Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel III
maandag 16 januari 2017 om 12:54
Hallo allemaal,
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Op 26 nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de emdr is inmiddels bekend (eind januari).
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 3. De originele post was:
Sinds enige tijd lees ik mee op het forum en ik heb nu zelf een account aangemaakt, omdat ik graag van me af wil schrijven en hoop dat er nog goede tips gegeven worden waar ik zelf niet aan denk nu.
Het delen van mijn verhaal laat ik voor nu achterwege, een lange OP zal niemand lezen. Waar het om gaat is dat ik in mijn leven traumatische gebeurtenissen meegemaakt heb; ik ben als kind misbruikt, mishandeld en verwaarloosd (binnen ons gezin de laatste 2, het eerste door een ander persoon).
Afgelopen maand heb ik wederom wat vervelends meegemaakt, ik heb inmiddels een stabiele relatie, ben nu bijna 30 jaar en was in verwachting van ons eerste kindje, uitgelopen op een miskraam.
Op zich ben ik het verdriet van de miskraam redelijk aan het verwerken. Maar door deze gebeurtenis ben ik erg getriggerd, op meerdere gebieden. Daardoor beland ik weer in herbelevingen en nachtmerries en die maken mij vreselijk angstig. Ik weet niet hoe ik ermee om moet gaan en valkuilen liggen op de loer. Ik wil dit graag op een goede manier aanpakken, maar hoe?! De eetbuien, het overgeven, snijden, dissociëren, etc. wil ik niet meer, daar ben ik al twee jaren van af. Maar de drang is zo groot, wat zou het opluchten.
Hulp krijg ik van een psycholoog en ik start binnenkort weer met EMDR, waar ik heel angstig voor ben, maar vast zal helpen. Tot die tijd zijn er ontelbaar veel momenten waarop ik in paniek ben, en niet wil terugvallen in het vroegere gedrag. Maar wat is het alternatief??
Bedankt voor het lezen, als het niet duidelijk is, spijt me dat, ik denk het zo goed geschreven te hebben.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 16:34
quote:pruttel schreef op 12 februari 2017 @ 16:13:
Je bent echt heel erg goed bezig meis.
Dank je Pruttel
Je vriendin heeft het ook maar getroffen met een vriendin als jou, die erdoor heen kan kijken
En wij hebben het getroffen met jou in dit topic!
Was het maar zo dat ik aan roze olifantjes dacht
Je bent echt heel erg goed bezig meis.
Dank je Pruttel
Je vriendin heeft het ook maar getroffen met een vriendin als jou, die erdoor heen kan kijken
En wij hebben het getroffen met jou in dit topic!
Was het maar zo dat ik aan roze olifantjes dacht
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 17:42
quote:hanke321 schreef op 12 februari 2017 @ 14:51:
En het kan zomaar dat je op relationeel gebied van de vrieskou in een lauw bad bent beland. Veel slachtoffers van (narcistisch) misbruik weten niet wat gezonde grenzen zijn en starten relaties met 'nemers'. Eenmaal toe aan écht gelijkwaardig contact blujkt dat het dan opeens niet aan jou ligt dat het niet loopt...maar zijn de partners onvoldoende in staat tot empathie, gelijkwaardigheid en verantwoordelijkheid.Met vriendinnen dan ook blijkbaar... toch?
En het kan zomaar dat je op relationeel gebied van de vrieskou in een lauw bad bent beland. Veel slachtoffers van (narcistisch) misbruik weten niet wat gezonde grenzen zijn en starten relaties met 'nemers'. Eenmaal toe aan écht gelijkwaardig contact blujkt dat het dan opeens niet aan jou ligt dat het niet loopt...maar zijn de partners onvoldoende in staat tot empathie, gelijkwaardigheid en verantwoordelijkheid.Met vriendinnen dan ook blijkbaar... toch?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 12 februari 2017 om 18:25
Ja Elmervrouw. Dat klopt denk ik ten dele.
Het is ook zo dat je in een vriendschap soms gewoon beiden een andere kant uit ontwikkeld en dat je dan geen raakvlakken meer hebt. Dan verwaterd een vriendschap. En dat gebeurd gewoon, dat heeft geen andere reden dan dat je uit elkaar ontwikkeld.
Ik las dat je een paar keer aangaf hoe lang je bepaalde vriendinnen al kende en toen bedacht ik hoe dat bij mij zit. Mijn vriendinnen van vroeger zijn geen vriendinnen meer. Eigenlijk zijn het een soort facbook kennissen geworden waarvan je voor het gemak nog vriendin zegt. Maar echte vriendinnen zijn dat al lang niet meer. Je ziet elkaar te weinig, deelt te weinig.
Met sommige mensen hou je het langer uit omdat je beter bij elkaar past. Dat geluk heb ik, mensen die bij mij passen en dat dat al best lang zo is. Ik denk dat sommige mensen gewoon niet langer bij jou passen. En aan wie dat ligt maakt eigenlijk niet uit.
Vriendschap for ever klinkt zo leuk ( en facebook-achtig ) maar ik denk dat het zeldzaam is. Net als enorm veel vrienden hebben. Dat lijkt me niet te doen en ik denk ook dat dat niet zo is.
Het is ook heel gezond om nieuwe kennissen/toekomstige vrienden te krijgen. Van iedereen kun je wel iets leren. Het mag alleen niet teveel kosten, zodra je bij een nieuw iemand het idee krijgt dat het meer kost dan oplevert, dan moet je op standje voorzichtig en zelfbescherming.
Mijn lieve vriend vind dat ik iets minder schooierachtige kleren aan moet doen en we gaan buiten de deur eten. Heel slecht, all you can eat wokken!
Laters lieverds!
Het is ook zo dat je in een vriendschap soms gewoon beiden een andere kant uit ontwikkeld en dat je dan geen raakvlakken meer hebt. Dan verwaterd een vriendschap. En dat gebeurd gewoon, dat heeft geen andere reden dan dat je uit elkaar ontwikkeld.
Ik las dat je een paar keer aangaf hoe lang je bepaalde vriendinnen al kende en toen bedacht ik hoe dat bij mij zit. Mijn vriendinnen van vroeger zijn geen vriendinnen meer. Eigenlijk zijn het een soort facbook kennissen geworden waarvan je voor het gemak nog vriendin zegt. Maar echte vriendinnen zijn dat al lang niet meer. Je ziet elkaar te weinig, deelt te weinig.
Met sommige mensen hou je het langer uit omdat je beter bij elkaar past. Dat geluk heb ik, mensen die bij mij passen en dat dat al best lang zo is. Ik denk dat sommige mensen gewoon niet langer bij jou passen. En aan wie dat ligt maakt eigenlijk niet uit.
Vriendschap for ever klinkt zo leuk ( en facebook-achtig ) maar ik denk dat het zeldzaam is. Net als enorm veel vrienden hebben. Dat lijkt me niet te doen en ik denk ook dat dat niet zo is.
Het is ook heel gezond om nieuwe kennissen/toekomstige vrienden te krijgen. Van iedereen kun je wel iets leren. Het mag alleen niet teveel kosten, zodra je bij een nieuw iemand het idee krijgt dat het meer kost dan oplevert, dan moet je op standje voorzichtig en zelfbescherming.
Mijn lieve vriend vind dat ik iets minder schooierachtige kleren aan moet doen en we gaan buiten de deur eten. Heel slecht, all you can eat wokken!
Laters lieverds!
zondag 12 februari 2017 om 18:29
zondag 12 februari 2017 om 19:02
quote:Tobbert schreef op 12 februari 2017 @ 12:53:
[...]
Nee, niet met de officiële cursus. Ik lees nu een van haar boeken, en daar stond een stukje in dat me heel erg aan jou deed denken. Als je het wilt lezen, kan ik het je wel sturen (gaat over gedachtes, to do lijstjes, en hoe ze daarmee omgaat). Mag ook later.Ik zou het ook graag willen lezen, als dat mag. Zou je het ook naar mij willen sturen misschien?
[...]
Nee, niet met de officiële cursus. Ik lees nu een van haar boeken, en daar stond een stukje in dat me heel erg aan jou deed denken. Als je het wilt lezen, kan ik het je wel sturen (gaat over gedachtes, to do lijstjes, en hoe ze daarmee omgaat). Mag ook later.Ik zou het ook graag willen lezen, als dat mag. Zou je het ook naar mij willen sturen misschien?
zondag 12 februari 2017 om 19:07
Dit weekend heb ik geoefend met niet meteen iets opeten
Moeilijk!
We hadden soep en toastjes en vriend kon er net zo goed bij als ik
Ik hield het wel met argusogen in de gaten
En wilde heel vaak boos worden als vriend weer wat nam
Maar heb me ingehouden en gevoeld wat er gebeurde
Heel veel angst natuurljk
En herinneringen
Over verkeerd kijken en dan als straf op bed moeten maar ook het slot op de deur omdat ik te dik was zodat broertje en ik niet meer bij het eten konden en ook het urenlang aan tafel zitten om te moeten eten
En dan nog de associaties met iets in m'n mond voelen
Daar voel ik liever niks
En moeilijke ademhaling
En gedachten die zeggen: 'eet zo snel mogelijk alles op want anders is het weg!'
Maar weer blijkt dat ze geen gelijk hadden
Alles stond er nog
En als de koffie of thee of karnemelk of wat dan ook op was qua drinken
Kon ik gewoon nieuwe zetten of pakken
Het is heel heel moeilijk
Maar wel fijner
Moeilijk!
We hadden soep en toastjes en vriend kon er net zo goed bij als ik
Ik hield het wel met argusogen in de gaten
En wilde heel vaak boos worden als vriend weer wat nam
Maar heb me ingehouden en gevoeld wat er gebeurde
Heel veel angst natuurljk
En herinneringen
Over verkeerd kijken en dan als straf op bed moeten maar ook het slot op de deur omdat ik te dik was zodat broertje en ik niet meer bij het eten konden en ook het urenlang aan tafel zitten om te moeten eten
En dan nog de associaties met iets in m'n mond voelen
Daar voel ik liever niks
En moeilijke ademhaling
En gedachten die zeggen: 'eet zo snel mogelijk alles op want anders is het weg!'
Maar weer blijkt dat ze geen gelijk hadden
Alles stond er nog
En als de koffie of thee of karnemelk of wat dan ook op was qua drinken
Kon ik gewoon nieuwe zetten of pakken
Het is heel heel moeilijk
Maar wel fijner
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 19:57
Pruttel, wat je zegt over vriendschappen, werkt bij mij net zo. Ik heb geen vriendinnen meer van vroeger, al komt dit bij mij doordat ikzelf al het contact rigoureus verbroken heb. Ik 'moest' wel, om het misbruik wat toen speelde te kunnen stoppen. Een aantal vriendinnen van toen kon daar helemaal niets aan doen, ik denk dat ze niet geweten hebben wat hen overkwam. Gedurende mijn leven zijn vriendinnen gekomen en weer gegaan, hetzelfde geldt voor mij. Sommige vriendinnen passen goed in een bepaalde fase van je leven, maar doordat je je allebei ontwikkelt, is het niet vanzelfsprekend dat deze vriendschappen blijvend zijn. Soms past het dan niet meer.
[....]
Sun, je schrijft dat je eigenlijk geen contact moet zoeken met je vriendinnen, omdat ze je dan ook niet kwetsen als ze niet reageren, en dat niemand zich dan aan jouw gedrag hoeft te irriteren. Ik heb nagedacht over deze opmerking, maar ik kom er niet goed uit. Ik vraag me af in hoeverre mensen zich aan je irriteren. Hoe weet je dat dit zo is? Vaak bekruipt me het gevoel dat je bang bent teveel te zijn, dat je jezelf snel teveel voelt. De vraag is of dit niet meer bij jou ligt (bij hoe jij het ervaart) dan dat dit bij de ander ligt. In dit topic vind ik niet dat je teveel ruimte inneemt. Totaal niet zelfs. Je bent voorzichtig met het brengen van je eigen verhaal. Vaak zeg je iets met een paar woorden of zinnen, terwijl ik graag meer wil lezen.
Ik begrijp dat het je kwetst als anderen niet reageren. Dit zegt veel over de behoefte die jij hebt. Je wilt op dat moment niet alleen je verhaal kwijt, je wilt eigenlijk iets anders. ik weet niet hoe duidelijk je hierin bent naar anderen toe. Vraag je wat je wilt vragen, zeg je wat je wilt zeggen, of vraag/zeg je eigenlijk iets anders en hoop je op 'meer'?
[....]
Sun, je schrijft dat je eigenlijk geen contact moet zoeken met je vriendinnen, omdat ze je dan ook niet kwetsen als ze niet reageren, en dat niemand zich dan aan jouw gedrag hoeft te irriteren. Ik heb nagedacht over deze opmerking, maar ik kom er niet goed uit. Ik vraag me af in hoeverre mensen zich aan je irriteren. Hoe weet je dat dit zo is? Vaak bekruipt me het gevoel dat je bang bent teveel te zijn, dat je jezelf snel teveel voelt. De vraag is of dit niet meer bij jou ligt (bij hoe jij het ervaart) dan dat dit bij de ander ligt. In dit topic vind ik niet dat je teveel ruimte inneemt. Totaal niet zelfs. Je bent voorzichtig met het brengen van je eigen verhaal. Vaak zeg je iets met een paar woorden of zinnen, terwijl ik graag meer wil lezen.
Ik begrijp dat het je kwetst als anderen niet reageren. Dit zegt veel over de behoefte die jij hebt. Je wilt op dat moment niet alleen je verhaal kwijt, je wilt eigenlijk iets anders. ik weet niet hoe duidelijk je hierin bent naar anderen toe. Vraag je wat je wilt vragen, zeg je wat je wilt zeggen, of vraag/zeg je eigenlijk iets anders en hoop je op 'meer'?
zondag 12 februari 2017 om 20:02
quote:pruttel schreef op 12 februari 2017 @ 15:23:
Het frustreert mij dat ik dat allemaal wel gewoon zie en dat de mensen bij wie het gebeurd het niet zien. Maar wie ben ik om te oordelen. In iedereen schuilt verleden en leed en je weet niet waarom iemand zo is.
Aan mij om niet te oordelen en te helpen met "zien". Dat is de manier om frustratie om te zetten in iets acceptabels, niet goed genoeg, maar acceptabel.
Weet je Pruttel? Ik denk dat 'wij' het vaak wel zien, wel weten, wel kunnen bedenken, maar: het voelt niet zo.
Ik vind Knuff niet vies. Nog niet een beetje. Totaal niet. Rationeel weet ik dat ik ook niet vies ben. Maar ik voel me weerzinwekkend. En ik weet het, ik weet het echt. Ik ben niet vies, ik kon er niets aan doen, ik heb het niet gewild. En toch: VIES, SMERIG, WALGELIJK, RANZIG.
Het voelt gewoon niet zoals (een deel van) mijn verstand me uitlegt. Elke keer weer. Ik wil het wel geloven. Maar ik voel het niet.
Het frustreert mij dat ik dat allemaal wel gewoon zie en dat de mensen bij wie het gebeurd het niet zien. Maar wie ben ik om te oordelen. In iedereen schuilt verleden en leed en je weet niet waarom iemand zo is.
Aan mij om niet te oordelen en te helpen met "zien". Dat is de manier om frustratie om te zetten in iets acceptabels, niet goed genoeg, maar acceptabel.
Weet je Pruttel? Ik denk dat 'wij' het vaak wel zien, wel weten, wel kunnen bedenken, maar: het voelt niet zo.
Ik vind Knuff niet vies. Nog niet een beetje. Totaal niet. Rationeel weet ik dat ik ook niet vies ben. Maar ik voel me weerzinwekkend. En ik weet het, ik weet het echt. Ik ben niet vies, ik kon er niets aan doen, ik heb het niet gewild. En toch: VIES, SMERIG, WALGELIJK, RANZIG.
Het voelt gewoon niet zoals (een deel van) mijn verstand me uitlegt. Elke keer weer. Ik wil het wel geloven. Maar ik voel het niet.
zondag 12 februari 2017 om 20:06
Eetse pruttel, geniet van je avond!
Wat ontzettend knap van je knuffel, respect voor je dat je dat voor elkaar krijgt
Ik weet het niet zo goed Sophie. Ik zeg niet letterlijk dat ik behoefte aan contact heb, maar tegelijk als ik een berichtje van iemand krijg reageer ik. Dat is toch wat je doet als iemand contact zoekt? Of verwacht ik dan teveel?
Wat ontzettend knap van je knuffel, respect voor je dat je dat voor elkaar krijgt
Ik weet het niet zo goed Sophie. Ik zeg niet letterlijk dat ik behoefte aan contact heb, maar tegelijk als ik een berichtje van iemand krijg reageer ik. Dat is toch wat je doet als iemand contact zoekt? Of verwacht ik dan teveel?
zondag 12 februari 2017 om 20:08
quote:aikidoka schreef op 12 februari 2017 @ 19:21:
Goede oefening knuffelbeertjes. En wat mooi dat het moeilijk is, maar wel fijner voelt!
Dank je Aikidoka
Het is heel helpend als de oefeningen een succeservaring zijn, daardoor krijg ik een heel klein beetje meer vertrouwen
Nu even naar de slaapkamer gegaan omdat de geluiden (tv vaatwasser vriend) me teveel werden en dan heel fijn te merken dat dat gewoon kan en mag en ik hier veilig ben
Goede oefening knuffelbeertjes. En wat mooi dat het moeilijk is, maar wel fijner voelt!
Dank je Aikidoka
Het is heel helpend als de oefeningen een succeservaring zijn, daardoor krijg ik een heel klein beetje meer vertrouwen
Nu even naar de slaapkamer gegaan omdat de geluiden (tv vaatwasser vriend) me teveel werden en dan heel fijn te merken dat dat gewoon kan en mag en ik hier veilig ben
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 20:14
quote:Sofie1979 schreef op 12 februari 2017 @ 20:02:. Elke keer weer. Ik wil het wel geloven. Maar ik voel het niet.
Herkenbaar Sofie, alles wat je geschreven hebt in deze post. Het is ook ingewikkeld want ik wéét dat ik het enkel zo ervaar en voel en niet ben, ik weet dat ik andere mensen die misbruikt zijn nooit vies zal vinden en altijd met m'n vinger naar de daders zal wijzen
En toch, toch is mijn lichaam vies en mogen bepaalde delen niet bij mij horen
Want die zijn voor altijd besmet; aangeraakt door hem en voor zijn behoeften gebruikt
Brrr ik ben steeds zo misselijk daarvan
Herkenbaar Sofie, alles wat je geschreven hebt in deze post. Het is ook ingewikkeld want ik wéét dat ik het enkel zo ervaar en voel en niet ben, ik weet dat ik andere mensen die misbruikt zijn nooit vies zal vinden en altijd met m'n vinger naar de daders zal wijzen
En toch, toch is mijn lichaam vies en mogen bepaalde delen niet bij mij horen
Want die zijn voor altijd besmet; aangeraakt door hem en voor zijn behoeften gebruikt
Brrr ik ben steeds zo misselijk daarvan
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 12 februari 2017 om 20:21
@Sun, ik sluit me bij Snow aan, sorry. Ik reageer heel vaak niet. Als mensen heel specifiek vragen om iets, dan wel. Dit is totaal niet bedoeld als een afwijzing van de ander hoor. Echt niet.
Met mijn beste vriendin heb ik de afspraak dat ik bij een berichtje even zet wat ik nodig heb. Dan kan zij beslissen of ze dat wel of niet kan bieden. Misschien heel stom, maar ze wil het graag goed doen voor mij, maar weet niet altijd waar ik behoefte aan heb. Dit kan ze niet zomaar aflezen aan een berichtje van mij. Omdat ik niet altijd hetzelfde wil. De ene keer wil ik haar steun voelen, de andere keer is elke letter terug er een teveel.
Bij jou werkt het misschien anders, maar ik wil alleen teruggeven dat waar jij behoefte aan hebt, niet altijd vanzelfsprekend is voor de ander.
Met mijn beste vriendin heb ik de afspraak dat ik bij een berichtje even zet wat ik nodig heb. Dan kan zij beslissen of ze dat wel of niet kan bieden. Misschien heel stom, maar ze wil het graag goed doen voor mij, maar weet niet altijd waar ik behoefte aan heb. Dit kan ze niet zomaar aflezen aan een berichtje van mij. Omdat ik niet altijd hetzelfde wil. De ene keer wil ik haar steun voelen, de andere keer is elke letter terug er een teveel.
Bij jou werkt het misschien anders, maar ik wil alleen teruggeven dat waar jij behoefte aan hebt, niet altijd vanzelfsprekend is voor de ander.
