Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 4 februari 2018 om 14:25
@ Zizozaza: ik heb geen trauma’s zoals sommige schrijfsters hier in het topic, maar ik voel me hier toch welkom en ‘passen’. Ik leer hier o.a. wat goede zelfzorg is en ik krijg tips over omgaan met mijn perfectionisme. Je hoeft niet precies dezelfde problematiek te hebben om hier mee te (mogen en kunnen) schrijven. Andere invalshoeken of gewoon een vrolijke noot zoals bijvoorbeeld Pruttel zijn juist heel erg welkom!
@ Selune: goede tip van die vriendin en fijn dat je zelf die veilige plek kan visualiseren en dat dit iets is wat jou helpt!
@ Hanke: het klinkt als een pittige, diepe sessie, maar ook alsof je een heel klein stapje voorwaarts hebt gemaakt.
Ik vind jullie zo dapper, Selune, Hanke, Smallthings, Sofie, Becoming me en natuurlijk Knuffel. Of het nou Emdr, PT of gesprekken met psycholoog of psychiater zijn, jullie doen het ondanks alle angst toch maar mooi wel!
Jullie zijn in mijn ogen stuk voor stuk supersterke vrouwen.
En als dit compliment nog te moeilijk voelt om aan te nemen, mag je het ruilen voor een knuffel, bloemetje of zonnestraaltje: 
Ik heb niet zo’n fijn weekend. Moe, duf, hoofdpijn en die tijd van de maand. Ook spookt het werk steeds door m’n hoofd. Ik krijg vanaf morgen weer grotere klassen en weer veel niveaus per klas en weet niet goed hoe ik alles moet organiseren om iedereen recht te doen. En dan moet ik ook nog aan mezelf denken.
Ik voel het zoals ik het schrijf: naast alles wat ik moet doen, moet ik ook nog aan mezelf denken. Ik weet dat het andersom zou moeten zijn: ik moet aan mezelf denken en daarnaast veel doen. En het stuk wat er dan bij inschiet, want allebei gaat niet lukken, mag niet ten koste gaan van goed voor mezelf zorgen. Dus de vraag en uitdaging is: hoe zet ik mezelf op de eerste plaats in een hectische omgeving?
@ Selune: goede tip van die vriendin en fijn dat je zelf die veilige plek kan visualiseren en dat dit iets is wat jou helpt!
@ Hanke: het klinkt als een pittige, diepe sessie, maar ook alsof je een heel klein stapje voorwaarts hebt gemaakt.
Ik vind jullie zo dapper, Selune, Hanke, Smallthings, Sofie, Becoming me en natuurlijk Knuffel. Of het nou Emdr, PT of gesprekken met psycholoog of psychiater zijn, jullie doen het ondanks alle angst toch maar mooi wel!
Jullie zijn in mijn ogen stuk voor stuk supersterke vrouwen.
En als dit compliment nog te moeilijk voelt om aan te nemen, mag je het ruilen voor een knuffel, bloemetje of zonnestraaltje:
Ik heb niet zo’n fijn weekend. Moe, duf, hoofdpijn en die tijd van de maand. Ook spookt het werk steeds door m’n hoofd. Ik krijg vanaf morgen weer grotere klassen en weer veel niveaus per klas en weet niet goed hoe ik alles moet organiseren om iedereen recht te doen. En dan moet ik ook nog aan mezelf denken.
Ik voel het zoals ik het schrijf: naast alles wat ik moet doen, moet ik ook nog aan mezelf denken. Ik weet dat het andersom zou moeten zijn: ik moet aan mezelf denken en daarnaast veel doen. En het stuk wat er dan bij inschiet, want allebei gaat niet lukken, mag niet ten koste gaan van goed voor mezelf zorgen. Dus de vraag en uitdaging is: hoe zet ik mezelf op de eerste plaats in een hectische omgeving?
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 4 februari 2018 om 16:23
Goede vraag lieve Diva...ik weet het niet. Wel weet ik hoezeer het 'moeten' beslag op je kan leggen, ook de dagen vóór iets plaats vindt. En ik merk bij mij hoezeer dat op het hier en nu van invloed is, hoeveel energie er dan bij me wegsijpelt.
Vanochtend en vannacht voelde ik het ook, een vriendin vroeg of ik vanochtend iets samen met haar wilde doen, en dat hele moeten nam vanaf het verzoek de avond ervóór bezit van me. Terwijl het iets was wat ik zelf ook fijn vind, en zelf ook vaak voorstel. Maar nu voelde ik meteen de kramp, en haalde ik werk voor de dag erop bij, en allerlei verwachtingen en eisen...
Mijn lijf was al verkrampt en pijnlijk van de bewegingen die ik tijdens de emdr heb gemaakt, en dit deed er een schepje bovenop. Wat resulteerde in wederom een slechte nacht waarin ik me dan afvraag of ik me niet teveel terugtrek, je soms ook zin moet máken...en met mij is ook altijd wat...ik doe moeilijk moeilijk moeilijk....(welkom in mijn hoofd)
Ik heb gebeld en afgezegd. Dat gaf ruimte. Maar al met al verging mijn lijf van de pijn en had ik alles aan trucjes en middeltjes nodig om het een beetje aangenaam te krijgen.
Waarnemen en mezelf serieus nemen maar ook zien wanneer ik het opklop...ik vind het een hele opgave. Kennelijk was de emdr veel pittiger fysiek dan ik doorhad.
Vriendin belde later vandaag aan. Ik was met alle middeltjes en trucjes toch in slaap gevallen (achteraf broodnodig en héérlijk) en na samen even wat boodschappen gedaan te hebben samen film gekeken. En is het toch gezellig. En trek ik me niet (alleen maar) terug. Ik laat trouwens alles uit mijn handen vallen...wat dat veroorzaakt geen idee....maar mijn motoriek is Knudde, denk al een week dat het de tijd van de maand moet worden.
Ik ga me weer omwikkelen met een hittepit want rug en nek zijn nog auwie...
Dikke knuf lieve Diva, er komt een moment dat je voelt dat jij je prioriteit mag zijn
Vanochtend en vannacht voelde ik het ook, een vriendin vroeg of ik vanochtend iets samen met haar wilde doen, en dat hele moeten nam vanaf het verzoek de avond ervóór bezit van me. Terwijl het iets was wat ik zelf ook fijn vind, en zelf ook vaak voorstel. Maar nu voelde ik meteen de kramp, en haalde ik werk voor de dag erop bij, en allerlei verwachtingen en eisen...
Mijn lijf was al verkrampt en pijnlijk van de bewegingen die ik tijdens de emdr heb gemaakt, en dit deed er een schepje bovenop. Wat resulteerde in wederom een slechte nacht waarin ik me dan afvraag of ik me niet teveel terugtrek, je soms ook zin moet máken...en met mij is ook altijd wat...ik doe moeilijk moeilijk moeilijk....(welkom in mijn hoofd)
Ik heb gebeld en afgezegd. Dat gaf ruimte. Maar al met al verging mijn lijf van de pijn en had ik alles aan trucjes en middeltjes nodig om het een beetje aangenaam te krijgen.
Waarnemen en mezelf serieus nemen maar ook zien wanneer ik het opklop...ik vind het een hele opgave. Kennelijk was de emdr veel pittiger fysiek dan ik doorhad.
Vriendin belde later vandaag aan. Ik was met alle middeltjes en trucjes toch in slaap gevallen (achteraf broodnodig en héérlijk) en na samen even wat boodschappen gedaan te hebben samen film gekeken. En is het toch gezellig. En trek ik me niet (alleen maar) terug. Ik laat trouwens alles uit mijn handen vallen...wat dat veroorzaakt geen idee....maar mijn motoriek is Knudde, denk al een week dat het de tijd van de maand moet worden.
Ik ga me weer omwikkelen met een hittepit want rug en nek zijn nog auwie...
Dikke knuf lieve Diva, er komt een moment dat je voelt dat jij je prioriteit mag zijn
maandag 5 februari 2018 om 07:08
Goede vraag en mooi Hanke, zoals je de vraag voor jezelf beantwoordt. Soms zijn voorbeelden van anderen een zetje in de juiste richting.Imaginary_Diva schreef: ↑04-02-2018 14:25[...]Dus de vraag en uitdaging is: hoe zet ik mezelf op de eerste plaats in een hectische omgeving?
Mijn tip zou zijn: maak het iets concreter voor jezelf. Wat ga ik zien dat jij vandaag doet in die hectische omgeving, waarmee je voor jezelf zorgt (of in ieder geval een poging waagt). En dat mag best iets kleins zijn.
Het mag ook iets zijn wat vooraf of na afloop plaatsvindt, als tijdens nog een beetje te ingewikkeld is. Bijvoorbeeld: voordat ik de hectische omgeving binnenstap, luister ik nog heel even een liedje waar ik me rustig/vrolijk/gelukkig bij voel. Of: nadat ik mezelf kapot heb gewerkt en alleen maar in dienst van anderen ben geweest, gun ik mezelf rust en ga ik dus eerst ..... doen.
Zoiets.
Uiteindelijk gaat het er om dat je in dienst wordt van jezelf. Dan kom je in het proces wat Hanke beschrijft, dat je wel het juiste wilt doen voor jezelf, maar gaat twijfelen wat het juiste is (is het nu wel of niet goed voor mij om onder de mensen te komen). Daar zijn geen regels en simpele (1+1) rekensommetjes voor, want dit is iedere dag, of ieder moment van de dag, anders.
Bij stap 3 (waar jij nu bent, want je hebt al wat stapjes gezet) zijn die regels er wel. Daarom is er een CAO en zo, die regels over pauze en werktijden zijn er niet voor niets namelijk.
Je gaat nu dus een soort van eigen Diva CAO maken. Dat kost tijd en dat ding mag ook weer veranderen (hoeft niet perfect), in het echt was die CAO er ook niet binnen een dag en wordt er ook zo nu en dan opnieuw over onderhandeld.
Wat betreft je lieve woorden (compliment), ik wil ze zo graag ontvangen en ben heel blij dat ik ze met iets mag ruilen. Dan gaat het net iets makkelijker. Dus ik geef je een zonnestraaltje en een knuffel, allebei voor vandaag!
Voor jullie allemaal
en ook een beetje lol of plezier 
toegewenst.@Zizo: ik meen elk woord wat ik geschreven heb, dus graag gedaan
maandag 5 februari 2018 om 08:40
Die lief zijn voor jezelf-CAO, daarover wil ik ook wel mee onderhandelen! Ik denk dat ik maar eens een papiertje ga pakken en wat op ga schrijven over wat ik al doe en wat ik wil gaan doen . Goed idee.
Hanke, dat afwegen wat nu eigenlijk nodig en belangrijk is voor mezelf en wat voor de ander vind ik ook lastig. Had dit weekend iets waarvan ik wist dat het me goed zou afleiden, maar waar ik geen zin in had en ook nog eens ver rijden was. En ik wist dat de ander heel teleurgesteld zou zijn als ik niet zou komen. Maar wanneer doe je het dan goed? Lastig dilemma steeds weer.
Uiteindelijk niet gedaan, maar dan moet ik dat schuldgevoel weer weg zien te werken.
Vandaag heb ik mijn eerste afspraak met de psychotherapeut om kennis te maken en mijn verhaal te doen. Ik vind het heel spannend allemaal.
Wat ik zo lastig vind is, dat ik eigenlijk elk dingetje dat een beetje anders is dan anders meteen héél spannend vind. Ook al is het eigenlijk niet eng, bijv. Met een vriendin thee drinken. Mijn basis-spanningsniveau is zo hoog dat er echt niks bij kan. Vreselijk, ik haat dit...
Ik ga maar gewoon iets doen: wassen, strijken, stofzuigen enzo. Dat helpt misschien.
Hanke, dat afwegen wat nu eigenlijk nodig en belangrijk is voor mezelf en wat voor de ander vind ik ook lastig. Had dit weekend iets waarvan ik wist dat het me goed zou afleiden, maar waar ik geen zin in had en ook nog eens ver rijden was. En ik wist dat de ander heel teleurgesteld zou zijn als ik niet zou komen. Maar wanneer doe je het dan goed? Lastig dilemma steeds weer.
Uiteindelijk niet gedaan, maar dan moet ik dat schuldgevoel weer weg zien te werken.
Vandaag heb ik mijn eerste afspraak met de psychotherapeut om kennis te maken en mijn verhaal te doen. Ik vind het heel spannend allemaal.
Wat ik zo lastig vind is, dat ik eigenlijk elk dingetje dat een beetje anders is dan anders meteen héél spannend vind. Ook al is het eigenlijk niet eng, bijv. Met een vriendin thee drinken. Mijn basis-spanningsniveau is zo hoog dat er echt niks bij kan. Vreselijk, ik haat dit...
Ik ga maar gewoon iets doen: wassen, strijken, stofzuigen enzo. Dat helpt misschien.
maandag 5 februari 2018 om 09:39
Nog steeds opgefokt gevoel van binnen. Maak me nog even extra druk om een raar plekje op mn huid.
@Zizo welkom!
Ik herken dat stukje van verandering wel. Ik heb het ook wanneer iemand anders reageert/doet bijvoorbeeld. Dan ga ik zoeken wat er is en dan vaak zoek ik het bij mezelf. Terwijl het niet eens aan mij hoeft te liggen...
Het vraagt zoveel energie om zo bezig te zijn.
Ik las net Kathleen in de Vriendin. Ik word daar gewoon jaloers op. Gewoon keuzes maken en wel zien hoe het loopt. En 'gewoon' verhuizen maar Zuid-Afrika om daar gelukkig te zijn.
Ik maak pas keuzes als ik weet wat de gevolgen zijn. En als je het niet kan weten maak ik bijna soort kansberekingen.
Gewoon leven in hier en nu en genieten van de dingen vind ik moeilijk
@Zizo welkom!
Ik herken dat stukje van verandering wel. Ik heb het ook wanneer iemand anders reageert/doet bijvoorbeeld. Dan ga ik zoeken wat er is en dan vaak zoek ik het bij mezelf. Terwijl het niet eens aan mij hoeft te liggen...
Het vraagt zoveel energie om zo bezig te zijn.
Ik las net Kathleen in de Vriendin. Ik word daar gewoon jaloers op. Gewoon keuzes maken en wel zien hoe het loopt. En 'gewoon' verhuizen maar Zuid-Afrika om daar gelukkig te zijn.
Ik maak pas keuzes als ik weet wat de gevolgen zijn. En als je het niet kan weten maak ik bijna soort kansberekingen.
Gewoon leven in hier en nu en genieten van de dingen vind ik moeilijk
anoniem_357994 wijzigde dit bericht op 05-02-2018 10:31
0.07% gewijzigd
maandag 5 februari 2018 om 10:29
@Snowkitty, ja, je hebt gelijk. Misschien vraag ik teveel van mezelf. Ik weet dat me erbij neerleggen dat het nu eenmaal even zo is, me veel verder gaat brengen dan ertegen vechten. Maar hoe, HOE, doe je dat? Want ik wil deze angsten niet steeds hebben. Ik wil niet de hele tijd denken aan wat er toen ooit zo erg was en dat nu weer zo te voelen.
Het is verdomme geweest. Ik zit er niet meer middenin. Alles aan de situatie is anders.
Maar toch... dat helpt niet. Want mijn lijf heeft alle alarmbellen aangezet en ik kan de knop niet vinden om ze uit te zetten. En leren leven met de bellen aan, is even niet te doen, omdat het een oorverdovende en alles lamleggende herrie maakt.
En wat je zegt over die zelfzorg: eten is bij mij onderdeel van mijn trauma. Ik wil eten, ik moet eten, maar ik krijg het niet weg. Ik zie de klok tikken richting lunch en weet dat ik dan weer met dat bord voor me zit, terwijl ik kotsmisselijk ben.
Ik ga even sporten. Hopelijk leidt het me even af van het gemaal...
Sorry dat het zoveel over mezelf gaat, ik kan even niet zo goed om me heen kijken op het moment.
Het is verdomme geweest. Ik zit er niet meer middenin. Alles aan de situatie is anders.
Maar toch... dat helpt niet. Want mijn lijf heeft alle alarmbellen aangezet en ik kan de knop niet vinden om ze uit te zetten. En leren leven met de bellen aan, is even niet te doen, omdat het een oorverdovende en alles lamleggende herrie maakt.
En wat je zegt over die zelfzorg: eten is bij mij onderdeel van mijn trauma. Ik wil eten, ik moet eten, maar ik krijg het niet weg. Ik zie de klok tikken richting lunch en weet dat ik dan weer met dat bord voor me zit, terwijl ik kotsmisselijk ben.
Ik ga even sporten. Hopelijk leidt het me even af van het gemaal...
Sorry dat het zoveel over mezelf gaat, ik kan even niet zo goed om me heen kijken op het moment.
maandag 5 februari 2018 om 12:17
http://www.stuurgroepondervoeding.nl/to ... op-kom-aan
Hier staan allerlei tips in om meer eetlust te krijgen en in simpele dingen meer calorieën binnen te krijgen.
Hier staan allerlei tips in om meer eetlust te krijgen en in simpele dingen meer calorieën binnen te krijgen.
anoniem_348386 wijzigde dit bericht op 23-05-2018 10:49
95.03% gewijzigd
maandag 5 februari 2018 om 19:27
Dankje Hanke, voor het vertellen hoe dat bij jou werkt.
Ik heb ook dat als ik ergens tegenop zie, ik niet meer van het hier en nu geniet, maar steeds met m’n hoofd ‘daar’ (feitelijk in toekomst dus) al zit. Dan lekt er inderdaad energie weg.
Goed dat je die afspraak afgezegd hebt. Ik heb het meestal bij werk en heb dan ook helemaal geen zin om te gaan. Afzeggen kan dan helaas niet.
Sofie, wat een mooie reactie. De Diva-CAO. Ik vind het een goede
Nu moet die nog vorm gaan krijgen binnen de beperkte mogelijkheden die ik heb qua tijd en pauzes etc. Maar dingen als ‘eerst dat liedje luisteren voordat ik de klas binnenstap’ kunnen natuurlijk altijd. Dankje voor de tips waarmee ik het klein kan houden, want zelf denk ik altijd te groot.
Vandaag was niet zo’n goede dag. Ik was vijf minuten na het begin van de les al boos en dat is echt knap, want ik word helemaal niet snel boos. Ik ben eigenlijk altijd te lief.... Maar nu, ik zei iets tegen een vrouw (dat ze even ergens anders moest gaan zitten) en dat wou ze niet en toen werd ze (in haar taal) boos en ging vervolgens de halve klas zich ermee bemoeien en wilde in discussie met mij over waarom.
Gezegd dat ik met niemand in discussie ga en dat ik zelf met die mevrouw praat en dat het geen klassengesprek is. Toen waren er twee mensen boos op mij, omdat ik niet zo tegen ze had mogen praten. 
Assistente heeft het voor mij opgenomen en e.e.a. verduidelijkt. Ze was het gelukkig met mij eens. Maar de toon was gezet. Ik voelde me echt niet fijn en had steeds de neiging om mezelf te verontschuldigen tegenover de mensen die niks hadden gezegd. De rest van de dag was raar en ik voel me nog niet normaal. Ik was echt boos en ik ben dat echt nooit. Ik denk dat de drempel bereikt was ofzo.
Dus ik stond wel op de eerste plaats vandaag, maar anders dan ik van tevoren gedacht had. Heb niet over me heen laten lopen, maar ben er niet blij mee.
.
Ik heb ook dat als ik ergens tegenop zie, ik niet meer van het hier en nu geniet, maar steeds met m’n hoofd ‘daar’ (feitelijk in toekomst dus) al zit. Dan lekt er inderdaad energie weg.
Goed dat je die afspraak afgezegd hebt. Ik heb het meestal bij werk en heb dan ook helemaal geen zin om te gaan. Afzeggen kan dan helaas niet.
Sofie, wat een mooie reactie. De Diva-CAO. Ik vind het een goede
Nu moet die nog vorm gaan krijgen binnen de beperkte mogelijkheden die ik heb qua tijd en pauzes etc. Maar dingen als ‘eerst dat liedje luisteren voordat ik de klas binnenstap’ kunnen natuurlijk altijd. Dankje voor de tips waarmee ik het klein kan houden, want zelf denk ik altijd te groot.
Vandaag was niet zo’n goede dag. Ik was vijf minuten na het begin van de les al boos en dat is echt knap, want ik word helemaal niet snel boos. Ik ben eigenlijk altijd te lief.... Maar nu, ik zei iets tegen een vrouw (dat ze even ergens anders moest gaan zitten) en dat wou ze niet en toen werd ze (in haar taal) boos en ging vervolgens de halve klas zich ermee bemoeien en wilde in discussie met mij over waarom.
Gezegd dat ik met niemand in discussie ga en dat ik zelf met die mevrouw praat en dat het geen klassengesprek is. Toen waren er twee mensen boos op mij, omdat ik niet zo tegen ze had mogen praten. Assistente heeft het voor mij opgenomen en e.e.a. verduidelijkt. Ze was het gelukkig met mij eens. Maar de toon was gezet. Ik voelde me echt niet fijn en had steeds de neiging om mezelf te verontschuldigen tegenover de mensen die niks hadden gezegd. De rest van de dag was raar en ik voel me nog niet normaal. Ik was echt boos en ik ben dat echt nooit. Ik denk dat de drempel bereikt was ofzo.
Dus ik stond wel op de eerste plaats vandaag, maar anders dan ik van tevoren gedacht had. Heb niet over me heen laten lopen, maar ben er niet blij mee.
.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 5 februari 2018 om 19:43
O en ik was ook pislink op een paar pupillen vandaag. Zeker degene die voor de lol een andere juf pootje haakte...dan ben ik echt wel ff fel en laat ik zien dat ik er van schrik en boos word. Ook al is de pupil een uk, dit kan écht niet. Zodra veiligheid in het geding is dan heb je een pittige aan me.
Dus als ze niet je instucties opvolgen ja dan word je boos. Terecht. Ze komen voor onderwijs. Daar zijn regels. Pech voor hun.
En tuurlijk vind je het niet fijn dat het niet gezellig was. Maar uiteindelijk komt men daar niet voor. Ook jij niet.
Dus als ze niet je instucties opvolgen ja dan word je boos. Terecht. Ze komen voor onderwijs. Daar zijn regels. Pech voor hun.
En tuurlijk vind je het niet fijn dat het niet gezellig was. Maar uiteindelijk komt men daar niet voor. Ook jij niet.
maandag 5 februari 2018 om 21:29
Diva x. Sommige dingen kunnen echt niet. Ruzie zoeken met de docent en dat de hele klas er zich mee bemoeit, zijn daar voorbeelden van. En weet je, je hebt een grens getrokken. Voelt rot, is goed. Uiteindelijk ben jij namelijk verantwoordelijk voor het proces in de klas en daarvoor moeten ze dingen van je aannemen. Grammatica, maar ook de regels in de groep. Als je te gezellig en lief bent, nemen ze uiteindelijk niets van je aan.
Hanke, pootje haken kan inderdaad écht niet. Lijkt me naar om te zien dat zulke ukkies dat toch al doen (ongetwijfeld zonder kwaad in de zin, maar toch). Fijn ook dat je weer woorden hebt, en nog zulke wijze voor zoveel mensen ook (zag je ook in een ander topic vandaag). Ik hoop dat je op een pad bent beland dat je veel goeds gaat brengen met therapie.
Snow, wat een heerlijk eetgidsje postte je vandaag. Ik was al halverwege en dacht da's een lekker dieet, toen ik me herinnerde dat het voor mensen die aan willen komen was. En dat ik dat probleem helemaal niet heb. Afijn, zelfs als ik niet de doelgroep ben, lees ik je tips dus graag
Sofie, wat een geniaal idee met die CAO! Ik word altijd blij als ik je aanmoedigende en praktische woorden lees. Ontzettend knap hoe het je lukt om zo'n enorme ontwikkeling door te maken en toch zoveel ruimte te hebben voor uitgebreide reacties aan anderen. Ik reageer de laatste tijd misschien minder, maar ik lees je graag.
Small, bedankt voor je antwoord. Ik hoop dat je verschillende delen snel tenminste een beetje met elkaar gaan overleggen, zodat je iets meer grip krijgt op wat je doet en meemaakt. Want dit lijkt me niet alleen heel zwaar, maar ook een beetje eng. Ik snap trouwens heel goed waarom je er nooit nadacht, want vragen waar je het antwoord onbewust niet van wil weten (omdat dat meer overhoop gooit dan oplost bijv) moet je soms gewoon niet stellen.
x
Hanke, pootje haken kan inderdaad écht niet. Lijkt me naar om te zien dat zulke ukkies dat toch al doen (ongetwijfeld zonder kwaad in de zin, maar toch). Fijn ook dat je weer woorden hebt, en nog zulke wijze voor zoveel mensen ook (zag je ook in een ander topic vandaag). Ik hoop dat je op een pad bent beland dat je veel goeds gaat brengen met therapie.
Snow, wat een heerlijk eetgidsje postte je vandaag. Ik was al halverwege en dacht da's een lekker dieet, toen ik me herinnerde dat het voor mensen die aan willen komen was. En dat ik dat probleem helemaal niet heb. Afijn, zelfs als ik niet de doelgroep ben, lees ik je tips dus graag
Sofie, wat een geniaal idee met die CAO! Ik word altijd blij als ik je aanmoedigende en praktische woorden lees. Ontzettend knap hoe het je lukt om zo'n enorme ontwikkeling door te maken en toch zoveel ruimte te hebben voor uitgebreide reacties aan anderen. Ik reageer de laatste tijd misschien minder, maar ik lees je graag.
Small, bedankt voor je antwoord. Ik hoop dat je verschillende delen snel tenminste een beetje met elkaar gaan overleggen, zodat je iets meer grip krijgt op wat je doet en meemaakt. Want dit lijkt me niet alleen heel zwaar, maar ook een beetje eng. Ik snap trouwens heel goed waarom je er nooit nadacht, want vragen waar je het antwoord onbewust niet van wil weten (omdat dat meer overhoop gooit dan oplost bijv) moet je soms gewoon niet stellen.
x
tobbert wijzigde dit bericht op 24-05-2018 20:46
16.70% gewijzigd
maandag 5 februari 2018 om 21:33
x
Selune, ben je het weekend doorgekomen? Wanneer heb je weer therapie?
Dana, Ernie, alles goed? Tijd niet gezien... Meeschrijven mag nog altijd, en inspringen op de laatste berichten ook. (Geldt ook voor andere meelezers en af-en-toe posters)
Selune, ben je het weekend doorgekomen? Wanneer heb je weer therapie?
Dana, Ernie, alles goed? Tijd niet gezien... Meeschrijven mag nog altijd, en inspringen op de laatste berichten ook. (Geldt ook voor andere meelezers en af-en-toe posters)
tobbert wijzigde dit bericht op 24-05-2018 20:45
31.94% gewijzigd
maandag 5 februari 2018 om 23:11
Ja Hanke en Tobbie, ik weet dat jullie gelijk hebben.
Ik zit alleen (toch
) de hele dag al te denken of ik het wel goed heb gedaan.
Ik denk het wel, maar ik kreeg echt zo’n rare reactie van een man. Maar misschien zegt dat wel meer over hem dan over mij.
Ik heb te maken met volwassenen (18-65) maar ook zij moeten luisteren.
Morgen weer een lange dag, maar nu zonder een precieze voorbereiding, want ik heb genoeg gewerkt vandaag en ik probeer ‘s avonds niets meer te doen. En het loopt toch vaak anders dan ik van tevoren bedenk.
Ik zit alleen (toch
) de hele dag al te denken of ik het wel goed heb gedaan.Ik denk het wel, maar ik kreeg echt zo’n rare reactie van een man. Maar misschien zegt dat wel meer over hem dan over mij.
Ik heb te maken met volwassenen (18-65) maar ook zij moeten luisteren.
Morgen weer een lange dag, maar nu zonder een precieze voorbereiding, want ik heb genoeg gewerkt vandaag en ik probeer ‘s avonds niets meer te doen. En het loopt toch vaak anders dan ik van tevoren bedenk.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 6 februari 2018 om 02:36
Lief dat je naar me vroeg Tobbert. Ik lees nog steeds mee maar over mezelf schrijven vind ik erg spannend.
Deels omdat ik niet in staat ben op iedereen te reageren en deels omdat ik weinig vertrouwen heb in mensen en hier op t forum soms hele nare reacties worden gepost. Gelukkig blijven ze tnt van dit topic af.
Lees dat jullie hard werken! Ook aantal begonnen of bijna starten met emdr...
Sterkte allemaal!
Deels omdat ik niet in staat ben op iedereen te reageren en deels omdat ik weinig vertrouwen heb in mensen en hier op t forum soms hele nare reacties worden gepost. Gelukkig blijven ze tnt van dit topic af.
Lees dat jullie hard werken! Ook aantal begonnen of bijna starten met emdr...
Sterkte allemaal!
anoniem_329061 wijzigde dit bericht op 06-02-2018 22:54
Reden: Eng
Reden: Eng
41.93% gewijzigd
dinsdag 6 februari 2018 om 07:17
Wat ik het gemerkt bij mezelf lieve Sofie, wanneer het me vooral raakt dat een ander misschien boos is, is dat het me dat echt helpt als ik me op zo'n moment realiseer dat de ongemakkelijkheid die ik dan zo diep voel, het gevolg is van het narcistisch misbuik van mijn ma.
Want het gaat verder dan een beetje niet fijn vinden of last hebben van onzekerheid. Als ik dan verwoed mijzelf ga lopen fixen merk ik dat dat niet werkt. Het put me uit en op één of andere manier voelt het liefdeloos. Pas als ik erken, ok -gif van ma, van vroeger - dan komt er ruimte om mezelf gerust te stellen. Mag ik zíjn. En mag raar genoeg de boosheid van de ander óók bestaan. Die vernietigt me niet. Niet meer. Toen was toen. Nu is nu.
Want het gaat verder dan een beetje niet fijn vinden of last hebben van onzekerheid. Als ik dan verwoed mijzelf ga lopen fixen merk ik dat dat niet werkt. Het put me uit en op één of andere manier voelt het liefdeloos. Pas als ik erken, ok -gif van ma, van vroeger - dan komt er ruimte om mezelf gerust te stellen. Mag ik zíjn. En mag raar genoeg de boosheid van de ander óók bestaan. Die vernietigt me niet. Niet meer. Toen was toen. Nu is nu.
hanke321 wijzigde dit bericht op 06-02-2018 13:13
1.97% gewijzigd
dinsdag 6 februari 2018 om 12:28
dinsdag 6 februari 2018 om 13:44
Ik vind het vooral heel knap dat je de neiging om jezelf te verontschuldigen zo goed hebt opgemerkt bij jezelf. Dit is dus blijkbaar wat je wilt doen als je op zo'n duidelijke manier een grens hebt gesteld.Imaginary_Diva schreef: ↑05-02-2018 19:27[...]Ik voelde me echt niet fijn en had steeds de neiging om mezelf te verontschuldigen tegenover de mensen die niks hadden gezegd. De rest van de dag was raar en ik voel me nog niet normaal. Ik was echt boos en ik ben dat echt nooit. Ik denk dat de drempel bereikt was ofzo.
Dus ik stond wel op de eerste plaats vandaag, maar anders dan ik van tevoren gedacht had. Heb niet over me heen laten lopen, maar ben er niet blij mee.
Dit zijn geen fijne situaties (maar wel héél herkenbaar en vaker voorkomend in jouw werkveld) dus voor mij is het heel logisch dat je er niet blij mee bent. Misschien kun je wél blij zijn met het feit dat je een grens hebt gesteld in een situatie die hierom vroeg en even onderzoeken of je ook blij bent met de manier waarop. Als je dit niet bent, kun je zoeken naar een andere, werkende manier.
En jezelf een compliment geven dat je wel een grens hebt gesteld.
Want ik kan me een Diva herinneren die deze situatie 'had laten lopen'.
Groei dus, ik zie groei
@Ernie: je noemt eerdere therapie met omtrekkende bewegingen. Wat zou je er van vinden om jezelf elke keer wanneer er een behoefte is voor zo'n beweging, terug te sturen naar wat je écht wilt? En je therapeut hiervan deelgenoot te maken, zodat ze je hierin kan coachen?
Ik vind het gaaf dat je zelf doorhebt dat je vermijdende strategieën hanteert. Dat is cool!
Verder denk ik wat jij ook al denkt: dat Snow een punt heeft.
Blijft het al met al nog steeds ontzettend confronterend en moeilijk.
Ik heb verder wel de ruimte (gehad) om ieders verhalen te lezen en even na te denken hoe het met een aantal van jullie is die ik al even niet meer heb gezien, maar geen ruimte meer om er op te reageren of naar te vragen.
Het gaat goed met me, alleen heeft therapie weer zoveel in gang gezet, dat heeft even tijd nodig om een mooi plekje in mij te krijgen. Daar gaat mijn aandacht nu naar uit. En mijn energie. En alles eigenlijk
.
dinsdag 6 februari 2018 om 14:11
Hej Sophie dat is zo, ik vermijd snel. Maar al met al zijn er toch ook diverse therapeuten geweest die hun handen van me af trokken (te complex-uitbehandeld etc) en ook die zelf zo'n grote afweer hadden tav mijn verhaal dat het er gewoon nooit over ging. Dan had ik met angst en beven er iets over durven zeggen en dat was het dan.
En nu heb ik dan toch een psych die het aan kan horen. Is misschien nog wel enger...
En nu heb ik dan toch een psych die het aan kan horen. Is misschien nog wel enger...
