Paniek door de herbelevingen - deel VI

.

x

x

Ik ben ook aan het niksen op de bank.
Aan de ene kant weet ik dat ik het nodig heb en bij moet komen van gisteren en eergisteren. En aan de andere kant voel ik me schuldig dat ik niks nuttigs aan het doen ben. Hoewel, als ik eerlijk ben, niks doen (internetten, boek lezen, tv kijken) ook erg nuttig kan zijn, zeker als je hersteltijd nodig hebt, zoals ik.

Dus het is maar hoe je het bekijkt.

Niks doen is juist supernuttig Diva, anders blijft er toch niks voor andere mensen over om te doen. Zou reuze egoistisch zijn als we alles altijd maar zelf doen X-D

Heb wel alles zo half en half ongeveer bijgelezen. Misschien moet ik wel een nieuwe hippe bril, hoe vaak moet dat eigenlijk?

Allemaal een hele fijne internationale Pi-dag.

Verder gaat ie goed hier. Minder aan het internetten, meer boeken aan het lezen, series kijken met mijn lieve vriend, allemaal reuzenuttig.

voor allemaal

Hier ook aan het niksen op de bank, bij MM thuis die nu aan het werk is. En dan voel ik me ook schuldig en nutteloos, omdat ik niet werk, op een beetje vrijw.werk na dan. Het blijft iets moeilijks tussen mijn oren, want anderen hebben er geen oordeel over, het is echt iets van mezelf wat lastig blijft. Omdat gevoel en verstand hier totaal niet in één lijn zitten.

Verder ook goed hier, alleen veel hoofdpijn, vooral in de nacht raar genoeg. Maar aan het genieten van de tijd hier, van het contact met mijn dochter, van het mooie weer, van een lekker ontbijt. Het leven nemen zoals het komt. Dan gaat het goed.

EV, als ik je updates van de laatste tijd lees moet ik steeds denken aan de regels 'een nieuwe lente/een nieuw geluid' (de rest ken ik overigens niet, moet ik bekennen). Het lijkt wel alsof je ballast kwijt bent, en dat is mooi om te lezen. En het is je van harte gegund!

Snow, een powernapje is niet slapen, hè. Het is meer je ogen even dichtdoen (20-30 minuutjes) om je hoofd te resetten. Als ik thuiswerk, doe ik het wel eens (als het van het - herkenbare - schuldgevoel mag). Het werkt echt, maar is dus inderdaad lastig om jezelf toe te staan.

Pruttel, gaan je ogen alweer beter? Was het geen vroege hooikoorts?

.

@ Smallthings: ik hoop dat je lekker geslapen hebt vannacht en dat je nu goed voor jezelf aan het zorgen bent na de PT. Want dat heb je verdiend

En het is alweer weekend!
Wat gaan de weken eigenlijk toch snel.
Zo is het zondag en kijk ik op tegen de eerste twee drukke dagen van een nieuwe week, maar voordat ik het weet is het alweer vrijdag.

Vanavond lekker (ik vind het leuk, maar moet nog wel wennen aan alle nieuwe onbekende mensen )

Verder een rustig weekend voor de boeg.
Ik moet nog wel een beetje nadenken over welke punten ik wil gaan ontwikkelen n.a.v. de persoonlijkheidstest, want volgende week moet ik weer naar de coach.
Misschien is de conclusie wel dat ik op dit moment niks wil ontwikkelen, want ik heb het al heel druk met werk en studie. Eigenlijk ben ik daarmee al bezig met me te ontwikkelen, alleen op andere punten. Ik ben er ook over aan het denken om iets van dans of body shape te gaan doen. Het gaat erom dat ik meer lichaamsgericht bezig ben en minder in mijn hoofd zit. Dat kan natuurlijk op allerlei manieren en hoeft niet perse bij een therapeut plaats te vinden.

.

Sneeuw hier, bij jullie ook?
Dochter is enthousiast en heeft al foto's gedeeld (ik ook).

Straks zie ik de kinderen weer, als het goed is. Vanmiddag eerst naar soefi-bijeenkomst. Voeding voor mijn ziel

Door het hernieuwde contact kom ik wel écht (des te meer) op het grootste pijnpunt in mijn leven: mijn grote probleem met verbinden, vertrouwen, contact. Mezelf niet goed genoeg vinden. Niet alleen met de kinderen, maar met iedereen. Dat zit zooooo diep.... ik baal ervan.

Komende week weer psych én EMDR (met het moeilijke gesprek wat ik daar ga voeren over de vorige keer, hopelijk kost het niet teveel tijd van de sessie).

Voor iedereen een fijn weekend, hoe het er dan ook uitziet

x

@Snow, ja, dat snap ik. Idd ook zonde van dat uur.

EV: kun je hem niet alvast mailen met je boodschap en dat je het vast mailt, zodat het niet teveel tijd gaat kosten? Dan weet hij wat er speelt en dat je deze keer echt EMDR wil doen. Scheelt misschien tijd?

Elmervrouw schreef: ↑

17-03-2018 11:15

[...]
Door het hernieuwde contact kom ik wel écht (des te meer) op het grootste pijnpunt in mijn leven: mijn grote probleem met verbinden, vertrouwen, contact. Mezelf niet goed genoeg vinden. Niet alleen met de kinderen, maar met iedereen. Dat zit zooooo diep.... ik baal ervan.

Komende week weer psych én EMDR (met het moeilijke gesprek wat ik daar ga voeren over de vorige keer, hopelijk kost het niet teveel tijd van de sessie).
[...]

Dat pijnpunt is enorm. Volgens mij ga je er mee om op een manier waardoor je je hierin ontwikkelt. Door het niet te ontkennen en hierin in kleine stapjes dingen aan te gaan, léér je te verbinden. Want het zit wel in je, daar zijn voorbeelden van. Op jouw manier, in jouw tempo, met de mensen die jij kiest. En elke keer als het gebrek aan vertrouwen dan oppopt, kun je jezelf zeggen: o ja, dat is mijn thema.
Elk mens heeft thema's, niet elk mens is zich ervan bewust.
Juist doordat jij je er wel van bewust bent, kun je leren hierin keuzes te maken. Ga ik reageren vanuit mijn pijnpunt, of vanuit de volwassen vrouw die ik ben?
Ik wil je wel op het drukken om hierin naar jezelf te blijven luisteren. Het is mij wel eens gebeurd dat iets niet goed voor me voelde (deels) vanuit een oud pijnpunt waardoor ik iets ging doen wat ik niet wilde en ook niet goed voor me was. Ik bedoel eigenlijk te zeggen: het mag oké zijn dat niet alles is zoals je zou wensen. En dus ook dat je iets (nog) niet doet omdat je oude pijnpunt daar te sterk op ageert. Als je hierin maar een bewuste keuze maakt.

Wat betreft je psych vraag ik me (vanuit mijn eigen thema: conflictvermijding ten koste van ongeveer álles ) af of het voor je nodig is het gesprek over de vorige keer te voeren (daarmee geef je jezelf het signaal dat je een stem hebt die je ook gebruikt) of dat het je er meer om gaat dat je nu vooruit wilt en de tijd dus wilt benutten voor een EMDR sessie waarmee je vooruit komt.
Als je beiden wilt, zou ik beginnen met de EMDR sessie. Om te voorkomen dat het eerste deel zoveel tijd kost (ik ga er vanuit dat de psych niet reageert met: o sorry, dat had ik anders moeten doen, maar dat hij er in plaats daarvan iets therapeutisch uithaalt voor je) dat de EMDR niet meer kan.
Dit is dus wel geschreven vanuit mijn eigen angst voor conflicten, dus misschien past dit advies je niet. Dan ook gewoon niets mee doen!

Verder hier nog altijd veel aan mijn hoofd. Eind van de week komt er meer duidelijkheid over een aantal dingen en dat vind ik fijn. Het was even confronterend voor me om te ervaren hoe een aantal (ook fijne) dingen die veranderen me uit balans brengen. Ik leef dan wel 'gewoon' mijn leven, maar het heeft direct invloed op mijn slapen (niet slapen dus) en somatische klachten. Ik weet dat het bij me hoort en ergens zit een stukje acceptatie, maar ergens schrik ik er ook wel van.
En als ik alles op een rijtje zet (wat ik voor mezelf heb gedaan) is het ook best wel veel allemaal.
Ik durf het niet zo goed te delen hier, omdat alles op een rijtje een totaalplaatje geeft (wat ik graag, echt graag zelfs) met jullie wil delen, maar niet met mensen die me aan de hand van dit totaalplaatje zouden kunnen herkennen en meelezen in dit topic. Iets met kwetsbaarheid of zo

Ik ga zo een flinke wandeling maken, even alle stuiterende gedachten laten bevriezen of mee laten nemen door de wind. Ik ga met een vriendin die ik graag een aantal dingen wil vertellen, deels dingen die leuk zijn en deels iets waarvan ik weet dat ze daar een negatief oordeel over heeft. Goed voor mij om te oefenen: dat mensen een negatief oordeel kunnen en mogen hebben over iets wat voor mij belangrijk is en dan te ervaren dat ze me dan nog altijd de moeite waard vinden. Ben benieuwd of ik het ook daadwerkelijk ga vertellen

Ik wens jullie allemaal een fijne dag, ik vul de voorraad mooie dingen even aan

Zonder op iedereen apart te reageren, wil ik wel nog even iets kwijt.
Zoals jullie weten werk ik zelf als psycholoog. En ik heb al heel wat jaren ervaring inmiddels. En vandaaruit kan ik zeggen: ik lees en voel bij jullie allen een enorm groot zelfinzicht. Echt, wat ik hier allemaal lees, dat getuigt van een enorm knappe kijk op jullie innerlijke zieleroerselen. Jullie proberen te voelen, te snappen, te snappen waarom je soms niet voelt en een grote behoefte om te leren hiervan. Ik lees vaak (en o, hoe herkenbaar) dat je het even niet meer ziet zitten, dat je je afvraagt of het ooit beter wordt. Maar vaak meteen daarna hoe het komt dat je je zo voelt. En wat je nog te leren hebt.
Ik vraag me soms af of jullie wel doorhebben wat een enorme stappen jullie hierin al gezet moeten hebben. Dat kan niet anders. Anders ben je daartoe niet in staat. En dat je merkt dat er ergens pijn zit, moeite met verbinden, met vertrouwen, met lief zijn voor jezelf, dat is geen tekort. Dat is een talent. Dat je dat merkt, dat je je er bewust van bent (soms achteraf) en weet waar het door komt. Een talent dat je hebt ontwikkelt, juist dóór alles wat je tekort bent gekomen.
Ik zou het jullie allen zo gunnen dat je je hier allemaal niet druk om hoefde te maken, maar het is zoals het is. Maar als ik dan lees hoe er hiermee wordt omgaan, met je eigen pijn en die van een ander, dan doe ik

Misschien klinkt dit allemaal nogal dramatisch. Maar ik zie elke dag de worsteling van mensen met het leven en met zichzelf. En soms denk ik (heel eerlijk): zou het wel helpen wat we hier aan het doen zijn. Maar als ik lees hoe jullie jezelf uitdrukken en snappen wat er speelt, dan zie ik dat inzicht en woorden eraan geven de start van alle verandering is.

Wat lief, @Zizozaza.

@Zizozaza: dank je wel. Voor mij heel waardevol dat je dit schrijft.

x

Lieve Tobbie, de sorry is wat mij betreft niet nodig. Ik wil juist dank je wel zeggen, omdat ik het heel fijn vind dat je hier hebt gedeeld wat er op dit moment zo moeilijk is voor jou.
In hoeverre je gedachten reëel zijn, kan ik lastig inschatten. Ik geloof het meteen als je zegt dat er meer werk op je ligt te wachten dan voordat je ziek werd. En toen was het al heel veel.
Als je collega's boos op je zijn, wordt het tijd om ander werk te zoeken. Tenzij je graag werkt met mensen die op een onredelijke manier reageren. Of misschien niet zo reageren, maar wel zo denken en voelen.
Misschien zou je eens kunnen onderzoeken wat deze manier van leven jou oplevert. Wat er zou kunnen gebeuren als je alles wat met 'workaholic' te maken heeft, laat vallen. Ik bedoel niet dat je dit daadwerkelijk moet doen, maar wel dat je je het zou kunnen voorstellen.
Voorstellen hoe het is. Hoe je leven er dan uitziet. Met welke mensen je dan omgaat. Waar je dan je boodschappen doet. Welke televisieprogramma's je dan kijkt. Welke boeken je dan leest. Waar je dan hard om zou moeten lachen. Wat je dan als ontbijt zou eten.
Gewoon, fantaseren.
Ik weet het niet hoor, maar ik ben er wel nieuwsgierig naar. Ik zou graag de Tobbie leren kennen die ze is als haar werk niet zou bestaan. Omdat ik vermoed dat ze een heel tof mens is.

x

Net weer een EMDR sessie achter de rug. Ik zie er steeds zo tegenop, maar als het voorbij is voel ik het eerste uur ook opluchting. Dat het erop zit en dat ik weer wat heb opgeruimd van de zooi in m’n hoofd. De rest van de dag heb ik het dan weer wat zwaarder, maar ik ben minder moe dan de eerste paar keren. Maar ik huil en huil en huil als ik daar ben. Ik weet dat het goed is dat het eruit is, maar ik hoor toch steeds het stemmetje in mijn hoofd: hou op met dat gejank, het is al zo lang geleden, doe normaal, die psycholoog zal wel denken, stop ermee etc etc. Ik probeer het stemmetje te horen, maar er niet naar te luisteren. Of toe te spreken zoals je een klein kind toespreekt: het is niet erg om te huilen, het mag gewoon, het gaat ook wel weer over. Moeilijk, die strijd in mijn eigen hoofd. Het stelt me steeds gerust als ik dat ook bij jullie teruglees. Ook al wens ik het jullie niet toe hoor.

En ik heb zo’n last van slechte concentratie en woordvindingsproblemen. Mijn brein is gewoon moe, dat snap ik wel, maar ik vind het irritant.

[...]

Tobbie: ik heb je gelezen en ik heb geen tips voor je, want ik loop regelmatig tegen dezelfde dingen aan. Wel een dikke knuffel voor je

Ik was vandaag ook ‘ziek’. Tussen aanhalingstekens, ondanks dat ik het dagje thuis heel fijn vind, voel me wel een beetje schuldig dat ik (weer) niet ben gaan werken. Ik was heel erg verkouden en wilde al niezend en snotterend niet voor de klas gaan staan. Vanmiddag ging het alweer een stuk beter en had ik best kunnen werken, maar toen was ik natuurlijk al ziek gemeld. De komende tijd mag ik echt niet ziek zijn, want twee keer een dag in twee maanden tijd is wel wat veel vind ik.

Morgen teambuilding op het werk, dus een dag geen les. Wel fijn. Wordt dus een rustige week voor mij, maar dat is ook wel lekker.

Zizozaza: lief zijn voor jezelf na de emdr. Ik denk dat die psycholoog wel wat gewend is trouwens. Kijk naar je eigen werk als psycholoog. Jij denkt toch ook niet dat cliënten zich aanstellen?

Knuffel:

Sofie, EV, ST, Becoming, Snow en anderen: een dikke knuffel voor jullie