Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 februari 2018 om 23:02
Eens met Sofie, Snow. Slim dat vakje in je agenda voor zelfzorg.
Ik had dat vandaag ook ingepland, al was het maar een half uur en had ik langer gewild. Ik was eigenlijk om 12:30 klaar met m’n werk, maar ben nog tot 16:15 bezig geweest
En van 18-21 hadden we nog een bijeenkomst en we zouden met collega’s samen eten. Dus ben ik zodra het kon nog even ergens een kopje koffie gaan drinken. En toen ik daar zat, voelde ik pas hoe moe ik eigenlijk was en besefte ik dat ik weer te lang doorgegaan was. Maar was wel even lekker, een half uurtje voor mezelf.
Ben nu pas een uurtje thuis en heel moe. Ik ga nu slapen, anders ben ik morgen niks waard. Die kans is best groot, maar gelukkig maar halve dag (morgen echt!)
Welterusten allemaal!
Ik had dat vandaag ook ingepland, al was het maar een half uur en had ik langer gewild. Ik was eigenlijk om 12:30 klaar met m’n werk, maar ben nog tot 16:15 bezig geweest
En van 18-21 hadden we nog een bijeenkomst en we zouden met collega’s samen eten. Dus ben ik zodra het kon nog even ergens een kopje koffie gaan drinken. En toen ik daar zat, voelde ik pas hoe moe ik eigenlijk was en besefte ik dat ik weer te lang doorgegaan was. Maar was wel even lekker, een half uurtje voor mezelf.Ben nu pas een uurtje thuis en heel moe. Ik ga nu slapen, anders ben ik morgen niks waard. Die kans is best groot, maar gelukkig maar halve dag (morgen echt!)
Welterusten allemaal!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 1 februari 2018 om 23:40
Sterkte vannacht en morgen, Selune! Ik denk aan je.
Bedankt voor je update Small, heftig dat je deeltjes eigenlijk het contact met elkaar helemaal verloren lijken te zijn. Is dat sinds de werkcursus erger geworden of is het daar ontstaan of weet je dat niet? (Of haal ik nu mensen door elkaar?). Wel dapper dat je in het boek gaat lezen. Lezen kan geen kwaad. Door alleen te lezen gebeurt er niets. Ik denk trouwens dat je hier best over mag schrijven, dit is geen taboe volgens mij, maar ik kan me indenken dat je het ook vanwege privacy niet te lang wil laten staan.
Diva, was de bijeenkomst wel een beetje leuk? En morgen niet alleen een halve dag, maar ook wat drinken en eten en pauze enzo? Een kleine pauze mag ook in een halve dag!
Inmiddels weet ik niet meer waarop ik nog wilde reageren van de vorige pagina, dus ik ga maar naar bed. Ben een beetje moe, geloof ik...
Bedankt voor je update Small, heftig dat je deeltjes eigenlijk het contact met elkaar helemaal verloren lijken te zijn. Is dat sinds de werkcursus erger geworden of is het daar ontstaan of weet je dat niet? (Of haal ik nu mensen door elkaar?). Wel dapper dat je in het boek gaat lezen. Lezen kan geen kwaad. Door alleen te lezen gebeurt er niets. Ik denk trouwens dat je hier best over mag schrijven, dit is geen taboe volgens mij, maar ik kan me indenken dat je het ook vanwege privacy niet te lang wil laten staan.
Diva, was de bijeenkomst wel een beetje leuk? En morgen niet alleen een halve dag, maar ook wat drinken en eten en pauze enzo? Een kleine pauze mag ook in een halve dag!
Inmiddels weet ik niet meer waarop ik nog wilde reageren van de vorige pagina, dus ik ga maar naar bed. Ben een beetje moe, geloof ik...
vrijdag 2 februari 2018 om 11:02
Hoi lieverds, val wat stil de laatste tijd maar dat heb ik IRL ook dus wat dat betreft ben ik congruent. Peut moest afzeggen de vorige keer waardoor er bijna een maand zit tussen de sessie van vandaag en de vorige. De interval met die daarvóór was ook al 3 wkn., ik merk dat dat te lang is en voel me een beetje 'uit proces' , wat een wat verloren gevoel geeft. Later vandaag ga ik naar haar toe en gaan we evalueren wat de emdr heeft opgeleverd.
Ik voel me matig. Heb weinig zin in dingen, veel plantjesdagen.
Verder heb ik flink wat geluidsoverlast gehad ivm werkzaamheden wat veel van me vroeg.
Ik kon wel naar zelfhulpgedoe gaan reizen. Het was lang geleden dat ik daar de puf voor had en het was fijn om de mensen daar te zien. Afgelopen keer was ik waarschijnlijk toch te moe naderhand en heb dat de dagen erop moeten bezuren. Ik wilde wel werken en naar de sauna maar ik ben beide keren voor ik er was omgedraaid en uiteindelijk met medicatie thuis mijn rust moeten pakken. Nou ja beter ten halve gekeerd...
Er lijken minder vernietigende oordelen in mijn hoofd te zijn; ik kan wat sneller voorzien of een situatie wel of niet voor mij te doen is, daar mijn plannen/verwachtingen op aanpassen en ik kan sneller, met minder innerlijk commentaar, hulpbronnen inschakelen. Maar dat maakt niet dat ik méér kan. En dát vinnik natuurlijk niet zo leuk.
Verder is door de emdr vóór kerst iets met mijn gevoeligheid gebeurd waardoor ik pijntjes en paniek van mensen om me heen via de ether (meer) mee krijg. Ik merk dat ik me meer in moet spannen om de energie bij de ander te laten en moet regelmatig eea wegboeren. Het gebeurt nogal eens dat ik een soort doffe hoofdpijn heb die te maken heeft met het niet welbevinden van iemand in mijn omgeving.
Ik lees jullie maar heb even weinig woorden. Dat vind ik naar want zo lijk ik zo eenzijdig te communiceten. Maar vaak lukt het niet om een post terug te halen en qouten is niet gebruikelijk in dot topic. Daardoor ben ik vaak de draad al kwijt. Ook is er vaak weinig taal. Vind jullie stoer, dat Sun de emdr aangaat, Sofie met de coach en zelfobservatie aan de slag is (en qua lijf steeds meer 'ja' voelt), als ik Pruttel en Tobbert lees dan voel ik me een soort gekoesterd 'thuis' en bij Snow is de volhardende traag maar gestaag zo inspirerend! En dan heb ik het niet eens over Knuff, die minder vaak post maar bij wat ze post zo'n ontwikkeling laat zien dat ik alleen maar trots en liefde kan voelen...
En BeMe en Small gaan de enge dingen hoe zwaar ook wel aan...ik vergeet nu vast wat namen (hoe is het met je been ?)
Ik voel me matig. Heb weinig zin in dingen, veel plantjesdagen.
Verder heb ik flink wat geluidsoverlast gehad ivm werkzaamheden wat veel van me vroeg.
Ik kon wel naar zelfhulpgedoe gaan reizen. Het was lang geleden dat ik daar de puf voor had en het was fijn om de mensen daar te zien. Afgelopen keer was ik waarschijnlijk toch te moe naderhand en heb dat de dagen erop moeten bezuren. Ik wilde wel werken en naar de sauna maar ik ben beide keren voor ik er was omgedraaid en uiteindelijk met medicatie thuis mijn rust moeten pakken. Nou ja beter ten halve gekeerd...
Er lijken minder vernietigende oordelen in mijn hoofd te zijn; ik kan wat sneller voorzien of een situatie wel of niet voor mij te doen is, daar mijn plannen/verwachtingen op aanpassen en ik kan sneller, met minder innerlijk commentaar, hulpbronnen inschakelen. Maar dat maakt niet dat ik méér kan. En dát vinnik natuurlijk niet zo leuk.
Verder is door de emdr vóór kerst iets met mijn gevoeligheid gebeurd waardoor ik pijntjes en paniek van mensen om me heen via de ether (meer) mee krijg. Ik merk dat ik me meer in moet spannen om de energie bij de ander te laten en moet regelmatig eea wegboeren. Het gebeurt nogal eens dat ik een soort doffe hoofdpijn heb die te maken heeft met het niet welbevinden van iemand in mijn omgeving.
Ik lees jullie maar heb even weinig woorden. Dat vind ik naar want zo lijk ik zo eenzijdig te communiceten. Maar vaak lukt het niet om een post terug te halen en qouten is niet gebruikelijk in dot topic. Daardoor ben ik vaak de draad al kwijt. Ook is er vaak weinig taal. Vind jullie stoer, dat Sun de emdr aangaat, Sofie met de coach en zelfobservatie aan de slag is (en qua lijf steeds meer 'ja' voelt), als ik Pruttel en Tobbert lees dan voel ik me een soort gekoesterd 'thuis' en bij Snow is de volhardende traag maar gestaag zo inspirerend! En dan heb ik het niet eens over Knuff, die minder vaak post maar bij wat ze post zo'n ontwikkeling laat zien dat ik alleen maar trots en liefde kan voelen...
En BeMe en Small gaan de enge dingen hoe zwaar ook wel aan...ik vergeet nu vast wat namen (hoe is het met je been ?)
vrijdag 2 februari 2018 om 12:15
@Hanke, reageren is niet verplicht, he. Ik denk dat we hier allemaal ups en downs hebben, maar we zitten wel gezellig bij elkaar in dit topic.
Fijn dat de vernietigende oordelen zich steeds meer koest houden. EMDR is al zwaar genoeg zonder geluidsoverlast, niet gek dat je stress ervaart. Hopelijk zitten er vanaf nu geen wekenlange intervallen meer in de therapie. Succes vanmiddag.
Ik las je gisteren trouwens in een ander topic en ik vond je beschrijving van hoe je gevoelig bent voor anderen en daarom niet zozeer voor jezelf, zo treffend.
Fijn dat de vernietigende oordelen zich steeds meer koest houden. EMDR is al zwaar genoeg zonder geluidsoverlast, niet gek dat je stress ervaart. Hopelijk zitten er vanaf nu geen wekenlange intervallen meer in de therapie. Succes vanmiddag.
Ik las je gisteren trouwens in een ander topic en ik vond je beschrijving van hoe je gevoelig bent voor anderen en daarom niet zozeer voor jezelf, zo treffend.
vrijdag 2 februari 2018 om 12:52
Ja dat is wel hoe het werkt voor mij Snow. De laatste maanden heb ik een vinkjesbeleid (3 groene Vtjes is volwaardige voeding, op het geschikte tijdstip, en voldoende gedronken) waardoor ik mijn zelfhulppersoon elke maaltijd app. Dat maakt dat ik het niet alleen doe. Niks moet. Niet appen is ook ok maar door de zelfzorg zo voorop te stellen is er minder ruimte voor zelfverwaarlozing...
vrijdag 2 februari 2018 om 12:57
Ja, zelfzorg in de zin van eten en slapen en zo moet je bewust plannen en voorbereiden. Ik heb vroeger wel eens gehad dat ik geen eten in huis had en alleen daarom dus niet kon eten die avond. Het is echt iets wat je moet leren. Zelfs eraan denken om op tijd boodschappen te doen. Reminders instellen is slim. Een zelfhulppersoon als lieve stok achter de deur ook.
Denk je dat het ooit in je systeem gaat zitten? Dat het automatisch wordt?
Denk je dat het ooit in je systeem gaat zitten? Dat het automatisch wordt?
vrijdag 2 februari 2018 om 13:32
Hoef je geen sorry voor je zeggen hoor Snow. Dat ik dit zo open durf te delen (met jou/hier op het topic) vind ik heel wat. Voelt best kwetsbaar om hier zo eerlijk over te zijn.
Gebrek aan hoop/perspectief schijnt ook bij cptss te horen. Vind ik fijner klinken dan dat ik onvoldoende gemotiveerd oid zou zijn. Heb ooit een topic geopend dat ik moeite heb met 'willen'. Is volgens mij van hetzelfde laken en pak.
Gebrek aan hoop/perspectief schijnt ook bij cptss te horen. Vind ik fijner klinken dan dat ik onvoldoende gemotiveerd oid zou zijn. Heb ooit een topic geopend dat ik moeite heb met 'willen'. Is volgens mij van hetzelfde laken en pak.
vrijdag 2 februari 2018 om 17:29
@ Smallthings: ik was gisteravond zo moe dat ik jouw post helemaal over het hoofd gezien heb. Sorry! Knap dat je durft en kunt schrijven hoe het op dit moment gaat. Lijkt me raar dat je therapeut met een ander deeltje Smallthings gesproken heeft en dat je dat achteraf hoort. Hiermee zeg ik niet dat ik jou raar vindt he! Ik ervaar mezelf niet in verschillende delen en ik kan me daarom moeilijk voorstellen hoe dat zou zijn. Maar door Sofies heldere beschrijvingen van hoe dat bij haar werkt hier in het topic begrijp ik het steeds beter.
Small, ookal gaat het misschien nog niet zoals jij wilt, je gaat deze therapie toch maar mooi aan en je doet je best er iets uit te halen. Dat is voor nu genoeg. Natuurlijk wil je sneller en dit al kunnen en zover al zijn. Maar je bent net begonnen en het is niet niks waarvoor je daar zit, dus dat is niet na een paar sessies opgelost. Je doet wat je kunt en dat is goed, zelfs al heel dapper.
@ Selune: ik hoop dat de emdr veilig voor je was en dat je nu goed voor jezelf aan het zorgen bent.
Hanke
Ik lasmijn post van gisteravond terug, waarin ik zeg dat ik vandaag echt maar een halve dag ga werken. Ik moet bekennen dat dit erg mislukt is, ben pas net thuis.
En goed eten en drinken is er ook bijna helemaal bij ingeschoten. Dus nu lekker met warm vest en thee op de bank. Even bijkomen en vanavond weer naar het koor. Ik ben doodop, maar hopelijk krijg ik er toch een beetje energie van.
Small, ookal gaat het misschien nog niet zoals jij wilt, je gaat deze therapie toch maar mooi aan en je doet je best er iets uit te halen. Dat is voor nu genoeg. Natuurlijk wil je sneller en dit al kunnen en zover al zijn. Maar je bent net begonnen en het is niet niks waarvoor je daar zit, dus dat is niet na een paar sessies opgelost. Je doet wat je kunt en dat is goed, zelfs al heel dapper.
@ Selune: ik hoop dat de emdr veilig voor je was en dat je nu goed voor jezelf aan het zorgen bent.
Hanke
Ik lasmijn post van gisteravond terug, waarin ik zeg dat ik vandaag echt maar een halve dag ga werken. Ik moet bekennen dat dit erg mislukt is, ben pas net thuis.
En goed eten en drinken is er ook bijna helemaal bij ingeschoten. Dus nu lekker met warm vest en thee op de bank. Even bijkomen en vanavond weer naar het koor. Ik ben doodop, maar hopelijk krijg ik er toch een beetje energie van.
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 03-02-2018 22:43
Reden: Spelling
Reden: Spelling
0.47% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zaterdag 3 februari 2018 om 09:16
Dag dames, ik hoop dat ik even mag meeschrijven hier. Ik heb in het begin van het topic (deel 1) regelmatig meegelezen, maar er wordt zoveel geschreven dat ik het niet meer heb bijgehouden. Ken jullie verhalen dus ook (nog) niet, maar dat komt misschien wel.
Ik heb een ander account aangemaakt, omdat mijn verhaal bij veel mensen uit mijn omgeving bekend is, maar ik wil niet dat dat gekoppeld wordt aan de andere reacties van mijn andere account. Want ik schaam me...
Ik heb meer dan 15 jaar geleden een trauma opgelopen op een vakantie waar ik heel ziek en eenzaam was, en niet naar huis kon. Daarna had ik heel veel klachten, maar pas na jaren bedacht ik me dat ik gewoon een trauma had. 1 keer Emdr gehad, wat geweldig hielp op 1 klacht waar ik het meeste last van had.
Jarenlang goed kunnen functioneren.
En nu... nu is het opeens allemaal terug. Heel plotseling en heel heftig. Er zijn wat dingen gebeurd die het deden triggeren en ik krijg het niet meer weggepropt.
Nu ben ik de hele dag doodsbang, kan niet goed eten, heb steeds diarree, durf niks meer te doen, pieker me suf. Ik ben er zo verdrietig van.
Ik weet dat ik er niks aan kan doen, dat het iedereen kan overkomen. Maar waarom ik me schaam en het zo erg vind: ik ben zelf hulpverlener en geef zelf angstbehandelingen en zelfs EMDR. Maar ik kan het nu niet op mezelf toepassen en dat voelt als zo enorm falen. Ik voel me niet alleen een paniekhaas en zwak, maar ook nog eens een slechte hulpverlener...
En ja, ik wéét dat dat disfunctionele gedachten zijn, die niet waar zijn, maar zo voelt het niet.
En de ochtenden... poeh, wat zijn die erg... hebben jullie dat ook?
Ik heb een ander account aangemaakt, omdat mijn verhaal bij veel mensen uit mijn omgeving bekend is, maar ik wil niet dat dat gekoppeld wordt aan de andere reacties van mijn andere account. Want ik schaam me...
Ik heb meer dan 15 jaar geleden een trauma opgelopen op een vakantie waar ik heel ziek en eenzaam was, en niet naar huis kon. Daarna had ik heel veel klachten, maar pas na jaren bedacht ik me dat ik gewoon een trauma had. 1 keer Emdr gehad, wat geweldig hielp op 1 klacht waar ik het meeste last van had.
Jarenlang goed kunnen functioneren.
En nu... nu is het opeens allemaal terug. Heel plotseling en heel heftig. Er zijn wat dingen gebeurd die het deden triggeren en ik krijg het niet meer weggepropt.
Nu ben ik de hele dag doodsbang, kan niet goed eten, heb steeds diarree, durf niks meer te doen, pieker me suf. Ik ben er zo verdrietig van.
Ik weet dat ik er niks aan kan doen, dat het iedereen kan overkomen. Maar waarom ik me schaam en het zo erg vind: ik ben zelf hulpverlener en geef zelf angstbehandelingen en zelfs EMDR. Maar ik kan het nu niet op mezelf toepassen en dat voelt als zo enorm falen. Ik voel me niet alleen een paniekhaas en zwak, maar ook nog eens een slechte hulpverlener...
En ja, ik wéét dat dat disfunctionele gedachten zijn, die niet waar zijn, maar zo voelt het niet.
En de ochtenden... poeh, wat zijn die erg... hebben jullie dat ook?
zaterdag 3 februari 2018 om 09:23
Oja, qua behandeling: ik gebruik al heel lang een AD, wat me goed helpt. En nu wat pammetjes, die de spanning overdag draaglijk maken als ik het echt niet meer volhoudt. Maar ik ben een beetje bang van die dingen (afhankelijkheid enzo).
Voordeel van zelf hulpverlener zijn is dat ik wel de wegen ken hierbinnen en dat ik al heel snel met EMDR kan beginnen.
Voordeel van zelf hulpverlener zijn is dat ik wel de wegen ken hierbinnen en dat ik al heel snel met EMDR kan beginnen.
zaterdag 3 februari 2018 om 10:03
Gisteren een iets benadering bij de therapie. En goede vriendin die ook EMDR heeft gehad vertelde dat bij haar een veilige plek verankerd werd, waar ze na oefening ook naar terug kon gaan als de sessies of de herbelevingen te erg werden. Dat vond mijn therapeute en goed idee, dus daar hebben we aan gewerkt.
Dat op zich was al fijn, maar ik merk dat vooral het feit dat ze geluisterd heeft dat ik het niet goed aankan en hulp nodig heb om dit door te komen, dat ze naar mijn grens luisterde me helpt. Dat geeft wat opluchting.
Tegelijk blijft het vechten, maar ik voel me wel serieus genomen door haar.
Zizozaza, welkom. Ik kan de worden even niet echt vinden, dus sluit me bij snow aan.
Dat op zich was al fijn, maar ik merk dat vooral het feit dat ze geluisterd heeft dat ik het niet goed aankan en hulp nodig heb om dit door te komen, dat ze naar mijn grens luisterde me helpt. Dat geeft wat opluchting.
Tegelijk blijft het vechten, maar ik voel me wel serieus genomen door haar.
Zizozaza, welkom. Ik kan de worden even niet echt vinden, dus sluit me bij snow aan.
Forever is a hell of a long time
zaterdag 3 februari 2018 om 12:39
O wow Selune, wat fijn dat je eindelijk dat mag gaan ervaren, dat je serieus genomen voelt. Klinkt als een essentiële positieve stap.
Ik ben gisteren bij de peut geweest en verder ge emdrt. Was een erg heftige sessie voor mij. Ben door de weerstand heen gegaan...was echt bang dat ik iets agressiefs zou gaan doen maar peut moedigde me aan door te gaan.
Alles wat ik altijd al beweerd en gezegd en ervaren heb, toont zich, krijgt de ruimte, mag er zijn. De hardnekkigheid waarmee jongere stukken in mij aangeven hoe naar het is om in het lijf te zijn met wat het heeft moeten ervaren, komt aan bod en ik uitte mijn onmacht daarin. Mijn band met God/spiritualiteit/liefdevolle energie komt in de emdr langs op het moment dat ik écht niet weet wat ik moet doen, dat ik niet weet hoe onvoorwaardelijk te accepteren en lief te hebben. Dan doet Dat mee, ik stuur het niet, het is een natuurlijk oer achtig voelend proces waar ik in duik.
Ik voelde gisteren voor het eerst waardering naar mij als jong puur wezen ipv de weerzin die ik steeds ervoer bij het zien van het verwaarloosde kind in mij. Dat stuk was ook woest dat ik meteen de lichamelijke ongemakken wilde aanpakken die ze deelde waar ipv met haar het contact aan te gaan. Dat wat toen daar zoveel heeft meegemaakt, is in veel opzichten beter in staat om liefdevol en gelijkwaardig en respectvol te zijn dan dat ik dat doe. Pas gisteren, toen ik haar in me op moest nemen van peut, voelde ik me daarna meer lijken op al die prettige, ruimharige mensen (mijn vrienden) om me heen. Ik voelde me toch vaak de neanderthaler onder hen, met mijn botte hebberige gedrag. Hoe ze zijn trekt me aan, maar voelde me nooit één van hen. Nu viel het kwartje: ik ben óók zo!
Verder de 'hit by a
' ervaring dus veel spectaculairs zal ik niet ondernemen vandaag.
Huiswerk meegekregen. Opdracht met tekenen waar ik naar toe wil qua Hanke en dat wat ik nog buiten me plaats. Hoe dat 1 geheel wordt, in stapjes. Ben benieuwd hoe dat er uit gaat zien...zeker tav lijf enzo.
Ik ben gisteren bij de peut geweest en verder ge emdrt. Was een erg heftige sessie voor mij. Ben door de weerstand heen gegaan...was echt bang dat ik iets agressiefs zou gaan doen maar peut moedigde me aan door te gaan.
Alles wat ik altijd al beweerd en gezegd en ervaren heb, toont zich, krijgt de ruimte, mag er zijn. De hardnekkigheid waarmee jongere stukken in mij aangeven hoe naar het is om in het lijf te zijn met wat het heeft moeten ervaren, komt aan bod en ik uitte mijn onmacht daarin. Mijn band met God/spiritualiteit/liefdevolle energie komt in de emdr langs op het moment dat ik écht niet weet wat ik moet doen, dat ik niet weet hoe onvoorwaardelijk te accepteren en lief te hebben. Dan doet Dat mee, ik stuur het niet, het is een natuurlijk oer achtig voelend proces waar ik in duik.
Ik voelde gisteren voor het eerst waardering naar mij als jong puur wezen ipv de weerzin die ik steeds ervoer bij het zien van het verwaarloosde kind in mij. Dat stuk was ook woest dat ik meteen de lichamelijke ongemakken wilde aanpakken die ze deelde waar ipv met haar het contact aan te gaan. Dat wat toen daar zoveel heeft meegemaakt, is in veel opzichten beter in staat om liefdevol en gelijkwaardig en respectvol te zijn dan dat ik dat doe. Pas gisteren, toen ik haar in me op moest nemen van peut, voelde ik me daarna meer lijken op al die prettige, ruimharige mensen (mijn vrienden) om me heen. Ik voelde me toch vaak de neanderthaler onder hen, met mijn botte hebberige gedrag. Hoe ze zijn trekt me aan, maar voelde me nooit één van hen. Nu viel het kwartje: ik ben óók zo!
Verder de 'hit by a
' ervaring dus veel spectaculairs zal ik niet ondernemen vandaag.Huiswerk meegekregen. Opdracht met tekenen waar ik naar toe wil qua Hanke en dat wat ik nog buiten me plaats. Hoe dat 1 geheel wordt, in stapjes. Ben benieuwd hoe dat er uit gaat zien...zeker tav lijf enzo.
zaterdag 3 februari 2018 om 12:45
Dank voor jullie lieve woorden.
Ja, ik hoop ook dat ik er een betere hulpverlener door word. Ooit.
Ik werk wel nog, omdat ik zeker weet dat afleiding me beter helpt dan thuis de hele tijd in angst te zitten. Gelukkig lukt het me nog goed om me op de ander te concentreren meestal. En ik doe al heel lang dit werk, dus deels gaat het ook gewoon op ervaring.
En er zijn mensen die ervanaf weten, die reageren heel lief gelukkig. Ik heb ook een gezin, die weten het natuurlijk ook.
Snowkitty, fijn om te lezen dat anderen er soms zelf ook niet alleen uitkomen, ook al ken je de theorie en weet je hoe het werkt. Niet fijn voor jou, maar het maakt dat ik me iets minder een loser voel X-D
Selune, die veilige plek is inderdaad een goed idee. Zou je er ook een weten? Ik vind het nu even heel lastig om fijne herinneringen op te roepen. Alles is beladen of te wazig om goed te voelen.
Fijn ook dat je dit soort dingen ook gewoon durft te bespreken met je psycholoog.
Ja, ik hoop ook dat ik er een betere hulpverlener door word. Ooit.
Ik werk wel nog, omdat ik zeker weet dat afleiding me beter helpt dan thuis de hele tijd in angst te zitten. Gelukkig lukt het me nog goed om me op de ander te concentreren meestal. En ik doe al heel lang dit werk, dus deels gaat het ook gewoon op ervaring.
En er zijn mensen die ervanaf weten, die reageren heel lief gelukkig. Ik heb ook een gezin, die weten het natuurlijk ook.
Snowkitty, fijn om te lezen dat anderen er soms zelf ook niet alleen uitkomen, ook al ken je de theorie en weet je hoe het werkt. Niet fijn voor jou, maar het maakt dat ik me iets minder een loser voel X-D
Selune, die veilige plek is inderdaad een goed idee. Zou je er ook een weten? Ik vind het nu even heel lastig om fijne herinneringen op te roepen. Alles is beladen of te wazig om goed te voelen.
Fijn ook dat je dit soort dingen ook gewoon durft te bespreken met je psycholoog.
zaterdag 3 februari 2018 om 12:58
is voldoende...en deze laatste zin mag je ook gewoon laten voor wat het is. Hoi!
zaterdag 3 februari 2018 om 13:30
Die veilige plek mocht ik zelf maken, losse elementen bij elkaar stoppen. Het hoefde niet te kloppen met de werkelijkheid. in de vorm van een fijne herinnering lukt het me niet, maar op deze manier wel. Een 'kamer' die ik zelf in kan richten en waar allen datgene en diegenen kunnen komen waar ik iets aan heb.
Zizozaza als je je prettig voelt om hier te posten is het toch goed, er schrijven mensen met allerlei achtergronden mee, dat maakt niets uit
Hanke wat mooi, het klinkt goed. Ik begrijp dat je het gevoel hebt onder een bus gelegen te hebben, dat is herkenbaar
Zizozaza als je je prettig voelt om hier te posten is het toch goed, er schrijven mensen met allerlei achtergronden mee, dat maakt niets uit
Hanke wat mooi, het klinkt goed. Ik begrijp dat je het gevoel hebt onder een bus gelegen te hebben, dat is herkenbaar
Forever is a hell of a long time
zaterdag 3 februari 2018 om 23:13
Wauw Selune, wat een waardevol iets. Wat je schrijft is zo ontzettend belangrijk. Er wordt nu wel naar je geluisterd. Je hebt iets te zeggen.
Mijn hart wordt er helemaal warm van.
@Hanke, ik vind het zo mooi dat je dit mag ervaren. En wat heb je de woorden toch knap gevonden om te omschrijven wat er in je allemaal gebeurt. Dank je wel voor het delen.
@Zizo, of je ergens 'past' kun je alleen zelf bepalen. Er is in dit topic in ieder geval geen checklist van akelige ervaringen waaraan je moet voldoen voordat je mee mag schrijven of lezen. De checklist bestaat uit één enkel puntje, geloof ik: 'lees en schrijf je met respect waardoor het veilig is hier voor iedereen die hier wil zijn'. Jouw antwoord op deze vraag is zeker weten 'ja', dus: wees welkom.
Ik vind het heel rot voor je dat je last hebt van je trauma en daarnaast ook nog eens een berg schaamte eroverheen krijgt. Ik herken veel van wat je daarover schrijft. Weten dat de schaamte nutteloos en niet helpend is, maakt niet dat die daardoor verdwijnt. En dat hoeft ook niet. Je mag je schamen (ook al vind ik het geen terechte schaamte). Het mag wel.
Mijn psycholoog vertelt af en toe over therapie die ze zelf nodig heeft gehad (en soms nog nodig heeft) en voor mij werkt dit heel helpend. Ze weet waar ze het over heeft. Niet uit de boekjes, maar vanuit haarzelf. Daarnaast voel ik me daardoor 'meer mens'. Ik ben dan minder een patiënt of client, maar meer gewoon een mens die een probleem ervaart.
Dus.... ik weet niet of het je helpt, misschien niet. En toch wil ik het gezegd hebben: ik hoef geen alwetende, verstandige, slimme therapeut die mij 'beter' gaat maken. Ik wil een therapeut die heeft gevoeld waar ze het over heeft, die mij behandelt als de mens die ze zelf had kunnen zijn en die begrijpt in wat voor proces ik zit. Jij bent zo'n therapeut. Daar mag je trots op zijn.
