Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel IV
donderdag 16 februari 2017 om 09:35
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in PTSS. Inmiddels hebben anderen het topic ook gevonden en ervaar ik een enorme steun van andere forummers om deze moeilijke tijd door te komen; voor, tijdens en hopelijk ook nog na de emdr therapie. De intake voor de traumatherapie is inmiddels geweest (eind januari) en vanaf maart zal ik wekelijks die therapie volgen.
De steun die ik hier ontvangen heb afgelopen weken is hartverwarmend en zeer divers, wat het een enorm waardevol topic maakt; bedankt lieve schrijvers!
Van herkenning tot troostende woorden, van borrelnootjes tot paaseitjes, en van afleiding tot Rituals pakketten, alles passeert de revue, en zorgt er tevens voor dat het topic voelt als een warm bad (hoe toepasselijk) en vandaar nu alweer deel 4. De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
Paniek door de herbelevingen
Link naar deel 2:
Paniek door de herbelevingen - deel II
Link naar deel 3:
Paniek door de herbelevingen - deel III
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 26 februari 2017 om 18:26
Ik begrijp het ook wel, denk ik. Alleen, en dat geloof ik wel, valt er bij mij nog weinig winst te behalen in het opbrengen van begrip naar anderen. Daar heb ik zelfs bergen van... nu nog wat meer richting mezelf..
Woorden vinden lukt me vandaag niet zo voor zulke lastige thema's
Woorden vinden lukt me vandaag niet zo voor zulke lastige thema's
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 26 februari 2017 om 20:22
quote:Knuffelbeertjes schreef op 26 februari 2017 @ 18:26:
Ik begrijp het ook wel, denk ik. Alleen, en dat geloof ik wel, valt er bij mij nog weinig winst te behalen in het opbrengen van begrip naar anderen. Daar heb ik zelfs bergen van... nu nog wat meer richting mezelf..
Dat geloof ik ook.... ik heb je ge-PB-t!
Ik begrijp het ook wel, denk ik. Alleen, en dat geloof ik wel, valt er bij mij nog weinig winst te behalen in het opbrengen van begrip naar anderen. Daar heb ik zelfs bergen van... nu nog wat meer richting mezelf..
Dat geloof ik ook.... ik heb je ge-PB-t!
zondag 26 februari 2017 om 20:35
Herkent iemand dit? Zo'n soort dizzy gevoel in je hoofd, niet dat je helemaal duizelig bent of zo, en wat ook niets te maken heeft met verkoudheid of iets anders fysieks. Ik voelde dit al de hele middag. Ga ik net buiten lopen, komt er wat beweging in en dan voel ik alleen maar ontzettend veel emoties. Heel veel verdriet. Houdt niet op. Echt zo vervelend want de hele ochtend ging het zo goed; hardlopen en erg goed gevoel, beetje rommelen in huis. Ik was dus ook gewoon thuis toen dit b egon, dat dizzy gevoel. Vind het zo eng.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 26 februari 2017 om 20:46
Bedankt Sofie ik begrijp je
EV herken het wel, snap dat het eng voelt, er gebeurt niks maar tegelijk zoveel
Ik ben super super gefrustreerd dat ik continu zo angstig ben.. Ik wil gewoon dat die paniek weg gaat (!)
Ik hoef nergens bang voor te zijn waarom wil m'n hoofd dat toch maar niet begrijpen?!
Álles voelt eng; werken, naar de supermarkt, naar andere winkels, naar een feestje, de mf cursus, de therapie, gewoon zodra ik een stap buiten de deur zet word ik overvallen met een berg paniek; druk op m'n borst en moeilijke ademhaling, wazig kijken, verkrampt lichaam, etc etc
Ik wil gewoon de stop knop daarvoor vinden
Alle situaties zijn nog precies hetzelfde, het leven is niks veranderd en opeens maakt mijn hoofd van mijn leven een oorlogsgebied
Dat slaat helemaal nergens op...
Van ellende ben ik maar weer op bed gaan liggen
EV herken het wel, snap dat het eng voelt, er gebeurt niks maar tegelijk zoveel
Ik ben super super gefrustreerd dat ik continu zo angstig ben.. Ik wil gewoon dat die paniek weg gaat (!)
Ik hoef nergens bang voor te zijn waarom wil m'n hoofd dat toch maar niet begrijpen?!
Álles voelt eng; werken, naar de supermarkt, naar andere winkels, naar een feestje, de mf cursus, de therapie, gewoon zodra ik een stap buiten de deur zet word ik overvallen met een berg paniek; druk op m'n borst en moeilijke ademhaling, wazig kijken, verkrampt lichaam, etc etc
Ik wil gewoon de stop knop daarvoor vinden
Alle situaties zijn nog precies hetzelfde, het leven is niks veranderd en opeens maakt mijn hoofd van mijn leven een oorlogsgebied
Dat slaat helemaal nergens op...
Van ellende ben ik maar weer op bed gaan liggen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 26 februari 2017 om 21:10
EV, ik ben wel eens dizzy als iets me (ongemerkt) veel energie heeft gekost en ik niet genoeg gegeten heb. Heb je wel genoeg gegeten en gedronken? Misschien een stukje fruit eten? Ik hoop dat je je snel beter voelt.
Knuffel, die angst is k*t. Ik weet het. En ik zou je liever iets anders zeggen, maar ik weet niet waar de uit-knop voor die angst is. Wat helpt, is nu gewoon toegeven (het is ook niet leuk dat je er de laatste anderhalve week zoveel alleen voor gestaan hebt, dus je mag nu best even in je bed liggen) en rustig blijven ademen, naar je buik. Proberen langer uit te ademen dan in te ademen (dus bijv. 4 tellen in en 8 tellen uit) helpt mij ook wel om niet helemaal door te schieten in de paniek.
Voor nu gewoon aftellen tot de dag voorbij is en je vriend er weer is.
Knuffel, die angst is k*t. Ik weet het. En ik zou je liever iets anders zeggen, maar ik weet niet waar de uit-knop voor die angst is. Wat helpt, is nu gewoon toegeven (het is ook niet leuk dat je er de laatste anderhalve week zoveel alleen voor gestaan hebt, dus je mag nu best even in je bed liggen) en rustig blijven ademen, naar je buik. Proberen langer uit te ademen dan in te ademen (dus bijv. 4 tellen in en 8 tellen uit) helpt mij ook wel om niet helemaal door te schieten in de paniek.
Voor nu gewoon aftellen tot de dag voorbij is en je vriend er weer is.
zondag 26 februari 2017 om 21:31
Bedankt Tobbie
Dat ademen is moeilijk
Voel zoveel als ik dieper adem
Doet zeer...
Weet wel dat het beter is
Ben uitgevoeld maar helaas denkt m'n lichaam daar anders over
Paniek is iets beter hanteerbaar
Heb mail naar m'n peut durven te sturen
Voelt fijn dat iemand me leest
Net als jullie
Dat ademen is moeilijk
Voel zoveel als ik dieper adem
Doet zeer...
Weet wel dat het beter is
Ben uitgevoeld maar helaas denkt m'n lichaam daar anders over
Paniek is iets beter hanteerbaar
Heb mail naar m'n peut durven te sturen
Voelt fijn dat iemand me leest
Net als jullie
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 26 februari 2017 om 21:54
Welkom kers.
En hoi meisjes. Ik kom ook weer even binnenvallen.... gruwelijk druk, maar wel helemaal bijgelezen.
Knuf, niet drinken is inderdaad iets waar mensen raar over doen. Ik vind dat zo stom! Ik drink meestal heel veel en soms gewoon niks. Ik ga daar ook geen verantwoording over afleggen aan een ander. Laatst nog een raar mens die het nodig vond om een opmerking te maken dat het fijn was Ik dat ik niet drink rijden mijn zwangerschap, maar dat het wel jammer was dat ik bleef roken?!?!?!? Ik heb die dame even heel hard op haar plek gezet. Zo onbeschoft om maar meteen te oordelen! Maar, bedenk je dat die mesen dus zelf nogal bekrompen zijn door ook maar "iets" van jou te vinden.... vragen waarom je niet drinkt, dat is prima, dan oordelen ze niet. En volgens mij heeft Snow ( was jij dat? Of toch Tobbie ? ) al 20 acceptabele redenen op genoemd waarom iemand niet zou drinken
Elmervrouw, ik denk dat je het goed deed, door via de app "losjes" in contact te blijven. Gewoon laten weten dat je er bent. Dan kunnen ze zelf kijken wat ze daarmee kunnen.
En hoi meisjes. Ik kom ook weer even binnenvallen.... gruwelijk druk, maar wel helemaal bijgelezen.
Knuf, niet drinken is inderdaad iets waar mensen raar over doen. Ik vind dat zo stom! Ik drink meestal heel veel en soms gewoon niks. Ik ga daar ook geen verantwoording over afleggen aan een ander. Laatst nog een raar mens die het nodig vond om een opmerking te maken dat het fijn was Ik dat ik niet drink rijden mijn zwangerschap, maar dat het wel jammer was dat ik bleef roken?!?!?!? Ik heb die dame even heel hard op haar plek gezet. Zo onbeschoft om maar meteen te oordelen! Maar, bedenk je dat die mesen dus zelf nogal bekrompen zijn door ook maar "iets" van jou te vinden.... vragen waarom je niet drinkt, dat is prima, dan oordelen ze niet. En volgens mij heeft Snow ( was jij dat? Of toch Tobbie ? ) al 20 acceptabele redenen op genoemd waarom iemand niet zou drinken
Elmervrouw, ik denk dat je het goed deed, door via de app "losjes" in contact te blijven. Gewoon laten weten dat je er bent. Dan kunnen ze zelf kijken wat ze daarmee kunnen.
zondag 26 februari 2017 om 21:55
Ik lees je ook, Knuf.
.......
Hoe kan ik er ooit weer op leren vertrouwen, dat een band met iemand wel blijft bestaan en wel wat kan hebben? Ik kan dat echt totaal niet voelen. Daarom wankelt dat dat door het minste of geringste, om wie het ook gaat. Heel triest dat ik inderdaad zoveel bevestiging nodig heb. Ik zie het en ik vind het echt erg. Niet quoten aub, ik ga dit later verwijderen.
.......
Hoe kan ik er ooit weer op leren vertrouwen, dat een band met iemand wel blijft bestaan en wel wat kan hebben? Ik kan dat echt totaal niet voelen. Daarom wankelt dat dat door het minste of geringste, om wie het ook gaat. Heel triest dat ik inderdaad zoveel bevestiging nodig heb. Ik zie het en ik vind het echt erg. Niet quoten aub, ik ga dit later verwijderen.
elmervrouw wijzigde dit bericht op 27-02-2017 00:03
Reden: tussenliggend stuk verwijderd, sorry
Reden: tussenliggend stuk verwijderd, sorry
% gewijzigd
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zondag 26 februari 2017 om 22:03
Haha ik was helemaal niet bij Gelezen kom ik nu achter.... Het hele stuk over moeders en massages kwam er nog achteraan. Maar over beide onderwerpen kan ik niet zo goed meepraten, dus mijn post klopte gelukkig wel.
Elmervrouw, de hereniging van je gezin is denk ik ook niet helemaal wat je moet willen hoor. De hereniging met je kinderen, dat is belangrijk, maar daar hoort in mijn opinie die manipulerende draak niet meer bij. Dus jouw gezinssamenstelling zou anders moeten zijn in je hoofd. Jij en de kinderen zijn "jouw" gezin. Met op afstand hun vader, waar jij emotioneel niks meer aan hoeft te geven.
Elmervrouw, de hereniging van je gezin is denk ik ook niet helemaal wat je moet willen hoor. De hereniging met je kinderen, dat is belangrijk, maar daar hoort in mijn opinie die manipulerende draak niet meer bij. Dus jouw gezinssamenstelling zou anders moeten zijn in je hoofd. Jij en de kinderen zijn "jouw" gezin. Met op afstand hun vader, waar jij emotioneel niks meer aan hoeft te geven.
zondag 26 februari 2017 om 22:29
quote:pruttel schreef op 26 februari 2017 @ 21:54: En volgens mij heeft Snow ( was jij dat? Of toch Tobbie ? ) al 20 acceptabele redenen op genoemd waarom iemand niet zou drinken
Ja Vind het gewoon eng en moeilijk, ben zo gewend wél mij te verantwoorden...
Bijzonder actie inderdaad van die dame, gelukkig ben jij volgens mij niet op je mondje gevallen. Als je irl net zo goed voor jezelf kunt opkomen als hier tenminste
Ja Vind het gewoon eng en moeilijk, ben zo gewend wél mij te verantwoorden...
Bijzonder actie inderdaad van die dame, gelukkig ben jij volgens mij niet op je mondje gevallen. Als je irl net zo goed voor jezelf kunt opkomen als hier tenminste
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 26 februari 2017 om 22:41
Ik moet inderdaad opletten dat ik mensen niet doodsbang maak Bedoel het vaak niet eens zo kwaad, maar ben wel heel direct. En in deze draaikonten maatschappij is dat soms ongepast. Maar ik weet het van mezelf en Let er wel een beetje op.
Behalve in het verdedigen van de "zwakkere" tegen het kwaad. Dan mag ik het kwaad van mezelf even heel duidelijk laten zien dat ze de "zwakkere" met rust moeten laten. Anders krijgen ze met mij te maken en dat is heel wat minder makkelijk, want ik bijt
Behalve in het verdedigen van de "zwakkere" tegen het kwaad. Dan mag ik het kwaad van mezelf even heel duidelijk laten zien dat ze de "zwakkere" met rust moeten laten. Anders krijgen ze met mij te maken en dat is heel wat minder makkelijk, want ik bijt
zondag 26 februari 2017 om 23:48
quote:pruttel schreef op 26 februari 2017 @ 22:41:
Behalve in het verdedigen van de "zwakkere" tegen het kwaad. Dan mag ik het kwaad van mezelf even heel duidelijk laten zien dat ze de "zwakkere" met rust moeten laten. Anders krijgen ze met mij te maken en dat is heel wat minder makkelijk, want ik bijt
Ja dat is hier wel eens een paar keer duidelijk geworden
Wel heel leerzaam hoor Pruttel
Om grenzen te mogen aangeven en voor mensen (jezelf dus ook) op te mogen komen
Behalve in het verdedigen van de "zwakkere" tegen het kwaad. Dan mag ik het kwaad van mezelf even heel duidelijk laten zien dat ze de "zwakkere" met rust moeten laten. Anders krijgen ze met mij te maken en dat is heel wat minder makkelijk, want ik bijt
Ja dat is hier wel eens een paar keer duidelijk geworden
Wel heel leerzaam hoor Pruttel
Om grenzen te mogen aangeven en voor mensen (jezelf dus ook) op te mogen komen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 27 februari 2017 om 06:41
Elmervrouw
Hoop dat je wat geslapen hebt
Hier echt veel te weinig
Dus wordt inderdaad (met grote moeite) de halve werkdag die al gepland stond ipv hele
En vriend is weer thuis;
Waar is je ontbijt?
Ontbijt?
Ja datgene wat je 's ochtends hoort te eten
Oh ja
Hoop dat je wat geslapen hebt
Hier echt veel te weinig
Dus wordt inderdaad (met grote moeite) de halve werkdag die al gepland stond ipv hele
En vriend is weer thuis;
Waar is je ontbijt?
Ontbijt?
Ja datgene wat je 's ochtends hoort te eten
Oh ja
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 27 februari 2017 om 10:38
Niet goed geslapen en nog steeds last van (draai)duizeligheid.
Ik voel me intussen hier echt een klager.
Dacht dat alles verder goed zou gaan, en opgelost was door tekeer te gaan tegen ex, en hem eens flink de waarheid te zeggen. De fijne dagen daarna bij dateman. Dacht dat ik rust zou hebben.
Maar het lijkt wel harder dan ooit binnen te komen, hoe erg ik snak naar bevestiging. Hoe diep onzeker ik ben over mezelf, over mijn bestaansrecht. Hoe onveilig ik me voel in het leven. Ik kan deze morgen alleen maar huilen met mijn wankele kop. Het lijkt wel alsof de pijn eindeloos is en nooit zal overgaan. Alsof ik nooit een basis zal vinden in mijn leven waar het goed is met mezelf. Ik heb iedereen altijd, ex voorop, zoveel kansen gegeven, zoveel ruimte. En als ik zelf een keer ruimte inneem, door mijn emoties te uiten, wil ik me aan alle kanten terugtrekken en wegrennen, zo schaam ik me dan en zo'n behoeftig kind voel ik me dan. Hoe kan het ineens zo omslaan, vraag ik me af. Gistermorgen had ik het nog goed met mezelf, ik ging hardlopen en rommelen in huis, was fijn. Daarna dit. Ik ben zo moe van alles.
Ik voel me intussen hier echt een klager.
Dacht dat alles verder goed zou gaan, en opgelost was door tekeer te gaan tegen ex, en hem eens flink de waarheid te zeggen. De fijne dagen daarna bij dateman. Dacht dat ik rust zou hebben.
Maar het lijkt wel harder dan ooit binnen te komen, hoe erg ik snak naar bevestiging. Hoe diep onzeker ik ben over mezelf, over mijn bestaansrecht. Hoe onveilig ik me voel in het leven. Ik kan deze morgen alleen maar huilen met mijn wankele kop. Het lijkt wel alsof de pijn eindeloos is en nooit zal overgaan. Alsof ik nooit een basis zal vinden in mijn leven waar het goed is met mezelf. Ik heb iedereen altijd, ex voorop, zoveel kansen gegeven, zoveel ruimte. En als ik zelf een keer ruimte inneem, door mijn emoties te uiten, wil ik me aan alle kanten terugtrekken en wegrennen, zo schaam ik me dan en zo'n behoeftig kind voel ik me dan. Hoe kan het ineens zo omslaan, vraag ik me af. Gistermorgen had ik het nog goed met mezelf, ik ging hardlopen en rommelen in huis, was fijn. Daarna dit. Ik ben zo moe van alles.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 27 februari 2017 om 11:05
De bui die je nu hebt, gaat ook weer voorbij. De bui die je gistermorgen had, komt ook weer terug. Emoties en buien wisselen elkaar nou eenmaal af.
Schaam je niet voor je emoties en ook niet voor je uitbarsting vorige week. Waarom zouden ze er niet mogen zijn? Allemaal onderdeel van jou. Het is een heel roerige tijd. Er gebeurt veel, zelfs mensen die superstabiel in het leven staan, zouden er stress van ondervinden. Geef jezelf een beetje krediet. Het is tijd om de ruimte en kansen aan anderen nu ook op jezelf van toepassing te laten zijn.
Kun je vandaag een dagje kalm aan doen? Zijn er bezigheden waar je van oplaadt of uitrust?
maandag 27 februari 2017 om 12:06
maandag 27 februari 2017 om 13:59
EV, dat je je boosheid de ruimte hebt gegeven en daarna de opluchting hebt gevoeld, is heel mooi. Nu ervaar je dat het de situatie verder niet oplost. Die verander je niet door een keer boos te worden. Dat hoeft ook niet, het boos worden is goed geweest voor jou. De situatie krijg je misschien wel nooit veranderd. De oorsprong van de situatie (de manier waarop jij bent opgevoed en dat wat jouw ex-man jou en jullie kinderen heeft aangedaan) in ieder geval niet, want dat is al voorbij.
Als ik jouw posts lees, krijg ik de indruk dat je steeds een beetje heen en weer hupt tussen emoties van vroeger en emoties van nu. Dat gaat vervolgens zo door elkaar heen lopen dat je niet goed meer weet wat bij jouw 'kind-zijn' hoort en wat bij de volwassen EV. Waardoor het ingewikkeld is voor je om goed op jezelf te reageren (het kind-EV heeft waarschijnlijk iets heel anders nodig dan de volwassen EV).
Je hoeft dit ook niet NU te weten en op te lossen. Het is iets om rustig en voorzichtig met de hulpverleners samen naar te kijken. Weet je al wanneer je terecht kunt? Lukt het om het uit te stellen tot dan?
Voor nu, weet ik zeker dat zowel de volwassen EV als het kind zorgzame aandacht en liefde nodig hebben. Je mag ze allebei laten weten dat ze er mogen zijn, dat ze ruimte mogen innemen, dat ze dat waard zijn. Dat ze alles wat ze voelen, mogen laten zien. Dat EV nu een vriendin heeft die ze altijd mag mailen, een topic waar ze altijd mag schrijven en mensen haar graag lezen, een ManMens die haar graag in de armen sluit, een veilig huisje waar niemand zomaar binnenkomt. Deze EV voelt zich misschien heel alleen, maar dat is ze niet.
Als ik jouw posts lees, krijg ik de indruk dat je steeds een beetje heen en weer hupt tussen emoties van vroeger en emoties van nu. Dat gaat vervolgens zo door elkaar heen lopen dat je niet goed meer weet wat bij jouw 'kind-zijn' hoort en wat bij de volwassen EV. Waardoor het ingewikkeld is voor je om goed op jezelf te reageren (het kind-EV heeft waarschijnlijk iets heel anders nodig dan de volwassen EV).
Je hoeft dit ook niet NU te weten en op te lossen. Het is iets om rustig en voorzichtig met de hulpverleners samen naar te kijken. Weet je al wanneer je terecht kunt? Lukt het om het uit te stellen tot dan?
Voor nu, weet ik zeker dat zowel de volwassen EV als het kind zorgzame aandacht en liefde nodig hebben. Je mag ze allebei laten weten dat ze er mogen zijn, dat ze ruimte mogen innemen, dat ze dat waard zijn. Dat ze alles wat ze voelen, mogen laten zien. Dat EV nu een vriendin heeft die ze altijd mag mailen, een topic waar ze altijd mag schrijven en mensen haar graag lezen, een ManMens die haar graag in de armen sluit, een veilig huisje waar niemand zomaar binnenkomt. Deze EV voelt zich misschien heel alleen, maar dat is ze niet.
maandag 27 februari 2017 om 15:14
Elmervrouw
Het is ook vermoeiend en het is ook zwaar, en je doet het heel goed
Ik hoop dat je je rust pakt vandaag, dat mag gewoon en is ook nodig
Snow en Sofie wat zeggen jullie mooie dingen. Ik voel me altijd zo gesteund als ik hier lees.
Jullie woorden zijn zo lief en begripvol en geduldig en mooi.
Dat sterkt mij heel erg.
Zeker als de paniek groot is, en ik zelf niet meer helder kan denken.
Jullie woorden zijn dan als een soort zacht dekentje voor over mijn overbelaste hoofd en vermoeide lichaam
Sinds een uur of 9 ging mijn dag best oké. Het was voor het aller aller eerst niet zo vreselijk zwaar dat ik om 11 uur al in tranen wilde uitbarsten en me wilde verstoppen in mijn huis.
Ik had zelfs energie over, wilde ik zeggen, maar dat is niet waar. Ik had energie.Punt.
Toen kwam het dilemma; naar huis of blijven.
Op mijn werk had ik niet veel meer te doen, en de bespreking was erg goed gegaan..
Complimenten van lg gekregen, lief.
Dus met het idee naar huis gegaan dat dat wel kon; mijn werk was af en ik had al weer heel wat gedaan..
Eenmaal in de auto met vriend een gesprekje gehad.
Voor het eerst sinds tijden ook gezegd; zullen we vanmiddag wat doen samen?
Was hij heel blij mee (heb wel aangegeven niet iets groots, rustig en klein houden).
Hij gaf nog aan dat hij verbaasd was hoe opgeruimd het huis nog was,
aangezien hij wist hoe ik mij de afgelopen 2 weken gevoeld heb,
en hij een grote puinhoop dacht aan te treffen.
Ik had hem verteld over het stofzuigen vorige week, dat ik dat ook voor het aller eerst met de intentie gedaan had; ik wil zelf een opgeruimd huis.
Daar werd hij ook weer blij van, hij zei; het leven wordt hopelijk elke dag een stukje minder zwaar voor je. Zeker nu je geen geheimen meer hoeft te hebben en veel beter op jezelf gaat passen.
Ik hoop het ook...
Ik zei wel dat het opluchtte dat ik inderdaad vaker kon zeggen wat ik dacht, en me meer durfde uit te spreken, en geen dingen meer verbogen hoef te houden...
Ook het niet aanhouden van een schema voelt voor het eerst juist als verlichting ipv gemis..
Want onderweg naar huis, na het gesprek met vriend, en een beetje energie, kwamen de gedachten natuurlijk;
'Nou, fijn dat je je zo goed voelt, dat betekent dat we eens flink aan de slag kunnen. Als je thuis bent ga je *noem een waslijst aan taken op* doen. En hoezo kun je eerder naar huis? Je hoort te werken. En als je niet gaat werken, dan ga je thuis maar flink aan de slag. En als je dat ook niet gaat doen, dan ga je eens een begin maken aan al die mensen bezoeken die je al weken in de steek laat. En vanavond ga je uitgebreid koken en seks hebben met je vriend. En je pakt het hardlopen en zwemmen ook weer op als voorheen.'
Duss.. Ik had voor het eerst een weerwoord waar ze weinig tegen in te brengen hadden. Dankzij de ervaringen van afgelopen weken. Ik zei: 'de reden dat ik nu wat energie heb en me redelijk voel, is volgens mij JUIST omdat ik me niet aan jullie regels, eisen en schema's houd. De reden dat het vandaag redelijk gaat, is omdat ik mij ietwat ontspannen voel. Juist doordat ik geen waslijst aan taken heb.'
Ja, maar....
Nee, niks ja maar, ik wil niet dat dat opnieuw afgepakt wordt. Ik voel me voor het eerst een beetje rustig, een beetje lichter, dat gaan jullie niet van mij afpakken.
Helaas moest ik daarna mezelf enorm bewijzen vond ik zelf, dus ging ik naar 3 winkels (waar ik nog langs moest). Ik wéét dat het beter is vriend mee te vragen, ik wéét dat 1 goede ochtend niet meteen betekent dat ik beter ben, ik wéét dat de angsten er nog zijn, ik wéét dat ik klein moet beginnen met bijv. 1 winkel. Maarrrr... ik moest bewijzen dat ik de wereld weer aankon...
Dus onderweg naar winkel 1 (moest door een rustige winkelstraat) kreeg ik al hartkloppingen en moeilijk zicht. Bij winkel 2 was ik misselijk en na winkel 3 compleet gevloerd.
Nu thuis in de rust, verplicht van mezelf. Overstuur dat het nog steeds niet lukt, niet wil, niet beter is dan dit. Ik wil zo vreselijk veel en ik kan zo vreselijk weinig
Nu eerst weer mezelf rustig zien te krijgen, zucht...
Natuurlijk dikke ruzie met vriend. Want ik kwam thuis en er moesten nog wat klusjes gedaan worden
(dat wist ik niet, want had hem gesproken over de telefoon).
Zoals de afwas, zijn koffer naar boven en een belangrijke brief op de post.
Hij vroeg of ik óf hem kon helpen daarmee óf kon bedenken wat voor leuks we gingen doen.
Ik gaf aan dat beiden niet lukten.
Hij baalde, want hij was vanuit andere locatie naar huis gekomen, met het idee: we gaan samen wat leuks doen.
Alleen was ik dus alweer helemaal overprikkeld toen ik thuis kwam, door de 3 winkels...
En vervolgens wat ik zag wat er thuis nog moest gebeuren...
En eigenlijk overspoelde het me allemaal alweer compleet, waar ik een uur daarvoor nog dacht het allemaal wel te kunnen
Waarop de gedachten natuurlijk hun kans grepen en zeiden: zie je wel dat je naar ons had moeten luisteren?!
En vriend in zijn boosheid nog een opmerking maakte: ik had beter in het buitenland kunnen blijven.
Toen was het wel weer compleet, de ellende.
Nu natuurlijk grote drang, maar weet dat ik het niet moet doen.
Dat het tijdelijk is, dat het niks oplost.
Maar is moeilijk, vooral nu.
Voel me zo mislukt en tekort schieten en alles verkeerd aanpakken.
Terwijl het allemaal zo mooi leek eerst
Het is ook vermoeiend en het is ook zwaar, en je doet het heel goed
Ik hoop dat je je rust pakt vandaag, dat mag gewoon en is ook nodig
Snow en Sofie wat zeggen jullie mooie dingen. Ik voel me altijd zo gesteund als ik hier lees.
Jullie woorden zijn zo lief en begripvol en geduldig en mooi.
Dat sterkt mij heel erg.
Zeker als de paniek groot is, en ik zelf niet meer helder kan denken.
Jullie woorden zijn dan als een soort zacht dekentje voor over mijn overbelaste hoofd en vermoeide lichaam
Sinds een uur of 9 ging mijn dag best oké. Het was voor het aller aller eerst niet zo vreselijk zwaar dat ik om 11 uur al in tranen wilde uitbarsten en me wilde verstoppen in mijn huis.
Ik had zelfs energie over, wilde ik zeggen, maar dat is niet waar. Ik had energie.Punt.
Toen kwam het dilemma; naar huis of blijven.
Op mijn werk had ik niet veel meer te doen, en de bespreking was erg goed gegaan..
Complimenten van lg gekregen, lief.
Dus met het idee naar huis gegaan dat dat wel kon; mijn werk was af en ik had al weer heel wat gedaan..
Eenmaal in de auto met vriend een gesprekje gehad.
Voor het eerst sinds tijden ook gezegd; zullen we vanmiddag wat doen samen?
Was hij heel blij mee (heb wel aangegeven niet iets groots, rustig en klein houden).
Hij gaf nog aan dat hij verbaasd was hoe opgeruimd het huis nog was,
aangezien hij wist hoe ik mij de afgelopen 2 weken gevoeld heb,
en hij een grote puinhoop dacht aan te treffen.
Ik had hem verteld over het stofzuigen vorige week, dat ik dat ook voor het aller eerst met de intentie gedaan had; ik wil zelf een opgeruimd huis.
Daar werd hij ook weer blij van, hij zei; het leven wordt hopelijk elke dag een stukje minder zwaar voor je. Zeker nu je geen geheimen meer hoeft te hebben en veel beter op jezelf gaat passen.
Ik hoop het ook...
Ik zei wel dat het opluchtte dat ik inderdaad vaker kon zeggen wat ik dacht, en me meer durfde uit te spreken, en geen dingen meer verbogen hoef te houden...
Ook het niet aanhouden van een schema voelt voor het eerst juist als verlichting ipv gemis..
Want onderweg naar huis, na het gesprek met vriend, en een beetje energie, kwamen de gedachten natuurlijk;
'Nou, fijn dat je je zo goed voelt, dat betekent dat we eens flink aan de slag kunnen. Als je thuis bent ga je *noem een waslijst aan taken op* doen. En hoezo kun je eerder naar huis? Je hoort te werken. En als je niet gaat werken, dan ga je thuis maar flink aan de slag. En als je dat ook niet gaat doen, dan ga je eens een begin maken aan al die mensen bezoeken die je al weken in de steek laat. En vanavond ga je uitgebreid koken en seks hebben met je vriend. En je pakt het hardlopen en zwemmen ook weer op als voorheen.'
Duss.. Ik had voor het eerst een weerwoord waar ze weinig tegen in te brengen hadden. Dankzij de ervaringen van afgelopen weken. Ik zei: 'de reden dat ik nu wat energie heb en me redelijk voel, is volgens mij JUIST omdat ik me niet aan jullie regels, eisen en schema's houd. De reden dat het vandaag redelijk gaat, is omdat ik mij ietwat ontspannen voel. Juist doordat ik geen waslijst aan taken heb.'
Ja, maar....
Nee, niks ja maar, ik wil niet dat dat opnieuw afgepakt wordt. Ik voel me voor het eerst een beetje rustig, een beetje lichter, dat gaan jullie niet van mij afpakken.
Helaas moest ik daarna mezelf enorm bewijzen vond ik zelf, dus ging ik naar 3 winkels (waar ik nog langs moest). Ik wéét dat het beter is vriend mee te vragen, ik wéét dat 1 goede ochtend niet meteen betekent dat ik beter ben, ik wéét dat de angsten er nog zijn, ik wéét dat ik klein moet beginnen met bijv. 1 winkel. Maarrrr... ik moest bewijzen dat ik de wereld weer aankon...
Dus onderweg naar winkel 1 (moest door een rustige winkelstraat) kreeg ik al hartkloppingen en moeilijk zicht. Bij winkel 2 was ik misselijk en na winkel 3 compleet gevloerd.
Nu thuis in de rust, verplicht van mezelf. Overstuur dat het nog steeds niet lukt, niet wil, niet beter is dan dit. Ik wil zo vreselijk veel en ik kan zo vreselijk weinig
Nu eerst weer mezelf rustig zien te krijgen, zucht...
Natuurlijk dikke ruzie met vriend. Want ik kwam thuis en er moesten nog wat klusjes gedaan worden
(dat wist ik niet, want had hem gesproken over de telefoon).
Zoals de afwas, zijn koffer naar boven en een belangrijke brief op de post.
Hij vroeg of ik óf hem kon helpen daarmee óf kon bedenken wat voor leuks we gingen doen.
Ik gaf aan dat beiden niet lukten.
Hij baalde, want hij was vanuit andere locatie naar huis gekomen, met het idee: we gaan samen wat leuks doen.
Alleen was ik dus alweer helemaal overprikkeld toen ik thuis kwam, door de 3 winkels...
En vervolgens wat ik zag wat er thuis nog moest gebeuren...
En eigenlijk overspoelde het me allemaal alweer compleet, waar ik een uur daarvoor nog dacht het allemaal wel te kunnen
Waarop de gedachten natuurlijk hun kans grepen en zeiden: zie je wel dat je naar ons had moeten luisteren?!
En vriend in zijn boosheid nog een opmerking maakte: ik had beter in het buitenland kunnen blijven.
Toen was het wel weer compleet, de ellende.
Nu natuurlijk grote drang, maar weet dat ik het niet moet doen.
Dat het tijdelijk is, dat het niks oplost.
Maar is moeilijk, vooral nu.
Voel me zo mislukt en tekort schieten en alles verkeerd aanpakken.
Terwijl het allemaal zo mooi leek eerst
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 27 februari 2017 om 15:34
quote:Sofie1979 schreef op 27 februari 2017 @ 14:42:
Dit filmpje kreeg ik op mijn werk te zien:
Removed
en ik geloof dat het iets voor ons is. Vooral de boodschap aan het einde.
Poeh, wat een heftig filmpje
Best wat triggers ook Sofie.
Maar wel heel mooi om te zien, het eind...
Dank je wel
Ik kan het bijna niet droog houden als ik dit soort dingen te zien krijg...
Lukt jou dat wel op je werk??
Dit filmpje kreeg ik op mijn werk te zien:
Removed
en ik geloof dat het iets voor ons is. Vooral de boodschap aan het einde.
Poeh, wat een heftig filmpje
Best wat triggers ook Sofie.
Maar wel heel mooi om te zien, het eind...
Dank je wel
Ik kan het bijna niet droog houden als ik dit soort dingen te zien krijg...
Lukt jou dat wel op je werk??
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 27 februari 2017 om 15:43
Waarom moet jij bedenken wat jullie gaan doen? In zo'n overweldigd-gevoel-bui mag je dat bedenken prima aan hem overlaten, hoor. Weet je, als je gevloerd bent, gaat dat ten koste van je creatieve vermogen. Je bent even bezig met overleven, even terug naar de basis. Dan kan je niet iets verzinnen of kiezen. Dat is heel normaal.
Hier thuis maken we daar een grapje van. De laatste tijd ben ik 's avonds nogal op. En als we dan een kopje thee gaan drinken, kan ik maar niet kiezen welk smaakje ik dan wil hebben. Het mooie is dat het eigenlijk helemaal niks uitmaakt. Een kopje thee 's avonds is meer een rustmomentje met z'n tweeën. Dus m'n vriend kiest voor mij. Gisteren zat hij op de wc toen het water had gekookt. Ik liep naar de wc en vroeg aan de deur welke smaak ik ging kiezen. Gewoon een grapje en het is prima. En weer verder.
We kunnen het ook anders aanpakken: "Wat, weet je niet welke smaak je wil? Dan had ik net zo goed geen water kunnen opzetten! Wat een verspilling van tijd!" Boem. Ruzie. Maar het gaat nergens over.
Lang verhaal kort: laat je vriend voorstellen welke leuke dingen jullie samen kunnen doen vanmiddag. De middag is nog niet voorbij!
Hier thuis maken we daar een grapje van. De laatste tijd ben ik 's avonds nogal op. En als we dan een kopje thee gaan drinken, kan ik maar niet kiezen welk smaakje ik dan wil hebben. Het mooie is dat het eigenlijk helemaal niks uitmaakt. Een kopje thee 's avonds is meer een rustmomentje met z'n tweeën. Dus m'n vriend kiest voor mij. Gisteren zat hij op de wc toen het water had gekookt. Ik liep naar de wc en vroeg aan de deur welke smaak ik ging kiezen. Gewoon een grapje en het is prima. En weer verder.
We kunnen het ook anders aanpakken: "Wat, weet je niet welke smaak je wil? Dan had ik net zo goed geen water kunnen opzetten! Wat een verspilling van tijd!" Boem. Ruzie. Maar het gaat nergens over.
Lang verhaal kort: laat je vriend voorstellen welke leuke dingen jullie samen kunnen doen vanmiddag. De middag is nog niet voorbij!
maandag 27 februari 2017 om 16:01
quote:SF_ schreef op 27 februari 2017 @ 15:43:
Lang verhaal kort: laat je vriend voorstellen welke leuke dingen jullie samen kunnen doen vanmiddag. De middag is nog niet voorbij!
Mooi voorbeeld Snow, dank je.
Helaas heeft vriend zo zijn eigen dingen die triggeren..
Hij begrijpt mij niet, omdat ik hem de kans niet geef mij te begrijpen.
Want als ik uitleg wat jij hierboven schreef, en dat mijn hoofd te vol is, dan begrijpt hij het,
en is het geen enkel probleem...
Maar dat vind ik moeilijk, want ik wil niet dat dat zo is.
Ik wil niet moeten toegeven dat ik niks kan bedenken, ik wil niet dat ik overprikkeld ben.
Hij vroeg het op een gegeven moment zelfs letterlijk:
en toen lukte het dus allemaal even niet?
En in plaats van te knikken of het toe te geven werd ik boos op hem
Natuurlijk lukt het me allemaal wel, dat moet!
En toen hij vervolgens probeerde me aan te raken, werd ik boos,
en siste dat hij van me af moest blijven.
Dus ik snap z'n teleurstelling heel goed,
en ik weet dat ik het niet handig aanpak...
En ik weet ook dat ik nu alleen maar naar hem toe hoef te gaan,
en het voor hem alweer klaar is,
maar ik durf het echt niet.
Ik ga misschien proberen hem een berichtje te sturen...
Lang verhaal kort: laat je vriend voorstellen welke leuke dingen jullie samen kunnen doen vanmiddag. De middag is nog niet voorbij!
Mooi voorbeeld Snow, dank je.
Helaas heeft vriend zo zijn eigen dingen die triggeren..
Hij begrijpt mij niet, omdat ik hem de kans niet geef mij te begrijpen.
Want als ik uitleg wat jij hierboven schreef, en dat mijn hoofd te vol is, dan begrijpt hij het,
en is het geen enkel probleem...
Maar dat vind ik moeilijk, want ik wil niet dat dat zo is.
Ik wil niet moeten toegeven dat ik niks kan bedenken, ik wil niet dat ik overprikkeld ben.
Hij vroeg het op een gegeven moment zelfs letterlijk:
en toen lukte het dus allemaal even niet?
En in plaats van te knikken of het toe te geven werd ik boos op hem
Natuurlijk lukt het me allemaal wel, dat moet!
En toen hij vervolgens probeerde me aan te raken, werd ik boos,
en siste dat hij van me af moest blijven.
Dus ik snap z'n teleurstelling heel goed,
en ik weet dat ik het niet handig aanpak...
En ik weet ook dat ik nu alleen maar naar hem toe hoef te gaan,
en het voor hem alweer klaar is,
maar ik durf het echt niet.
Ik ga misschien proberen hem een berichtje te sturen...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
