Paniek door de herbelevingen - deel VI

.

Knuffel, wat een indrukwekkend stuk heb je geschreven. En wat ben ik blij voor je dat je zo hebt doorgezet en deze therapeuten een kans hebt gegeven. Dat dit je nu aan het opleveren is. Een leven met echtheid, in het nu, steeds meer in het nu. Ik ben trots op je!

voor de berg! Wat dat betreft heb je een geweldige nickname gekozen, @Knuffelbeertjes!

@ Sofie: nee niet meer gezongen. Deze week is er geen repetitie, maar volgende week ga ik weer. En dan ga ik meteen lid worden. Ik zing trouwens soms wel met de radio of karaokevideos op YouTube, maar alleen als ik alleen thuis ben

Fijn om te lezen dat er dingen in jou aan het veranderen zijn!
Dat je steeds meer jij wordt. Wat je schrijft over graag in de massa willen verdwijnen, herken ik wel. Ik probeer dat ook, maar het lukt niet echt. Ik probeer maar te accepteren dat het niet erg is om anders te zijn. Normaal is ook maar zo normaal he. Daarom zeggen man en ik altijd dat we niet normaal zijn

@ Knuffel, wat een mooie post! Ik heb hem natuurlijk helemaal gelezen. Ik lees graag hoe het met je gaat. Ik lees hele mooie inzichten en ik ben zo blij dat je inmiddels inziet wat voor een twee fantastische therapeuten je hebt.
Knap en ook confronterend hoe je bepaalde dingen aan het onderzoeken bent. Ik lees dat het een heel intensief proces is. Maar je gaat het aan en je komt steeds dichter bij je ware zelf. Je ware zelf die je zolang onderdrukt en verstopt hebt, maar nu je laagje voor laagje aan het verwerken bent, komt er een hele mooie Knuffel tevoorschijn. Ik ben blij dat je die leuke, mooie en lieve Knuffel ook steeds meer zelf gaat zien. Die Knuffel mag er zijn en is het waard om gezien te worden!

@ EV: jij hebt ook dappere beslissingen genomen over de EMDR. Fijn dat de therapeut prettig overkwam. Dat is heel belangrijk natuurlijk. Wanneer heb je de eerste sessie?

Met mij gaat het wat beter sinds ik bij de loopbaancoach geweest ben. Ik heb de afgelopen twee weken ‘s avonds niet meer gewerkt en de verwachte onrust bleef eigenlijk uit. Ik heb maar een keer slecht geslapen omdat ik niks op papier had gezet en die les ging, mede door de zenuwen, ook niet zo goed. Maar voor de rest kwam ik met spontane improvisatie een heel eind. Het speelt wel mee dat ik momenteel kleinere klassen heb, maar ik moet nog steeds gedifferentieerd werken.

Gisteren ben ik weer bij hem geweest en we hebben het o.a. over effectief versus efficiënt werken gehad. Ik vind het vaak te belangrijk dat mijn leerlingen mij aardig vinden en ga o.a. daardoor voor ze rennen en vliegen. Door bijvoorbeeld snel een nieuwe opdracht te bedenken als iemand ergens sneller dan verwacht mee klaar is. Of door dat al in te calculeren in mijn planning. Gevolg: ik ben er uren mee bezig of ben tijdens de les voortdurend bezig met ‘gaten stoppen’ en vraag te veel van mijzelf. Hij vroeg: wil je de dingen goed doen of wil je de goede dingen doen? Oftewel: het doel versus het proces of vorm. Hij denkt dat ik op dit moment teveel bezig ben de dingen goed te doen en dat ik mezelf de vraag moet stellen of dat bijdraagt aan het doel: dat mijn leerlingen de basis van het Nederlands leren. Daar moet ik nog eens goed over nadenken.

Hij vond dat ik de afgelopen twee weken goed bezig was geweest en dat er toch al iets veranderd was. Het is moeilijk voor hem om mij hierin echt goed te kunnen ondersteunen, omdat de verandering van gedrag echt vanuit mijzelf moet komen, maar ik ben blij met het klankbord. Ik heb de afgelopen weken meer rust ervaren ookal had ik dat niet verwacht. Ik hoop dat ik mijn voornemen om ‘s avonds niet meer te werken kan volhouden als mijn klassen weer groter worden.

Dus: minder werken met als gevolg meer rust is gelukt
Nu nog meer van de pauze benutten en qua eten en drinken beter voor mijzelf zorgen, want dat gaat nog niet zo goed. Leerpuntje voor de komende weken.

Knuffels voor de voorraad

@Diva, wat beschrijf je een mooie ontwikkeling, de eerste stappen zijn gezet . Je hebt best wel wat dingen inzichtelijk gekregen (zoals bijvoorbeeld het in de ren- en vliegstand gaan op het moment dat je aardig gevonden wilt worden) waar je iets mee kunt en praktisch heb je direct e.a. veranderd, wat nog goed voelt ook
Misschien heeft je coach nu het idee dat hij niet zoveel voor je kan betekenen, ik krijg met deze resultaten een heel andere indruk.

@Selune, heb je nog in gesprek kunnen gaan met je psych over hoe de EMDR iets minder eng voor je kan worden? Oké, sorry, het woord 'eng' dekt de lading niet. Nog niet een beetje. Ik weet alleen even geen ander woord. Wil je er over schrijven?

@Knuff: kun je domino-moment in de woordenlijst opnemen? Ik vond t een goede suggestie van Tobbert, lees m hier, in andere woorden, best regelmatig.

:hug::hug::hug::hug:hug::hug::hug: voor de voorraad!

@ Sofie: hij zei dat hij een beetje aan het zoeken was hoe hij mij het beste kan ondersteunen. Ik ga over een paar weken nog een keer naar hem toe en in de tussentijd ga ik de Big Five persoonlijkheidstest invullen. Hij zei: misschien kunnen we daar vanuit een andere invalshoek (en meer gespreksstof) krijgen. Maar hij zegt ook dat het traject niet lang hoeft te duren. Ik wou er na twee keer niet meteen mee stoppen, dus kijken of ik nog wat wijzer word van die test. Ik ken het wel, maar nog nooit een Nederlandse versie ingevuld en ik kreeg ook twee keer een andere uitslag.

Ik heb inmiddels twee keer EMDR gehad. Er gebeurd wel heel duidelijk iets, in die zin is het positief. Het is niet minder eng en ik merk nu eigenlijk pas hoe slecht het gaat, wat ik vreselijk eng vind. Ik heb m'n agenda een heel groot deel leeggemaakt, alleen studie "doe" ik nog, maar heb me op m'n (vrijwilligers) werk ziekgemeld en zeg bijna al m'n afspraken af. Afleiding is goed volgens mijn therapeute, maar het lukt me niet meer.

Lieve Selune, wat vind ik je dapper.
Dapper om heel veel meer redenen dan dat je die angstaanjagende EMDR als middel laat inzetten om verschrikkelijke beelden, gedachten en overtuigingen in je hoofd te veranderen.
Dapper dat je hier deelt.
Dapper dat je jezelf al een beetje belangrijk genoeg mag vinden om zo'n intensieve therapie te volgen.
Dapper dat je even al het andere wat jou houvast geeft in het leven los laat.

Ik hoop dat je het niet teveel alleen doet lieve Selune. Dat je steun voelt en durft toe te laten van LV en je schoonzusje. Van ons. En misschien ook van je therapeut of van iemand anders.

Je therapeut heeft gelijk, afleiding is belangrijk. Maar afleiding hoeft niet ingewikkeld te zijn. Je kunt je ook n paar seconde laten afleiden door een pizzapunt. Of gekke youtube filmpjes. Of een wandelingetje van 5 minuten buiten. Of het trekken van vreemde gezichten in de spiegel. Of zoiets.
Blijf gewoon ritme houden: op tijd naar bed gaan, 's ochtends weer opstaan, dat soort dingen. En verder doen wat voor jou oké is. Als dat niks is, is het niks. Als je bang bent dat het te lang niks is, bedenk je een 'dit ga ik doen als ik te lang niks wil doen activiteit die ik niet leuk hoef te vinden van mezelf'.

Je blijft leven Selune. En er is een heel grote kans dat je het leven beter kunt gaan leven over een tijdje. Een heel grote kans.

Hallo allemaal,

Wat fijn om deze topic tegen te komen. Niet fijn natuurlijk dat er zoveel mensen hiermee zitten ik had ook een topic over mijn angsten geopend;

psyche/angst-neemt-mijn-leven-over/list_messages/400313

Helaas kamp ik met ontzettend veel angst. Angst echt voor werkelijk alles. Het is geëscaleerd sinds de zwangerschap en wordt alleen maar erger (als het al niet erger kan) t feit dat het nu erg is, is omdat ik vaak denk aan een tweede kindje maar dit niet wil vanwege de angsten die ik heb meegemaakt.

Angstigmuisje schreef: ↑

28-01-2018 13:49

Hallo allemaal,

Wat fijn om deze topic tegen te komen. Niet fijn natuurlijk dat er zoveel mensen hiermee zitten ik had ook een topic over mijn angsten geopend;

psyche/angst-neemt-mijn-leven-over/list_messages/400313

Helaas kamp ik met ontzettend veel angst. Angst echt voor werkelijk alles. Het is geëscaleerd sinds de zwangerschap en wordt alleen maar erger (als het al niet erger kan) t feit dat het nu erg is, is omdat ik vaak denk aan een tweede kindje maar dit niet wil vanwege de angsten die ik heb meegemaakt. Bij de psycholoog kwamen ze er al gauw achter dat ik PTSS heb.

Welkom, Angstigmuisje.

x

Welkom Angstigmuisje. Voel je vrij om hier mee te komen schrijven.

Selune, wow, wat knap van je dat je de emdr aan bent gegaan. En dat je voelt dat het wel wat doet. En qua wel of geen afleiding zoeken: ik zou doen waar ik mezelf goed bij voel. Niet wat de therapeut zegt of iemand anders: jij bent de enige die voelt wat goed voor jou is. En als je bekaf bent van de sessie en contact met andere mensen dan je gezin niet trekt, dan zeg je dat af. Want dat doe je nog wel he: voor je kinderen zorgen, het huishouden draaiende houden en daarnaast nog je studie. En wat Sofie zegt is inderdaad ook afleiding.

Tobbert: je bent niet de enige die de reminders vergeten is. Het was ook mijn goede voornemen voor op mijn werkdagen, maar ze staan nog niet in mijn telefoon. Ga ik nu meteen even doen, dank je voor de reminder En een dikke knuffel voor je, hoop dat je het allemaal een beetje trekt

Het is allemaal gewoon zo moeilijk. Allerlei emoties door elkaar, onbekend, doodeng en ik trek het niet en kan niet eens meer goed doen alsof ik het wel red.

Het is toch ook zwaar en moeilijk, Selune, emdr ondergaan?! Dan is het niet gek als je het even niet trekt (of wat langer niet). Je hoeft ook geen toneel te spelen om te doen dat het wel goed gaat, want het is zwaar en dat hoef je niet te verbergen. Dan kunnen anderen je misschien helpen of in ieder geval steunen.

Laat zoveel mogelijk taken maar even vallen, dat afzeggen heb je goed gedaan, dan kun je je richten op de emdr, je kinderen, en je studie (ik kan me indenken dat je dat een fijne afwisseling vindt).

.

Geheugensteuntjes in telefoon of op notitiepapiertje: dat doe ik ook.

Selune, wat moedig dat je de EMDR bent aangegaan en dat je ook voelt dat het wat doet. Ik ga de 15e ermee beginnen en mijn grootste angst is dat er helemaal niets gebeurt, omdat er eigenlijk zoveel dingen spelen, en door elkaar heen (vroeger en nu). Ik zal er maar op moeten vertrouwen dat hij weet wat hij doet. Hij stelde in ieder geval al goede en treffende vragen en heeft volgens mij wel door wat de kern is.

voor iedereen. Ik wens jullie allemaal een goede dag.

@Tobbert, graag gedaan. En wat goed dat je het nu probeert. En jij ook @Diva! Heeft t voor jullie gewerkt vandaag?

@Angstig muisje: fijn dat je wilt meeschrijven. Ik heb je andere topic niet gelezen of gevolgd. Uit je post hier begrijp ik dat je je heel angstig voelt en dat deze eerder heviger dan minder worden. Wil je er meer over delen?

@Selune: traumatherapie is verschrikkelijk indringend, brengt je compleet in de war en geeft je vaak het gevoel dat het verleden nog altijd leeft. Deze therapie gaat tot het randje en dan eroverheen. Zonder verdoving.
Het is een van de weinige momenten waarop ik het (achteraf) goed vind dat ik over mijn eigen grenzen heen ging. Omdat dit uiteindelijk wel heeft gewerkt, in tegenstelling tot al die keren dat ik over mijn grenzen ben gegaan voor anderen. Bij traumatherapie ga ik aan de veilige hand van mijn überveilige therapeut in de überveilige therapieruimte over mijn grenzen.
Ik doe niets gevaarlijks, al voelt het wel zo.
Ik kijk alleen maar. En ik voel.
Het is verschrikkelijk afschuwelijk. Het is hels.
En het werkt.

@EV, het is niet puur de EMDR die werkt. Het is het totaalpakket. De betrouwbare therapeut die t snapt. De EMDR. De exposure. De nieuwe ervaring die een blijvend plekje gaat innemen in je hart en in je hoofd. Soms voelt het zo wonderlijk dat het tovenarij lijkt. Maar het is geen trucje. Het is alles bij elkaar. En als alles klopt: dan werkt het. Tot die tijd is het puzzelen, hard werken, de moed erin houden, open staan en voelen dat kleine stapjes ook stapjes zijn.
Jij hebt de eerste stappen, die van stabiliseren, ook gezet. Daarom ga je nu beginnen. Daarom kun je nu beginnen. De kans is groot dat het gaat stormen. Zo hard dat alles schudt en beeft en trilt en vliegt. Behalve de wortels, want je duwt deze stevig in de grond. En zij houden jou op de grond.

@Smallthings:

@Becoming: ?

@Hanke, hoe is het met je?

Morgen een belafspraak met mijn therapeute gemaakt. Ik wordt zo wanhopig van de beelden, hoe indringend het is, het gevoel.

Wat naar lieve Selune Je omschrijft het wel zoals het is: beelden, die zo indringend voelen dat je er wanhoop door voelt. Het zijn beelden. Beelden van iets wat voorbij is.

De wanhoop die je voelt, weet je of dit 'oude' wanhoop is (wanhoop van vroeger, die nu heel intens voelt) of wanhoop van nu (bijvoorbeeld omdat de beelden zo sterk voelen, waar je zo graag vanaf wilt en dat je bang bent dat dit misschien niet gaat lukken) of een combinatie van die twee?
Of nog iets anders wat ik niet heb bedacht?
Je hoeft er geen antwoord op te geven hoor.

Fijn dat je vandaag een belafspraak met de psych hebt. Wat heb je van haar nodig? Gewoon even praten of ook nog iets anders?

Ik kan niet helemaal met voelen dat het voorbij is. Mijn lijf voelt alsof het nu gebeurd, ik voel pijn doe ik niet 'kende' en de beelden kan ik niet omschrijven. Ik pas allerlei trucjes toe om in het hier en nu te blijven/te functioneren, maar dat lukt me niet goed.
Wanhoop van nu en angst van toen denk ik. Het is vooral ook de angst en de enorme intensiteit van de beelden die me wanhopig maakt.

Ik wil vooral horen dat ik niet gek wordt denk ik, ik ben zo bang om alles te verliezen. En ook misschien iets praktisch, ik heb het idee dat de enorme vermoeidheid de beelden en herbelevingen nog erger maakt en ik hoop dat ze daar iets over kan zeggen en misschien tips heeft. Nu heb ik nergens rust en ik ben zo vreselijk moe in mijn hoofd en lijf.

Niet quoten ajb

Selune

Voor waar jij mee te maken hebt, heb ik weinig advies behalve proberen om je trucjes om in het hier en nu te blijven in te zetten. En ik vraag me af of je therapeut weet van je angst voor pillen. Want dan kun je misschien iets krijgen dat je helpt rustiger te blijven of in slaap te vallen zodat je kunt opladen (vraag iets dat je niet compleet in een zombie veranderd). Maar misschien sla ik nu de plank helemaal mis, dan moet je dit maar gauw vergeten.

Als hier schrijven helpt, ik kom vandaag nog een paar keer langs om te lezen. Dan lees ik je graag, als je wil.

Small, hoe is het eigenlijk met jou? Is de storm in je hoofd een beetje geluwd?

Hanke, volgens mij heb ik je al een tijdje niet gelezen? Hoop dat je lekker aan het wanderen bent en geen mosdagen hebt.

x

Therapeute gesproken, het hoort erbij. Ze gaf wel aan dat ze in de sessie teveel heeft meebewogen in de herinneringen die naar boven kwamen en dat ze dat de komende tijd zal beperken, dat ze strikter bij het beginbeeld zal blijven. Dat het heel rot is maar dat als we doorgaan dit over een poosje beter zal gaan worden en tot die tijd volhouden.

Ik zoek wel afleiding. Probeer zo min mogelijk alleen te zijn, vertrouw mezelf niet helemaal en mis teveel stukjes. Volhouden dus, maar ik weet niet hoe en daar kreeg ik ook niet een duidelijk antwoord op. Dat ik goed bezig ben, heel lief, maar ik verzuip en dat voelt niet goed. Ik voel me op alle fronten zo onveilig. Het gevoel teveel te zijn, de beelden, het schuldgevoel, de pijn. Ik voel me zo onveilig en alleen (net als als kind en nu kan ik het ineens zo intens voelen). Volhouden is heel moeilijk. 

Je bent NIET teveel, Selune. Echt niet.

Wat is je plan voor vanmiddag?

Is er iets waar je vroeger uren in kon opgaan? Van mijn part tetris spelen of tekenfilms kijken of kleuren zoals Snow al voorstelde? Kun je zoiets bedenken en jezelf toestemming geven omdat de rest van de middag te doen (al dan niet samen met je kinderen). Of kun je LV vragen langs te komen? Misschien kan ze vandaag niet, maar hulp vragen mag echt! Als je het niet vraagt, weet ze ook niet dat je hulp nodig hebt.