Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel II
vrijdag 23 december 2016 om 22:17
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar deel 2. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar het vorige topic:
Paniek door de herbelevingen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 22:07
woensdag 11 januari 2017 om 22:10
quote:MissGrannySmith schreef op 11 januari 2017 @ 22:01:
[...]
Is vriend bij je? Kan hij misschien iets voor je doen zodat je minder bang bent?
Ik ben er nog niet aan begonnen.
Had vorige afspraak met psych afgesproken het wat rustiger aan te doen en die opdracht een tijdje op te schuiven. Ik ben daar zelf anders over gaan denken. Toen ze het voorstelde vond ik het echt heel heftig en heb ik er afwijzend op gereageerd.
Later ben ik er achter gekomen waarom ik zo heftig reageerde. Jullie reacties hebben me daar ook bij geholpen.
Vandaag weer een afspraak gehad. Heb verteld waarom ik denk dat ik zo heftig reageerde. En dat ik het wel wil gaan proberen.
Zij vind het beter nog even uit te stellen, zoals we eerder hadden afgesproken.
En ik weet nog niet ik daarvan vind eigenlijk.. Dat rustiger aan doen. Ben bezig daar een mening over te vormen
Ja snap ik
Gelukkig mag je daarin ook rustig aan doen. Die mening vormt zich wel en dat is dan ook goed toch?
[...]
Is vriend bij je? Kan hij misschien iets voor je doen zodat je minder bang bent?
Ik ben er nog niet aan begonnen.
Had vorige afspraak met psych afgesproken het wat rustiger aan te doen en die opdracht een tijdje op te schuiven. Ik ben daar zelf anders over gaan denken. Toen ze het voorstelde vond ik het echt heel heftig en heb ik er afwijzend op gereageerd.
Later ben ik er achter gekomen waarom ik zo heftig reageerde. Jullie reacties hebben me daar ook bij geholpen.
Vandaag weer een afspraak gehad. Heb verteld waarom ik denk dat ik zo heftig reageerde. En dat ik het wel wil gaan proberen.
Zij vind het beter nog even uit te stellen, zoals we eerder hadden afgesproken.
En ik weet nog niet ik daarvan vind eigenlijk.. Dat rustiger aan doen. Ben bezig daar een mening over te vormen
Ja snap ik
Gelukkig mag je daarin ook rustig aan doen. Die mening vormt zich wel en dat is dan ook goed toch?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 22:11
quote:Knuffelbeertjes schreef op 11 januari 2017 @ 22:07:
[...]
Als ik wel toenadering/verbinding zoek, dan is toch elke blik, elk woord, elke aanraking van hem verkeerd, omdat m'n hoofd het gevoel heeft in een situatie van vroeger te zitten.
Dus dan werkt dissociëren (wat ik niet wil), vechten (wat ik voorheen deed door vriend dan van me weg te duwen of een woordenwisseling te bewerkstelligen) of hem uit de weg gaan...
Oftewel; bevriezen, vechten, vluchten.. want ja, volgens m'n hoofd zit ik in één of andere crisis situatie
Dat ken ik. Soms ook 'fijn' om dan juist ruzie te maken of zo, zodat gebeurt wat je verwacht en je weer even opgelucht kan ademhalen. Gelukkig heb ik dat nu niet meer, maar ken dat wel van depressies jaren geleden.
Ik vind wel dat ik zeur. Alle tips die jullie geven, vind ik stom, en dat vind ik dan weer stom van mezelf. Maar blijkbaar zit ik niet op tips te wachten dan, maar waarop dan wel weet ik ook niet.
[...]
Als ik wel toenadering/verbinding zoek, dan is toch elke blik, elk woord, elke aanraking van hem verkeerd, omdat m'n hoofd het gevoel heeft in een situatie van vroeger te zitten.
Dus dan werkt dissociëren (wat ik niet wil), vechten (wat ik voorheen deed door vriend dan van me weg te duwen of een woordenwisseling te bewerkstelligen) of hem uit de weg gaan...
Oftewel; bevriezen, vechten, vluchten.. want ja, volgens m'n hoofd zit ik in één of andere crisis situatie
Dat ken ik. Soms ook 'fijn' om dan juist ruzie te maken of zo, zodat gebeurt wat je verwacht en je weer even opgelucht kan ademhalen. Gelukkig heb ik dat nu niet meer, maar ken dat wel van depressies jaren geleden.
Ik vind wel dat ik zeur. Alle tips die jullie geven, vind ik stom, en dat vind ik dan weer stom van mezelf. Maar blijkbaar zit ik niet op tips te wachten dan, maar waarop dan wel weet ik ook niet.
woensdag 11 januari 2017 om 22:16
quote:Sunemom schreef op 11 januari 2017 @ 22:02:
Sorry voor het gezeur.
voor het onbegrepen gevoel van vanavond, dat is zeer naar
Gelukkig ben je bijna thuis en heb je dit gehad, het is klaar nu
Daarnaast, wat je schrijft over de huisarts is géén gezeur.
Hoe reageer je op het moment dat de ha dit zegt?
Twee weken is namelijk te lang.
Maar ik denk niet dat je dat op zo'n moment durft te zeggen.
Is niet erg, maar maakt wel dat de ernst inderdaad niet gezien wordt.
Dus: afspraak maken.
Als ik mijn huisarts bel, kan ik morgen of overmorgen terecht.
Een ander ook.
Je hoeft aan de assistent niet te vertellen waar het voor is, gewoon 'dat wil ik met de ha zelf bespreken' is voldoende.
En dan zit je daar en vertel je dat 2 weken te lang is, en 4 maanden (!) al helemaal.
Dat je best 4 maanden kunt wachten (nou nee, maar ok, als er niks anders is) maar dan wel iets nodig hebt ter overbrugging (!)
En als je dat niet durft of als dat niet lukt, dan moet er iemand met je mee.
Anders blijf je dit houden en krijgen..
Je bent zo flink geweest vanmorgen.
Maar alsnog zien ze het niet voldoende in.
Twee weken is echt te lang voor een nieuwe afspraak.
Ik vind het al knap als ik een week red, maar leef daar wel enorm naar toe.
Omdat ik dat nodig heb op dit moment, om hoe ik mij voel.
Dat heb jij ook nodig en dat is terecht
Sorry voor het gezeur.
voor het onbegrepen gevoel van vanavond, dat is zeer naar
Gelukkig ben je bijna thuis en heb je dit gehad, het is klaar nu
Daarnaast, wat je schrijft over de huisarts is géén gezeur.
Hoe reageer je op het moment dat de ha dit zegt?
Twee weken is namelijk te lang.
Maar ik denk niet dat je dat op zo'n moment durft te zeggen.
Is niet erg, maar maakt wel dat de ernst inderdaad niet gezien wordt.
Dus: afspraak maken.
Als ik mijn huisarts bel, kan ik morgen of overmorgen terecht.
Een ander ook.
Je hoeft aan de assistent niet te vertellen waar het voor is, gewoon 'dat wil ik met de ha zelf bespreken' is voldoende.
En dan zit je daar en vertel je dat 2 weken te lang is, en 4 maanden (!) al helemaal.
Dat je best 4 maanden kunt wachten (nou nee, maar ok, als er niks anders is) maar dan wel iets nodig hebt ter overbrugging (!)
En als je dat niet durft of als dat niet lukt, dan moet er iemand met je mee.
Anders blijf je dit houden en krijgen..
Je bent zo flink geweest vanmorgen.
Maar alsnog zien ze het niet voldoende in.
Twee weken is echt te lang voor een nieuwe afspraak.
Ik vind het al knap als ik een week red, maar leef daar wel enorm naar toe.
Omdat ik dat nodig heb op dit moment, om hoe ik mij voel.
Dat heb jij ook nodig en dat is terecht
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 22:19
4 maanden is ook heel lang in jouw situatie. Maar verzekeringsmaatschappijen doen ook aan bemiddeling. Ze zouden dus kunnen doorgeven dat jij spoed moet krijgen.
Ik heb een keer wachttijd mogen overbruggen door wekelijkse gesprekken bij de huisarts. Uiteindelijk geen gebruik van gemaakt, maar die optie bestaat misschien ook bij jou. Of met die praktijkondersteuner misschien?
Ik heb een keer wachttijd mogen overbruggen door wekelijkse gesprekken bij de huisarts. Uiteindelijk geen gebruik van gemaakt, maar die optie bestaat misschien ook bij jou. Of met die praktijkondersteuner misschien?
woensdag 11 januari 2017 om 22:20
quote:MissGrannySmith schreef op 11 januari 2017 @ 22:07:
Ik zie dat m'n reactieschermp te lang open heb laten staan..
Ik snap wat je bedoeld, met vriend. Vervelend voor je, want je voelt het dubbel. Je voelt het, en je voelt je er schuldig over.
Is er iets anders wat je nu zou kunnen helpen om minder bang te zijn?
Ja dubbel is het inderdaad... Want ik weet echt wel dat ik gek op hem ben en van hem houd. Maar zoals het nu in mijn lichaam en hoofd voelt, is niks goed aan hem Dat is zo oneerlijk.
Wat zou kunnen helpen minder bang te zijn...
ik vind dat zo lastig
Want weet dat het oude gedrag helpt
en de nieuwe dingen voelen zo zinloos
Denk ik: weer stom naar iets luisteren.
Dat wil ik helemaal niet, ik wil *vul iets destructiefs in*
Terwijl ik dat natuurlijk ook eigenlijk helemaal niet wil,
maar alles beter dan deze stomme emoties,
deze grote paniek
Ik zie dat m'n reactieschermp te lang open heb laten staan..
Ik snap wat je bedoeld, met vriend. Vervelend voor je, want je voelt het dubbel. Je voelt het, en je voelt je er schuldig over.
Is er iets anders wat je nu zou kunnen helpen om minder bang te zijn?
Ja dubbel is het inderdaad... Want ik weet echt wel dat ik gek op hem ben en van hem houd. Maar zoals het nu in mijn lichaam en hoofd voelt, is niks goed aan hem Dat is zo oneerlijk.
Wat zou kunnen helpen minder bang te zijn...
ik vind dat zo lastig
Want weet dat het oude gedrag helpt
en de nieuwe dingen voelen zo zinloos
Denk ik: weer stom naar iets luisteren.
Dat wil ik helemaal niet, ik wil *vul iets destructiefs in*
Terwijl ik dat natuurlijk ook eigenlijk helemaal niet wil,
maar alles beter dan deze stomme emoties,
deze grote paniek
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 22:25
quote:Snowfall schreef op 11 januari 2017 @ 22:11:
[...]
Dat ken ik. Soms ook 'fijn' om dan juist ruzie te maken of zo, zodat gebeurt wat je verwacht en je weer even opgelucht kan ademhalen. Gelukkig heb ik dat nu niet meer, maar ken dat wel van depressies jaren geleden.
Ik vind wel dat ik zeur. Alle tips die jullie geven, vind ik stom, en dat vind ik dan weer stom van mezelf. Maar blijkbaar zit ik niet op tips te wachten dan, maar waarop dan wel weet ik ook niet.
Ja, ik weet het nu van mezelf, dus maak geen ruzies meer. Maar ben geen leuk persoon momenteel hoor, en dat al maanden lang he
Waarom is het zeuren als je tips stom vindt? Ik denk dat dat gewoon een mening is en daar heb je alle recht op. Je schrijft hier iets en wilt misschien even je hart luchten oid. En dan komen er tips. Goed bedoeld en misschien lees je ze eens op een rustig moment. Of niet, ook prima.
En als je aangeeft dat je alleen even je hart wilt luchten, is dat ook prima. En misschien verschilt dat ook wel per bericht, ook prima.
Zoals je leest: allemaal prima. Want daar zijn geen regels voor. Ik heb van dit topic en de schrijvers beschreven dat het is als een soort gesprek. Jij hebt recht om je dingen te zeggen en wat te vinden van de reacties. Daar is niks mis mee. Juist hartstikke goed dat je het zo duidelijk aan gegeven hebt!
En je hoeft niet te weten waar je op zit te wachten als je iets typt. Misschien kom je daar wel achter, heeft dat gewoon wat meer tijd en berichtjes van jou nodig, ja hoor: dikke prima
[...]
Dat ken ik. Soms ook 'fijn' om dan juist ruzie te maken of zo, zodat gebeurt wat je verwacht en je weer even opgelucht kan ademhalen. Gelukkig heb ik dat nu niet meer, maar ken dat wel van depressies jaren geleden.
Ik vind wel dat ik zeur. Alle tips die jullie geven, vind ik stom, en dat vind ik dan weer stom van mezelf. Maar blijkbaar zit ik niet op tips te wachten dan, maar waarop dan wel weet ik ook niet.
Ja, ik weet het nu van mezelf, dus maak geen ruzies meer. Maar ben geen leuk persoon momenteel hoor, en dat al maanden lang he
Waarom is het zeuren als je tips stom vindt? Ik denk dat dat gewoon een mening is en daar heb je alle recht op. Je schrijft hier iets en wilt misschien even je hart luchten oid. En dan komen er tips. Goed bedoeld en misschien lees je ze eens op een rustig moment. Of niet, ook prima.
En als je aangeeft dat je alleen even je hart wilt luchten, is dat ook prima. En misschien verschilt dat ook wel per bericht, ook prima.
Zoals je leest: allemaal prima. Want daar zijn geen regels voor. Ik heb van dit topic en de schrijvers beschreven dat het is als een soort gesprek. Jij hebt recht om je dingen te zeggen en wat te vinden van de reacties. Daar is niks mis mee. Juist hartstikke goed dat je het zo duidelijk aan gegeven hebt!
En je hoeft niet te weten waar je op zit te wachten als je iets typt. Misschien kom je daar wel achter, heeft dat gewoon wat meer tijd en berichtjes van jou nodig, ja hoor: dikke prima
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 22:31
woensdag 11 januari 2017 om 22:31
Sun, ik heb dezelfde ervaring als Snow: ook de mogelijkheid gehad, in het verleden, om met de huisarts wekelijks te spreken als overbrugging. Volgens mij heeft de huisarts daar nu z'n poh-er(s) voor. Heb je een goed gevoel bij die poh-er??
En de huisarts zelf vertrouw je wel toch? In dat geval zou je ook kunnen bespreken of je wekelijks met haar kunt spreken ter overbrugging. Mijn huisarts bood dat wel aan. Hij zei alleen wel: de poh-er heeft meer tijd daarvoor, en ik kan max. 10 minuten per week regelen. Maar als je dat wilt, kan dat hoor.
Maar ik heb wel enorm geluk met die mensen gehad.
Alleen heb ik dat niet zelf kunnen regelen. Want ik belde de assistent de eerste keer en kon toen pas donderdag terecht (ik belde maandag en was op een 'hele donkere plek'). Ik vertelde het m'n vriend en die heeft meteen daarna de assistent zelf gebeld en uitgelegd dat het niet goed met me ging. Dat durf ik dus echt niet aan te geven.
Een aantal weken later ging het ook helemaal niet goed en hetzelfde verhaal. In plaats van vriend, heb ik toen de poh-er (m'n huidige therapeut dus) geappt en had ik binnen een half uur antwoord met wat ik wilde: pillen, gesprek, afleiding, noem het maar op.
Kortom: mensen moeten wel weten dat het écht slecht gaat.
En dat gaat het met jou. En dat heb je vanmorgen aangegeven.
Als een ha dan belt met 'over 2 weken afspreken' dan is dat te lang.
En dan mag je daar wat van zeggen
En de huisarts zelf vertrouw je wel toch? In dat geval zou je ook kunnen bespreken of je wekelijks met haar kunt spreken ter overbrugging. Mijn huisarts bood dat wel aan. Hij zei alleen wel: de poh-er heeft meer tijd daarvoor, en ik kan max. 10 minuten per week regelen. Maar als je dat wilt, kan dat hoor.
Maar ik heb wel enorm geluk met die mensen gehad.
Alleen heb ik dat niet zelf kunnen regelen. Want ik belde de assistent de eerste keer en kon toen pas donderdag terecht (ik belde maandag en was op een 'hele donkere plek'). Ik vertelde het m'n vriend en die heeft meteen daarna de assistent zelf gebeld en uitgelegd dat het niet goed met me ging. Dat durf ik dus echt niet aan te geven.
Een aantal weken later ging het ook helemaal niet goed en hetzelfde verhaal. In plaats van vriend, heb ik toen de poh-er (m'n huidige therapeut dus) geappt en had ik binnen een half uur antwoord met wat ik wilde: pillen, gesprek, afleiding, noem het maar op.
Kortom: mensen moeten wel weten dat het écht slecht gaat.
En dat gaat het met jou. En dat heb je vanmorgen aangegeven.
Als een ha dan belt met 'over 2 weken afspreken' dan is dat te lang.
En dan mag je daar wat van zeggen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 22:33
quote:Sunemom schreef op 11 januari 2017 @ 22:31:
Sorry dat ik niet inhoudelijk op jullie reageer. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Ik kan al niks zinnigs met mezelf, dan mag ik jullie zeker geen advies geven of tips of meepraten. Ik ben thuis en ga alles afsluiten voor vandaag. Het is op, ik ben totaal leeg. Sorry.
voor iedereen
Natuurlijk is het op en ben je leeg. Je hebt een hele lange dag gehad en je hebt je zo goed staande gehouden. Ik hoop dat je dat ook ziet en dat je daar tevreden over kunt zijn. Je doet het hartstikke goed!
En excuses zijn niet nodig. Je doet wat je kunt en dat is meer dan genoeg. Ik hoop dat je een rustige nacht hebt
Sorry dat ik niet inhoudelijk op jullie reageer. Ik weet gewoon niet wat ik moet zeggen. Ik kan al niks zinnigs met mezelf, dan mag ik jullie zeker geen advies geven of tips of meepraten. Ik ben thuis en ga alles afsluiten voor vandaag. Het is op, ik ben totaal leeg. Sorry.
voor iedereen
Natuurlijk is het op en ben je leeg. Je hebt een hele lange dag gehad en je hebt je zo goed staande gehouden. Ik hoop dat je dat ook ziet en dat je daar tevreden over kunt zijn. Je doet het hartstikke goed!
En excuses zijn niet nodig. Je doet wat je kunt en dat is meer dan genoeg. Ik hoop dat je een rustige nacht hebt
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 22:37
@Sunemom, dat is helemaal niet erg. Je bent gelukkig thuis. Ik wens je een ontspannen douche en dan fijne dromen om de dag af te sluiten.
Het is heel moeilijk om aan te geven dat het slecht gaat. Misschien kan iemand anders dat voor je doen, net als bij @knuffelbeertjes? Ik liet overigens ook m'n vriend bellen bij een crisis. Want het voelt als acteren als je het zelf moet aangeven.
Het is heel moeilijk om aan te geven dat het slecht gaat. Misschien kan iemand anders dat voor je doen, net als bij @knuffelbeertjes? Ik liet overigens ook m'n vriend bellen bij een crisis. Want het voelt als acteren als je het zelf moet aangeven.
woensdag 11 januari 2017 om 22:37
quote:MissGrannySmith schreef op 11 januari 2017 @ 22:30:
Muziek luisteren, helpt mij ook weleens.
Misschien stom spelletje spelen met van die vrolijke dingetjes in blokjes. Hoe heet dat ook al weer.. iets met honderden levels. Kan niet op de naam komen!
Ik heb potloden en schetsboeken gekocht en ga proberen of handlettering iets voor me is. Ken je dat?
Dat zou me misschien kunnen helpen op momenten dat ik onrustig ben en het een chaos is in m'n hoofd. Ja, ik speel farm hero (dat is iets minder druk dan candy crush)
En ik kleur, want ik ben niet creatief. Leuk idee van handlettering. Dat ken ik niet nee, klinkt creatief
Maar het 'probleem' met dat alles is dat het, het woord zegt het al natuurlijk, als afleiding dient.
En de gedachten zeggen dat ik wel afleidende dingen kan doen, maar dat dat zinloos is.
Dat ze toch elke keer terug komen. Dat ze toch m'n leven gaan verpesten als ik me niet aan de afspraken houd.
Dat de afleiding die ik toepas niet goed is, in hun ogen. Dat ik hele andere dingen verdien (het oude gedrag) en dat wat ik nu doe totaal kansloos is.
Dat dat niet voor mij weggelegd is en dat ik ermee moet stoppen.
Op zich wordt mijn lichaam wel rustiger van de afleiding.
Maar de gedachten blijven woest, worden zelfs bozer.
Behalve met muziek en luisterboek.
Dan worden ze rustig. Net als de pilletjes. Die maken ze rustig.
Alleen, zodra ze weer wat aangesterkt zijn, zeggen ze dat het echt verboden is wat ik doe.
Dat ik ze kapot maak en afwijs...
Muziek luisteren, helpt mij ook weleens.
Misschien stom spelletje spelen met van die vrolijke dingetjes in blokjes. Hoe heet dat ook al weer.. iets met honderden levels. Kan niet op de naam komen!
Ik heb potloden en schetsboeken gekocht en ga proberen of handlettering iets voor me is. Ken je dat?
Dat zou me misschien kunnen helpen op momenten dat ik onrustig ben en het een chaos is in m'n hoofd. Ja, ik speel farm hero (dat is iets minder druk dan candy crush)
En ik kleur, want ik ben niet creatief. Leuk idee van handlettering. Dat ken ik niet nee, klinkt creatief
Maar het 'probleem' met dat alles is dat het, het woord zegt het al natuurlijk, als afleiding dient.
En de gedachten zeggen dat ik wel afleidende dingen kan doen, maar dat dat zinloos is.
Dat ze toch elke keer terug komen. Dat ze toch m'n leven gaan verpesten als ik me niet aan de afspraken houd.
Dat de afleiding die ik toepas niet goed is, in hun ogen. Dat ik hele andere dingen verdien (het oude gedrag) en dat wat ik nu doe totaal kansloos is.
Dat dat niet voor mij weggelegd is en dat ik ermee moet stoppen.
Op zich wordt mijn lichaam wel rustiger van de afleiding.
Maar de gedachten blijven woest, worden zelfs bozer.
Behalve met muziek en luisterboek.
Dan worden ze rustig. Net als de pilletjes. Die maken ze rustig.
Alleen, zodra ze weer wat aangesterkt zijn, zeggen ze dat het echt verboden is wat ik doe.
Dat ik ze kapot maak en afwijs...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 22:42
quote:Snowfall schreef op 11 januari 2017 @ 22:37:
Ik liet overigens ook m'n vriend bellen bij een crisis. Want het voelt als acteren als je het zelf moet aangeven.Ja, gek is dat he. Zelfs op momenten dat ik aan het einde dacht, kon ik nog in contact met anderen de schijn ophouden. Er komt dan zo'n enorme muur omheen, dan kan ik perfect doen alsof. Soms kan ik zelfs beter doen alsof als het heel slecht gaat, als soort tegenhanger of zo? Maar dat gevoel van acteren herken ik dus wel. Voelde voor mij (en nog steeds trouwens) alsof ik overdreef en het allemaal wel mee viel.
Ik liet overigens ook m'n vriend bellen bij een crisis. Want het voelt als acteren als je het zelf moet aangeven.Ja, gek is dat he. Zelfs op momenten dat ik aan het einde dacht, kon ik nog in contact met anderen de schijn ophouden. Er komt dan zo'n enorme muur omheen, dan kan ik perfect doen alsof. Soms kan ik zelfs beter doen alsof als het heel slecht gaat, als soort tegenhanger of zo? Maar dat gevoel van acteren herken ik dus wel. Voelde voor mij (en nog steeds trouwens) alsof ik overdreef en het allemaal wel mee viel.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 22:53
quote:Snowfall schreef op 11 januari 2017 @ 22:45:
Door dat acteergevoel komt het ook niet over bij de ander, misschien?
Ja, zou heel goed kunnen. Door die muur natuurlijk... vooral tot stand gebracht vanuit enorme schaamte...
Aan het begin van het eerste topic zei VivaFleur dat de emoties zo overheersend waren dat die de schaamte overheersten. Dat punt moest ik ook bereiken om de juiste hulp te krijgen. Dat punt moet ik elke keer over heen, als ik naar de therapeut ga. Want de schaamte is enorm.
Door dat acteergevoel komt het ook niet over bij de ander, misschien?
Ja, zou heel goed kunnen. Door die muur natuurlijk... vooral tot stand gebracht vanuit enorme schaamte...
Aan het begin van het eerste topic zei VivaFleur dat de emoties zo overheersend waren dat die de schaamte overheersten. Dat punt moest ik ook bereiken om de juiste hulp te krijgen. Dat punt moet ik elke keer over heen, als ik naar de therapeut ga. Want de schaamte is enorm.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 11 januari 2017 om 23:05
