Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 13 februari 2017 om 21:10
Dag lieverds,
Ik zou vrijdag naar mijn coach gaan, maar heb mijn afspraak verzet in verband het niet autorijden.
Scan was prima, slaapverwekkend zelfs. Je ligt....en dat is het. Koptelefoon op en muziekje erbij. Zeer rustgevend, anders dan thuis rond etenstijd (gillende kinderen enzo). Nu wachten op de uitslag. Wanneer die komt weet ik niet.
Ik zou vrijdag naar mijn coach gaan, maar heb mijn afspraak verzet in verband het niet autorijden.
Scan was prima, slaapverwekkend zelfs. Je ligt....en dat is het. Koptelefoon op en muziekje erbij. Zeer rustgevend, anders dan thuis rond etenstijd (gillende kinderen enzo). Nu wachten op de uitslag. Wanneer die komt weet ik niet.
maandag 13 februari 2017 om 21:29
Hopelijk komt de uitslag snel, Branning! Doet je been inmiddels wel wat minder pijn dan toen het net gebeurde? En hebben ze je laten zien hoe het eruit zag, op de scan? Toen ik laatst röntgenfoto's moest deden ze dat niet, en dat vond ik eigenlijk best jammer. Ik had m'n botten best eens willen zien en zo'n foto is best een veilige manier, liever niet tijdens een operatie ofzo.
Knuffel, bedankt voor je lieve woorden.
Sun heeft nog niets laten weten over de intake, toch? Ik hoop zo dat het goed is gegaan.
Knuffel, bedankt voor je lieve woorden.
Sun heeft nog niets laten weten over de intake, toch? Ik hoop zo dat het goed is gegaan.
maandag 13 februari 2017 om 21:37
Ik hoop dat je snel de uitslag krijgt BB en dat het meevalt
De spanning is ook zwaar knuffel
Sophie
Kennismaking/intake vanmiddag was moeilijk. De therapeute twijfelt of ik er wel aan toe ben om bij haar in therapie te komen. Ze laat me donderdagmiddag weten of ze het doet of niet. Het voelde als een sollicitatiegesprek en ik heb heel erg het gevoel dat ik de baan niet ga krijgen, wederom niet goed genoeg.
De spanning is ook zwaar knuffel
Sophie
Kennismaking/intake vanmiddag was moeilijk. De therapeute twijfelt of ik er wel aan toe ben om bij haar in therapie te komen. Ze laat me donderdagmiddag weten of ze het doet of niet. Het voelde als een sollicitatiegesprek en ik heb heel erg het gevoel dat ik de baan niet ga krijgen, wederom niet goed genoeg.
maandag 13 februari 2017 om 21:57
quote:Sunemom schreef op 13 februari 2017 @ 21:37:
[...]
Kennismaking/intake vanmiddag was moeilijk. De therapeute twijfelt of ik er wel aan toe ben om bij haar in therapie te komen. Ze laat me donderdagmiddag weten of ze het doet of niet.
Argh, spannend Sun! Tegelijkertijd ben ik wel blij voor je dat je nu bij iemand bent die niet zomaar 'ja' zegt en dan uiteindelijk terugkrabbelt. Als het een 'ja' wordt, is het een echte 'ja' waar je volledig op kunt vertrouwen. En potverdorie, wat hoop ik dat het een ja, een JA, wordt!
Dus hier nog een 'duimer' tot donderdagmiddag.
[...]
Kennismaking/intake vanmiddag was moeilijk. De therapeute twijfelt of ik er wel aan toe ben om bij haar in therapie te komen. Ze laat me donderdagmiddag weten of ze het doet of niet.
Argh, spannend Sun! Tegelijkertijd ben ik wel blij voor je dat je nu bij iemand bent die niet zomaar 'ja' zegt en dan uiteindelijk terugkrabbelt. Als het een 'ja' wordt, is het een echte 'ja' waar je volledig op kunt vertrouwen. En potverdorie, wat hoop ik dat het een ja, een JA, wordt!
Dus hier nog een 'duimer' tot donderdagmiddag.
maandag 13 februari 2017 om 21:58
Ik hoop dat het donderdag goed nieuws is, Sunemom. Of dat ze tenminste iets biedt waardoor het over een tijdje wel lukt bij haar in therapie te gaan. Daar mag je ook gerust om vragen! Want je hebt hulp nodig en daar die zou in het hier en nu moeten beginnen, zoals je nu bent. Ik vind je in ieder geval heel erg dapper dat je vandaag gegaan bent ook al was het eng!
maandag 13 februari 2017 om 22:11
Jullie zijn lief. Mijn hoofd niet. Ik heb een mail gestuurd vanavond met een aanvulling (/uitleg). Ik hoop op een ja, maar ik verwacht het eigenlijk niet en ik weet niet wat dan. Misschien wel niets. Misschien gewoon toegeven dat dit mijn leven is en dat ik niet moet zeuren, iedereen heeft ergens last van.
maandag 13 februari 2017 om 22:22
quote:Sunemom schreef op 13 februari 2017 @ 21:37:
Kennismaking/intake vanmiddag was moeilijk.
Ja natuurlijk is dat dan heel erg moeilijk
En toch heb je het gedaan!! Onwijs knap Sun
En ook nog een mail, wauw, wat goed.
Dat laatste gevoel wat je opschrijft in je eerdere post, dát zou je ergens op tafel moeten leggen
(gewoon subtiel of juist heel direct)
Als donderdag een JA wordt: bespreek dat gevoel met deze mevrouw, want het is zo'n belangrijk iets
Als donderdag Nee wordt: bespreek dit zo snel mogelijk met huisarts of poh
Echt Sun, als ze weten waar je bang voor bent en tegenaan gelopen bent, kunnen ze je helpen
Jij bent het waard om goed geholpen te worden
Uiteraard zal ik voor je duimen dat je donderdag een ja krijgt
En anders kijken we verder Oke
Kennismaking/intake vanmiddag was moeilijk.
Ja natuurlijk is dat dan heel erg moeilijk
En toch heb je het gedaan!! Onwijs knap Sun
En ook nog een mail, wauw, wat goed.
Dat laatste gevoel wat je opschrijft in je eerdere post, dát zou je ergens op tafel moeten leggen
(gewoon subtiel of juist heel direct)
Als donderdag een JA wordt: bespreek dat gevoel met deze mevrouw, want het is zo'n belangrijk iets
Als donderdag Nee wordt: bespreek dit zo snel mogelijk met huisarts of poh
Echt Sun, als ze weten waar je bang voor bent en tegenaan gelopen bent, kunnen ze je helpen
Jij bent het waard om goed geholpen te worden
Uiteraard zal ik voor je duimen dat je donderdag een ja krijgt
En anders kijken we verder Oke
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 14 februari 2017 om 06:10
Goedemorgen lieverds van dit topic
Ik heb weinig woorden want de nacht was zwaar na een avond vol herbelevingen. Het lijkt of ze nog heftiger worden: met nog meer gevoel en fysieke reacties. Ik dacht dat ik niet meer pijn aankon maar blijkbaar wel
Ik zou de emoties langzaam willen toelaten, elke keer als een soort regenbuitje
Maar in plaats daarvan word ik continu getrakteerd op een orkaan aan emoties
Ik ben er naar van
Ik heb weinig woorden want de nacht was zwaar na een avond vol herbelevingen. Het lijkt of ze nog heftiger worden: met nog meer gevoel en fysieke reacties. Ik dacht dat ik niet meer pijn aankon maar blijkbaar wel
Ik zou de emoties langzaam willen toelaten, elke keer als een soort regenbuitje
Maar in plaats daarvan word ik continu getrakteerd op een orkaan aan emoties
Ik ben er naar van
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 14 februari 2017 om 08:31
quote:Knuffelbeertjes schreef op 14 februari 2017 @ 06:10:
[...]
Ik zou de emoties langzaam willen toelaten, elke keer als een soort regenbuitje
Maar in plaats daarvan word ik continu getrakteerd op een orkaan aan emoties
Ik ben er naar van
De mindfulness gaat je hierbij helpen. Het is nu ontzettend zwaar voor je. De mindfulness maakt de emoties niet minder maar zorgt er wel voor dat je ze meer gedoseerd kunt gaan voelen. Het duurt wel even voordat je het 'onder de knie' hebt, dus verwacht geen wonderen van de eerste keer
Vandaag wordt het een zonnige dag, ik hoop dat dit je energie geeft om de dag door te komen te beleven.
[...]
Ik zou de emoties langzaam willen toelaten, elke keer als een soort regenbuitje
Maar in plaats daarvan word ik continu getrakteerd op een orkaan aan emoties
Ik ben er naar van
De mindfulness gaat je hierbij helpen. Het is nu ontzettend zwaar voor je. De mindfulness maakt de emoties niet minder maar zorgt er wel voor dat je ze meer gedoseerd kunt gaan voelen. Het duurt wel even voordat je het 'onder de knie' hebt, dus verwacht geen wonderen van de eerste keer
Vandaag wordt het een zonnige dag, ik hoop dat dit je energie geeft om de dag door te komen te beleven.
dinsdag 14 februari 2017 om 09:13
Je ma was gewoon niet eerlijk.
Een verslaafde die niet aan haar herstel wil werken is on be reik baar, on be re ken baar.
Je staat zelfs als 'veilig' kind dan met lege handen.
Wat je eigenlijk beschrijft is hoe je ma indrong bij jou. In je kamer. In jouw hulpverlening. In je nachtrust. In je lichamelijke integriteit....met niks mocht jij het doen. Alles werd afgepakt en werd figuurlijk gezien overheen gepist bezoedeld. Dan moet je je toch aanpassen? Anders werd het alleen maar erger..
Een verslaafde die niet aan haar herstel wil werken is on be reik baar, on be re ken baar.
Je staat zelfs als 'veilig' kind dan met lege handen.
Wat je eigenlijk beschrijft is hoe je ma indrong bij jou. In je kamer. In jouw hulpverlening. In je nachtrust. In je lichamelijke integriteit....met niks mocht jij het doen. Alles werd afgepakt en werd figuurlijk gezien overheen gepist bezoedeld. Dan moet je je toch aanpassen? Anders werd het alleen maar erger..
dinsdag 14 februari 2017 om 09:40
Ja Snow zo had ik er nooit naar gekeken
Wel altijd een pijnlijk gevoel, alsof mijn maag ineen kromp, als mijn vader zoiets zegt als: jouw moeder was niet goed bij haar hoofd etc
Ik heb een paar jaar geleden wel eens gevraagd: je hield toch van haar, anders ga je toch niet voor kinderen?
Toen zei hij dat hij zich vergist had en nooit had kunnen weten dat 'mijn moeder' zo bleek te zijn..
Wel altijd een pijnlijk gevoel, alsof mijn maag ineen kromp, als mijn vader zoiets zegt als: jouw moeder was niet goed bij haar hoofd etc
Ik heb een paar jaar geleden wel eens gevraagd: je hield toch van haar, anders ga je toch niet voor kinderen?
Toen zei hij dat hij zich vergist had en nooit had kunnen weten dat 'mijn moeder' zo bleek te zijn..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 14 februari 2017 om 09:44
dinsdag 14 februari 2017 om 09:58
Lieve Knuff, er zijn zoveel momenten waarop je iets anders had kunnen doen.
Als je het verstand van een volwassenen had gehad, het lef van een leeuw en de kracht van een gorilla. Je was een kind.
Wil je dit even voelen: je was een kind.
Ik heb ergens gelezen dat het 'fijn' is om het gevoel te hebben dat je schuld hebt aan erge dingen, omdat dit je beschermt tegen het gevoel van machteloosheid. Het is als het ware gewoon weer een beschermingsmechanisme van je brein. Nadat ik me daarvan bewust werd, kon ik de gevoelens van schuld veel makkelijker loslaten (en voelde ik inderdaad een tsunami van machteloosheid over me heen komen, die me tijdelijk heel angstig en radeloos en verdrietig maakte).
Uiteindelijk is voor mij machteloosheid voelen een stuk fijner dan het voelen van schuld. Schuld is bij mij zelfvernietigend, hatend. Machteloos is verdrietig, maar omdat het machteloosheid van vroeger is (dat meisje was machteloos, maar jij en ik zijn dit nu een stuk minder) is het eigenlijk helemaal niet zo eng. Voor mij dan.
Je vader heeft verkeerde beslissingen genomen. Het is dat hij dit nu nog altijd niet helemaal erkent. Hij zou tegen je moeten zeggen: ik heb verkeerde keuzes gemaakt en die hebben jou en je broertje geschaad. Ik ken je vader niet, maar misschien, misschien is dit voor hem te moeilijk om onder ogen te zien. Het zou kunnen dat hij onbewust nog steeds ergens denkt dat hij de pijn die hij dan voelt niet aan kan.
Zo leg ik het mijzelf elke keer uit, als ik tegen de emotionele barricade van minder fijne reacties van mijn moeder aanloop.
Als je het verstand van een volwassenen had gehad, het lef van een leeuw en de kracht van een gorilla. Je was een kind.
Wil je dit even voelen: je was een kind.
Ik heb ergens gelezen dat het 'fijn' is om het gevoel te hebben dat je schuld hebt aan erge dingen, omdat dit je beschermt tegen het gevoel van machteloosheid. Het is als het ware gewoon weer een beschermingsmechanisme van je brein. Nadat ik me daarvan bewust werd, kon ik de gevoelens van schuld veel makkelijker loslaten (en voelde ik inderdaad een tsunami van machteloosheid over me heen komen, die me tijdelijk heel angstig en radeloos en verdrietig maakte).
Uiteindelijk is voor mij machteloosheid voelen een stuk fijner dan het voelen van schuld. Schuld is bij mij zelfvernietigend, hatend. Machteloos is verdrietig, maar omdat het machteloosheid van vroeger is (dat meisje was machteloos, maar jij en ik zijn dit nu een stuk minder) is het eigenlijk helemaal niet zo eng. Voor mij dan.
Je vader heeft verkeerde beslissingen genomen. Het is dat hij dit nu nog altijd niet helemaal erkent. Hij zou tegen je moeten zeggen: ik heb verkeerde keuzes gemaakt en die hebben jou en je broertje geschaad. Ik ken je vader niet, maar misschien, misschien is dit voor hem te moeilijk om onder ogen te zien. Het zou kunnen dat hij onbewust nog steeds ergens denkt dat hij de pijn die hij dan voelt niet aan kan.
Zo leg ik het mijzelf elke keer uit, als ik tegen de emotionele barricade van minder fijne reacties van mijn moeder aanloop.
dinsdag 14 februari 2017 om 10:04
Gemeen van pa om dit soort dingen te zeggen. Want hij disst je ma van wie jij toch 50 % procent van je genen heb gekregen en wil je daarin dan niet zien. Naadt haar verslaving had ze vast kwaliteiten die hij aantrekkelijk vond anders was hij niet met haar in zee gegaan. Dat mooie van haar in jou wijst hij af.
Én hij schuift zijn verantwoordelijkheid als partner en als vader af.
Én hij schuift zijn verantwoordelijkheid als partner en als vader af.
