Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VII
donderdag 1 november 2018 om 10:33
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
donderdag 1 november 2018 om 11:11
Welkom in het nieuwe topic!
Ben nogal stilletjes geweest de afgelopen tijd. De opdoffer die ik beschreef van een aantal weken terug heeft behoorlijk impact gehad. Peut was weer aan twijfelen of ze mijn dissociatie aankan, maar na overleg met een collega durft ze het het toch aan.
EMDR loopt dus inmiddels weer en wat voor mij als de kern voelt van mijn klachten, komt volgende keer aan bod. Spannend, want erbij blijven zonder te dissociëren is lastig. Maar zie dat ze me er weer bij kan halen. Ik kan beter samenwerken. Dat zelfhulpgedoe heeft me ook gepokt en gemazeld.
Al met al pittige tijden. Veel gammel, moe, ook fysiek af en toe onderuit.
Fijn om jullie te lezen. Knuff keep on the good work! Dat veiligheid zo essentieel is om je te verbinden is echt geland merk ik en ik ben mega trots op je.
Voor alle amdere schrijvers hier een grote lading
donderdag 1 november 2018 om 14:42
Fijn om jullie te lezen, al is het alleen maar een zwaaitje of een hallo. Voelt goed
@EV, ik heb je post in het oude topic nog gelezen. Ik ben heel blij voor je.
@Knuff: je had nog een reactie van me tegoed
over het slapen.
Bij mij spelen er verschillende dingen die slapen ingewikkeld maken. Een van de belangrijkste dingen is een ingewikkelde om uit te leggen. Ik ga het proberen.
Als ik slaap, doet mijn lichaam niets. Het lijkt dan alsof het weer bevroren is. Mijn allergrootste angst is dat ik ooit weer bevries in een situatie waarin dit niet nodig is (zeg maar: in alle situaties die niet vergelijkbaar zijn met die waarin ik word aangevallen door een leeuw en mezelf dood moet wanen).
Slapen is geen bevriezen (het voelt in mezelf ook anders, doordat ik dan niet die kou door mijn lijf voel trekken die uiteindelijk het bloed in mijn aderen doet bevriezen) maar het 'verlamde' lichaam kan bij mij wel de angst voor bevriezen oproepen.
Wat bij mij helpt, is dat ik mezelf nu een paar keer door deze angst heen heb gecoacht. Door heel super lief tegen mezelf te zijn, opmerkzaam in: he, dit voelt net een beetje anders, probeer maar eens heel voorzichtig met een teen te wiebelen, kijk vanuit je ooghoeken (of door je wimpers heen) maar eens waar je bent, he, het is veilig om te bewegen, het mag.Dus het mag en het kan.
Daarnaast speelt er ook de angst voor de hele diepe ontspanning die slapen nou eenmaal is (of kan zijn) want hoe kwetsbaar en weerloos ben ik dan? Daar kan ik (naast deur op slot, check, check, dubbel check) een soort 'Beschermer' in mezelf voor oproepen. Dat is een beeld wat ik ooit met mijn psych heb 'vastgezet' van iets wat de kracht in mijzelf symboliseert. In mijn geval een dier, wat ik op zulke momenten oproep en waarvan ik visualiseer dat die bij de deur staat, of naast mijn bed, of naast mij, of bij het raam, of overal .
Ik heb wel eens slaapmedicatie genomen, in de tijd dat het zo slecht met me ging dat ik nachten achter elkaar wakker lag en er een lichte psychologische druk van mijn therapeut achter zat. Voor absolute noodgevallen (= na drie nachten achter elkaar minder dan 2 uur slaap gehad te hebben) heb ik ze achter de hand. Het is voor mij niet zo handig, omdat het mijn waakzaamheid in de nacht juist versterkt (omdat ik bang ben dat ik niet wakker word als het nodig is) en omdat het het 'verlamde' gevoel oproept, wat me juist heel angstig maakt.
Overigens slaap ik met behulp van de twee dingen die ik beschreef, de laatste weken echt heel goed (zolang ik alleen ben).
Willen jullie niet quoten?
@EV, ik heb je post in het oude topic nog gelezen. Ik ben heel blij voor je.
@Knuff: je had nog een reactie van me tegoed
over het slapen.Bij mij spelen er verschillende dingen die slapen ingewikkeld maken. Een van de belangrijkste dingen is een ingewikkelde om uit te leggen. Ik ga het proberen.
Als ik slaap, doet mijn lichaam niets. Het lijkt dan alsof het weer bevroren is. Mijn allergrootste angst is dat ik ooit weer bevries in een situatie waarin dit niet nodig is (zeg maar: in alle situaties die niet vergelijkbaar zijn met die waarin ik word aangevallen door een leeuw en mezelf dood moet wanen).
Slapen is geen bevriezen (het voelt in mezelf ook anders, doordat ik dan niet die kou door mijn lijf voel trekken die uiteindelijk het bloed in mijn aderen doet bevriezen) maar het 'verlamde' lichaam kan bij mij wel de angst voor bevriezen oproepen.
Wat bij mij helpt, is dat ik mezelf nu een paar keer door deze angst heen heb gecoacht. Door heel super lief tegen mezelf te zijn, opmerkzaam in: he, dit voelt net een beetje anders, probeer maar eens heel voorzichtig met een teen te wiebelen, kijk vanuit je ooghoeken (of door je wimpers heen) maar eens waar je bent, he, het is veilig om te bewegen, het mag.Dus het mag en het kan.
Daarnaast speelt er ook de angst voor de hele diepe ontspanning die slapen nou eenmaal is (of kan zijn) want hoe kwetsbaar en weerloos ben ik dan? Daar kan ik (naast deur op slot, check, check, dubbel check) een soort 'Beschermer' in mezelf voor oproepen. Dat is een beeld wat ik ooit met mijn psych heb 'vastgezet' van iets wat de kracht in mijzelf symboliseert. In mijn geval een dier, wat ik op zulke momenten oproep en waarvan ik visualiseer dat die bij de deur staat, of naast mijn bed, of naast mij, of bij het raam, of overal
.Ik heb wel eens slaapmedicatie genomen, in de tijd dat het zo slecht met me ging dat ik nachten achter elkaar wakker lag en er een lichte psychologische druk van mijn therapeut achter zat. Voor absolute noodgevallen (= na drie nachten achter elkaar minder dan 2 uur slaap gehad te hebben) heb ik ze achter de hand. Het is voor mij niet zo handig, omdat het mijn waakzaamheid in de nacht juist versterkt (omdat ik bang ben dat ik niet wakker word als het nodig is) en omdat het het 'verlamde' gevoel oproept, wat me juist heel angstig maakt.
Overigens slaap ik met behulp van de twee dingen die ik beschreef, de laatste weken echt heel goed (zolang ik alleen ben).
Willen jullie niet quoten?
donderdag 1 november 2018 om 20:27
@ST: mijn psych heeft me wel geholpen om die 'Beschermer' te installeren en ik heb ook een paar sessies met haar samen gehad waarin ik in een soort van staat van verlamming was, waarbij ik me er vervolgens, onder haar begeleiding, uit-coachte. Dat heeft mij wel een beetje vertrouwen gegeven dat ik mezelf hieruit kan redden. Ik heb het daarna een paar keer alleen geoefend, op andere momenten dan 's nachts. Dus ik heb nu een beetje 'bewijs' dat ik dit zelf kan. En dat helpt, op het moment dat de angstige gedachten daaraan twijfelen (die houden nou eenmaal van bewijs...).
Ik heb ook combinatie gehad van EMDR en exposure op die angst om weer te bevriezen, dat heeft ook lucht gegeven. De angst daarvoor is echt een heel stuk minder groot geworden.
Wat ik wil zeggen: kleine, haalbare stappen zetten ST. Van wat ik ervan meekrijg, ben je daar goed mee bezig. Tot die tijd is een pilletje af en toe gewoon iets wat moet. Ook al wil/durf je dit niet. Daar mag je dan zelf leiding op nemen. Heel vriendelijk maar ook duidelijk en beslist.
Bij mij hielp daarin de afspraken die ik met mijn psych had gemaakt. Ik wil me namelijk heel graag aan afspraken met anderen houden. En hoewel zij drie nachten te lang vond, snapte ze ook wel dat dat het beste was wat ze eruit kon slepen.
Ik heb ook combinatie gehad van EMDR en exposure op die angst om weer te bevriezen, dat heeft ook lucht gegeven. De angst daarvoor is echt een heel stuk minder groot geworden.
Wat ik wil zeggen: kleine, haalbare stappen zetten ST. Van wat ik ervan meekrijg, ben je daar goed mee bezig. Tot die tijd is een pilletje af en toe gewoon iets wat moet. Ook al wil/durf je dit niet. Daar mag je dan zelf leiding op nemen. Heel vriendelijk maar ook duidelijk en beslist.
Bij mij hielp daarin de afspraken die ik met mijn psych had gemaakt. Ik wil me namelijk heel graag aan afspraken met anderen houden. En hoewel zij drie nachten te lang vond, snapte ze ook wel dat dat het beste was wat ze eruit kon slepen.
vrijdag 2 november 2018 om 00:52
Topic gevonden
Ik ben super moe, het was een hele lange dag.
Net goed en wel thuis, want ik had vanavond weer les van de opleiding.
T/m december nog, dan zit het er al weer op.
Ik heb een beetje een naar gevoel over iets dat vanavond gebeurd is met een medecursist. Ik heb het wel met die persoon besproken nadien via de app en hij begrijpt het nu en deed er ook helemaal niet moeilijk over, maar het triggert wat van vroeger. Iets met samen moeten werken en niet welkom zijn. Alleen dat laatste al heb ik zo vaak meegemaakt (op school) en ik zal nooit iemand anders dat gevoel willen geven en ik had het nu bijna per ongeluk gedaan. Dus meteen maar even heel goed uitgelegd op de app en dat werd gelukkig goed opgepikt. Maar het blijft toch nog wat hangen
Nu snel
, want de wekker gaat alweer over een kleine 6 uur...
Ik ben super moe, het was een hele lange dag.
Net goed en wel thuis, want ik had vanavond weer les van de opleiding.
T/m december nog, dan zit het er al weer op.
Ik heb een beetje een naar gevoel over iets dat vanavond gebeurd is met een medecursist. Ik heb het wel met die persoon besproken nadien via de app en hij begrijpt het nu en deed er ook helemaal niet moeilijk over, maar het triggert wat van vroeger. Iets met samen moeten werken en niet welkom zijn. Alleen dat laatste al heb ik zo vaak meegemaakt (op school) en ik zal nooit iemand anders dat gevoel willen geven en ik had het nu bijna per ongeluk gedaan. Dus meteen maar even heel goed uitgelegd op de app en dat werd gelukkig goed opgepikt. Maar het blijft toch nog wat hangen
Nu snel
, want de wekker gaat alweer over een kleine 6 uur...
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 2 november 2018 om 07:31
Bedankt voor jullie reacties op het slapen. Fijn dat van jullie te mogen lezen.
Ik lees veel herkenbare dingen.
Misschien lukt het mij nog inhoudelijk te reageren, maar nu helaas niet. Ook op de anderen, maar ik lees iedereen wel (graag zelfs)
Small ik wil wel je even een dikke virtuele knuffel geven als dat mag? Ik vind het namelijk verdrietig voor jou dat het slapen zo moeizaam gaat, dat is ook herkenbaar, en zo zwaar
Jullie woorden lezen doet mij in elk geval beseffen dat ik goed bezig ben door het aan te gaan (onder andere door erover te delen) en dat alle kleine stappen van afgelopen tijd samen één hele grote is!
En Sofie ik ben heel blij voor jou dat deze dingen werken! Heel trots ook op jou, dat je hiermee aan de slag bent gegaan.
Jij en je psych zijn daarnaast volgens mij ook een gouden combi?
EV ik heb jou in het vorige topic ook nog gelezen, inderdaad crosspost haha
Hoop je in dit topic ook weer te zien!
Fijne dag allemaal
Ik lees veel herkenbare dingen.
Misschien lukt het mij nog inhoudelijk te reageren, maar nu helaas niet. Ook op de anderen, maar ik lees iedereen wel (graag zelfs)
Small ik wil wel je even een dikke virtuele knuffel geven als dat mag? Ik vind het namelijk verdrietig voor jou dat het slapen zo moeizaam gaat, dat is ook herkenbaar, en zo zwaar
Jullie woorden lezen doet mij in elk geval beseffen dat ik goed bezig ben door het aan te gaan (onder andere door erover te delen) en dat alle kleine stappen van afgelopen tijd samen één hele grote is!
En Sofie ik ben heel blij voor jou dat deze dingen werken! Heel trots ook op jou, dat je hiermee aan de slag bent gegaan.
Jij en je psych zijn daarnaast volgens mij ook een gouden combi?
EV ik heb jou in het vorige topic ook nog gelezen, inderdaad crosspost haha
Hoop je in dit topic ook weer te zien!
Fijne dag allemaal
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
vrijdag 2 november 2018 om 12:54
Hallo in het nieuwe topic
Het slapen gaat bij mij juist heel goed. Ik heb wel medicatie, maar aangezien de herbelevingen op het moment minder zijn ga ik al met een gerust hart naar bed. Dat bevriezen, dat herken ik wel. Het feit dat ik stol in een bed lig, kan genoeg zijn voor een herbeleving...
Ik voel me soms de vreemde eend als ik zeg dat ik goed slaap. Altijd van 11 tot 7. Ik hou dan ook heel sterk vast aan routine, dus als ik me niet aan die tijden hou ben ik al van slag.
In mijn therapiegroep slaapt ook vrijwel iedereen slecht. Ik ben heel blij dat dat bij mij niet het geval is... maar dat ik daar elke ochtend start met 'goed geslapen' en het feit dat ik mijn emoties niet snel laat zien, kan soms de indruk wekken dat er 'niks aan de hand is'.
Het gaat verder wel goed. Stabiliteit aan het terugwinnen. Balans aan het vinden. Ik ga zelf weer therapeutisch aan het werk als mijn deeltijdbehandeling start... wat makkelijker is aangezien ik het juridische verschil met mijn werkgever heb gewonnen.
Dat geeft ook rust, want de financiele stabiliteit is ook weer terug!
Ik maak me wel zorgen om de emdr. Ik ben er heel zenuwachtig voor, de therapie zelf maar ook wat voor invloed het gaat hebben om alles om me heen... 'we zullen zien' is een zin die ik niet graag gebruik, maar ik heb nu geen andere keus.
Na de emdr word verder onderzoek gedaan, de opmerking van ASS is blijven hangen en ik herken er erg veel in. Het vermoeden ligt ook bij mijn man, die op het moment gesprekken heeft met de praktijkondersteuner. Hij heeft ervoor gekozen om verder geen onderzoek te doen, omdat hij niet echt vastloopt en zelf vrijwel zeker is dat hij ass heeft (ik ook over hem).
Het is bijzonder want we hebben beiden geen diagnose, alleen een vermoeden, maar hierdoor kunnen we beter communiceren en dingen van elkaar accepteren. Thuis loopt het dus ook weer fijn.
Nu afwachten tot de emdr begint, en ondertussen er niet teveel aan denken..
Het slapen gaat bij mij juist heel goed. Ik heb wel medicatie, maar aangezien de herbelevingen op het moment minder zijn ga ik al met een gerust hart naar bed. Dat bevriezen, dat herken ik wel. Het feit dat ik stol in een bed lig, kan genoeg zijn voor een herbeleving...
Ik voel me soms de vreemde eend als ik zeg dat ik goed slaap. Altijd van 11 tot 7. Ik hou dan ook heel sterk vast aan routine, dus als ik me niet aan die tijden hou ben ik al van slag.
In mijn therapiegroep slaapt ook vrijwel iedereen slecht. Ik ben heel blij dat dat bij mij niet het geval is... maar dat ik daar elke ochtend start met 'goed geslapen' en het feit dat ik mijn emoties niet snel laat zien, kan soms de indruk wekken dat er 'niks aan de hand is'.
Het gaat verder wel goed. Stabiliteit aan het terugwinnen. Balans aan het vinden. Ik ga zelf weer therapeutisch aan het werk als mijn deeltijdbehandeling start... wat makkelijker is aangezien ik het juridische verschil met mijn werkgever heb gewonnen.
Dat geeft ook rust, want de financiele stabiliteit is ook weer terug!
Ik maak me wel zorgen om de emdr. Ik ben er heel zenuwachtig voor, de therapie zelf maar ook wat voor invloed het gaat hebben om alles om me heen... 'we zullen zien' is een zin die ik niet graag gebruik, maar ik heb nu geen andere keus.
Na de emdr word verder onderzoek gedaan, de opmerking van ASS is blijven hangen en ik herken er erg veel in. Het vermoeden ligt ook bij mijn man, die op het moment gesprekken heeft met de praktijkondersteuner. Hij heeft ervoor gekozen om verder geen onderzoek te doen, omdat hij niet echt vastloopt en zelf vrijwel zeker is dat hij ass heeft (ik ook over hem).
Het is bijzonder want we hebben beiden geen diagnose, alleen een vermoeden, maar hierdoor kunnen we beter communiceren en dingen van elkaar accepteren. Thuis loopt het dus ook weer fijn.
Nu afwachten tot de emdr begint, en ondertussen er niet teveel aan denken..
zondag 4 november 2018 om 21:51
Tja, hoe gaat het? Ik ben al maanden heel druk met verplichtingen, deadlines, een voor mij ongezonde werksituatie (waar mijn contract niet verlengd wordt). De druk die dat oplevert, liep (en loopt) heel hoog op. Ik kreeg stomme ongelukjes; sommige waarvan ik nog steeds niet helemaal genezen ben. Dus nu werk ik weer iets gedoseerder.
Tegelijkertijd ben ik heel hard aan het oefenen met het innemen van een nieuwe rol: de buschauffeur moet meer teamwork worden van alle ikken ipv de (op hol geslagen) oude beschermer. Ik ben dus ook voortdurend tegenwicht bieden aan het bieden aan de oorlog die dat in mijn hoofd oplevert. Soms gaat het best succesvol, maar bij het minste of geringste verlies ik nog het zeer wankele evenwicht.
Tot slot ben ik al een paar weken enorm van slag door een heftig iets wat er in familiekring speelt, waarvan ik niet had gedacht dat het zo'n impact zou hebben gezien de verhoudingen. En ik word weer in alle patronen van vroeger getrokken, als ik niet héél goed oppas.
Al met al betekent dat ik de laatste weken soms het gevoel heb er een nieuwe Tobbie zich begint te ontpoppen, wat heel eng is maar ook wel leuk spannend. Tegelijkertijd is er weer altijd bijna-paniek. Soms een beetje meer naar de achtergrond, zoals vandaag overdag toen het helder weer was en ik bezig was. Nu is het donker (zo vroeg al) en is de paniek weer dominant aanwezig. Het is geen volledige paniekaanval, maar meer dat gevoel dat ik ieder moment in een volledige paniekaanval kan zitten. En daar kom ik niet zomaar meer uit (tips zijn welkom, want de spanning zit inmiddels vast in m'n hele lijf).
En ik heb weer geen idee meer welke vragen ik ging beantwoorden, dus ik hou het hier even bij.
Niet quoten ajb.
Tegelijkertijd ben ik heel hard aan het oefenen met het innemen van een nieuwe rol: de buschauffeur moet meer teamwork worden van alle ikken ipv de (op hol geslagen) oude beschermer. Ik ben dus ook voortdurend tegenwicht bieden aan het bieden aan de oorlog die dat in mijn hoofd oplevert. Soms gaat het best succesvol, maar bij het minste of geringste verlies ik nog het zeer wankele evenwicht.
Tot slot ben ik al een paar weken enorm van slag door een heftig iets wat er in familiekring speelt, waarvan ik niet had gedacht dat het zo'n impact zou hebben gezien de verhoudingen. En ik word weer in alle patronen van vroeger getrokken, als ik niet héél goed oppas.
Al met al betekent dat ik de laatste weken soms het gevoel heb er een nieuwe Tobbie zich begint te ontpoppen, wat heel eng is maar ook wel leuk spannend. Tegelijkertijd is er weer altijd bijna-paniek. Soms een beetje meer naar de achtergrond, zoals vandaag overdag toen het helder weer was en ik bezig was. Nu is het donker (zo vroeg al) en is de paniek weer dominant aanwezig. Het is geen volledige paniekaanval, maar meer dat gevoel dat ik ieder moment in een volledige paniekaanval kan zitten. En daar kom ik niet zomaar meer uit (tips zijn welkom, want de spanning zit inmiddels vast in m'n hele lijf).
En ik heb weer geen idee meer welke vragen ik ging beantwoorden, dus ik hou het hier even bij.
Niet quoten ajb.
maandag 5 november 2018 om 07:18
@Tobbie: wat een mooi proces is er in je gaande. Terwijl het om je heen zo wiebelt (werk en privé) hier toch ruimte aan durven en kunnen geven, dat vind ik heel gaaf. En knap. En dapper. En cool. En tof.
[...]
@Lovako: niks vreemde eend hoor! Ik ken veel meer mensen die uitstekend slapen. En ik begin zelf ook steeds vaker tot die groep te behoren
Wat betreft het effect van de EMDR op alles eromheen..... we zullen zien is een heel mooi uitgangspunt. Mijn psych en ik zagen (zien) EMDR als een van de tools om lading van herinneringen te verminderen. Niet meer en ook niet minder. Soms is het effect op de dingen voor mij wonderlijk en krijg ik ruimte, voel ik opluchting, is iets echt verdwenen. Soms biedt het juist ruimte aan andere, voorheen overweldigende krachtige negatieve ervaringen om zich aan me te melden. Dat zie ik inmiddels ook als positief, blijkbaar zaten die nog ergens te wachten. Eng vind ik het wel, niet de EMDR zelf, maar wel al het verdrietige, enge, weerzinwekkende, verschrikkelijke, waar ik dan bij stil moet staan. Inmiddels weet ik: als ik erbij blijf, kan ik het. En als ik dissocieer, heb ik een heel oplettende, goede psych die me er weer bij haalt, zodra mij dit zelf niet meer lukt.
Maar wat ik wil zeggen: maak EMDR niet groter, belangrijker, machtiger, dan het is. Breng het terug tot de essentie: het is een manier, een van de vele manieren, om je te helpen. Helpt het, dan is dat fijn. Helpt het niet, dan zoek je verder naar iets wat wel helpt. Of probeer je het later nog eens.
Terwijl het om je heen zo wiebelt (werk en privé) hier toch ruimte aan durven en kunnen geven, dat vind ik heel gaaf. En knap. En dapper. En cool. En tof. [...]
@Lovako: niks vreemde eend hoor! Ik ken veel meer mensen die uitstekend slapen. En ik begin zelf ook steeds vaker tot die groep te behoren
Wat betreft het effect van de EMDR op alles eromheen..... we zullen zien is een heel mooi uitgangspunt. Mijn psych en ik zagen (zien) EMDR als een van de tools om lading van herinneringen te verminderen. Niet meer en ook niet minder. Soms is het effect op de dingen voor mij wonderlijk en krijg ik ruimte, voel ik opluchting, is iets echt verdwenen. Soms biedt het juist ruimte aan andere, voorheen overweldigende krachtige negatieve ervaringen om zich aan me te melden. Dat zie ik inmiddels ook als positief, blijkbaar zaten die nog ergens te wachten. Eng vind ik het wel, niet de EMDR zelf, maar wel al het verdrietige, enge, weerzinwekkende, verschrikkelijke, waar ik dan bij stil moet staan. Inmiddels weet ik: als ik erbij blijf, kan ik het. En als ik dissocieer, heb ik een heel oplettende, goede psych die me er weer bij haalt, zodra mij dit zelf niet meer lukt.
Maar wat ik wil zeggen: maak EMDR niet groter, belangrijker, machtiger, dan het is. Breng het terug tot de essentie: het is een manier, een van de vele manieren, om je te helpen. Helpt het, dan is dat fijn. Helpt het niet, dan zoek je verder naar iets wat wel helpt. Of probeer je het later nog eens.
anoniem_6527c72758b65 wijzigde dit bericht op 06-11-2018 07:08
20.71% gewijzigd
maandag 5 november 2018 om 08:10
@Tobbert: Je bent met erg veel tegelijk bezig, en ondertussen ook nog bezig met de nieuwe tobbie, wat echt superknap is! Voor de dreigende paniek.. wat mij helpt is afleiding zoeken, tegelijkertijd fysiek en mentaal, voordat ik ook maar in de buurt kom van de grens. Anders lukt het niet meer. Ik ben nog aan het ontdekken wat goed werkt, maar piano spelen is er eentje van, of yoga of ballet. Je bent fysiek bezig maar moet ook heel hard nadenken over wat je precies aan het doen ben. Zo geef ik mijn geest geen kans om paniekerig te worden, en mijn lichaam niet om te verstijven; IK ben in controle.
Kleurboekjes doen het ook goed.
@Sofie: bedankt voor je omschrijving van jouw ervaringen,, dat geeft me wat rust. Ik ben voornamelijk bang voor de inhoud... wat ik onder ogen moet zien, dingen die ik al jaren wegstop. Maar rationeel weet ik dat er een hele grote kans is dat het me gaat helpen, en daar klamp ik me aan vast. Morgen heb ik mijn eerste afspraak, dus dan zal er wel meee duidelijk worden.
Kleurboekjes doen het ook goed.
@Sofie: bedankt voor je omschrijving van jouw ervaringen,, dat geeft me wat rust. Ik ben voornamelijk bang voor de inhoud... wat ik onder ogen moet zien, dingen die ik al jaren wegstop. Maar rationeel weet ik dat er een hele grote kans is dat het me gaat helpen, en daar klamp ik me aan vast. Morgen heb ik mijn eerste afspraak, dus dan zal er wel meee duidelijk worden.
maandag 5 november 2018 om 22:41
Lovako, Sofie, bedankt voor jullie uitleg. Ik denk dat ik het wel begrijp, Sofie. Maar dit soort dingen zijn nou eenmaal erg lastig onder woorden te brengen. Lovako, succes morgen!
Knuffel, ik heb helemaal nog niet op je gereageerd geloof ik, maar ik ben blij je weer wat vaker voorbij te zien komen. En sterkte komende weken
Hanke, ook goed om jou weer eens te zien. Goed dat je nu bij de kern aankomt; dat betekent dat je al heel veel ellende hebt aangepakt! Knap hoor!
ST, Selune, hoe is het met jullie?
EV, ik las geloof ik dat je gestopt bent bij de psych. Voel je je daar goed bij? En bij de overdracht naar de poh?
Diva, wat goed dat je die situatie op de opleiding gelijk hebt aangepakt! En wat ben je al ver met je opleiding. Je kunt al bijna gaan aftellen
Knuffel, ik heb helemaal nog niet op je gereageerd geloof ik, maar ik ben blij je weer wat vaker voorbij te zien komen. En sterkte komende weken
Hanke, ook goed om jou weer eens te zien. Goed dat je nu bij de kern aankomt; dat betekent dat je al heel veel ellende hebt aangepakt! Knap hoor!
ST, Selune, hoe is het met jullie?
EV, ik las geloof ik dat je gestopt bent bij de psych. Voel je je daar goed bij? En bij de overdracht naar de poh?
Diva, wat goed dat je die situatie op de opleiding gelijk hebt aangepakt! En wat ben je al ver met je opleiding. Je kunt al bijna gaan aftellen
dinsdag 6 november 2018 om 14:49
Vanochtend op de eerste afspraak geweest. Een fijne therapeut zo op het eerste gezicht, dus dat is wel fijn. Omdat er sprake is van complex trauma gaan we eerst een stabilisatiefase doen (waar ik al goed mee op weg ben, al zeg ik het zelf), en daarna pas traumabehandeling.
Enerzijds was het een fijn gesprek, anderzijds is dit de eerste keer dat er ook daadwerkelijk tegen me gezegd word, door een therapeut, dat het duidelijk 'complex trauma' is. Ergens dacht ik dat al wel, maar toch dacht ik... er zijn echt wel ergere dingen, hoe erg was het bij mij nou echt... alsof wat ik meegemaakt hebt niet 'telt' voor cptss ofzo. En nu is het dus wél gezegd en moet ik het wel accepteren. Dus ik heb echt mijn dag niet. Ben moe, down, lusteloos en krijg niks uit mijn handen. Ik moet vanavond nog langs een jarige in de familie. Maar ik wil eigenlijk het liefste op bed gaan liggen.
Enerzijds was het een fijn gesprek, anderzijds is dit de eerste keer dat er ook daadwerkelijk tegen me gezegd word, door een therapeut, dat het duidelijk 'complex trauma' is. Ergens dacht ik dat al wel, maar toch dacht ik... er zijn echt wel ergere dingen, hoe erg was het bij mij nou echt... alsof wat ik meegemaakt hebt niet 'telt' voor cptss ofzo. En nu is het dus wél gezegd en moet ik het wel accepteren. Dus ik heb echt mijn dag niet. Ben moe, down, lusteloos en krijg niks uit mijn handen. Ik moet vanavond nog langs een jarige in de familie. Maar ik wil eigenlijk het liefste op bed gaan liggen.
dinsdag 6 november 2018 om 22:02
@Lovako, klinkt als een belangrijke stap: erkenning krijgen (en zelf ook gaan geven) aan de heftige problemen waar je mee te maken hebt én aan het feit dat die problemen zijn veroorzaakt door 'op zijn minst toch niet zo'n fraaie' dingen die je hebt meegemaakt in je leven. Er zal nog vaak genoeg twijfel komen over hoe erg het was, of het eigenlijk wel erg was, enzovoorts. Dat geeft niet, met die twijfel hoef je verder niets. Want je weet ergens wel dat het erg was.
Je mag de impact daarvan best wel even voelen hoor. Uiteindelijk zet jij jezelf toch weer in de aanpak-doorzet-yeswecan-modus. Dat hoeft niet perse vandaag.
@Tobbie: lukt het de chauffeur nog de bus op de weg te houden? Herinner haar er maar aan dat ze de bus altijd even stop kan zetten, op de vluchtstrook of bij een halte. Ook om gewoon even uit te rusten of om, bij passagiers die buitenproportioneel agressief zijn, de beveiliging in te schakelen.
@Selune: hoe is het verder gegaan na de afspraak?
@Hanke:
@Snow: nog altijd oke?
@Diva: wat mooi dat je zo eerlijk bij jezelf hebt opgemerkt dat je iets hebt gedaan wat je niet wilt. En er de verantwoordelijkheid voor genomen hebt om het op te lossen. Nu kun je oefenen om het los te laten. Je bent niet perfect, je maakt fouten, je doet soms onaardige dingen, je kwetst soms mensen. En je lost het ook weer op.
@Knuff:
@Ping of Pruttel of.... ik wil dit jaar een rituals-kalender-poging wagen . Doe je mee?
Je mag de impact daarvan best wel even voelen hoor. Uiteindelijk zet jij jezelf toch weer in de aanpak-doorzet-yeswecan-modus. Dat hoeft niet perse vandaag.
@Tobbie: lukt het de chauffeur nog de bus op de weg te houden? Herinner haar er maar aan dat ze de bus altijd even stop kan zetten, op de vluchtstrook of bij een halte. Ook om gewoon even uit te rusten of om, bij passagiers die buitenproportioneel agressief zijn, de beveiliging in te schakelen.
@Selune: hoe is het verder gegaan na de afspraak?
@Hanke:
@Snow: nog altijd oke?
@Diva: wat mooi dat je zo eerlijk bij jezelf hebt opgemerkt dat je iets hebt gedaan wat je niet wilt. En er de verantwoordelijkheid voor genomen hebt om het op te lossen. Nu kun je oefenen om het los te laten. Je bent niet perfect, je maakt fouten, je doet soms onaardige dingen, je kwetst soms mensen. En je lost het ook weer op.
@Knuff:
@Ping of Pruttel of.... ik wil dit jaar een rituals-kalender-poging wagen
. Doe je mee?
dinsdag 6 november 2018 om 22:23
Ik heb vrijdag een afspraak met mijn vorige therapeute om te kijken of ze kan helpen iemand binnen de organisatie te vinden waar ik me verder kan, want ik sta redelijk vast momenteel.
Ik voel me vreselijk gevangen in het verleden, overleef echt. Het is als een gevangenis zonder deuren. Ik kan overal naartoe, maar kan nergens ontsnappen.
Ik voel me vreselijk gevangen in het verleden, overleef echt. Het is als een gevangenis zonder deuren. Ik kan overal naartoe, maar kan nergens ontsnappen.
Forever is a hell of a long time
dinsdag 6 november 2018 om 22:26
Haai lieverds.
Ik ben een hele tijd niet geweest. Mijn nieuwe bedrijf is zeer intensief en vreet tijd en ik zit in overleef modus van slapen werken eten en mijn spaarzame tijd niet op internet, maar met mijn geliefden doorbrengen.
Het gaat wel heel erg goed. En nu, toevallig kijk ik eens op viva en zie ik dat er een vraag voor mij staat! Moest zo zijn!
Lieve Sofie, ja ik wil
Ik ga hem morgen bestellen! Jij ook?
Ik ben een hele tijd niet geweest. Mijn nieuwe bedrijf is zeer intensief en vreet tijd en ik zit in overleef modus van slapen werken eten en mijn spaarzame tijd niet op internet, maar met mijn geliefden doorbrengen.
Het gaat wel heel erg goed. En nu, toevallig kijk ik eens op viva en zie ik dat er een vraag voor mij staat! Moest zo zijn!
Lieve Sofie, ja ik wil
Ik ga hem morgen bestellen! Jij ook?
