Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 5 oktober 2017 om 18:31
donderdag 5 oktober 2017 om 18:40
Ik heb het met tranen in mijn ogen zitten lezen. Ik weet niet zo goed wat ik erop moet zeggen, behalve dat ik het heb gelezen en het heel dapper vind dat je dit met ons wilt delen.
donderdag 5 oktober 2017 om 19:16
Ik ook Snow, wat is dat waardevol en wat ben ik daar dankbaar voor. Ervaar het trouwens van jullie ontzettend geweldig lieve schrijvers ook hoor, dat netwerk vol liefde, virtueel hier, dankzij jullie lieverds
Bedankt voor jullie snelle en lieve reacties. Die raken mij zeer.
Smallthings, ik had het gelezen, het was echt niet mijn bedoeling te triggeren, ik zal het er als waarschuwing bij zetten. Sorry voor jou namens mij, ik hoop dat je goed op jezelf past nu lieverd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 6 oktober 2017 om 00:00
voor het kleine meisje en voor de volwassen Knuffel.Je schrijft het echt prachtig op, maar het is tegelijkertijd een hartverscheurend verhaal.
Het topic gaat momenteel even te snel voor mij, dus vandaar dat ik even wat minder reageer.
Ik was deze week weer erg druk met werk en 's avonds weer erg moe helaas. Gisteren, op m'n vrije dag, heb ik helemaal niks gedaan, behalve slapen en duf met hoofdpijn zijn.
Vandaag gaat het gelukkig weer wat beter. Nog een halve dag werken en dan alweer weekend. En dan nog één week en dan heb ik weer een week vakantie Een knuffel voor iedereen:
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 6 oktober 2017 om 08:24
Levensloop met trauma's is af! Joehoe. Heb wel een paar Pittige dagen gehad deze week. Vooral het besef dat er nu wél mensen zijn voor me komt binnen. Dat ik zowel toen als nu een leuk loveable mens was en ben.
Etiketjes, oordelen schaamte...me ongelofelijk aanpassen en vervormen...zo vaak me niet gezien begrepen gesteund gevoeld...
Straks weer intake. Benieuwd waar we het over gaan hebben.
ID je klinkt idd moe en bekaf. Dat je op een vrije dag zó ontzettend bij moet komem herken ik. Bij mij wakkert het dan gevoelens van wanhoop aan. Altijd maar weer door moeten van mezelf. Wíllen ook en tegelijk écht niet weten hoe het voor elkaar te krijgen. Voelen dat mijn lijf niet wil. Dat ik het overzicht niet heb. Dat basale zelfzorg behoeften niet worden waargenomen of terzijde geschoven. Dat ik daarom onderuit ga en dat vervolgens mezelf verwijt. Onmacht. Wilskracht. Allles tegelijk.
Heb je plannen voor de vakantie?
Etiketjes, oordelen schaamte...me ongelofelijk aanpassen en vervormen...zo vaak me niet gezien begrepen gesteund gevoeld...
Straks weer intake. Benieuwd waar we het over gaan hebben.
ID je klinkt idd moe en bekaf. Dat je op een vrije dag zó ontzettend bij moet komem herken ik. Bij mij wakkert het dan gevoelens van wanhoop aan. Altijd maar weer door moeten van mezelf. Wíllen ook en tegelijk écht niet weten hoe het voor elkaar te krijgen. Voelen dat mijn lijf niet wil. Dat ik het overzicht niet heb. Dat basale zelfzorg behoeften niet worden waargenomen of terzijde geschoven. Dat ik daarom onderuit ga en dat vervolgens mezelf verwijt. Onmacht. Wilskracht. Allles tegelijk.
Heb je plannen voor de vakantie?
vrijdag 6 oktober 2017 om 08:51
Knuff
Hanke succes met de intake straks. Wat goed dat je dingen uitgeschreven hebt. Ik snap helemaal dat het pittige dagen oplevert
Diva gelukkig na vandaag weekend
Pruttel je hebt pb
En voor iedereen
Hier ook een pittige week. Uiteindelijk LV heel snel even gezien wat wel hielp, maar de onrust is enorm. Psych die het stuk heeft gezien, mijn afspraak heeft verplaatst naar later en totaal niet gereageerd heeft verder. Dat maakt me nog onzekerder.
Gisteren bij de studieadviseur afspraken gemaakt in het kader van zelfzorg (op studiegebied). Doodeng en zeikerig voelde dat. Daarna college en daarin kregen we een opdracht terug en had ik een 10, toen voelde het nog veel en veel zeikerigere dat ik net had uitgelegd dat de stress zo hoog zit dat ik daarvoor afspraken nodig heb.
Vandaag zwemmen, de hele middag helpen op school en daarna weer een heel druk weekend met sport. Al twee weekenden dat ik zo vreselijk op m'n tenen loop, maar gelukkig is er hierna twee weken niets aan wedstrijden.
Succes iedereen vandaag
Hanke succes met de intake straks. Wat goed dat je dingen uitgeschreven hebt. Ik snap helemaal dat het pittige dagen oplevert
Diva gelukkig na vandaag weekend
Pruttel je hebt pb
En voor iedereen
Hier ook een pittige week. Uiteindelijk LV heel snel even gezien wat wel hielp, maar de onrust is enorm. Psych die het stuk heeft gezien, mijn afspraak heeft verplaatst naar later en totaal niet gereageerd heeft verder. Dat maakt me nog onzekerder.
Gisteren bij de studieadviseur afspraken gemaakt in het kader van zelfzorg (op studiegebied). Doodeng en zeikerig voelde dat. Daarna college en daarin kregen we een opdracht terug en had ik een 10, toen voelde het nog veel en veel zeikerigere dat ik net had uitgelegd dat de stress zo hoog zit dat ik daarvoor afspraken nodig heb.
Vandaag zwemmen, de hele middag helpen op school en daarna weer een heel druk weekend met sport. Al twee weekenden dat ik zo vreselijk op m'n tenen loop, maar gelukkig is er hierna twee weken niets aan wedstrijden.
Succes iedereen vandaag
selune wijzigde dit bericht op 06-10-2017 09:37
0.80% gewijzigd
Forever is a hell of a long time
vrijdag 6 oktober 2017 om 09:08
Beetje vluchtig doorgelezen, sorry allemaal.
Braknacht hier, elke 2 uur wakker en steeds dromen.
Hanke, succes vandaag met de verdere intake.
Iedereen succes en sterkte vandaag met wat er te doen is.
Tja, over stress gesproken..
ik verbaas me steeds weer hoe gauw ik ook in de stress schiet, echt om bijna niks soms.
En als ik dan iemand anders hoor zeggen hoe hij of zij effectief reageert op bijv. oneerlijk gedrag, of gedoe op het werk, dan voel ik me helemaal een ontzettende zeikerd die nergens tegen kan. Nergens meer tegen kan, kan ik beter zeggen. Nu ik wél voel.
Ik ervaar zoveel onveiligheid, het zit diep, diep in mij.
Geen idee hoe ik dat allemaal zou kunnen geruststellen, dat werkt gewoon niet genoeg.
Braknacht hier, elke 2 uur wakker en steeds dromen.
Hanke, succes vandaag met de verdere intake.
Iedereen succes en sterkte vandaag met wat er te doen is.
Tja, over stress gesproken..
ik verbaas me steeds weer hoe gauw ik ook in de stress schiet, echt om bijna niks soms.
En als ik dan iemand anders hoor zeggen hoe hij of zij effectief reageert op bijv. oneerlijk gedrag, of gedoe op het werk, dan voel ik me helemaal een ontzettende zeikerd die nergens tegen kan. Nergens meer tegen kan, kan ik beter zeggen. Nu ik wél voel.
Ik ervaar zoveel onveiligheid, het zit diep, diep in mij.
Geen idee hoe ik dat allemaal zou kunnen geruststellen, dat werkt gewoon niet genoeg.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
vrijdag 6 oktober 2017 om 17:29
@ Selune: gefeliciteerd met je mooie cijfer! En verder ben ik het met Snow eens en herken ik het ook bij mezelf.
Jij hebt afspraken nodig omdat je niet weet wanneer je goed genoeg geleerd hebt (genoeg voor een minder, maar evengoed mooi cijfer). Ik herken het 100%. Ik heb op de cijferlijst van mijn tot nu toe voltooide studie bijna alleen maar 8-en en hoger. Als ik een tentamen heb of opdracht moet inleveren ga ik maar door en door, alle zelfzorg in de wind gooiend, om maar te voldoen aan mijn eigen belachelijk hoge standaard. Daarom heb jij afspraken nodig: om jouw zelfzorg (eten, voldoende rust, planning thuis) niet de dupe te laten worden van jouw mega hoge standaard om het goed te doen! Nogmaals, ik herken het 100% en mijn studie staat momenteel on hold, omdat ik het niet trek met mijn werk ernaast.
@ Hanke: nouja, bekaf. Zolang ik bezig blijf, voel ik niet hoe moe ik ben. Dan ga ik door en door, zoals ik hierboven aan Selune schrijf. Maar 's avonds en op m'n vrije dag komt het des te harder binnen en lijk ik wel uitgeput. Nu zo goed als klaar voor maandag qua lesvoorbereiding (ook 100% goed natuurlijk
) en dus eindelijk weekend. En dan dus nog één weekje en dan herfstvakantie (gelukkig had ik daar nog uren voor, want door tot kerst zou te lang zijn). Geen plannen, behalve relaxen en echt goed proberen te ontspannen (misschien saunaatje met een vriendin die er ook een beetje doorzit, ergens winkelen, dat soort dingen).
Knap van je dat je je hele levensloop op papier hebt gekregen! En natuurlijk ben je nog steeds loveable, door die trauma's ben je echt niet minder geworden, al voelt dat natuurlijk heel anders. Herken dat ook helaas.
Studie staat dus on hold, weet het echt niet wat ik ermee moet. Zie die stages voor 30 puberende kids in een klas écht niet meer zitten. Wil me gaan inschrijven voor de opleiding die ik voor mijn werk moet halen. Heeft helemaal betrekking op mijn werk en duurt één jaar. Is ook goed te combineren. Daarin heb ik nog wel vertrouwen dat ik hem met succes kan afronden. En dan kunnen ze op mijn werk niks zeggen en heb ik toch een soort lesbevoegdheid.
Jij hebt afspraken nodig omdat je niet weet wanneer je goed genoeg geleerd hebt (genoeg voor een minder, maar evengoed mooi cijfer). Ik herken het 100%. Ik heb op de cijferlijst van mijn tot nu toe voltooide studie bijna alleen maar 8-en en hoger. Als ik een tentamen heb of opdracht moet inleveren ga ik maar door en door, alle zelfzorg in de wind gooiend, om maar te voldoen aan mijn eigen belachelijk hoge standaard. Daarom heb jij afspraken nodig: om jouw zelfzorg (eten, voldoende rust, planning thuis) niet de dupe te laten worden van jouw mega hoge standaard om het goed te doen! Nogmaals, ik herken het 100% en mijn studie staat momenteel on hold, omdat ik het niet trek met mijn werk ernaast.
@ Hanke: nouja, bekaf. Zolang ik bezig blijf, voel ik niet hoe moe ik ben. Dan ga ik door en door, zoals ik hierboven aan Selune schrijf. Maar 's avonds en op m'n vrije dag komt het des te harder binnen en lijk ik wel uitgeput. Nu zo goed als klaar voor maandag qua lesvoorbereiding (ook 100% goed natuurlijk
) en dus eindelijk weekend. En dan dus nog één weekje en dan herfstvakantie (gelukkig had ik daar nog uren voor, want door tot kerst zou te lang zijn). Geen plannen, behalve relaxen en echt goed proberen te ontspannen (misschien saunaatje met een vriendin die er ook een beetje doorzit, ergens winkelen, dat soort dingen).Knap van je dat je je hele levensloop op papier hebt gekregen! En natuurlijk ben je nog steeds loveable, door die trauma's ben je echt niet minder geworden, al voelt dat natuurlijk heel anders. Herken dat ook helaas.
Studie staat dus on hold, weet het echt niet wat ik ermee moet. Zie die stages voor 30 puberende kids in een klas écht niet meer zitten. Wil me gaan inschrijven voor de opleiding die ik voor mijn werk moet halen. Heeft helemaal betrekking op mijn werk en duurt één jaar. Is ook goed te combineren. Daarin heb ik nog wel vertrouwen dat ik hem met succes kan afronden. En dan kunnen ze op mijn werk niks zeggen en heb ik toch een soort lesbevoegdheid.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 7 oktober 2017 om 10:51
@Smallthings, ik zal je niet quoten, maar wil wel graag reageren op wat je schrijft. Dus als je graag hebt dat ik dit weer weghaal, laat het dan weten, dan doe ik dit.
Het gaat over je boosheid richting dat kleine meisje.
Ik wil je graag uitleggen hoe ik het zie. Misschien kun je er iets mee.
De boosheid die je voelt (en die je eigenlijk niet vindt kunnen) lijkt een soort 'beschermlaagje'. In je boosheid leg je je schuld bij haar. Daarmee wil je geloven dat dit meisje er iets aan had kunnen doen, dat zij, hoe jong ook, schuldig is aan wat er is gebeurd. Want als zij iets anders had gedaan, was ze veilig geweest, waren al die akelige dingen niet gebeurd.
De waarheid is dat deze dingen dan nog gebeurd waren.
De boosheid beschermt je tegen het gevoel van totale weerloosheid en machteloosheid. Het wekt de illusie dat het meisje niet weerloos was, maar dat was ze wel. Ergens 'weet' jij dat, en voel je dat de boosheid niet terecht is. Maar de waarheid die er onder ligt, is zo ontzettend verdrietig en eng, dat jouw systeem denkt dat het dit niet aankan.
Dus misschien kun je je boosheid zien als een stukje van jezelf wat gewoon heel graag wil geloven dat dat meisje %$#*& is, omdat het dan niet bij de nog veel ergere pijn hoeft te komen. En misschien kan boosheid dan draaien naar dat waar het kleine meisje boos om mag zijn: dat het haar vroeger aan de nodige steun en liefde heeft ontbroken, dat haar akelige dingen zijn aangedaan, dat ze zich bedreigd heeft gevoeld door mensen die juist liefdevol met haar om moesten gaan.
En in therapie ga je, stap voor stap, wel ontdekken waar de pijn precies zit, ga je deze gedoseerd voelen waardoor je deze ook aankunt.
Dit is hoe ik het zie.
Misschien klopt het helemaal niet voor jou.
Bij mij klopte het wel. Ik was ook echt heel boos. Op mezelf, in mezelf. Want ik doe nooit boos. Met dat laatste oefen ik nu een beetje, maar dat is moeilijk. Omdat ik mezelf van jongs af aan heb geleerd dat ik mijn emoties moest afstemmen op de ander, en boosheid daarin 'not done' was. Boos is eng en gevaarlijk in mijn hoofd. Dus dat moet kan ik nog een beetje leren.
Het gaat over je boosheid richting dat kleine meisje.
Ik wil je graag uitleggen hoe ik het zie. Misschien kun je er iets mee.
De boosheid die je voelt (en die je eigenlijk niet vindt kunnen) lijkt een soort 'beschermlaagje'. In je boosheid leg je je schuld bij haar. Daarmee wil je geloven dat dit meisje er iets aan had kunnen doen, dat zij, hoe jong ook, schuldig is aan wat er is gebeurd. Want als zij iets anders had gedaan, was ze veilig geweest, waren al die akelige dingen niet gebeurd.
De waarheid is dat deze dingen dan nog gebeurd waren.
De boosheid beschermt je tegen het gevoel van totale weerloosheid en machteloosheid. Het wekt de illusie dat het meisje niet weerloos was, maar dat was ze wel. Ergens 'weet' jij dat, en voel je dat de boosheid niet terecht is. Maar de waarheid die er onder ligt, is zo ontzettend verdrietig en eng, dat jouw systeem denkt dat het dit niet aankan.
Dus misschien kun je je boosheid zien als een stukje van jezelf wat gewoon heel graag wil geloven dat dat meisje %$#*& is, omdat het dan niet bij de nog veel ergere pijn hoeft te komen. En misschien kan boosheid dan draaien naar dat waar het kleine meisje boos om mag zijn: dat het haar vroeger aan de nodige steun en liefde heeft ontbroken, dat haar akelige dingen zijn aangedaan, dat ze zich bedreigd heeft gevoeld door mensen die juist liefdevol met haar om moesten gaan.
En in therapie ga je, stap voor stap, wel ontdekken waar de pijn precies zit, ga je deze gedoseerd voelen waardoor je deze ook aankunt.
Dit is hoe ik het zie.
Misschien klopt het helemaal niet voor jou.
Bij mij klopte het wel. Ik was ook echt heel boos. Op mezelf, in mezelf. Want ik doe nooit boos. Met dat laatste oefen ik nu een beetje, maar dat is moeilijk. Omdat ik mezelf van jongs af aan heb geleerd dat ik mijn emoties moest afstemmen op de ander, en boosheid daarin 'not done' was. Boos is eng en gevaarlijk in mijn hoofd. Dus dat moet kan ik nog een beetje leren.
zaterdag 7 oktober 2017 om 12:08
Pruttel, Sofie, Diva, Sun, jullie ook nog heel erg bedankt voor de lieve knuffels, die waren (zijn?) zeer welkom, vind ik erg fijn
Verder lees ik jullie en de anderen ook, ook voor diegenen een uiteraard. Reageren lukt nu alleen even op wat bij mij ook speelt, en dat is het stuk van jou Smallthings. Bedankt voor het delen, heel dapper van je en intens verdrietig
Ik herken die boosheid, en ook dat het niet mag, en ook de verwarring, en ook dat medicatie dit niet gaat oplossen (ik zou me wat medicijnen betreft wel houden aan afspraken die met je hulpverleners gemaakt zijn, of het in elk geval met hen bespreken als dat lukt?).
*sorry te eng om te laten staan*
Ik weet bijna zeker dat wat Sofie vertelt klopt, aangezien dat ook in het boek zo staat uitgelegd van mijn peut. Dat boek is niet heilig, maar heeft wel een wetenschappelijke basis, en is gebaseerd op veel onderzoek, etc etc. Nou ja en Sofie haar woorden leggen het mooi uit volgens mij
Bedankt daarvoor Sofie
En bedankt Smallthings voor het delen. Je hoeft je echt niet te schamen en je mag voelen wat je voelt. Al begrijp ik dat wat ik nu schrijf in de vorige zin heel ingewikkeld is. Je hebt waarschijnlijk niks aan mij, maar soms is een beetje herkenning al heel erg fijn
Verder lees ik jullie en de anderen ook, ook voor diegenen een
uiteraard. Reageren lukt nu alleen even op wat bij mij ook speelt, en dat is het stuk van jou Smallthings. Bedankt voor het delen, heel dapper van je en intens verdrietig Ik herken die boosheid, en ook dat het niet mag, en ook de verwarring, en ook dat medicatie dit niet gaat oplossen (ik zou me wat medicijnen betreft wel houden aan afspraken die met je hulpverleners gemaakt zijn, of het in elk geval met hen bespreken als dat lukt?).
*sorry te eng om te laten staan*
Ik weet bijna zeker dat wat Sofie vertelt klopt, aangezien dat ook in het boek zo staat uitgelegd van mijn peut. Dat boek is niet heilig, maar heeft wel een wetenschappelijke basis, en is gebaseerd op veel onderzoek, etc etc. Nou ja en Sofie haar woorden leggen het mooi uit volgens mij
Bedankt daarvoor Sofie
En bedankt Smallthings voor het delen. Je hoeft je echt niet te schamen en je mag voelen wat je voelt. Al begrijp ik dat wat ik nu schrijf in de vorige zin heel ingewikkeld is. Je hebt waarschijnlijk niks aan mij, maar soms is een beetje herkenning al heel erg fijn
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zaterdag 7 oktober 2017 om 13:31
@Knuff, ik wil graag ook op jouw stukje reageren. Zonder quoten, maar het kan toch zijn dat je niet fijn vindt dat ik naar dingen van jou verwijs. Dus als dat zo is, gewoon zeggen, dan haal ik het weer weg.
Ik geloof namelijk dat dat wat je schrijft, geen fantasie is, maar daadwerkelijk is wat er in jouw hoofd is gebeurd in die situatie. Ik herken m bij mezelf. Zou het volgende aan de hand kunnen zijn geweest?
In de bedreigende situatie is je reptielenbrein aan het werk gezet. Je fight or flight reactie is door de overweldigende gevaarlijke situatie onderdrukt door de freeze reactie. In je hoofd ben je wel gevlucht (dissociatie) waardoor je jezelf van een afstandje hebt kunnen bekijken. Dus de twee meisjes die je zag, die waren er ook echt.
En de vlucht/vecht reactie zit waarschijnlijk nog opgeslagen in je lijf, dus die voel je. Die oerreactie moet er nog uit, alleen gaat dat niet.
Het klinkt allemaal heel theoretisch zoals ik het nu schrijf. Ik weet dat het niet zo theoretisch voelt als dat het klinkt. Je ervaring herken ik ontzettend sterk bij mezelf.
Dan zie ik die beelden van zo'n 'keuzemoment' en schreeuwt álles in mij: doe iets, #&$%*, ren, schop, sla, maakt niet uit, maar doe iets. En dan zie ik mezelf vervolgens het tegenovergestelde doen. Niet eens 'niets' doen, nee, erger nog, actief meedoen. Ik zie hoe dit meisje (ik dus) dingen doet die ze niet wil. Ik zie een lach op haar gezicht, een verstarde lach weliswaar, maar het blijft een lach. En die delen in mij die schreeuwen dat er weerstand moeten worden geboden, vinden dit ongelofelijk. Die hebben niets dan verwijten, variërend van: je bent een slappeling, tot: je wilde het vast zelf ook.
Tegenwoordig neem ik op zulke momenten de regie over van al die deeltjes. Ik kijk niet alleen naar die twee meisjes, maar ook naar al die andere stukjes Sofie die naar die meisjes kijken. En dan leg ik geduldig aan het ene meisje uit, hoe het komt dat het andere meisje dit doet. Dan vertel ik al die boze en ongelovige deeltjes Sofie hoe het werkt in het brein. Dan neem ik het op een lieve manier voor dat meisje op.
Dit begint steeds beter te lukken. Ik geloof doordat ik dit blijf doen. Steeds weer opnieuw. Ook op momenten dat het niet uitkomt. Ook op momenten dat ik er moedeloos van word. Ook op momenten dat ik he-le-maal klaar ben met mezelf. Herhalen herhalen herhalen.
Je bent op de goede weg Knuff, dat geloof ik echt.
Ik geloof namelijk dat dat wat je schrijft, geen fantasie is, maar daadwerkelijk is wat er in jouw hoofd is gebeurd in die situatie. Ik herken m bij mezelf. Zou het volgende aan de hand kunnen zijn geweest?
In de bedreigende situatie is je reptielenbrein aan het werk gezet. Je fight or flight reactie is door de overweldigende gevaarlijke situatie onderdrukt door de freeze reactie. In je hoofd ben je wel gevlucht (dissociatie) waardoor je jezelf van een afstandje hebt kunnen bekijken. Dus de twee meisjes die je zag, die waren er ook echt.
En de vlucht/vecht reactie zit waarschijnlijk nog opgeslagen in je lijf, dus die voel je. Die oerreactie moet er nog uit, alleen gaat dat niet.
Het klinkt allemaal heel theoretisch zoals ik het nu schrijf. Ik weet dat het niet zo theoretisch voelt als dat het klinkt. Je ervaring herken ik ontzettend sterk bij mezelf.
Dan zie ik die beelden van zo'n 'keuzemoment' en schreeuwt álles in mij: doe iets, #&$%*, ren, schop, sla, maakt niet uit, maar doe iets. En dan zie ik mezelf vervolgens het tegenovergestelde doen. Niet eens 'niets' doen, nee, erger nog, actief meedoen. Ik zie hoe dit meisje (ik dus) dingen doet die ze niet wil. Ik zie een lach op haar gezicht, een verstarde lach weliswaar, maar het blijft een lach. En die delen in mij die schreeuwen dat er weerstand moeten worden geboden, vinden dit ongelofelijk. Die hebben niets dan verwijten, variërend van: je bent een slappeling, tot: je wilde het vast zelf ook.
Tegenwoordig neem ik op zulke momenten de regie over van al die deeltjes. Ik kijk niet alleen naar die twee meisjes, maar ook naar al die andere stukjes Sofie die naar die meisjes kijken. En dan leg ik geduldig aan het ene meisje uit, hoe het komt dat het andere meisje dit doet. Dan vertel ik al die boze en ongelovige deeltjes Sofie hoe het werkt in het brein. Dan neem ik het op een lieve manier voor dat meisje op.
Dit begint steeds beter te lukken. Ik geloof doordat ik dit blijf doen. Steeds weer opnieuw. Ook op momenten dat het niet uitkomt. Ook op momenten dat ik er moedeloos van word. Ook op momenten dat ik he-le-maal klaar ben met mezelf. Herhalen herhalen herhalen.
Je bent op de goede weg Knuff, dat geloof ik echt.
zaterdag 7 oktober 2017 om 13:40
Dank je wel Snow.Snowkitty schreef: ↑05-10-2017 08:23
Waar ik halverwege de zomer mee begonnen ben, is trouwens om dat boos zijn op mezelf om gemiste kansen om te snowen naar wat ik nu wél zou kunnen doen. Zo ben ik nu bezig met een paar heel enge dingen (door kans op herkenning kan ik niet duidelijker zijn), die ik heel graag en al heel lang wilde doen, maar nooit durfde. Ik heb ze in kleine stapjes opgedeeld. Met wat ik nu doe blijven al die gemiste kansen en al die dingen die ik had moeten doen maar niet deed, wel bestaan en dat is verdrietig en ik mag daar ook best oprecht verdrietig om zijn (maar ik wil me niet meer schuldig voelen en ik wil ook niet meer boos op mezelf zijn daarover). Maar mijn leven is nog niet voorbij en ik kan nog steeds bepaalde mogelijkheden uitproberen nu en ik kan nog steeds naar bepaalde doelen toe werken. En dan haal ik dat niet voor mijn dertigste, maar so what. Ik leef nu, toch.
[...]
Het mooie vind ik ook dat die nieuwe enge dingen dus heel eng en spannend zijn, maar dan wel positief. [...]
Ik vind het een heel mooie manier van proberen te leven en ik geloof dat ik daar veel van kan leren. Ik heb nagedacht over wat je schrijft over enge dingen die je al heel graag en heel lang wilde doen. Het vraagt moed om daar daadwerkelijk actie op te ondernemen en ik ben trots op jou, dat je de kracht van moed hebt weten aan te boren.
Bij mij 'hangt' het nu een beetje op het stukje dat ik helemaal niet weet wat ik wil. Ik heb geen dingen die ik altijd al wilde en nooit heb gedaan. Of eigenlijk bedoel ik: ik voel niet wat ik 'vroeger' wilde, want het enige wat ik toen wilde, is dat anderen gelukkig waren, zodat ik gelukkig zou zijn. Ik durfde toen helemaal niet te dromen. En nu vind ik dat nog spannend.
Ik probeer nu om te voelen wat ik nu wil, ongeacht of dat is wat ik altijd al heb gewild. En dat lukt soms al een beetje.
Wat jij schrijft, ga ik meenemen in mijn soort van plan om mezelf te laten voelen dat mijn leven nog niet voorbij is.
Bedankt daarvoor.
zaterdag 7 oktober 2017 om 14:35
Dank je wel lieve Sofie
Ik heb dat stukje weggehaald van mij, maar ik lees dat van jou heel graag (heb het opgeslagen). Je mag het laten staan als je dat zelf ook wilt, ik vind het heel erg fijn om te lezen. Heel erg bedankt!
Ik denk dat er wat in zou kunnen zitten wat je zegt. Omdat ik het herken. Maar nog steeds zit er zoveel weerstand omtrent het toegeven dat het niet mijn gestoorde, fantasierijke hoofd is, maar dat de dader gestoord, gevaarlijk, etc was en dit de gevolgen zijn voor iemand die dit mee maakt (ik dus).
Wat betreft die reactie, daar zou ik wel meer over willen weten. Theoretisch helpt mij vaak juist
Als ik het kan begrijpen, kan ik beginnetjes maken met begrip hebben (voor dat meisje, die meisjes, mezelf). Wat je schrijft bijv herken ik dat de fysieke reactie nog in mij lijkt te zitten, bij dat ene meisje (die wel weg liep) maar tegelijk heel veel fysieke reacties van dat meisje dat het onderging 
Zij is heel ziek ervan 
* ook weggehaald
Sorry toch een beetje te eng, ik kruip weer voor de rest van m'n leven onder m'n steen dekentje
Ik heb dat stukje weggehaald van mij, maar ik lees dat van jou heel graag (heb het opgeslagen). Je mag het laten staan als je dat zelf ook wilt, ik vind het heel erg fijn om te lezen. Heel erg bedankt!
Ik denk dat er wat in zou kunnen zitten wat je zegt. Omdat ik het herken. Maar nog steeds zit er zoveel weerstand omtrent het toegeven dat het niet mijn gestoorde, fantasierijke hoofd is, maar dat de dader gestoord, gevaarlijk, etc was en dit de gevolgen zijn voor iemand die dit mee maakt (ik dus).
Wat betreft die reactie, daar zou ik wel meer over willen weten. Theoretisch helpt mij vaak juist
Als ik het kan begrijpen, kan ik beginnetjes maken met begrip hebben (voor dat meisje, die meisjes, mezelf). Wat je schrijft bijv herken ik dat de fysieke reactie nog in mij lijkt te zitten, bij dat ene meisje (die wel weg liep) maar tegelijk heel veel fysieke reacties van dat meisje dat het onderging Zij is heel ziek ervan * ook weggehaald
Sorry toch een beetje te eng, ik kruip weer voor de rest van m'n leven onder m'n steen dekentje
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
