgenomen. Iets tegen je zin lijkt me hoe dan ook zinloos. Geholpen kan je alleen worden als je dat zelf wilt.
Ik vind het een nare situatie waar je in zit. Vraag me ook af of dit zo mag tegen je wil.
Ik zag dat je een relatief nieuw lid hier bent en ik hoop dat je hier ook wat plezier kunt vinden.
Ik heb geen idee wat er verder speelt dus kan echt niets zinnigs verder zeggen. Wil wel zeggen, weet niet wat er is maar als iets onterecht is, zoek hulp bij vriendinnen. Kijk of je op jezelf kan wonen. Het klinkt allemaal heel naar.
Veel liefs en sterkte. xxx
Dus ik heb geen ervaringen maar vind het wel heftig te lezen. Wie en hoe en wat maakt een hoop uit waarom je bent opgenomen. Iets tegen je zin lijkt me hoe dan ook zinloos. Geholpen kan je alleen worden als je dat zelf wilt.
Ik vind het een nare situatie waar je in zit. Vraag me ook af of dit zo mag tegen je wil.
Ik zag dat je een relatief nieuw lid hier bent en ik hoop dat je hier ook wat plezier kunt vinden.
Ik heb geen idee wat er verder speelt dus kan echt niets zinnigs verder zeggen. Wil wel zeggen, weet niet wat er is maar als iets onterecht is, zoek hulp bij vriendinnen. Kijk of je op jezelf kan wonen. Het klinkt allemaal heel naar.
Veel liefs en sterkte. xxx
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:22
Ik ben ook voor een paar weken opgenomen geweest op de paaz.
Net als Iry had ik de keuze vrijwillig te gaan, anders zou het een gedwongen opname worden.
Ik herken veel van de negatieve dingen die hier en op het andere topic genoemd zijn.
Ikzelf had er alleen niet zo'n last van.
Ik werd echt met rust gelaten, en mocht mijn eigen gang gaan terwijl ze me natuurlijk wel in de gaten hielden.
Ik ben daar in die paar weken echt tot rust gekomen. Toen ik eenmaal zover was, wilde ik ook acuut weg. Toen zag ik al het leed van andere patienten, en het beleid wat ze daar hadden waar ik het vaak niet mee eens was.
Vervelend dat jij er zo'n rotgevoel aan over hebt gehouden Moon..
I
Net als Iry had ik de keuze vrijwillig te gaan, anders zou het een gedwongen opname worden.
Ik herken veel van de negatieve dingen die hier en op het andere topic genoemd zijn.
Ikzelf had er alleen niet zo'n last van.
Ik werd echt met rust gelaten, en mocht mijn eigen gang gaan terwijl ze me natuurlijk wel in de gaten hielden.
Ik ben daar in die paar weken echt tot rust gekomen. Toen ik eenmaal zover was, wilde ik ook acuut weg. Toen zag ik al het leed van andere patienten, en het beleid wat ze daar hadden waar ik het vaak niet mee eens was.
Vervelend dat jij er zo'n rotgevoel aan over hebt gehouden Moon..
I
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:25
quote:Moonlight82 schreef op 13 oktober 2009 @ 21:34:
Vonden jullie dat niet heel naar dan, dat je niet eens meer je eigen tas mocht pakken?
Ja. Daar baalde ik wel van.
Ik ben rechtstreeks vanuit de therapie die ik toen volgde naar de paaz gebracht. Mocht niet naar huis, en ook niemand bellen.
Gelukkig mocht er wel een groepsgenootje mee.
Later heb ik mijn vriend kunnen bellen.
De reden was geloof ik dat ze bang waren dat ik niet meer terug zou komen, of erger nog, mezelf iets aan zou doen in die tussentijd.
Vonden jullie dat niet heel naar dan, dat je niet eens meer je eigen tas mocht pakken?
Ja. Daar baalde ik wel van.
Ik ben rechtstreeks vanuit de therapie die ik toen volgde naar de paaz gebracht. Mocht niet naar huis, en ook niemand bellen.
Gelukkig mocht er wel een groepsgenootje mee.
Later heb ik mijn vriend kunnen bellen.
De reden was geloof ik dat ze bang waren dat ik niet meer terug zou komen, of erger nog, mezelf iets aan zou doen in die tussentijd.
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:28
quote:iry schreef op 13 oktober 2009 @ 21:46:
Ik heb wel zelf mijn spullen kunnen pakken thuis
Er zat een weekend tussen het besluit en mijn opname.
En gezien ik er daar wel een vrijwillge indicatie had kon ik ook gewoon mijn spullen weer inpakken.
Vriend heb ik huilend gebelt of ik hij mij alsjeblieft kwam ophalen.
Wat hij gelijk deed ,ik hoorde achteraf dat hij met en knoop in zijn maag mij daar achterliet en er thuis erg van van slag was.
Heb een gesprek aangevraagd daar en mijn vetrek aangekondigd.
Ik zat er toch eigenlijk ook vrijwillig, maar ik mocht echt niet zomaar vertrekken hoor!
Ik he mijn vertek ook aangekondigd, maar dit werd dus echt niet geaccepteerd. Had mijn spullen zelfs al ingepakt.
En ook mijn vriend en vriendinnen vonden het verschrikkelijk om me daar achter te laten. Hebben ze het nu nog weleens over, terwijl ik er liever niet meer aan herinnerd word.
Ik heb wel zelf mijn spullen kunnen pakken thuis
Er zat een weekend tussen het besluit en mijn opname.
En gezien ik er daar wel een vrijwillge indicatie had kon ik ook gewoon mijn spullen weer inpakken.
Vriend heb ik huilend gebelt of ik hij mij alsjeblieft kwam ophalen.
Wat hij gelijk deed ,ik hoorde achteraf dat hij met en knoop in zijn maag mij daar achterliet en er thuis erg van van slag was.
Heb een gesprek aangevraagd daar en mijn vetrek aangekondigd.
Ik zat er toch eigenlijk ook vrijwillig, maar ik mocht echt niet zomaar vertrekken hoor!
Ik he mijn vertek ook aangekondigd, maar dit werd dus echt niet geaccepteerd. Had mijn spullen zelfs al ingepakt.
En ook mijn vriend en vriendinnen vonden het verschrikkelijk om me daar achter te laten. Hebben ze het nu nog weleens over, terwijl ik er liever niet meer aan herinnerd word.
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:36
In eerste instantie bij mij ook niet Appel.
Maar uiteindelijk zat ik daar toch met een vrijwillige indicatie en was ik geen gevaar voor mijzelf of anderen.
Er was bij mij geen speld tussen te krijgen,ik ging punt!
Vriend had ik al gebeld en was onderweg.
Ze wilden mij eerst nog houden totdat ze contact hadden gehad met mijn psychiater maar ook daar ging ik niet op wachten.
Er is toen nog een andere psychiater bijgehaald en die melde wel dat ze mij met deze indicatie niet konden houden....maar wilde wel overleggen over mijn besluit.
Nou ik niet.....baai baai zwaai zwaai (zo wat was ik recalcitrant toen maar echt,ik moest weg en snel ook!)
Maar uiteindelijk zat ik daar toch met een vrijwillige indicatie en was ik geen gevaar voor mijzelf of anderen.
Er was bij mij geen speld tussen te krijgen,ik ging punt!
Vriend had ik al gebeld en was onderweg.
Ze wilden mij eerst nog houden totdat ze contact hadden gehad met mijn psychiater maar ook daar ging ik niet op wachten.
Er is toen nog een andere psychiater bijgehaald en die melde wel dat ze mij met deze indicatie niet konden houden....maar wilde wel overleggen over mijn besluit.
Nou ik niet.....baai baai zwaai zwaai (zo wat was ik recalcitrant toen maar echt,ik moest weg en snel ook!)
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:41
Geen domme vraag hoor tsjikkie
Ik was opgenomen omdat het heel slecht ging met mij i.v.m mijn eetstoornis.
Daarnaast was ik ernstig uitgeput door een slaapstoornis en erg angstig thuis.
Achteraf gezien was ik meer op zijn plek in het ziekenhuis geweest.
Er is daarna nog wel opnieuw een poging tot opname gedaan in een andere instelling,maar die wilde mij niet hebben op grond van medische gezondheidsrisico's.
Nou ja......en toen maar niets, kon ik het verder zelf uitzoeken.
Ik was opgenomen omdat het heel slecht ging met mij i.v.m mijn eetstoornis.
Daarnaast was ik ernstig uitgeput door een slaapstoornis en erg angstig thuis.
Achteraf gezien was ik meer op zijn plek in het ziekenhuis geweest.
Er is daarna nog wel opnieuw een poging tot opname gedaan in een andere instelling,maar die wilde mij niet hebben op grond van medische gezondheidsrisico's.
Nou ja......en toen maar niets, kon ik het verder zelf uitzoeken.
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:43
Ik denk dat dan het verschil is dat jij geen gevaar was. Wat zij een gevaar vinden dan.
Mij werd het ten strengste afgeraden. Toen ik vroeg wat er gebuerde als ik toch ging, werd me dus verteld dat het dan omgezet kon worden in een gedwongen opname.
Maar pff... ik had het daar na twee weken wel gezien toen ik me beter voelde en weer meer bij mij positieven kwam zal ik maar zeggen. Wat een ellende daar zeg!! Maar dat vertelde je mij in die tijd ook al ja.. over hoe jij erover dacht Ier.
En toen zijn er ook wel gesprekken gekomen over naar huis gaan.
Maar dat gaat dan zo traag allemaal daar...
Mij werd het ten strengste afgeraden. Toen ik vroeg wat er gebuerde als ik toch ging, werd me dus verteld dat het dan omgezet kon worden in een gedwongen opname.
Maar pff... ik had het daar na twee weken wel gezien toen ik me beter voelde en weer meer bij mij positieven kwam zal ik maar zeggen. Wat een ellende daar zeg!! Maar dat vertelde je mij in die tijd ook al ja.. over hoe jij erover dacht Ier.
En toen zijn er ook wel gesprekken gekomen over naar huis gaan.
Maar dat gaat dan zo traag allemaal daar...
dinsdag 13 oktober 2009 om 22:50
Gelukkig heb ik wel hele goede ervaringen op de PAAZ opgedaan. Natuurlijk ging het niet altijd zoals ik zelf zou willen maar dat kon ik niet. Ik kwam daar niet om de hele dag te slapen maar ik kwam er om een depressie te overwinnen en om mijn suicidale gedachten niet om te zetten in daden.
Ik schaam me rot maar soms was ik echt blij dat ik daar was.
Ik heb er 4 keer gelegen waarvan 2 keer de volle 3 maanden voordat ik overging naar een psychiatrisch ziekenhuis en ook daar alleen maar goede ervaringen, dwz in het zuiden.
In het oosten heb ik ook in een psychiatrisch ziekenhuis gelegen en dat was verschrikkelijk. geen therapieën, helemaal niets. Begeleiding vond ik ook echt slecht.
Jammer dat sommigen zo'n negatieve ervaringen op de PAAZ hebben opgedaan.
Ik schaam me rot maar soms was ik echt blij dat ik daar was.
Ik heb er 4 keer gelegen waarvan 2 keer de volle 3 maanden voordat ik overging naar een psychiatrisch ziekenhuis en ook daar alleen maar goede ervaringen, dwz in het zuiden.
In het oosten heb ik ook in een psychiatrisch ziekenhuis gelegen en dat was verschrikkelijk. geen therapieën, helemaal niets. Begeleiding vond ik ook echt slecht.
Jammer dat sommigen zo'n negatieve ervaringen op de PAAZ hebben opgedaan.
dinsdag 13 oktober 2009 om 23:37
Bosaapje gelukkig zijn er dus ook mensen met positieve ervaringen.
Het ergste van zo'n (gedwongen) opname vond ik dat je de controle over je eigen leven kwijt bent. Anderen gaan ineens over jou beslissen. Ik werd daar heel erg opstandig van.
Tjikkie, ik was toen een beetje in de war en had een flink ondergewicht.
Het ergste van zo'n (gedwongen) opname vond ik dat je de controle over je eigen leven kwijt bent. Anderen gaan ineens over jou beslissen. Ik werd daar heel erg opstandig van.
Tjikkie, ik was toen een beetje in de war en had een flink ondergewicht.
woensdag 14 oktober 2009 om 10:53
Haha moon, ik was ook boos over het vroege opstaan. Was psychotisch geweest en kreeg ook medicijnen, en na een psychose ben je moe moe moe en nog meer moe en die pillen maken je extra moe.
En dan om half 8 (!!!) moest ik mijn bed uit om de rest van de dag naar de muur te mogen staren...
's Avonds wil je dan vroeg (bij)slapen maar nee, dat mocht niet. Vanaf 10 uur (!!!) kon je je pillen vragen.
Jezus, ooit van herstel gehoord?
Tussendoor op mijn kamer op bed liggen, kwamen ze controleren steeds, mocht niet liggen.
"Kom je eruit? Anders kan je vanavond niet meer slapen" Nou echt wel hoor. Ik sliep de klok rond, met gemak.
Dat vond ik achterlijk...
En dan om half 8 (!!!) moest ik mijn bed uit om de rest van de dag naar de muur te mogen staren...
's Avonds wil je dan vroeg (bij)slapen maar nee, dat mocht niet. Vanaf 10 uur (!!!) kon je je pillen vragen.
Jezus, ooit van herstel gehoord?
Tussendoor op mijn kamer op bed liggen, kwamen ze controleren steeds, mocht niet liggen.
"Kom je eruit? Anders kan je vanavond niet meer slapen" Nou echt wel hoor. Ik sliep de klok rond, met gemak.
Dat vond ik achterlijk...
