Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 13 februari 2017 om 13:03
Ik denk dat voor nu medicatie ook het enige is wat me echt zal helpen. Maar ik hik er tegenaan, denk dan dat het zo toch moet kunnen. Dat ik alles toch moet kunnen managen, zeker na alles wat ik al gedaan heb. Het is ook niet zo dat ik echt lig te piekeren of zo. Maar ik vind gewoon geen echte rust.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 13 februari 2017 om 13:27
Elmervrouw ik herken je bezwaren en ik heb er nog honderden meer wb medicatie
En toch, nu ik me er (voor 80%) bij neergelegd heb dat ik ze moet nemen, geeft dat heel veel rust
De paniek is (meestal) te overzien, de wens om dood te zijn ook, het werkt perfect om in te slapen, en de anderen om de dag door te komen
Ik heb me erover ingelezen en begrijp inmiddels wat het biologisch, fysiek (ik weet ff het woord niet) doet in mijn hersenen
Als ik een open hart operatie zou moeten ondergaan zou ik ook niet zeggen: nou doe mij die morfine en narcose maar niet hoor
Want ik wil het zonder medicatie kunnen
(ik pak expres een extreem voorbeeld omdat dat mij helpt)
En nu heb ik ptss en zeg ik wel: nou doe mij die medicatie maar niet hoor, want ik moet het zonder kunnen
Het verschil zit 'm erin dat in het eerste geval mijn hart/aders 'ziek' zijn
In het tweede geval mijn hoofd
Blijkbaar moet ik dat in mijn hoofd (hersenen!) zelf kunnen oplossen en de rest van mijn lichaam mag gebruik maken van de wetenschap en artsen etc
Dat vond ik niet eerlijk voor mijn hersenen, dat zij van mij minder kans krijgen te herstellen dan de rest van m'n lichaam
Dat klopt toch ergens ook niet?
Wat denk jij?
En toch, nu ik me er (voor 80%) bij neergelegd heb dat ik ze moet nemen, geeft dat heel veel rust
De paniek is (meestal) te overzien, de wens om dood te zijn ook, het werkt perfect om in te slapen, en de anderen om de dag door te komen
Ik heb me erover ingelezen en begrijp inmiddels wat het biologisch, fysiek (ik weet ff het woord niet) doet in mijn hersenen
Als ik een open hart operatie zou moeten ondergaan zou ik ook niet zeggen: nou doe mij die morfine en narcose maar niet hoor
Want ik wil het zonder medicatie kunnen
(ik pak expres een extreem voorbeeld omdat dat mij helpt)
En nu heb ik ptss en zeg ik wel: nou doe mij die medicatie maar niet hoor, want ik moet het zonder kunnen
Het verschil zit 'm erin dat in het eerste geval mijn hart/aders 'ziek' zijn
In het tweede geval mijn hoofd
Blijkbaar moet ik dat in mijn hoofd (hersenen!) zelf kunnen oplossen en de rest van mijn lichaam mag gebruik maken van de wetenschap en artsen etc
Dat vond ik niet eerlijk voor mijn hersenen, dat zij van mij minder kans krijgen te herstellen dan de rest van m'n lichaam
Dat klopt toch ergens ook niet?
Wat denk jij?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 13 februari 2017 om 13:37
quote:hanke321 schreef op 12 februari 2017 @ 22:48:
Sofie.. Volkomen herkenbaar.
Zo mezelf in een weekend oppassen met neepje. Zo in staat op te voeden op mijn manier. Humor. Speels. Duidelijk. Respectvol.
En zo stuk zijn de dag erna. Of in de avond al.
Het doet gewoon zeer. Ik zal geen moeder zijn. Neptante ja. Peettante ja. Maar verder ben ik niks.
Je bent van alles Hanke, maar niet niks
Dat geen moeder worden pijn doet begrijp ik.
Sofie.. Volkomen herkenbaar.
Zo mezelf in een weekend oppassen met neepje. Zo in staat op te voeden op mijn manier. Humor. Speels. Duidelijk. Respectvol.
En zo stuk zijn de dag erna. Of in de avond al.
Het doet gewoon zeer. Ik zal geen moeder zijn. Neptante ja. Peettante ja. Maar verder ben ik niks.
Je bent van alles Hanke, maar niet niks
Dat geen moeder worden pijn doet begrijp ik.
maandag 13 februari 2017 om 13:42
quote:Rhae schreef op 13 februari 2017 @ 13:32:
Wat een helder verhaal Knuf Mooi dat je er inmiddels zo over denkt.
Dank je Rhae
Lief dat je reageert
Tegenover m'n therapeuten ben ik nog wel wantrouwend hoor
Omdat m'n gedachten denken dat er iets in de medicatie zit waardoor ik die therapeuten makkelijker toelaat
Nu is dat ook zo, en volgens mij juist om mij beter te kunnen helpen (want minder paniek betekent ook meer uit de behandeling kunnen halen), maar daar zijn de gedachten het natuurlijk niet mee eens
Gelukkig worden ze voorspelbaar en zwakker, ook weer dankzij de medicatie, dus hebben ze minder te zeggen
Maar moeilijk is het natuurlijk wel
Als iets keihard in je schreeuwt dat je vergif aan het nemen bent en heult met de vijand
Wat een helder verhaal Knuf Mooi dat je er inmiddels zo over denkt.
Dank je Rhae
Lief dat je reageert
Tegenover m'n therapeuten ben ik nog wel wantrouwend hoor
Omdat m'n gedachten denken dat er iets in de medicatie zit waardoor ik die therapeuten makkelijker toelaat
Nu is dat ook zo, en volgens mij juist om mij beter te kunnen helpen (want minder paniek betekent ook meer uit de behandeling kunnen halen), maar daar zijn de gedachten het natuurlijk niet mee eens
Gelukkig worden ze voorspelbaar en zwakker, ook weer dankzij de medicatie, dus hebben ze minder te zeggen
Maar moeilijk is het natuurlijk wel
Als iets keihard in je schreeuwt dat je vergif aan het nemen bent en heult met de vijand
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 13 februari 2017 om 13:45
quote:Knuffelbeertjes schreef op 13 februari 2017 @ 13:42:
[...]
Dank je Rhae
Lief dat je reageert
Tegenover m'n therapeuten ben ik nog wel wantrouwend hoor
Omdat m'n gedachten denken dat er iets in de medicatie zit waardoor ik die therapeuten makkelijker toelaat
Nu is dat ook zo, en volgens mij juist om mij beter te kunnen helpen (want minder paniek betekent ook meer uit de behandeling kunnen halen), maar daar zijn de gedachten het natuurlijk niet mee eens
Gelukkig worden ze voorspelbaar en zwakker, ook weer dankzij de medicatie, dus hebben ze minder te zeggen
Maar moeilijk is het natuurlijk wel
Als iets keihard in je schreeuwt dat je vergif aan het nemen bent en heult met de vijand Dat je angsten niet meteen weg zijn en dat het moeilijk blijft geloof ik meteen. Dat had ik ook wel verwacht. Maar ik vind dit al zo'n enorm verschil met hoe je er eerst in stond. Naast de angst en paniek is er nu ook een rationele benadering en eerst leek je geheel te bestaan uit wat je gedachten zeiden en vonden, en die gedachten zijn niet weg, maar ik lees nu véél meer Knuffelbeertje ipv je gedachten. En dat vind ik mooi om te zien.
[...]
Dank je Rhae
Lief dat je reageert
Tegenover m'n therapeuten ben ik nog wel wantrouwend hoor
Omdat m'n gedachten denken dat er iets in de medicatie zit waardoor ik die therapeuten makkelijker toelaat
Nu is dat ook zo, en volgens mij juist om mij beter te kunnen helpen (want minder paniek betekent ook meer uit de behandeling kunnen halen), maar daar zijn de gedachten het natuurlijk niet mee eens
Gelukkig worden ze voorspelbaar en zwakker, ook weer dankzij de medicatie, dus hebben ze minder te zeggen
Maar moeilijk is het natuurlijk wel
Als iets keihard in je schreeuwt dat je vergif aan het nemen bent en heult met de vijand Dat je angsten niet meteen weg zijn en dat het moeilijk blijft geloof ik meteen. Dat had ik ook wel verwacht. Maar ik vind dit al zo'n enorm verschil met hoe je er eerst in stond. Naast de angst en paniek is er nu ook een rationele benadering en eerst leek je geheel te bestaan uit wat je gedachten zeiden en vonden, en die gedachten zijn niet weg, maar ik lees nu véél meer Knuffelbeertje ipv je gedachten. En dat vind ik mooi om te zien.
maandag 13 februari 2017 om 13:49
Zelf heb ik even niet zoveel 'over' momenteel. Handen vol aan het volhouden van mijn eigen structuur en werk, dus minder hier. Ik forum dan wel, maar voor dit topic wil ik ook echt 'aanwezig' zijn en niet zomaar iets roepen of reageren zonder dat ik er over nagedacht heb en dat kost me soms wat te veel energie op dit moment. Na mijn vakantie blijft het een beetje chaos en daar doe ik het niet zo goed op. Zodra dat wat onder controle is ben ik er vanzelf weer meer en uitgebreider.
Nu lees ik van alles ,maar er zijn ook wat nieuwe mensen die ik niet zo goed ken (Sofie bijvoorbeeld, ik heb je verhaal gelezen hoor, dat je niet denkt dat je genegeerd wordt, net als Sunemom en Elmervrouw en SF en ik vergeet vast mensen nu ).
Nu lees ik van alles ,maar er zijn ook wat nieuwe mensen die ik niet zo goed ken (Sofie bijvoorbeeld, ik heb je verhaal gelezen hoor, dat je niet denkt dat je genegeerd wordt, net als Sunemom en Elmervrouw en SF en ik vergeet vast mensen nu ).
maandag 13 februari 2017 om 13:59
quote:Rhae schreef op 13 februari 2017 @ 13:49:
Zelf heb ik even niet zoveel 'over' momenteel. Handen vol aan het volhouden van mijn eigen structuur en werk, dus minder hier.Wel goed van je, dat je daar de focus op hebt. Lief dat je het even uitlegt, ik had je inderdaad wel in andere topics gezien. Het is natuurlijk niet zo dat iemand zich verplicht moet voelen hier te schrijven of verantwoording af te leggen, maar ik waardeer je uitleg wel heel erg en kan het goed plaatsen, dus dank je wel lieve Rhae
Zelf heb ik even niet zoveel 'over' momenteel. Handen vol aan het volhouden van mijn eigen structuur en werk, dus minder hier.Wel goed van je, dat je daar de focus op hebt. Lief dat je het even uitlegt, ik had je inderdaad wel in andere topics gezien. Het is natuurlijk niet zo dat iemand zich verplicht moet voelen hier te schrijven of verantwoording af te leggen, maar ik waardeer je uitleg wel heel erg en kan het goed plaatsen, dus dank je wel lieve Rhae
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 13 februari 2017 om 18:16
maandag 13 februari 2017 om 19:13
Lieve Tobbie
Ik zie jou niet als die Engelse term die je gebruikt
(Zal je niet quoten dus dan zo maar, hoop dat je het begrijpt)
Helemaal niet zelfs!
Ik vind je een ontzettend lief persoon die fijn schrijft, enorm begripvol is, meedenkend, steunend, dapper (denk aan fysio), slim, ik kan echt nog wel even doorgaan maar alles behalve wat je zelf schrijft
En als ik een vrijgezelle man was had ik in m'n handen mogen knijpen om met jou te daten
Ik zie jou niet als die Engelse term die je gebruikt
(Zal je niet quoten dus dan zo maar, hoop dat je het begrijpt)
Helemaal niet zelfs!
Ik vind je een ontzettend lief persoon die fijn schrijft, enorm begripvol is, meedenkend, steunend, dapper (denk aan fysio), slim, ik kan echt nog wel even doorgaan maar alles behalve wat je zelf schrijft
En als ik een vrijgezelle man was had ik in m'n handen mogen knijpen om met jou te daten
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 13 februari 2017 om 19:35
@Rhae, geen probleem hoor. Het schrijven is helpend geweest. De reacties die ik gekregen heb, deden me goed en hebben me de juiste richting in gestuurd. De richting die ik liever niet op wil, maar waarvan ik weet dat het beter is. Dus veel gehuild vandaag, op de fiets, op de wc bij mijn werk, op de fiets terug naar huis en zelfs net tijdens het muizenrondje dat ik van mezelf mocht rennen. Ik voel de tranen nu al weer zitten, dus..... Pfff, ik ben daar helemaal niet goed in. Maar jullie hebben gelijk, ik moet eerst maar eens voelen wat het met me doet, voordat ik ga loslaten.
Lief wat jullie schrijven over andere mogelijkheden. Het lukt me nu even niet ze als reëele opties te zien. Dat geeft ook niet, misschien komt het later, misschien ook niet. Ik zal ze in ieder geval opschrijven zodat ik ze op een ander moment nog eens kan lezen.
@Tobbert & Snow, gek, maar het helpt wel. Ik heb iets aan jouw verhaal Tobbert, ook al denk je misschien van niet. Net als het verhaal van Hanke. Het helpt. Snow, ik begrijp je reactie, dat het geruststellend is.
@Sun, hoe was het bij de therapeut?
@BB al onder de scan geweest?
@Het was niet VivaFleur weet ik nu, maar wie is er dan wel vrijdag naar haar coach geweest? Sorry, ik ben zo slecht in namen, ik moet die tabel hebben Knuff!
Lief wat jullie schrijven over andere mogelijkheden. Het lukt me nu even niet ze als reëele opties te zien. Dat geeft ook niet, misschien komt het later, misschien ook niet. Ik zal ze in ieder geval opschrijven zodat ik ze op een ander moment nog eens kan lezen.
@Tobbert & Snow, gek, maar het helpt wel. Ik heb iets aan jouw verhaal Tobbert, ook al denk je misschien van niet. Net als het verhaal van Hanke. Het helpt. Snow, ik begrijp je reactie, dat het geruststellend is.
@Sun, hoe was het bij de therapeut?
@BB al onder de scan geweest?
@Het was niet VivaFleur weet ik nu, maar wie is er dan wel vrijdag naar haar coach geweest? Sorry, ik ben zo slecht in namen, ik moet die tabel hebben Knuff!
maandag 13 februari 2017 om 19:38
quote:Knuffelbeertjes schreef op 13 februari 2017 @ 19:22:
Ben best wel verdrietig als ik merk hoe weinig ik aankan
[....]
Bah bah bah vind het echt stom van mezelf
Knuff, het is nu even zo. Je kunt op dit moment heel weinig aan (al zijn er mensen die met minder genoegen nemen) en dit wordt anders. Het kost tijd. Alles waar je mee bezig bent, kost energie. Heel veel energie. Het is ontzettend stoer dat je dit elke dag weer weet op te brengen.
Natuurlijk vind je het stom van jezelf. Dat geeft ook niet. Vind het maar lekker stom. Het is ook stom dat dit nu zo is. Niet stom van jou, wel stom van de situatie.
Ben best wel verdrietig als ik merk hoe weinig ik aankan
[....]
Bah bah bah vind het echt stom van mezelf
Knuff, het is nu even zo. Je kunt op dit moment heel weinig aan (al zijn er mensen die met minder genoegen nemen) en dit wordt anders. Het kost tijd. Alles waar je mee bezig bent, kost energie. Heel veel energie. Het is ontzettend stoer dat je dit elke dag weer weet op te brengen.
Natuurlijk vind je het stom van jezelf. Dat geeft ook niet. Vind het maar lekker stom. Het is ook stom dat dit nu zo is. Niet stom van jou, wel stom van de situatie.
