Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 om 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 5 april 2017 om 23:15
Lief zijn jullie. Ik ben heel bang. Ziekzijn is trigger maar is herhaling van dit: 1 sessie emdr doen en open liggen en daarna is ze ziek, vakantie, afwezig oid.
Voel me er dan zo alleen voor staan. Dan weer alles terug proberen te stoppen. En nu is alles weggestopt en dan denk ik: ik heb jou niet nodig. Ik kan het niet, niet weer open en dan uit nood weer dicht moeten.
Mijn psych is iater en heel druk en niet zo beschikbaar als die van jullie zoals dat ik denk te lezen. Appen doen we ook niet. Ziek betekent in dit geval 2,5 week geen enkel contact. En over 2 weken weer 3 weken vakantie. Het lukt me zo gewoon niet.
Maar ik ga kijken of ik morgen meer lef heb.
Truste en nogmaals dank voor lieve berichtjes!
Voel me er dan zo alleen voor staan. Dan weer alles terug proberen te stoppen. En nu is alles weggestopt en dan denk ik: ik heb jou niet nodig. Ik kan het niet, niet weer open en dan uit nood weer dicht moeten.
Mijn psych is iater en heel druk en niet zo beschikbaar als die van jullie zoals dat ik denk te lezen. Appen doen we ook niet. Ziek betekent in dit geval 2,5 week geen enkel contact. En over 2 weken weer 3 weken vakantie. Het lukt me zo gewoon niet.
Maar ik ga kijken of ik morgen meer lef heb.
Truste en nogmaals dank voor lieve berichtjes!
woensdag 5 april 2017 om 23:27
Ernie dat zou ik ook niet trekken hoor
Ik zie m'n nieuwe peut een keer per week
Nou, in een week tijd kunnen mijn gedachten haar compleet afschieten
En dus voelt het elke vrijdag alsof we weer van voor af aan beginnen
Dus zo gek is dat niet, dat jij dat ook ervaart
Ik zou het bespreekbaar maken
Misschien kun je wel een keer in de week afspreken en een keer mailen oid
Of een andere vorm daarin vinden
Het is haar werk om met jou mee te denken
Wat zou jou helpen, wat kan zij bieden, dat kunnen jullie samen onderzoeken
Als het je lukt haar een heeel klein beetje toe te laten
Ik zie m'n nieuwe peut een keer per week
Nou, in een week tijd kunnen mijn gedachten haar compleet afschieten
En dus voelt het elke vrijdag alsof we weer van voor af aan beginnen
Dus zo gek is dat niet, dat jij dat ook ervaart
Ik zou het bespreekbaar maken
Misschien kun je wel een keer in de week afspreken en een keer mailen oid
Of een andere vorm daarin vinden
Het is haar werk om met jou mee te denken
Wat zou jou helpen, wat kan zij bieden, dat kunnen jullie samen onderzoeken
Als het je lukt haar een heeel klein beetje toe te laten
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 5 april 2017 om 23:32
@(hoort)Erhelemaalbij, dat werkt zo niet inderdaad. Een afsluitend gesprek zou nog wel een mogelijkheid zijn om haar te vragen of je bij iemand anders terecht kan die wél aanwezig is. Met spoed, mag je er ook bij zeggen.
Zonder haar zul je een andere gaan zoeken (denk ik), dus wie weet kun je nog wel profijt hebben van het contact met haar netjes afsluiten doordat ze je naar iemand kan doorverwijzen.
Maar wat een rotmanier om met je klanten om te gaan, zeg. Ik kan me daar heel boos om maken (dus pas dan maar op!).
Zonder haar zul je een andere gaan zoeken (denk ik), dus wie weet kun je nog wel profijt hebben van het contact met haar netjes afsluiten doordat ze je naar iemand kan doorverwijzen.
Maar wat een rotmanier om met je klanten om te gaan, zeg. Ik kan me daar heel boos om maken (dus pas dan maar op!).
woensdag 5 april 2017 om 23:38
quote:theekransjes schreef op 05 april 2017 @ 23:26:
Deze vind ik ook moeilijk. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie aan andere mensen aangegeven dat je graag leuke dingen wilt doen en met hen wilt afspreken? Of wat zijn meer tips om voor jezelf te zorgen? (douchen eten enzovoorts weet ik allemaal wel, maar ik krijg het niet vanuit mezelf voor elkaar) Ik vind het zelf vaak moeilijk om zelf het initiatief te nemen om af te spreken, omdat ik er dan eigenlijk zelf geen zin in heb, terwijl als iemand mij vraagt, ik het dan eigenlijk toch wel weer leuk vind. Ik zit wel passief op de bank helaas. Volgens mij bedoel ik niet tips om voor jezelf te zorgen, maar meer hoe jullie dat voor elkaar hebben gekregen (om te beginnen met zorgen)? Ik zou het zo graag willen, hoewel het tegelijkertijd van mezelf niet mag, ik mag mezelf niet op de eerste plaats zetten, ik moet eerst voor andere mensen zorgen.
Om te beginnen met zorgen, tja, ik kwam er op een gegeven moment achter dat als ik niet voor mezelf zorgde, het nog veel erger werd dan als ik dat wel deed. Ergens is mijn motivatie voor het leven geworden dat ik nooit meer depressief wil worden, en daar werk ik aan met alles wat ik heb.
Soms is het makkelijker om mee te werken met een overtuiging dan die meteen om te buigen. Als je niet als eerste voor jezelf mag zorgen, nou, dan kun je misschien samen met iemand gaan eten zodat die ander niet eenzaam is en toevallig zorg je dan ook voor jezelf. Of je stuurt kaarten naar mensen die eenzaam zijn en je voelt je ineens ook beter over jezelf, hé, je zorgt voor jezelf. Of je gaat met honden lopen van het asiel, want die zijn heel zielig, maar je laat jezelf meteen ook uit en komt onder de mensen.
En soms is het een kwestie van zin maken. Ik zag door mijn angststoornis vaak heel erg op tegen dingen, maar als ik er dan eenmaal was, was het best leuk. Alleen die tijd ervoor, die vulde ik met nachtmerrie-scenario's. Maar ja, toch maar doen dan. Toch maar proberen.
Deze vind ik ook moeilijk. Hoe doen jullie dat? Hebben jullie aan andere mensen aangegeven dat je graag leuke dingen wilt doen en met hen wilt afspreken? Of wat zijn meer tips om voor jezelf te zorgen? (douchen eten enzovoorts weet ik allemaal wel, maar ik krijg het niet vanuit mezelf voor elkaar) Ik vind het zelf vaak moeilijk om zelf het initiatief te nemen om af te spreken, omdat ik er dan eigenlijk zelf geen zin in heb, terwijl als iemand mij vraagt, ik het dan eigenlijk toch wel weer leuk vind. Ik zit wel passief op de bank helaas. Volgens mij bedoel ik niet tips om voor jezelf te zorgen, maar meer hoe jullie dat voor elkaar hebben gekregen (om te beginnen met zorgen)? Ik zou het zo graag willen, hoewel het tegelijkertijd van mezelf niet mag, ik mag mezelf niet op de eerste plaats zetten, ik moet eerst voor andere mensen zorgen.
Om te beginnen met zorgen, tja, ik kwam er op een gegeven moment achter dat als ik niet voor mezelf zorgde, het nog veel erger werd dan als ik dat wel deed. Ergens is mijn motivatie voor het leven geworden dat ik nooit meer depressief wil worden, en daar werk ik aan met alles wat ik heb.
Soms is het makkelijker om mee te werken met een overtuiging dan die meteen om te buigen. Als je niet als eerste voor jezelf mag zorgen, nou, dan kun je misschien samen met iemand gaan eten zodat die ander niet eenzaam is en toevallig zorg je dan ook voor jezelf. Of je stuurt kaarten naar mensen die eenzaam zijn en je voelt je ineens ook beter over jezelf, hé, je zorgt voor jezelf. Of je gaat met honden lopen van het asiel, want die zijn heel zielig, maar je laat jezelf meteen ook uit en komt onder de mensen.
En soms is het een kwestie van zin maken. Ik zag door mijn angststoornis vaak heel erg op tegen dingen, maar als ik er dan eenmaal was, was het best leuk. Alleen die tijd ervoor, die vulde ik met nachtmerrie-scenario's. Maar ja, toch maar doen dan. Toch maar proberen.
donderdag 6 april 2017 om 00:48
Theekransjes tips over voor jezelf zorgen kan ik je helaas echt niet geven.
Het is een van de moeilijkste dingen die ik nu leer
Echt waar, geef mij maar volle werkweken, bijbaantjes, studies en veel sociale verplichtingen zodat ik door en door en door kan
Dan moet ik wel eten en slapen en douchen; om goed te kunnen presteren
Want dan ben ik goed genoeg en mag ik er zijn in deze wereld
Deze rustige periode trekt een beerput open waar ik niet aan toe was maar ook nooit aan toe zal zijn
Opeens voel ik hoe ontzettend moe en overvraagd ik ben,
En alles wat ik zolang zo hard onderdrukt heb komt er uit
Het is verschrikkelijk
Oud gedrag is makkelijk
Zelfzorg is heel erg moeilijk
Nu gaan slapen is heel erg moeilijk
Wb sociale contacten: andere mensen vinden het vaak ook fijn om samen iets te doen, niemand is graag altijd alleen
Het is een van de moeilijkste dingen die ik nu leer
Echt waar, geef mij maar volle werkweken, bijbaantjes, studies en veel sociale verplichtingen zodat ik door en door en door kan
Dan moet ik wel eten en slapen en douchen; om goed te kunnen presteren
Want dan ben ik goed genoeg en mag ik er zijn in deze wereld
Deze rustige periode trekt een beerput open waar ik niet aan toe was maar ook nooit aan toe zal zijn
Opeens voel ik hoe ontzettend moe en overvraagd ik ben,
En alles wat ik zolang zo hard onderdrukt heb komt er uit
Het is verschrikkelijk
Oud gedrag is makkelijk
Zelfzorg is heel erg moeilijk
Nu gaan slapen is heel erg moeilijk
Wb sociale contacten: andere mensen vinden het vaak ook fijn om samen iets te doen, niemand is graag altijd alleen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 6 april 2017 om 04:49
Ik heb mail gestuurd met uitleg iig, dat onthechte stuk het over nam.
Dat ik bang ben
Dat ik niet durf te repareren
Lief van t meedenken en advies/eigen ervaring.
Helpt!
En sf idd als t nu niks meer wordt dan moet er wel iets anders. Maar liefst zou ik willen kunnen omgaan met therapeut die niet altijd beschikbaar is voor me want ik voel me dan vreselijk afhankelijk en dat haat ik.
Dat ik bang ben
Dat ik niet durf te repareren
Lief van t meedenken en advies/eigen ervaring.
Helpt!
En sf idd als t nu niks meer wordt dan moet er wel iets anders. Maar liefst zou ik willen kunnen omgaan met therapeut die niet altijd beschikbaar is voor me want ik voel me dan vreselijk afhankelijk en dat haat ik.
donderdag 6 april 2017 om 06:45
@Snow, wat schrijf je helpende dingen. Om jouw assertiviteitsvoorbeeld moest ik heel hard lachen. Niet dat ik je uitlachte, maar gewoon omdat ik het hele tafereel voor me zag. Geweldig knap zoals je dit vervolgens weer opgepakt hebt met je therapeut. En het heeft je ook nog eens inzichten over jezelf gebracht.
@Theekransjes, op momenten dat ik voorvoel dat zelfzorg een probleem zou kunnen worden, organiseer ik deze vaak vooraf. Bijvoorbeeld. Gisteren had ik veel onrust, ik 'wist' dat slapen wellicht moeilijk zou gaan. En dus het eten in de ochtend ook. Daarom heb ik gisterenavond mijn ontbijt al klaargezet, zodat ik hier vanmorgen eigenlijk niet meer omheen kon. Voor als ik straks thuis kom van werk liggen de handdoeken al bij de douche, evenals de lekkere joggingkleren die ik na het douchen aan mag. De fleecedeken ligt nog net niet klaar. Een soort van 'voorbereide zelfzorg'.
Om in contact te blijven met andere mensen plan ik zo nu en dan dingen vooruit. Niet teveel, maar gewoon af en toe. Die momenten 'staan' en afzeggen doe ik alleen als het echt niet goed voelt. Meestal is het helemaal niet speciaal nodig en dan heb ik gewoon een leuke avond. Soms komt zo'n afspraak precies op het goede moment, juist om mezelf uit een moeilijk iets te trekken. En heel soms baal ik er echt echt echt van en dan mag ik van mezelf afzeggen.
@Ernie, goed gedaan! Echt goed gedaan.
@Knuff, wat naar, die herbeleving gisteren weer. Dapper zoals je er mee omgaat.
@Theekransjes, op momenten dat ik voorvoel dat zelfzorg een probleem zou kunnen worden, organiseer ik deze vaak vooraf. Bijvoorbeeld. Gisteren had ik veel onrust, ik 'wist' dat slapen wellicht moeilijk zou gaan. En dus het eten in de ochtend ook. Daarom heb ik gisterenavond mijn ontbijt al klaargezet, zodat ik hier vanmorgen eigenlijk niet meer omheen kon. Voor als ik straks thuis kom van werk liggen de handdoeken al bij de douche, evenals de lekkere joggingkleren die ik na het douchen aan mag. De fleecedeken ligt nog net niet klaar. Een soort van 'voorbereide zelfzorg'.
Om in contact te blijven met andere mensen plan ik zo nu en dan dingen vooruit. Niet teveel, maar gewoon af en toe. Die momenten 'staan' en afzeggen doe ik alleen als het echt niet goed voelt. Meestal is het helemaal niet speciaal nodig en dan heb ik gewoon een leuke avond. Soms komt zo'n afspraak precies op het goede moment, juist om mezelf uit een moeilijk iets te trekken. En heel soms baal ik er echt echt echt van en dan mag ik van mezelf afzeggen.
@Ernie, goed gedaan! Echt goed gedaan.
@Knuff, wat naar, die herbeleving gisteren weer. Dapper zoals je er mee omgaat.
donderdag 6 april 2017 om 08:18
Wauw Ernie wat goed van je, echt heel erg dapper!! Fijn dat je er wat aan hebt hier te schrijven en lezen, er zijn hier zulke lieve schrijfsters
Over dat afhankelijk zijn: ook heel erg herkenbaar. Het is altijd een enorme puzzel geweest voor mij. Toenadering zoeken op moeilijke momenten deed ik nooit, want als ik iets heftigs deelde met iemand kwam ik al snel in de afstoten en aantrekken nachtmerrie terecht. Om naar te testen: is diegene er nu nog voor mij? En nu, en nu? Dan verander ik in een monster, daar was ik van overtuigd
En die ervaringen had ik ook
Totdat ik afgelopen periode heel voorzichtig wel eens een keer ging delen op een moeilijk moment. Bij iemand die dat aankon (een stabiele vriendin, vriend of therapeut ipv een 'foute' man).
Van hen kreeg ik niet de kans afhankelijk te worden. Want ze gaven hele duidelijke grenzen aan; je kunt bij mij terecht als ik daar ruimte voor heb.
Nou dacht ik eerst, laat dan maar helemaal, want dat betekent nog steeds dat ik er alleen voor sta, wat voor steun zijn jullie nou?
Maar weet je, ik stond er 24/7 alleen voor doordat ik alles binnenhield en niet deelde. En dat overleefde ik ook, ik was er immers nog? Maar het was niet fijn, alleen is maar alleen en als je zoveel te dragen hebt in je eentje, is dat heel zwaar. Plus dat ik me enorm eenzaam voelde, al had ik zoveel mensen om mij heen. Én mijn relaties werden nooit echt intiem, want ik zorgde altijd voor afstand..
Mijn punt (ja sorry lange aanloop) is dat je inderdaad moet kunnen omgaan met een therapeut die niet altijd beschikbaar voor je is. Die mensen hebben gelukkig hun eigen leven ook. En ook andere mensen die niet altijd beschikbaar voor je zijn.
Maar je mag dat wel moeilijk vinden. En je mag daar best over praten, en mee stoeien, het is nl ook heel erg moeilijk.
Daarnaast ben je niet meteen 'vreselijk afhankelijk' als je iemand nodig hebt die er voor je is na bijv een emdr sessie of pittig gesprek. Dan ben je menselijk.
En als je dan vervolgens je therapeut niet ziet door ziekte, vakantie, oid, is dat heel moeilijk. Het betekent niet dat je iemand nodig hebt die altijd beschikbaar is. Het betekent dat je een hele heftige periode hebt en dan alle steun kunt gebruiken die er is.
Ik vind je heel erg dapper Ernie, dat je opnieuw het contact aangegaan bent
Sorry voor m'n onduidelijke verhaal, ik ben dit allemaal zelf nog maar net aan het leren, en stap nog in genoeg valkuilen en mijn overtuigingen is ook snel: ik mag nooit afhankelijk worden van iemand, dus ik moet er alles aan doen om dat te voorkomen (zorgen voor afstand, de relatie kapot maken, me afsluiten).
Maar wilde je toch wat vertellen over dat het niet zo zwart wit is dat je meteen afhankelijk van iemand bent. Het enige is dat je er dan niet meer alleen voor staat, en dat kan een wereld van verschil maken
Jij bent ook een mens, en hoeft het niet meer alleen te doen. Je bent dan niet afhankelijk, je bent aan het leren
Over dat afhankelijk zijn: ook heel erg herkenbaar. Het is altijd een enorme puzzel geweest voor mij. Toenadering zoeken op moeilijke momenten deed ik nooit, want als ik iets heftigs deelde met iemand kwam ik al snel in de afstoten en aantrekken nachtmerrie terecht. Om naar te testen: is diegene er nu nog voor mij? En nu, en nu? Dan verander ik in een monster, daar was ik van overtuigd
En die ervaringen had ik ook
Totdat ik afgelopen periode heel voorzichtig wel eens een keer ging delen op een moeilijk moment. Bij iemand die dat aankon (een stabiele vriendin, vriend of therapeut ipv een 'foute' man).
Van hen kreeg ik niet de kans afhankelijk te worden. Want ze gaven hele duidelijke grenzen aan; je kunt bij mij terecht als ik daar ruimte voor heb.
Nou dacht ik eerst, laat dan maar helemaal, want dat betekent nog steeds dat ik er alleen voor sta, wat voor steun zijn jullie nou?
Maar weet je, ik stond er 24/7 alleen voor doordat ik alles binnenhield en niet deelde. En dat overleefde ik ook, ik was er immers nog? Maar het was niet fijn, alleen is maar alleen en als je zoveel te dragen hebt in je eentje, is dat heel zwaar. Plus dat ik me enorm eenzaam voelde, al had ik zoveel mensen om mij heen. Én mijn relaties werden nooit echt intiem, want ik zorgde altijd voor afstand..
Mijn punt (ja sorry lange aanloop) is dat je inderdaad moet kunnen omgaan met een therapeut die niet altijd beschikbaar voor je is. Die mensen hebben gelukkig hun eigen leven ook. En ook andere mensen die niet altijd beschikbaar voor je zijn.
Maar je mag dat wel moeilijk vinden. En je mag daar best over praten, en mee stoeien, het is nl ook heel erg moeilijk.
Daarnaast ben je niet meteen 'vreselijk afhankelijk' als je iemand nodig hebt die er voor je is na bijv een emdr sessie of pittig gesprek. Dan ben je menselijk.
En als je dan vervolgens je therapeut niet ziet door ziekte, vakantie, oid, is dat heel moeilijk. Het betekent niet dat je iemand nodig hebt die altijd beschikbaar is. Het betekent dat je een hele heftige periode hebt en dan alle steun kunt gebruiken die er is.
Ik vind je heel erg dapper Ernie, dat je opnieuw het contact aangegaan bent
Sorry voor m'n onduidelijke verhaal, ik ben dit allemaal zelf nog maar net aan het leren, en stap nog in genoeg valkuilen en mijn overtuigingen is ook snel: ik mag nooit afhankelijk worden van iemand, dus ik moet er alles aan doen om dat te voorkomen (zorgen voor afstand, de relatie kapot maken, me afsluiten).
Maar wilde je toch wat vertellen over dat het niet zo zwart wit is dat je meteen afhankelijk van iemand bent. Het enige is dat je er dan niet meer alleen voor staat, en dat kan een wereld van verschil maken
Jij bent ook een mens, en hoeft het niet meer alleen te doen. Je bent dan niet afhankelijk, je bent aan het leren
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 6 april 2017 om 08:24
quote:Sofie1979 schreef op 06 april 2017 @ 06:45:
@Theekransjes, op momenten dat ik voorvoel dat zelfzorg een probleem zou kunnen worden, organiseer ik deze vaak vooraf.
[...]
Een soort van 'voorbereide zelfzorg'.:
Wat goed Sofie! Wat mooi om te lezen. Ik ga het ook eens zo proberen. Echt heel knap van je wat je allemaal vooraf al geregeld hebt
En bedankt voor je lieve woorden en knuffel
De herbeleving was inderdaad heel naar, en nu wel wat meer op de achtergrond. Vannacht ook veel gedroomd, en heel veel druk op m'n kaken gevoeld, heel erg veel boosheid waar ik bang voor ben als ik wakker ben..
Ik heb sinds een paar weken echt zo'n lage rugpijn. Ik heb nog nooit daar iets gevoeld en nu opeens lijkt het alsof m'n hele onderrug vast zit, grrr. Hoeveel meer moet ik eigenlijk nog gaan voelen vraag ik me dan af
@Theekransjes, op momenten dat ik voorvoel dat zelfzorg een probleem zou kunnen worden, organiseer ik deze vaak vooraf.
[...]
Een soort van 'voorbereide zelfzorg'.:
Wat goed Sofie! Wat mooi om te lezen. Ik ga het ook eens zo proberen. Echt heel knap van je wat je allemaal vooraf al geregeld hebt
En bedankt voor je lieve woorden en knuffel
De herbeleving was inderdaad heel naar, en nu wel wat meer op de achtergrond. Vannacht ook veel gedroomd, en heel veel druk op m'n kaken gevoeld, heel erg veel boosheid waar ik bang voor ben als ik wakker ben..
Ik heb sinds een paar weken echt zo'n lage rugpijn. Ik heb nog nooit daar iets gevoeld en nu opeens lijkt het alsof m'n hele onderrug vast zit, grrr. Hoeveel meer moet ik eigenlijk nog gaan voelen vraag ik me dan af
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 6 april 2017 om 08:35
quote:Erniethelemaalbij schreef op 06 april 2017 @ 04:49:
En sf idd als t nu niks meer wordt dan moet er wel iets anders. Maar liefst zou ik willen kunnen omgaan met therapeut die niet altijd beschikbaar is voor me want ik voel me dan vreselijk afhankelijk en dat haat ik.
Goed dat je een mail hebt gestuurd. Een hele overwinning op jezelf lijkt me!
Wat je zou willen, natuurlijk zou je willen kunnen omgaan met zo iemand. Maar is dat op dit moment een prioriteit voor je? Dat je dat gevoel van afhankelijkheid te boven komt? Of is het het belangrijkst dat je hulp krijgt en door deze helse periode komt?
En sf idd als t nu niks meer wordt dan moet er wel iets anders. Maar liefst zou ik willen kunnen omgaan met therapeut die niet altijd beschikbaar is voor me want ik voel me dan vreselijk afhankelijk en dat haat ik.
Goed dat je een mail hebt gestuurd. Een hele overwinning op jezelf lijkt me!
Wat je zou willen, natuurlijk zou je willen kunnen omgaan met zo iemand. Maar is dat op dit moment een prioriteit voor je? Dat je dat gevoel van afhankelijkheid te boven komt? Of is het het belangrijkst dat je hulp krijgt en door deze helse periode komt?
donderdag 6 april 2017 om 08:56
Nou Pruttel
Je hebt maar geluk dat ik meegeschreven heb in zoveel afvaltopics
(en best even 7 minuten over had qua tijd, en me best redelijk voel....)
Tadaaaa
Naam Douchegel Borrelnootjes, paaseitjes, of .... Aantal vreemde eigenschappen Lief en leuk? PruttelRitualsBeide! Zowel geregeld als ontbijt als lunchVolgens eigen zeggen 1Zeer zeker!Naam
Ik ben er nog niet helemaal van overtuigd om deze toe te voegen aan de nieuwe OP, haha sorry
Je hebt maar geluk dat ik meegeschreven heb in zoveel afvaltopics
(en best even 7 minuten over had qua tijd, en me best redelijk voel....)
Tadaaaa
Naam Douchegel Borrelnootjes, paaseitjes, of .... Aantal vreemde eigenschappen Lief en leuk? PruttelRitualsBeide! Zowel geregeld als ontbijt als lunchVolgens eigen zeggen 1Zeer zeker!Naam
Ik ben er nog niet helemaal van overtuigd om deze toe te voegen aan de nieuwe OP, haha sorry
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 6 april 2017 om 09:13
quote:Knuffelbeertjes schreef op 05 april 2017 @ 22:28:
[...]
Hoe lang duurt het nog voordat je iemand spreekt?
Weet je hoe lang je nog moet wachten? Zo nee, kun je bellen/mailen om dat te vragen?
Wat is er in die anderhalf jaar gebeurd?
Waar kun je nog meer terecht?
Zou het trauma centrum wat voor je zijn? Zeker aangezien je aangeeft dat er vroeger iets gebeurd is.
Ok ben ik weer. Ik heb nooit een persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd gekregen. Ik ben februari vorig jaar de eerste keer doorverwezen, naar persoonlijkheidsstoornissen. Ik heb daar maanden op de wachtlijst gestaan, en kreeg toen te horen dat ik niet geschikt was voor hetgeen waar ik voor aangemeld was (groepstherapie, voor schematherapie vooral). Vlak daarna ben ik met mijn ex verhuisd en compleet ingestort. Ik heb toen 6 weken begeleiding aan huis gehad van het IBT, om de dag, was de hele dag lam van de medicijnen. Ik ben toen opnieuw doorverwezen, toen naar psychotrauma, en omdat dit een spoed aanvraag was zou ik binnen 6 weken terecht kunnen zodat ik er niet alleen voor kwam te staan. Alleen dat bleek niet te kunnen dus hebben ze toen de PIT ingeschakeld, 1x per week begeleiding aan huis om het dagelijks leven vol te houden, en dit zou 3 maanden duren. En dan zou ik ECHT aan de beurt zijn.. was in december nog steeds niet het geval.
Relatie met ex was toen ook over, nieuwe woonruimte gevonden. Aangemeld bij een nieuwe huisarts. Opnieuw aangemeld voor psychotrauma in januari. Bij een kleinere organisatie, 6 weken was de wachttijd. Ik heb vorige week mijn intake gesprek gehad en gehoord dat ik waarschijnlijk in juli aan de buurt ben. Bij dat intake gesprek bleek dat ze bij de GGZ ptss in mijn dossier hebben gezet, maar dit hebben ze nooit gezegd.. volgende week heb ik mijn advies gesprek. Dan hoor ik als het goed is een echte datum.. maar Ik ben echt veel verder heen.. dan 1,5 jaar geleden.
Traumacentrum is meer voor hedendaagse trauma's toch?
[...]
Hoe lang duurt het nog voordat je iemand spreekt?
Weet je hoe lang je nog moet wachten? Zo nee, kun je bellen/mailen om dat te vragen?
Wat is er in die anderhalf jaar gebeurd?
Waar kun je nog meer terecht?
Zou het trauma centrum wat voor je zijn? Zeker aangezien je aangeeft dat er vroeger iets gebeurd is.
Ok ben ik weer. Ik heb nooit een persoonlijkheidsstoornis gediagnosticeerd gekregen. Ik ben februari vorig jaar de eerste keer doorverwezen, naar persoonlijkheidsstoornissen. Ik heb daar maanden op de wachtlijst gestaan, en kreeg toen te horen dat ik niet geschikt was voor hetgeen waar ik voor aangemeld was (groepstherapie, voor schematherapie vooral). Vlak daarna ben ik met mijn ex verhuisd en compleet ingestort. Ik heb toen 6 weken begeleiding aan huis gehad van het IBT, om de dag, was de hele dag lam van de medicijnen. Ik ben toen opnieuw doorverwezen, toen naar psychotrauma, en omdat dit een spoed aanvraag was zou ik binnen 6 weken terecht kunnen zodat ik er niet alleen voor kwam te staan. Alleen dat bleek niet te kunnen dus hebben ze toen de PIT ingeschakeld, 1x per week begeleiding aan huis om het dagelijks leven vol te houden, en dit zou 3 maanden duren. En dan zou ik ECHT aan de beurt zijn.. was in december nog steeds niet het geval.
Relatie met ex was toen ook over, nieuwe woonruimte gevonden. Aangemeld bij een nieuwe huisarts. Opnieuw aangemeld voor psychotrauma in januari. Bij een kleinere organisatie, 6 weken was de wachttijd. Ik heb vorige week mijn intake gesprek gehad en gehoord dat ik waarschijnlijk in juli aan de buurt ben. Bij dat intake gesprek bleek dat ze bij de GGZ ptss in mijn dossier hebben gezet, maar dit hebben ze nooit gezegd.. volgende week heb ik mijn advies gesprek. Dan hoor ik als het goed is een echte datum.. maar Ik ben echt veel verder heen.. dan 1,5 jaar geleden.
Traumacentrum is meer voor hedendaagse trauma's toch?
donderdag 6 april 2017 om 09:17
Die wachtlijsten zijn verschrikkelijk, onmenselijk gewoon.
Heb je nu nog wel hulp van de PIT? Of heb je echt totaal geen hulp?
Is PsyTrec een idee? https://www.psytrec.nl/
Heb je nu nog wel hulp van de PIT? Of heb je echt totaal geen hulp?
Is PsyTrec een idee? https://www.psytrec.nl/
donderdag 6 april 2017 om 09:27
quote:SF_ schreef op 06 april 2017 @ 09:17:
Die wachtlijsten zijn verschrikkelijk, onmenselijk gewoon.
Heb je nu nog wel hulp van de PIT? Of heb je echt totaal geen hulp?
Is PsyTrec een idee? https://www.psytrec.nl/
De PIT is in december afgelopen. De zorgverzekaar schrijft ze een termijn voor en dan zou je volgens hun hulp moeten hebben.
Toen ik om mijn doorverwijzing vroeg, heb ik begeleiding van de POH gekregen. Maar na 2 afspraken bleek dat zei niet echt goed wist wat ze met me aan moet.
Ik zou ook heel graag eindelijk een vaste psychiater willen. Het afgelopen 1,5 jaar hebben 5 verschillende iets voorgeschreven mbt antidepressiva antispychotica en paniekremmers. Iedere nieuwe kwam ook meteen weer met wat anders want andere visie etc. En mijn oxazepam word nu bijvoorbeeld weer niet vergoed want de huisarts schrijft het voor ipv een psychiater. Ook aangegeven maar je moet maar gewoon wachten..
Ik ga die link van je even bekijken.
Die wachtlijsten zijn verschrikkelijk, onmenselijk gewoon.
Heb je nu nog wel hulp van de PIT? Of heb je echt totaal geen hulp?
Is PsyTrec een idee? https://www.psytrec.nl/
De PIT is in december afgelopen. De zorgverzekaar schrijft ze een termijn voor en dan zou je volgens hun hulp moeten hebben.
Toen ik om mijn doorverwijzing vroeg, heb ik begeleiding van de POH gekregen. Maar na 2 afspraken bleek dat zei niet echt goed wist wat ze met me aan moet.
Ik zou ook heel graag eindelijk een vaste psychiater willen. Het afgelopen 1,5 jaar hebben 5 verschillende iets voorgeschreven mbt antidepressiva antispychotica en paniekremmers. Iedere nieuwe kwam ook meteen weer met wat anders want andere visie etc. En mijn oxazepam word nu bijvoorbeeld weer niet vergoed want de huisarts schrijft het voor ipv een psychiater. Ook aangegeven maar je moet maar gewoon wachten..
Ik ga die link van je even bekijken.
donderdag 6 april 2017 om 09:34
quote:SF_ schreef op 06 april 2017 @ 09:32:
Maakt dat uit? Het is 2 weken intern naar wat ik begrepen heb.
En vergoed via de basisverzekering.
Als ik heel eerlijk ben, voelt intern gaan en mezelf ook nog uit mijn veilige plekje moeten halen omdat de wachtlijsten zo lang zijn als een nog grotere straf. Ik ben altijd erg op mezelf geweest, ik zie het op zo'n plek juist fout gaan.
Ik weet niet of het terecht is of niet..
Maakt dat uit? Het is 2 weken intern naar wat ik begrepen heb.
En vergoed via de basisverzekering.
Als ik heel eerlijk ben, voelt intern gaan en mezelf ook nog uit mijn veilige plekje moeten halen omdat de wachtlijsten zo lang zijn als een nog grotere straf. Ik ben altijd erg op mezelf geweest, ik zie het op zo'n plek juist fout gaan.
Ik weet niet of het terecht is of niet..
