Psyche
alle pijlers
Paniek door de herbelevingen - deel VII
donderdag 1 november 2018 om 10:33
Hallo allemaal,
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm:
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
Eind nov 2016 opende ik een topic in verband met paniek klachten, herbelevingen en veel angsten ten gevolge van meerdere trauma's wat zich uit in (c)PTSS.
Nu 2 jaren later open ik met veel positieve, dankbare gevoelens deel 7.
Iedereen is altijd heel erg welkom om mee te schrijven!
Heel graag zelfs, voel je vrij, er schrijven zelfs mensen mee die maar één woord herkennen (.......) tot forummers die alles herkennen; wat je achtergrond en verhaal ook is, voel je welkom!
Onderstaand gedicht van Rumi (gedeeld dankzij EV) verwoordt dit welkom zijn prachtig:
Kom tot mij
Kom weerom
Wie je ook bent
Deze poort leidt niet naar schuld of schaamte
Zelf al deed je duizenden geloften
En verbrak ze alle
Duizend keer
Deze poort is voor ieder open
Kom gewoon weer
Kom zoals je bent
We hopen dat iedereen respecteert dat we het topic graag een veilige plek willen houden voor alle schrijvers en meelezers
Speciaal voor iedereen die al mee schrijft of meegeschreven heeft: bedankt voor de afgelopen tijd, voor wederom een nieuw topic, waar we elkaar kunnen ontmoeten.
Bedankt voor jullie steun en woorden, jullie begrip, geduld en wijsheid, herkenning, humor en liefde die zelfs door het beeldscherm heen voelbaar is.
Dit topic betekent meer voor mij dan woorden duidelijk kunnen maken.
Als je al wat langer mee schrijft zijn de begrippen LV, ZH en MM je bekend, evenals de betekenis van iets omSnowen en ge-Pruttel.
Maar om het voor iedereen een fijn en leesbaar topic te houden hierbij een verklarende woordenlijst
in tabelvorm: | begrip | betekenis |
|---|---|
| LV | Lieve Vriendin |
| MM | Manmens |
| ZH | Zak Hooi |
| BV | Beste Vriend |
| WWD | WeggeWaaid Dakraam |
| OmSnowen | iets wat eerst een negatieve lading voor je had veranderen in iets positiefs |
| GePruttel | woorden en activiteiten die je een vrolijk, fijn gevoel bezorgen |
| Plantjesdag | een dag waarop het niet gaat. Je lichaam werkt niet en heeft liefdevolle berichtjes (via het topic of telefoon of irl), zelfzorg en mensen nodig |
| Mosdag | een dag waarop je je minder dan een plant voelt. Je zit gevangen in een waas van angst en paniek, wat ervoor zorgt dat zelfs de meest basale lichaamsfuncties niet vanzelfsprekend zijn. Er is weinig tot geen taal, wat contact maken moeilijk maakt. |
| PT | Pittige Therapie. Zorg voor, tijdens en na een PT extra goed voor jezelf  |
| ODS teken | Over De Streep teken. Een lief, warm, steunend gebaar voor iemand die dapper bezig is |
| Dansen | Een stapje vooruit, een stapje terug, het gaat niet om alleen maar vooruitgaan, je bent gewoon aan het dansen |
| Verdwalen in je hoofd | Een verdedigingsstrategie van je hersenen waarbij je zaken anders waarneemt dan ze in werkelijkheid zijn. |
| Domino-effect | 1. Dat moment waarop iets je nét teveel wordt en je hele kaartenhuis van zelfzorg, nieuwe inzichten, en nieuw gedrag instort zodat het voelt alsof je weer helemaal opnieuw moet beginnen. Zie ook 'dansen'. 2. Een woord/ervaring/gedachte/gevoel/persoon triggert jou, waarna een negatieve gedachte volgt. Deze wordt vervolgens weer gevolgd door nog een negatieve gedachte. En nog een. Dit gaat door tot je je helemaal overspoeld en wanhopig voelt, waardoor je niet in staat bent nog te relativeren. |
| nog leeg | nog leeg |
De originele post is terug te lezen in deel 1, 2 en 3.
Al die topics lezen mag, maar is beslist niet verplicht, Kom maar gewoon binnenvallen wanneer je daar aan toe bent
Link naar deel 1:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen/lis ... 5#25123775
Link naar deel 2:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25448419
Link naar deel 3:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#25720379
Link naar deel 4:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... 9#26082179
Link naar deel 5:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... ges/376579
Link naar deel 6:
psyche/paniek-door-de-herbelevingen-dee ... p=29194425
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
maandag 15 november 2021 om 10:59
feow schreef: ↑06-11-2021 19:16Ik lees hier nog maar zelden mee, maar gun jullie allemaal het mooiste en beste.
En Dana, ik mis je. Ook al snap ik dat je er wel een beetje klaar mee bent en meer afstand neemt.
Maar jij hebt mijn leven wél mooier gemaakt. Gewoon, door hier op het forum te zijn wie je was en bent.
Onderschat je invloed niet.
En los daarvan ook alle reden om trots te zijn op jezelf. Geniet van je baan en geniet van jezelf
Hier sluit ik mij heel erg graag bij aan. Bedankt voor het verwoorden Feow.
En lieve Dana ook voor mij heb je heel veel betekend, in verschillende topics, waaronder hier. Misschien is dat (nu) niet zichtbaar en voelbaar voor jou, maar het ís er wel; jouw woorden die mij geholpen hebben en ik nu weer dankbaar door geef in mijn omgeving
@small
bedankt voor het schrijven, ik lees jou erg graag en ik vind het jammer dat het me niet lukt vaker te reageren. Ik denk aan je @moon: ook jou lees ik heel graag, dank je wel dat je hier zo mooi schrijft over jouw ervaringen, dikke virtuele knuffel
Ook voor @alle anderen natuurlijk:
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
dinsdag 16 november 2021 om 16:50
Ik vind het moeilijk hier nog te posten. Het schuldgevoel loopt de pan uit, zeg maar. Omdat ik het niet bijhoud, omdat ik er niet voor jullie kan zijn. Dan zelf die ruimte innemen is eng, mag niet.
Maar ik doe het toch, want ik wéét dat het wel mag, al voelt het niet zo.
Onderstaande niet quoten aub, het is nogal herkenbaar.
De afgelopen weken waren erg pittig. Manlief heeft eindelijk een nieuwe baan (HULDE), maar daar hoort vanzelfsprekend ook veel stress bij. Man is ook niet zo heel handig in die stress in goede banen leiden en leunt daarbij veel op mij. Daarbij kan hij niet veel hebben waardoor ik me er nogal alleen voor voel staan met de zorg voor het huishouden, de dieren, allerlei regelzaken. Er alleen voor staan is nogal triggerend. Alleen, in de steek gelaten, waardeloos, het gaat nogal snel die associaties.
Daarnaast is mijn zus getrouwd afgelopen week, ik was getuige, daar kwam een vrijgezellenfeest bij kijken. Veel geregel, veel 'ik-mag-nu-absoluut-niet-uitvallen' en maar doorgaan. Ik had geen ruimte om mijn bed op recept in te zetten want ik moest er zijn voor zus en man. Ik nam geen ruimte voor mezelf.
Wat leidde tot psychotische symptomen. Waanbeelden en hallucinaties, maar tegelijkertijd nog wel weten dat het toch echt niet echt is. Gelukkig is dat nu weer wat milder, want tot bovenmaat van ramp heb ik corona gekregen; één dag voor de bruiloft. Ik kon er dus niet bij zijn.
Ik ben lichamelijk gezien best gezond en niet echt ziek ervan, en heb nu eigenlijk vooral een excuus om echt mijn rust te pakken.
Qua behandeling zit ik nu bij een FACT team, al loopt dat nog niet echt. De particuliere therapeut, dat gaat wel goed, al voel ik me ook weer schuldig als ik de rekeningen zie.
Schuld is nogal een thema.
Ik ben erg moe. En niet alleen door Corona. Door het heen en weer geslinger, die belastbaarheid die al jaren op een dieptepunt blijf hangen, meteen weer psychotische neigingen als ik mezelf even te ver push - die ik gelukkig goed onder controle krijg met antipscyhotica, maar doordat ik dan een hoge dosering slik en in zombiemodus ga stel ik dat uit.
Ik denk dat ik morgen maar eens naar het TRTC ga bellen hoe het staat met de wachtlijst. De ene keer denk ik dat ik helemaal niet erg genoeg ben om intensieve behandeling te volgen (en wil ik dat helemaal niet, nee, ik wil gewoon gaan leven en een gezin gaan vormen), de andere keer snap ik niet hoe ik dat heb kunnen denken want ik functioneer van geen kanten.
Zo, even genoeg over mij, ik heb een bui
Maar ik doe het toch, want ik wéét dat het wel mag, al voelt het niet zo.
Onderstaande niet quoten aub, het is nogal herkenbaar.
De afgelopen weken waren erg pittig. Manlief heeft eindelijk een nieuwe baan (HULDE), maar daar hoort vanzelfsprekend ook veel stress bij. Man is ook niet zo heel handig in die stress in goede banen leiden en leunt daarbij veel op mij. Daarbij kan hij niet veel hebben waardoor ik me er nogal alleen voor voel staan met de zorg voor het huishouden, de dieren, allerlei regelzaken. Er alleen voor staan is nogal triggerend. Alleen, in de steek gelaten, waardeloos, het gaat nogal snel die associaties.
Daarnaast is mijn zus getrouwd afgelopen week, ik was getuige, daar kwam een vrijgezellenfeest bij kijken. Veel geregel, veel 'ik-mag-nu-absoluut-niet-uitvallen' en maar doorgaan. Ik had geen ruimte om mijn bed op recept in te zetten want ik moest er zijn voor zus en man. Ik nam geen ruimte voor mezelf.
Wat leidde tot psychotische symptomen. Waanbeelden en hallucinaties, maar tegelijkertijd nog wel weten dat het toch echt niet echt is. Gelukkig is dat nu weer wat milder, want tot bovenmaat van ramp heb ik corona gekregen; één dag voor de bruiloft. Ik kon er dus niet bij zijn.
Ik ben lichamelijk gezien best gezond en niet echt ziek ervan, en heb nu eigenlijk vooral een excuus om echt mijn rust te pakken.
Qua behandeling zit ik nu bij een FACT team, al loopt dat nog niet echt. De particuliere therapeut, dat gaat wel goed, al voel ik me ook weer schuldig als ik de rekeningen zie.
Schuld is nogal een thema.
Ik ben erg moe. En niet alleen door Corona. Door het heen en weer geslinger, die belastbaarheid die al jaren op een dieptepunt blijf hangen, meteen weer psychotische neigingen als ik mezelf even te ver push - die ik gelukkig goed onder controle krijg met antipscyhotica, maar doordat ik dan een hoge dosering slik en in zombiemodus ga stel ik dat uit.
Ik denk dat ik morgen maar eens naar het TRTC ga bellen hoe het staat met de wachtlijst. De ene keer denk ik dat ik helemaal niet erg genoeg ben om intensieve behandeling te volgen (en wil ik dat helemaal niet, nee, ik wil gewoon gaan leven en een gezin gaan vormen), de andere keer snap ik niet hoe ik dat heb kunnen denken want ik functioneer van geen kanten.
Zo, even genoeg over mij, ik heb een bui
woensdag 17 november 2021 om 02:58
ja je bent hier welkom lieve Green, mooi dat je schrijft en hopelijk ook een beetje fijn voor jezelf om te merken dat je hier alle ruimte mag gebruiken die er is, al schrijven we nog 100 topics vol: het is oké 
Heftige tijd heb je weer achter de rug, met een hoop druk en hoge eisen/verwachtingen van zowel jezelf als je omgeving. Dat kan niet anders dan zwaar zijn, en z’n weerslag op je hebben.
Ik zou me heel goed voor kunnen stellen dat je hier even flink van moet bijkomen en je rust heel goed kunt gebruiken!
Van wat ik steeds van jou lees is dat je het heel goed doet allemaal, ondanks dat het een super moeilijke tijd is.
Je doet het goed, echt waar
I don’t need you to light up my world.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
Just sit with me in the dark, ‘till I find the light myself.
woensdag 17 november 2021 om 18:02
Ik zal je het sterker vertellen: het mag JUIST hier en zonder schuldgevoel.GreenLadyFern schreef: ↑16-11-2021 16:50Ik vind het moeilijk hier nog te posten. Het schuldgevoel loopt de pan uit, zeg maar. Omdat ik het niet bijhoud, omdat ik er niet voor jullie kan zijn. Dan zelf die ruimte innemen is eng, mag niet.
Maar ik doe het toch, want ik wéét dat het wel mag, al voelt het niet zo.
Ik weet alleen niet waar ik zinnig op kan reageren, want er speelt heel veel in je leven en alles hangt samen. Uitrusten, alle regeldingen die je eventueel zou kunnen uitstellen op de lange baan schuiven. Misschien kun je dat schuldgevoel bespreken in therapie? Want het lijkt je al een tijdje behoorlijk te blokkeren. Maar goed, dat is natuurlijk een complexe om op te lossen.
donderdag 18 november 2021 om 00:37
@ Green: voel je alsjeblieft niet schuldig, je mag hier schrijven wanneer je wilt! Het was hier langere tijd relatief stil, ik heb zelf ook minder geschreven de laatste tijd. Geeft niks!
@ Tobbert: hoe gaat het met jou? Nog aan het solliciteren?
Ik ben druk met het werk. Afgelopen weken hier en daar een les gegeven, alle randvoorwaarden geregeld zodat ik kan beginnen en deze week dan echt begonnen met het nieuwe rooster.
*weg*
@ Tobbert: hoe gaat het met jou? Nog aan het solliciteren?
Ik ben druk met het werk. Afgelopen weken hier en daar een les gegeven, alle randvoorwaarden geregeld zodat ik kan beginnen en deze week dan echt begonnen met het nieuwe rooster.
*weg*
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 21-01-2022 23:55
Reden: Bang voor herkenbaarheid
Reden: Bang voor herkenbaarheid
69.24% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
maandag 22 november 2021 om 00:44
Thx Smallthings!
Ik weet ergens ook wel dat ik het goed doe, maar ik twijfel zo snel aan mezelf. De dag erna werkte alles gewoon en ging alles goed en werd ik zelfs nog een goede docent genoemd.
Raar hoe ik zo snel van slecht naar goed kan gaan. Waarom heb ik nog steeds goedkeuring van anderen nodig?
Jij doet het vind ik ook goed! Ondanks de moeilijke periode van nu. Je houdt je toch maar mooi staande. Wat fijn dat je nu zo'n goede psych hebt die je vertrouwt en die jou hier doorheen sleept! Ik hoop dat het je lukt voldoende rust te pakken, ik weet zelf hoe belangrijk dat is.
Ook knuffels voor Moon, Green, Tobbie, EV, Knuffel en alle anderen die hier schrijven en meelezen
Ik weet ergens ook wel dat ik het goed doe, maar ik twijfel zo snel aan mezelf. De dag erna werkte alles gewoon en ging alles goed en werd ik zelfs nog een goede docent genoemd.
Raar hoe ik zo snel van slecht naar goed kan gaan. Waarom heb ik nog steeds goedkeuring van anderen nodig?
Jij doet het vind ik ook goed! Ondanks de moeilijke periode van nu. Je houdt je toch maar mooi staande. Wat fijn dat je nu zo'n goede psych hebt die je vertrouwt en die jou hier doorheen sleept! Ik hoop dat het je lukt voldoende rust te pakken, ik weet zelf hoe belangrijk dat is.
Ook knuffels voor Moon, Green, Tobbie, EV, Knuffel en alle anderen die hier schrijven en meelezen
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
door de schoonfamilie.
dinsdag 30 november 2021 om 21:16
Dankjewel allemaal
Ik heb ook wel een heftige tijd achter de rug. Eigenlijk heeft manlief gewoon een zware tijd sinds augustus en ik ga daarbij over mijn grenzen om voor hem te zorgen en hem te ontlasten - niet dat hij erom vraagt. Maar ik doe het wel. Ik besefte me vandaag ineens dat dit al vanaf de zomer zo loopt en dat vond ik wel even confronterend.
Ik merk ook dat ik het moeilijk vind om zaken op de lange baan te schuiven, omdat ik niet echt een verbetering verwacht in mijn belastbaarheid. Dan raak ik juist erg gestresst als er vanalles blijft liggen, want het stapelt zo op.
@Diva: Fijn dat het goed gaat op het werk! En ik snap helemaal dat je er zo klaar mee bent met je schoonbroer. Dit loopt al een tijd toch?
Ik heb er weer een probleem bij, of terug eigenlijk. Ik ben nu al een maand of vijg gestopt met roken, waar ik ontzettend trots op ben, maar ik ben enorm aangekomen. En dat triggert mijn eetstoornis uit een ver verleden. Dat ik de controle over mijn lijf kwijt raak... nee. Normaal gesproken, als die gedachten weer opkomen, reageer ik daarop door helemaal NIET te reageren. Niet bezig te zijn met wat ik eet, hoe ik beweeg etc. Dan ebben de gedachten meestal weer weg. Maar telkens komen er weer kilo's bij en ik heb nu gewoon overgewicht, dus ik kan het niet zo door laten gaan. Maar ik schiet dus helemaal door de andere kant op.
Manlief weet het wel, maar ik merk meteen dat ik dingen achterhoudt. Hoe lang ik op de loopband sta. Dat ik stiekem eetstoornisdocu's kijk of verzwijg dat ik niet heb ontbeten. Eetstoornissen zijn echt de meest vuile leugenaars die er zijn.
Vandaag had ik een afspraak bij mijn nieuwe psychiater, waar ik het ook eerlijk heb verteld en die raadde me een dieet aan - echt waar!!! Maar goed, ik val nu onder 'persoonlijkheidsstoornis' en niet onder 'eetstoornis' dus misschien moet ik het die oelewapper maar vergeven. Ik heb het ook tegen mijn SPV'er gezegd.
Enerzijds probeer ik het binnen de perken te houden, anderzijds is het zo ontzettend verleidelijk om me er weer in te laten zuigen en alleen bezig te zijn met nummers, eten, afvallen, bewegen. Het is de meest ultieme afleiding en het meest valse gevoel van controle.
Ik weet dat het nergens toe leidt, alleen maar ellende, maar toch wil ik het en dat maakt me bang.
Het is een vlucht, en dat weet ik. Maar ik wil gewoon vluchten.
Wat een shitzooi.
Ik heb ook wel een heftige tijd achter de rug. Eigenlijk heeft manlief gewoon een zware tijd sinds augustus en ik ga daarbij over mijn grenzen om voor hem te zorgen en hem te ontlasten - niet dat hij erom vraagt. Maar ik doe het wel. Ik besefte me vandaag ineens dat dit al vanaf de zomer zo loopt en dat vond ik wel even confronterend.
Ik merk ook dat ik het moeilijk vind om zaken op de lange baan te schuiven, omdat ik niet echt een verbetering verwacht in mijn belastbaarheid. Dan raak ik juist erg gestresst als er vanalles blijft liggen, want het stapelt zo op.
@Diva: Fijn dat het goed gaat op het werk! En ik snap helemaal dat je er zo klaar mee bent met je schoonbroer. Dit loopt al een tijd toch?
Ik heb er weer een probleem bij, of terug eigenlijk. Ik ben nu al een maand of vijg gestopt met roken, waar ik ontzettend trots op ben, maar ik ben enorm aangekomen. En dat triggert mijn eetstoornis uit een ver verleden. Dat ik de controle over mijn lijf kwijt raak... nee. Normaal gesproken, als die gedachten weer opkomen, reageer ik daarop door helemaal NIET te reageren. Niet bezig te zijn met wat ik eet, hoe ik beweeg etc. Dan ebben de gedachten meestal weer weg. Maar telkens komen er weer kilo's bij en ik heb nu gewoon overgewicht, dus ik kan het niet zo door laten gaan. Maar ik schiet dus helemaal door de andere kant op.
Manlief weet het wel, maar ik merk meteen dat ik dingen achterhoudt. Hoe lang ik op de loopband sta. Dat ik stiekem eetstoornisdocu's kijk of verzwijg dat ik niet heb ontbeten. Eetstoornissen zijn echt de meest vuile leugenaars die er zijn.
Vandaag had ik een afspraak bij mijn nieuwe psychiater, waar ik het ook eerlijk heb verteld en die raadde me een dieet aan - echt waar!!! Maar goed, ik val nu onder 'persoonlijkheidsstoornis' en niet onder 'eetstoornis' dus misschien moet ik het die oelewapper maar vergeven. Ik heb het ook tegen mijn SPV'er gezegd.
Enerzijds probeer ik het binnen de perken te houden, anderzijds is het zo ontzettend verleidelijk om me er weer in te laten zuigen en alleen bezig te zijn met nummers, eten, afvallen, bewegen. Het is de meest ultieme afleiding en het meest valse gevoel van controle.
Ik weet dat het nergens toe leidt, alleen maar ellende, maar toch wil ik het en dat maakt me bang.
Het is een vlucht, en dat weet ik. Maar ik wil gewoon vluchten.
Wat een shitzooi.
woensdag 1 december 2021 om 15:45
@ Green: had je man nu niet een andere baan? Of hangt de zware tijd ook nog met andere dingen samen dan alleen werk? Hij is ook bij een psycholoog nu toch?
Ik begrijp de spagaat waar je inzit: hem willen helpen / ontlasten maar zo tegelijkertijd over je eigen grenzen gaan. Het lijkt me ook heel lastig om daarin een balans te vinden.
Verder weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik heb geen ervaring met en verstand van eetstoornissen. Je hebt volgens mij zelf al heel goed door hoe het werkt bij jezelf. Heb je er in het verleden hulp of adviezen bij gehad die je nu weer zou kunnen toepassen?
En ja, dat gedoe in mans familie speelt al heel lang. Man weet niet beter, is we mee opgegroeid. Het enige wat er veranderd is, is dat zijn moeder er nu niet meer is met wie broer altijd samen spande (maar daarvoor is er een schoonzus in de plaats gekomen) en dat man zelf nu niet meer over zich heen laat lopen en grenzen stelt.
Ik heb voor mezelf besloten dat ik klaar ben met zwager (en schoonzus). Ik kan echt niet meer "gezellig" met ze weet ik het doen, terwijl ze zulke nare dingen achter mijn mans rug om zeggen. Ik pas ervoor. Man is helaas nog wel even tot ze veroordeeld zolang het over zijn vader gaat. Verder zagen we ze toch al nooit.
Ik ben moe. Gelukkig was ik vanmiddag al op tijd terug van het werk. Rest van de dag maar even rustig aan doen en vanavond vroeg naar bed. De week is alweer op de helft gelukkig!
Ik begrijp de spagaat waar je inzit: hem willen helpen / ontlasten maar zo tegelijkertijd over je eigen grenzen gaan. Het lijkt me ook heel lastig om daarin een balans te vinden.
Verder weet ik niet zo goed wat ik moet zeggen. Ik heb geen ervaring met en verstand van eetstoornissen. Je hebt volgens mij zelf al heel goed door hoe het werkt bij jezelf. Heb je er in het verleden hulp of adviezen bij gehad die je nu weer zou kunnen toepassen?
En ja, dat gedoe in mans familie speelt al heel lang. Man weet niet beter, is we mee opgegroeid. Het enige wat er veranderd is, is dat zijn moeder er nu niet meer is met wie broer altijd samen spande (maar daarvoor is er een schoonzus in de plaats gekomen) en dat man zelf nu niet meer over zich heen laat lopen en grenzen stelt.
Ik heb voor mezelf besloten dat ik klaar ben met zwager (en schoonzus). Ik kan echt niet meer "gezellig" met ze weet ik het doen, terwijl ze zulke nare dingen achter mijn mans rug om zeggen. Ik pas ervoor. Man is helaas nog wel even tot ze veroordeeld zolang het over zijn vader gaat. Verder zagen we ze toch al nooit.
Ik ben moe. Gelukkig was ik vanmiddag al op tijd terug van het werk. Rest van de dag maar even rustig aan doen en vanavond vroeg naar bed. De week is alweer op de helft gelukkig!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 16 december 2021 om 08:42
Lieve allemaal, ik was even flink depressief na mijn vakantie. Het terugkomen in koud en regenachtig Nederland gaf mij een soort 'klap' en ik kwam maar moeilijk de dagen door. Had ook geen behoefte/energie voor het forum.
Het gaat beter en eigenlijk door het 'dal' is er nu betere hulp op gang gekomen, eindelijk. Er gaat ook weer wat af hoor, gelukkig.
Ik hoop even te gaan bijlezen op een rustig moment. Hoop dat jullie de decembermaand goed doorkomen zonder al te veel kerststress of donkere dagen blues.
Het gaat beter en eigenlijk door het 'dal' is er nu betere hulp op gang gekomen, eindelijk. Er gaat ook weer wat af hoor, gelukkig.
Ik hoop even te gaan bijlezen op een rustig moment. Hoop dat jullie de decembermaand goed doorkomen zonder al te veel kerststress of donkere dagen blues.
Je kunt méér.
vrijdag 17 december 2021 om 21:19
Moon, ben je naar de zin geweest?
Ik vind het ook maar depressief weer, het is al zolang grijs en druilerig!
Verder gaat het wel goed, behalve dat ik erg moe ben. Gelukkig is het alweer weekend en heb ik over één week kerstvakantie!
Ik vind het ook maar depressief weer, het is al zolang grijs en druilerig!
Verder gaat het wel goed, behalve dat ik erg moe ben. Gelukkig is het alweer weekend en heb ik over één week kerstvakantie!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
vrijdag 31 december 2021 om 22:48
Hey allemaal, nog steeds niet bijgelezen en het is ook stil hier.
Woensdag laatste EMDR gehad en ben nu paar dagen weg. Beetje dubbel maar de planning kon niet echt anders. De mensen hier weten niet echt van het traject en de twee die ik het wel verteld heb lijken het vergeten te zijn of hebben er misschien geen voorstelling van hoe het is.
Dus fijne afleiding maar ook lastig, zit beetje in twee werelden.
Ik wens jullie een mooi 2022 met veel positieve goede dingen.
Liefs Moon
Woensdag laatste EMDR gehad en ben nu paar dagen weg. Beetje dubbel maar de planning kon niet echt anders. De mensen hier weten niet echt van het traject en de twee die ik het wel verteld heb lijken het vergeten te zijn of hebben er misschien geen voorstelling van hoe het is.
Dus fijne afleiding maar ook lastig, zit beetje in twee werelden.
Ik wens jullie een mooi 2022 met veel positieve goede dingen.
Liefs Moon
Je kunt méér.
zaterdag 1 januari 2022 om 12:20
Ik reageer ook even op de laatste pagina (nou ja, niet alles, veel te veel geschreven).
Green, wat naar dat je eetstoornis weer zijn kop opsteekt. Da's echt een naar iets, zo'n eetstoornis. Een dieet vind ik niet zo'n snuggere bewoording van je nieuwe psychiater, en ik hoop dat je het niet opvat als aanmoediging om te gaan lijnen. Wel heel knap van je dat je gestopt bent en om hulp vraagt! Ik hoop dat je man deze feestdagen vakantie heeft en een beetje kan bijkomen. Pas op dat je jezelf niet voorbij loopt om hem te ontlasten; niemand heeft er iets aan als jullie allebei omvallen.
Moon, hoe was je vakantie? En ben je nu op een fijne locatie? Is de emdr nu klaar of was het de laatste keer in het jaar? Ik hoop het eerste!
Diva, fijn om te lezen dat je werk zo goed bevalt! De toestanden met je schoonfamilie zijn minder. Lijkt me heel naar om te zien. Ik wou dat ik goed advies kon geven, maar ik kom niet verder dan: sterkte
Smallthings, ik heb jouw berichtje niet kunnen lezen, maar ik hoop dat het goed met je gaat.
Knuffel, EV fijn jullie weer even te zien.
Hanke, Dana, Snow (ik dacht gister nog aan je, toen ik aan het 'schoner maken' ipv schoonmaken was), en alle anderen, ik denk ook aan jullie.
Ik heb sinds twee maanden ook nieuw werk. Heel intensief, maar fijn. Verder heb ik - zoals altijd veel last van de grauwte buiten en de lockdown helpt ook niet. Maar goed, on y va en er is een heel jaar voor ons waarvan de kaarten nog niet zijn geschud.
Green, wat naar dat je eetstoornis weer zijn kop opsteekt. Da's echt een naar iets, zo'n eetstoornis. Een dieet vind ik niet zo'n snuggere bewoording van je nieuwe psychiater, en ik hoop dat je het niet opvat als aanmoediging om te gaan lijnen. Wel heel knap van je dat je gestopt bent en om hulp vraagt! Ik hoop dat je man deze feestdagen vakantie heeft en een beetje kan bijkomen. Pas op dat je jezelf niet voorbij loopt om hem te ontlasten; niemand heeft er iets aan als jullie allebei omvallen.
Moon, hoe was je vakantie? En ben je nu op een fijne locatie? Is de emdr nu klaar of was het de laatste keer in het jaar? Ik hoop het eerste!
Diva, fijn om te lezen dat je werk zo goed bevalt! De toestanden met je schoonfamilie zijn minder. Lijkt me heel naar om te zien. Ik wou dat ik goed advies kon geven, maar ik kom niet verder dan: sterkte
Smallthings, ik heb jouw berichtje niet kunnen lezen, maar ik hoop dat het goed met je gaat.
Knuffel, EV fijn jullie weer even te zien.
Hanke, Dana, Snow (ik dacht gister nog aan je, toen ik aan het 'schoner maken' ipv schoonmaken was), en alle anderen, ik denk ook aan jullie.
Ik heb sinds twee maanden ook nieuw werk. Heel intensief, maar fijn. Verder heb ik - zoals altijd veel last van de grauwte buiten en de lockdown helpt ook niet. Maar goed, on y va en er is een heel jaar voor ons waarvan de kaarten nog niet zijn geschud.
maandag 3 januari 2022 om 13:10
Ook ik wens jullie allemaal een heel fijn en mooi 2022 
Tobbie, wat fijn dat je weer werk hebt dat bevalt! Is het minder stressvol dan je eerdere baan?
Ik herken heel erg wat je zegt over het grauwe weer in combinatie met de lockdown. Ik heb nu vakantie en ik snak echt naar licht / zon. Ik ben al blij met een klein straaltje dat door de bewolking heen komt. Ik zou zo graag even naar de zon vliegen, maar geld en corona enzo.
*weg*
Tobbie, wat fijn dat je weer werk hebt dat bevalt! Is het minder stressvol dan je eerdere baan?
Ik herken heel erg wat je zegt over het grauwe weer in combinatie met de lockdown. Ik heb nu vakantie en ik snak echt naar licht / zon. Ik ben al blij met een klein straaltje dat door de bewolking heen komt. Ik zou zo graag even naar de zon vliegen, maar geld en corona enzo.
*weg*
imaginary_diva wijzigde dit bericht op 21-01-2022 23:52
Reden: Angst voor herkenbaarheid
Reden: Angst voor herkenbaarheid
72.62% gewijzigd
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
donderdag 6 januari 2022 om 22:32
Hallo allemaal,
Ook ik was na een kort meeschrijven weer weg. Dat komt omdat ik moeite heb met m'n DIS en me er vaak voor schaam of schuldig voel als ik anders reageer dan ik normaal zou reageren. (Vanuit een ander deel dus) Dan durf ik niet meer te kijken, want heb het verkeerd gedaan. Dit werkt ook zo met whatsapp en messenger. Dan ga ik me isoleren.
Ben hier wel mee aan het werk, maar is nogal hardnekkig. Iemand die dit herkend toevallig?
Vlak voor kerst is een erg jong familielid overleden. Dit is nog niet helemaal doorgedrongen bij me en heb ik het erg lastig mee. De uitvaart is ook nog maar een week geleden en was erg zwaar. Vanuit mijn therapie heb ik wel meerdere extra sessies gehad, dat is fijn.
Ik ga hier ook weer wat vaker door dissocieren, waardoor ik ook weer meer ga isoleren. Lastig om te doorbreken!
Ook ik was na een kort meeschrijven weer weg. Dat komt omdat ik moeite heb met m'n DIS en me er vaak voor schaam of schuldig voel als ik anders reageer dan ik normaal zou reageren. (Vanuit een ander deel dus) Dan durf ik niet meer te kijken, want heb het verkeerd gedaan. Dit werkt ook zo met whatsapp en messenger. Dan ga ik me isoleren.
Ben hier wel mee aan het werk, maar is nogal hardnekkig. Iemand die dit herkend toevallig?
Vlak voor kerst is een erg jong familielid overleden. Dit is nog niet helemaal doorgedrongen bij me en heb ik het erg lastig mee. De uitvaart is ook nog maar een week geleden en was erg zwaar. Vanuit mijn therapie heb ik wel meerdere extra sessies gehad, dat is fijn.
Ik ga hier ook weer wat vaker door dissocieren, waardoor ik ook weer meer ga isoleren. Lastig om te doorbreken!
zondag 23 januari 2022 om 21:25
Purple, zoals je ziet is, zijn we hier nogal van het posten wanneer het je uitkomt, dus een pauze is niet zo vreemd in dit topic. Gecondoleerd met het verlies van je familielid. Dat lijkt me heel zwaar. Logisch dat je daardoor meer last van dissociaties krijgt. Schuldig voelen helpt niet, natuurlijk, maar ik snap het wel een beetje. Weten mensen van je DIS? Dan snappen ze het misschien wel.
Diva, ik heb je niet gelezen. Ik heb je wel in een ander topic zien posten, en wil je even een extra geven.
Sowieso voor iedereen die last heeft van het nieuws van afgelopen week heel veel (veilig, online) (Ik denk dat een aantal er wel een paar kunnen gebruiken, dus ze zijn er voor jullie allemaal!)
Diva, ik heb je niet gelezen. Ik heb je wel in een ander topic zien posten, en wil je even een extra
geven. Sowieso voor iedereen die last heeft van het nieuws van afgelopen week heel veel (veilig, online)
(Ik denk dat een aantal er wel een paar kunnen gebruiken, dus ze zijn er voor jullie allemaal!)
maandag 24 januari 2022 om 00:20
Thx Tobbie
Ik heb hier een en ander verwijderd omdat ik best veel persoonlijke dingen schrijf en in combinatie met de inhoud van mijn posts in dat andere topic (die ik nog nooit aan iemand verteld heb) ben ik een beetje bang voor herkenbaarheid.
Ook namens mij knuffels voor iedereen die het nodig heeft!
Ik heb hier een en ander verwijderd omdat ik best veel persoonlijke dingen schrijf en in combinatie met de inhoud van mijn posts in dat andere topic (die ik nog nooit aan iemand verteld heb) ben ik een beetje bang voor herkenbaarheid.
Ook namens mij knuffels voor iedereen die het nodig heeft!
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 25 januari 2022 om 16:32
Nou idd! Pittig hè, al die nieuwsberichten. Bah. Wel goed hoor dat die beerput open wordt getrokken in medialand maar erg confronterend. Knuffels voor iedereen!
Mijn omgeving weet dat ik DIS heb, dat is laatste 2 jaar ook niet echt meer te missen,haha. Ben hard bezig met therapie en krijg alles steeds beter in kaart. Helaas heeft dat wel voor gezorgd dat familierelaties en vriendschappen ten onder gingen.
Heb gelukkig ook weer mooie nieuwe mensen ontmoet waar ik mezelf bij kan zijn en sommige oude relaties weer terug, die nu ook beter lopen.
Ik word zelf wel steeds krachtiger, ben mezelf steeds meer aan het vormen, delen integreren langzaam. Dat is allemaal nog vrij eng en nieuw. Maar voelt ook goed hoor! ( eigen mening, voor mezelf opkomen, heb ik nou wel gelijk of niet, pfoei lastig)
Krijg steeds meer al een idee waar ik naartoe ga en dat gaat helemaal goed komen. Mijn prognose is daarbij ook goed: als ik zo door blijf werken, dan ga ik van de DIS helemaal genezen. Alleen is dat nog echt wel work in progress en ben ik daar zeker nog wel een jaar mee bezig.
Voor mij is dat prima trouwens, want ik doe wat ik kan; bereid elke sessie voor, lees me in, ga niks uit de weg qua therapie.
Sommige mensen haken nu af, nou ja, dat zal ook wel ergens goed voor zijn dan maar.. ik heb zelf wel idee dat ik goed uit kan leggen waar ik mee bezig ben en hoe het werkt en ook waar ik naartoe ga.. en andere mensen komen juist dichterbij.
Ik snap ook echt wel dat het heel lastig is om te begrijpen, maar het is nou ook weer geen hogere wiskunde.
Dit laatste zeg ik omdat m'n vader nu meerdere keren mee geweest is naar verschillende therapeuten..het ook even leek te snappen..maar nu weer zegt dat ik alles verzin en de therapeuten mij naar de mond praten en hij had voor gemak ook zelf andere diagnose gesteld hah. Ja echt van de zotte..alsof ik hier zelf voor heb gekozen..daar heb ik afgelopen week afscheid van genomen, want ik kies nu echt voor mezelf. Pijn doet dat wel! En het is gekmakend, boort allerlei trauma's weer aan. (Niet geloofd worden, verlatingsangst, 'normaal' moeten doen, doe het niet goed, dus nu zwaait er wat, en daarnaast daarmee heel veel strijd in m'n hoofd door de DIS)
Nou ja kan nog heel lang over doorgaan hah, als ik eenmaal aan het schrijven ben..
Voel me daardoor vooral even weer erg eenzaam.
Ik hou me op zich best goed staande met alles wat er nu aan de hand is. Ik sta wel op, maak contact, ben lekker wat in huis bezig met vanalles en nog wat. Ene dag gaat beter dan de andere
Maar gezien dat ik nu volop in rouwproces zit en verhoogd last heb van cptss nu..veel paniek en nachtmerries..ik ben vandaag best weer rustig en heb gister ondanks ik paniekerig was, wel afgesproken met vriendin. Kreeg ook wel paar keer paniekaanval, maar zij weet er wel van en kan ik mezelf zijn, hoef me niet te schamen en kwam er uiteindelijk overheen! Best wel trots ook eigenlijk hah.
Mijn omgeving weet dat ik DIS heb, dat is laatste 2 jaar ook niet echt meer te missen,haha. Ben hard bezig met therapie en krijg alles steeds beter in kaart. Helaas heeft dat wel voor gezorgd dat familierelaties en vriendschappen ten onder gingen.
Heb gelukkig ook weer mooie nieuwe mensen ontmoet waar ik mezelf bij kan zijn en sommige oude relaties weer terug, die nu ook beter lopen.
Ik word zelf wel steeds krachtiger, ben mezelf steeds meer aan het vormen, delen integreren langzaam. Dat is allemaal nog vrij eng en nieuw. Maar voelt ook goed hoor! ( eigen mening, voor mezelf opkomen, heb ik nou wel gelijk of niet, pfoei lastig)
Krijg steeds meer al een idee waar ik naartoe ga en dat gaat helemaal goed komen. Mijn prognose is daarbij ook goed: als ik zo door blijf werken, dan ga ik van de DIS helemaal genezen. Alleen is dat nog echt wel work in progress en ben ik daar zeker nog wel een jaar mee bezig.
Voor mij is dat prima trouwens, want ik doe wat ik kan; bereid elke sessie voor, lees me in, ga niks uit de weg qua therapie.
Sommige mensen haken nu af, nou ja, dat zal ook wel ergens goed voor zijn dan maar.. ik heb zelf wel idee dat ik goed uit kan leggen waar ik mee bezig ben en hoe het werkt en ook waar ik naartoe ga.. en andere mensen komen juist dichterbij.
Ik snap ook echt wel dat het heel lastig is om te begrijpen, maar het is nou ook weer geen hogere wiskunde.
Dit laatste zeg ik omdat m'n vader nu meerdere keren mee geweest is naar verschillende therapeuten..het ook even leek te snappen..maar nu weer zegt dat ik alles verzin en de therapeuten mij naar de mond praten en hij had voor gemak ook zelf andere diagnose gesteld hah. Ja echt van de zotte..alsof ik hier zelf voor heb gekozen..daar heb ik afgelopen week afscheid van genomen, want ik kies nu echt voor mezelf. Pijn doet dat wel! En het is gekmakend, boort allerlei trauma's weer aan. (Niet geloofd worden, verlatingsangst, 'normaal' moeten doen, doe het niet goed, dus nu zwaait er wat, en daarnaast daarmee heel veel strijd in m'n hoofd door de DIS)
Nou ja kan nog heel lang over doorgaan hah, als ik eenmaal aan het schrijven ben..
Voel me daardoor vooral even weer erg eenzaam.
Ik hou me op zich best goed staande met alles wat er nu aan de hand is. Ik sta wel op, maak contact, ben lekker wat in huis bezig met vanalles en nog wat. Ene dag gaat beter dan de andere
Maar gezien dat ik nu volop in rouwproces zit en verhoogd last heb van cptss nu..veel paniek en nachtmerries..ik ben vandaag best weer rustig en heb gister ondanks ik paniekerig was, wel afgesproken met vriendin. Kreeg ook wel paar keer paniekaanval, maar zij weet er wel van en kan ik mezelf zijn, hoef me niet te schamen en kwam er uiteindelijk overheen! Best wel trots ook eigenlijk hah.
vrijdag 28 januari 2022 om 15:04
@ Purple: zelf geen kennis van / ervaring met DIS, maar je klinkt positief over de behandeling! Jammer dat je vader zo reageert, lijkt me heel lastig dat je niet geloofd wordt.
Hier is de situatie tussen man en zijn broer ontploft. Kwam schoonzus er ook nog overeen en toen ontplofte ik
Ik heb me nooit ergens openlijk mee bemoeid en nooit iets gezegd maar nu ging ze echt te ver. Hoe zij meent te kunnen oordelen over hoe man zich voelt (het wegwuift) en de agressieve manier van verwoorden: ik was woedend! Heb het in niet mis te verstane bewoordingen via een app aan haar laten weten en ook (nog een keer) aangegeven dat er op deze manier geen contact tussen ons mogelijk is. Eerst stoppen met oordelen, invullen, verdraaien en niét luisteren, daarna kunnen we weer praten. Geblokkeerd, dus nu eindelijk rust.
Dit niet quoten a.u.b.
Hier is de situatie tussen man en zijn broer ontploft. Kwam schoonzus er ook nog overeen en toen ontplofte ik
Ik heb me nooit ergens openlijk mee bemoeid en nooit iets gezegd maar nu ging ze echt te ver. Hoe zij meent te kunnen oordelen over hoe man zich voelt (het wegwuift) en de agressieve manier van verwoorden: ik was woedend! Heb het in niet mis te verstane bewoordingen via een app aan haar laten weten en ook (nog een keer) aangegeven dat er op deze manier geen contact tussen ons mogelijk is. Eerst stoppen met oordelen, invullen, verdraaien en niét luisteren, daarna kunnen we weer praten. Geblokkeerd, dus nu eindelijk rust.
Dit niet quoten a.u.b.
Je kunt niet meer worden dan jezelf.
Je kunt wel meer jezelf worden.
Je kunt wel meer jezelf worden.
dinsdag 8 februari 2022 om 00:58
En hoe voel jij je over je ontploffing en blokkeren? Heb je gevoelens van schuld of schaamte ook? Dat heb ik steeds en vaak, terwijl ik gelijk heb. Jij had ook gelijk. Daarom even benieuwd of jij dat ook hebt, jezelf steeds overtuigen dat het oké is wat je hebt gezegd en het opkomen voor jezelf en je man in jouw geval. Je had alle recht om dit te zeggen en te doen uiteraard! Die rust is ook fijn
