Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 om 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 17:23
Er is altijd nog van alles te doen. Zolang er geen doden bij vallen als je iets niet doet, dan maakt het eigenlijk niet zoveel uit.
Ik ken het wel, hoor. Vandaag heb ik er gelukkig geen last van. Vannacht slecht geslapen en vandaag is het weekend (ook nog de eerste dag van het weekend), dus ik had vanochtend al door dat er niet zoveel zou gebeuren vandaag. Dus ik ben nu leuke muziek aan het luisteren en een beetje aan het hobbyen en morgen zien we wel weer. Mijn administratie een dag later afmaken is niet levensgevaarlijk, zo denk ik dan maar.
Ik ken het wel, hoor. Vandaag heb ik er gelukkig geen last van. Vannacht slecht geslapen en vandaag is het weekend (ook nog de eerste dag van het weekend), dus ik had vanochtend al door dat er niet zoveel zou gebeuren vandaag. Dus ik ben nu leuke muziek aan het luisteren en een beetje aan het hobbyen en morgen zien we wel weer. Mijn administratie een dag later afmaken is niet levensgevaarlijk, zo denk ik dan maar.
zaterdag 25 februari 2017 om 17:33
Nee, geen doden gelukkig
Heb de belangrijkste dingen ook wel gedaan...
Maar maandag een belangrijke bespreking met één van mijn LG's
(de minder zorgzame zeg maar, die mij compleet mijn eigen gang laat gaat,
wat momenteel óók z'n voordelen heeft..).
En ik wil me nog steeds bewijzen, en laten zien wat ik in huis heb...
Ook al is het iets wat we misschien samen moeten doen,
ik moet wel het voorwerk doen.
En stel daar hoge eisen aan.
Die ik dan wel weer terecht vind, maar goed, zucht.
Over twee weken presenteren we het aan de opperbaas.
Dus heb nog wat tijd...
Jouw zaterdag klinkt ontspannen.
Ik heb nu ook muziekje op
Heb de belangrijkste dingen ook wel gedaan...
Maar maandag een belangrijke bespreking met één van mijn LG's
(de minder zorgzame zeg maar, die mij compleet mijn eigen gang laat gaat,
wat momenteel óók z'n voordelen heeft..).
En ik wil me nog steeds bewijzen, en laten zien wat ik in huis heb...
Ook al is het iets wat we misschien samen moeten doen,
ik moet wel het voorwerk doen.
En stel daar hoge eisen aan.
Die ik dan wel weer terecht vind, maar goed, zucht.
Over twee weken presenteren we het aan de opperbaas.
Dus heb nog wat tijd...
Jouw zaterdag klinkt ontspannen.
Ik heb nu ook muziekje op
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 19:42
Heb nu weer zo'n hoofdpijn
Dat vind ik ook een teken van zwakte
Vroeger had ik nooit hoofdpijn
Dat komt van spanningen en die mag ik niet hebben...
Mijn leven is toch mooi en stabiel?
Alleen ikzelf niet
Stom vind ik dat
Zit nog steeds in de boos naar mezelf modus...
Dat weinig doen en uitrusten zo goed werkt helpt daar niet in mee
Dan wordt weer bevestigd dat ik momenteel zelf zo labiel als een deur ben
Volgend weekend hebben we een feestje
Ik kan er nu al tegenop zien
Vind helemaal niks meer echt leuk
Krijg alleen maar spanning en stress
Maar moet dat soort dingen blijven doen
Ze vroegen of we bleven slapen
Ik weet dat mijn schoonmoeder dat heel graag wil
Maar heb nee gezegd, we gaan 's avonds lekker weer naar huis
Moeilijk hoor
Vinden ze niet leuk
Maar ben al blij als het me lukt de avond door te komen op zo'n feest
(komen veel mensen die ik niet ken....)
Baal dat m'n wereldje zo klein is momenteel
Doe genoeg dingen tussen het bijkomen door
Maar alles voelt zwaar
En niks lijk ik vast te kunnen grijpen
Alles gaat als een waas aan me voorbij
's Ochtends zijn er vaak 5 seconden waarin ik niet de enorme last van deze nare gevoelens heb, daarna slaat het in als een bliksem, bah
Ik heb ook eerlijk tegen m'n peut verteld dat het dan wat mij betreft wel afgelopen mag zijn
Dat begreep ze wel, als het zo zwaar voelt
Maar die momenten gaan weer voorbij, uiteindelijk.. ik zie dat nu niet maar probeer daar aan vast te houden..
Sorry voor m'n negatieve gezeur
Dat vind ik ook een teken van zwakte
Vroeger had ik nooit hoofdpijn
Dat komt van spanningen en die mag ik niet hebben...
Mijn leven is toch mooi en stabiel?
Alleen ikzelf niet
Stom vind ik dat
Zit nog steeds in de boos naar mezelf modus...
Dat weinig doen en uitrusten zo goed werkt helpt daar niet in mee
Dan wordt weer bevestigd dat ik momenteel zelf zo labiel als een deur ben
Volgend weekend hebben we een feestje
Ik kan er nu al tegenop zien
Vind helemaal niks meer echt leuk
Krijg alleen maar spanning en stress
Maar moet dat soort dingen blijven doen
Ze vroegen of we bleven slapen
Ik weet dat mijn schoonmoeder dat heel graag wil
Maar heb nee gezegd, we gaan 's avonds lekker weer naar huis
Moeilijk hoor
Vinden ze niet leuk
Maar ben al blij als het me lukt de avond door te komen op zo'n feest
(komen veel mensen die ik niet ken....)
Baal dat m'n wereldje zo klein is momenteel
Doe genoeg dingen tussen het bijkomen door
Maar alles voelt zwaar
En niks lijk ik vast te kunnen grijpen
Alles gaat als een waas aan me voorbij
's Ochtends zijn er vaak 5 seconden waarin ik niet de enorme last van deze nare gevoelens heb, daarna slaat het in als een bliksem, bah
Ik heb ook eerlijk tegen m'n peut verteld dat het dan wat mij betreft wel afgelopen mag zijn
Dat begreep ze wel, als het zo zwaar voelt
Maar die momenten gaan weer voorbij, uiteindelijk.. ik zie dat nu niet maar probeer daar aan vast te houden..
Sorry voor m'n negatieve gezeur
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 19:59
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 19:42:
[...]
Maar die momenten gaan weer voorbij, uiteindelijk.. ik zie dat nu niet maar probeer daar aan vast te houden..
Sorry voor m'n negatieve gezeur
Dat klopt, deze momenten gaan weer voorbij. Dat moet wel. Want als dat niet zo is, dan weten we het niet meer. Jij niet, ik niet, niemand niet. Dus daar mag je op vertrouwen, ook als je dit vertrouwen even niet voelt.
Wat je hierbij kan helpen, is terug lezen en denken aan andere momenten waarop het voor je voelde alsof het nooit beter zou gaan. En vervolgens zien hoeveel beter het geworden is.
Je kunt niet voldoen aan de verwachtingen van anderen en misschien ook wel niet aan je eigen verwachtingen. Omdat je jezelf leert kennen. Je maakt kennis met Knuff. Knuff is af en toe een beetje zwak. Omdat ze leert te voelen en leert om voor zichzelf te zorgen. Dat mag Knuff. Alleen soms vindt ze het nog een beetje moeilijk om dit te mogen. Omdat ze dit deel van zichzelf nog niet zo goed kent. Omdat ze niet geleerd heeft dat dit deel mag bestaan. Omdat sommige mensen die Knuff kent, niet eerder kennis hebben gemaakt met dit deel. Het is een beetje onverwacht voor hen. Het stelt hen teleur denk je. Maar wie weet, maakt het hen ook trots, als ze weten dat je dit zo moeilijk vindt en dat je dit bij hen probeert. Het zou kunnen dat ze het stom vinden, zelfs als de vriend van Knuff het hen heeft uitgelegd (want dat mag Knuff ook nog leren, dat haar vriend haar daarin kan helpen). Als dat zo is, is dat zo. Dan is dat niet Knuffs probleem, maar het probleem van de schoonouders van Knuff.
Moeilijk is dat.
Gelukkig is Knuff dapper en lief en grappig en slim en sterk en zo.
[...]
Maar die momenten gaan weer voorbij, uiteindelijk.. ik zie dat nu niet maar probeer daar aan vast te houden..
Sorry voor m'n negatieve gezeur
Dat klopt, deze momenten gaan weer voorbij. Dat moet wel. Want als dat niet zo is, dan weten we het niet meer. Jij niet, ik niet, niemand niet. Dus daar mag je op vertrouwen, ook als je dit vertrouwen even niet voelt.
Wat je hierbij kan helpen, is terug lezen en denken aan andere momenten waarop het voor je voelde alsof het nooit beter zou gaan. En vervolgens zien hoeveel beter het geworden is.
Je kunt niet voldoen aan de verwachtingen van anderen en misschien ook wel niet aan je eigen verwachtingen. Omdat je jezelf leert kennen. Je maakt kennis met Knuff. Knuff is af en toe een beetje zwak. Omdat ze leert te voelen en leert om voor zichzelf te zorgen. Dat mag Knuff. Alleen soms vindt ze het nog een beetje moeilijk om dit te mogen. Omdat ze dit deel van zichzelf nog niet zo goed kent. Omdat ze niet geleerd heeft dat dit deel mag bestaan. Omdat sommige mensen die Knuff kent, niet eerder kennis hebben gemaakt met dit deel. Het is een beetje onverwacht voor hen. Het stelt hen teleur denk je. Maar wie weet, maakt het hen ook trots, als ze weten dat je dit zo moeilijk vindt en dat je dit bij hen probeert. Het zou kunnen dat ze het stom vinden, zelfs als de vriend van Knuff het hen heeft uitgelegd (want dat mag Knuff ook nog leren, dat haar vriend haar daarin kan helpen). Als dat zo is, is dat zo. Dan is dat niet Knuffs probleem, maar het probleem van de schoonouders van Knuff.
Moeilijk is dat.
Gelukkig is Knuff dapper en lief en grappig en slim en sterk en zo.
zaterdag 25 februari 2017 om 20:16
Ik weet niet wat voor feestje het is, maar is vroeg weggaan van het feestje en dan wel blijven slapen een tussenoplossing? Dat je dan de volgende dag na het ontbijt weer naar huis gaat? Dan hoef je niet lang naar dat feestje en hoef je ook niet 's nachts helemaal terug te rijden. En je kunt even rustig met je schoonouders praten na het feestje.
Je gevoelens zijn verder wel normaal hoor, voor iemand die zo is vastgelopen in het heden/verleden. Alles is zo'n gevecht, dat lijkt me heel zwaar. Je maakt echt wel vooruitgang, maar het is heel stom dat je het niet af en toe even 'uit' kunt zetten of kunt parkeren en op adem kunt komen.
Komt je vriend morgen thuis?
Je gevoelens zijn verder wel normaal hoor, voor iemand die zo is vastgelopen in het heden/verleden. Alles is zo'n gevecht, dat lijkt me heel zwaar. Je maakt echt wel vooruitgang, maar het is heel stom dat je het niet af en toe even 'uit' kunt zetten of kunt parkeren en op adem kunt komen.
Komt je vriend morgen thuis?
zaterdag 25 februari 2017 om 20:29
Bedankt lieverds
Sofie het is inderdaad moeilijk om te geloven dat dit 'mag'.... dat ik niks meer tegen mijn zin in hoef te doen.. Een oude vriendin van mij (heb haar het laatste jaar twee keer gezien) viert nu carnaval. En er komen natuurlijk allemaal Facebook berichten over langs. En nu staat ze met haar duckface en inkijk en te korte rokjes op foto's met andere meiden.. een paar jaar geleden deed ik mee. En maakten we zoveel mee met jongens... En allemaal deed ik het omdat ik er dan bij hoorde, goed genoeg was... En voorheen schaamde ik mij dat ik niet meer zo was, en niet meer meeging naar die feestjes.. Maar nu voel ik me er fijner bij, zo blij dat ik me niet meer hoef te laten gebruiken... Zo blij dat ik geen liters drank hoef weg te drinken om me over m'n onzekerheden te zetten...
Feest volgende week is ook zo'n verhaal. Met veel jonge mensen die veel drinken.. Is in de buurt van schoonmoeder vandaar haar aanbod. Zodat wij ook kunnen drinken. Maar ik wil helemaal niet drinken. En ik wil in mijn eigen bed slapen zijn.
Maar ik wil ook niet doordraven in opeens mijn eigen behoeften voorop stellen
Ik denk alleen echt niet dat ik en en en volhoud; en een feestje, en drinken, en ergens anders slapen, en schoonmoeder 's ochtends... Zal al blij zijn dat ik alleen het feestje goed red..
Maar voelt egoïstisch
Tobbie dat is het precies, ik wil zo graag even op adem komen.. even rust, even geen gevecht in mijn hoofd en lichaam.. ik ben zo moe, continu
Maandag is vriend er weer.. Jullie hebben me er doorheen geholpen allemaal
Sofie het is inderdaad moeilijk om te geloven dat dit 'mag'.... dat ik niks meer tegen mijn zin in hoef te doen.. Een oude vriendin van mij (heb haar het laatste jaar twee keer gezien) viert nu carnaval. En er komen natuurlijk allemaal Facebook berichten over langs. En nu staat ze met haar duckface en inkijk en te korte rokjes op foto's met andere meiden.. een paar jaar geleden deed ik mee. En maakten we zoveel mee met jongens... En allemaal deed ik het omdat ik er dan bij hoorde, goed genoeg was... En voorheen schaamde ik mij dat ik niet meer zo was, en niet meer meeging naar die feestjes.. Maar nu voel ik me er fijner bij, zo blij dat ik me niet meer hoef te laten gebruiken... Zo blij dat ik geen liters drank hoef weg te drinken om me over m'n onzekerheden te zetten...
Feest volgende week is ook zo'n verhaal. Met veel jonge mensen die veel drinken.. Is in de buurt van schoonmoeder vandaar haar aanbod. Zodat wij ook kunnen drinken. Maar ik wil helemaal niet drinken. En ik wil in mijn eigen bed slapen zijn.
Maar ik wil ook niet doordraven in opeens mijn eigen behoeften voorop stellen
Ik denk alleen echt niet dat ik en en en volhoud; en een feestje, en drinken, en ergens anders slapen, en schoonmoeder 's ochtends... Zal al blij zijn dat ik alleen het feestje goed red..
Maar voelt egoïstisch
Tobbie dat is het precies, ik wil zo graag even op adem komen.. even rust, even geen gevecht in mijn hoofd en lichaam.. ik ben zo moe, continu
Maandag is vriend er weer.. Jullie hebben me er doorheen geholpen allemaal
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 20:39
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 20:29:
[...]
Maandag is vriend er weer.. Jullie hebben me er doorheen geholpen allemaal ik heb me door jullie laten helpen deze dagen
Ik heb m ff aangepast voor je Knuff!
Het is een lief aanbod van je schoonouders, nog gericht op de Knuff die graag veel wilde drinken. Dat is nu veranderd. Het aanbod blijft lief, maar is dus niet meer nodig. Want Knuff wil nu niet teveel drinken, vindt het aanbod nog steeds lief, maar slaapt liever thuis.
Dingetjes niet ingewikkelder maken dan ze zijn soms.
[...]
Maandag is vriend er weer.. Jullie hebben me er doorheen geholpen allemaal ik heb me door jullie laten helpen deze dagen
Ik heb m ff aangepast voor je Knuff!
Het is een lief aanbod van je schoonouders, nog gericht op de Knuff die graag veel wilde drinken. Dat is nu veranderd. Het aanbod blijft lief, maar is dus niet meer nodig. Want Knuff wil nu niet teveel drinken, vindt het aanbod nog steeds lief, maar slaapt liever thuis.
Dingetjes niet ingewikkelder maken dan ze zijn soms.
zaterdag 25 februari 2017 om 20:44
zaterdag 25 februari 2017 om 20:49
Dat hoef je ze ook niet kwalijk te nemen Knuff.
Wie weet komt er een moment waarop jouw vriend en jij een goed gesprek kunnen voeren over het proces waar jullie inzitten. Dan geef je ze de kans het wat beter te begrijpen. En zo niet, dan niet. Ze komen er vanzelf wel achter dat je niet zwanger bent.....
Wie weet komt er een moment waarop jouw vriend en jij een goed gesprek kunnen voeren over het proces waar jullie inzitten. Dan geef je ze de kans het wat beter te begrijpen. En zo niet, dan niet. Ze komen er vanzelf wel achter dat je niet zwanger bent.....
zaterdag 25 februari 2017 om 20:55
Je drinkt niet, omdat je zwanger bent. Of omdat je aan de antibiotica of andere medicijnen zit die niet samen gaan met drank. Of omdat je de bob bent. Of omdat je aan het vorige feestje zo gruwelijke kater overhield dat je het nu rustig aan doet. Of omdat je wel grolsch maar geen heineken lust. Of omdat je gewoon geen zin hebt om alcohol te drinken en juist veel zin hebt in jus d'organge.
En wat ook de reden is, je bent niemand een verklaring schuldig.
(Zegt Tobbie die hier vrolijk met een glas wijn zit. Ook al heeft ze geen feestje.)
En wat ook de reden is, je bent niemand een verklaring schuldig.
(Zegt Tobbie die hier vrolijk met een glas wijn zit. Ook al heeft ze geen feestje.)
zaterdag 25 februari 2017 om 21:04
Feestje is van belangrijk (nieuw ivm nieuwe relatie) familielid
Dus vind dat soort dingen wel belangrijk...
Zeg momenteel al heel veel af
Heb ook met veel mensen afgesproken afspraken te verzetten
Beetje jammer dat ik me weken later nog steeds slecht voel
Ik weet echt niet hoe ik een nieuw schema in elkaar moet flansen. Geen idee hoe ik ga beslissen welke mensen ik wanneer wil zien.. Het maakt me allemaal angstig en zorgt voor veel spanningen... Zeker omdat het nu al een paar maanden duurt..
En ik weet dat ik niemand wat verschuldigd ben al voelt dat zo
Vriend en ik hebben een paar mensen in vertrouwen genomen
Die hebben heel veel begrip
Maar we willen het niet iedereen vertellen
Hoeft ook niet
Maar begint wel op te vallen dat ik van elke week twee feestjes naar nul ben gegaan...
Niet dat ik zo populair was of zo, wil niet zo overkomen, maar vriend is heel leuk (ook in gezelschap) en we waren onze vriendengroep nogal aan het uitbreiden/veranderen en nu ligt dat nogal stil...
Morgen zou ik bijvoorbeeld eigenlijk naar nieuwe vriendin. Maar heb haar afgezegd
En dan is ze wel vol begrip en zo maar ik baal er toch van
Want ik weet inmiddels dat het niet over een paar weken opeens beter is
Dus vind dat soort dingen wel belangrijk...
Zeg momenteel al heel veel af
Heb ook met veel mensen afgesproken afspraken te verzetten
Beetje jammer dat ik me weken later nog steeds slecht voel
Ik weet echt niet hoe ik een nieuw schema in elkaar moet flansen. Geen idee hoe ik ga beslissen welke mensen ik wanneer wil zien.. Het maakt me allemaal angstig en zorgt voor veel spanningen... Zeker omdat het nu al een paar maanden duurt..
En ik weet dat ik niemand wat verschuldigd ben al voelt dat zo
Vriend en ik hebben een paar mensen in vertrouwen genomen
Die hebben heel veel begrip
Maar we willen het niet iedereen vertellen
Hoeft ook niet
Maar begint wel op te vallen dat ik van elke week twee feestjes naar nul ben gegaan...
Niet dat ik zo populair was of zo, wil niet zo overkomen, maar vriend is heel leuk (ook in gezelschap) en we waren onze vriendengroep nogal aan het uitbreiden/veranderen en nu ligt dat nogal stil...
Morgen zou ik bijvoorbeeld eigenlijk naar nieuwe vriendin. Maar heb haar afgezegd
En dan is ze wel vol begrip en zo maar ik baal er toch van
Want ik weet inmiddels dat het niet over een paar weken opeens beter is
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 21:17
Eerst had ik gewoon ook een duidelijk schema wat betreft sociale contacten maar ook dat breekt me op
Zovaak m'n (stief/schoon)ouders en grootouders natuurlijk zien.
Maar daarnaast vrienden; gezamenlijke maar ook vriendinnen
Dan nog de verjaardagen
Vriend en ik zijn nu zelfs uitgenodigd op een verjaardagsfeest van een collega (omdat ze 30 wordt en dat een mijlpaal is blijkbaar en daar krijg ik dan ook weer stress van want ik word ook 30 dit jaar en wil geen groot feest maar ben dan weer saai etc)..
Dan nog het eten met schoonzusje en schoonmoeder
Die dat vaak deden met vriend en nu verwachten dat ze tweemaandelijks hier kunnen aanschuiven
Wat ik niet trek momenteel
Wat ik weer slecht vind
Dus nu gaan vriend en ik over twee weken eens bij schoonzusje eten
Ook bijzonder dat we nu pas beseften dat dat ook gewoon kon...
En dan nog dat ik nadacht hoelang ik (gezamenlijke) vrienden niet gezien had
En dan een schema had zodat er niet te kort maar ook niet te lang tussen zat....
En nu compleet afwijk van die schema's
Aangezien ik het niet meer kan opbrengen het bij te houden
En ik wel zie dat dat geen ramp is
Omdat mensen zelf ook ons uitnodigen
Of accepteren dat er even wat langer tussen zit
Maar toch voelt het voor mij nogal eng
Ik besef dat ik best wel alles aan het controleren was in ons/mijn leven
Zovaak m'n (stief/schoon)ouders en grootouders natuurlijk zien.
Maar daarnaast vrienden; gezamenlijke maar ook vriendinnen
Dan nog de verjaardagen
Vriend en ik zijn nu zelfs uitgenodigd op een verjaardagsfeest van een collega (omdat ze 30 wordt en dat een mijlpaal is blijkbaar en daar krijg ik dan ook weer stress van want ik word ook 30 dit jaar en wil geen groot feest maar ben dan weer saai etc)..
Dan nog het eten met schoonzusje en schoonmoeder
Die dat vaak deden met vriend en nu verwachten dat ze tweemaandelijks hier kunnen aanschuiven
Wat ik niet trek momenteel
Wat ik weer slecht vind
Dus nu gaan vriend en ik over twee weken eens bij schoonzusje eten
Ook bijzonder dat we nu pas beseften dat dat ook gewoon kon...
En dan nog dat ik nadacht hoelang ik (gezamenlijke) vrienden niet gezien had
En dan een schema had zodat er niet te kort maar ook niet te lang tussen zat....
En nu compleet afwijk van die schema's
Aangezien ik het niet meer kan opbrengen het bij te houden
En ik wel zie dat dat geen ramp is
Omdat mensen zelf ook ons uitnodigen
Of accepteren dat er even wat langer tussen zit
Maar toch voelt het voor mij nogal eng
Ik besef dat ik best wel alles aan het controleren was in ons/mijn leven
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 21:39
Nee EV ik heb echt nooit nagedacht over wat ik ervan vond...
Ik vond dat het moest, dat ik het verplicht was richting m'n vriend (en vader, stiefmoeder en broertje).
Hoe gek dat misschien ook klinkt.
Maar richting vriend omdat hij sociaal is en van gezelschap houdt
En ik zijn perfecte vriendin kon uithangen door veel sociale contacten te leggen
Samen met hem dus...
Nooit over nagedacht hoe dat voor mij was /is...
Ik denk nu: ik vind het met sommige mensen wel heel gezellig
En ben blij met bepaalde contacten
En die zien we dan ook nog wel
Maar wel allemaal veel minder dan eerst..
Ik denk, als m'n hoofd weer wat rustiger is, dat ik het ook weer fijner vind
Maar nu is alles al snel teveel
Een supermarkt inlopen al
Laat staan al die mensen
Pfff
Dan is het fijn dat we ook best wat mensen om ons heen hebben waarbij ik niet hoef te doen alsof
En we na een paar uurtjes weer weg kunnen
Zonder schuldgevoel
(wat ik alsnog wel heb maar volgens die mensen dan niet nodig)
Heb ook tegen vriend gezegd dat hij maar meer in z'n eentje moet doen
Als hij wel behoefte heeft aan sociale contacten
Hij zegt dan dat hij dat inderdaad wel zelf kan regelen
Dat ik me niet druk om hem hoef te maken
Maar doe ik toch...
Voel me mislukt
Ook hierin...
En dan mbt vader, stiefmoeder en broertje;
altijd werd gezegd dat ik studeren en leren belangrijker vond
En weinig vrienden had
Wat ook zo was
En deden ze heel negatief over...
Dus heb ik de laatste jaren heel veel geïnvesteerd in sociale contacten
Waren ze dan weer trots op... vooral m'n broertje vindt dat belangrijk en geweldig dat hij 'nu niet zo'n saaie zus meer heeft.'
Heb me ook erg opgetrokken aan vriend wat dat betreft. Die is niet onzeker in contacten, hij is gek op mensen... En daar lifte ik dan handig op mee...
Het heeft ook voordelen
Toen ik een (kort) tijdje terug m'n huis niet in kon en vriend aan de buurvrouw vroeg of ik daar mocht wachten op de sleutelmaker... dan is dat weer heel fijn
(terwijl ik me heel bezwaard voelde en al naar de buurvrouw wilde gaan om te zeggen dat het niet nodig was maar zij al een kop koffie voor me ingeschonken had...).
Dus ik ben daar heel erg zoekende in
Ik weet niet wat ik fijn vind
Momenteel rust
Maar dat zal vast niet altijd zo blijven
Ik probeer soms om deze periode te zien als ontdekking van welke mensen ik in wil blijven investeren...
Maar dat is heel moeilijk
Want ik laat me nog steeds beïnvloeden door wat ik denk dat anderen van me verwachten...
Vind het enorm lastig om te staan voor wat ik wil...
Inmiddels begin ik wel in te zien welke contacten ik fijn vind... maar ernaar handelen is nog een tweede
Alles voelt gewoon als verplichting
Die ik heb richting alles en iedereen...
M'n peut zei: je verloochent jezelf daarmee
Je hebt in eerste instantie verplichtingen richting jezelf
Dat vind ik zeer zeer ingewikkeld
Ik vond dat het moest, dat ik het verplicht was richting m'n vriend (en vader, stiefmoeder en broertje).
Hoe gek dat misschien ook klinkt.
Maar richting vriend omdat hij sociaal is en van gezelschap houdt
En ik zijn perfecte vriendin kon uithangen door veel sociale contacten te leggen
Samen met hem dus...
Nooit over nagedacht hoe dat voor mij was /is...
Ik denk nu: ik vind het met sommige mensen wel heel gezellig
En ben blij met bepaalde contacten
En die zien we dan ook nog wel
Maar wel allemaal veel minder dan eerst..
Ik denk, als m'n hoofd weer wat rustiger is, dat ik het ook weer fijner vind
Maar nu is alles al snel teveel
Een supermarkt inlopen al
Laat staan al die mensen
Pfff
Dan is het fijn dat we ook best wat mensen om ons heen hebben waarbij ik niet hoef te doen alsof
En we na een paar uurtjes weer weg kunnen
Zonder schuldgevoel
(wat ik alsnog wel heb maar volgens die mensen dan niet nodig)
Heb ook tegen vriend gezegd dat hij maar meer in z'n eentje moet doen
Als hij wel behoefte heeft aan sociale contacten
Hij zegt dan dat hij dat inderdaad wel zelf kan regelen
Dat ik me niet druk om hem hoef te maken
Maar doe ik toch...
Voel me mislukt
Ook hierin...
En dan mbt vader, stiefmoeder en broertje;
altijd werd gezegd dat ik studeren en leren belangrijker vond
En weinig vrienden had
Wat ook zo was
En deden ze heel negatief over...
Dus heb ik de laatste jaren heel veel geïnvesteerd in sociale contacten
Waren ze dan weer trots op... vooral m'n broertje vindt dat belangrijk en geweldig dat hij 'nu niet zo'n saaie zus meer heeft.'
Heb me ook erg opgetrokken aan vriend wat dat betreft. Die is niet onzeker in contacten, hij is gek op mensen... En daar lifte ik dan handig op mee...
Het heeft ook voordelen
Toen ik een (kort) tijdje terug m'n huis niet in kon en vriend aan de buurvrouw vroeg of ik daar mocht wachten op de sleutelmaker... dan is dat weer heel fijn
(terwijl ik me heel bezwaard voelde en al naar de buurvrouw wilde gaan om te zeggen dat het niet nodig was maar zij al een kop koffie voor me ingeschonken had...).
Dus ik ben daar heel erg zoekende in
Ik weet niet wat ik fijn vind
Momenteel rust
Maar dat zal vast niet altijd zo blijven
Ik probeer soms om deze periode te zien als ontdekking van welke mensen ik in wil blijven investeren...
Maar dat is heel moeilijk
Want ik laat me nog steeds beïnvloeden door wat ik denk dat anderen van me verwachten...
Vind het enorm lastig om te staan voor wat ik wil...
Inmiddels begin ik wel in te zien welke contacten ik fijn vind... maar ernaar handelen is nog een tweede
Alles voelt gewoon als verplichting
Die ik heb richting alles en iedereen...
M'n peut zei: je verloochent jezelf daarmee
Je hebt in eerste instantie verplichtingen richting jezelf
Dat vind ik zeer zeer ingewikkeld
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 21:39
quote:Elmervrouw schreef op 25 februari 2017 @ 13:36:
Branning en Tobbert, dank jullie voor de inzichten en het meedenken over mijn kinderen
Ik denk dat dochter niet veel van me kan leren wat herstellen/heropbouwen van relaties betreft, gezien mijn historie met haar vader en mijn ex-man na hem. En niet te vergeten ook de breuk met mijn moeder, en alle gevolgen van dien. Niet bepaald een toonbeeld van stabiliteit en rots in de branding.
Wat ik inderdaad wel kan doen, is beiden laten merken dat ik er nog steeds ben. Laten merken dat ik aan hen denk. Ik had gisteravond laat een berichtje aan beiden gestuurd met de vraag: hoe gaat het? Een antwoord van 1 woord teruggekregen, maar wel iets dus. En net heb ik ze allebei een fijne dag gewenst. Dit zijn idd dingen die ik wel kan doen, die op zich niet beladen zijn. Dat zoon antwoord gaf verbaasde me al, maar wetende hoe hij is was dit wel fijn, denk ik. En bij dochter ga ik niet vragen naar dingen, ik kijk wel of ze weer vanuit zichzelf meer gaat zeggen. Ik denk dat dat de beste strategie voor nu is.
Oh lieverd, hier ben ik het toch zo mee oneens. Je kinderen kunnen zoveel van en over je leren. Ze kunnen namelijk leren wie jij bent, waarom je zo bent, hoe het vroeger was, waarom dingen gebeurd zijn. Maar vooral jou als persoon leren kennen. Echt, dat is meer dan je ooit kunt wensen. En nee, je hoeft niet in 1x je levensverhaal uitstorten over ze. Maar leer ze de echte EV kennen, dan weten ze wie jij bent.
Mijn. Geschiedenis, lang verhaal kort, hetgeen ik het meest mis...niet weten wie mijn vader was. Wel uit tweede hand dingen horen, maar een compleet beeld heb ik niet. Bij mij lag het net iets anders, ik was ook narcistisch bezet door mijn moeder maar mijn vader leeft niet meer. Dus ik kan ook niet vragen naar het hoe. Ik hoor dat hij veel dingen met mij deed (leuke dingen), maar van voor mijn 6de heb ik zo weinig herinnerringen. Ik weet niet hoe het voor jou kinderen was en hoe oud ze waren maar grote kans dat zij zich dat ook niet kunnen herinneren. Vertel ze over de babytijd, hoe jij je voelde toen je ze in je armen hield voor de eerste keer. Kou het bij jou en de persoon die jij bent. Dan leren ze echt heel veel!
Branning en Tobbert, dank jullie voor de inzichten en het meedenken over mijn kinderen
Ik denk dat dochter niet veel van me kan leren wat herstellen/heropbouwen van relaties betreft, gezien mijn historie met haar vader en mijn ex-man na hem. En niet te vergeten ook de breuk met mijn moeder, en alle gevolgen van dien. Niet bepaald een toonbeeld van stabiliteit en rots in de branding.
Wat ik inderdaad wel kan doen, is beiden laten merken dat ik er nog steeds ben. Laten merken dat ik aan hen denk. Ik had gisteravond laat een berichtje aan beiden gestuurd met de vraag: hoe gaat het? Een antwoord van 1 woord teruggekregen, maar wel iets dus. En net heb ik ze allebei een fijne dag gewenst. Dit zijn idd dingen die ik wel kan doen, die op zich niet beladen zijn. Dat zoon antwoord gaf verbaasde me al, maar wetende hoe hij is was dit wel fijn, denk ik. En bij dochter ga ik niet vragen naar dingen, ik kijk wel of ze weer vanuit zichzelf meer gaat zeggen. Ik denk dat dat de beste strategie voor nu is.
Oh lieverd, hier ben ik het toch zo mee oneens. Je kinderen kunnen zoveel van en over je leren. Ze kunnen namelijk leren wie jij bent, waarom je zo bent, hoe het vroeger was, waarom dingen gebeurd zijn. Maar vooral jou als persoon leren kennen. Echt, dat is meer dan je ooit kunt wensen. En nee, je hoeft niet in 1x je levensverhaal uitstorten over ze. Maar leer ze de echte EV kennen, dan weten ze wie jij bent.
Mijn. Geschiedenis, lang verhaal kort, hetgeen ik het meest mis...niet weten wie mijn vader was. Wel uit tweede hand dingen horen, maar een compleet beeld heb ik niet. Bij mij lag het net iets anders, ik was ook narcistisch bezet door mijn moeder maar mijn vader leeft niet meer. Dus ik kan ook niet vragen naar het hoe. Ik hoor dat hij veel dingen met mij deed (leuke dingen), maar van voor mijn 6de heb ik zo weinig herinnerringen. Ik weet niet hoe het voor jou kinderen was en hoe oud ze waren maar grote kans dat zij zich dat ook niet kunnen herinneren. Vertel ze over de babytijd, hoe jij je voelde toen je ze in je armen hield voor de eerste keer. Kou het bij jou en de persoon die jij bent. Dan leren ze echt heel veel!
zaterdag 25 februari 2017 om 21:46
Welkom Kers!
Branningbrothers wat zeg je mooie dingen maar ook heftig wat je zelf hebt meegemaakt
EV ik denk dat het een hele waardevolle post is (alweer). Want toen ik zwanger was, dacht ik opeens ook over dat soort dingen na:
Hoe voelde m'n moeder zich tijdens haar zwangerschap? Hoe waren de eerste jaren...? Ik hoor natuurlijk alleen maar hele slechte verhalen en zal het haar nooit zelf meer kunnen horen zeggen vanwege haar ziekte en waarschijnlijk is het allemaal niet zo rooskleurig en m'n vader wil er niet aan terug denken
maar jouw dochter (en zoon) heeft wél de kans om verhalen van haar lieve mooie moeder te horen, dat is zo enorm waardevol
Branningbrothers wat zeg je mooie dingen maar ook heftig wat je zelf hebt meegemaakt
EV ik denk dat het een hele waardevolle post is (alweer). Want toen ik zwanger was, dacht ik opeens ook over dat soort dingen na:
Hoe voelde m'n moeder zich tijdens haar zwangerschap? Hoe waren de eerste jaren...? Ik hoor natuurlijk alleen maar hele slechte verhalen en zal het haar nooit zelf meer kunnen horen zeggen vanwege haar ziekte en waarschijnlijk is het allemaal niet zo rooskleurig en m'n vader wil er niet aan terug denken
maar jouw dochter (en zoon) heeft wél de kans om verhalen van haar lieve mooie moeder te horen, dat is zo enorm waardevol
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 21:47
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 19:42:
Heb nu weer zo'n hoofdpijn
Dat vind ik ook een teken van zwakte
Vroeger had ik nooit hoofdpijn
Dat komt van spanningen en die mag ik niet hebben...
Mijn leven is toch mooi en stabiel?
Alleen ikzelf niet
Stom vind ik dat
Zit nog steeds in de boos naar mezelf modus.......,..
's Ochtends zijn er vaak 5 seconden waarin ik niet de enorme last van deze nare gevoelens heb, daarna slaat het in als een bliksem, bah
Oh lieverd, ik heb zomvaak hoofdpijn. Of van stress of hormonen of moeheid. Je bent mens, wist je dat al? En dus heb je last van mensendingen. Hoofdpijn is ook zo'n mensending.
En die 5 seconden worden straks 10 seconden, daarna 20, dan 30 en daarna een volle minuut, 5 minuten. Tot het helemaal weg is. En tuurlijk zul je het af en toe nog voelen maar dat rauwe, pijnlijke dat is weg.
Heb nu weer zo'n hoofdpijn
Dat vind ik ook een teken van zwakte
Vroeger had ik nooit hoofdpijn
Dat komt van spanningen en die mag ik niet hebben...
Mijn leven is toch mooi en stabiel?
Alleen ikzelf niet
Stom vind ik dat
Zit nog steeds in de boos naar mezelf modus.......,..
's Ochtends zijn er vaak 5 seconden waarin ik niet de enorme last van deze nare gevoelens heb, daarna slaat het in als een bliksem, bah
Oh lieverd, ik heb zomvaak hoofdpijn. Of van stress of hormonen of moeheid. Je bent mens, wist je dat al? En dus heb je last van mensendingen. Hoofdpijn is ook zo'n mensending.
En die 5 seconden worden straks 10 seconden, daarna 20, dan 30 en daarna een volle minuut, 5 minuten. Tot het helemaal weg is. En tuurlijk zul je het af en toe nog voelen maar dat rauwe, pijnlijke dat is weg.
zaterdag 25 februari 2017 om 21:47
@Branning
Zo'n gesprek heb ik met dochter gevoerd op een moment dat we samen in de bus zaten toen we in Iran waren (die ontmoeting 10 dagen, begin 2015 alweer..). Hoe het voelde toen ik zwanger was, haar voelde bewegen enz.. ineens zo'n heel persoonlijk gesprek daar in die bus. Vorige week stuurde ze mij nog een filmpje waar een baby'tje in de baarmoeder praatte tegen de moeder en dat ging echt zo van: lieve mama, ik ben zo blij dat ik bij jou mag groeien, ik kan niet wachten om je te zien...... Het raakte me toen zo erg dat ze dit uit zichzelf stuurde, ik vond het zo veelzeggend - des te harder is zoals het nu dan weer gaat. En om er maar op te blijven vertrouwen dat mijn kinderen mij echt gemist hebben, dat het erg voor ze is dat ze niet bij mij opgroeiden.
Ik kan dit gewoon niet voelen.
Ik heb altijd gedacht dat ze wel groot werden zonder mij, dat ze daar gewoon een nieuwe familie hadden.
Dat ze aan alle kanten verwend werden (dat was ook zo).
Wat beteken ik nou?
Mijn eigen moeder wilde mij niet eens.
Zo'n gesprek heb ik met dochter gevoerd op een moment dat we samen in de bus zaten toen we in Iran waren (die ontmoeting 10 dagen, begin 2015 alweer..). Hoe het voelde toen ik zwanger was, haar voelde bewegen enz.. ineens zo'n heel persoonlijk gesprek daar in die bus. Vorige week stuurde ze mij nog een filmpje waar een baby'tje in de baarmoeder praatte tegen de moeder en dat ging echt zo van: lieve mama, ik ben zo blij dat ik bij jou mag groeien, ik kan niet wachten om je te zien...... Het raakte me toen zo erg dat ze dit uit zichzelf stuurde, ik vond het zo veelzeggend - des te harder is zoals het nu dan weer gaat. En om er maar op te blijven vertrouwen dat mijn kinderen mij echt gemist hebben, dat het erg voor ze is dat ze niet bij mij opgroeiden.
Ik kan dit gewoon niet voelen.
Ik heb altijd gedacht dat ze wel groot werden zonder mij, dat ze daar gewoon een nieuwe familie hadden.
Dat ze aan alle kanten verwend werden (dat was ook zo).
Wat beteken ik nou?
Mijn eigen moeder wilde mij niet eens.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 25 februari 2017 om 21:56
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 21:46:
Hoe voelde m'n moeder zich tijdens haar zwangerschap? Hoe waren de eerste jaren...? Ik hoor natuurlijk alleen maar hele slechte verhalen en zal het haar nooit zelf meer kunnen horen zeggen vanwege haar ziekte en waarschijnlijk is het allemaal niet zo rooskleurig en m'n vader wil er niet aan terug denken
maar jouw dochter (en zoon) heeft wél de kans om verhalen van haar lieve mooie moeder te horen, dat is zo enorm waardevol En misschien was je moeder in eerste instantie ook heel blij met jou. (mijn moeder ook). Dat ze niet wist hoe ze voor je moest zorgen zegt misschien meer over de vaardigheden die ze zelf had meegekregen om voor jullie te zorgen dan over hasr gevoel. Ik schreeuw ook weleens tegen mijn kinderen (he ja, ik ben ook mens:)), masr dat is uit frustratie, het is onmacht. Een wijs iemand zei ooit tegen mij over mijn moeder ze doet zo omdat ze niet anders kan....dat geloof ik wel. Ik denk ook dat jouw moeder van jou en je broer houdt/hield maar dat niemand het haar geleerd heeft hoe te doen. Of de vaardigheden heeft meegegeven om om te gaan met haar eigen (conflicterende) emoties. Want ik denk niet dat ze er zelf plezier aan beleefde maar dat ze niet stabiel genoeg was om voor jullie te zorgen. (Snap je nog wat ik bedoel? Of is het te onsamenhangend?)
Hoe voelde m'n moeder zich tijdens haar zwangerschap? Hoe waren de eerste jaren...? Ik hoor natuurlijk alleen maar hele slechte verhalen en zal het haar nooit zelf meer kunnen horen zeggen vanwege haar ziekte en waarschijnlijk is het allemaal niet zo rooskleurig en m'n vader wil er niet aan terug denken
maar jouw dochter (en zoon) heeft wél de kans om verhalen van haar lieve mooie moeder te horen, dat is zo enorm waardevol En misschien was je moeder in eerste instantie ook heel blij met jou. (mijn moeder ook). Dat ze niet wist hoe ze voor je moest zorgen zegt misschien meer over de vaardigheden die ze zelf had meegekregen om voor jullie te zorgen dan over hasr gevoel. Ik schreeuw ook weleens tegen mijn kinderen (he ja, ik ben ook mens:)), masr dat is uit frustratie, het is onmacht. Een wijs iemand zei ooit tegen mij over mijn moeder ze doet zo omdat ze niet anders kan....dat geloof ik wel. Ik denk ook dat jouw moeder van jou en je broer houdt/hield maar dat niemand het haar geleerd heeft hoe te doen. Of de vaardigheden heeft meegegeven om om te gaan met haar eigen (conflicterende) emoties. Want ik denk niet dat ze er zelf plezier aan beleefde maar dat ze niet stabiel genoeg was om voor jullie te zorgen. (Snap je nog wat ik bedoel? Of is het te onsamenhangend?)
zaterdag 25 februari 2017 om 21:56
quote:branningbrothers schreef op 25 februari 2017 @ 21:47:
Oh lieverd, ik heb zomvaak hoofdpijn. Of van stress of hormonen of moeheid. Je bent mens, wist je dat al? En dus heb je last van mensendingen. Hoofdpijn is ook zo'n mensending.
En die 5 seconden worden straks 10 seconden, daarna 20, dan 30 en daarna een volle minuut, 5 minuten. Tot het helemaal weg is. En tuurlijk zul je het af en toe nog voelen maar dat rauwe, pijnlijke dat is weg.
Oh... gelukkig... ik vind hoofdpijn nog steeds wel een teken van zwakte... inderdaad van stress of moeheid.. Vind dat niet kunnen, moet dan beter op mezelf passen, maar dat is momenteel moeilijk.
Avonden als deze zorgen er zelfs voor dat m'n hoofd en nek zo verkrampen dat ze kraken.. voel ik me helemaal mislukt.. zoveel spanningen die zich opbouwen bah
Ik moet m'n lichaam kunnen controleren toch, het niet zover laten komen...
Wat je als laatste zegt wil ik echt op vertrouwen
Maar zoals nu wil ik liever dat het allemaal stopt, het is gewoon te zwaar, of: ik ben veel te zwak.
Oh lieverd, ik heb zomvaak hoofdpijn. Of van stress of hormonen of moeheid. Je bent mens, wist je dat al? En dus heb je last van mensendingen. Hoofdpijn is ook zo'n mensending.
En die 5 seconden worden straks 10 seconden, daarna 20, dan 30 en daarna een volle minuut, 5 minuten. Tot het helemaal weg is. En tuurlijk zul je het af en toe nog voelen maar dat rauwe, pijnlijke dat is weg.
Oh... gelukkig... ik vind hoofdpijn nog steeds wel een teken van zwakte... inderdaad van stress of moeheid.. Vind dat niet kunnen, moet dan beter op mezelf passen, maar dat is momenteel moeilijk.
Avonden als deze zorgen er zelfs voor dat m'n hoofd en nek zo verkrampen dat ze kraken.. voel ik me helemaal mislukt.. zoveel spanningen die zich opbouwen bah
Ik moet m'n lichaam kunnen controleren toch, het niet zover laten komen...
Wat je als laatste zegt wil ik echt op vertrouwen
Maar zoals nu wil ik liever dat het allemaal stopt, het is gewoon te zwaar, of: ik ben veel te zwak.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
