Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel V
dinsdag 11 april 2017 om 19:31
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 29-08-2017 22:41
51.76% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 18 april 2017 om 16:52
dinsdag 18 april 2017 om 16:53
dinsdag 18 april 2017 om 16:59
quote:Elmervrouw schreef op 18 april 2017 @ 14:46:
Hier net terug van psych. We hebben samen het behandelplan opgesteld. Dit is voor mij een nieuwe ervaring, volgens mij heb ik niet eerder een behandelplan gehad.Of misschien wel gehad, maar niet gezien. Confronterend hoor, om alles zo ter plekke te benoemen en op een beeldscherm te zien verschijnen. En hoe ik het precies omschreven wil hebben.
We hebben nu pas over een paar weken weer een afspraak omdat ze ook vakantie heeft, en ze stelde voor om alvast een afspraak met de poh in te plannen om de tijd te overbruggen.
[...]
Grenzen stellen lukt mij tegenwoordig soms wel, of vaak wel, maar erbij blijven is iets anders. Dan gaat mijn mind steeds meer richting de ander, en weg bij mezelf, en dan gaat het mis.
Oh wat fijn dit allemaal EV
Een behandelplan, waar je zelf over meegedacht hebt, de poh ter overbrugging, keuzes die goed zijn voor jou; top!
Verder zó herkenbaar ook allemaal... hier ook een behandelplan wat confronterend was en tegelijk fijn om te bespreken.
En ook mensen die over grenzen blijven gaan en m'n hoofd die daar een puinhoopje van maakt..
Maar zo te lezen doe je de goede dingen EV en krijg je fijne begeleiding
Veel plezier met MM
Hier net terug van psych. We hebben samen het behandelplan opgesteld. Dit is voor mij een nieuwe ervaring, volgens mij heb ik niet eerder een behandelplan gehad.Of misschien wel gehad, maar niet gezien. Confronterend hoor, om alles zo ter plekke te benoemen en op een beeldscherm te zien verschijnen. En hoe ik het precies omschreven wil hebben.
We hebben nu pas over een paar weken weer een afspraak omdat ze ook vakantie heeft, en ze stelde voor om alvast een afspraak met de poh in te plannen om de tijd te overbruggen.
[...]
Grenzen stellen lukt mij tegenwoordig soms wel, of vaak wel, maar erbij blijven is iets anders. Dan gaat mijn mind steeds meer richting de ander, en weg bij mezelf, en dan gaat het mis.
Oh wat fijn dit allemaal EV
Een behandelplan, waar je zelf over meegedacht hebt, de poh ter overbrugging, keuzes die goed zijn voor jou; top!
Verder zó herkenbaar ook allemaal... hier ook een behandelplan wat confronterend was en tegelijk fijn om te bespreken.
En ook mensen die over grenzen blijven gaan en m'n hoofd die daar een puinhoopje van maakt..
Maar zo te lezen doe je de goede dingen EV en krijg je fijne begeleiding
Veel plezier met MM
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 18 april 2017 om 17:51
@Ernie:
@Knuff: je hebt vandaag ervaren hoe het voor een deel van Knuff voelt om te handelen naar je soort van nieuwe grenzen. Dat is moeilijk en het vraagt moed om hiermee bezig te zijn. Die moed heb jij vandaag getoond en het is je gelukt.
Eén van de dingen die beter gaan bij jou, is dat je je grenzen voelt en ze serieus begint te nemen. Ook al vinden niet alle delen Knuff dit fijn, je handelt er steeds vaker wèl naar.
Over een tijdje gaan mensen aan je vragen hoe het met je gaat. Dit doen ze dit niet om te horen dat het fantastisch met je gaat. Ze doen dit omdat ze graag willen weten hoe het met je gaat. Omdat ze geïnteresseerd zijn in jou. En ja, natuurlijk hopen ze dan dat je je fijner voelt. Voor jou.
Als ik de vraag nu voor jou zou mogen beantwoorden, zou ik zeggen: het gaat beter met Knuff, maar ze voelt zich rotter. Omdat dat er nu bij hoort. Knuff kan vervelende, moeilijke gevoelens nu beter voelen, beter bekijken. Ze laat zich er minder door overspoelen en het is ook niet meer nodig om ze weg te stoppen. Knuff durft ze te voelen en blijft dan meestal Knuff, in plaats van dat ze de gevoelens wordt.
Mijn ervaring is dat sommige mensen er niet zo goed tegen kunnen als het niet goed met me gaat. Doordat ze dan het gevoel hebben dat er iets van hen wordt verwacht wat ze moeilijk vinden om te geven. Of doordat het ze confronteert met iets. Deze mensen geven vaak een reactie 'vanuit zichzelf', zoals de persoon die bang was dat jij een Zombie zou worden. Het is handig als je weet welke mensen in jouw omgeving zo (kunnen) reageren, want dan weet je dat je bij hen misschien niet een reactie krijgt waar je, voor jezelf, iets mee kunt. En hoef je dus ook niet zoveel met die reactie.
Tip van de dag: volg een rustige mf training (er zijn is al heel wat), ben lief voor jezelf!
Voor een aantal mensen in mijn omgeving is het onbegrijpelijk dat ik therapie volg, omdat het toch goed met me gaat? Ik kan dat laatste niet ontkrachten, want met het grootste deel van Sofie gaat het (echt) goed. Het werken aan die moeilijke dingen waar ik hier zo vaak over schrijf, overheersen over het algemeen niet in mijn leven en beheersen mijn leven dus ook niet.
Als mensen vragen hoe het met me is, ben ik soms echt in verwarring. Dan weet ik even niet of ze bedoelen hoe het met 'dat moeilijke lichaamsgebeuren' gaat, of dat ze de rest van mijn leven bedoelen.
@Hanke: volgens mij kun je prima nog veel langer zonder nieuwe fietstassen. Dus zolang je er plezier aan beleeft om er naar uit te kijken, dingetjes uit te zoeken, enzovoorts, is het goed. Maar als je je zorgen gaat maken om je fietstassen...... dan gaat er wel iets mis hoor! Het ergste wat er kan gebeuren is dat je een miskoop doet. En dan kun je altijd nog een tasje van AH aan je stuur hangen. Of je miskoop liefdevol omarmen, want niet volmaakte fietstassen willen ook graag bestaansrecht . Doe je gewoon alsof je expres een niet volmaakt exemplaar hebt gekocht, als statement naar de wereld!
@Knuff: je hebt vandaag ervaren hoe het voor een deel van Knuff voelt om te handelen naar je soort van nieuwe grenzen. Dat is moeilijk en het vraagt moed om hiermee bezig te zijn. Die moed heb jij vandaag getoond en het is je gelukt.
Eén van de dingen die beter gaan bij jou, is dat je je grenzen voelt en ze serieus begint te nemen. Ook al vinden niet alle delen Knuff dit fijn, je handelt er steeds vaker wèl naar.
Over een tijdje gaan mensen aan je vragen hoe het met je gaat. Dit doen ze dit niet om te horen dat het fantastisch met je gaat. Ze doen dit omdat ze graag willen weten hoe het met je gaat. Omdat ze geïnteresseerd zijn in jou. En ja, natuurlijk hopen ze dan dat je je fijner voelt. Voor jou.
Als ik de vraag nu voor jou zou mogen beantwoorden, zou ik zeggen: het gaat beter met Knuff, maar ze voelt zich rotter. Omdat dat er nu bij hoort. Knuff kan vervelende, moeilijke gevoelens nu beter voelen, beter bekijken. Ze laat zich er minder door overspoelen en het is ook niet meer nodig om ze weg te stoppen. Knuff durft ze te voelen en blijft dan meestal Knuff, in plaats van dat ze de gevoelens wordt.
Mijn ervaring is dat sommige mensen er niet zo goed tegen kunnen als het niet goed met me gaat. Doordat ze dan het gevoel hebben dat er iets van hen wordt verwacht wat ze moeilijk vinden om te geven. Of doordat het ze confronteert met iets. Deze mensen geven vaak een reactie 'vanuit zichzelf', zoals de persoon die bang was dat jij een Zombie zou worden. Het is handig als je weet welke mensen in jouw omgeving zo (kunnen) reageren, want dan weet je dat je bij hen misschien niet een reactie krijgt waar je, voor jezelf, iets mee kunt. En hoef je dus ook niet zoveel met die reactie.
Tip van de dag: volg een rustige mf training (er zijn is al heel wat), ben lief voor jezelf!
Voor een aantal mensen in mijn omgeving is het onbegrijpelijk dat ik therapie volg, omdat het toch goed met me gaat? Ik kan dat laatste niet ontkrachten, want met het grootste deel van Sofie gaat het (echt) goed. Het werken aan die moeilijke dingen waar ik hier zo vaak over schrijf, overheersen over het algemeen niet in mijn leven en beheersen mijn leven dus ook niet.
Als mensen vragen hoe het met me is, ben ik soms echt in verwarring. Dan weet ik even niet of ze bedoelen hoe het met 'dat moeilijke lichaamsgebeuren' gaat, of dat ze de rest van mijn leven bedoelen.
@Hanke: volgens mij kun je prima nog veel langer zonder nieuwe fietstassen. Dus zolang je er plezier aan beleeft om er naar uit te kijken, dingetjes uit te zoeken, enzovoorts, is het goed. Maar als je je zorgen gaat maken om je fietstassen...... dan gaat er wel iets mis hoor! Het ergste wat er kan gebeuren is dat je een miskoop doet. En dan kun je altijd nog een tasje van AH aan je stuur hangen. Of je miskoop liefdevol omarmen, want niet volmaakte fietstassen willen ook graag bestaansrecht . Doe je gewoon alsof je expres een niet volmaakt exemplaar hebt gekocht, als statement naar de wereld!
dinsdag 18 april 2017 om 17:52
Na even rust ben ik er weer. Heel erg lief en bedankt voor jullie knuffels Heb even zonder telefoon en computer geleefd, zodat ik rustiger kon nadenken en daardoor hopelijk ook beter kon slapen. Slapen blijft lastig. Elmervrouw zei nog iets over hypnose en medicatie en er kwamen hier al slaapknuffels voorbij, maar ik kan niet de rust vinden.
@Knuffelbeertjes, over op een burn out afsteven en opname. [..] Ik wil je helpen, maar weet niet hoe. Laat het in elk geval niet te ver komen, je bent al zo goed bezig lieve Knuffelbeertjes
@Erniethelemaalbij
voor de rest!!!
@Knuffelbeertjes, over op een burn out afsteven en opname. [..] Ik wil je helpen, maar weet niet hoe. Laat het in elk geval niet te ver komen, je bent al zo goed bezig lieve Knuffelbeertjes
@Erniethelemaalbij
voor de rest!!!
anoniem_330595 wijzigde dit bericht op 19-04-2017 12:26
Reden: persoonlijk
Reden: persoonlijk
% gewijzigd
dinsdag 18 april 2017 om 18:11
In plaats van zeggen dat het niet beter gaat, maar slechter, of zo, kun je het ook vaag houden. "Het gaat de goede kant op" vind ik zo'n lekker vaag antwoord. Dat kan betekenen dat je van een 1 naar een 2 bent gegaan of van een 3 naar een 6. Je hoeft jezelf niet te verantwoorden waarom het (nog) niet goed gaat, dat gaat de meeste anderen niks aan. En vooral de mensen die vinden dat het nou wel lang genoeg geduurd heeft, die hoef je geen details te geven.
In mijn zoveelste jaar van therapie zei een nichtje van me eens dat ik me wel erg in de slachtofferrol wentelde, dat ik het zeker fijn vond om er zo lang mee bezig te zijn. Nou ja, die vertel ik dus niets meer. Ik ben haar niets verschuldigd. Zo'n schuldgevoel en die druk van anderen erbij, daar pas ik voor.
Dat wordt wel steeds makkelijker overigens. Zolang je vindt dat zulke mensen gelijk hebben, is het heel moeilijk om je te realiseren dat ze een grens overgaan.
In mijn zoveelste jaar van therapie zei een nichtje van me eens dat ik me wel erg in de slachtofferrol wentelde, dat ik het zeker fijn vond om er zo lang mee bezig te zijn. Nou ja, die vertel ik dus niets meer. Ik ben haar niets verschuldigd. Zo'n schuldgevoel en die druk van anderen erbij, daar pas ik voor.
Dat wordt wel steeds makkelijker overigens. Zolang je vindt dat zulke mensen gelijk hebben, is het heel moeilijk om je te realiseren dat ze een grens overgaan.
dinsdag 18 april 2017 om 18:22
dinsdag 18 april 2017 om 18:30
Grappig is dat he? Jij denkt dat je verplicht bent antwoord te geven, maar dat is helemaal niet zo. Je mag het vaag houden, je mag zelfs zeggen dat het ze niet aangaat, maar o jee, zometeen vinden ze je niet aardig meer. Ik snap het echt volkomen! Maar het geeft zoveel vrijheid zodra je doorkrijgt dat je je grenzen mag aangeven. Iemand die maar door blijft vragen, díe is onbeleefd bezig. Je bent niemand een antwoord verschuldigd.
dinsdag 18 april 2017 om 18:45
Dat vind ik zo knap als je dat zo kunt Snow. Het is inderdaad dat de grondgedachte dat mensen gelijk hebben heel sterk is. Zo mooi hoe jij dat dan aangeeft !
Ik heb vandaag de afspraak met mijn vriendin gemaakt om de komende weken de triggers wat ik tegenaan loop en van in paniek raak bij haar neerleg. Zodat zij kan vertellen hoe zij het ziet. Ik vind dat enorm moeilijk, wil haar niet belasten, vind het doodeng om naar dan ineens heel veel tussendoor te appen.maar zij zegt dat dat niet erg is, dat zijn het alleen hoeft te lezen en hoeft te reageren, dat ze het gelukkig niet doorvoelt. En dat ik mag vertrouwen op haar inschatting dat ze dit aankan. Doodeng. Ik had de leren-trigger uitgelegd en dat gaf een soort ruimte om te ademen en uit de allerergste paniek te komen. Toen ze dat merkte riep ze op tot deze afspraak en ik vind het zo leeg, maar voel me ook zo bezwaard. Zij vertelde me dat ze het bizar vond dat eten iets was wat verdiend moest worden, dat dat niet hoort en dat je als kind recht hebt op normaal (gezond) voedsel en een dak boven je hoofd. Dat dat onvoorwaardelijk hoort te zijn. En dat ze het erg vind dat ik mezelf nog steeds voor alles toestemming moet geven, omdat ik voel dat ik het niet verdien. Zo pijnlijk, maar ook zo lief dat ze me wil laten zien hoe het voor haar werkt.
Theekransjes ik wilde je alleen even laten weten dat ik het gelezen heb
Wat fijn EV en goed dat er een plan is. Vinget aan de pols van de poh is ook slim denk ik. En fijn in zo'n roerige periode, vind ik wel in elk geval.
Mensen die over grenzen blijven gaan, heel erg herkenbaar.
Sophie wat fijn dat het in het grote geheel van dingen goed gaat. Dat is zo fijn
Knuff het balen van jezelf, de totale wanhoop dat het niet beter gaat. Het is zo herkenbaar. Vriendin zei vanmorgen tegen mij dat ze trots is dat ik blijf vechten. Dat het niet beter hoeft te gaan (al gunt ze me dat van harte), maar dat ik alleen maar niet mag opgeven. Dat ze weet dat ik doodsbang ben haar te verliezen, maar dat dat niet gebeurd en dat ze dat zal herhalen tot ik het geloof of tot we bejaard zijn en ik het gemerkt heb. En dat als we dan terugkijken ik ook zal zien dat ik het gered heb en helemaal niet zo mislukt ben als ik denk.
!Ik heb vandaag de afspraak met mijn vriendin gemaakt om de komende weken de triggers wat ik tegenaan loop en van in paniek raak bij haar neerleg. Zodat zij kan vertellen hoe zij het ziet. Ik vind dat enorm moeilijk, wil haar niet belasten, vind het doodeng om naar dan ineens heel veel tussendoor te appen.maar zij zegt dat dat niet erg is, dat zijn het alleen hoeft te lezen en hoeft te reageren, dat ze het gelukkig niet doorvoelt. En dat ik mag vertrouwen op haar inschatting dat ze dit aankan. Doodeng. Ik had de leren-trigger uitgelegd en dat gaf een soort ruimte om te ademen en uit de allerergste paniek te komen. Toen ze dat merkte riep ze op tot deze afspraak en ik vind het zo leeg, maar voel me ook zo bezwaard. Zij vertelde me dat ze het bizar vond dat eten iets was wat verdiend moest worden, dat dat niet hoort en dat je als kind recht hebt op normaal (gezond) voedsel en een dak boven je hoofd. Dat dat onvoorwaardelijk hoort te zijn. En dat ze het erg vind dat ik mezelf nog steeds voor alles toestemming moet geven, omdat ik voel dat ik het niet verdien. Zo pijnlijk, maar ook zo lief dat ze me wil laten zien hoe het voor haar werkt.
Theekransjes ik wilde je alleen even laten weten dat ik het gelezen heb
Wat fijn EV en goed dat er een plan is. Vinget aan de pols van de poh is ook slim denk ik. En fijn in zo'n roerige periode, vind ik wel in elk geval.
Mensen die over grenzen blijven gaan, heel erg herkenbaar.
Sophie wat fijn dat het in het grote geheel van dingen goed gaat. Dat is zo fijn
Knuff het balen van jezelf, de totale wanhoop dat het niet beter gaat. Het is zo herkenbaar. Vriendin zei vanmorgen tegen mij dat ze trots is dat ik blijf vechten. Dat het niet beter hoeft te gaan (al gunt ze me dat van harte), maar dat ik alleen maar niet mag opgeven. Dat ze weet dat ik doodsbang ben haar te verliezen, maar dat dat niet gebeurd en dat ze dat zal herhalen tot ik het geloof of tot we bejaard zijn en ik het gemerkt heb. En dat als we dan terugkijken ik ook zal zien dat ik het gered heb en helemaal niet zo mislukt ben als ik denk.
Forever is a hell of a long time
dinsdag 18 april 2017 om 18:49
Och wat fijn dit nu even te kunnen lezen lieve Sofie en Theekransjes
Heel erg bedankt voor jullie woorden
Sofie je hebt gelijk, vandaag was oefenen met grenzen en het is met heel veel moeite gelukt.. en morgen doe ik het opnieuw. Ik heb nee moeten zeggen en ervaren dat de wereld (nog steeds!) niet vergaat..pfff...
Wat ik daarin trouwens wel lastig vind, en misschien herkent iemand dat? Is dat juist in de rust ik merk hoe vreselijk uitgeput ik ben. En dan dacht ik dus altijd: absoluut niet bij stil staan, want dan voel je het en merk je het.. en als we maar doen alsof het goed gaat, kan ik doorploeteren... Bijv vandaag: ik ben bekaf, en nu na twee uurtjes rust, ben ik nog steeds bekaf maar voel ik het ook nog eens dubbel zo erg
Ik zei ook tegen vriend: volgens mij ging het best goed met mij, maar praten m'n therapeuten mij de put in. Ehh zei hij, jij bent bij hen terecht gekomen omdat het juist niet zo goed ging. Ja zei ik, maar vervolgens maken zij het dus érger ipv beter (zo voelt dat dus echt heel vaak voor mij!). Nee zei vriend, ze confronteren je met de realiteit, het gaat ook echt niet goed met je.
Ja omdat zij me dat aanpraten, zei ik
Ja hoor *naam van mijn vader* zei vriend toen
Oeps.. ja, ook al zo confronterend... m'n vader zou dat soort dingen inderdaad zeggen... en ik voel het nu zo...
Sofie ook lief wat je zegt over hoe het nu met me gaat, er zit wel een kern van waarheid in, dank je wel Ik zal eens kijken wat de laatste mf cursus me brengt (in elk geval contact met m'n beste vriendin en dat is erg fijn, al zou ik haar momenteel ook liever mijden ).
En Sofie ook heel erg fijn om te lezen dat het met het grootste gedeelte van jou goed gaat. Dat is best hoopgevend, dat wil ik ook heel graag. Maar ook heel fijn om te lezen van jou, want dat gun ik je erg
Theekransjes heel erg bedankt voor het delen van (dit stukje van) je verhaal, wat heftig ook Heel eerlijk he? Als ik het lees denk ik: zie je wel, zo slecht gaat het met mij nog niet, ik kan best nog heel erg veel doorgaan...
Terwijl ik weet dat ik het als waarschuwing zou kunnen lezen... en dat de signalen die mijn lichaam geeft (hyperventilatie, pijn, duizelingen en paniekaanvallen) al voortekenen zijn. En dat ik het nooit zo ver moet laten komen als wat ik van jullie lees... maar ook ik voel me een vreselijke aansteller... En ook hier zal dezelfde valkuil als bij jou op de loer liggen: mensen binnen een bepaalde termijn vertellen dat het beter met me gaat, en dan ook van mezelf eisen dat het beter gaat.
Maar ook daarin wéét ik dat ik dan hetzelfde blijf doen en in hetzelfde cirkeltje blijf... als een hamster in zo'n rad; daar word je toch ook bekaf van...?
Je helpt me door je verhaal Theekransjes, heel erg lief van je
Met vriend het er ook nog over gehad
Ik voel me zo'n loser
Hij was vrijdag bij het gesprek en is geschrokken
Ik vroeg hem net: vind je m'n therapeuten niet heel overdreven? Denk je niet dat zij het verkeerd inschatten?
Nee zei vriend ik denk dat zij er verstand van hebben en dat jij het zelf verkeerd inschat
Ik zei: misschien is het beter maar door te gaan tot het echt mis gaat, misschien houd ik dat nog wel een paar jaar vol
Juist niet zei vriend, we proberen er nu alles aan te doen dat het niet zover komt, dat je niet die ellende hoeft mee te maken, omdat dit al ellendig genoeg is, en dan wil jij het jezelf nog zwaarder maken? Dat gaat dus niet gebeuren
Hmm... m'n therapeut heeft het slim aangepakt door het vrijdag op deze manier te vertellen én waar vriend bij was... Zo is er voor mij nog weinig ontkomen aan, ik zou wel willen doen alsof ik het verkeerd gehoord heb maar 1 blik op vriend zegt me genoeg... Die schat heeft nu het hele huishouden overgenomen waar ik al vond dat hij veel te veel deed (en ik veel meer zou moeten kunnen en doen). Vanmiddag kwam ik dus totaal uitgeput uit m'n werk en zet hij een pot thee voor me klaar, legt een dekentje bovenop me (stopt me zelfs in ) en drukte me de afstandsbediening in handen. Ik heb hem toen wel enorm vervloekt (in m'n hoofd) en bedankt (hardop). Heb ook uitgelegd dat dit dan wel weer heel overdreven was allemaal, maar was hij het niet mee eens.
Ik had stress voor het avondeten, maar mocht me er niet mee bemoeien (mocht enkel iets ontdooien omdat hij nog steeds niet weet hoe de magnetron werkt ).
Had vervolgens stress voor avond eten morgen, maar 'dat zien we morgen wel.'
En zo leer ik van vriend hoe het ook kan.... Ik zou me enorm schuldig moeten voelen, maar hij geeft me er bijna geen kans voor.. ik heb hem nog nooit zo actief gezien als de laatste weken. En niet vermoeider of wat dan ook, zelfs fitter dan ooit... Hij zegt daarover: wat denk je dat al die spanningen die jij meedraagt met mij doen?
Hmm ja... en: ik heb liever even dat je nu gaat zitten op een stoel, zodat ik het hier kan schoonmaken.
Huh, wat? Ik begrijp het gewoon niet
Ik begrijp het allemaal niet
Vervolgens belde schoonzusje naar vriend: we hebben volgende week afgesproken, maar is dat nu wel handig? En wil Knuffel mee komen of kom je alleen of kom je helemaal niet?
Wat lief.... alles was goed
In mijn hoofd is alles fout, wat ik ook doe en welke keuze ik ook maak, maar vanuit sommige mensen is alles goed... Leer ik ook van jullie, in dit topic... dat ik er mag zijn hoe ik ben...
Misschien mag m'n lat wel een millimeter lager...
Maar ook hierin weer totale onbegrip van mijn kant... hoe... kan... dit...??
En hoe maak ik het ooit goed
En stom om er hier over te schrijven want nu lijkt m'n leventje zo fijn, terwijl ik me zo rot voel en dat is zo ondankbaar
Heel erg bedankt voor jullie woorden
Sofie je hebt gelijk, vandaag was oefenen met grenzen en het is met heel veel moeite gelukt.. en morgen doe ik het opnieuw. Ik heb nee moeten zeggen en ervaren dat de wereld (nog steeds!) niet vergaat..pfff...
Wat ik daarin trouwens wel lastig vind, en misschien herkent iemand dat? Is dat juist in de rust ik merk hoe vreselijk uitgeput ik ben. En dan dacht ik dus altijd: absoluut niet bij stil staan, want dan voel je het en merk je het.. en als we maar doen alsof het goed gaat, kan ik doorploeteren... Bijv vandaag: ik ben bekaf, en nu na twee uurtjes rust, ben ik nog steeds bekaf maar voel ik het ook nog eens dubbel zo erg
Ik zei ook tegen vriend: volgens mij ging het best goed met mij, maar praten m'n therapeuten mij de put in. Ehh zei hij, jij bent bij hen terecht gekomen omdat het juist niet zo goed ging. Ja zei ik, maar vervolgens maken zij het dus érger ipv beter (zo voelt dat dus echt heel vaak voor mij!). Nee zei vriend, ze confronteren je met de realiteit, het gaat ook echt niet goed met je.
Ja omdat zij me dat aanpraten, zei ik
Ja hoor *naam van mijn vader* zei vriend toen
Oeps.. ja, ook al zo confronterend... m'n vader zou dat soort dingen inderdaad zeggen... en ik voel het nu zo...
Sofie ook lief wat je zegt over hoe het nu met me gaat, er zit wel een kern van waarheid in, dank je wel Ik zal eens kijken wat de laatste mf cursus me brengt (in elk geval contact met m'n beste vriendin en dat is erg fijn, al zou ik haar momenteel ook liever mijden ).
En Sofie ook heel erg fijn om te lezen dat het met het grootste gedeelte van jou goed gaat. Dat is best hoopgevend, dat wil ik ook heel graag. Maar ook heel fijn om te lezen van jou, want dat gun ik je erg
Theekransjes heel erg bedankt voor het delen van (dit stukje van) je verhaal, wat heftig ook Heel eerlijk he? Als ik het lees denk ik: zie je wel, zo slecht gaat het met mij nog niet, ik kan best nog heel erg veel doorgaan...
Terwijl ik weet dat ik het als waarschuwing zou kunnen lezen... en dat de signalen die mijn lichaam geeft (hyperventilatie, pijn, duizelingen en paniekaanvallen) al voortekenen zijn. En dat ik het nooit zo ver moet laten komen als wat ik van jullie lees... maar ook ik voel me een vreselijke aansteller... En ook hier zal dezelfde valkuil als bij jou op de loer liggen: mensen binnen een bepaalde termijn vertellen dat het beter met me gaat, en dan ook van mezelf eisen dat het beter gaat.
Maar ook daarin wéét ik dat ik dan hetzelfde blijf doen en in hetzelfde cirkeltje blijf... als een hamster in zo'n rad; daar word je toch ook bekaf van...?
Je helpt me door je verhaal Theekransjes, heel erg lief van je
Met vriend het er ook nog over gehad
Ik voel me zo'n loser
Hij was vrijdag bij het gesprek en is geschrokken
Ik vroeg hem net: vind je m'n therapeuten niet heel overdreven? Denk je niet dat zij het verkeerd inschatten?
Nee zei vriend ik denk dat zij er verstand van hebben en dat jij het zelf verkeerd inschat
Ik zei: misschien is het beter maar door te gaan tot het echt mis gaat, misschien houd ik dat nog wel een paar jaar vol
Juist niet zei vriend, we proberen er nu alles aan te doen dat het niet zover komt, dat je niet die ellende hoeft mee te maken, omdat dit al ellendig genoeg is, en dan wil jij het jezelf nog zwaarder maken? Dat gaat dus niet gebeuren
Hmm... m'n therapeut heeft het slim aangepakt door het vrijdag op deze manier te vertellen én waar vriend bij was... Zo is er voor mij nog weinig ontkomen aan, ik zou wel willen doen alsof ik het verkeerd gehoord heb maar 1 blik op vriend zegt me genoeg... Die schat heeft nu het hele huishouden overgenomen waar ik al vond dat hij veel te veel deed (en ik veel meer zou moeten kunnen en doen). Vanmiddag kwam ik dus totaal uitgeput uit m'n werk en zet hij een pot thee voor me klaar, legt een dekentje bovenop me (stopt me zelfs in ) en drukte me de afstandsbediening in handen. Ik heb hem toen wel enorm vervloekt (in m'n hoofd) en bedankt (hardop). Heb ook uitgelegd dat dit dan wel weer heel overdreven was allemaal, maar was hij het niet mee eens.
Ik had stress voor het avondeten, maar mocht me er niet mee bemoeien (mocht enkel iets ontdooien omdat hij nog steeds niet weet hoe de magnetron werkt ).
Had vervolgens stress voor avond eten morgen, maar 'dat zien we morgen wel.'
En zo leer ik van vriend hoe het ook kan.... Ik zou me enorm schuldig moeten voelen, maar hij geeft me er bijna geen kans voor.. ik heb hem nog nooit zo actief gezien als de laatste weken. En niet vermoeider of wat dan ook, zelfs fitter dan ooit... Hij zegt daarover: wat denk je dat al die spanningen die jij meedraagt met mij doen?
Hmm ja... en: ik heb liever even dat je nu gaat zitten op een stoel, zodat ik het hier kan schoonmaken.
Huh, wat? Ik begrijp het gewoon niet
Ik begrijp het allemaal niet
Vervolgens belde schoonzusje naar vriend: we hebben volgende week afgesproken, maar is dat nu wel handig? En wil Knuffel mee komen of kom je alleen of kom je helemaal niet?
Wat lief.... alles was goed
In mijn hoofd is alles fout, wat ik ook doe en welke keuze ik ook maak, maar vanuit sommige mensen is alles goed... Leer ik ook van jullie, in dit topic... dat ik er mag zijn hoe ik ben...
Misschien mag m'n lat wel een millimeter lager...
Maar ook hierin weer totale onbegrip van mijn kant... hoe... kan... dit...??
En hoe maak ik het ooit goed
En stom om er hier over te schrijven want nu lijkt m'n leventje zo fijn, terwijl ik me zo rot voel en dat is zo ondankbaar
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 18 april 2017 om 18:53
quote:SF_ schreef op 18 april 2017 @ 18:30:
Grappig is dat he? Jij denkt dat je verplicht bent antwoord te geven, maar dat is helemaal niet zo. Je mag het vaag houden, je mag zelfs zeggen dat het ze niet aangaat, maar o jee, zometeen vinden ze je niet aardig meer. Ik snap het echt volkomen! Maar het geeft zoveel vrijheid zodra je doorkrijgt dat je je grenzen mag aangeven. Iemand die maar door blijft vragen, díe is onbeleefd bezig. Je bent niemand een antwoord verschuldigd.
Bedankt voor je inzichten Snow
Heel fijn
En een goed idee om het lekker vaag te houden
Ik weet alleen bijna zeker dat er mensen zullen zijn (ja m'n vader en stiefmoeder) die het gaan hebben over 'het duurt te lang/slachtofferrol/het koesteren/etc.'
Een antwoord als: het gaat de goede kant op
Zou als reactie geven van hen:
Mooi dan zien we je dus volgende week weer?
Ja zij zullen het perfecte oefenmateriaal zijn voor mij de komende weken maanden jaren in het stellen van grenzen
En bij hen vind ik het nou juist stom genoeg het moeilijkst
Grappig is dat he? Jij denkt dat je verplicht bent antwoord te geven, maar dat is helemaal niet zo. Je mag het vaag houden, je mag zelfs zeggen dat het ze niet aangaat, maar o jee, zometeen vinden ze je niet aardig meer. Ik snap het echt volkomen! Maar het geeft zoveel vrijheid zodra je doorkrijgt dat je je grenzen mag aangeven. Iemand die maar door blijft vragen, díe is onbeleefd bezig. Je bent niemand een antwoord verschuldigd.
Bedankt voor je inzichten Snow
Heel fijn
En een goed idee om het lekker vaag te houden
Ik weet alleen bijna zeker dat er mensen zullen zijn (ja m'n vader en stiefmoeder) die het gaan hebben over 'het duurt te lang/slachtofferrol/het koesteren/etc.'
Een antwoord als: het gaat de goede kant op
Zou als reactie geven van hen:
Mooi dan zien we je dus volgende week weer?
Ja zij zullen het perfecte oefenmateriaal zijn voor mij de komende weken maanden jaren in het stellen van grenzen
En bij hen vind ik het nou juist stom genoeg het moeilijkst
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 18 april 2017 om 18:59
Selune wauw wat een ontzettend lieve fijne vriendin heb jij. Dat kan ook niet anders, want ze is niet voor niets jouw vriendin (!)
Goed plan om het de komende tijd zo te doen, een kort lijntje met haar te hebben. Ik heb afgelopen periode ook gemerkt hoe fijn dat is. En weet je? Waar ik eerst ook alleen maar dacht (en 90% van de tijd nog steeds) dat ik lastig zou zijn en me bezwaard moest voelen.
merk ik dat het juist heel fijn is voor mensen om me te leren kennen, om er te mogen zijn, om toegelaten te worden, om een echte relatie op te bouwen, om intimiteit en vertrouwen en liefde te ervaren, zo mooi is dat, maar ook zo eng
En Chinees en Arabisch en Turks door elkaar, zo ingewikkeld en niet te begrijpen
Goed plan om het de komende tijd zo te doen, een kort lijntje met haar te hebben. Ik heb afgelopen periode ook gemerkt hoe fijn dat is. En weet je? Waar ik eerst ook alleen maar dacht (en 90% van de tijd nog steeds) dat ik lastig zou zijn en me bezwaard moest voelen.
merk ik dat het juist heel fijn is voor mensen om me te leren kennen, om er te mogen zijn, om toegelaten te worden, om een echte relatie op te bouwen, om intimiteit en vertrouwen en liefde te ervaren, zo mooi is dat, maar ook zo eng
En Chinees en Arabisch en Turks door elkaar, zo ingewikkeld en niet te begrijpen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 18 april 2017 om 19:00
quote:Mooi dan zien we je dus volgende week weer?
Oh, dat moeten we nog even afwachten.
Bij ouders is het grenzen aangeven vaakst het moeilijkst, vind ik helemaal niet stom. Familie en mensen die je al heel lang kent, kennen jou ook het langst. (Zo gaat dat vaak ) Dus die weten ook het best hoe je altijd was. Accommoderend, toegevend, naar hun pijpen dansend. Dus is de kans groot dat zij zich ook het sterkst zullen verzetten tegen de nieuwe versie van jou.
Ik raad je (iedereen) dus aan om grenzen aangeven eerst te oefenen met mensen die dat vrij snel accepteren van je. Zo kun je vertrouwen opbouwen. En dan wordt het steeds een tikje makkelijker.
Oh, dat moeten we nog even afwachten.
Bij ouders is het grenzen aangeven vaakst het moeilijkst, vind ik helemaal niet stom. Familie en mensen die je al heel lang kent, kennen jou ook het langst. (Zo gaat dat vaak ) Dus die weten ook het best hoe je altijd was. Accommoderend, toegevend, naar hun pijpen dansend. Dus is de kans groot dat zij zich ook het sterkst zullen verzetten tegen de nieuwe versie van jou.
Ik raad je (iedereen) dus aan om grenzen aangeven eerst te oefenen met mensen die dat vrij snel accepteren van je. Zo kun je vertrouwen opbouwen. En dan wordt het steeds een tikje makkelijker.
dinsdag 18 april 2017 om 19:08
Dank voor de knuffels
Rustig aan doen is best lastig met peuter
Een burnout lijkt me heel pittig, heb wat collega's die er nooit meer helemaal van hersteld zijn, blijvend last hielden van snelle overprikkeling/cognitieve problemen.
Ik lees dat jullie echt worstelen met grenzen aanvoelen een aangeven, zwaar is dat he. Herken ik wel. Het is goed te lezen dat je zelf ook al voordelen kunt zien(voelen?) van rustig aan doen knuf, zoals minder dissociatie.
Burnout is wel meer 'maatschappelijk geaccepteerd' dan depressie, ptss oid. Ik zou het zelf ook zo noemen als ik bijv niet meer zou kunnen werken oiv mijn klachten. Heel wat jaren geleden ben ik zelf wel diverse malen opgenomen en daar heb ik niet allemaal even fijne herinneringen aan. Met name de denigrerende houding van sommige verpleegkundigen was erg akelig.
@theekrans
Herkenbaar dat afzeggen van je therapie, heb ik ook een handje van en daardoor meer dan eens mn eigen glazen ingegooid. Goed dat je peut je toen wat streng heeft begrenst, dat is soms echt nodig. Hopelijk kan je toch binnen afzienbare termijn oprecht antwoorden dat het je (wat) beter gaat als mensen ernaar vragen.
@iedereen een rustige avond gewenst!
Rustig aan doen is best lastig met peuter
Een burnout lijkt me heel pittig, heb wat collega's die er nooit meer helemaal van hersteld zijn, blijvend last hielden van snelle overprikkeling/cognitieve problemen.
Ik lees dat jullie echt worstelen met grenzen aanvoelen een aangeven, zwaar is dat he. Herken ik wel. Het is goed te lezen dat je zelf ook al voordelen kunt zien(voelen?) van rustig aan doen knuf, zoals minder dissociatie.
Burnout is wel meer 'maatschappelijk geaccepteerd' dan depressie, ptss oid. Ik zou het zelf ook zo noemen als ik bijv niet meer zou kunnen werken oiv mijn klachten. Heel wat jaren geleden ben ik zelf wel diverse malen opgenomen en daar heb ik niet allemaal even fijne herinneringen aan. Met name de denigrerende houding van sommige verpleegkundigen was erg akelig.
@theekrans
Herkenbaar dat afzeggen van je therapie, heb ik ook een handje van en daardoor meer dan eens mn eigen glazen ingegooid. Goed dat je peut je toen wat streng heeft begrenst, dat is soms echt nodig. Hopelijk kan je toch binnen afzienbare termijn oprecht antwoorden dat het je (wat) beter gaat als mensen ernaar vragen.
@iedereen een rustige avond gewenst!
dinsdag 18 april 2017 om 19:16
@Ernie, onbegrijpelijk dat mensen die bij opname werken, denigrerend kunnen zijn. Wat erg!
Een vriendin van mij heeft ook een burnout gehad en ik herken wat je zegt. Dat ze nooit helemaal lijken te herstellen. Extra waarschuwing dus om zelf op te blijven letten dat je niet doorgaat tot je lijf niet meer kan.
Een vriendin van mij heeft ook een burnout gehad en ik herken wat je zegt. Dat ze nooit helemaal lijken te herstellen. Extra waarschuwing dus om zelf op te blijven letten dat je niet doorgaat tot je lijf niet meer kan.
dinsdag 18 april 2017 om 21:34
@Selune: fijn, met zo'n lieve vriendin kun jij er aan wennen dat je best wat ruimte in mag nemen bij mensen die jou lief hebben. Dat je ze best mag 'belasten' (ook al zullen zij dit waarschijnlijk niet eens voelen als belasten). Ga er maar mee oefenen. Je weet het nooit zeker, maar jouw vriendin klinkt als iemand waarop je 100% kunt vertrouwen. Dat is eng, maar ook heel fijn. Misschien gaat het ooit een beetje veilig voelen voor je.
Ik kan geloof ik niet vaak genoeg zeggen dat je het waard bent. Jij bent het leven waard.
@theekransjes: dank je wel voor het delen. Het lijkt me zwaar om naast alles wat je nu voelt, ook nog de druk te ervaren van het snel beter willen zijn en het voor de buitenwereld nog veel sneller beter willen zijn.
Soms denk ik dat we maar beter gewoon eerlijk kunnen zijn tegen elkaar. Dan zijn er altijd mensen die je veroordelen, maar ook altijd heel veel mensen die dit niet doen. Van die laatste groep zijn er veel meer dan we in de gaten hebben. Dat zijn vervolgens de cadeautjes in je leven. Ik geloof echt dat onze eigen oordelen onszelf veel harder kwellen dan die van 100 anderen bij elkaar.
Ik kan geloof ik niet vaak genoeg zeggen dat je het waard bent. Jij bent het leven waard.
@theekransjes: dank je wel voor het delen. Het lijkt me zwaar om naast alles wat je nu voelt, ook nog de druk te ervaren van het snel beter willen zijn en het voor de buitenwereld nog veel sneller beter willen zijn.
Soms denk ik dat we maar beter gewoon eerlijk kunnen zijn tegen elkaar. Dan zijn er altijd mensen die je veroordelen, maar ook altijd heel veel mensen die dit niet doen. Van die laatste groep zijn er veel meer dan we in de gaten hebben. Dat zijn vervolgens de cadeautjes in je leven. Ik geloof echt dat onze eigen oordelen onszelf veel harder kwellen dan die van 100 anderen bij elkaar.
dinsdag 18 april 2017 om 21:39
quote:Knuffelbeertjes schreef op 18 april 2017 @ 18:49:
[...]
Wat ik daarin trouwens wel lastig vind, en misschien herkent iemand dat? Is dat juist in de rust ik merk hoe vreselijk uitgeput ik ben. En dan dacht ik dus altijd: absoluut niet bij stil staan, want dan voel je het en merk je het.. en als we maar doen alsof het goed gaat, kan ik doorploeteren... Bijv vandaag: ik ben bekaf, en nu na twee uurtjes rust, ben ik nog steeds bekaf maar voel ik het ook nog eens dubbel zo erg
Dat herken ik Knuff.
Ik heb daar de volgende theorie over bedacht: op het moment dat ik mijn lichaam overvraag, luister ik er niet naar, waardoor ik de signalen niet oppik. Dat heb ik zolang niet gedaan, dat mijn lichaam de signalen niet meer geeft (zo van: tja, ik kan wel blijven roepen en springen, maar ze ziet het toch niet, dus dan laat maar zitten). Op het moment dat ik dan rust neem, voel ik het pas. En lijkt het alsof mijn lichaam ook extra wil duidelijk maken dat het verwaarloosd moe is. Alsof het bang is dat zodra ik geen vermoeidheid meer voel, ik weer in de actieve 'hoezo zit ik hier lui te wezen' modus stap. Het helpt tegenwoordig wel als ik mijn lichaam dan geruststel: sorry dat ik niet goed naar je geluisterd heb. Maar nu hoef je niet meer zo te schreeuwen, want ik beloof je dat ik nu op de bank blijf zitten en niets doe tot morgenochtend. Ook niet als ik me dadelijk misschien weer wat fitter voel. Dan blijf ik nog steeds uitrusten.
Ze gelooft me nog steeds niet echt, maar ik heb bedacht dat als ik me maar lang genoeg aan mijn eigen afspraak houd, ze gaat ervaren dat ik steeds betrouwbaarder word......
Ik hoop dat wat ik bedoel een beetje overkomt, het klinkt misschien een beetje wazig .
[...]
Wat ik daarin trouwens wel lastig vind, en misschien herkent iemand dat? Is dat juist in de rust ik merk hoe vreselijk uitgeput ik ben. En dan dacht ik dus altijd: absoluut niet bij stil staan, want dan voel je het en merk je het.. en als we maar doen alsof het goed gaat, kan ik doorploeteren... Bijv vandaag: ik ben bekaf, en nu na twee uurtjes rust, ben ik nog steeds bekaf maar voel ik het ook nog eens dubbel zo erg
Dat herken ik Knuff.
Ik heb daar de volgende theorie over bedacht: op het moment dat ik mijn lichaam overvraag, luister ik er niet naar, waardoor ik de signalen niet oppik. Dat heb ik zolang niet gedaan, dat mijn lichaam de signalen niet meer geeft (zo van: tja, ik kan wel blijven roepen en springen, maar ze ziet het toch niet, dus dan laat maar zitten). Op het moment dat ik dan rust neem, voel ik het pas. En lijkt het alsof mijn lichaam ook extra wil duidelijk maken dat het verwaarloosd moe is. Alsof het bang is dat zodra ik geen vermoeidheid meer voel, ik weer in de actieve 'hoezo zit ik hier lui te wezen' modus stap. Het helpt tegenwoordig wel als ik mijn lichaam dan geruststel: sorry dat ik niet goed naar je geluisterd heb. Maar nu hoef je niet meer zo te schreeuwen, want ik beloof je dat ik nu op de bank blijf zitten en niets doe tot morgenochtend. Ook niet als ik me dadelijk misschien weer wat fitter voel. Dan blijf ik nog steeds uitrusten.
Ze gelooft me nog steeds niet echt, maar ik heb bedacht dat als ik me maar lang genoeg aan mijn eigen afspraak houd, ze gaat ervaren dat ik steeds betrouwbaarder word......
Ik hoop dat wat ik bedoel een beetje overkomt, het klinkt misschien een beetje wazig .
dinsdag 18 april 2017 om 21:41
[quote]Knuffelbeertjes schreef op 18 april 2017 @ 18:53:
[...]
Ik weet alleen bijna zeker dat er mensen zullen zijn (ja m'n vader en stiefmoeder) die het gaan hebben over 'het duurt te lang/slachtofferrol/het koesteren/etc.'
Een antwoord als: het gaat de goede kant op
Zou als reactie geven van hen:
Mooi dan zien we je dus volgende week weer?[quote]
Volgens mij hebben ze voor dit soort opmerkingen middelvingers uitgevonden Knuff
[...]
Ik weet alleen bijna zeker dat er mensen zullen zijn (ja m'n vader en stiefmoeder) die het gaan hebben over 'het duurt te lang/slachtofferrol/het koesteren/etc.'
Een antwoord als: het gaat de goede kant op
Zou als reactie geven van hen:
Mooi dan zien we je dus volgende week weer?[quote]
Volgens mij hebben ze voor dit soort opmerkingen middelvingers uitgevonden Knuff
dinsdag 18 april 2017 om 21:49
quote:SF_ schreef op 18 april 2017 @ 19:16:
@Ernie, onbegrijpelijk dat mensen die bij opname werken, denigrerend kunnen zijn. Wat erg!
Een vriendin van mij heeft ook een burnout gehad en ik herken wat je zegt. Dat ze nooit helemaal lijken te herstellen. Extra waarschuwing dus om zelf op te blijven letten dat je niet doorgaat tot je lijf niet meer kan.
Ja, heel erg inderdaad
Aan de ene kant schrik ik ervan, aan de andere kant verbaast het me niks... Ik heb afgelopen jaren ook heel veel meegemaakt met hulpverleners en helaas zitten daar ook hele vervelende ervaringen bij
Maarrrrr, inmiddels; ook hele mooie! Dat gun ik jullie ook allemaal (en zo te lezen hebben de meesten gelukkig fijne mensen in hun 'team' ).
Die extra waarschuwing ben ik afgelopen tijd ook veel tegen gekomen... en merk ik ook al, dat m'n hoofd veeel minder kan dan voor deze periode. En toch merk ik wel dat het herstelt met veel rust (laat dat nou net het moeilijkste zijn wat er bestaat in mijn ogen...).
@Ernie, onbegrijpelijk dat mensen die bij opname werken, denigrerend kunnen zijn. Wat erg!
Een vriendin van mij heeft ook een burnout gehad en ik herken wat je zegt. Dat ze nooit helemaal lijken te herstellen. Extra waarschuwing dus om zelf op te blijven letten dat je niet doorgaat tot je lijf niet meer kan.
Ja, heel erg inderdaad
Aan de ene kant schrik ik ervan, aan de andere kant verbaast het me niks... Ik heb afgelopen jaren ook heel veel meegemaakt met hulpverleners en helaas zitten daar ook hele vervelende ervaringen bij
Maarrrrr, inmiddels; ook hele mooie! Dat gun ik jullie ook allemaal (en zo te lezen hebben de meesten gelukkig fijne mensen in hun 'team' ).
Die extra waarschuwing ben ik afgelopen tijd ook veel tegen gekomen... en merk ik ook al, dat m'n hoofd veeel minder kan dan voor deze periode. En toch merk ik wel dat het herstelt met veel rust (laat dat nou net het moeilijkste zijn wat er bestaat in mijn ogen...).
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 18 april 2017 om 21:54
quote:Sofie1979 schreef op 18 april 2017 @ 21:39:
Ze gelooft me nog steeds niet echt, maar ik heb bedacht dat als ik me maar lang genoeg aan mijn eigen afspraak houd, ze gaat ervaren dat ik steeds betrouwbaarder word......
Ik hoop dat wat ik bedoel een beetje overkomt, het klinkt misschien een beetje wazig .
Haha wat een heerlijke uitleg Sofie, je weet het zo leuk te vertellen
Ik kan het helemaal volgen, en vind het erg fijn om te lezen, dank je wel.
Ik vraag me wel af of dit zo werkt; of m'n lichaam me ook echt gaat geloven... en of het schreeuwen van vermoeidheid dan ook minder wordt, als ik er zo mee om ga. Het is zeker het proberen waard!
Ik besprak het ook kort met de mf peut, die zei dat ik niet moe was door het nemen van rust, maar dat m'n lichaam dan eindelijk eens kon vertellen hoe moe het is.
Ja maar dat wil ik niet horen
Zij zei dat het handig was, want dan weet je dat je vroeger op bed moet, meer rust moet nemen, en beter voor jezelf moet zorgen.
Ehhh ja, misschien
Ik vind jou uitleg fijner Sofie, en kan dat ook echt gaan proberen
Ze gelooft me nog steeds niet echt, maar ik heb bedacht dat als ik me maar lang genoeg aan mijn eigen afspraak houd, ze gaat ervaren dat ik steeds betrouwbaarder word......
Ik hoop dat wat ik bedoel een beetje overkomt, het klinkt misschien een beetje wazig .
Haha wat een heerlijke uitleg Sofie, je weet het zo leuk te vertellen
Ik kan het helemaal volgen, en vind het erg fijn om te lezen, dank je wel.
Ik vraag me wel af of dit zo werkt; of m'n lichaam me ook echt gaat geloven... en of het schreeuwen van vermoeidheid dan ook minder wordt, als ik er zo mee om ga. Het is zeker het proberen waard!
Ik besprak het ook kort met de mf peut, die zei dat ik niet moe was door het nemen van rust, maar dat m'n lichaam dan eindelijk eens kon vertellen hoe moe het is.
Ja maar dat wil ik niet horen
Zij zei dat het handig was, want dan weet je dat je vroeger op bed moet, meer rust moet nemen, en beter voor jezelf moet zorgen.
Ehhh ja, misschien
Ik vind jou uitleg fijner Sofie, en kan dat ook echt gaan proberen
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 18 april 2017 om 21:56
