Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VI
woensdag 30 augustus 2017 om 09:18
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu driekwart jaar later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 6.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor dit nieuwe topic, voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
knuffelbeertjes wijzigde dit bericht op 07-03-2018 12:23
8.32% gewijzigd
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
zondag 11 maart 2018 om 21:15
Dankje Zizozaza, dat ken ik niet.
Afgelopen week ging het reizen goed en was ik niet overprikkeld, maar ik denk niet dat het altijd zo is. Ik ga ernaar kijken!
Nu een rustig weekend achter de rug. Gisteren voelde ik me zo waar een beetje uitgerust, maar vandaag weer erg moe.
Hopen op een goede nieuwe week maar.
Knuffels voor iedereen
Afgelopen week ging het reizen goed en was ik niet overprikkeld, maar ik denk niet dat het altijd zo is. Ik ga ernaar kijken!
Nu een rustig weekend achter de rug. Gisteren voelde ik me zo waar een beetje uitgerust, maar vandaag weer erg moe.
Hopen op een goede nieuwe week maar.
Knuffels voor iedereen
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
zondag 11 maart 2018 om 21:56
Noise reduction filtert het omgevingsgeluid weg. Ik raak dan overprikkeld door alles wat ik hoor: al die mensen om me heen, die allemaal geluid maken of zelfs praten, en dan nog de herrie van de trein zelf.
Als ik dan mijn koptelefoon opzet en het noisereduction knopje omzet, dan klinkt het opeens alsof ik in een geisoleerde ruimte zit. Zo fijn.
Maar wel duur, dus het kost wel wat...
Als ik dan mijn koptelefoon opzet en het noisereduction knopje omzet, dan klinkt het opeens alsof ik in een geisoleerde ruimte zit. Zo fijn.
Maar wel duur, dus het kost wel wat...
maandag 12 maart 2018 om 09:15
Waardevol en leerzaam wat je schrijft Snow!
Ik ben weer terug van een heen en weer naar de lichtstad. Was gaaf maar naderhand bekaf, mede door veel vertraging op de weg terug. Had bijkomen ingepland, dat wel. Hopen dat werken straks er in zit (en dan niet vanuit het moeten, want dat mag niet van peut).
Wat me opviel toen ik in de lichtstad was, was dat ook als ik verdwaalde of iets even tegen zat, ik niet die vermoeiende nare oordelen had die me altijd aan het opjagen waren. Langzaam begint er iets te komen van 'aha, zó doen niet getraumatiseerde mensen dat!'
Ik ben weer terug van een heen en weer naar de lichtstad. Was gaaf maar naderhand bekaf, mede door veel vertraging op de weg terug. Had bijkomen ingepland, dat wel. Hopen dat werken straks er in zit (en dan niet vanuit het moeten, want dat mag niet van peut).
Wat me opviel toen ik in de lichtstad was, was dat ook als ik verdwaalde of iets even tegen zat, ik niet die vermoeiende nare oordelen had die me altijd aan het opjagen waren. Langzaam begint er iets te komen van 'aha, zó doen niet getraumatiseerde mensen dat!'
maandag 12 maart 2018 om 10:13
Becoming, en anderen ook trouwens: je bent welkom, er is ruimte voor jou, je wordt gelezen. Ook al wordt er (door mij want mij lukt dat niet, op iedereen reageren) niet op gereageerd.
Hier erg ontevreden over de EMDR de vorige keer. Geen EMDR namelijk, maar gesprek. Overbodig ook wat mij betreft, daar kom ik niet voor. Ik heb het diverse keren aangegeven, maar het ging toch door. Klinkt nu heel stom. Ik had de indruk dat de sessie meer voor hemzelf bedoeld was dan voor mij, omdat hij 'nu ook hobbels in zijn leven meemaakt'. Ja, dat moet hij dan maar buiten de sessie houden, daar kom ik toch niet voor. Dus ik ben aan het denken hoe ik dat netjes ga zeggen, de volgende keer (deze week, donderdag). Het zit me nog steeds dwars.
Intussen het meest baanbrekende weekend van mijn leven meegemaakt: ik was bij ex en mijn kinderen, plus halfbroertje. En het was fijn. Gesprek met ex, en met de kinderen knuffelig en plagerig, en samen dingen doen. Dochter heeft nu een kat, dus we hebben ook speeltjes etc. gekocht en veel gespeeld.
Als ik er nu over nadenk lijkt het met name bij dochter (zal ik haar EV-meisje noemen?) wel of haar jongere zelf haar moeder met nieuwe ogen aan het ontmoeten is. Ze voelt zo jong aan, jonger dan de 21,5 die ze is. Jonger ook dan bij de ontmoeting 3 jaar geleden in buurland Iran. Ze is lief en aanhankelijk. Zoon is aan het gamen maar lacht als ik hem plagerig en speels 'stoor'. En ik kreeg hem zowaar mee naar buiten. En halfbroertje is lief en ongecompliceerd.
Ik zie dat ex leeft voor de kinderen en dat hij alles prima voor elkaar heeft, of het nu over huishouden, eten, kleding, afspraken of wat dan ook gaat. Hij zegt ook dat ze op nr. 1 staan. Ik zie het en voel het. Het verhaal is niet zo zwart-wit als het in mijn hoofd is geworden. Ik hoor en zie hem ook. Hij zou niets liever willen dan weer een gezin vormen en dat ik daar vaak kom. Ik ben duidelijk over onze status en zeg dat hij al blij mag zijn dat we nu gewoon met elkaar omgaan.
Er is veel aan het veranderen. Ook bij mijn MM. Het lijkt wel de tijd nu voor uitzuivering, opruiming, opschoning, beweging. En wat er ook gebeurt, wij zijn zo close met elkaar en dat terwijl we startten zonder enige verwachting (alweer bijna anderhalf jaar geleden, wat vliegt de tijd). Wat is het leven toch vreemd. Bijna niets is te plannen.... je loopt je pad, en daar komt vanalles op, en je beweegt mee, je moet er iets mee, want je wil verder.... maar de beweging is goed, en dient je.
Ik weet wel dat alles, alles om gaat.
Werkelijk alles. Te beginnen bij jezelf..
Hier erg ontevreden over de EMDR de vorige keer. Geen EMDR namelijk, maar gesprek. Overbodig ook wat mij betreft, daar kom ik niet voor. Ik heb het diverse keren aangegeven, maar het ging toch door. Klinkt nu heel stom. Ik had de indruk dat de sessie meer voor hemzelf bedoeld was dan voor mij, omdat hij 'nu ook hobbels in zijn leven meemaakt'. Ja, dat moet hij dan maar buiten de sessie houden, daar kom ik toch niet voor. Dus ik ben aan het denken hoe ik dat netjes ga zeggen, de volgende keer (deze week, donderdag). Het zit me nog steeds dwars.
Intussen het meest baanbrekende weekend van mijn leven meegemaakt: ik was bij ex en mijn kinderen, plus halfbroertje. En het was fijn. Gesprek met ex, en met de kinderen knuffelig en plagerig, en samen dingen doen. Dochter heeft nu een kat, dus we hebben ook speeltjes etc. gekocht en veel gespeeld.
Als ik er nu over nadenk lijkt het met name bij dochter (zal ik haar EV-meisje noemen?) wel of haar jongere zelf haar moeder met nieuwe ogen aan het ontmoeten is. Ze voelt zo jong aan, jonger dan de 21,5 die ze is. Jonger ook dan bij de ontmoeting 3 jaar geleden in buurland Iran. Ze is lief en aanhankelijk. Zoon is aan het gamen maar lacht als ik hem plagerig en speels 'stoor'. En ik kreeg hem zowaar mee naar buiten. En halfbroertje is lief en ongecompliceerd.
Ik zie dat ex leeft voor de kinderen en dat hij alles prima voor elkaar heeft, of het nu over huishouden, eten, kleding, afspraken of wat dan ook gaat. Hij zegt ook dat ze op nr. 1 staan. Ik zie het en voel het. Het verhaal is niet zo zwart-wit als het in mijn hoofd is geworden. Ik hoor en zie hem ook. Hij zou niets liever willen dan weer een gezin vormen en dat ik daar vaak kom. Ik ben duidelijk over onze status en zeg dat hij al blij mag zijn dat we nu gewoon met elkaar omgaan.
Er is veel aan het veranderen. Ook bij mijn MM. Het lijkt wel de tijd nu voor uitzuivering, opruiming, opschoning, beweging. En wat er ook gebeurt, wij zijn zo close met elkaar en dat terwijl we startten zonder enige verwachting (alweer bijna anderhalf jaar geleden, wat vliegt de tijd). Wat is het leven toch vreemd. Bijna niets is te plannen.... je loopt je pad, en daar komt vanalles op, en je beweegt mee, je moet er iets mee, want je wil verder.... maar de beweging is goed, en dient je.
Ik weet wel dat alles, alles om
gaat. Werkelijk alles. Te beginnen bij jezelf..
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
maandag 12 maart 2018 om 22:17
EV: wat een mooie berichten over je kinderen
Over de Emdr: wat raar dat er geen overleg met jou is geweest. Lijkt me raar als je denkt voor Emdr te komen en je hebt alleen een gesprek. Daar je zeker iets van zeggen, lijkt mij.
Becoming: ik lees je altijd graag, maar je bent vrij om wel of niet iets te schrijven.
Zizozaza: zo’n koptelefoon is inderdaad erg duur. Zit er momenteel even niet in, maar dankzij jou weet ik wel van het bestaan ervan af.
Hanke: leuk dat je er weer op uit bent geweest en fijn dat je veranderingen in jezelf opmerkt.
Snow, Dana, Knuf, Smallthings en anderen:
Blij dat de eerste werkdag er al weer op zit. Vannacht slecht geslapen, terwijl ik al moe was en vandaag dus echt heel moe. Wilde eigenlijk thuisblijven, maar ik kan niet voortdurend “ziek” zijn natuurlijk. Ik denk dat ik toch maar terug naar de huisarts moet gaan. Misschien moet ik toch maar om een doorverwijzing vragen. Of eerst nog een keer bloedonderzoek.
Verder een paar ontwikkelingen op familiegebied.
Man is bijna tot de conclusie dat contact in welke vorm dan ook niet mogelijk is zonder aan zichzelf voorbij te gaan. Zelfs al zou hij z’n voorwaarde tot contact (dat schoonouders bij zichzelf te rade gaan hoe deze situatie ontstaan is) laten varen (wat wel zal moeten, want ze kunnen dat niet, geen zelfreflectie) dan is het wachten op het eerste verwijt, steek onder water of oude koe. Man kan niks zeggen als hij bij ze is, want alles komt vroeg of laat terug in de vorm van een verwijt. Wat haal je nog uit het contact als je niet jezelf kunt en mag zijn? Ze menen ook alles zomaar te kunnen zeggen onder het mom van ‘dat kan ik toch wel zeggen’ of ‘dat is toch ook zo.’ Het is helaas geen kwestie van streep eronder en we gaan vanaf nu respectvol met elkaar om.
Man heeft aangegeven graag met vader te willen praten, maar moeder begrijpt niet waarom ze er niet bij mag zijn, speelt de zielige kaart en zegt zelfs dat vader niks zonder haar kan. Zo typisch. En nu ook nog groot nieuws van de kant van mans broer en schoonzus, wat alles alleen nog maar ingewikkelder maakt / op de spits gaat drijven. Het is heel complex en erg vermoeiend.
Aub niet quoten, ik ga nog dingen verwijderen.
Over de Emdr: wat raar dat er geen overleg met jou is geweest. Lijkt me raar als je denkt voor Emdr te komen en je hebt alleen een gesprek. Daar je zeker iets van zeggen, lijkt mij.
Becoming: ik lees je altijd graag, maar je bent vrij om wel of niet iets te schrijven.
Zizozaza: zo’n koptelefoon is inderdaad erg duur. Zit er momenteel even niet in, maar dankzij jou weet ik wel van het bestaan ervan af.
Hanke: leuk dat je er weer op uit bent geweest en fijn dat je veranderingen in jezelf opmerkt.
Snow, Dana, Knuf, Smallthings en anderen:
Blij dat de eerste werkdag er al weer op zit. Vannacht slecht geslapen, terwijl ik al moe was en vandaag dus echt heel moe. Wilde eigenlijk thuisblijven, maar ik kan niet voortdurend “ziek” zijn natuurlijk. Ik denk dat ik toch maar terug naar de huisarts moet gaan. Misschien moet ik toch maar om een doorverwijzing vragen. Of eerst nog een keer bloedonderzoek.
Verder een paar ontwikkelingen op familiegebied.
Man is bijna tot de conclusie dat contact in welke vorm dan ook niet mogelijk is zonder aan zichzelf voorbij te gaan. Zelfs al zou hij z’n voorwaarde tot contact (dat schoonouders bij zichzelf te rade gaan hoe deze situatie ontstaan is) laten varen (wat wel zal moeten, want ze kunnen dat niet, geen zelfreflectie) dan is het wachten op het eerste verwijt, steek onder water of oude koe. Man kan niks zeggen als hij bij ze is, want alles komt vroeg of laat terug in de vorm van een verwijt. Wat haal je nog uit het contact als je niet jezelf kunt en mag zijn? Ze menen ook alles zomaar te kunnen zeggen onder het mom van ‘dat kan ik toch wel zeggen’ of ‘dat is toch ook zo.’ Het is helaas geen kwestie van streep eronder en we gaan vanaf nu respectvol met elkaar om.
Man heeft aangegeven graag met vader te willen praten, maar moeder begrijpt niet waarom ze er niet bij mag zijn, speelt de zielige kaart en zegt zelfs dat vader niks zonder haar kan. Zo typisch. En nu ook nog groot nieuws van de kant van mans broer en schoonzus, wat alles alleen nog maar ingewikkelder maakt / op de spits gaat drijven. Het is heel complex en erg vermoeiend.
Aub niet quoten, ik ga nog dingen verwijderen.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 13 maart 2018 om 10:45
Snow het is een diepe, oude overtuiging Snow. Eentje die altijd bewijzen zal vinden dat het waar is, ook al is het zo onwaar als dat een olifant klein is. Gelukkig heb je inmiddels ook kennis gemaakt met andere ideeën en gedachten, die er al heel vaak mogen zijn.Voel je deze ideeën nu ook, of zijn ze even heel ver weg?
Een van mijn keiharde waarheden is dat ik moet zorgen dat ik onzichtbaar ben. Als ik onzichtbaar ben, ben ik veilig. Onzichtbaar zijn betekent geruisloos, onopvallend, opgaan in de omgeving, verdwijnen in het niets. Deze waarheid begint heel voorzichtig te tolereren dat er misschien nog een andere waarheid is. Die van: ik mag op deze wereld zijn en dit mogen anderen zien. Het begint te wennen. Een beetje.
@becoming:
waardevolle woorden van Snow voor je. Je schrijft dat je er in therapie aan werkt. Misschien is juist dit topic een plek om te oefenen wat je in therapie leert? Hier zijn mensen die je graag lezen. Mensen waarvan je kunt leren dat ze je een plekje gunnen, ook al reageren ze niet altijd (direct) op dat wat je schrijft. Je bent uitgenodigd, je mag zelf weten of je op de uitnodiging in gaat.@EV:
Mooie ontwikkelingen. Wat betreft je therapeut: de eerste keren bij hem voelden goed en dat is waardevol. Als het een volgende keer niet gaat zoals voor jou prettig is, is het geweldig dat je grenzen stelt. Dit ben je aan het leren (in een soort van reuzestappen kan ik wel zeggen) en dit mag je bij hem ook doen. Je gaat niet naar therapie voor 'zijn hobbels op de weg', dus als hij teveel van die hobbels heeft, moet hij je behandeling overlaten aan iemand anders. Dat heet professioneel.Tot zover mijn bescheiden mening
.@Pruttel: hoe is het met je ogen?
@Hanke: beweging, verandering, verwondering. Gaaf!
@ST:
voor vandaag. voor morgen. voor altijd wanneer je m wilt.@Diva:
Dank voor het delen van je verhaal, ook over het stukje mbt familie van je man. Ik heb er niets zinnigs over te zeggen, maar vind het vooral fijn om te lezen dat jouw man zijn weg erin bepaalt en dat jij hem die ruimte geeft. Het zorgen voor jezelf blijft een aandachtspuntje. Misschien kun je af en toe terug gaan naar je eerste prioriteit, en je tweede en je derde en je vierde t/m honderdtwintigste. Die ben jij. De metafoor van een baby'tje kan misschien helpen: die geef je ook op tijd eten en drinken en laat je ook zo nu en dan een slaapje doen. Bovenal geef je zo'n klein mensje heel veel liefde. Daar twijfel je niet eens over, dat weet ik zeker.
@Voor iedereen die ik nu gemist heb: ik heb alle verhalen gelezen en de energie voor meer woorden is op. Energie voor het sturen van liefde in allerlei vormen niet, dus die deel ik graag met jullie:
dinsdag 13 maart 2018 om 12:41
Die oude overtuigingen vind ik heel herkenbaar en ik wist ook altijd 'bewijs' ervoor te vinden dat het nu nog steeds zo is, terwijl er nu heel andere mensen om me heen zijn dan in mijn (verre) verleden. Ik denk dat het altijd wel een zwak punt c.q. valkuil zal blijven. Of, zoals mijn therapeuten het noemen: een litteken. Maar eentje waarmee wel te leven valt. Ik moet gewoon zorgen dat ik uit het domino-effect blijf. Gewoon... ja 
Die familiedingen ken ik ook uit eigen ervaring, ID, en ik hoor het ook van enkele vriendinnen. Het is zo typisch, dat gebrek aan zelfreflectie. Dan kun je niks met die mensen. Het zal altijd een 'beperkt' contact blijven. Ik heb dan nu wel al jarenlang geen contact meer met mijn moeder, maar nu mijn kinderen in NL zijn, zal dat misschien ook wel 'hersteld' worden. EV-meisje wilde eerder al 'bemiddelen'. En gewoon op bezoek gaan met ze zie ik (hopelijk ook in de nabije toekomst, ik droom) ook wel voor me, al zal ik er voor mezelf niets uithalen. Maar het is wel hun oma, dus ik denk dat ik dat dan nog wel wil doen. Mocht het allemaal zo lopen dan.
Het is jammer dat ik deze week de EMDR-man niet zie; pas volgende week weer. Jullie bevestigen het gevoel dat ik er ook al over had: het stoorde me echt dat hij eigen hobbels benoemde, daar heb ik geen boodschap aan in deze setting. Zeker omdat er ook nog eens geen EMDR plaatsvond. En ik heb maar een beperkt aantal sessies, dus ik wil doorpakken. Ik ga er zeker iets van zeggen. Nog even de tijd om te bedenken hoe en wat. Nou ja, het wat is wel duidelijk natuurlijk.
Die familiedingen ken ik ook uit eigen ervaring, ID, en ik hoor het ook van enkele vriendinnen. Het is zo typisch, dat gebrek aan zelfreflectie. Dan kun je niks met die mensen. Het zal altijd een 'beperkt' contact blijven. Ik heb dan nu wel al jarenlang geen contact meer met mijn moeder, maar nu mijn kinderen in NL zijn, zal dat misschien ook wel 'hersteld' worden. EV-meisje wilde eerder al 'bemiddelen'. En gewoon op bezoek gaan met ze zie ik (hopelijk ook in de nabije toekomst, ik droom) ook wel voor me, al zal ik er voor mezelf niets uithalen. Maar het is wel hun oma, dus ik denk dat ik dat dan nog wel wil doen. Mocht het allemaal zo lopen dan.
Het is jammer dat ik deze week de EMDR-man niet zie; pas volgende week weer. Jullie bevestigen het gevoel dat ik er ook al over had: het stoorde me echt dat hij eigen hobbels benoemde, daar heb ik geen boodschap aan in deze setting. Zeker omdat er ook nog eens geen EMDR plaatsvond. En ik heb maar een beperkt aantal sessies, dus ik wil doorpakken. Ik ga er zeker iets van zeggen. Nog even de tijd om te bedenken hoe en wat. Nou ja, het wat is wel duidelijk natuurlijk.
Alles is mooi wanneer het echt is - Sara Kroos
dinsdag 13 maart 2018 om 19:06
Dankje Sofie voor de vergelijking met en baby die je ook moet verzorgen.
Bij een baby (willekeurig wie verder ook) zou ik dat ook doen natuurlijk.
Man was afgelopen weekend erg verkouden en voelde zich niet zo goed.
Dus dan maak ik kippensoep voor hem en pers ik sinaasappels etc.
Mezelf gun ik op een gemiddelde dag vrijwel geen drinken en rust
Maar: ik merk een kleine verbetering en ik denk zelfs dankzij de zeer korte pauze die ik tussen de middag heb. Kleine
Vanavond en morgen lekker uitrusten. Moet wel wat voor de studie lezen, maar alles mag en kan rustig aan.
Bij een baby (willekeurig wie verder ook) zou ik dat ook doen natuurlijk.
Man was afgelopen weekend erg verkouden en voelde zich niet zo goed.
Dus dan maak ik kippensoep voor hem en pers ik sinaasappels etc.
Mezelf gun ik op een gemiddelde dag vrijwel geen drinken en rust
Maar: ik merk een kleine verbetering en ik denk zelfs dankzij de zeer korte pauze die ik tussen de middag heb. Kleine
Vanavond en morgen lekker uitrusten. Moet wel wat voor de studie lezen, maar alles mag en kan rustig aan.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
woensdag 14 maart 2018 om 09:14
Volgens mij vallen er hier kwartjes door wat je schreef, Dana. Tenminste, mijn zieke hoofdpijnhoofd denkt dat je wel eens de spijker op de kop geslagen kunt hebben. Verder lees ik hier weer veel mooie inzichten en wijze woorden, maar reageren lukt even nauwelijks. Hopelijk voel ik me over een paar daagjes weer beter.
