Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel II
vrijdag 23 december 2016 om 22:17
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 23:21
Ja dat is een goed idee Snow
Laten gaan
Al voel ik me nu wel enorm schuldig
En zeggen de gedachten dat ik het goed gedaan heb
Want volgens hen verdien ik geen bed
En wel ruzies en de bank
Daardoor twijfel ik nu wel
Want wil eigenlijk niet meer toegeven aan de gedachten
Moeilijk soms
Twijfel nog ff verder wat wijsheid is
Laten gaan
Al voel ik me nu wel enorm schuldig
En zeggen de gedachten dat ik het goed gedaan heb
Want volgens hen verdien ik geen bed
En wel ruzies en de bank
Daardoor twijfel ik nu wel
Want wil eigenlijk niet meer toegeven aan de gedachten
Moeilijk soms
Twijfel nog ff verder wat wijsheid is
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 23:22
Probeer het uit te leggen. Wat je voelt, waarom je zo doet. En ja, als hij de hele week laat is en moe is, dan snap ik dat hij geen energie voor ruzie heeft. Geen advies verder, leven en laten leven misschien? Aangeven dat je het niet kwaad bedoelt maar dat je je ook niet altijd raad weet met jezelf. Zoiets?
woensdag 11 januari 2017 om 23:26
Ja Branningbrothers ik begrijp wel dat ik zoiets moet doen
En de gedachten daarmee weer onderuit schuif
Maar het is elke keer zo'n strijd
Want in m'n hoofd werken ze me tegen
En zijn ze blij dat ik op de bank lig ipv bed
En dat vriend boos op me is
Stom hoofd
Maar ik ga straks toch proberen naar hem toe te gaan... en op bed te liggen
Ik moet gewoon er tegen in kunnen gaan
Ik probeer te geloven dat dat beter is
Bedankt voor je reactie
En de gedachten daarmee weer onderuit schuif
Maar het is elke keer zo'n strijd
Want in m'n hoofd werken ze me tegen
En zijn ze blij dat ik op de bank lig ipv bed
En dat vriend boos op me is
Stom hoofd
Maar ik ga straks toch proberen naar hem toe te gaan... en op bed te liggen
Ik moet gewoon er tegen in kunnen gaan
Ik probeer te geloven dat dat beter is
Bedankt voor je reactie
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 23:37
quote:Knuffelbeertjes schreef op 11 januari 2017 @ 23:26:
Ja Branningbrothers ik begrijp wel dat ik zoiets moet doen
En de gedachten daarmee weer onderuit schuif
Maar het is elke keer zo'n strijd
Want in m'n hoofd werken ze me tegen
En zijn ze blij dat ik op de bank lig ipv bed
En dat vriend boos op me is
Stom hoofd
Maar ik ga straks toch proberen naar hem toe te gaan... en op bed te liggen
Ik moet gewoon er tegen in kunnen gaan
Ik probeer te geloven dat dat beter is
Bedankt voor je reactie Ja, want jij bent sterker dan je gedachten. Dat heb je keer op keer al bewezen. En je vriend is lief. Maar misschien ook moe. En gestresst of bezorgd (om jou) of voelt zich onmachtig (om jou) of kwaad (op de dader). Hij is mens. Jij ook. Allebei van vlees en bloed, met gedachten, gevoelens, aannames en verwachtingen naar elkaar toe. Heel lastig allemaal.
Ja Branningbrothers ik begrijp wel dat ik zoiets moet doen
En de gedachten daarmee weer onderuit schuif
Maar het is elke keer zo'n strijd
Want in m'n hoofd werken ze me tegen
En zijn ze blij dat ik op de bank lig ipv bed
En dat vriend boos op me is
Stom hoofd
Maar ik ga straks toch proberen naar hem toe te gaan... en op bed te liggen
Ik moet gewoon er tegen in kunnen gaan
Ik probeer te geloven dat dat beter is
Bedankt voor je reactie Ja, want jij bent sterker dan je gedachten. Dat heb je keer op keer al bewezen. En je vriend is lief. Maar misschien ook moe. En gestresst of bezorgd (om jou) of voelt zich onmachtig (om jou) of kwaad (op de dader). Hij is mens. Jij ook. Allebei van vlees en bloed, met gedachten, gevoelens, aannames en verwachtingen naar elkaar toe. Heel lastig allemaal.
woensdag 11 januari 2017 om 23:55
Ja je hebt gelijk...
Ik ben in bed gaan liggen
En het is weer ok
Zelfs heel even kunnen knuffelen
Van de gedachten moest ik hem verleiden tot meer, dan mocht ik van ze wel in bed slapen
Maar ze zijn niet meer de baas
Ze zitten wel continu zich te ergeren aan m'n nieuwe gedrag, doen de hele tijd afkeurend zo:
Maar ik probeer door te gaan met het nieuwe gedrag. Heb pilletje genomen, warme melk gedronken, bitje in, op bed gaan liggen. Word de mildheid zelfde
En dan voel ik me tegenover de gedachten zo:
Ik ben in bed gaan liggen
En het is weer ok
Zelfs heel even kunnen knuffelen
Van de gedachten moest ik hem verleiden tot meer, dan mocht ik van ze wel in bed slapen
Maar ze zijn niet meer de baas
Ze zitten wel continu zich te ergeren aan m'n nieuwe gedrag, doen de hele tijd afkeurend zo:
Maar ik probeer door te gaan met het nieuwe gedrag. Heb pilletje genomen, warme melk gedronken, bitje in, op bed gaan liggen. Word de mildheid zelfde
En dan voel ik me tegenover de gedachten zo:
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 12 januari 2017 om 00:00
donderdag 12 januari 2017 om 00:04
Welterusten Branningbrothers
Bedankt voor al je lieve berichtjes
Sterkte met je werk
Hopelijk snel een nieuwe fijne (!) opdracht
Snow ik hoop dat je je morgen weer wat fijner voelt maar ik hoop ook dat als dat niet zo is je het wel eerlijk durft aan te geven als dat lukt, nu eerst een (hopelijk) goede nacht
Bedankt voor je lieve woorden
Welterusten ook voor de andere lieve meeschrijvers, hoop op een goede nacht
Bedankt voor al je lieve berichtjes
Sterkte met je werk
Hopelijk snel een nieuwe fijne (!) opdracht
Snow ik hoop dat je je morgen weer wat fijner voelt maar ik hoop ook dat als dat niet zo is je het wel eerlijk durft aan te geven als dat lukt, nu eerst een (hopelijk) goede nacht
Bedankt voor je lieve woorden
Welterusten ook voor de andere lieve meeschrijvers, hoop op een goede nacht
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 12 januari 2017 om 08:27
Heb goed geslapen
Dat was best wel even geleden.. maar een keer wakker, verder echt oke.
Mijn lichaam laat steeds meer van zich horen
Is alsof m'n lichaam ook iets te zeggen heeft?
(Ja wordt behoorlijk druk in m'n hoofd maar volgens m'n therapeut word ik niet gek en hoort het erbij)
Maar m'n lichaam geeft het niet aan als stem,
het heeft andere manieren, signalen..
Die eruit komen nu, steeds meer en meer doordat ik niks onderdruk..
Dan 'voelt(?)' het moe, m'n lichaam, maar normaalgesproken kon ik dan zeggen: dat maakt niet uit, je doet gewoon wat ik zeg. Volgens m'n gedachten heeft m'n lichaam niks te willen en te zeggen
Maar nu ik minder naar ze luister, gaat m'n lichaam van zich laten horen..
Kan ik me soms helemaal niet bewegen, want dan blokkeert het gewoon en is er een deel in mij wat de beelden weer laat zien
En ook al zeg ik: en nu doorrrr!! Het luistert minder goed.
Het is dood en dood eng wat ik allemaal voel qua lichaam
Het is ook opeens heel veel... (en dit klinkt vast ook gestoord maar ok, dat zeg ik trouwens omdat ik me ervoor schaam en me probeer in te dekken tegen jullie reacties): maar het is alsof ik 'opeens' veel meer lichaam heb... ik voel m'n armen en benen en buik (en die vind ik heel moeilijk want die wil ik niet voelen en deelgenoot maken van mezelf) en het is net alsof ze bij me proberen te horen.
Het is heel eng maar zolang ik niet onderdruk en meer doe aan die stomme zelfzorg, gebeuren dit soort dingen
Volgens de gedachten weer een bewijs dat ik terug moet naar m'n oude gedrag maar volgens mij heelt er iets of zo??
Ik hoop dat het voor meerderen een goede nacht was, misschien hebben jullie daar gelijk ik en helpt dat ook in de dag. Dat wens ik jullie ook, een mooie dag
Dat was best wel even geleden.. maar een keer wakker, verder echt oke.
Mijn lichaam laat steeds meer van zich horen
Is alsof m'n lichaam ook iets te zeggen heeft?
(Ja wordt behoorlijk druk in m'n hoofd maar volgens m'n therapeut word ik niet gek en hoort het erbij)
Maar m'n lichaam geeft het niet aan als stem,
het heeft andere manieren, signalen..
Die eruit komen nu, steeds meer en meer doordat ik niks onderdruk..
Dan 'voelt(?)' het moe, m'n lichaam, maar normaalgesproken kon ik dan zeggen: dat maakt niet uit, je doet gewoon wat ik zeg. Volgens m'n gedachten heeft m'n lichaam niks te willen en te zeggen
Maar nu ik minder naar ze luister, gaat m'n lichaam van zich laten horen..
Kan ik me soms helemaal niet bewegen, want dan blokkeert het gewoon en is er een deel in mij wat de beelden weer laat zien
En ook al zeg ik: en nu doorrrr!! Het luistert minder goed.
Het is dood en dood eng wat ik allemaal voel qua lichaam
Het is ook opeens heel veel... (en dit klinkt vast ook gestoord maar ok, dat zeg ik trouwens omdat ik me ervoor schaam en me probeer in te dekken tegen jullie reacties): maar het is alsof ik 'opeens' veel meer lichaam heb... ik voel m'n armen en benen en buik (en die vind ik heel moeilijk want die wil ik niet voelen en deelgenoot maken van mezelf) en het is net alsof ze bij me proberen te horen.
Het is heel eng maar zolang ik niet onderdruk en meer doe aan die stomme zelfzorg, gebeuren dit soort dingen
Volgens de gedachten weer een bewijs dat ik terug moet naar m'n oude gedrag maar volgens mij heelt er iets of zo??
Ik hoop dat het voor meerderen een goede nacht was, misschien hebben jullie daar gelijk ik en helpt dat ook in de dag. Dat wens ik jullie ook, een mooie dag
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 12 januari 2017 om 08:57
@Banningbrothers, mooie uitdrukking, geen raad weten met jezelf. Zo is het soms ook gewoon.
@Knuffelbeertjes. Waarom vind je zwemmen fijn? Want bij sporten voel je je lichaam toch ook beter?
Het is logisch dat betere zelfzorg je meer in je lichaam laat zijn (wat klinkt dat zweverig...). Goed voor jezelf zorgen betekent voor een groot deel ook goed voor je lichaam zorgen (eten, beweging, op tijd rusten). Je negatieve gedachten hielden je altijd overeind, dus die krijgen nu minder grip op je.
Het volgende niet quoten, want dit haal ik later weer weg denk ik. Bij sporten ga ik altijd door, ook al heb ik ergens pijn of ben ik moe, maar zolang mijn hoofd nog een rondje wil hardlopen of 'nog even' door wil gaan, ga ik door. Een vriend van me vond dat heel knap. Hij zei dat dat een soort ultiem doel is waar hij naar streeft: dat je hoofd de baas is over je lichaam. Ik vind dat helemaal geen goed doel eigenlijk, want je lichaam heb je nodig en daar mag je dus best naar luisteren. Maar als je altijd in je hoofd zit, is het best moeilijk om naar je lichaam te luisteren. Het is wel frappant dat sinds ons gesprek, ik meer mijn best doe om naar mijn lichaam te luisteren. Heeft het honger of zit mijn buik vol? (In plaats van vergeten te eten en per se mijn bord altijd leeg eten.) Is het moe? (In plaats van doorgaan tot mijn takenlijstje af is.) Wil het zitten en rusten of is het juist toe aan beweging? (In plaats van de hele dag op de computer te tikken... oh wacht, dat doe ik nog... ) Voel ik spanning in mijn lichaam, zo ja, waarom? (In plaats van mijn lichaam te negeren en alles weg te rationaliseren.)
@Knuffelbeertjes. Waarom vind je zwemmen fijn? Want bij sporten voel je je lichaam toch ook beter?
Het is logisch dat betere zelfzorg je meer in je lichaam laat zijn (wat klinkt dat zweverig...). Goed voor jezelf zorgen betekent voor een groot deel ook goed voor je lichaam zorgen (eten, beweging, op tijd rusten). Je negatieve gedachten hielden je altijd overeind, dus die krijgen nu minder grip op je.
Het volgende niet quoten, want dit haal ik later weer weg denk ik. Bij sporten ga ik altijd door, ook al heb ik ergens pijn of ben ik moe, maar zolang mijn hoofd nog een rondje wil hardlopen of 'nog even' door wil gaan, ga ik door. Een vriend van me vond dat heel knap. Hij zei dat dat een soort ultiem doel is waar hij naar streeft: dat je hoofd de baas is over je lichaam. Ik vind dat helemaal geen goed doel eigenlijk, want je lichaam heb je nodig en daar mag je dus best naar luisteren. Maar als je altijd in je hoofd zit, is het best moeilijk om naar je lichaam te luisteren. Het is wel frappant dat sinds ons gesprek, ik meer mijn best doe om naar mijn lichaam te luisteren. Heeft het honger of zit mijn buik vol? (In plaats van vergeten te eten en per se mijn bord altijd leeg eten.) Is het moe? (In plaats van doorgaan tot mijn takenlijstje af is.) Wil het zitten en rusten of is het juist toe aan beweging? (In plaats van de hele dag op de computer te tikken... oh wacht, dat doe ik nog... ) Voel ik spanning in mijn lichaam, zo ja, waarom? (In plaats van mijn lichaam te negeren en alles weg te rationaliseren.)
donderdag 12 januari 2017 om 09:04
Jah dat merk ik ook wel een beetje Snow
Alleen lees ik in jouw berichtje dat jij je best wel bewust bent/probeert te zijn van je lichaam
Ik heb daar nogal moeite mee want wil het eigenlijk niet hebben
Dat is nogal tegenstrijdig want ja het is er nou eenmaal
Maar ik ervaar het meer als een lastig 'ding' dat naar mij moet luisteren
Dat ultieme doel slaat wat dat betreft inderdaad nergens op (voor mij dan) want dat heb ik allang bereikt maar lijkt me niet iets om na te streven
Want nu pas voel ik delen van m'n lichaam en die doen alleen maar pijn (!)
En eigenlijk wil ik nog steeds niet dat het bij mij hoort want het is zoveel, zo omvattend of zo.. moeilijk uit te leggen maar het is eng
Opeens delen zo bewust te voelen
En wat ik voel lijkt in brand te staan, de huid en spieren doen zo'n zeer
Mooi om te lezen hoe jij ook met luisteren naar je lichaam bezig bent
Zwemmen vind ik fijn omdat ik dat op de automatische piloot kon doen (jaren gezwommen als kind), ik vraag me af hoe dat inmiddels is nu ik zoveel voel..
Alleen lees ik in jouw berichtje dat jij je best wel bewust bent/probeert te zijn van je lichaam
Ik heb daar nogal moeite mee want wil het eigenlijk niet hebben
Dat is nogal tegenstrijdig want ja het is er nou eenmaal
Maar ik ervaar het meer als een lastig 'ding' dat naar mij moet luisteren
Dat ultieme doel slaat wat dat betreft inderdaad nergens op (voor mij dan) want dat heb ik allang bereikt maar lijkt me niet iets om na te streven
Want nu pas voel ik delen van m'n lichaam en die doen alleen maar pijn (!)
En eigenlijk wil ik nog steeds niet dat het bij mij hoort want het is zoveel, zo omvattend of zo.. moeilijk uit te leggen maar het is eng
Opeens delen zo bewust te voelen
En wat ik voel lijkt in brand te staan, de huid en spieren doen zo'n zeer
Mooi om te lezen hoe jij ook met luisteren naar je lichaam bezig bent
Zwemmen vind ik fijn omdat ik dat op de automatische piloot kon doen (jaren gezwommen als kind), ik vraag me af hoe dat inmiddels is nu ik zoveel voel..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 12 januari 2017 om 09:05
Ik weet niet goed of dit hier thuishoort, maar wil het graag kwijt. Ik was gisteren tv aan het kijken, toen ik opeens een beeld van vroeger voor ogen kreeg.
Ik ben een meid van 19, en vroeger (als ik 6-8 jaar was ongeveer) speelde ik met een vriendin 'mama en papa'. Ik herinnerde mij dat wij daar soms ook sexuele bewegingen bij deden 'dry humpen' zeg maar. Ook herinnerde ik mij dat zij daar soms geen zin in had en ik haar dan een speeltje van mij gaf.
Nu voel ik me zo schuldig, kan aan niets anders denken. Ik weet dat ik er niets aan kan veranderen, maar shit wat voor persoon was ik.
Ik ben een meid van 19, en vroeger (als ik 6-8 jaar was ongeveer) speelde ik met een vriendin 'mama en papa'. Ik herinnerde mij dat wij daar soms ook sexuele bewegingen bij deden 'dry humpen' zeg maar. Ook herinnerde ik mij dat zij daar soms geen zin in had en ik haar dan een speeltje van mij gaf.
Nu voel ik me zo schuldig, kan aan niets anders denken. Ik weet dat ik er niets aan kan veranderen, maar shit wat voor persoon was ik.
donderdag 12 januari 2017 om 09:11
@Knuffelbeertjes. Luisteren naar je lichaam is ook iets dat je kunt leren en oefenen. Ik vind het nog steeds wel lastig, hoor. Maar ik merk wel dat mijn stemming (vaak) beter wordt als ik beter naar mijn lijf luister en er op tijd en gezond eten in stop en zo. Dus dat motiveert om te blijven oefenen.
Ellendig dat je lichaam pijn doet. Heb je dat je therapeute gezegd? Misschien heeft ze oefeningen of iets, wat helpt.
Ellendig dat je lichaam pijn doet. Heb je dat je therapeute gezegd? Misschien heeft ze oefeningen of iets, wat helpt.
donderdag 12 januari 2017 om 09:14
@Mishmashful, praat erover met je psycholoog. Door je angststoornis kan het best zijn dat er allerlei dingen naar boven komen van vroeger. Ik ken je niet, maar ik vind eigenlijk dat je het kind dat je was niets kwalijk kunt nemen. Maar als je aan niets anders kunt denken, is erover praten met je psych een goed idee.
donderdag 12 januari 2017 om 09:46
Dankjewel Snowfall. Ik voel mij gewoon zo schuldig, alsof ik een verkrachter ben ofzo. Sindsdien heb ik wel NOOIT meer zo iets gedaan!!! Dat wil ik even benadrukken.
Wou wel altijd doen wat de grote mensen deden, en herinner mij wel dat ik eens mijn ouders had 'betrapt' toen ze het deden als ik klein was. Misschien daarmee? Ik weet het niet
Heel raar dat ik daar nu zo opeens begin aan te denken.
Wou wel altijd doen wat de grote mensen deden, en herinner mij wel dat ik eens mijn ouders had 'betrapt' toen ze het deden als ik klein was. Misschien daarmee? Ik weet het niet
Heel raar dat ik daar nu zo opeens begin aan te denken.
donderdag 12 januari 2017 om 09:52
quote:Snowfall schreef op 12 januari 2017 @ 09:11:
@Knuffelbeertjes. Luisteren naar je lichaam is ook iets dat je kunt leren en oefenen. Ik vind het nog steeds wel lastig, hoor. Maar ik merk wel dat mijn stemming (vaak) beter wordt als ik beter naar mijn lijf luister en er op tijd en gezond eten in stop en zo. Dus dat motiveert om te blijven oefenen.
Ellendig dat je lichaam pijn doet. Heb je dat je therapeute gezegd? Misschien heeft ze oefeningen of iets, wat helpt. Dat klinkt wel fijn, dat je stemming beter wordt als je naar je lichaam luistert en een ritme aanhoudt. Ik heb geen idee hoe dat voor mij is eigenlijk..
Ik durf mijn therapeut niet nu alweer lastig te vallen eigenlijk... Kom ik wéér met iets aan.
@Knuffelbeertjes. Luisteren naar je lichaam is ook iets dat je kunt leren en oefenen. Ik vind het nog steeds wel lastig, hoor. Maar ik merk wel dat mijn stemming (vaak) beter wordt als ik beter naar mijn lijf luister en er op tijd en gezond eten in stop en zo. Dus dat motiveert om te blijven oefenen.
Ellendig dat je lichaam pijn doet. Heb je dat je therapeute gezegd? Misschien heeft ze oefeningen of iets, wat helpt. Dat klinkt wel fijn, dat je stemming beter wordt als je naar je lichaam luistert en een ritme aanhoudt. Ik heb geen idee hoe dat voor mij is eigenlijk..
Ik durf mijn therapeut niet nu alweer lastig te vallen eigenlijk... Kom ik wéér met iets aan.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 12 januari 2017 om 09:57
quote:mismashful2 schreef op 12 januari 2017 @ 09:05:
Ik weet niet goed of dit hier thuishoort, maar wil het graag kwijt. Ik was gisteren tv aan het kijken, toen ik opeens een beeld van vroeger voor ogen kreeg.
Ik ben een meid van 19, en vroeger (als ik 6-8 jaar was ongeveer) speelde ik met een vriendin 'mama en papa'. Ik herinnerde mij dat wij daar soms ook sexuele bewegingen bij deden 'dry humpen' zeg maar. Ook herinnerde ik mij dat zij daar soms geen zin in had en ik haar dan een speeltje van mij gaf.
Nu voel ik me zo schuldig, kan aan niets anders denken. Ik weet dat ik er niets aan kan veranderen, maar shit wat voor persoon was ik.Ik begrijp dat je al een psycholoog hebt, en het lijkt me goed om het voorval en vooral je schuldgevoel daar te bespreken. Maar veel kinderen spelen 'doktertje' en dit kan daar gewoon een variant op geweest zijn. En kinderen zijn soms niet bepaald goed in het respecteren van grenzen, dat moeten ze namelijk nog leren. Het schuldgevoel al die jaren na afloop klinkt zorgelijker dan wat je beschrijft.
Ik weet niet goed of dit hier thuishoort, maar wil het graag kwijt. Ik was gisteren tv aan het kijken, toen ik opeens een beeld van vroeger voor ogen kreeg.
Ik ben een meid van 19, en vroeger (als ik 6-8 jaar was ongeveer) speelde ik met een vriendin 'mama en papa'. Ik herinnerde mij dat wij daar soms ook sexuele bewegingen bij deden 'dry humpen' zeg maar. Ook herinnerde ik mij dat zij daar soms geen zin in had en ik haar dan een speeltje van mij gaf.
Nu voel ik me zo schuldig, kan aan niets anders denken. Ik weet dat ik er niets aan kan veranderen, maar shit wat voor persoon was ik.Ik begrijp dat je al een psycholoog hebt, en het lijkt me goed om het voorval en vooral je schuldgevoel daar te bespreken. Maar veel kinderen spelen 'doktertje' en dit kan daar gewoon een variant op geweest zijn. En kinderen zijn soms niet bepaald goed in het respecteren van grenzen, dat moeten ze namelijk nog leren. Het schuldgevoel al die jaren na afloop klinkt zorgelijker dan wat je beschrijft.
donderdag 12 januari 2017 om 09:59
Mismashful2, ik denk net als Snowfall dat het goed is dit te bespreken met je psycholoog.
Kinderen ontdekken op meerdere manieren hun lichaam en doen dat soms spelenderwijs en met elkaar, maar hoe dat precies zit ... daar ben ik niet de aangewezen persoon voor om te vertellen/uit te leggen
Je psycholoog weet dat vast! En probeer je niet schuldig te voelen hoor
Kinderen ontdekken op meerdere manieren hun lichaam en doen dat soms spelenderwijs en met elkaar, maar hoe dat precies zit ... daar ben ik niet de aangewezen persoon voor om te vertellen/uit te leggen
Je psycholoog weet dat vast! En probeer je niet schuldig te voelen hoor
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 12 januari 2017 om 10:04
[quote]Knuffelbeertjes schreef op 12 januari 2017 @ 09:52:
[...]
Dat klinkt wel fijn, dat je stemming beter wordt als je naar je lichaam luistert en een ritme aanhoudt. Ik heb geen idee hoe dat voor mij is eigenlijk..
/quote]
Zou het kunnen dat je biologisch ongeveer net zo in elkaar zit als wij? En dat dus ook bij jouw je lichaam en je mind samen één geheel zijn en elkaar dus beïnvloeden? Ik denk van wel. Dus als jij een beetje goed voor je lichaam zorgt (douchen, goed eten, beetje bewegen af en toe) dat je je dan ook wat beter voelt? Misschien eens een dansje proberen op die foute uur liedjes? (Tenzij je op kantoor bent, dan alleen doen als je ook je collega's wilt amuseren.)
Snowfall, naar je lichaam luisteren als je sport is goed, hoor. Zeker als je het nog moeilijk vind om 'goede pijn' (diep gaan) van 'foute pijn' (blessures) te onderscheiden. Ik ben als het om sport gaat trouwens erg van het motto 'komen opdagen en je best doen is misschien geen olympische medaille waard, maar soms wel een olympische prestatie en dus goed genoeg'.
Nu ga ik stoppen met werk-ontwijkend-gedrag.
[...]
Dat klinkt wel fijn, dat je stemming beter wordt als je naar je lichaam luistert en een ritme aanhoudt. Ik heb geen idee hoe dat voor mij is eigenlijk..
/quote]
Zou het kunnen dat je biologisch ongeveer net zo in elkaar zit als wij? En dat dus ook bij jouw je lichaam en je mind samen één geheel zijn en elkaar dus beïnvloeden? Ik denk van wel. Dus als jij een beetje goed voor je lichaam zorgt (douchen, goed eten, beetje bewegen af en toe) dat je je dan ook wat beter voelt? Misschien eens een dansje proberen op die foute uur liedjes? (Tenzij je op kantoor bent, dan alleen doen als je ook je collega's wilt amuseren.)
Snowfall, naar je lichaam luisteren als je sport is goed, hoor. Zeker als je het nog moeilijk vind om 'goede pijn' (diep gaan) van 'foute pijn' (blessures) te onderscheiden. Ik ben als het om sport gaat trouwens erg van het motto 'komen opdagen en je best doen is misschien geen olympische medaille waard, maar soms wel een olympische prestatie en dus goed genoeg'.
Nu ga ik stoppen met werk-ontwijkend-gedrag.
donderdag 12 januari 2017 om 10:10
quote:Tobbert schreef op 12 januari 2017 @ 10:04:
[quote]Knuffelbeertjes schreef op 12 januari 2017 @ 09:52:
[...]
Dat klinkt wel fijn, dat je stemming beter wordt als je naar je lichaam luistert en een ritme aanhoudt. Ik heb geen idee hoe dat voor mij is eigenlijk..
quote:Zou het kunnen dat je biologisch ongeveer net zo in elkaar zit als wij? En dat dus ook bij jouw je lichaam en je mind samen één geheel zijn en elkaar dus beïnvloeden? Ik denk van wel. Dus als jij een beetje goed voor je lichaam zorgt (douchen, goed eten, beetje bewegen af en toe) dat je je dan ook wat beter voelt? Misschien eens een dansje proberen op die foute uur liedjes? (Tenzij je op kantoor bent, dan alleen doen als je ook je collega's wilt amuseren.)
Nu ga ik stoppen met werk-ontwijkend-gedrag.
Ha ha, ik ben ook aan het wog-gen, maar heb al weer veel gedaan (en dat om 10 uur 's ochtends, mag mezelf vast alweer een schouderklopje geven )
Ik denk dat je wel gelijk hebt dat ik biologisch gezien net zo in elkaar zit als een ander
Ik merk alleen dat nu ik beter voor m'n lichaam zorg, ik me niet beter ga voelen.
Ik ga meer voelen namelijk en dat staat niet gelijk aan beter...
Er is zoveel dat ik wil onderdrukken en nu overspoelt het me..
En dan begin ik net een heeel klein beetje te wennen aan de beelden, dan gaat m'n lichaam dingen aangeven. Dat is wat teveel van het goede...
Ik ben er misselijk van en voel me juist beroerd er onder, dus niet beter...
Werk ze!
[quote]Knuffelbeertjes schreef op 12 januari 2017 @ 09:52:
[...]
Dat klinkt wel fijn, dat je stemming beter wordt als je naar je lichaam luistert en een ritme aanhoudt. Ik heb geen idee hoe dat voor mij is eigenlijk..
quote:Zou het kunnen dat je biologisch ongeveer net zo in elkaar zit als wij? En dat dus ook bij jouw je lichaam en je mind samen één geheel zijn en elkaar dus beïnvloeden? Ik denk van wel. Dus als jij een beetje goed voor je lichaam zorgt (douchen, goed eten, beetje bewegen af en toe) dat je je dan ook wat beter voelt? Misschien eens een dansje proberen op die foute uur liedjes? (Tenzij je op kantoor bent, dan alleen doen als je ook je collega's wilt amuseren.)
Nu ga ik stoppen met werk-ontwijkend-gedrag.
Ha ha, ik ben ook aan het wog-gen, maar heb al weer veel gedaan (en dat om 10 uur 's ochtends, mag mezelf vast alweer een schouderklopje geven )
Ik denk dat je wel gelijk hebt dat ik biologisch gezien net zo in elkaar zit als een ander
Ik merk alleen dat nu ik beter voor m'n lichaam zorg, ik me niet beter ga voelen.
Ik ga meer voelen namelijk en dat staat niet gelijk aan beter...
Er is zoveel dat ik wil onderdrukken en nu overspoelt het me..
En dan begin ik net een heeel klein beetje te wennen aan de beelden, dan gaat m'n lichaam dingen aangeven. Dat is wat teveel van het goede...
Ik ben er misselijk van en voel me juist beroerd er onder, dus niet beter...
Werk ze!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 12 januari 2017 om 10:12
Even aanvulling op wat jullie schrijven over je lichaam. Ik heb het ook jarenlang niet gevoeld. Wel op tijd eten en dat soort dingen, maar echt gevoel in mijn lijf: nee. Nu ben ik een aantal weken met die mindfulness-training bezig en geef ik aandacht aan mijn lijf van top tot teen; moet namelijk oefeningen en huiswerk doen. Ik vraag me ineens af of het daardoor komt dat ik de laatste weken zo slecht slaap? Dan kan mijn lijf ontspannen liggen, zeg maar, en ik ben niet aan het piekeren, en toch slaap ik niet. Of onrustig, en word wat keren wakker per nacht. Geen medicatie hier overigens, hoogstens neem ik weleens een kwart oxazepam. Maar ook dan slaap ik geen hele nacht door. Komt iemand dit bekend voor en wat doe je eraan? Leuk je lijf beter voelen.. of zou het dingen losmaken die ik nog steeds wegdruk? Ben me er niet bewust van.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
donderdag 12 januari 2017 om 10:16
@Elmervrouw, mindfulness kan veel in je lijf losmaken. Ik werd er bijvoorbeeld ontzettend opgefokt van. Het was zo tegennatuurlijk om een half uur tot drie kwartier te zitten 'niksen'. Ik werd er heel boos van, want ik moest nog van alles doen en daar zat ik dan, te wachten tot de bodyscan voorbij was en ik aan de gang kon. Het mooiste is natuurlijk dat ik heel veel dagen heel weinig doe, of heel weinig nuttigs in elk geval, maar op dát moment was dat zo onvoorstelbaar haha.
