Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 6 februari 2018 om 18:00
Diva voor dat soort situaties is het handig als je functioneel boos kunt zijn. Boos handelen maar niet zijn, want dat er een duidelijke reactie nodig is als er niet 'geluisterd' wordt is duidelijk.
Hanke ook bij jou logisch dat je daar boos op reageert! Zo'n actie is ook echt niet de bedoeling.
Ernie ik begrijp helemaal dat je je rot schrikt bij zijn opmerking
Ik geef verder iedereen een hele dikke, ik kan me zo slecht concentreren 
Ik had een taak overgedragen en mensen bleven daarover doorgaan. Dat ze liever hadden dat ik het zelf zou doen. Uiteindelijk voelde ik me enorm in een hoek gezet en heb ik gezegd dat ik overspannen ben. En nu voel ik me zo vreselijk schuldig, ik wil/kan het niet uitleggen aan iedereen, maar ik wil ook niet liegen. M'n hele leven heb ik moeten liegen, ik voel me zo vreselijk fout, slecht, schuldig.
Hanke ook bij jou logisch dat je daar boos op reageert! Zo'n actie is ook echt niet de bedoeling.
Ernie ik begrijp helemaal dat je je rot schrikt bij zijn opmerking
Ik geef verder iedereen een hele dikke
, ik kan me zo slecht concentreren Ik had een taak overgedragen en mensen bleven daarover doorgaan. Dat ze liever hadden dat ik het zelf zou doen. Uiteindelijk voelde ik me enorm in een hoek gezet en heb ik gezegd dat ik overspannen ben. En nu voel ik me zo vreselijk schuldig, ik wil/kan het niet uitleggen aan iedereen, maar ik wil ook niet liegen. M'n hele leven heb ik moeten liegen, ik voel me zo vreselijk fout, slecht, schuldig.
Forever is a hell of a long time
dinsdag 6 februari 2018 om 18:22
Je bent toch overspannen Selune? (In de zin van chronisch onder hoogspanning staande door de cptss?) Niet iedereen hoeft toch alle ins en outs te weten? Bij mij weten slechts 4 mensen dit, man, 2 vriendinnen en psych.
Juist vervelend lijkt me als men je onder druk zet als je een keer een grens aangeeft. Lijkt me niet dat jij vaak het bijltje erbij neergooit of heb ik t mis?
Juist vervelend lijkt me als men je onder druk zet als je een keer een grens aangeeft. Lijkt me niet dat jij vaak het bijltje erbij neergooit of heb ik t mis?
dinsdag 6 februari 2018 om 18:28
Ja in die zin wel, maar het voelt als niet eerlijk zijn en daar ben ik zoveel moeite mee. Het is net als vroeger wel iets moeten zeggen, maar nooit eerlijk kunnen zijn. Het triggert op een bepaalde manier.
Ik ga eigenlijk altijd door, maar het lukt me niet meer. Ik zeg afspraken af, heb me vanmiddag zelfs ziek gemeld voor studie. Ik ben zo vreselijk op en ongelukkig en ik ben zo bang dat ik alles kwijtraak omdat het me niet meer lukt.
Ik ga eigenlijk altijd door, maar het lukt me niet meer. Ik zeg afspraken af, heb me vanmiddag zelfs ziek gemeld voor studie. Ik ben zo vreselijk op en ongelukkig en ik ben zo bang dat ik alles kwijtraak omdat het me niet meer lukt.
Forever is a hell of a long time
dinsdag 6 februari 2018 om 18:30
Ernie, ik zou me rotschrikken en helemaal moedeloos worden van zo'n mededeling. Maar ik denk dat Snow gelijk heeft: al eerder - véél eerder - zul je vooruitgang opmerken. Dat het dragelijker en beter wordt. Ze zeggen trouwens altijd dat het 30 dagen duurt om gewoontes te veranderen, maar dat is niet zo. Dat kan veel langer duren, zeker als het om diep ingesleten patronen staat. En als die veranderd zijn, kan je nog terugvallen. Dus langdurige begeleiding kan dan zeker heel helpend zijn. Dan merk je niet alleen verbetering, maar krijg je ook hulp in het vasthouden ervan. Bovendien weet je nu dat het langer kan duren dan je hoopte, dus hoef je ook niet boos op jezelf te zijn als het niet zo snel gaat. Je doet wat je kan, in jouw tempo en je psych is er om je te helpen. Zo, heb ik het een beetje ongesnowd voor je? En ik ben trots op je dat je alles toch tegen je psych durft te zeggen, hoe eng het ook is. Uiteindelijk heb je er baat bij.
dinsdag 6 februari 2018 om 18:39
Sofie, wat fijn dat het zo goed gaat! Logisch ook dat het aandacht vraagt en energie vreet. Volgens mij maak je echt mijlen en dat gun ik je enorm
Ik probeer vandaag of morgen een update over mezelf te schrijven, maar ik weet niet of het lukt. De afgelopen tijd had ik eerst helemaal geen aandacht/energie voor anderen of mezelf, en nu wel voor anderen, maar niet voor mezelf. Ik zie dat dit in mijn patronen past en anders zou moeten, maar anders is nu zwaar en moeilijk en eng. Dus ik beloof ff niets. Nou ja, dat ik probeer goed voor mezelf te zorgen.
Ik probeer vandaag of morgen een update over mezelf te schrijven, maar ik weet niet of het lukt. De afgelopen tijd had ik eerst helemaal geen aandacht/energie voor anderen of mezelf, en nu wel voor anderen, maar niet voor mezelf. Ik zie dat dit in mijn patronen past en anders zou moeten, maar anders is nu zwaar en moeilijk en eng. Dus ik beloof ff niets. Nou ja, dat ik probeer goed voor mezelf te zorgen.
dinsdag 6 februari 2018 om 19:58
Hoi lieve allemaal. Ook ik lees nog dagelijks mee. Reageren is momenteel moeilijk, net als schrijven, maar dat komt wel weer. Dus voor nu alleen even hoi! En fijn dat dit topic er is, en vooral jullie, of eigenlijk wij met z’n allen, elkaar hier (kunnen) vinden Lees elke reactie nog altijd met een warm gevoel in mijn hart. Jullie zijn lieverds en toppers en nog zoveel meer. Dat ervaar ik echt zo. Stuk voor stuk!
Lees elke reactie nog altijd met een warm gevoel in mijn hart. Jullie zijn lieverds en toppers en nog zoveel meer. Dat ervaar ik echt zo. Stuk voor stuk!
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 6 februari 2018 om 20:02
@ Selune: knap dat je een grens hebt aangegeven dat je dat niet wilde doen. Jammer dat mensen die dan niet meteen accepteren. Uiteindelijk heb je toch niet helemaal gelogen dat je overspannen bent? Je kunt het nu niet aan omdat je al meerdere ballen in de lucht moet houden. Wat precies hoeft niet iedereen te weten.
@ Tobbie: ik hoop dat je nu daadwerkelijk goed voor jezelf aan het zorgen bent. En als je eraan toe bent, lees ik jou verhaal hier graag.
@ Ernie: ik denk dat het juist fijn is dat je nu eindelijk bij een therapeut zit die jou wel kan helpen. Ik lees dat je het heel zwaar hebt op dit moment, maar je gaat het toch maar wel aan he! Ik bedenk me nu dat ik jou niet genoemd heb in mijn compliment aan Sofie, Selune, Hanke etc. van een paar dagen geleden, maar dat compliment geldt ook voor jou. Ik vind het knap dat je je problemen probeert te verwerken. Alleen al dat je het probeert, is een grote stap en dus een compliment waard. (Ook jij mag het compliment ruilen voor een knuffel, bloemetje of zonnestraaltje. Kies maar: 
)
@ Knuffel: fijn je weer even te lezen. Reageren mag, maar hoeft niet. Ook voor jou een keuzesmiley:
@ Sofie: Ja, ik ben zeker blij dat ik een grens heb aangegeven, maar ik weet niet of de manier waarop goed was. Ik denk het niet, maar eigenlijk overkwam mijn reactie mijzelf ook. Ik had pas door dat ik boos was na mijn eerste reactie. Best wel raar.
Vandaag weer normaal gewerkt. En ondanks lange dag en het niet goed voor mezelf zorgen, ben ik eens niet helemaal uitgeput.
@ Tobbie: ik hoop dat je nu daadwerkelijk goed voor jezelf aan het zorgen bent. En als je eraan toe bent, lees ik jou verhaal hier graag.
@ Ernie: ik denk dat het juist fijn is dat je nu eindelijk bij een therapeut zit die jou wel kan helpen. Ik lees dat je het heel zwaar hebt op dit moment, maar je gaat het toch maar wel aan he! Ik bedenk me nu dat ik jou niet genoemd heb in mijn compliment aan Sofie, Selune, Hanke etc. van een paar dagen geleden, maar dat compliment geldt ook voor jou. Ik vind het knap dat je je problemen probeert te verwerken. Alleen al dat je het probeert, is een grote stap en dus een compliment waard. (Ook jij mag het compliment ruilen voor een knuffel, bloemetje of zonnestraaltje. Kies maar:
)@ Knuffel: fijn je weer even te lezen. Reageren mag, maar hoeft niet. Ook voor jou een keuzesmiley:
@ Sofie: Ja, ik ben zeker blij dat ik een grens heb aangegeven, maar ik weet niet of de manier waarop goed was. Ik denk het niet, maar eigenlijk overkwam mijn reactie mijzelf ook. Ik had pas door dat ik boos was na mijn eerste reactie. Best wel raar.
Vandaag weer normaal gewerkt. En ondanks lange dag en het niet goed voor mezelf zorgen, ben ik eens niet helemaal uitgeput.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 7 februari 2018 om 06:56
@Selune, kan het zo zijn dat deze situatie herinnert aan vroeger, doordat er eigenlijk hetzelfde gebeurt: je grenzen worden niet gerespecteerd, in plaats daarvan word je onder druk gezet om iets tegen je wil te doen. Als uiterst noodmiddel grijp je naar dat wat je eigenlijk niet wilt: je liegt (in jouw beleving).
Door dit soort stomme ervaringen wordt een overtuiging die zich diep in je genesteld heeft (mijn grenzen doen er niet toe) bevestigd.
En heb je iets gedaan wat je nooit meer wilt doen: namelijk liegen.
Klopt dit een beetje?
Overigens ben ik het met de overige schrijvers 'eens' dat wat je hebt verteld, geen liegen is. En snap ik ook dat dit in jouw beleving wel onder liegen valt.
Zou het helpen als we een andere oplossing bedenken?
Iets wat je zou kunnen zeggen in situaties waarin je onder druk wordt gezet over je zo geweldig knap aangegeven grenzen te gaan. Iets wat niet onder jouw regels van liegen valt en ook past binnen jouw regels van niet teveel aandacht vragen?
Iets wat voor beiden goed is?
Want als je overweldigd wordt door iets (en veel dingen die herinneren aan een akelig verleden hebben nou eenmaal dit overdonderend effect) werken je hersenen anders en kun je minder goed nadenken. Het is dan makkelijker iets uit je brein vandaan te toveren wat je al hebt bedacht, dan dat je brein dit nog ter plekke moet doen.
Verder kan ik alleen maar zeggen dat er weer mooie dingen worden geschreven.
voor jullie allemaal!
Door dit soort stomme ervaringen wordt een overtuiging die zich diep in je genesteld heeft (mijn grenzen doen er niet toe) bevestigd.
En heb je iets gedaan wat je nooit meer wilt doen: namelijk liegen.
Klopt dit een beetje?
Overigens ben ik het met de overige schrijvers 'eens' dat wat je hebt verteld, geen liegen is. En snap ik ook dat dit in jouw beleving wel onder liegen valt.
Zou het helpen als we een andere oplossing bedenken?
Iets wat je zou kunnen zeggen in situaties waarin je onder druk wordt gezet over je zo geweldig knap aangegeven grenzen te gaan. Iets wat niet onder jouw regels van liegen valt en ook past binnen jouw regels van niet teveel aandacht vragen?
Iets wat voor beiden goed is?
Want als je overweldigd wordt door iets (en veel dingen die herinneren aan een akelig verleden hebben nou eenmaal dit overdonderend effect) werken je hersenen anders en kun je minder goed nadenken. Het is dan makkelijker iets uit je brein vandaan te toveren wat je al hebt bedacht, dan dat je brein dit nog ter plekke moet doen.
Verder kan ik alleen maar zeggen dat er weer mooie dingen worden geschreven.
voor jullie allemaal!
woensdag 7 februari 2018 om 08:44
Het is een beetje zoals jij zegt Sofie, ik raak dan zo gestresst en in de war dat ik een uitweg moet 'verzinnen'.
Het voelt voor mij als liegen in de categorie 'van de trap gevallen of geen idee hoe dit gebeurd is'. Of een van de andere vele leugens die ik vroeger moest vertellen, omdat zeggen dat ik van de trap gegooid was of dat ik hardhandig misbruikt werd geen optie was.
En m'n grens aangeven op zich heeft heel veel spanning, ik ben zo bang dat mensen erover heen zullen gaan, dat mensen mee pijn zullen doen en ergens voelt dat ook verdiend en bekend en vind ik mezelf vreselijk als ik vasthoud aan wat ik niet wil. Ik heb het recht helemaal niet om iets niet te willen/kunnen/doen. En ik mag er zeker niet over liegen om ergens onderuit te komen.
Misschien is een vast antwoord wel handig, maar mijn omgeving (man & schoonzus) vinden deze oplossing 'overspannen' en hele goede omdat dat in hun ogen ook het dichtst bij de waarheid ligt en dat is misschien zo, maar van de trap gevallen is ook best dicht bij de waarheid van de trap geduwd, maar toch voelt de leugen heel erg zwaar.
Het voelt voor mij als liegen in de categorie 'van de trap gevallen of geen idee hoe dit gebeurd is'. Of een van de andere vele leugens die ik vroeger moest vertellen, omdat zeggen dat ik van de trap gegooid was of dat ik hardhandig misbruikt werd geen optie was.
En m'n grens aangeven op zich heeft heel veel spanning, ik ben zo bang dat mensen erover heen zullen gaan, dat mensen mee pijn zullen doen en ergens voelt dat ook verdiend en bekend en vind ik mezelf vreselijk als ik vasthoud aan wat ik niet wil. Ik heb het recht helemaal niet om iets niet te willen/kunnen/doen. En ik mag er zeker niet over liegen om ergens onderuit te komen.
Misschien is een vast antwoord wel handig, maar mijn omgeving (man & schoonzus) vinden deze oplossing 'overspannen' en hele goede omdat dat in hun ogen ook het dichtst bij de waarheid ligt en dat is misschien zo, maar van de trap gevallen is ook best dicht bij de waarheid van de trap geduwd, maar toch voelt de leugen heel erg zwaar.
Forever is a hell of a long time
woensdag 7 februari 2018 om 17:46
Ik hoop dat je het niet erg vind dat ik dit gequote heb, zowel zeg het ajb, dan haal ik het weg!Tobbert schreef: ↑07-02-2018 13:41Heeft je ongemak te maken met dat je jezelf ergens graag de schuld wil geven voor hun ongemak, voor het niet doen wat ze graag willen dat je doet? Want het komt op mij over alsof je je in dit geval een beetje voelt alsof je nog steeds de dader in bescherming neemt, waarbij dat vroeger echte daders waren en je nu jezelf beschuldigd. En die analogie is natuurlijk niet terecht. Maar ik kan me helemaal vergissen; ik probeer alleen beter te begrijpen zodat ik beter kan reageren. (als ik er helemaal naast zit, moet je dit stukje gewoon negeren)
Ik denk dat het ongemak in de dikgedrukte zin zit. Het voelt alsof ik nog steeds lieg om maar niet te laten zien wat er echt aan de hand is, omdat ik bang ben voor het oordeel. Over mezelf, maar ook zeker over mijn ouders. Ik nog steeds bang om niet serieus genomen te worden of dat mensen vinden dat ik me vreselijk aanstel. Nog steeds voelt eerlijk zijn als verraad plegen en ik ben nog steeds doodsbang voor de gevolgen van verraad plegen.
Forever is a hell of a long time
woensdag 7 februari 2018 om 21:54
Meiden, ik wil even zeggen dat ik hele grote bewondering heb voor hoe goed jullie jezelf kunnen uitdrukken en hoe goed jullie op zoek zijn naar het verschil (en de overeenkomsten soms) tussen vroeger en nu. Als ik jullie verhalen lees, dan snap ik zo goed wat jullie bedoelen, ook al heb ik niet hetzelfde meegemaakt, doordat jullie het zo pakkend weten te verwoorden. Ik vind dat echt knap.
En hoe jullie elkaar steunen vind ik ook hartverwarmend. Ik kom hier pas net kijken, maar de warmte, begip en acceptatie van elkaar spat van het scherm. Echt:
En hoe jullie elkaar steunen vind ik ook hartverwarmend. Ik kom hier pas net kijken, maar de warmte, begip en acceptatie van elkaar spat van het scherm. Echt:
woensdag 7 februari 2018 om 21:57
donderdag 8 februari 2018 om 06:56
En je oefent heel goed met het eerlijk zijn in je therapie en hier op het forum en bij je LV en misschien nog wel op andere plekken. Het lukt nog niet altijd, het lukt nog niet overal. Omdat er een enorm indringend alarm op zit. Het alarm verbindt oud gevaar en een nieuwe situatie met elkaar.
Waardoor het dingen in de war brengt.
Dat geeft niet.
Je bent jezelf aan het leren, samen met de psych, dat dingen nu anders zijn. Je bent aan het leren wat oud is en wat van nu, ook al voelt oud zo vaak alsof het van nu is en werpt nu je terug naar oud.
Dat is een heel ingewikkeld, moeilijk, verdrietig, angstaanjagend, energievretend proces.
Een proces wat niet uit te leggen is.
Wat voor jou weer anders is dan voor mij, of voor de buurvrouw of voor.... (vul maar in).
Daar gaat nu zoveel energie naar uit, dat er niets meer over is voor andere dingen. En dat mag.
Ook als dat van jezelf niet mag.
Het mag Selune, het mag.
Zeg je het even als je het fijn vindt dat ik de quote weghaal? Want dan doe ik dat.
@Zaza: fijn! (dat je de prettige sfeer hier ervaart, dat je perspectief ziet, dat je op vakantie durft te gaan)
donderdag 8 februari 2018 om 07:04
Helpt het Tobbie om een keer naar die regels te kijken (en naar welke stukjes van jouzelf er achter deze regels zitten) op een moment dat je niet moe bent, in plaats van ze te negeren? Stukjes Tobbie hebben ze namelijk niet voor niets bedacht. Die stukjes kunnen alleen van jou leren welke regels nu nog extreem belangrijk zijn, welke maar een beetje en welke, heel voorzichtig, als oude regels mogen worden betiteld.Tobbert schreef: ↑07-02-2018 22:01[...]
Maar ja. Mijn hoofd doet ongeveer hetzelfde, en zeker als ik (te) moe ben. Dan zijn alle regels moeilijk te negeren en is de angst dat het kleineren en negeren etc weer gaan gebeuren weer groot. Dus ik snap zeker dat ik het makkelijk gezegd is, en maar zeer moeilijk te doen is.
[...] Toen voelde ik me veel te stom voor zulke dingen. Eerst die scrub, nu dit. Te veel en te ingewikkelde verwennerij voor mij.
Als je moe bent, is dit (nu nog) te ingewikkeld, maar dit kan wel komen als je ze beter kent en weet waar ze vandaan komen. Je hoeft ze dan niet te negeren als je moe bent, maar kunt ze juist opmerken, om er vervolgens naar te luisteren (als niet luisteren, of een beetje luisteren, nog geen optie is).
Wat betreft dat lippengedoe: ik las je stukje en zag in gedachten voor me hoe het eruit zag. Enorme herkenning bij mezelf. Dat zulke dingen bestaan. En hoe gebruik je dit dan?
We hebben het nooit geleerd lieve Tobbie. En dat is heel stom. Dus leren we het onszelf nu, mede dankzij Pruttel. Of niet, als we daar geen zin in hebben. Het is stom (eigenlijk bedoel ik verdrietig) dat we het niet eerder hebben mogen ontdekken. Het is cool dat we het nu wel doen. Jij bent cool dat je het nu wel doet. Cool in plaats van stom.
donderdag 8 februari 2018 om 08:15
Lieve Tobbie, net als Sofie vind ik het verdrietig dat we bepaalde zaken nooit eerder hebben mogen/kunnen ontdekken. Zaken zoals persoonlijke verzorging, of je lichaam verzorgen/verzachten, of het gebruik van producten als scrub, lippenbalsem of dergelijke.
Ik had er eerst veel gemengde gevoelens over, zoals schaamte (iedereen weet toch hoe die z’n lichaam moet verzorgen en ik niet want ik ben dom), nog meer schaamte (iedereen kan iets op z’n lichaam smeren, en ik niet want ik heb een smerig lichaam), zelfhaat (waarom kan ik niet wat iedereen kan? Waarom moet ik zo moeilijk zijn? Wat is er mis met mij?) en nog meer schaamte (iedereen heeft een lieve mama waar die dit van heeft geleerd, of een buurvrouw of oma of vriendin, en ik heb dat allemaal niet gehad, omdat ik een vreselijk mens ben).
Ik heb inmiddels andere gevoelens en ideeën ontwikkeld, die steeds meer een plekje krijgen; boosheid naar m’n ouders (hoe fijn was het geweest als ik ook eens ‘getut’ had met mijn moeder ipv dat ik haar verzorgen moest zonder dat ik wist wat ik deed omdat ik een kind was), nog meer boosheid (als m’n moeder zo ziek/verslaafd was, hadden ze toch iemand anders voor mij moeten regelen die een beetje op mij had kunnen passen en mij had kunnen leren hoe je je haren wast, je kont afveegt, jezelf insmeert, etc), verdriet (er was niemand, niemand voor mij, en daardoor heb ik zoveel moeten missen en daar heb ik mij jarenlang onterecht schuldig en schaamtevol over gevoeld), en nog meer boosheid (de enige mensen die zich zouden moeten schamen zijn de mensen die mij ‘opgevoed’ hebben).
Als ik jouw post lees Tobbie denk ik aan van alles, maar vooral: wat ben je hard voor jezelf
Over zoiets verdrietigs. Wat zou ik het je gunnen dat je ook een andere kant kunt zien. Als je dat wilt. Daarom schrijf ik dit. Omdat het niet eens gaat over de ontdekking dat het een product is voor je gezicht en een lippenbalsem, maar om de gedachten die jij er aan verbindt, dat je je te stom voelt voor zulke dingen. Ik vind het verdrietig dat je dat gevoel hebt Tobbie, want dat gun ik je niet. En tegelijk heel fijn dat je het hier zo durft te delen, want daardoor durf ik dit ook te schrijven, en het is vast helaas voor anderen in zekere zin ook herkenbaar. Ik ben blij dat je dit wilde delen Tobbie, dank je wel.
Zo heb ik toevallig afgelopen week in de winkel voor het eerst advies durven vragen over nagellak remover. Ik heb nog nooit nagellak op gehad en ik wilde het proberen op mijn teennagels. Maar natuurlijk wel 100% voorbereid dus ook remover erbij. Bleek dat niet alleen nagellak er in 10000 soorten en maten en kleuren en merken is; ook de remover was nog een klusje
Er was een flesje, maar ook kant&klare watjes, en een of andere gel. Bijna besloot ik m’n missie af te breken, maar in m’n heldhaftige bui heb ik een meisje (jaar of 19) om advies gevraagd. En ze was lief en geduldig en enthousiast, bijna het vrouwen onder elkaar gevoel, en dat over zoiets leuks als luxe verzorging, ik vond het echt een overweldigende ervaring, want ik heb dat allemaal moeten missen.
En het gaat niet eens om een nagellakje, mascara, of body scrub. Tenminste niet voor mij, want zonder die zaken kan ik echt wel leven. Het gaat precies om wat mij raakt in jouw post Tobbie; de automatische gedachte dat het niet voor mij is (weggelegd), luxe verwennerij. En daar wilde ik je wat erkenning in geven en steun en vooral een berg knuffels, want het raakt me oprecht als ik jouw berichtje lees, en ik hoop echt dat er een moment komt dat wij allemaal kunnen ervaren dat wij net zoveel waard zijn als ieder ander en net zoveel nog mogen ontdekken en leren, ooook als het over luxe verzorging gaat
Ik had er eerst veel gemengde gevoelens over, zoals schaamte (iedereen weet toch hoe die z’n lichaam moet verzorgen en ik niet want ik ben dom), nog meer schaamte (iedereen kan iets op z’n lichaam smeren, en ik niet want ik heb een smerig lichaam), zelfhaat (waarom kan ik niet wat iedereen kan? Waarom moet ik zo moeilijk zijn? Wat is er mis met mij?) en nog meer schaamte (iedereen heeft een lieve mama waar die dit van heeft geleerd, of een buurvrouw of oma of vriendin, en ik heb dat allemaal niet gehad, omdat ik een vreselijk mens ben).
Ik heb inmiddels andere gevoelens en ideeën ontwikkeld, die steeds meer een plekje krijgen; boosheid naar m’n ouders (hoe fijn was het geweest als ik ook eens ‘getut’ had met mijn moeder ipv dat ik haar verzorgen moest zonder dat ik wist wat ik deed omdat ik een kind was), nog meer boosheid (als m’n moeder zo ziek/verslaafd was, hadden ze toch iemand anders voor mij moeten regelen die een beetje op mij had kunnen passen en mij had kunnen leren hoe je je haren wast, je kont afveegt, jezelf insmeert, etc), verdriet (er was niemand, niemand voor mij, en daardoor heb ik zoveel moeten missen en daar heb ik mij jarenlang onterecht schuldig en schaamtevol over gevoeld), en nog meer boosheid (de enige mensen die zich zouden moeten schamen zijn de mensen die mij ‘opgevoed’ hebben).
Als ik jouw post lees Tobbie denk ik aan van alles, maar vooral: wat ben je hard voor jezelf
Over zoiets verdrietigs. Wat zou ik het je gunnen dat je ook een andere kant kunt zien. Als je dat wilt. Daarom schrijf ik dit. Omdat het niet eens gaat over de ontdekking dat het een product is voor je gezicht en een lippenbalsem, maar om de gedachten die jij er aan verbindt, dat je je te stom voelt voor zulke dingen. Ik vind het verdrietig dat je dat gevoel hebt Tobbie, want dat gun ik je niet. En tegelijk heel fijn dat je het hier zo durft te delen, want daardoor durf ik dit ook te schrijven, en het is vast helaas voor anderen in zekere zin ook herkenbaar. Ik ben blij dat je dit wilde delen Tobbie, dank je wel.Zo heb ik toevallig afgelopen week in de winkel voor het eerst advies durven vragen over nagellak remover. Ik heb nog nooit nagellak op gehad en ik wilde het proberen op mijn teennagels. Maar natuurlijk wel 100% voorbereid dus ook remover erbij. Bleek dat niet alleen nagellak er in 10000 soorten en maten en kleuren en merken is; ook de remover was nog een klusje
Er was een flesje, maar ook kant&klare watjes, en een of andere gel. Bijna besloot ik m’n missie af te breken, maar in m’n heldhaftige bui heb ik een meisje (jaar of 19) om advies gevraagd. En ze was lief en geduldig en enthousiast, bijna het vrouwen onder elkaar gevoel, en dat over zoiets leuks als luxe verzorging, ik vond het echt een overweldigende ervaring, want ik heb dat allemaal moeten missen. En het gaat niet eens om een nagellakje, mascara, of body scrub. Tenminste niet voor mij, want zonder die zaken kan ik echt wel leven. Het gaat precies om wat mij raakt in jouw post Tobbie; de automatische gedachte dat het niet voor mij is (weggelegd), luxe verwennerij. En daar wilde ik je wat erkenning in geven en steun en vooral een berg knuffels, want het raakt me oprecht als ik jouw berichtje lees, en ik hoop echt dat er een moment komt dat wij allemaal kunnen ervaren dat wij net zoveel waard zijn als ieder ander en net zoveel nog mogen ontdekken en leren, ooook als het over luxe verzorging gaat
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 8 februari 2018 om 08:25
Zizozaza ook van mij nog een warm welkom, fijn dat je schrijft en ook fijn dat er hulp beschikbaar is
Verder een vriendelijke goedemorgen groet voor iedereen
Ik lees jullie, ik wil alleen op zoooo veel reageren, op jullie allemaal maar dat komt wel weer. Ik ben alleen niet heel erg goed in korte reacties In het echte leven ook niet meer, klets mensen de oren van hun hoofd als ik me eenmaal een beetje ok voel 
Over het nadenken en vermoeidheid trouwens heb ik nog wel een eyeopener die voor mij erg waardevol was, en misschien voor anderen wat kan betekenen; die 2 gaan niet samen. Tenminste, bij mij niet, en volgens mij geldt het voor meer mensen. Vermoeidheid = rusten, en niet te hard nadenken, want dat is eenvoudiger met een uitgerust hoofd.
Oke dat is dan dus mijn theorie en ontdekking. De uitvoering is voor mij nog wel altijd een dingetje, want juist als ik vermoeid ben hebben bepaalde stukjes de grootste mond en langste verhalen en (in hun ogen) geweldigste inzichten (ahum). Maar toch zet ik ze tegenwoordig vaak in de wacht, met de woorden: ‘Als ik weer wat uitgeruster ben (en jullie wat rustiger) dan hebben we het erover.’ Is wel fijner
Verder een vriendelijke goedemorgen groet voor iedereen
Ik lees jullie, ik wil alleen op zoooo veel reageren, op jullie allemaal
maar dat komt wel weer. Ik ben alleen niet heel erg goed in korte reacties In het echte leven ook niet meer, klets mensen de oren van hun hoofd als ik me eenmaal een beetje ok voel Over het nadenken en vermoeidheid trouwens heb ik nog wel een eyeopener die voor mij erg waardevol was, en misschien voor anderen wat kan betekenen; die 2 gaan niet samen. Tenminste, bij mij niet, en volgens mij geldt het voor meer mensen. Vermoeidheid = rusten, en niet te hard nadenken, want dat is eenvoudiger met een uitgerust hoofd.
Oke dat is dan dus mijn theorie en ontdekking. De uitvoering is voor mij nog wel altijd een dingetje, want juist als ik vermoeid ben hebben bepaalde stukjes de grootste mond en langste verhalen en (in hun ogen) geweldigste inzichten (ahum). Maar toch zet ik ze tegenwoordig vaak in de wacht, met de woorden: ‘Als ik weer wat uitgeruster ben (en jullie wat rustiger) dan hebben we het erover.’ Is wel fijner
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
