Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 om 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:04
quote:Elmervrouw schreef op 25 februari 2017 @ 21:47:
Wat beteken ik nou? .
Je bent haar moeder! Voor beteken je alles!
(Echt je raakt nu een teer punt. Je zwelgt in zelfmedelijden! Mijn moeder is er niet voor mij omdat die alleen maar met haar eigen gevoelens bezig is. Plaats je nou eens in haar persepectief, in dat van een jonge vrouw die eenzijdige verhalen heeft gehoord en deze voorzichtig toetst aan de werkelijkheid. Het is duidelijk dat ze een band wil met je maar misschien niet weet hoe. Daar zijn misschien meerdere redenen voor ( jeudgigheid, onzekerheid, indoctrinatie). Dan kan je daar toch niet niet thuis opgeven?)
Wat beteken ik nou? .
Je bent haar moeder! Voor beteken je alles!
(Echt je raakt nu een teer punt. Je zwelgt in zelfmedelijden! Mijn moeder is er niet voor mij omdat die alleen maar met haar eigen gevoelens bezig is. Plaats je nou eens in haar persepectief, in dat van een jonge vrouw die eenzijdige verhalen heeft gehoord en deze voorzichtig toetst aan de werkelijkheid. Het is duidelijk dat ze een band wil met je maar misschien niet weet hoe. Daar zijn misschien meerdere redenen voor ( jeudgigheid, onzekerheid, indoctrinatie). Dan kan je daar toch niet niet thuis opgeven?)
zaterdag 25 februari 2017 om 22:06
quote:branningbrothers schreef op 25 februari 2017 @ 21:56:
En misschien was je moeder in eerste instantie ook heel blij met jou. (mijn moeder ook). Dat ze niet wist hoe ze voor je moest zorgen zegt misschien meer over de vaardigheden die ze zelf had meegekregen om voor jullie te zorgen dan over hasr gevoel. Ik schreeuw ook weleens tegen mijn kinderen (he ja, ik ben ook mens:)), masr dat is uit frustratie, het is onmacht. Een wijs iemand zei ooit tegen mij over mijn moeder ze doet zo omdat ze niet anders kan....dat geloof ik wel. Ik denk ook dat jouw moeder van jou en je broer houdt/hield maar dat niemand het haar geleerd heeft hoe te doen. Of de vaardigheden heeft meegegeven om om te gaan met haar eigen (conflicterende) emoties. Want ik denk niet dat ze er zelf plezier aan beleefde maar dat ze niet stabiel genoeg was om voor jullie te zorgen. (Snap je nog wat ik bedoel? Of is het te onsamenhangend?)
Nee duidelijk hoor Branningbrothers
Ik vind dat wel een van de lastigste dingen
Van mijn eerste jaar heeft ze nl een fotoboek gemaakt
En daarin heeft ze heel veel geschreven, hoe blij ze met me was en zo...
Maar aan het eind staat ook: toen je broertje kwam, deed je afstandelijker naar mij
Dan denk ik meteen: zie je wel dat het m'n eigen schuld is
Maar ik was 15 maanden oud (!)
Het is misschien aannemelijker dat m'n moeder er niet mee om kon gaan...
En hoe valt zo'n fotoboek te rijmen met de straffen die ik me herinner, vanaf m'n zevende of zo... Volgens m'n vader ging het bergafwaarts met m'n moeder al sinds mijn geboorte
Hij greep pas in toen ik een jaar of 11 was... (!)
Ik denk dat er heel veel factoren een rol gespeeld hebben in hoe de geschiedenis zich gevormd heeft... ik weet zeker dat m'n moeder ongelukkig was. Niemand wil eindigen zo ziek als zij nu is, daar ben ik van overtuigd
Ik vind het hele boos zijn dan ook vreselijk moeilijk... ze had zo haar redenen... en ze is nu zo ziek. Op een ziek iemand mag je niet boos zijn... op je ouders mag je niet boos zijn...
Volgens mijn therapeut zit er echter wel een verschil tussen onmacht en onwil BB
En ze vertelde over wat ik over m'n moeder zei dat die straffen wel ver gingen... en hoeveel onmacht ze ook gevoeld had, ze dat nooit had mogen doen.. Dat het anders was dan mensen die m'n peut ook wel behandelde en die dan sloegen uit pure onmacht... blijkbaar is dat anders of zo.. ik weet het niet, ik vind het heel ingewikkeld
En het voelt nog steeds als heel heel slecht als ik m'n moeder niet verdedig..
En misschien was je moeder in eerste instantie ook heel blij met jou. (mijn moeder ook). Dat ze niet wist hoe ze voor je moest zorgen zegt misschien meer over de vaardigheden die ze zelf had meegekregen om voor jullie te zorgen dan over hasr gevoel. Ik schreeuw ook weleens tegen mijn kinderen (he ja, ik ben ook mens:)), masr dat is uit frustratie, het is onmacht. Een wijs iemand zei ooit tegen mij over mijn moeder ze doet zo omdat ze niet anders kan....dat geloof ik wel. Ik denk ook dat jouw moeder van jou en je broer houdt/hield maar dat niemand het haar geleerd heeft hoe te doen. Of de vaardigheden heeft meegegeven om om te gaan met haar eigen (conflicterende) emoties. Want ik denk niet dat ze er zelf plezier aan beleefde maar dat ze niet stabiel genoeg was om voor jullie te zorgen. (Snap je nog wat ik bedoel? Of is het te onsamenhangend?)
Nee duidelijk hoor Branningbrothers
Ik vind dat wel een van de lastigste dingen
Van mijn eerste jaar heeft ze nl een fotoboek gemaakt
En daarin heeft ze heel veel geschreven, hoe blij ze met me was en zo...
Maar aan het eind staat ook: toen je broertje kwam, deed je afstandelijker naar mij
Dan denk ik meteen: zie je wel dat het m'n eigen schuld is
Maar ik was 15 maanden oud (!)
Het is misschien aannemelijker dat m'n moeder er niet mee om kon gaan...
En hoe valt zo'n fotoboek te rijmen met de straffen die ik me herinner, vanaf m'n zevende of zo... Volgens m'n vader ging het bergafwaarts met m'n moeder al sinds mijn geboorte
Hij greep pas in toen ik een jaar of 11 was... (!)
Ik denk dat er heel veel factoren een rol gespeeld hebben in hoe de geschiedenis zich gevormd heeft... ik weet zeker dat m'n moeder ongelukkig was. Niemand wil eindigen zo ziek als zij nu is, daar ben ik van overtuigd
Ik vind het hele boos zijn dan ook vreselijk moeilijk... ze had zo haar redenen... en ze is nu zo ziek. Op een ziek iemand mag je niet boos zijn... op je ouders mag je niet boos zijn...
Volgens mijn therapeut zit er echter wel een verschil tussen onmacht en onwil BB
En ze vertelde over wat ik over m'n moeder zei dat die straffen wel ver gingen... en hoeveel onmacht ze ook gevoeld had, ze dat nooit had mogen doen.. Dat het anders was dan mensen die m'n peut ook wel behandelde en die dan sloegen uit pure onmacht... blijkbaar is dat anders of zo.. ik weet het niet, ik vind het heel ingewikkeld
En het voelt nog steeds als heel heel slecht als ik m'n moeder niet verdedig..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:09
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 21:56:
[...]
Oh... gelukkig... ik vind hoofdpijn nog steeds wel een teken van zwakte... inderdaad van stress of moeheid.. Vind dat niet kunnen, moet dan beter op mezelf passen, maar dat is momenteel moeilijk.
Avonden als deze zorgen er zelfs voor dat m'n hoofd en nek zo verkrampen dat ze kraken.. voel ik me helemaal mislukt.. zoveel spanningen die zich opbouwen bah .Wat ik ook fijn vind, en jij misschien ook als je verder bent in de therapie, is een ontspannende massage. Je kan ook met voetreflex beginnen als je geen aanrakingen over je lichaam kunt verdragen. Dat helpt mij wel om spanning te verminderen. Het schijnt ook goed voor je weerstand te zijn omdat het afvalstoffen afvoert.
[...]
Oh... gelukkig... ik vind hoofdpijn nog steeds wel een teken van zwakte... inderdaad van stress of moeheid.. Vind dat niet kunnen, moet dan beter op mezelf passen, maar dat is momenteel moeilijk.
Avonden als deze zorgen er zelfs voor dat m'n hoofd en nek zo verkrampen dat ze kraken.. voel ik me helemaal mislukt.. zoveel spanningen die zich opbouwen bah .Wat ik ook fijn vind, en jij misschien ook als je verder bent in de therapie, is een ontspannende massage. Je kan ook met voetreflex beginnen als je geen aanrakingen over je lichaam kunt verdragen. Dat helpt mij wel om spanning te verminderen. Het schijnt ook goed voor je weerstand te zijn omdat het afvalstoffen afvoert.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:11
quote:Elmervrouw schreef op 25 februari 2017 @ 21:47:
Wat beteken ik nou?
Mijn eigen moeder wilde mij niet eens.
Dan weet je dus hoe vreselijk belangrijk het is om richting je dochter te blijven aangeven dat jij haar wel wilt, je bent haar moeder en die plaats kan niemand innemen
Die vlieger gaat niet op
Geen mens in de wereld kan je eigen moeder vervangen lijkt me
Als mijn moeder gezond was zou ik haar toch ook willen leren kennen?
Wat beteken ik nou?
Mijn eigen moeder wilde mij niet eens.
Dan weet je dus hoe vreselijk belangrijk het is om richting je dochter te blijven aangeven dat jij haar wel wilt, je bent haar moeder en die plaats kan niemand innemen
Die vlieger gaat niet op
Geen mens in de wereld kan je eigen moeder vervangen lijkt me
Als mijn moeder gezond was zou ik haar toch ook willen leren kennen?
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:11
quote:branningbrothers schreef op 25 februari 2017 @ 22:04:
[...]
Je bent haar moeder! Voor beteken je alles!
(Echt je raakt nu een teer punt. Je zwelgt in zelfmedelijden! Mijn moeder is er niet voor mij omdat die alleen maar met haar eigen gevoelens bezig is. Plaats je nou eens in haar persepectief, in dat van een jonge vrouw die eenzijdige verhalen heeft gehoord en deze voorzichtig toetst aan de werkelijkheid. Het is duidelijk dat ze een band wil met je maar misschien niet weet hoe. Daar zijn misschien meerdere redenen voor ( jeudgigheid, onzekerheid, indoctrinatie). Dan kan je daar toch niet niet thuis opgeven?)Waar haal jij uit dat het duidelijk is dat ze een band met me wil? En van zoon merk ik zoiets al helemaal niet.
Zwelg ik in zelfmedelijden? Ik heb, sinds er weer contact was (en dat was toen ze 15 was) altijd mezelf volwassen opgesteld, niets van mijn eigen gevoelens van waardeloosheid laten merken; me ingeleefd in haar kant, en op die manier gereageerd, mezelf helemaal opzij zettend. Dus hoezo zwelgen in zelfmedelijden. Die zie ik niet.
[...]
Je bent haar moeder! Voor beteken je alles!
(Echt je raakt nu een teer punt. Je zwelgt in zelfmedelijden! Mijn moeder is er niet voor mij omdat die alleen maar met haar eigen gevoelens bezig is. Plaats je nou eens in haar persepectief, in dat van een jonge vrouw die eenzijdige verhalen heeft gehoord en deze voorzichtig toetst aan de werkelijkheid. Het is duidelijk dat ze een band wil met je maar misschien niet weet hoe. Daar zijn misschien meerdere redenen voor ( jeudgigheid, onzekerheid, indoctrinatie). Dan kan je daar toch niet niet thuis opgeven?)Waar haal jij uit dat het duidelijk is dat ze een band met me wil? En van zoon merk ik zoiets al helemaal niet.
Zwelg ik in zelfmedelijden? Ik heb, sinds er weer contact was (en dat was toen ze 15 was) altijd mezelf volwassen opgesteld, niets van mijn eigen gevoelens van waardeloosheid laten merken; me ingeleefd in haar kant, en op die manier gereageerd, mezelf helemaal opzij zettend. Dus hoezo zwelgen in zelfmedelijden. Die zie ik niet.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 25 februari 2017 om 22:16
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 22:11:
[...]
Dan weet je dus hoe vreselijk belangrijk het is om richting je dochter te blijven aangeven dat jij haar wel wilt, je bent haar moeder en die plaats kan niemand innemen
Die vlieger gaat niet op
Geen mens in de wereld kan je eigen moeder vervangen lijkt me
Als mijn moeder gezond was zou ik haar toch ook willen leren kennen?Ik heb niet anders gedaan dan steeds duidelijk gemaakt naar beiden, dat ik ze mis etc.
Vraag: wil jouw moeder, als ze gezond was, JOU ook leren kennen? Als persoon, als mens?
Mijn verhaal. Mijn moeder was ongewenst zwanger. Ze moesten trouwen. Het gaf grote opschudding in de familie. Alles was weer goed (met hen) toen ik er eenmaal was. Ik weet bijna zeker dat deze zwangerschap is ontstaan vanuit .. laat ik het maar overweldiging noemen. Wetende wat ik nu weet van mijn vader, en niet alleen richting mij. En wetende hoe hij altijd was voordat hij overleed (toen ik net 19 was), de tiran in het gezin met losse handjes etc.... Ik heb nooit gevoeld of gezien dat mijn moeder, of mijn vader, mij wilden. Of mij hebben willen leren kennen. Als persoon, anders dan als speeltje of pronkstuk.
[...]
Dan weet je dus hoe vreselijk belangrijk het is om richting je dochter te blijven aangeven dat jij haar wel wilt, je bent haar moeder en die plaats kan niemand innemen
Die vlieger gaat niet op
Geen mens in de wereld kan je eigen moeder vervangen lijkt me
Als mijn moeder gezond was zou ik haar toch ook willen leren kennen?Ik heb niet anders gedaan dan steeds duidelijk gemaakt naar beiden, dat ik ze mis etc.
Vraag: wil jouw moeder, als ze gezond was, JOU ook leren kennen? Als persoon, als mens?
Mijn verhaal. Mijn moeder was ongewenst zwanger. Ze moesten trouwen. Het gaf grote opschudding in de familie. Alles was weer goed (met hen) toen ik er eenmaal was. Ik weet bijna zeker dat deze zwangerschap is ontstaan vanuit .. laat ik het maar overweldiging noemen. Wetende wat ik nu weet van mijn vader, en niet alleen richting mij. En wetende hoe hij altijd was voordat hij overleed (toen ik net 19 was), de tiran in het gezin met losse handjes etc.... Ik heb nooit gevoeld of gezien dat mijn moeder, of mijn vader, mij wilden. Of mij hebben willen leren kennen. Als persoon, anders dan als speeltje of pronkstuk.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 25 februari 2017 om 22:17
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 22:06:
[...]
Nee duidelijk hoor Branningbrothers
Ik vind dat wel een van de lastigste dingen
Van mijn eerste jaar heeft ze nl een fotoboek gemaakt
En daarin heeft ze heel veel geschreven, hoe blij ze met me was en zo...
Maar aan het eind staat ook: toen je broertje kwam, deed je afstandelijker naar mij
Dan denk ik meteen: zie je wel dat het m'n eigen schuld is
Maar ik was 15 maanden oud (!)
Het is misschien aannemelijker dat m'n moeder er niet mee om kon gaan...
En hoe valt zo'n fotoboek te rijmen met de straffen die ik me herinner, vanaf m'n zevende of zo... Volgens m'n vader ging het bergafwaarts met m'n moeder al sinds mijn geboorte
Volgens mijn therapeut zit er echter wel een verschil tussen onmacht en onwil BB
En ze vertelde over wat ik over m'n moeder zei dat die straffen wel ver gingen... en hoeveel onmacht ze ook gevoeld had, ze dat nooit had mogen doen.....ik weet het niet, ik vind het heel ingewikkeld
En het voelt nog steeds als heel heel slecht als ik m'n moeder niet verdedig..Het is ook heel ingewikkeld. Je moeder was/is helaas ziek. Misschien niet fysiek maar mentaal, en dat had invloed op haar keuzes, haar relaties en hoe ze met dingen (stress) omging. Wat jij hebt meegemaakt is echt extreem, en niet zomaar onder het kopje onmacht te scharen. En daar mee leren omgaan, dat degene die jou op de wereld heeft gezet, die jou eigenlijk had moeten beschermen je zoveel kwaad heeft gedaan is lastig voor te stellen. Die waarheid is misschien voor nu nog (af en toe) te pijnlijk.
[...]
Nee duidelijk hoor Branningbrothers
Ik vind dat wel een van de lastigste dingen
Van mijn eerste jaar heeft ze nl een fotoboek gemaakt
En daarin heeft ze heel veel geschreven, hoe blij ze met me was en zo...
Maar aan het eind staat ook: toen je broertje kwam, deed je afstandelijker naar mij
Dan denk ik meteen: zie je wel dat het m'n eigen schuld is
Maar ik was 15 maanden oud (!)
Het is misschien aannemelijker dat m'n moeder er niet mee om kon gaan...
En hoe valt zo'n fotoboek te rijmen met de straffen die ik me herinner, vanaf m'n zevende of zo... Volgens m'n vader ging het bergafwaarts met m'n moeder al sinds mijn geboorte
Volgens mijn therapeut zit er echter wel een verschil tussen onmacht en onwil BB
En ze vertelde over wat ik over m'n moeder zei dat die straffen wel ver gingen... en hoeveel onmacht ze ook gevoeld had, ze dat nooit had mogen doen.....ik weet het niet, ik vind het heel ingewikkeld
En het voelt nog steeds als heel heel slecht als ik m'n moeder niet verdedig..Het is ook heel ingewikkeld. Je moeder was/is helaas ziek. Misschien niet fysiek maar mentaal, en dat had invloed op haar keuzes, haar relaties en hoe ze met dingen (stress) omging. Wat jij hebt meegemaakt is echt extreem, en niet zomaar onder het kopje onmacht te scharen. En daar mee leren omgaan, dat degene die jou op de wereld heeft gezet, die jou eigenlijk had moeten beschermen je zoveel kwaad heeft gedaan is lastig voor te stellen. Die waarheid is misschien voor nu nog (af en toe) te pijnlijk.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:18
quote:branningbrothers schreef op 25 februari 2017 @ 22:09:
Wat ik ook fijn vind, en jij misschien ook als je verder bent in de therapie, is een ontspannende massage. Je kan ook met voetreflex beginnen als je geen aanrakingen over je lichaam kunt verdragen. Dat helpt mij wel om spanning te verminderen. Het schijnt ook goed voor je weerstand te zijn omdat het afvalstoffen afvoert.
Hmm ik heb het eens bekeken en dat lijkt me (op den duur) inderdaad wel weer erg fijn
Ik heb in het verleden bsr massages gekregen en haptonomie en fysio en cezar
Maar dat was allemaal met het deel dat niks voelde en m'n lichaam al helemaal niet
Dus dat sloeg nogal de plank mis
Als ik nu aangeraakt word wurg ik diegene zowat dus inderdaad misschien eerst maar wat meer therapie
Bedankt voor je tip lieverd
Wat ik ook fijn vind, en jij misschien ook als je verder bent in de therapie, is een ontspannende massage. Je kan ook met voetreflex beginnen als je geen aanrakingen over je lichaam kunt verdragen. Dat helpt mij wel om spanning te verminderen. Het schijnt ook goed voor je weerstand te zijn omdat het afvalstoffen afvoert.
Hmm ik heb het eens bekeken en dat lijkt me (op den duur) inderdaad wel weer erg fijn
Ik heb in het verleden bsr massages gekregen en haptonomie en fysio en cezar
Maar dat was allemaal met het deel dat niks voelde en m'n lichaam al helemaal niet
Dus dat sloeg nogal de plank mis
Als ik nu aangeraakt word wurg ik diegene zowat dus inderdaad misschien eerst maar wat meer therapie
Bedankt voor je tip lieverd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:19
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 22:06:
Ik vind het hele boos zijn dan ook vreselijk moeilijk... ze had zo haar redenen... en ze is nu zo ziek. Op een ziek iemand mag je niet boos zijn... op je ouders mag je niet boos zijn...
Maar je bent toch niet boos op je moeder, nu, zoals ze op dit moment is? Volgens mij ben je vooral boos op wat ze vroeger gedaan en nagelaten heeft, en die woede is (volgens mij) terecht.
Ik vind het hele boos zijn dan ook vreselijk moeilijk... ze had zo haar redenen... en ze is nu zo ziek. Op een ziek iemand mag je niet boos zijn... op je ouders mag je niet boos zijn...
Maar je bent toch niet boos op je moeder, nu, zoals ze op dit moment is? Volgens mij ben je vooral boos op wat ze vroeger gedaan en nagelaten heeft, en die woede is (volgens mij) terecht.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:20
quote:Tobbert schreef op 25 februari 2017 @ 22:15:
Branning, weet je al iets of je over je knie en evt. operatie?
Ah, operatie is gepland voor begin april. Daarna 4weken met krukken en 6-9 maanden revalidatie. Was er gister erg boos om. Had in mijn hoofd gehaald dat het met een dag wel over was....zie hier de buigzaamheid van de geest.
Ook de orthopeed beledigd met de vraag of hij het wel echt kon. Zou mij niets verbazen als ik zonder benen wakker word uit wraak.
Branning, weet je al iets of je over je knie en evt. operatie?
Ah, operatie is gepland voor begin april. Daarna 4weken met krukken en 6-9 maanden revalidatie. Was er gister erg boos om. Had in mijn hoofd gehaald dat het met een dag wel over was....zie hier de buigzaamheid van de geest.
Ook de orthopeed beledigd met de vraag of hij het wel echt kon. Zou mij niets verbazen als ik zonder benen wakker word uit wraak.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:22
quote:branningbrothers schreef op 25 februari 2017 @ 22:17:
En daar mee leren omgaan, dat degene die jou op de wereld heeft gezet, die jou eigenlijk had moeten beschermen je zoveel kwaad heeft gedaan is lastig voor te stellen. Die waarheid is misschien voor nu nog (af en toe) te pijnlijk.
Ja... ik vind dat heel lastig
Nu eerlijk blijven in therapie wordt een heel lastig iets
Want welke dochter spreekt nou zo slecht over haar moeder..?
Dat is echt verraad, dat doe je niet denk ik..
Maar de beelden die ik zie zijn ook van wat zij deed
En die heb ik dan tot dusver best veel verzwegen
Heb al wel een mail opgesteld een tijdje terug met wat dingen erin om naar m'n oude peut te sturen, over m'n moeder, maar heb het nog niet aangedurfd..
En daar mee leren omgaan, dat degene die jou op de wereld heeft gezet, die jou eigenlijk had moeten beschermen je zoveel kwaad heeft gedaan is lastig voor te stellen. Die waarheid is misschien voor nu nog (af en toe) te pijnlijk.
Ja... ik vind dat heel lastig
Nu eerlijk blijven in therapie wordt een heel lastig iets
Want welke dochter spreekt nou zo slecht over haar moeder..?
Dat is echt verraad, dat doe je niet denk ik..
Maar de beelden die ik zie zijn ook van wat zij deed
En die heb ik dan tot dusver best veel verzwegen
Heb al wel een mail opgesteld een tijdje terug met wat dingen erin om naar m'n oude peut te sturen, over m'n moeder, maar heb het nog niet aangedurfd..
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:23
Och Elmervrouw, pittig dat het lastig is met je kinderen. Ik heb het idee dat je kindpijn en jouw eigen beschadigdheid door elkaar lopen met de relatie met je kinderen en de pijn die daar in zit. En dat je pijn voelt die eigenlijk bij de oude situatie hoort. Zou dat kunnen? Zou je die twee rollen (toen jij kind was vs dat je nu moeder bent) wat van elkaar kunnen lostrekken? Misschien maakt dat het gebeuren met je dochter en zoon iets minder beladen (ook al blijft dat heel moeilijk, het wordt draaglijker denk ik)?
Kers, welkom, fijn dat je het topic gevonden hebt
Kers, welkom, fijn dat je het topic gevonden hebt
zaterdag 25 februari 2017 om 22:25
quote:Tobbert schreef op 25 februari 2017 @ 22:19:
Maar je bent toch niet boos op je moeder, nu, zoals ze op dit moment is? Volgens mij ben je vooral boos op wat ze vroeger gedaan en nagelaten heeft, en die woede is (volgens mij) terecht.
Tsja
Ik weet niet of ik daar wel boos over kan zijn hoor..
Ik bedenk me steeds alle redenen waarom zij het zo zwaar had en dus zo wanhopig was dat dit de gevolgen waren...
Maar je bent toch niet boos op je moeder, nu, zoals ze op dit moment is? Volgens mij ben je vooral boos op wat ze vroeger gedaan en nagelaten heeft, en die woede is (volgens mij) terecht.
Tsja
Ik weet niet of ik daar wel boos over kan zijn hoor..
Ik bedenk me steeds alle redenen waarom zij het zo zwaar had en dus zo wanhopig was dat dit de gevolgen waren...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:26
quote:branningbrothers schreef op 25 februari 2017 @ 22:20:
[...]
Ah, operatie is gepland voor begin april. Daarna 4weken met krukken en 6-9 maanden revalidatie. Was er gister erg boos om. Had in mijn hoofd gehaald dat het met een dag wel over was....zie hier de buigzaamheid van de geest.
Ook de orthopeed beledigd met de vraag of hij het wel echt kon. Zou mij niets verbazen als ik zonder benen wakker word uit wraak.
Jaah, hallo, natuurlijk vraag je hem of hij wel een beetje goed is met die operatie. Als het de specialiteit is van zijn collega heb je namelijk liever zijn collega.
Trouwens wel balen dat het nog zolang duurt voor je geholpen wordt, want nu kun je toch niet zoveel? Hopelijk vallen de operatie en de revalidatie mee, want je bent sportief en fit. Dat gaat helpen bij het herstel
[...]
Ah, operatie is gepland voor begin april. Daarna 4weken met krukken en 6-9 maanden revalidatie. Was er gister erg boos om. Had in mijn hoofd gehaald dat het met een dag wel over was....zie hier de buigzaamheid van de geest.
Ook de orthopeed beledigd met de vraag of hij het wel echt kon. Zou mij niets verbazen als ik zonder benen wakker word uit wraak.
Jaah, hallo, natuurlijk vraag je hem of hij wel een beetje goed is met die operatie. Als het de specialiteit is van zijn collega heb je namelijk liever zijn collega.
Trouwens wel balen dat het nog zolang duurt voor je geholpen wordt, want nu kun je toch niet zoveel? Hopelijk vallen de operatie en de revalidatie mee, want je bent sportief en fit. Dat gaat helpen bij het herstel
zaterdag 25 februari 2017 om 22:27
quote:PareltjeViva schreef op 25 februari 2017 @ 22:23:
Och Elmervrouw, pittig dat het lastig is met je kinderen. Ik heb het idee dat je kindpijn en jouw eigen beschadigdheid door elkaar lopen met de relatie met je kinderen en de pijn die daar in zit. En dat je pijn voelt die eigenlijk bij de oude situatie hoort. Zou dat kunnen? Zou je die twee rollen (toen jij kind was vs dat je nu moeder bent) wat van elkaar kunnen lostrekken? Misschien maakt dat het gebeuren met je dochter en zoon iets minder beladen (ook al blijft dat heel moeilijk, het wordt draaglijker denk ik)? :Dit bedoelde ik EV, alleen Pareltje verwoordt het wat tactvoller. Ik ben ervan overtuigd dat ieder kind zoekt naar liefde van zijn/haar ouders. Zou ook jouw kinderen. Het is misschien niet een helder zoeklicht (door alles wat ze hebben meegemaakt) maar ik zie het wel.
Och Elmervrouw, pittig dat het lastig is met je kinderen. Ik heb het idee dat je kindpijn en jouw eigen beschadigdheid door elkaar lopen met de relatie met je kinderen en de pijn die daar in zit. En dat je pijn voelt die eigenlijk bij de oude situatie hoort. Zou dat kunnen? Zou je die twee rollen (toen jij kind was vs dat je nu moeder bent) wat van elkaar kunnen lostrekken? Misschien maakt dat het gebeuren met je dochter en zoon iets minder beladen (ook al blijft dat heel moeilijk, het wordt draaglijker denk ik)? :Dit bedoelde ik EV, alleen Pareltje verwoordt het wat tactvoller. Ik ben ervan overtuigd dat ieder kind zoekt naar liefde van zijn/haar ouders. Zou ook jouw kinderen. Het is misschien niet een helder zoeklicht (door alles wat ze hebben meegemaakt) maar ik zie het wel.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:28
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 22:18:
[...]
Hmm ik heb het eens bekeken en dat lijkt me (op den duur) inderdaad wel weer erg fijn
Ik heb in het verleden bsr massages gekregen en haptonomie en fysio en cezar
Maar dat was allemaal met het deel dat niks voelde en m'n lichaam al helemaal niet
Dus dat sloeg nogal de plank mis
Als ik nu aangeraakt word wurg ik diegene zowat dus inderdaad misschien eerst maar wat meer therapie
Bedankt voor je tip lieverd Zijn je voeten veilig?
[...]
Hmm ik heb het eens bekeken en dat lijkt me (op den duur) inderdaad wel weer erg fijn
Ik heb in het verleden bsr massages gekregen en haptonomie en fysio en cezar
Maar dat was allemaal met het deel dat niks voelde en m'n lichaam al helemaal niet
Dus dat sloeg nogal de plank mis
Als ik nu aangeraakt word wurg ik diegene zowat dus inderdaad misschien eerst maar wat meer therapie
Bedankt voor je tip lieverd Zijn je voeten veilig?
zaterdag 25 februari 2017 om 22:30
quote:branningbrothers schreef op 25 februari 2017 @ 22:20:
. Was er gister erg boos om. Had in mijn hoofd gehaald dat het met een dag wel over was....zie hier de buigzaamheid van de geest.
.
Logisch die boosheid
Het is ook stom
Een stom ongeluk
Gelukkig gaam ze je goed helpen maar het blijft stom
En die orthopeed heeft een baan te behouden dus je kunt erop vertrouwen dat ie z'n werk goed gaat doen
. Was er gister erg boos om. Had in mijn hoofd gehaald dat het met een dag wel over was....zie hier de buigzaamheid van de geest.
.
Logisch die boosheid
Het is ook stom
Een stom ongeluk
Gelukkig gaam ze je goed helpen maar het blijft stom
En die orthopeed heeft een baan te behouden dus je kunt erop vertrouwen dat ie z'n werk goed gaat doen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:34
quote:branningbrothers schreef op 25 februari 2017 @ 22:28:
Zijn je voeten veilig?
Qua lichaamsdeel wel
Maar de hele setting triggert meteen weer
Iemand die voor haar werk aan mensen zit...
Een 'behandelruimte' heeft..
Eng eng eng
Bij de bsr ging vriend mee
Dat hielp wel voor de veiligheid
Maar voel me zo'n aansteller met dat soort dingen
Dat ik dan niet alleen in een ruimte met iemand durf te zijn die aan me zit
Al zijn het maar m'n voeten...
Zijn je voeten veilig?
Qua lichaamsdeel wel
Maar de hele setting triggert meteen weer
Iemand die voor haar werk aan mensen zit...
Een 'behandelruimte' heeft..
Eng eng eng
Bij de bsr ging vriend mee
Dat hielp wel voor de veiligheid
Maar voel me zo'n aansteller met dat soort dingen
Dat ik dan niet alleen in een ruimte met iemand durf te zijn die aan me zit
Al zijn het maar m'n voeten...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:37
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 22:34:
[...]
Qua lichaamsdeel wel
Maar de hele setting triggert meteen weer
Iemand die voor haar werk aan mensen zit...
Een 'behandelruimte' heeft..
Eng eng eng
Bij de bsr ging vriend mee
Dat hielp wel voor de veiligheid
Maar voel me zo'n aansteller met dat soort dingen
Dat ik dan niet alleen in een ruimte met iemand durf te zijn die aan me zit
Al zijn het maar m'n voeten...Je hebt ook mensen die aan huis komen (als je het uitlegt). Die van mij wilde bij mij thuiskomen bv in mijn zwangerschap omdat ik niet meer kon autorijden zonder pijn (baby hoofd in ribben). Maar dat is misschien iets voor later.
[...]
Qua lichaamsdeel wel
Maar de hele setting triggert meteen weer
Iemand die voor haar werk aan mensen zit...
Een 'behandelruimte' heeft..
Eng eng eng
Bij de bsr ging vriend mee
Dat hielp wel voor de veiligheid
Maar voel me zo'n aansteller met dat soort dingen
Dat ik dan niet alleen in een ruimte met iemand durf te zijn die aan me zit
Al zijn het maar m'n voeten...Je hebt ook mensen die aan huis komen (als je het uitlegt). Die van mij wilde bij mij thuiskomen bv in mijn zwangerschap omdat ik niet meer kon autorijden zonder pijn (baby hoofd in ribben). Maar dat is misschien iets voor later.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:40
Deze week pakte m'n therapeut m'n voet. En ik heb gezegd dat ik dat niet wilde. Echt zooo fijn om dat gewoon te kunnen zeggen. Voor het eerst (nouja niet helemaal, maar zo voelt het) mag ik mijn grenzen aangeven. En ik mag met deze therapeut alles daarmee oefenen wat ik wil.
Knuffel, rot is dat hè, als je merkt dat je proces (veel) langer nodig heeft dan je gepland had of hoopte. En dat je moet constateren dat het voorlopig een behoorlijke impact heeft op allerlei aspecten van je leven, niet alleen persoonlijk maar ook je sociale leven. Maar weet je, ik heb er alle vertrouwen in dat je proces doorgaat en dat het je zoveel gaat opleveren, nieuwe levensenergie, in contact zijn met jezelf en anderen, en een zoveel betere gezondheid. Het kost tijd, en het is geen kwestie van 'even de knop omzetten'. Maar het komt.
Knuffel, rot is dat hè, als je merkt dat je proces (veel) langer nodig heeft dan je gepland had of hoopte. En dat je moet constateren dat het voorlopig een behoorlijke impact heeft op allerlei aspecten van je leven, niet alleen persoonlijk maar ook je sociale leven. Maar weet je, ik heb er alle vertrouwen in dat je proces doorgaat en dat het je zoveel gaat opleveren, nieuwe levensenergie, in contact zijn met jezelf en anderen, en een zoveel betere gezondheid. Het kost tijd, en het is geen kwestie van 'even de knop omzetten'. Maar het komt.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:44
Oooooh en ik lees half jullie posts nu over voeten, doe niet zo engggg zeg
Ik vind dat dus allemaal echt doodeng hè... Heb een ander verleden dan sommigen van jullie hier hoor, maar ik kan het vanuit mijn verhaal totaaal niet handelen.
Ik vind dat dus allemaal echt doodeng hè... Heb een ander verleden dan sommigen van jullie hier hoor, maar ik kan het vanuit mijn verhaal totaaal niet handelen.
anoniem_281655 wijzigde dit bericht op 25-02-2017 22:49
Reden: Er ging iets fout
Reden: Er ging iets fout
% gewijzigd
zaterdag 25 februari 2017 om 22:47
quote:branningbrothers schreef op 25 februari 2017 @ 22:39:
@Knuf, wat houd je tegen om de mail naar je therapeut te sturen over je moeder?
De Angst om erover te praten
Dan nog het gevoel een heel slecht persoon te zijn richting m'n moeder als ik het iemand vertel
Bang niet geloofd te worden omdat ik het niet eerder (zo echt) benoemd heb.. en dan nu 'opeens' er mee aan kom zetten
Angst dat ik het verzonnen heb of overdrijf
@Knuf, wat houd je tegen om de mail naar je therapeut te sturen over je moeder?
De Angst om erover te praten
Dan nog het gevoel een heel slecht persoon te zijn richting m'n moeder als ik het iemand vertel
Bang niet geloofd te worden omdat ik het niet eerder (zo echt) benoemd heb.. en dan nu 'opeens' er mee aan kom zetten
Angst dat ik het verzonnen heb of overdrijf
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 25 februari 2017 om 22:51
quote:Knuffelbeertjes schreef op 25 februari 2017 @ 22:06:
[...]
Volgens mijn therapeut zit er echter wel een verschil tussen onmacht en onwil BB
En ze vertelde over wat ik over m'n moeder zei dat die straffen wel ver gingen... en hoeveel onmacht ze ook gevoeld had, ze dat nooit had mogen doen.. Dat het anders was dan mensen die m'n peut ook wel behandelde en die dan sloegen uit pure onmacht... blijkbaar is dat anders of zo.. ik weet het niet, ik vind het heel ingewikkeld
En het voelt nog steeds als heel heel slecht als ik m'n moeder niet verdedig..
Maar lieverd, wat ook redenen zijn waarom je moeder heeft gedaan wat ze heeft gedaan, zelfs al zou je het volledig kunnen begrijpen vanuit onvermogen, dan nog.... wil dit niet zeggen dat het goed is wat ze heeft gedaan? Begrijpen wil niet zeggen dat je het goed keurt. Dat is heel belangrijk om je te realiseren. Al zou je volledig begrijpen waarom ze deed wat ze deed, dan is het nog steeds niet goed te keuren.
En daar mag je je best boos om voelen. Je hoeft niets met die boosheid, maar je mag hem wel voelen.
[...]
Volgens mijn therapeut zit er echter wel een verschil tussen onmacht en onwil BB
En ze vertelde over wat ik over m'n moeder zei dat die straffen wel ver gingen... en hoeveel onmacht ze ook gevoeld had, ze dat nooit had mogen doen.. Dat het anders was dan mensen die m'n peut ook wel behandelde en die dan sloegen uit pure onmacht... blijkbaar is dat anders of zo.. ik weet het niet, ik vind het heel ingewikkeld
En het voelt nog steeds als heel heel slecht als ik m'n moeder niet verdedig..
Maar lieverd, wat ook redenen zijn waarom je moeder heeft gedaan wat ze heeft gedaan, zelfs al zou je het volledig kunnen begrijpen vanuit onvermogen, dan nog.... wil dit niet zeggen dat het goed is wat ze heeft gedaan? Begrijpen wil niet zeggen dat je het goed keurt. Dat is heel belangrijk om je te realiseren. Al zou je volledig begrijpen waarom ze deed wat ze deed, dan is het nog steeds niet goed te keuren.
En daar mag je je best boos om voelen. Je hoeft niets met die boosheid, maar je mag hem wel voelen.
