Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel V
dinsdag 11 april 2017 om 19:31
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Ondertussen zijn we alweer toe aan deel 5, wat betekent dat er meer dan 12.000 berichtjes geschreven zijn
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al meeschrijft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is. Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 29-08-2017 22:41
51.76% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 5 mei 2017 om 22:33
quote:Erniethelemaalbij schreef op 05 mei 2017 @ 07:41:
[...]Sinds ik aan mezelf heb toegegeven dat ik zekere dingen heb meegemaakt en ik daar als kind ws(?) geen schuld aan had heb ik het moeilijker.
Herkennen jullie dat?
Ja Ernie, dat herken ik zeker. Toen het tot me doordrong dat ik geen schuld had, heb ik een heel moeilijke periode gehad. Het was alsof 'mijn waarheid' in een keer in elkaar klapte. Ik kon niet meer geloven in datgene waarin ik altijd geloofd had (dat dat wat mij was overkomen mijn eigen domme, stomme schuld was en dat ik daarna geen steun heb gehad ook, doordat ik zelf zo stom was om het niet te delen met anderen) en dat maakte dat ik zo anders naar mijn omgeving ging kijken. Ik zag kanten van mijn ouders die ik nooit eerder had gezien, voelde het gemis van steun, voelde de machteloosheid van toen en vooral de overweldigende verdrietige eenzaamheid van toen.
Met het besef zelf geen schuld te hebben, kwam ook het besef enorm tekort gedaan te zijn, door mensen waarvan ik tot dan toe dacht dat ze er altijd voor me waren geweest. En de twijfel, wie er dan nu wel voor me was?
Mijn psych heeft me hier heel goed in begeleid, maar het heeft maanden geduurd, waarvan ik een ruime maand zo ontzettend niet meer in staat was om iets te voelen, dat je het depressief kunt noemen.
Ik heb veel aan de psych gehad en aan het boek 'de herontdekking van het ware zelf' van Ingeborg Bosch. Misschien is dat ook iets voor jou (en misschien ook niet, dan is het ook goed).
Uiteindelijk heeft het hele besef me wel heel veel gebracht, wat ik moeilijk vind om onder woorden te brengen.
Soms komen het gevoel of bepaalde gedachten hierover, nog wel terug, maar ik herken ze steeds beter en weet ook hoe ik er mee om kan gaan.
Ik hoop dat het voor jou ook zo zal gaan.
[...]Sinds ik aan mezelf heb toegegeven dat ik zekere dingen heb meegemaakt en ik daar als kind ws(?) geen schuld aan had heb ik het moeilijker.
Herkennen jullie dat?
Ja Ernie, dat herken ik zeker. Toen het tot me doordrong dat ik geen schuld had, heb ik een heel moeilijke periode gehad. Het was alsof 'mijn waarheid' in een keer in elkaar klapte. Ik kon niet meer geloven in datgene waarin ik altijd geloofd had (dat dat wat mij was overkomen mijn eigen domme, stomme schuld was en dat ik daarna geen steun heb gehad ook, doordat ik zelf zo stom was om het niet te delen met anderen) en dat maakte dat ik zo anders naar mijn omgeving ging kijken. Ik zag kanten van mijn ouders die ik nooit eerder had gezien, voelde het gemis van steun, voelde de machteloosheid van toen en vooral de overweldigende verdrietige eenzaamheid van toen.
Met het besef zelf geen schuld te hebben, kwam ook het besef enorm tekort gedaan te zijn, door mensen waarvan ik tot dan toe dacht dat ze er altijd voor me waren geweest. En de twijfel, wie er dan nu wel voor me was?
Mijn psych heeft me hier heel goed in begeleid, maar het heeft maanden geduurd, waarvan ik een ruime maand zo ontzettend niet meer in staat was om iets te voelen, dat je het depressief kunt noemen.
Ik heb veel aan de psych gehad en aan het boek 'de herontdekking van het ware zelf' van Ingeborg Bosch. Misschien is dat ook iets voor jou (en misschien ook niet, dan is het ook goed).
Uiteindelijk heeft het hele besef me wel heel veel gebracht, wat ik moeilijk vind om onder woorden te brengen.
Soms komen het gevoel of bepaalde gedachten hierover, nog wel terug, maar ik herken ze steeds beter en weet ook hoe ik er mee om kan gaan.
Ik hoop dat het voor jou ook zo zal gaan.
vrijdag 5 mei 2017 om 22:42
Lieve Knuff, dank je wel voor je posts van vandaag.
Ik vind het heel fijn dat je zo eerlijk en open met ons deelt hoe het vandaag met je is gegaan.
Misschien kun je jezelf toestaan om met enige regelmaat te overleggen met je beide therapeuten (per mail als ze op vakantie zijn), zodat je jezelf helpt om niet verstrikt te raken in alles waar je nu inzit.
Het is zo veel en heel ingewikkeld. Zoals ik het lees, heeft je therapeut je vandaag geholpen, gewoon door naar je te luisteren en af en toe de juiste vraag te stellen. Daarmee laat ze alles uit jezelf komen. Alle oplossingen, alle conclusies, alles wat je vandaag ontdekt hebt, komt uit jou.
Je bent niet langer een 'apparaatje' waar een van je (stief)ouders iets instopt en dan automatisch iets uitrolt. Je bent een zelfstandig, slim, goed nadenkend, analyserend, reflectief en voelend mens.
De psych programmeert je niet, laat je niet iets geloven, maar laat je nadenken en zelf, echt alles zelf doen.
Ik heb m al vaker gezegd, hij is voor mij zo 'waar' en ik geloof voor jou ook:
JE MOET HET ZELF DOEN, MAAR JE HOEFT HET NIET MEER ALLEEN TE DOEN
Je doet het zo goed, zo dapper. En dat doe je samen. Samen met Team Knuff.
Haal die psych van de reservebank, echt waar. Je verdient haar.
Wat betreft die lichaamsgerichte therapie . Als je het durft, doen. Durf je het (nog) niet, werk er dan rustig met je therapeut naar toe, zodat je het uiteindelijk (misschien) wel durft.
Ik vind het zelf doodeng en merk dat ik het daardoor ook heel moeilijk vind om tegen je te zeggen dat je het wel moet doen. Ik weet dat het heel veel mensen heeft geholpen. Ik hoop dat ik het in de toekomst opnieuw aandurf, waardoor het mij misschien ook gaat helpen. Maar mijn eerste ervaringen daarmee waren waarschijnlijk te vroeg, in ieder geval te moeilijk voor mij.
Jij bent mij niet, ik ben jou niet, maar kijk rustig, stapje voor stapje, wat voor jou haalbaar is.
Ik vind het heel fijn dat je zo eerlijk en open met ons deelt hoe het vandaag met je is gegaan.
Misschien kun je jezelf toestaan om met enige regelmaat te overleggen met je beide therapeuten (per mail als ze op vakantie zijn), zodat je jezelf helpt om niet verstrikt te raken in alles waar je nu inzit.
Het is zo veel en heel ingewikkeld. Zoals ik het lees, heeft je therapeut je vandaag geholpen, gewoon door naar je te luisteren en af en toe de juiste vraag te stellen. Daarmee laat ze alles uit jezelf komen. Alle oplossingen, alle conclusies, alles wat je vandaag ontdekt hebt, komt uit jou.
Je bent niet langer een 'apparaatje' waar een van je (stief)ouders iets instopt en dan automatisch iets uitrolt. Je bent een zelfstandig, slim, goed nadenkend, analyserend, reflectief en voelend mens.
De psych programmeert je niet, laat je niet iets geloven, maar laat je nadenken en zelf, echt alles zelf doen.
Ik heb m al vaker gezegd, hij is voor mij zo 'waar' en ik geloof voor jou ook:
JE MOET HET ZELF DOEN, MAAR JE HOEFT HET NIET MEER ALLEEN TE DOEN
Je doet het zo goed, zo dapper. En dat doe je samen. Samen met Team Knuff.
Haal die psych van de reservebank, echt waar. Je verdient haar.
Wat betreft die lichaamsgerichte therapie . Als je het durft, doen. Durf je het (nog) niet, werk er dan rustig met je therapeut naar toe, zodat je het uiteindelijk (misschien) wel durft.
Ik vind het zelf doodeng en merk dat ik het daardoor ook heel moeilijk vind om tegen je te zeggen dat je het wel moet doen. Ik weet dat het heel veel mensen heeft geholpen. Ik hoop dat ik het in de toekomst opnieuw aandurf, waardoor het mij misschien ook gaat helpen. Maar mijn eerste ervaringen daarmee waren waarschijnlijk te vroeg, in ieder geval te moeilijk voor mij.
Jij bent mij niet, ik ben jou niet, maar kijk rustig, stapje voor stapje, wat voor jou haalbaar is.
vrijdag 5 mei 2017 om 23:58
Sofie, wat schrijf je mooie en lieve dingen. Deze is speciaal voor jou.
Iets in jouw post raakt mij hier nu ook. Ik denk, eerlijk gezegd, nog steeds dat ik dingen niet verdien. Iets moois hebben, iets fijns meemaken, steun krijgen. Ik verwijt mezelf ook dat ik niet heel veel eerder ben gaan delen met iemand (.. maar er was gewoon niemand.. of ik zag ze niet, of - en ik denk dat dat eerder nog de verklaring is, ik vertrouwde niemand genoeg..). Door jouw post word ik me hier nu (pas) echt bewust van.
Welterusten aan jullie allemaal.
Iets in jouw post raakt mij hier nu ook. Ik denk, eerlijk gezegd, nog steeds dat ik dingen niet verdien. Iets moois hebben, iets fijns meemaken, steun krijgen. Ik verwijt mezelf ook dat ik niet heel veel eerder ben gaan delen met iemand (.. maar er was gewoon niemand.. of ik zag ze niet, of - en ik denk dat dat eerder nog de verklaring is, ik vertrouwde niemand genoeg..). Door jouw post word ik me hier nu (pas) echt bewust van.
Welterusten aan jullie allemaal.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 6 mei 2017 om 12:25
Lieve Hanke dank je wel. Ik denk extra aan je vandaag (en morgen). Lijken me pittige intensieve dagen
Lieve Elmervrouw
Dat jij niemand genoeg vertrouwde en dus niet kon delen, hoef je jezelf niet te verwijten, het is al erg genoeg, het zegt veel over wat je (niet) geleerd hebt en meegekregen hebt. Gelukkig kun je het nu alsnog ervaren, zo te lezen maak jij daar ook grote stappen in
Lieve Sofie, jij ook bedankt voor wat je allemaal schrijft Toevallig dat je gisteren dingen hebt geschreven die m'n peut ook benoemd heeft, maar die ik niet wilde geloven/horen
Vaak begint ze zomaar over dat ik het allemaal zo goed doe en
Gisteren vroeg ik of ze zichzelf daar geen schouderklopje voor gaf, immers; zij helpt mij toch?
Nee zei ze, beslist niet dat ik mezelf daar een schouderklopje voor geef, want JIJ doet het. Het enige wat therapeuten doen is een beetje aan de zijlijn van alles roepen in de hoop dat er wat tussen zit waar je mee geholpen bent. Maar vervolgens moeten mensen het zelf doen. Wij staan maar aan de zijlijn.
Een beetje als de beste stuurlui staan aan wal dus, zei ik (oeps ) Gelukkig kon ze die opmerking wel hebben. Soms zeg ik echt zulke domme dingen
Het komt dus best overeen met jouw woorden Sofie.. dat ze alleen luistert en handreikingen doet, maar ik het vervolgens zelf (moet) doe(n).
Maar dat vind ik wat te veel om te beseffen, en klopt voor mijn gevoel écht niet..
Ik zat me vanmorgen best zorgen te maken over het gesprek met m'n peut gisteren, aangezien ik zoveel zo eerlijk verteld heb.
Toen kreeg ik opeens een mailtje van haar, dat ze na zat te denken over gisteren en dat ik ondanks (of dankzij) zo'n jeugd zo'n leuk mens ben geworden. En dat ik in contact een super fijn persoon ben. Pfff... volgens mij heeft ze zelf niet eens door gehad dat ik haar op de reservebank had gezet
Die lichaamsgerichte therapie, tsja, dat is wel een dingetje... Ik denk wel dat het fijn is dat er meer rust komt, en ik weet ook wel dat dat niet uit mijn denken en mijn hoofd gaat komen, maar juist vanuit m'n lichaam en gevoel, maar alleen die woorden al (lichaam en gevoel) geven mij een misselijk gevoel...
Wat ook meespeelt is dat ik bij alle vorige soortgelijke therapieën (van fysio tot hapto , en van cezar tot massages, en ook bsr) altijd gedissocieerd heb... Een ander deel neemt het stokje over, en kan heel goed ontspannen en zich overgeven (met het idee: doe maar met dit lichaam wat je wilt, want het is toch niet van mij).
Als ik het nu zou doen, zou ik het zonder dissociëren willen. Ik ben alleen bang dat ik dat niet eens kán... en dat zo'n mevrouw dat niet doorheeft Het enige wat mensen altijd zeiden, bij al die oefeningen en aanrakingen (bah): oh wat kun jij je goed ontspannen en je overgeven.
Zij bedoelden het als compliment, maar met mijn geschiedenis en de kennis van nu, is het helemaal niet knap... is het juist vreselijk dat m'n lichaam dat doet.
Inmiddels heb ik nieuwe ervaringen, namelijk de afgelopen maanden, met vriend en een vriendin... maar alsnog is aanraken snel dissociëren.. denk dat ik dat m'n peut nog wel ga voorleggen..
Overigens is het wel heel fijn dat ze zo meedenkt.. en ook doorheeft hoe lastig haar vakanties voor mij zijn
(terwijl ik me daar echt voor schaam, en het slecht vind, want ik heb zelfs al de luxe van twee peuten ).
Ik had weer een nacht vol dromen, veel wakker tussendoor.. Gebeurt wel veel in mij merk ik.
Wat ik altijd zo vervelend blijf vinden is dat ik me voel alsof ik de wereld aankan als ik bij m'n peut(en) vandaan kom (al vreet het ook energie), maar dat ik ervoor en binnen een paar uur erna weer vastzit in m'n eigen cirkeltjes en mezelf helemaal vast zet met negatieve gedachten en ideeën.. Dan denk ik: waarom kan ik dat gevoel van wat m'n peuten me meegeven niet vasthouden, of zelfs eigen maken, waarom maakt m'n hoofd er zo snel weer een bende van
Met peut ben ik er wel achter dat ik niet pieker, maar dat ik zoveel negatieve boodschappen heb meegekregen en ze zo vaak gehoord heb, op zoveel verschillende manieren, dat een deel van mij denkt dat het dé waarheid is, en die negativiteit te pas en te onpas aan mij opdringt. Dat vind ik moeilijk, dat is zo'n gevecht...
Hoop dat jullie een fijne dag hebben
Lieve Elmervrouw
Dat jij niemand genoeg vertrouwde en dus niet kon delen, hoef je jezelf niet te verwijten, het is al erg genoeg, het zegt veel over wat je (niet) geleerd hebt en meegekregen hebt. Gelukkig kun je het nu alsnog ervaren, zo te lezen maak jij daar ook grote stappen in
Lieve Sofie, jij ook bedankt voor wat je allemaal schrijft Toevallig dat je gisteren dingen hebt geschreven die m'n peut ook benoemd heeft, maar die ik niet wilde geloven/horen
Vaak begint ze zomaar over dat ik het allemaal zo goed doe en
Gisteren vroeg ik of ze zichzelf daar geen schouderklopje voor gaf, immers; zij helpt mij toch?
Nee zei ze, beslist niet dat ik mezelf daar een schouderklopje voor geef, want JIJ doet het. Het enige wat therapeuten doen is een beetje aan de zijlijn van alles roepen in de hoop dat er wat tussen zit waar je mee geholpen bent. Maar vervolgens moeten mensen het zelf doen. Wij staan maar aan de zijlijn.
Een beetje als de beste stuurlui staan aan wal dus, zei ik (oeps ) Gelukkig kon ze die opmerking wel hebben. Soms zeg ik echt zulke domme dingen
Het komt dus best overeen met jouw woorden Sofie.. dat ze alleen luistert en handreikingen doet, maar ik het vervolgens zelf (moet) doe(n).
Maar dat vind ik wat te veel om te beseffen, en klopt voor mijn gevoel écht niet..
Ik zat me vanmorgen best zorgen te maken over het gesprek met m'n peut gisteren, aangezien ik zoveel zo eerlijk verteld heb.
Toen kreeg ik opeens een mailtje van haar, dat ze na zat te denken over gisteren en dat ik ondanks (of dankzij) zo'n jeugd zo'n leuk mens ben geworden. En dat ik in contact een super fijn persoon ben. Pfff... volgens mij heeft ze zelf niet eens door gehad dat ik haar op de reservebank had gezet
Die lichaamsgerichte therapie, tsja, dat is wel een dingetje... Ik denk wel dat het fijn is dat er meer rust komt, en ik weet ook wel dat dat niet uit mijn denken en mijn hoofd gaat komen, maar juist vanuit m'n lichaam en gevoel, maar alleen die woorden al (lichaam en gevoel) geven mij een misselijk gevoel...
Wat ook meespeelt is dat ik bij alle vorige soortgelijke therapieën (van fysio tot hapto , en van cezar tot massages, en ook bsr) altijd gedissocieerd heb... Een ander deel neemt het stokje over, en kan heel goed ontspannen en zich overgeven (met het idee: doe maar met dit lichaam wat je wilt, want het is toch niet van mij).
Als ik het nu zou doen, zou ik het zonder dissociëren willen. Ik ben alleen bang dat ik dat niet eens kán... en dat zo'n mevrouw dat niet doorheeft Het enige wat mensen altijd zeiden, bij al die oefeningen en aanrakingen (bah): oh wat kun jij je goed ontspannen en je overgeven.
Zij bedoelden het als compliment, maar met mijn geschiedenis en de kennis van nu, is het helemaal niet knap... is het juist vreselijk dat m'n lichaam dat doet.
Inmiddels heb ik nieuwe ervaringen, namelijk de afgelopen maanden, met vriend en een vriendin... maar alsnog is aanraken snel dissociëren.. denk dat ik dat m'n peut nog wel ga voorleggen..
Overigens is het wel heel fijn dat ze zo meedenkt.. en ook doorheeft hoe lastig haar vakanties voor mij zijn
(terwijl ik me daar echt voor schaam, en het slecht vind, want ik heb zelfs al de luxe van twee peuten ).
Ik had weer een nacht vol dromen, veel wakker tussendoor.. Gebeurt wel veel in mij merk ik.
Wat ik altijd zo vervelend blijf vinden is dat ik me voel alsof ik de wereld aankan als ik bij m'n peut(en) vandaan kom (al vreet het ook energie), maar dat ik ervoor en binnen een paar uur erna weer vastzit in m'n eigen cirkeltjes en mezelf helemaal vast zet met negatieve gedachten en ideeën.. Dan denk ik: waarom kan ik dat gevoel van wat m'n peuten me meegeven niet vasthouden, of zelfs eigen maken, waarom maakt m'n hoofd er zo snel weer een bende van
Met peut ben ik er wel achter dat ik niet pieker, maar dat ik zoveel negatieve boodschappen heb meegekregen en ze zo vaak gehoord heb, op zoveel verschillende manieren, dat een deel van mij denkt dat het dé waarheid is, en die negativiteit te pas en te onpas aan mij opdringt. Dat vind ik moeilijk, dat is zo'n gevecht...
Hoop dat jullie een fijne dag hebben
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 6 mei 2017 om 12:56
Sterkte, Hanke. Hoop dat het toch een goede ervaring wordt.
Knuf, misschien is het nog wel iets te vroeg voor ook nog lichaamsgerichte therapie erbij? Er is al zoveel gaande bij je, en je bent zelf al stappen aan het maken in erbij blijven in je gevoel, met je vriend bijvoorbeeld. Dat is al een grote verandering. Je mag daar jezelf de tijd in gunnen, zou ik denken. Mij lijkt het (maar ik praat natuurlijk vanaf de zijlijn) al heel veel, alles bij elkaar. Twee peuten, ik geef het je te doen. Laat je niet overhalen tot iets wat een ander dan misschien nu wel goed lijkt. Jijzelf weet het beste wat je nu wel of niet aankunt.
Hier ook zo'n nacht, zonder meds (ik probeer het uit), met diverse keren wakker en elke keer dromen. Met meds merk ik daar niets van. Dromen is verwerken toch? Zou medicatie dat onderdrukken eigenlijk, dromen?
Knuf, misschien is het nog wel iets te vroeg voor ook nog lichaamsgerichte therapie erbij? Er is al zoveel gaande bij je, en je bent zelf al stappen aan het maken in erbij blijven in je gevoel, met je vriend bijvoorbeeld. Dat is al een grote verandering. Je mag daar jezelf de tijd in gunnen, zou ik denken. Mij lijkt het (maar ik praat natuurlijk vanaf de zijlijn) al heel veel, alles bij elkaar. Twee peuten, ik geef het je te doen. Laat je niet overhalen tot iets wat een ander dan misschien nu wel goed lijkt. Jijzelf weet het beste wat je nu wel of niet aankunt.
Hier ook zo'n nacht, zonder meds (ik probeer het uit), met diverse keren wakker en elke keer dromen. Met meds merk ik daar niets van. Dromen is verwerken toch? Zou medicatie dat onderdrukken eigenlijk, dromen?
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 6 mei 2017 om 15:01
Hanke heel veel sterkte, hoop voor je dat het mee valt, en ook dat het je lukt je eigen adviezen zelf uit te voeren, contact blijven maken waarnemen en delen met lieve mensen om je heen
Elmervrouw, ik zal er komende dagen wel over nadenken en mailen met m'n peut, fijn om te horen hoe jullie er over denken. Ik vroeg ook of het teveel zou worden, maar volgens m'n peut zou het juist rust brengen, ik zie ook nog niet helemaal hoe dan
Bedankt voor je woorden
Ik droom trouwens juist meer mét de medicatie...
Zal per soort verschillen denk ik
Goed dat je het probeert hoor! Ik stoei er (ook) mee. Ook daarin is het denk ik belangrijk erachter te komen wat werkt voor jezelf, je hebt zelf de regie
In mijn geval: erachter komen dat de medicatie heel goed werkt maar dat niet willen accepteren Work in progress
Elmervrouw, ik zal er komende dagen wel over nadenken en mailen met m'n peut, fijn om te horen hoe jullie er over denken. Ik vroeg ook of het teveel zou worden, maar volgens m'n peut zou het juist rust brengen, ik zie ook nog niet helemaal hoe dan
Bedankt voor je woorden
Ik droom trouwens juist meer mét de medicatie...
Zal per soort verschillen denk ik
Goed dat je het probeert hoor! Ik stoei er (ook) mee. Ook daarin is het denk ik belangrijk erachter te komen wat werkt voor jezelf, je hebt zelf de regie
In mijn geval: erachter komen dat de medicatie heel goed werkt maar dat niet willen accepteren Work in progress
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 6 mei 2017 om 19:29
Goede dag hier, ik heb mezelf eindelijk een echte hardloopbroek gegund (na natuurlijk heel veel vooronderzoek te hebben gedaan, lees winkel in winkel uit op verschillende dagen en nu in de winkel nog een uur staan twijfelen) na tot nu toe in een gewone legging te hebben gelopen. Kan ook, maar ik kreeg van de week van een vriendin een driekwart hardloopbroek en een shirtje en ik denk dat echte sportspullen veel fijner zijn. Je ziet Knuf, dat ik niet bepaald van de impulsaankopen ben.
Het klinkt mij als heel veel in de oren, Knuf, wat je gedaan hebt vandaag.
Mag je vanavond van jezelf nu gaan ontspannen? Lekker bankhangen of wat dan ook.. ik hoop dat je het jezelf gunt.
Het klinkt mij als heel veel in de oren, Knuf, wat je gedaan hebt vandaag.
Mag je vanavond van jezelf nu gaan ontspannen? Lekker bankhangen of wat dan ook.. ik hoop dat je het jezelf gunt.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 6 mei 2017 om 19:34
Bedankt Knuff voor wat je schrijft.
Ik herken zoveel van wat je schrijft.
Wat betreft de lichaamsgerichte therapie vind ik jouw uitgangspunt om het alleen te willen zonder dissociëren echt een heel goede. Sterker nog, ik neem m van je over. Afgelopen maandag heb ik voor het eerst niet gedissocieerd toen de fysio (maar 5 minuten, maar toch) mijn rug los masseerde. Dat voelde zo fijn.
Het is geen lichaamsgerichte therapie natuurlijk, maar eigenlijk heb ik er wel 5 minuten lichaamsgerichte therapie van gemaakt.
Eerder heb ik haptotherapie gehad en ik denk, achteraf, dat dit wat te vroeg voor me was. Veel te heftig. Ik durf het nu ook nog niet aan. Dat komt ook doordat ik me bij haptotherapie enorm bekeken voel. Niet over hoe mooi mijn lichaam is of zo, maar hoe het reageert, hoe ik reageer. Dat voelt heel bedreigend, ik heb dan zo de neiging me te verstoppen, weg te rennen, te dissociëren.
Als je er aan toe bent, is het vast heel goed voor je. Je kunt samen met je therapeuten inschatten wanneer het moment daar is, en op welke manier, etcetera.
Knap zoals je vandaag beschrijft. Je bent zo bewust bezig met jezelf, met dingen opmerken, gaaf!
En ik vind je resultaat eerlijk gezegd niet slecht. Ja. Het-kan-altijd-beter. Maar jeetje, het had ook veel slechter gekund.
Over die late film die jij niet laat vindt: ik vind m ook echt laat. En een film in de bioscoop heeft vaak ook van dat geluid wat van alle kanten komt. Dat vond ik tot een paar jaar geleden super, nu word ik gek van de prikkels en mijn eigen overalertheid. En ja, ik voel me een ontzettend slome bejaarde, dat ik dit soort dingen niet meer kan.
Ik had een fijne dag. Best wel veel mensen gezien eigenlijk, dus vanavond gaat grootmoeder ga ik met een boekje op de bank.
Ik herken zoveel van wat je schrijft.
Wat betreft de lichaamsgerichte therapie vind ik jouw uitgangspunt om het alleen te willen zonder dissociëren echt een heel goede. Sterker nog, ik neem m van je over. Afgelopen maandag heb ik voor het eerst niet gedissocieerd toen de fysio (maar 5 minuten, maar toch) mijn rug los masseerde. Dat voelde zo fijn.
Het is geen lichaamsgerichte therapie natuurlijk, maar eigenlijk heb ik er wel 5 minuten lichaamsgerichte therapie van gemaakt.
Eerder heb ik haptotherapie gehad en ik denk, achteraf, dat dit wat te vroeg voor me was. Veel te heftig. Ik durf het nu ook nog niet aan. Dat komt ook doordat ik me bij haptotherapie enorm bekeken voel. Niet over hoe mooi mijn lichaam is of zo, maar hoe het reageert, hoe ik reageer. Dat voelt heel bedreigend, ik heb dan zo de neiging me te verstoppen, weg te rennen, te dissociëren.
Als je er aan toe bent, is het vast heel goed voor je. Je kunt samen met je therapeuten inschatten wanneer het moment daar is, en op welke manier, etcetera.
Knap zoals je vandaag beschrijft. Je bent zo bewust bezig met jezelf, met dingen opmerken, gaaf!
En ik vind je resultaat eerlijk gezegd niet slecht. Ja. Het-kan-altijd-beter. Maar jeetje, het had ook veel slechter gekund.
Over die late film die jij niet laat vindt: ik vind m ook echt laat. En een film in de bioscoop heeft vaak ook van dat geluid wat van alle kanten komt. Dat vond ik tot een paar jaar geleden super, nu word ik gek van de prikkels en mijn eigen overalertheid. En ja, ik voel me een ontzettend slome bejaarde, dat ik dit soort dingen niet meer kan.
Ik had een fijne dag. Best wel veel mensen gezien eigenlijk, dus vanavond gaat grootmoeder ga ik met een boekje op de bank.
zaterdag 6 mei 2017 om 20:06
Wat fijn Elmervrouw!
Ik denk dat je veel plezier gaat beleven aan je nieuwe aankoop
Tsja vanavond... ik zit met thee voor me op de bank, helaas veel onrust in m'n hoofd. Heb pilletje klaargelegd, we zullen zien wat de avond brengt, vind die altijd het zwaarst...
Pilletje = falen, blijft in m'n hoofd zo voelen
Sofie, dat is wel een fijne insteek zeg, dat het ook slechter had gekund, ik heb indd echt wel overwinninkjes gehad vandaag.. dank je wel
Maakt me ervan bewust dat het stapjes zijn, en oefenen, wat ik doe...
Wat super om te lezen over die 5 min bij de fysio! Heel erg herkenbaar je hapto ervaringen, misschien is dat voor mij inderdaad nog wel een extra 'maar' waar ik goed rekening mee moet houden voordat ik mezelf dwing tot dingen die niet handig voor me zijn.
Hier ligt oma dus ook op de bank
En weet je, stiekem genieten bepaalde deeltjes hier enorm van. Die boos worden toegesproken... maar toch
Ik denk dat je veel plezier gaat beleven aan je nieuwe aankoop
Tsja vanavond... ik zit met thee voor me op de bank, helaas veel onrust in m'n hoofd. Heb pilletje klaargelegd, we zullen zien wat de avond brengt, vind die altijd het zwaarst...
Pilletje = falen, blijft in m'n hoofd zo voelen
Sofie, dat is wel een fijne insteek zeg, dat het ook slechter had gekund, ik heb indd echt wel overwinninkjes gehad vandaag.. dank je wel
Maakt me ervan bewust dat het stapjes zijn, en oefenen, wat ik doe...
Wat super om te lezen over die 5 min bij de fysio! Heel erg herkenbaar je hapto ervaringen, misschien is dat voor mij inderdaad nog wel een extra 'maar' waar ik goed rekening mee moet houden voordat ik mezelf dwing tot dingen die niet handig voor me zijn.
Hier ligt oma dus ook op de bank
En weet je, stiekem genieten bepaalde deeltjes hier enorm van. Die boos worden toegesproken... maar toch
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 6 mei 2017 om 21:01
Qua leeftijd zou ik ook al oma kunnen zijn, maar hier ga ik ook zo op de bank.
Druk in mijn hoofd door het bezigzijn met mijn muziek op mp3 en laptop; roept veel op aan herinneringen. Hoofd voelt heel zwaar en ik deed het de afgelopen dagen al heel gedoseerd. Ik begin pas de laatste tijd, door het lezen hier, te begrijpen hoe overprikkeling voelt en hoe het werkt.
Kijken of ik iets kan vinden op NetFlix. In ieder geval wordt het liggen met een fijn dekentje..
Druk in mijn hoofd door het bezigzijn met mijn muziek op mp3 en laptop; roept veel op aan herinneringen. Hoofd voelt heel zwaar en ik deed het de afgelopen dagen al heel gedoseerd. Ik begin pas de laatste tijd, door het lezen hier, te begrijpen hoe overprikkeling voelt en hoe het werkt.
Kijken of ik iets kan vinden op NetFlix. In ieder geval wordt het liggen met een fijn dekentje..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
zaterdag 6 mei 2017 om 21:25
Ik vind half tien naar de film ook best laat. Als 'ie nu om half tien afgelopen was... Enne, over het binnen sporten en de auto schoonmaken: je hebt dat ding niet voor niets gekocht en niet voor niets de garage opgeruimd, hè? Ze zouden zich gepasseerd voelen als je naar buiten was gegaan, dus misschien vonden de gedachtes het niet goed, maar je sportding en de garage vonden het vast wel!
Ik heb je trouwens wel eens verteld over mijn hapto- en fysio-ervaringen, dus ik zou dat lichaamsgerichte therapiegebeuren alleen doen bij een therapeut die je peuten vertrouwen. Zonder dissociëren lijkt me een voorwaarde om succes te kunnen boeken. Maar je moet het alleen doen als JIJ erachter staat, op een moment dat het voor JOU goed voelt.
EV, je aanwinst al getest?
Sofie, wat goed van de fysio Je zet echt stapjes de afgelopen weken, heel knap! Wat ik me trouwens afvroeg: werd er bij jullie thuis veel geknuffeld? Omdat je zo'n moeite hebt met knuffels? Je hoeft niet te antwoorden als je dat niet wil, maar ik vroeg het me af.
Hier nog een omaatje op de bank, vanavond. Ik heb vanochtend kasten uit lopen mesten (dus nu is het een puinhoop in huis, want ik was nog niet klaar toen ik weg moest). Vanmiddag ben ik naar de stad geweest om dingen te regelen/doen. Toen snel richting huis om een stoeltje voor het balkon te kopen en naar huis te sjouwen. Die bleek zwaarder dan gedacht, dus toen ik thuis was en 'm op het balkonnetje had, ben ik eerst maar eens neergeploft. Nu op de bank, bijkomen. Van bijna niets doen. Maar ja, ik kan mezelf wel heel erg op m'n kop gaan lopen geven en alsnog de keuken gaan lopen soppen (wat ik eigenlijk moet doen vandaag), maar ik denk dat dat niet zo'n goed idee is. Vroeg naar bed op zaterdag waarschijnlijk wel.
Ik heb je trouwens wel eens verteld over mijn hapto- en fysio-ervaringen, dus ik zou dat lichaamsgerichte therapiegebeuren alleen doen bij een therapeut die je peuten vertrouwen. Zonder dissociëren lijkt me een voorwaarde om succes te kunnen boeken. Maar je moet het alleen doen als JIJ erachter staat, op een moment dat het voor JOU goed voelt.
EV, je aanwinst al getest?
Sofie, wat goed van de fysio Je zet echt stapjes de afgelopen weken, heel knap! Wat ik me trouwens afvroeg: werd er bij jullie thuis veel geknuffeld? Omdat je zo'n moeite hebt met knuffels? Je hoeft niet te antwoorden als je dat niet wil, maar ik vroeg het me af.
Hier nog een omaatje op de bank, vanavond. Ik heb vanochtend kasten uit lopen mesten (dus nu is het een puinhoop in huis, want ik was nog niet klaar toen ik weg moest). Vanmiddag ben ik naar de stad geweest om dingen te regelen/doen. Toen snel richting huis om een stoeltje voor het balkon te kopen en naar huis te sjouwen. Die bleek zwaarder dan gedacht, dus toen ik thuis was en 'm op het balkonnetje had, ben ik eerst maar eens neergeploft. Nu op de bank, bijkomen. Van bijna niets doen. Maar ja, ik kan mezelf wel heel erg op m'n kop gaan lopen geven en alsnog de keuken gaan lopen soppen (wat ik eigenlijk moet doen vandaag), maar ik denk dat dat niet zo'n goed idee is. Vroeg naar bed op zaterdag waarschijnlijk wel.
zaterdag 6 mei 2017 om 22:25
Voelt voor mij net zo fijn Sofie
Gek op een hele fijne manier
Elmervrouw wat fijn dat het topic zorgt voor meer begrip, dat merk ik ook!
Weet je wat ik ook geleerd heb van m'n peuten? Als iets beladen is, zoals met veel herinneringen (en dus jouw activiteit) het geval is, dan kost het nog veel en veel meer energie. Doseren is dan de kunst inderdaad
Lieve Tobbie, wat ben je goed bezig vandaag zo te lezen, echt fijn en leerzaam om te lezen. En wat een fijne aankoop trouwens, denk ik
Bedankt voor je woorden, ik lees ze graag, dank je wel.
Ik ben blij jullie te lezen, stuk voor stuk. Fijn dat dit topic er is, dat jullie er zijn
Ook natuurlijk voor degenen die nu niet meeschrijven of lezen, misschien wordt het wel terug gelezen, en dan weten jullie dat ik aan jullie heb gedacht (en ook al is m'n geheugen zeer slecht, ik ben zo al 20 namen in m'n hoofd, dus voel je vooral aangesproken).
Vanavond moeilijke momenten gehad...
Een bepaald vriendinnen groepje had een activiteit en ik heb tijdje geleden al afgezegd. Geen grote uitleg, alleen dat het me wat teveel werd.
Kreeg ik deze week al berichtjes van die meiden dat ze aan me dachten en het begrepen dat ik er niet bij zou zijn. Alsnog voelde ik me heel schuldig vandaag. Vanavond een appje van degene die het organiseerde en iets te vieren had, en ook daarin niks anders dan lieve woorden, begrip, en 'voel je alsjeblieft niet bezwaard.'
Toen heb ik alweer gehuild.
Het is zo'n contrast met m'n familie
Het is zo'n contrast met dat wat in mijn hoofd de regie had
Het is zo'n contrast met wat ik gewend was (ben?)
En hoe kan ik volhouden dat dat aan mij ligt?
Dat ik de slechterik ben en de kritiek van mijn ouders verdiend heb?
Hoe valt dat te rijmen met de liefde en begrip die ik afgelopen maanden heb ontvangen..?
Het doet me zo goed dat te beseffen
En tegelijk zo veel pijn
Om hoe ze me behandeld hebben
De hond kreeg verdorie wel warm eten, omdat hij er om 6 uur was, en tien over 6 niet de afspraak was.
Had mijn moeder me niet een kus voor het slapen gaan kunnen geven toen ik kind was, ipv geschreeuw en pijn..?
Had mijn vader me niet kunnen beschermen tegen diezelfde woorden en pijn?
Waarom was er toen niemand die lief tegen me was, waarom negeerden ze me, en deden ze me zoveel pijn?
Waarom is het contrast nu zo enorm groot?
Hoe kan dat ooit aan mij gelegen hebben?
Was ik als kind zo fout en nu zo goed?
Of zijn dat woorden die ik geleerd heb, omdat m'n ouders alles zo bestempelden..?
Elk kind is toch gewoon kind? Ipv goed of fout..?
Elk mens is toch gewoon mens?
Het doet pijn, het snijdt door me heen.
Ik kan niet omgaan met zo'n berichtje van een vriendin. Ik trek het zo slecht. Waar blijft de pijn, waar is die verborgen camera? Pas op, trap er niet in, hoor ik de gedachten zeggen. En natuurlijk zeggen zij dat
Zij zijn anders gewend, zij waren niet gewenst, zij stonden er alleen voor. Nu niet meer, niet meer, maar dat geloven ze (nog) niet..
En toen nog vriend die tegen me zei dat m'n gezicht rood was, rode wangen. Heb je het warm lieverd?
Ik moest erover nadenken, weet ik veel?
Boos is de eerste reactie gebaseerd op angst; doe ik iets verkeerd? Is hij boos op mij omdat ik niet door heb dat ik het warm heb?
Ik werd immers ook geslagen als ik weer bloed had bij de wc, dubbele pijn, wc's zijn eng en gevaarlijk
Aanval is de beste verdediging
Daarom wil ik boos reageren op vriend
Maar ik word niet aangevallen
Ik hoef me niet te verdedigen
Vriend bedoelt het goed
Misschien ...
Ja ik heb het warm...
Vriend komt met suggesties.. ik ben in de war
Ik heb het warm en dus??
Je kunt je sokken uitdoen, of je kleedje af, of je vest uit, zegt hij
Het klinkt allemaal zo simpel, maar het is het niet voor mij
Vriend is verdrietig, maar ook blij, ja dat kan tegelijk blijkbaar..
Verdrietig is hij omdat ik al die dingen niet voel, en dit slechts een voorbeeldje is
Verdrietig is hij omdat ik het allemaal nu nog leren moet (mag) en hij ziet hoe mijn jeugd doorwerkt op zoveel gebieden
Blij omdat ik het alsnog leer, in kleine stapjes
Vriend blijft zijn verbazing en gevoelens uitspreken, hij ziet mijn geworstel steeds meer, en in plaats van dat hij gillend wegrent knuffelt hij me, troost hij me, en geeft hij aan er voor me te willen zijn. Ook dat is onbegrijpelijk, ook dat snijdt door me heen. Het contrast met vroeger, het contrast met m'n familie, het besef hoe fijn ik het nu heb, het is zo veel...
Gek op een hele fijne manier
Elmervrouw wat fijn dat het topic zorgt voor meer begrip, dat merk ik ook!
Weet je wat ik ook geleerd heb van m'n peuten? Als iets beladen is, zoals met veel herinneringen (en dus jouw activiteit) het geval is, dan kost het nog veel en veel meer energie. Doseren is dan de kunst inderdaad
Lieve Tobbie, wat ben je goed bezig vandaag zo te lezen, echt fijn en leerzaam om te lezen. En wat een fijne aankoop trouwens, denk ik
Bedankt voor je woorden, ik lees ze graag, dank je wel.
Ik ben blij jullie te lezen, stuk voor stuk. Fijn dat dit topic er is, dat jullie er zijn
Ook natuurlijk voor degenen die nu niet meeschrijven of lezen, misschien wordt het wel terug gelezen, en dan weten jullie dat ik aan jullie heb gedacht (en ook al is m'n geheugen zeer slecht, ik ben zo al 20 namen in m'n hoofd, dus voel je vooral aangesproken).
Vanavond moeilijke momenten gehad...
Een bepaald vriendinnen groepje had een activiteit en ik heb tijdje geleden al afgezegd. Geen grote uitleg, alleen dat het me wat teveel werd.
Kreeg ik deze week al berichtjes van die meiden dat ze aan me dachten en het begrepen dat ik er niet bij zou zijn. Alsnog voelde ik me heel schuldig vandaag. Vanavond een appje van degene die het organiseerde en iets te vieren had, en ook daarin niks anders dan lieve woorden, begrip, en 'voel je alsjeblieft niet bezwaard.'
Toen heb ik alweer gehuild.
Het is zo'n contrast met m'n familie
Het is zo'n contrast met dat wat in mijn hoofd de regie had
Het is zo'n contrast met wat ik gewend was (ben?)
En hoe kan ik volhouden dat dat aan mij ligt?
Dat ik de slechterik ben en de kritiek van mijn ouders verdiend heb?
Hoe valt dat te rijmen met de liefde en begrip die ik afgelopen maanden heb ontvangen..?
Het doet me zo goed dat te beseffen
En tegelijk zo veel pijn
Om hoe ze me behandeld hebben
De hond kreeg verdorie wel warm eten, omdat hij er om 6 uur was, en tien over 6 niet de afspraak was.
Had mijn moeder me niet een kus voor het slapen gaan kunnen geven toen ik kind was, ipv geschreeuw en pijn..?
Had mijn vader me niet kunnen beschermen tegen diezelfde woorden en pijn?
Waarom was er toen niemand die lief tegen me was, waarom negeerden ze me, en deden ze me zoveel pijn?
Waarom is het contrast nu zo enorm groot?
Hoe kan dat ooit aan mij gelegen hebben?
Was ik als kind zo fout en nu zo goed?
Of zijn dat woorden die ik geleerd heb, omdat m'n ouders alles zo bestempelden..?
Elk kind is toch gewoon kind? Ipv goed of fout..?
Elk mens is toch gewoon mens?
Het doet pijn, het snijdt door me heen.
Ik kan niet omgaan met zo'n berichtje van een vriendin. Ik trek het zo slecht. Waar blijft de pijn, waar is die verborgen camera? Pas op, trap er niet in, hoor ik de gedachten zeggen. En natuurlijk zeggen zij dat
Zij zijn anders gewend, zij waren niet gewenst, zij stonden er alleen voor. Nu niet meer, niet meer, maar dat geloven ze (nog) niet..
En toen nog vriend die tegen me zei dat m'n gezicht rood was, rode wangen. Heb je het warm lieverd?
Ik moest erover nadenken, weet ik veel?
Boos is de eerste reactie gebaseerd op angst; doe ik iets verkeerd? Is hij boos op mij omdat ik niet door heb dat ik het warm heb?
Ik werd immers ook geslagen als ik weer bloed had bij de wc, dubbele pijn, wc's zijn eng en gevaarlijk
Aanval is de beste verdediging
Daarom wil ik boos reageren op vriend
Maar ik word niet aangevallen
Ik hoef me niet te verdedigen
Vriend bedoelt het goed
Misschien ...
Ja ik heb het warm...
Vriend komt met suggesties.. ik ben in de war
Ik heb het warm en dus??
Je kunt je sokken uitdoen, of je kleedje af, of je vest uit, zegt hij
Het klinkt allemaal zo simpel, maar het is het niet voor mij
Vriend is verdrietig, maar ook blij, ja dat kan tegelijk blijkbaar..
Verdrietig is hij omdat ik al die dingen niet voel, en dit slechts een voorbeeldje is
Verdrietig is hij omdat ik het allemaal nu nog leren moet (mag) en hij ziet hoe mijn jeugd doorwerkt op zoveel gebieden
Blij omdat ik het alsnog leer, in kleine stapjes
Vriend blijft zijn verbazing en gevoelens uitspreken, hij ziet mijn geworstel steeds meer, en in plaats van dat hij gillend wegrent knuffelt hij me, troost hij me, en geeft hij aan er voor me te willen zijn. Ook dat is onbegrijpelijk, ook dat snijdt door me heen. Het contrast met vroeger, het contrast met m'n familie, het besef hoe fijn ik het nu heb, het is zo veel...
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 7 mei 2017 om 02:22
Zo moe dus zijn maar nog geen minuut geslapen vanaf zaterdagochtend
Voorheen kon ik slapen op commando. Nog steeds wel redelijk trouwens
Ik kon dissociëren wanneer het me uitkwam. Ik kon zoveel met m'n lichaam en hoofd, en dat was enorm makkelijk. Nooit gevoel erbij
Bijv met seks
M'n peut zei dat seks voor mij toentertijd was als een glaasje water drinken; iets wat er bij hoorde, wat je gewoon deed. Ze zei ook dat ik mezelf dat moest vergeven maar dat slaat nergens op.
(niet dat ik zo extreem vaak seks heb gehad, het was maar net welke kant ik op dissocieerde.. vaak was dat juist het over beschermde en wantrouwende deel, dat mannen uitdaagde en vervolgens een klap verkocht of zelfs ze al uitschold als ze maar m'n kant op keken Ik was zo veranderlijk als het weer. Het was een vreselijk moeilijke tijd
Ik heb zoveel vreemde en achteraf gevaarlijke situaties meegemaakt. Maar juist dat maakte dat het voor mij vertrouwd voelde
Daar kan ik mezelf nooit voor vergeven). Aub niet quoten
Ik kon slapen op commando
En nu ben ik moe vanaf half 8 's avonds (of eigenlijk de hele dag) en doe ik geen oog dicht.
Ik dacht dat ik het pilletje vanavond niet nodig had. Rond tien uur zou ik op bed. Maar het werd uitgesteld, ach nog even bij vriend zitten, nog even dit kijken, nog even samen praten... Ook al zei vriend meerdere keren 'zullen we op bed.'
Nee was het antwoord
Tot half 12, hij deed de lichten uit en ik werd boos. Gelukkig niet erg (want ik weet wel dat het nergens op slaat) en gelukkig zit hij niet achter me aan, en weten we onze weg erin te vinden (ik weet wel dat dat anders moet maar nu is het nog even zo).
Op bed liggen, ogen wijd open. Maar een pilletje was niet nodig dus slapen zul je.
Helaas kwam er toen een herbeleving. Zo vaak als ik moe ben Niet een heftige maar wel eentje met heel erg veel herinneringen. Die als een storm door m'n hoofd raasden. Ik weet wel dat die storm gaat liggen met medicatie
Maar geen pilletje
Was de planning
Vanavond
Nieuwe slaap poging
Inmiddels is het twee uur geweest en durf ik het pilletje nog niet te nemen
Want dan had ik 'm al veel eerder moeten nemen, dan was de avond/nacht ook anders verlopen. Dit is dus weer eens allemaal mijn eigen stomme schuld. Haat mezelf dan zo. En ja hoor, de drang komt er natuurlijk dan bij.
Voorheen kon ik slapen op commando. Nog steeds wel redelijk trouwens
Ik kon dissociëren wanneer het me uitkwam. Ik kon zoveel met m'n lichaam en hoofd, en dat was enorm makkelijk. Nooit gevoel erbij
Bijv met seks
M'n peut zei dat seks voor mij toentertijd was als een glaasje water drinken; iets wat er bij hoorde, wat je gewoon deed. Ze zei ook dat ik mezelf dat moest vergeven maar dat slaat nergens op.
(niet dat ik zo extreem vaak seks heb gehad, het was maar net welke kant ik op dissocieerde.. vaak was dat juist het over beschermde en wantrouwende deel, dat mannen uitdaagde en vervolgens een klap verkocht of zelfs ze al uitschold als ze maar m'n kant op keken Ik was zo veranderlijk als het weer. Het was een vreselijk moeilijke tijd
Ik heb zoveel vreemde en achteraf gevaarlijke situaties meegemaakt. Maar juist dat maakte dat het voor mij vertrouwd voelde
Daar kan ik mezelf nooit voor vergeven). Aub niet quoten
Ik kon slapen op commando
En nu ben ik moe vanaf half 8 's avonds (of eigenlijk de hele dag) en doe ik geen oog dicht.
Ik dacht dat ik het pilletje vanavond niet nodig had. Rond tien uur zou ik op bed. Maar het werd uitgesteld, ach nog even bij vriend zitten, nog even dit kijken, nog even samen praten... Ook al zei vriend meerdere keren 'zullen we op bed.'
Nee was het antwoord
Tot half 12, hij deed de lichten uit en ik werd boos. Gelukkig niet erg (want ik weet wel dat het nergens op slaat) en gelukkig zit hij niet achter me aan, en weten we onze weg erin te vinden (ik weet wel dat dat anders moet maar nu is het nog even zo).
Op bed liggen, ogen wijd open. Maar een pilletje was niet nodig dus slapen zul je.
Helaas kwam er toen een herbeleving. Zo vaak als ik moe ben Niet een heftige maar wel eentje met heel erg veel herinneringen. Die als een storm door m'n hoofd raasden. Ik weet wel dat die storm gaat liggen met medicatie
Maar geen pilletje
Was de planning
Vanavond
Nieuwe slaap poging
Inmiddels is het twee uur geweest en durf ik het pilletje nog niet te nemen
Want dan had ik 'm al veel eerder moeten nemen, dan was de avond/nacht ook anders verlopen. Dit is dus weer eens allemaal mijn eigen stomme schuld. Haat mezelf dan zo. En ja hoor, de drang komt er natuurlijk dan bij.
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 7 mei 2017 om 02:23
Het is bijzonder dat er iets in mij zit dat me kapot wil maken.
Bijzonder omdat het hetzelfde 'iets' is wat mij beschermd heeft en overeind gehouden heeft al die jaren
Hoe ga ik zoiets ooit opgeven?
Dat kán volgens mij niet eens?
Het oude gedrag wordt bestempeld als onhandig en schadelijk en ongezond
Maar het was mijn enige houvast
Mijn redding en mijn steun en toeverlaat
Volgens mij is het een deel van mij,
wat bij de gedachten hoort,
waar ik niet zonder kan.
Want je kunt toch niet leven zonder een deel van jezelf?
Ik ben in de war en ik moet slapen
Ik ga een nieuwe poging doen
Hoop dat jullie allemaal wel in (een fijn en veilig) dromenland zijn
Bijzonder omdat het hetzelfde 'iets' is wat mij beschermd heeft en overeind gehouden heeft al die jaren
Hoe ga ik zoiets ooit opgeven?
Dat kán volgens mij niet eens?
Het oude gedrag wordt bestempeld als onhandig en schadelijk en ongezond
Maar het was mijn enige houvast
Mijn redding en mijn steun en toeverlaat
Volgens mij is het een deel van mij,
wat bij de gedachten hoort,
waar ik niet zonder kan.
Want je kunt toch niet leven zonder een deel van jezelf?
Ik ben in de war en ik moet slapen
Ik ga een nieuwe poging doen
Hoop dat jullie allemaal wel in (een fijn en veilig) dromenland zijn
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 7 mei 2017 om 08:12
quote:Knuffelbeertjes schreef op 07 mei 2017 @ 02:23:
Het is bijzonder dat er iets in mij zit dat me kapot wil maken.
Bijzonder omdat het hetzelfde 'iets' is wat mij beschermd heeft en overeind gehouden heeft al die jaren
Hoe ga ik zoiets ooit opgeven?
Dat kán volgens mij niet eens?
Het oude gedrag wordt bestempeld als onhandig en schadelijk en ongezond
Maar het was mijn enige houvast
Mijn redding en mijn steun en toeverlaat
Volgens mij is het een deel van mij,
wat bij de gedachten hoort,
waar ik niet zonder kan.
Want je kunt toch niet leven zonder een deel van jezelf?
Ik ben in de war en ik moet slapen
Ik ga een nieuwe poging doen
Hoop dat jullie allemaal wel in (een fijn en veilig) dromenland zijn
Het gedrag is geen deel van jou Knuff. Dat wat daar onder zit, is wel een deel van jou. Het is het deel wat jou al die jaren heeft beschermd en dit nu nog steeds graag wil doen. Dit deel is er niet gerust op dat Knuff zichzelf goed kan beschermen. Alle stapjes die Knuff zet, maken haar doodsbang. De vraag waar die camera's staan, komt waarschijnlijk van dit deel.
Dit deel verdient bestaansrecht, alleen moet dit deel nog wel dingen leren. Ze was ontzettend hard nodig, ze heeft je leven gered. Nu is ze een beetje minder hard nodig en dat begrijpt ze niet. Misschien begrijpt ze het beter als ze ervaart dat Knuff te vertrouwen is. Dat Knuff niet blind vaart op anderen (zoals haar vriendinnen en haar vriend) maar dat Knuff weloverwogen beslissingen neemt. Dat Knuff niet in 8390 7 sloten tegelijk loopt als dit deel net iets minder hard schreeuwt.
En dit deel moet ook leren dat ze dingen mag zeggen, maar dat dit niet perse zo onvriendelijk moet.
Ik denk eigenlijk dat ze dit ook probeert (door haar twijfel uit te leggen met uitspraken zoals die over de camera's) maar dat ze zich dan niet genoeg gesteund of gerustgesteld voelt. En dat ze daarom zo gemeen begint te doen.
Misschien geeft ze al wel vaker kleinere signaaltjes af, die je wel hoort, maar waarbij ze iets anders nodig heeft van je dan je doet.
Wat dat is, weet ik niet hoor. Ik ben een beetje aan het 'mee puzzelen'.
Je zou je therapeuten eens kunnen vragen om met dit deel in gesprek te gaan (en haar uit te leggen dat dit niet is om haar te straffen, maar omdat je haar beter wilt begrijpen).
Wat betreft het vergeven (ik zal niet quoten), je kunt jezelf dit vergeven. Misschien nog niet nu, maar ooit wel. Ooit ga je met medegogen kijken naar wat je hebt gedaan en begrijp je waarom je dit gedaan hebt. Dan is de stap naar vergeving een heel kleine. En heel fijne. En heel heilzame, dat ook. Dan kun je het. En als je het dan wilt, doe je het ook.
Ik kan het je aanraden
@Tobbert, goede vraag [...]
Het is bijzonder dat er iets in mij zit dat me kapot wil maken.
Bijzonder omdat het hetzelfde 'iets' is wat mij beschermd heeft en overeind gehouden heeft al die jaren
Hoe ga ik zoiets ooit opgeven?
Dat kán volgens mij niet eens?
Het oude gedrag wordt bestempeld als onhandig en schadelijk en ongezond
Maar het was mijn enige houvast
Mijn redding en mijn steun en toeverlaat
Volgens mij is het een deel van mij,
wat bij de gedachten hoort,
waar ik niet zonder kan.
Want je kunt toch niet leven zonder een deel van jezelf?
Ik ben in de war en ik moet slapen
Ik ga een nieuwe poging doen
Hoop dat jullie allemaal wel in (een fijn en veilig) dromenland zijn
Het gedrag is geen deel van jou Knuff. Dat wat daar onder zit, is wel een deel van jou. Het is het deel wat jou al die jaren heeft beschermd en dit nu nog steeds graag wil doen. Dit deel is er niet gerust op dat Knuff zichzelf goed kan beschermen. Alle stapjes die Knuff zet, maken haar doodsbang. De vraag waar die camera's staan, komt waarschijnlijk van dit deel.
Dit deel verdient bestaansrecht, alleen moet dit deel nog wel dingen leren. Ze was ontzettend hard nodig, ze heeft je leven gered. Nu is ze een beetje minder hard nodig en dat begrijpt ze niet. Misschien begrijpt ze het beter als ze ervaart dat Knuff te vertrouwen is. Dat Knuff niet blind vaart op anderen (zoals haar vriendinnen en haar vriend) maar dat Knuff weloverwogen beslissingen neemt. Dat Knuff niet in 8390 7 sloten tegelijk loopt als dit deel net iets minder hard schreeuwt.
En dit deel moet ook leren dat ze dingen mag zeggen, maar dat dit niet perse zo onvriendelijk moet.
Ik denk eigenlijk dat ze dit ook probeert (door haar twijfel uit te leggen met uitspraken zoals die over de camera's) maar dat ze zich dan niet genoeg gesteund of gerustgesteld voelt. En dat ze daarom zo gemeen begint te doen.
Misschien geeft ze al wel vaker kleinere signaaltjes af, die je wel hoort, maar waarbij ze iets anders nodig heeft van je dan je doet.
Wat dat is, weet ik niet hoor. Ik ben een beetje aan het 'mee puzzelen'.
Je zou je therapeuten eens kunnen vragen om met dit deel in gesprek te gaan (en haar uit te leggen dat dit niet is om haar te straffen, maar omdat je haar beter wilt begrijpen).
Wat betreft het vergeven (ik zal niet quoten), je kunt jezelf dit vergeven. Misschien nog niet nu, maar ooit wel. Ooit ga je met medegogen kijken naar wat je hebt gedaan en begrijp je waarom je dit gedaan hebt. Dan is de stap naar vergeving een heel kleine. En heel fijne. En heel heilzame, dat ook. Dan kun je het. En als je het dan wilt, doe je het ook.
Ik kan het je aanraden
@Tobbert, goede vraag [...]
zondag 7 mei 2017 om 10:38
Morning girls.
Vandaag een dagje met lekker niks. Ik ben daar helaas/gelukkig heel goed in. Gister hebben we de tuin opgeknapt. Nee Knuf, dat maakt mij niet beter dan jou, want:
Ik heb alleen maar dingen uitgezocht en vriend heeft ze naar de auto getild. De tuin ingetild, alles in elkaar gezet. Terwijl ik koffie ging maken en hielp met de koffie opdrinken. Hij ging het onkruid weghalen en toen had ik de kat aan een riempje gedaan en liepen we steeds hinderlijk in de weg. Kat blij!
Ik heb gezegd welk onkruid ik mooi vond ( hij haalt altijd alles weg, terwijl sommig onkruid zo mooi is dat ik niet begrijp dat mensen dat onkruid noemen ) en dat moest ie laten staan, anders ging ik nooit meer koffie voor hem maken.
Daarna heb ik alle slakken in de grote bladerplant gezet. En hem verboden de heg te knippen omdat ik babyvogels had gezien. Ik zou het wel even doen. Dus ik heb 6 takjes afgeknipt.
En uiteraard heb ik toen alles enigzins netjes was mijn hysterische actionmeuk overal neergezet en ingeprikt om de boel "op te vrolijken"
En nu hebben we een best leuke tuin. En ja, dat koste de hele dag en we hebben helemaal niet zoveel gedaan. Omdat het niet hoeft of moet. We hebben alles op lummeltempo gedaan en daardoor wel echt een leuke dag gehad met veel kletsen en klieren met elkaar.
Was gewoon gezellig
Vandaag een dagje met lekker niks. Ik ben daar helaas/gelukkig heel goed in. Gister hebben we de tuin opgeknapt. Nee Knuf, dat maakt mij niet beter dan jou, want:
Ik heb alleen maar dingen uitgezocht en vriend heeft ze naar de auto getild. De tuin ingetild, alles in elkaar gezet. Terwijl ik koffie ging maken en hielp met de koffie opdrinken. Hij ging het onkruid weghalen en toen had ik de kat aan een riempje gedaan en liepen we steeds hinderlijk in de weg. Kat blij!
Ik heb gezegd welk onkruid ik mooi vond ( hij haalt altijd alles weg, terwijl sommig onkruid zo mooi is dat ik niet begrijp dat mensen dat onkruid noemen ) en dat moest ie laten staan, anders ging ik nooit meer koffie voor hem maken.
Daarna heb ik alle slakken in de grote bladerplant gezet. En hem verboden de heg te knippen omdat ik babyvogels had gezien. Ik zou het wel even doen. Dus ik heb 6 takjes afgeknipt.
En uiteraard heb ik toen alles enigzins netjes was mijn hysterische actionmeuk overal neergezet en ingeprikt om de boel "op te vrolijken"
En nu hebben we een best leuke tuin. En ja, dat koste de hele dag en we hebben helemaal niet zoveel gedaan. Omdat het niet hoeft of moet. We hebben alles op lummeltempo gedaan en daardoor wel echt een leuke dag gehad met veel kletsen en klieren met elkaar.
Was gewoon gezellig
zondag 7 mei 2017 om 10:46
En wat Sofie zegt vind ik een hele goeie.
Er is verschil tussen gedrag en persoon.
Vaak word dat gestuurd door je omgeving. Ze hebben nu een programma van BNN geloof ik waarin ze laten zien, dat je doodnormale mensen, door hun omgeving, binnen een korte tijd de verschrikkelijkste dingen kunt laten doen. Gedrag is altijd beïnvloedbaar. En het is gewoon lastig om vanuit jezelf te weten wat het juiste is. Niemand is daar perfect in. Geen mens zonder fouten. Daar komt dat spreekwoord ook vandaan. Omdat het zo is.
Er is verschil tussen gedrag en persoon.
Vaak word dat gestuurd door je omgeving. Ze hebben nu een programma van BNN geloof ik waarin ze laten zien, dat je doodnormale mensen, door hun omgeving, binnen een korte tijd de verschrikkelijkste dingen kunt laten doen. Gedrag is altijd beïnvloedbaar. En het is gewoon lastig om vanuit jezelf te weten wat het juiste is. Niemand is daar perfect in. Geen mens zonder fouten. Daar komt dat spreekwoord ook vandaan. Omdat het zo is.
