Paniek door de herbelevingen - deel VI

Oeps, ik had net een reactie hier geplaatst (dacht ik) bleek dat ik bij een ander topic had gereageerd. Hopelijk had niemand het gelezen

Van de schrik heb ik ook nog eens die andere reactie weggehaald ipv gekopieerd dus kan het nu niet meer hier plaatsen. En van de schrik werken mijn hersens nu ook even niet meer

Dus dan maar even alleen een knuffel plaatsen voor iedereen die dat nodig heeft.

Oh fijn is dat he , warmmens, dat je dan in paniek de boel helemaal delete, i.p.v. verplaatst.

Ik heb zojuist geklust. Iets met kit en nu plak ik overal. En dat moet slijten. Ook heel fijn. Ziet er niet uit!

Sofie, wat heb je mooie dingen geschreven en wat leg je het goed uit. Zoals jij het ziet, zie ik het ook.

Verder een hoop verstopte lieverds hier onder een boel dekentjes. Ik pak ook mijn echte zachte fluffy dekentje erbij en ga lekker een avondje chillen op de bank.

Hier ook heel, heel erg verstopt onder een dekentje en nauwelijks woorden om te reageren.
Wel gelezen maar meteen vergeet ik alles als ik wil reageren.
Ik zit ook op de bank, zacht fluffy dekentje erbij. Even gewoon veel liefs voor jullie allemaal.

@EV: Ik hoop dat je gisteren ook nog een fijn gevoel hebt kunnen ervaren onder het dekentje. Sterkte ook vandaag

.

Een fijne zondag allemaal! En knuffels voor eenieder die er een wil

.

Sterkte vandaag Caar

Sterkte Caar!

.

Heel veel sterkte Caar

Sterkte Caar. Ik denk aan je.


Heb vandaag zelf ook weer een sessie gepland staan voor mijn diagnostisch onderzoek. Ga nu mijn bestand met herinneringen doorsturen naar de therapeut. Wel spannend

.

Lieve Caar, wat naar dat je er zo van van de leg bent. Wel begrijpelijk hoor
Volgens mij is het belang van de stempel ook voor de verzekering. Als het een “stoornis” is volgens het DSM wordt het vergoed. Ik weet niet of ze het daarom doen, maar misschien kan je het (per mail?) vragen?
Verder zijn er andere behandelmogelijkheden bij de verschillende klachten. Vaak is dat een soort eerste richting. Als het goed is wordt jouw behandelplan wel voor jou geschreven gebasseerd op jouw klachten en jouw voorkeur.... Of in ieder geval is dat wat mij verteld is.

Wat goed dat je het kon vertellen, dat is al stap 1! Heel dapper!
Geef jezelf tijd om ervan bij te komen. Dat mag.

Ja, een stempel is voor de verzekering. Echter vind ik de manier waarop dit is gegaan wel apart. Ik heb helaas al flink wat hulpverlening gehad en dus ook diagnostisch onderzoek gehad en daar komen altijd vragenlijsten aan te pas, er wordt niet zomaar direct vanuit de DSM gediagnosticeerd. Ja, heb dat 1 keer gehad, maar dat was dan ook omdat ik zelf ergens vermoedens van had en hij pakte toen dat boek erbij om na te zoeken of ik inderdaad aan de 'eisen' voldeed.


Ik had zelf vandaag dus ook weer diagnostisch onderzoek. Moet wel zeggen dat dit het meest uitgebreide onderzoek is wat ik ooit heb gehad. Niet alleen vragenlijsten maar ook allerlei interviews. Want zo'n vragenlijst is eigenlijk ook alleen maar een weergave van wat jij over jezelf denkt. Bijvoorbeeld als iemand mij vraagt ben je extreem kritisch op anderen? Dan zou ik ja zeggen. Maar de psycholoog ging doorvragen en gaf aan dat ze me wel kritisch vond, maar niet extreem. Dus haar antwoord op die vraag, gebaseerd op mijn antwoorden en doorvragen, was toch nee.

Dus even zo van een lijstje een sticker opgeplakt krijgen, dat vind ik wel heftig, Caar, als ik eerlijk ben. Ik ben al 6 weken wekelijks in gesprek met een psycholoog en ik heb nog geen sticker...


Edit:moet er wel bijzeggen dat ik dus al een diagnose had, maar heb aangegeven dat ik dacht dat er meer aan de hand was. Op basis daarvan zijn ze verder gaan zoeken.

Dat is wel heel "plat" gegaan Caar. Daar zou ik ook van schrikken hoor. Vooral omdat het niet om een gebroken been gaat, of een rare vlek op je huid. Maar om je binnenste...

Inderdaad, voor de verzekering moet er iets op je geplakt worden. En dat gaat soms veel te plastisch.

Het zegt niks over jou, maar over ons zorgstelsel.

@Caar, vervelend dat het zo gegaan is. Ik denk dat je je vraag het beste bij de psycholoog kan stellen. Het is een heel normaal hoor, dat je graag wilt weten waarom er vanuit een diagnose wordt gewerkt. Waarschijnlijk is het zoals Smallthings zegt, maar je weet het zeker als je het gewoon vraagt.
Mijn psych is niet zo van al dat diagnose-gedoe en dat vind ik fijn. Ik heb veel moeite in dat stempeltjes-denken-idee, ik probeer juist om mezelf steeds uit het hokjes- en oordeeldenken te trekken. Diagnoses duwen me daar juist in.
Van de andere kant is het voor mij heel helpend geweest, die PTSS diagnose. Ik vond het in eerste instantie heel confronterend, maar daardoor ging ik mijn gedrag wel beter begrijpen. En het fijne is, dat diagnoses, met ontwikkelingsstoornissen als uitzondering, niet 'voor het leven' zijn. Zo is de diagnose PTSS bij mij inmiddels niet meer aan de hand. Al heb ik de stempel nog wel, omdat ik anders de hulp die ik nu krijg, niet mag krijgen.
Voor mij is het allerbelangrijkste om mezelf niet te zien als de diagnose, maar als mijzelf. Dan is er niet zoveel aan de hand, welke diagnose ik ook krijg.


Zoals ik hierboven al schrijf, doe ik pogingen om los te komen van de identificatie van mijzelf als 'probleem'. Ik probeer om mezelf als Sofie te zien, iets minder in te zoomen op het negatieve, wat meer op het positieve.
@Snow, dat wat jij hebt geschreven, helpt me ontzettend.

Ik vind het lastig en tegelijkertijd ben ik zo klaar met leven in het verleden. De afgelopen dagen/weken ben ik bij mezelf gaan onderzoeken wat het is dat me vasthoudt aan het verleden en wat in mij 'door' wil.
Dat wat me echt beperkt, zijn de gevoelens van weerzin en walging bij alles wat associeert met seksualiteit. Dat zuigt me iedere keer weer naar beneden.
Wat me sterkt, is dat mijn kracht om iets anders te willen dan verleden, steeds sterker wordt. Ik heb meer tools om om te gaan met herbelevingen en weet ze steeds vaker toe te passen.

Deels is mijn trauma mijn identiteit geworden. En dit wil ik graag anders. Ik wil het graag een passende plek geven. Dus niet uitbannen uit mijn leven, maar de plek geven die het verdient. Niet te groot, maar ook niet alsof het er nooit is geweest. Ik wil mijn trauma niet meer zijn, dat vind ik echt teveel eer voor het trauma en te weinig voor mijzelf.
Daarom is dat onderzoek naar 'wie ik nou eigenlijk ben' en 'wat ik nou eigenlijk wil' zo ongelofelijk belangrijk.
Ik heb dit de afgelopen tijd, denk ik, op de verkeerde plek gezocht. Ik heb steeds gekeken naar wat ik als kind heb gemist en wel graag had gewild. Daar kom ik niet achter. Het kind wilde gewoon dat er 'vrede' was. Die wilde niets voor zichzelf. Ook niet stiekem. Die wilde veiligheid, rust, liefde, geborgenheid.
Ik realiseer me dat het ook niet uitmaakt. Want ik ben dat kind niet meer. Ik ben een volwassen Sofie die vast weer andere dingen leuk vindt dan dat kind en die puber. Dus dat mag ik gaan leren. Dat ik dat nu mag uitvogelen. Zonder het te weten. Zonder het direct goed te moeten doen. Door te experimenteren, met aanvaardbare risico's.
En dat vind ik eng!!!! En oké, stiekem ook wel een beetje leuk .

x

Bedankt voor jullie geruststellende woorden. Nu ik even wat rustiger ben, geloof ik ook wel dat dit voornamelijk voor de verzekering is. Hij gaf ook aan de ondersteuner bij de huisarts mij te licht inschat en dat basis GGZ niet voldoende was omdat hier weer een aantal minuten aan gekoppeld zijn wat veel te weinig is. Hij hoort bij mij verschillende dingen, beetje van alles wat en niet duidelijk in een hokje te plaatsen.

Degene die de intake heeft gedaan zal niet mijn behandelaar worden. Ik denk dat ik daar wel blij mee ben. Voelde niet echt een klik en ik word onrustig als ik iemand tegenover me heb zitten waar ik geen emotie van kan aflezen.

Fijn Caar, dat je het nu zo kunt zien. Dat geeft vast een beetje rust.

@Snow, bedankt voor het afdwalen, ik vond het prettig om te lezen.
Ik probeer het bij mezelf zo te zien: door de dingen die ik heb meegemaakt en de situatie zoals die toen was, heb ik me op bepaalde fronten 'extra' ontwikkeld en op andere fronten wat minder. De dingen die ik extra ontwikkeld heb, zaten al in mij, dus het is niet zo dat ik die gekregen heb 'dankzij' al het nare wat er is gebeurd. Misschien was ik er anders ook heel goed in geworden, dat zal ik nooit weten. Of was ik in andere dingen heel goed geworden.
Ik ga er mijn verleden niet voor bedanken, dat niet. De enige die ik hiervoor mag bedanken, als ik zou willen, ben ik zelf. Want ik heb het uiteindelijk allemaal zelf bereikt, er is niemand die het voor me heeft gedaan.
Ik wil er ook niet meer naar streven om die persoon te worden die ik had kunnen zijn als alles anders was geweest. Ik doe verwoede pogingen om een fijn persoon te worden die het leven de moeite waard vindt, daar heb ik voorlopig mijn handen wel aan vol.
Je biografie/moodbord-tip ga ik uitproberen.

Slaap wel allemaal. voor wie het nodig heeft of voor wie het gewoon even goed voelt.

Mooi Snow en Sofie. Met veel bewondering gelezen. Ik sluit mij bij jullie aan. Niet “dankzij” maar “ondanks”. We hebben moeten knokken om zover te komen. En natuurlijk hebben ook die stukjes narigheid gevormd tot wie ik ben. Beide kanten op.

Heb zware dagen gehad, dus die knuffel is heel welkom Sofie, dank je.

Trusten mensen

x

Goed Smallthings, dat je je pillen ingenomen hebt! Hopelijk helpen ze je snel dat kabaal in je hoofd te dempen (die gedachten die nééé gillen en de gedachten die denken dat je wel pillen moet nemen en al die andere gedachten) zodat je zelf het roer weer over kunt nemen als geheel ipv delen

En misschien slaap je er wel heel lekker op, als bonus

Lieve tobbie, je hebt die kalender wél verdiend! En ik sta ook behoorlijk vaak tegenover een zaal vol mensen die ik dingen moet vertellen die ze niet willen horen. Daar kom ik vaak ook maar moeilijk doorheen en als ik dan de beelden terugkijk denk ik ook: wie is die iets te dikke vrouw? En wat praat ze raar. En wat doet ze vreemd. Ik herken mijzelf niet. Het is dat ik weet dat ik het ben. Anderen valt het niet op trouwens, dat ik raar praat en vreemde dingen doe.

Jij bent waarschijnlijk, net als ik, je strengste recensent.

Je stond er maar mooi! Dat telt.

tobbert en voor de rest natuurlijk ook

Probleem op pootjes....zo voel ik me ook wel inderdaad.

De positieve dingen in het leven blijven zien is belangrijk en gelukkig zie ik die ook wel. Alhoewel Ik die voor deze helft van de week niet kan vinden.
Ik word gefrustreerd dat ik mezelf niet snap en niet altijd de controle heb.

Slaap lekker

x