Psyche
alle pijlers
PAAZ opname - het blijft moeilijk
dinsdag 13 oktober 2009 om 21:10
Omdat ik in een ander topic de neiging heb heel fel te worden, terwijl TO daar niets aan zal hebben... een nieuw topic.
Ik heb het bij tijd en wijlen nog steeds moeilijk met de herinnering aan mijn opname. Het feit dat ik tegen mijn wil daar gezeten heb en geconfronteerd ben geweest met dingen die ik denk ik liever nooit gezien had...
Ik las net van een forumster dat zij de eerste drie dagen niks hoefde. Dan vind ik dat zo oneerlijk.... Ik moest iedere dag om half 8 opstaan, kreeg dan pillen (lorazepam).
Ik snap het nog steeds niet... ik had dagen niet geslapen voor ik opgenomen werd. Waarom maken mensen mij dan vroeg wakker om me vervolgens downers te geven... laat me dan slapen!
Het is slechts één van de vele dingen waar ik nog steeds moeite mee heb. Overigens heb ik van mijn huidige arts gehoord dat het beleid nu veranderd is, nadat patiënten actie ondernomen hebben over deze behandeling.
Maar ik denk soms: Als ze mij gewoon hadden laten uitrusten op die afdeling, was alles anders gegaan. Had ik eerder weer weg gemogen, had ik misschien mijn studentenkamer niet hoeven opgeven... etc etc etc...
In het andere topic zijn al dingen gezegd waar ik me erg in herkende (met name door Iry). Misschien is het goed om hier - ter verwerking - af en toe te schrijven.
Ik heb het bij tijd en wijlen nog steeds moeilijk met de herinnering aan mijn opname. Het feit dat ik tegen mijn wil daar gezeten heb en geconfronteerd ben geweest met dingen die ik denk ik liever nooit gezien had...
Ik las net van een forumster dat zij de eerste drie dagen niks hoefde. Dan vind ik dat zo oneerlijk.... Ik moest iedere dag om half 8 opstaan, kreeg dan pillen (lorazepam).
Ik snap het nog steeds niet... ik had dagen niet geslapen voor ik opgenomen werd. Waarom maken mensen mij dan vroeg wakker om me vervolgens downers te geven... laat me dan slapen!
Het is slechts één van de vele dingen waar ik nog steeds moeite mee heb. Overigens heb ik van mijn huidige arts gehoord dat het beleid nu veranderd is, nadat patiënten actie ondernomen hebben over deze behandeling.
Maar ik denk soms: Als ze mij gewoon hadden laten uitrusten op die afdeling, was alles anders gegaan. Had ik eerder weer weg gemogen, had ik misschien mijn studentenkamer niet hoeven opgeven... etc etc etc...
In het andere topic zijn al dingen gezegd waar ik me erg in herkende (met name door Iry). Misschien is het goed om hier - ter verwerking - af en toe te schrijven.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 15 oktober 2009 om 17:19
Ah, Moon...ik kan boeken schrijven over de manieen van mijn vriend. Ik heb dingen meegemaakt, die geloof je gewoon niet.
In een van de manieen zaten we samen (met mijn zoon) op een kleine boot. Ik heb dus echt in een paar dagen moeten leren varen, omdat hij in zijn grootsheidswaan de kapitein was en dacht alles te weten....pffff! Op een gegeven moment hebben ik en mijn zoon besloten dat de boot terug naar huis moest. We wilde de boot niet voor de nacht in Dordrecht aanleggen omdat dat nogal een 'drugsstad' is. (vriend blowt gigantisch in een manie, wat de psychose natuurlijk ten goede komt) Hebben dus 10 uur aan een stuk doorgevaren om in de Biesbosch voor anker te kunnen gaan.....veilig, geen toegang tot middelen, leek ons.
En wat gebeurd er (werkelijk waar).....komt er een klein roeibootje aangevaren met 2 'verlopen' types erin (het was net een film) en 1 van die twee mannen had een enorme joint in zijn handen.....eh? Ik weet nog dat ik naar boven toe heb geroepen: "God, is dit een grapje?" (ik ben niet gelovig ofzo)......
dat soort dingen....
In een van de manieen zaten we samen (met mijn zoon) op een kleine boot. Ik heb dus echt in een paar dagen moeten leren varen, omdat hij in zijn grootsheidswaan de kapitein was en dacht alles te weten....pffff! Op een gegeven moment hebben ik en mijn zoon besloten dat de boot terug naar huis moest. We wilde de boot niet voor de nacht in Dordrecht aanleggen omdat dat nogal een 'drugsstad' is. (vriend blowt gigantisch in een manie, wat de psychose natuurlijk ten goede komt) Hebben dus 10 uur aan een stuk doorgevaren om in de Biesbosch voor anker te kunnen gaan.....veilig, geen toegang tot middelen, leek ons.
En wat gebeurd er (werkelijk waar).....komt er een klein roeibootje aangevaren met 2 'verlopen' types erin (het was net een film) en 1 van die twee mannen had een enorme joint in zijn handen.....eh? Ik weet nog dat ik naar boven toe heb geroepen: "God, is dit een grapje?" (ik ben niet gelovig ofzo)......
dat soort dingen....
Just a little strenght in our hearts. Enough to heal.
donderdag 15 oktober 2009 om 17:33
Wij hadden ook allemaal een 1 persoonskamer. Anders hadden ze een gedwongen opname kunnen gaan proberen. Dan was ik echt niet aan een vrijwillige opname begonnen.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
donderdag 15 oktober 2009 om 18:11
donderdag 15 oktober 2009 om 19:29
Wij hadden 2 maal per week "normaal" corvee. Afwassen, tafels dekken en afruimen, koffie en thee verzorgen, de mensen wekken, avondeten uitserveren enz. enz.
Als iedereen dit 2 maal per week deed was het iedere dag gedaan. En als je er in de weekenden verbleef dan moest je ook boodschappen doen en koken.
En dan 1 maal per week allemaal het "grote" corvee.
Als iedereen dit 2 maal per week deed was het iedere dag gedaan. En als je er in de weekenden verbleef dan moest je ook boodschappen doen en koken.
En dan 1 maal per week allemaal het "grote" corvee.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
donderdag 15 oktober 2009 om 20:57
Bij ons waren het ook 1-persoonskamers hoor Didi en het scheelt enorm als je er vrijwillig zit en gewoon de mogelijkheid hebt om op te stappen als je het zelf wilt. Je kunt ervaren hoe het is en aan de hand van die ervaring beslissen of het iets voor je is. Misschien doet het jou goed om een tijdje opgenomen te zijn.
Wat die verhalen betreft van verwarring en rare gedachten......die komen bij mij ook weer boven. Ik kan er nu af en toe wel om lachen, want mijn kronkels waren echt belachelijk!
Bij ons werd er niet zelf gekookt. Ook niet door de verpleging. Iedere middag werd er een kar met dienbladen gebracht met daarop de bestelde warme maaltijd. Na het eten werden de dienbladen weer in de kar gezet en door de keukenhulpen teruggebracht naar de centrale keuken van het ziekenhuis.
Bij ons was er dus geen corvee. Bij de mensen van jullie die wel corvee hadden, hield iedereen zich daaraan? Sommige patienten kunnen dat toch helemaal niet?
In de nacht bleven de kamers trouwens open en dat vond ik geen prettig idee. Ik had graag een knop aan de binnenkant gehad die ik zelf kon omdraaien om de deur op slot te krijgen. De verpleging had toch een sleutel dus die konden er sowieso toch wel in.
Wat die verhalen betreft van verwarring en rare gedachten......die komen bij mij ook weer boven. Ik kan er nu af en toe wel om lachen, want mijn kronkels waren echt belachelijk!
Bij ons werd er niet zelf gekookt. Ook niet door de verpleging. Iedere middag werd er een kar met dienbladen gebracht met daarop de bestelde warme maaltijd. Na het eten werden de dienbladen weer in de kar gezet en door de keukenhulpen teruggebracht naar de centrale keuken van het ziekenhuis.
Bij ons was er dus geen corvee. Bij de mensen van jullie die wel corvee hadden, hield iedereen zich daaraan? Sommige patienten kunnen dat toch helemaal niet?
In de nacht bleven de kamers trouwens open en dat vond ik geen prettig idee. Ik had graag een knop aan de binnenkant gehad die ik zelf kon omdraaien om de deur op slot te krijgen. De verpleging had toch een sleutel dus die konden er sowieso toch wel in.
donderdag 15 oktober 2009 om 21:05
Voor mij is m'n opname (voor manische psychose) lang geleden (9 jaar) en, misschien vreemd gezegd, maar ik vind het eigenlijk best interessant om jullie ervaringen te lezen. Enerzijds om de herkenbaarheid (de verschrikkelijke isoleercel, corvee, uit je bed getrokken worden, horkerige verpleegkundigen (ook hele lieve)), maar ook geeft het wat troost dat meer mensen aan zo'n 'regime' onderworpen zijn en het toch aardig overleefd hebben.
Ik heb nog een aantal 'leuke' ervaringen, zoals: wij hadden wel meerpersoonskamers en een tijdje deelde ik de mijne met een zwijgzame vrouw en een babbelzieke moslima die 's ochtends om 6 uur haar 1e gebed naar Mekka hield. Heel fijn voor de nachtrust.
Maar nog altijd beter dan die bevriende medepatient wiens kamergenoot consequent zijn warme maaltijd nuttigde op hun slaapkamer (hij bestelde vaak shoarma).
Over moeheid/ niet op bed mogen en dan ook nog corvee. Dit laatste bestond voor ons ook uit boodschappen doen. Ik was nog randpsychotisch en vond dit dood- en doodeng. De afdeling waar ik op zat bestond voor een groot deel uit zwerversvolk. Ik heb toen een keer m'n corvee 'afgekocht' bij een junkie. Win-win-situatie in onze ogen, maar de verpleging vond het niet zo leuk
Ik heb nog een aantal 'leuke' ervaringen, zoals: wij hadden wel meerpersoonskamers en een tijdje deelde ik de mijne met een zwijgzame vrouw en een babbelzieke moslima die 's ochtends om 6 uur haar 1e gebed naar Mekka hield. Heel fijn voor de nachtrust.
Maar nog altijd beter dan die bevriende medepatient wiens kamergenoot consequent zijn warme maaltijd nuttigde op hun slaapkamer (hij bestelde vaak shoarma).
Over moeheid/ niet op bed mogen en dan ook nog corvee. Dit laatste bestond voor ons ook uit boodschappen doen. Ik was nog randpsychotisch en vond dit dood- en doodeng. De afdeling waar ik op zat bestond voor een groot deel uit zwerversvolk. Ik heb toen een keer m'n corvee 'afgekocht' bij een junkie. Win-win-situatie in onze ogen, maar de verpleging vond het niet zo leuk
donderdag 15 oktober 2009 om 21:42
Wij kregen ook de maaltijden aangediend hoor door de weeks. Moest alleen wel op tafel neer gezet worden door ons. Niet iedereen hield zich aan de corvee dus dan was het een tandje harder werken voor de anderen.
Ik zou het ook hebben afgekocht hoor dat boodschappen doen. Jammer dat de verpleging erachter kwam.
De deur kon gewoon op slot en ik had de sleutel en de verpleging. In de nacht en overdag deed ik hem gewoon op slot. Hulpverleners klopte gewoon en wachtte tot ik open deed.
Hadden jullie ook kamercontrole's? Wij hadden die 1 maal per week. Gelukkig mocht je wel aangeven dat je erbij wilde zijn. Ik lag op een avond op bed toen er kamercontrole kwam. Ineens hoor ik iemand de sleutel in mijn deur doen zonder te kloppen.
Toen hoorde ik gelijk een andere verpleegkundige zeggen: "Wat doe jij? IBI heeft aangegeven erbij te willen zijn. Je mag niet naar binnen". Vond ik zo netjes dat ik gelijk de deur even open deed.
Ik zou het ook hebben afgekocht hoor dat boodschappen doen. Jammer dat de verpleging erachter kwam.
De deur kon gewoon op slot en ik had de sleutel en de verpleging. In de nacht en overdag deed ik hem gewoon op slot. Hulpverleners klopte gewoon en wachtte tot ik open deed.
Hadden jullie ook kamercontrole's? Wij hadden die 1 maal per week. Gelukkig mocht je wel aangeven dat je erbij wilde zijn. Ik lag op een avond op bed toen er kamercontrole kwam. Ineens hoor ik iemand de sleutel in mijn deur doen zonder te kloppen.
Toen hoorde ik gelijk een andere verpleegkundige zeggen: "Wat doe jij? IBI heeft aangegeven erbij te willen zijn. Je mag niet naar binnen". Vond ik zo netjes dat ik gelijk de deur even open deed.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
donderdag 15 oktober 2009 om 22:54
Hier geen kamercontroles, dat dan niet. Iedereen kon trouwens gewoon de kamer in. Met als resultaat veel diefstal. Op de kamer was een kluisje, maar dat vergat ik (en anderen) wel eens te gebruiken.
Ik kon het meestal met de verpleging goed vinden, maar anderen zagen hen soms meer als gevangenbewaarders. Ook wel verschillende ervaringen, vaak per afdeling: op de ene afdeling toffe, betrokken en lieve mensen, op de andere afdeling een stel angsthazen die zich in het kantoortje verschansten. Vast ook wel lief, maar slachtoffer van personeeltekort en slecht beleid (daar werd bv. naar mijn mening ook snel gesepareerd).
Af en toe ook domme dingen: een broeder die zich tegenover mij heel negatief en veralgemeniserend uitliet over 'bipolairen'. Ff vergeten waar ik daar voor zat zeker...
Ik kon het meestal met de verpleging goed vinden, maar anderen zagen hen soms meer als gevangenbewaarders. Ook wel verschillende ervaringen, vaak per afdeling: op de ene afdeling toffe, betrokken en lieve mensen, op de andere afdeling een stel angsthazen die zich in het kantoortje verschansten. Vast ook wel lief, maar slachtoffer van personeeltekort en slecht beleid (daar werd bv. naar mijn mening ook snel gesepareerd).
Af en toe ook domme dingen: een broeder die zich tegenover mij heel negatief en veralgemeniserend uitliet over 'bipolairen'. Ff vergeten waar ik daar voor zat zeker...
vrijdag 16 oktober 2009 om 00:00
Klinkt ook heftig Lin... Dat je weer thuisgekomen bent.. knap.
Ik heb ook gevraagd op gegeven moment: wat heb ik nu? IBS, TBS (en nog zo'n andere term). Nee dat had ik allemaal niet, ik was vrijwillig opgenomen.
(ehm... ik was het er toch echt niet mee eens hoor... zo vrijwillig was het niet)
Ooh, ben net thuis, heel erg moe, kan niet meer alles lezen. Wilde alleen nog even zeggen dat ik begin van de avond ging zwemmen, en daar volgens mij iemand tegenkwam van de afdeling van toen.
Ik herinner me die persoon nog heel goed, maar weet niet of de man in het zwembad dezelfde was (snappen jullie nog?)
Hij verhuisde overal met me mee, van de ene naar de andere afdeling. Later nog eens in de supermarkt gezien, was ik hele dag van slag.
Geen idee hoe het afliep toen.. of hij naar huis ging of terug naar gesloten afd.
Whatever
Dan weet ik weer waarom ik wil verhuizen. Het lijkt me heerlijk om geen mensen van het ziekenhuis meer tegen te komen (zowel patiënten als personeel)
Ik heb ook gevraagd op gegeven moment: wat heb ik nu? IBS, TBS (en nog zo'n andere term). Nee dat had ik allemaal niet, ik was vrijwillig opgenomen.
(ehm... ik was het er toch echt niet mee eens hoor... zo vrijwillig was het niet)
Ooh, ben net thuis, heel erg moe, kan niet meer alles lezen. Wilde alleen nog even zeggen dat ik begin van de avond ging zwemmen, en daar volgens mij iemand tegenkwam van de afdeling van toen.
Ik herinner me die persoon nog heel goed, maar weet niet of de man in het zwembad dezelfde was (snappen jullie nog?)
Hij verhuisde overal met me mee, van de ene naar de andere afdeling. Later nog eens in de supermarkt gezien, was ik hele dag van slag.
Geen idee hoe het afliep toen.. of hij naar huis ging of terug naar gesloten afd.
Whatever
Dan weet ik weer waarom ik wil verhuizen. Het lijkt me heerlijk om geen mensen van het ziekenhuis meer tegen te komen (zowel patiënten als personeel)
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 16 oktober 2009 om 18:48
Hi Moonlight,
dat kan ik me goed voorstellen, dat je het naar vindt mensen uit het ziekenhuis tegen te komen!
Heb zelf ook een trauma opgelopen van mijn Paazopname. Zat gister te praten met een mede client uit de kliniek waar ik nu zit. Zij bleek verpleegkundige te zijn geweest op die Paaz. Ze zei dat alles wat ik erover vertelde (negatieve ervaringen) kloppen en dat met name het personeel zich ver boven de clienten verheven voelt. Overigens ook erg heftig om als psychiatrisch verpleegkundige te zijn opgenomen in een psychiatrische kliniek....
dat kan ik me goed voorstellen, dat je het naar vindt mensen uit het ziekenhuis tegen te komen!
Heb zelf ook een trauma opgelopen van mijn Paazopname. Zat gister te praten met een mede client uit de kliniek waar ik nu zit. Zij bleek verpleegkundige te zijn geweest op die Paaz. Ze zei dat alles wat ik erover vertelde (negatieve ervaringen) kloppen en dat met name het personeel zich ver boven de clienten verheven voelt. Overigens ook erg heftig om als psychiatrisch verpleegkundige te zijn opgenomen in een psychiatrische kliniek....
vrijdag 16 oktober 2009 om 21:01
Nou eigenlijk vind ik dat laatste niet erger dan bij andere mensen. Het is voor iedereen kut.
Maar snap dat het wel heel dubbel voelt voor haar.
Dat vond ik het moeilijke, ze voelen zich verheven, doen alsof ze je moeder zijn of je kleuterjuf. Maar de meesten waren wel minder slim dan ik... kennen me minder goed dan ikzelf... waar halen ze dan het recht vandaan om mij te gaan vertellen wat ik moet doen?
Naar bed, uit bed, bord leegeten. Schoenen aan. Maak ik zelf wel uit.
Viel me wel op, zodra ik ging roken, mocht ik naar een andere afdeling. Dat vonden ze zodanig NIET bij mij passen dat het toen pas duidelijk werd dat ik er niet meer hoorde.
"Rook jij???"
"Ja gisteren begonnen, uit verveling..."
Toen werd er ook nog een client verliefd op me... toen ben ik overgeplaatst.
In wat voor kliniek zit je nu, FR?
Maar snap dat het wel heel dubbel voelt voor haar.
Dat vond ik het moeilijke, ze voelen zich verheven, doen alsof ze je moeder zijn of je kleuterjuf. Maar de meesten waren wel minder slim dan ik... kennen me minder goed dan ikzelf... waar halen ze dan het recht vandaan om mij te gaan vertellen wat ik moet doen?
Naar bed, uit bed, bord leegeten. Schoenen aan. Maak ik zelf wel uit.
Viel me wel op, zodra ik ging roken, mocht ik naar een andere afdeling. Dat vonden ze zodanig NIET bij mij passen dat het toen pas duidelijk werd dat ik er niet meer hoorde.
"Rook jij???"
"Ja gisteren begonnen, uit verveling..."
Toen werd er ook nog een client verliefd op me... toen ben ik overgeplaatst.
In wat voor kliniek zit je nu, FR?
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 16 oktober 2009 om 21:05
Nog een anekdote:
Ik zat TV te kijken met andere patient. (t Is heel stom maar ik weet alles nog tot in detail... okay... doen we niks aan)
Hij vraagt: Wat is er aan de andere kant? (dat is soort dialect hier, voor wat is er op de andere zender)
Wij zappen, waren beelden van Sail Amsterdam 2005 (wat ik zei.. ik weet alles nog, zelfs hoe die boot eruit zag)
Ik zei: Dat is Amsterdam.
Zat er zo'n verpleegstertje te schrijven, zij had kennelijk de taak mij te observeren. Ik zie nog voor me hoe ze vooroverboog en begon te pennen.
Volgende dag kreeg ik m terug hoor:
Je hebt duidelijk wanen. Je ziet dit zelf niet maar je zegt rare dingen soms. Gisteren zag je aan de achterkant van de televisie Amsterdam.
Ik bedoel maar....
(Zal ik toch dat boek gaan schrijven? )
Ik heb wijselijk mijn mond gehouden. Als ik dat nog moest uitleggen dan werd het me echt te gek. Heb vermoedelijk geknikt: Ja dan is het wel ernstig he...
Ik zat TV te kijken met andere patient. (t Is heel stom maar ik weet alles nog tot in detail... okay... doen we niks aan)
Hij vraagt: Wat is er aan de andere kant? (dat is soort dialect hier, voor wat is er op de andere zender)
Wij zappen, waren beelden van Sail Amsterdam 2005 (wat ik zei.. ik weet alles nog, zelfs hoe die boot eruit zag)
Ik zei: Dat is Amsterdam.
Zat er zo'n verpleegstertje te schrijven, zij had kennelijk de taak mij te observeren. Ik zie nog voor me hoe ze vooroverboog en begon te pennen.
Volgende dag kreeg ik m terug hoor:
Je hebt duidelijk wanen. Je ziet dit zelf niet maar je zegt rare dingen soms. Gisteren zag je aan de achterkant van de televisie Amsterdam.
Ik bedoel maar....
(Zal ik toch dat boek gaan schrijven? )
Ik heb wijselijk mijn mond gehouden. Als ik dat nog moest uitleggen dan werd het me echt te gek. Heb vermoedelijk geknikt: Ja dan is het wel ernstig he...
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
vrijdag 16 oktober 2009 om 22:58
Sorry dat ik me opdring maar ik zit geboeid jullie reacties te lezen. Diegene die het zelf meegemaakt hebben kunnen er soms zo nuchter en scherp over vertellen. Moonlight, je schrijft leuk, misschien moet je dat boek inderdaad gaan schrijven
Mij lijkt het inderdaad moeilijk om als je opgenomen bent het gevoel te krijgen dat je niet meer voor vol aangezien wordt, al zit dat misschien meer in je hoofd dan dat het echt zo is. Ik heb wel het idee dat de meeste mensen ondanks dat het geen feest was uiteindelijk wel baat bij hun behandeling gehad hebben en een stuk zijn opgeknapt als ze weer naar huis gaan.
Als je ooit psychische problemen hebt maakt dat altijd zoveel indruk en het verandert hoe dan ook toch je leven (ook eigen ervaring), ook al heb je het meeste uiteindelijk misschien een plek kunnen geven.
Mij lijkt het inderdaad moeilijk om als je opgenomen bent het gevoel te krijgen dat je niet meer voor vol aangezien wordt, al zit dat misschien meer in je hoofd dan dat het echt zo is. Ik heb wel het idee dat de meeste mensen ondanks dat het geen feest was uiteindelijk wel baat bij hun behandeling gehad hebben en een stuk zijn opgeknapt als ze weer naar huis gaan.
Als je ooit psychische problemen hebt maakt dat altijd zoveel indruk en het verandert hoe dan ook toch je leven (ook eigen ervaring), ook al heb je het meeste uiteindelijk misschien een plek kunnen geven.
zaterdag 17 oktober 2009 om 02:57
Je dringt je niet op hoor. Bedankt voor je compliment.
Ja misschien moet ik erover gaan schrijven. Hoe meer ik eraan denk, hoe meer ik ook weer weet.
Maar dan moet ik eerst een ander duidelijk doel in mijn leven hebben, en het schrijven ernaast doen. Anders verzuip ik in mijn eigen ellende.
FR, ik zit te denken: ze kennen je eigenlijk helemaal niet, dus hoe weten zij dan hoe je je opmerkingen bedoelt? Is gewoon even een overpeinzing.
Net zomin als ze weten dat ik wel vaker 's ochtends een actieve bui heb, dat ik heel veel vrijheid nodig heb, dat ik slecht tegen regeltjes kan, etc etc etc. Ik had van die mensen ook niet kunnen verwachten dat ze mij in 1 x snapten... maar ze hadden me niet als kleuter hoeven behandelen.
Wat heerlijk dat je slaapt nu! En wat fijn dat je arts daar ook blij mee is.
Ja wat zal dat een verschil zijn met de PAAZ.
Echt, het IS de hel. Wat dat betreft hoef ik niks meer te vrezen... ik ben in de hel geweest en die heb ik overleefd. Laat het leven maar komen, met al zijn ellende en zijn mooie dingen!
Ja misschien moet ik erover gaan schrijven. Hoe meer ik eraan denk, hoe meer ik ook weer weet.
Maar dan moet ik eerst een ander duidelijk doel in mijn leven hebben, en het schrijven ernaast doen. Anders verzuip ik in mijn eigen ellende.
FR, ik zit te denken: ze kennen je eigenlijk helemaal niet, dus hoe weten zij dan hoe je je opmerkingen bedoelt? Is gewoon even een overpeinzing.
Net zomin als ze weten dat ik wel vaker 's ochtends een actieve bui heb, dat ik heel veel vrijheid nodig heb, dat ik slecht tegen regeltjes kan, etc etc etc. Ik had van die mensen ook niet kunnen verwachten dat ze mij in 1 x snapten... maar ze hadden me niet als kleuter hoeven behandelen.
Wat heerlijk dat je slaapt nu! En wat fijn dat je arts daar ook blij mee is.
Ja wat zal dat een verschil zijn met de PAAZ.
Echt, het IS de hel. Wat dat betreft hoef ik niks meer te vrezen... ik ben in de hel geweest en die heb ik overleefd. Laat het leven maar komen, met al zijn ellende en zijn mooie dingen!
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 17 oktober 2009 om 03:25
quote:Moonlight82 schreef op 17 oktober 2009 @ 02:57:
Echt, het IS de hel. Wat dat betreft hoef ik niks meer te vrezen... ik ben in de hel geweest en die heb ik overleefd. Laat het leven maar komen, met al zijn ellende en zijn mooie dingen!
Ik breek ook even in, ik heb het topic in het begin even vluchtig gelezen maar ben toen snel weer "weg gegaan". Want ook bij mij borrelt er zoveel emotie op als ik dit lees. Woede, verdriet, wanhoop,verbijstering, angst enz enz....
Voor mij was het ook de Hel!!! Twee keer, en never nooit meer! Als je ooit dat boek gaat schrijven wil ik er wel aan bij dragen met mijn verhaal. Ik zou willen dat mensen eens kunnen lezen hoe het er aan toe kan gaan. Ik ben zelf geen schrijf talent dus zelf zou ik dat niet kunnen realiseren maar de wens is er wel om mijn verhaal te doen. Verder heb ik niet de behoefte om alles in het negatieve te trekken en de PAAZ an sich door de stront te trekken maar ik zou wel heel erg graag een beeld willen geven hoe het er óók kan zijn voor mensen. Hoe traumatisch het kan zijn. En dat het zéker niet voor een iedereen goed is. De insteek zal vast goed bedoeld zijn en er zullen mensen zijn die er wél baad bij hebben maar ik heb vaak gezien dat het totaal zijn doel mist, niet alleen bij mezelf.
Maar de zinnen die ik van je quote, daar heb ik wél veel aan! Zo is het voor mij ook!
Bedankt dat je ze hebt geschreven want hierdoor besef ik me weer even heel goed waar ik vandaan kom. Dat had ik even nodig!.
Voor iedereen hier die het ook als een hel heeft ervaren een
Echt, het IS de hel. Wat dat betreft hoef ik niks meer te vrezen... ik ben in de hel geweest en die heb ik overleefd. Laat het leven maar komen, met al zijn ellende en zijn mooie dingen!
Ik breek ook even in, ik heb het topic in het begin even vluchtig gelezen maar ben toen snel weer "weg gegaan". Want ook bij mij borrelt er zoveel emotie op als ik dit lees. Woede, verdriet, wanhoop,verbijstering, angst enz enz....
Voor mij was het ook de Hel!!! Twee keer, en never nooit meer! Als je ooit dat boek gaat schrijven wil ik er wel aan bij dragen met mijn verhaal. Ik zou willen dat mensen eens kunnen lezen hoe het er aan toe kan gaan. Ik ben zelf geen schrijf talent dus zelf zou ik dat niet kunnen realiseren maar de wens is er wel om mijn verhaal te doen. Verder heb ik niet de behoefte om alles in het negatieve te trekken en de PAAZ an sich door de stront te trekken maar ik zou wel heel erg graag een beeld willen geven hoe het er óók kan zijn voor mensen. Hoe traumatisch het kan zijn. En dat het zéker niet voor een iedereen goed is. De insteek zal vast goed bedoeld zijn en er zullen mensen zijn die er wél baad bij hebben maar ik heb vaak gezien dat het totaal zijn doel mist, niet alleen bij mezelf.
Maar de zinnen die ik van je quote, daar heb ik wél veel aan! Zo is het voor mij ook!
Bedankt dat je ze hebt geschreven want hierdoor besef ik me weer even heel goed waar ik vandaan kom. Dat had ik even nodig!.
Voor iedereen hier die het ook als een hel heeft ervaren een
zaterdag 17 oktober 2009 om 08:08
zaterdag 17 oktober 2009 om 09:59
Didi,
Ik was opgenomen in een kliniek van een GGZ instelling. Wel in een grote stad.
Heftige gevallen, zoals jij ze noemt, kom je overal tegen denk ik.
Mijn moeder dus 1 keer in de PAAZ en daar ook geen goede herinneringen aan van mij. En ik dacht dat zij het ook negatief had ervaren.
Als ik de keuze had zou ik het wel weten. Maar vergis je niet he didi en zijn genoeg mensen die er baat bij hebben (gehad)
Mijn ervaringen van de PAAZ afdeling waar mijn moeder zat is van zeker 12 jaar geleden. En mensen met goede ervaringen hebben wellicht minder de neiging om te reageren in dit topic.
Ik was opgenomen in een kliniek van een GGZ instelling. Wel in een grote stad.
Heftige gevallen, zoals jij ze noemt, kom je overal tegen denk ik.
Mijn moeder dus 1 keer in de PAAZ en daar ook geen goede herinneringen aan van mij. En ik dacht dat zij het ook negatief had ervaren.
Als ik de keuze had zou ik het wel weten. Maar vergis je niet he didi en zijn genoeg mensen die er baat bij hebben (gehad)
Mijn ervaringen van de PAAZ afdeling waar mijn moeder zat is van zeker 12 jaar geleden. En mensen met goede ervaringen hebben wellicht minder de neiging om te reageren in dit topic.
Ze bestaan, het is moeilijk te verstaan. Je wilt het niet horen, toch ben je samen met een geest geboren. In je zit een geest die leeft, die je soms moeilijkheden geeft. Eigenlijk is een geest heel fijn, anders zou je toch nooit geboren zijn?
zaterdag 17 oktober 2009 om 10:00
Hoi Didi, Snap dat het niet leuk is om dit allemaal te lezen als je moet beslissen of je er maandag naar toe gaat. In mijn geval was het de Paaz van het academisch ziekenhuis in Rotterdam. Het feit dat het een academisch ziekenhuis was, betekende dat alle artsen in opleiding waren en dat ik in 3 maanden 4 keer van arts ben veranderd. Verder werden we om de week meegenomen naar college zalen om als proef konijntjes te fungeren, brrrrrrrr. Er was 1 ervaren psychiater die ik bij elkaar 3 keer heb gesproken.
Op de afdeling waren 20 mensen, ik weet niet of dat groot is, waar ik nu ben is dat ook zo.
Hi Moonlight, Het klinkt zo herkenbaar wat je vertelt.... Ik had het gevoel dat ik de enige was die het zo heeft ervaren. Mij vonden ze niet echt depressief omdat ik met ferme passen liep en met ander patienten probeerde te praten. Geloofde jouw omgeving wat je er over vertelde? De mijne dus niet, bijvoorbeeld dat iemand die een keertje met sinaasappelen had gegooid, 5 dagen in de separeercel werd gezet. Mijn familie geloofde niet eens dat er separeercellen waren tot er gelukkig een tv programma over kwam.
Op de afdeling waren 20 mensen, ik weet niet of dat groot is, waar ik nu ben is dat ook zo.
Hi Moonlight, Het klinkt zo herkenbaar wat je vertelt.... Ik had het gevoel dat ik de enige was die het zo heeft ervaren. Mij vonden ze niet echt depressief omdat ik met ferme passen liep en met ander patienten probeerde te praten. Geloofde jouw omgeving wat je er over vertelde? De mijne dus niet, bijvoorbeeld dat iemand die een keertje met sinaasappelen had gegooid, 5 dagen in de separeercel werd gezet. Mijn familie geloofde niet eens dat er separeercellen waren tot er gelukkig een tv programma over kwam.
zaterdag 17 oktober 2009 om 10:25
zaterdag 17 oktober 2009 om 15:45
Hoi,
moeilijke keuze voor je, Didi. Je hebt vantevoren kunnen kijken (ik denk itt de meeste mensen hier), dus je kunt op je gevoel afgaan. Doe dat ook.
Wat betreft mijn ervaring: opgenomen met IBS, in een grote stad (veel junks) en 2x gesepareerd. Vooral dat laatste heeft wel een trauma opgeleverd en zo te horen is het unlikely dat dit bij jou gebeurt. 't Was trouwens geen PAAZ, maar GGZ-instelling. Tegenwoordig hebben ze daar alleen 1-persoonskamers (scheelt ook een berg)
Voor Antoon en andere meelezers: ik vind het fijn als mensen dit topic lezen, want bij een 'gewone' ziekenhuisopname kunnen mensen zich nog wel wat voorstellen. Dit geldt veel minder voor opname op een PAAZ oid.
Daarom nog een verhaal over gesepareerd zijn: de 1e avond dat ik opgenomen was, was ik psychotisch en probeerde mede-patienten te omhelzen (ook heel fijn voor hen, denk ik achteraf). Hierdoor belandde ik meteen in de separeer, da's een hok van 3x4. Je mag een 'scheurhemd' (zeer grof en zwaar katoenen hemd) aan, met wegwerponderbroek (toevallig niet in mijn maat aanwezig, erg onhandig want ik was ook nog ongesteld -> dat hield overigens vanzelf op....). De kamer bevatte verder 2 dikke, zware, matrassen, 2 dekens en een emmer om je behoefte op te doen. Het stonk er nogal. Om de zoveel tijd (in mijn herinnering elke paar uur en dat is dus veels te lang, maar misschien was het wel korter in het echt) kwam er iemand langs.
Oja, er was ook een schoolbord waar je op kon schrijven.
Deze ruimte heet dus 'prikkelarm' te zijn, maar ik werd juist erg angstig en paniekerig van dit armzalige en eenzame stinkhok. Het is gewoon handig om lastige mensen op te bergen, dat wel.
moeilijke keuze voor je, Didi. Je hebt vantevoren kunnen kijken (ik denk itt de meeste mensen hier), dus je kunt op je gevoel afgaan. Doe dat ook.
Wat betreft mijn ervaring: opgenomen met IBS, in een grote stad (veel junks) en 2x gesepareerd. Vooral dat laatste heeft wel een trauma opgeleverd en zo te horen is het unlikely dat dit bij jou gebeurt. 't Was trouwens geen PAAZ, maar GGZ-instelling. Tegenwoordig hebben ze daar alleen 1-persoonskamers (scheelt ook een berg)
Voor Antoon en andere meelezers: ik vind het fijn als mensen dit topic lezen, want bij een 'gewone' ziekenhuisopname kunnen mensen zich nog wel wat voorstellen. Dit geldt veel minder voor opname op een PAAZ oid.
Daarom nog een verhaal over gesepareerd zijn: de 1e avond dat ik opgenomen was, was ik psychotisch en probeerde mede-patienten te omhelzen (ook heel fijn voor hen, denk ik achteraf). Hierdoor belandde ik meteen in de separeer, da's een hok van 3x4. Je mag een 'scheurhemd' (zeer grof en zwaar katoenen hemd) aan, met wegwerponderbroek (toevallig niet in mijn maat aanwezig, erg onhandig want ik was ook nog ongesteld -> dat hield overigens vanzelf op....). De kamer bevatte verder 2 dikke, zware, matrassen, 2 dekens en een emmer om je behoefte op te doen. Het stonk er nogal. Om de zoveel tijd (in mijn herinnering elke paar uur en dat is dus veels te lang, maar misschien was het wel korter in het echt) kwam er iemand langs.
Oja, er was ook een schoolbord waar je op kon schrijven.
Deze ruimte heet dus 'prikkelarm' te zijn, maar ik werd juist erg angstig en paniekerig van dit armzalige en eenzame stinkhok. Het is gewoon handig om lastige mensen op te bergen, dat wel.
zaterdag 17 oktober 2009 om 16:08
De PAAZ hier hoort bij een vrij klein, wat dorps ziekenhuis en vlgs de psych komen er echt sporadisch echt heftige dingen voor, de "ernstige" gevallen gaan meteen naar een GGZ-instelling en niet daar daar.
Mijn vriend heeft zlf ook bij een GGZ-kliniek gewerkt als verpleegkundige en ja, dan krijg je wel de meest heftige verhalen te horen......niet nu hoor, maar in het verleden heeft hij daar wel eens over verteld. Maar hij werkte dan ook op een hele zware afdeling (soort tbs).
Anyway, ik ben er nog niet uit, heb advies ingewonnen en neig toch al meer naar een kant.......kijken of dat zo blijft.
Probeer mezelf ook voor te houden dat je soms dingen moet doen die niet leuk zijn, die eng zijn, maar wel goed voor je kunnen zijn.Misschien is dit dat ook......
Mijn vriend heeft zlf ook bij een GGZ-kliniek gewerkt als verpleegkundige en ja, dan krijg je wel de meest heftige verhalen te horen......niet nu hoor, maar in het verleden heeft hij daar wel eens over verteld. Maar hij werkte dan ook op een hele zware afdeling (soort tbs).
Anyway, ik ben er nog niet uit, heb advies ingewonnen en neig toch al meer naar een kant.......kijken of dat zo blijft.
Probeer mezelf ook voor te houden dat je soms dingen moet doen die niet leuk zijn, die eng zijn, maar wel goed voor je kunnen zijn.Misschien is dit dat ook......
woensdag 4 november 2009 om 11:39
Ik zie dat ik niet eens alles gelezen heb in dit topic. Het haalt ook zoveel naar boven...
Vanochtend de dag blij begonnen, maar 'men' vond het nodig nog even een link te leggen naar een bepaalde dag, voor mijn opname. IK WIL DAAR NIET AAN DENKEN VANDAAG!
Hoop dat ik het straks weer vergeten ben. Heb er gisteren ook al even aan gedacht, maakte zelf een grap die eigenlijk onschuldig was, maar er zat wel wat achter.
Gisteren dacht ik erover met een soort trots: Zo van, jullie zien een jong blond meisje, beetje naief misschien... maar je weet niet wat ik meegemaakt heb, en dat ik daardoor ook keihard kan zijn, soms.
Eén aanwezige van gisteren weet het wel, gelukkig.
Naja... dat dus even. Ik hoop dat ik het de rest van de dag kan loslaten.
*ademt in, ademt uit *
(Misschien komt ooit dat boek... ik blijf het in mijn achterhoofd houden maar moet heel sterk zijn voordat ik me daarin 'stort')
Vanochtend de dag blij begonnen, maar 'men' vond het nodig nog even een link te leggen naar een bepaalde dag, voor mijn opname. IK WIL DAAR NIET AAN DENKEN VANDAAG!
Hoop dat ik het straks weer vergeten ben. Heb er gisteren ook al even aan gedacht, maakte zelf een grap die eigenlijk onschuldig was, maar er zat wel wat achter.
Gisteren dacht ik erover met een soort trots: Zo van, jullie zien een jong blond meisje, beetje naief misschien... maar je weet niet wat ik meegemaakt heb, en dat ik daardoor ook keihard kan zijn, soms.
Eén aanwezige van gisteren weet het wel, gelukkig.
Naja... dat dus even. Ik hoop dat ik het de rest van de dag kan loslaten.
*ademt in, ademt uit *
(Misschien komt ooit dat boek... ik blijf het in mijn achterhoofd houden maar moet heel sterk zijn voordat ik me daarin 'stort')
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
woensdag 4 november 2009 om 19:02
Moonlight, eigenlijk weet ik niet goed wat ik moet schrijven. Ik vind dit een 'leuk' topic waarin iedereen de frustraties kwijt kan van ervaringen tijdens een opname. Ik heb ook een paar keer gepost, omdat ik veel herkende van wat men schreef.
Aan de andere kant roept het ook wel weer veel herinneringen en frustraties op. Ik vind dat zelf niet zo erg. Misschien verwerk ik het op die manier ook wel beter.
Ik vind in ieder geval dat jij heel leuk kunt schrijven en ik hoop dat dat schrijven van een boek niet in je achterhoofd blijft zitten, maar dat je er daadwerkelijk iets mee gaat doen. Maar het is net wat je zegt: Eerst sterk genoeg er voor zijn. Het moet je niet in slechtere doen brengen natuurlijk.
Aan de andere kant roept het ook wel weer veel herinneringen en frustraties op. Ik vind dat zelf niet zo erg. Misschien verwerk ik het op die manier ook wel beter.
Ik vind in ieder geval dat jij heel leuk kunt schrijven en ik hoop dat dat schrijven van een boek niet in je achterhoofd blijft zitten, maar dat je er daadwerkelijk iets mee gaat doen. Maar het is net wat je zegt: Eerst sterk genoeg er voor zijn. Het moet je niet in slechtere doen brengen natuurlijk.
